คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Friend (?) Chapter 1 : Something
Chapter 1
ท่ามกลางความมืดมิดของยามราตรี แสงไฟหลากสีต่างแข่งกันกระพริบสาดส่องไปทั่วบริเวณ เสียงดนตรีที่ดังกระฉ่อนจนเกือบจะเลยลิมิตที่มนุษย์จะสามารถรับได้ กลิ่นของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปทั่วทุกอณู ผู้คนมากมายต่างเดินกันให้วุ่นวายราวกับจะไม่มีที่สิ้นสุด แต่ก็มีเพียงร่างของคนสองคนเท่านั้นที่ดูเหมือนจะหลุดออกมาอยู่ในโลกส่วนตัวกันแค่สองคน
“ไอ้เหี้ยยย! มากไปล่ะมึง แค่เมียทิ้งทำยังกับแม่มึงตาย” วาจาบาดคมที่ปล่อยออกมาไม่ขาดสายตั้งแต่ครึ่งชั่งโมงที่แล้วยังคงทำหน้าที่ไปเรื่อยๆ ดวงตาคู่สวยฉายแววความไม่พอใจออกมาอย่างโจ่งแจ้ง ส่วนอีกคนที่นั่งกระดกเหล้าอย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนมันเป็นแค่ ‘น้ำเปล่า’ กลับนิ่งเฉย ใบหน้าคมของคนถูกจิกกัดชะงักไปครู่หนึ่งกับประโยคเมื่อครู่แต่ก็แค่หันมามองหน้าคนพูดเท่านั้นก่อนที่จะหันหน้าไปทางเดิมเพื่อดื่มต่อ
“หึ่ยย!” คนสวยส่งเสียงฟึดฟัดพร้อมกับกระแทกฝ่ามือเข้ากลางกระหม่อมของไอ้คนอกหักอย่างแรงด้วยความขัดใจปนหมั้นไส้ ที่มันยังนั่งนิ่งอยู่ได้โดยไม่ขยับไปไหน ทั้งๆ ที่ในนี้เสียงดังจนปวดหูปวดตาไปหมด
“เห่ยย! อะไรของมึงเนี่ยอีทึก! เจ็บนะเว่ย!” คนถูกกระทำหันขวับมามองอีกคนอย่างเอาเรื่อง ดวงตาคมจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าสวยของเพื่อนสนิทตัวดีที่ยังคงส่งยิ้มหวานหยดมาให้อย่างไม่สะทกสะท้าน
“ก็กูบอกให้มึงพอไง! ช่วยไม่ได้มึงไม่ฟังกูเอง แล้วจะกลับได้ยัง?” จองซูยักคิ้วกวนอารมณ์ไปให้พร้อมกับรอยยิ้มหวานที่แสร้งทำกลบเกลื่อนกันโดนทำร้ายกลับ
“สัส! แต่ก่อนกลับแวะซื้อโซจูให้กูด้วย กูอยากแดกต่อ” ฮันคยองเลื่อนใบหน้ามาคลอเคลียบริเวณลำแขนของคนตัวเล็กกว่าอย่างออดอ้อน เพราะฮันคยองรู้ดีว่าอีทึกเกลียดของมึนเมาจำพวกนี้ขนาดไหน แต่ก็ยังทนอุตส่าห์มานั่งเป็นเพื่อนได้ถึง 3 ชั่วโมง
“เออๆ ก็ได้ เห็นว่าโดนเมียทิ้งหรอกนะไม่งั้น มึงอด!” พูดจบก็สะบัดหน้าหวานๆไปอีกทางเพื่อหลบใบหน้าที่แดงระเรื่อจากการกระทำอีกคนที่ก้มลงมาหอมแก้มนิ่มไปเต็มๆ
“ฟอดดดดดดดดดดด กูรักมึงจริงๆ เลยว่ะสัส!” อ่าว ไอ้เหี้ยนี่นิ - -
___________ Friend (?) ___________
“ม่ายยยยยย น๊า ฮึก! โซ อึนน อย่าทิ้งฮานน เอิ๊กส์” ตั้งแต่กลับมาถึงห้องพัก พร้อมกับตั้งแต่โซจูขวดที่ 3 เข้าปากไอ้หล่อไป จากคนที่เคยหว่านเสน่ห์กวนตีนชาวบ้านไปทั่ว ดีแต่ทำให้คนอื่นอกหักกลับต้องมาพร่ำเพ้อพรรณนาถึงแฟนที่พึ่งโดนบอกเลิกไปหมาดๆ แทน อะไรมันจะเสียลุคฮันคยองขนาดนี้ นั่งคอตกบนพื้นพรมสีดำสนิท ขวดโซจูที่หมดแล้วถูกวางระเกะระกะอย่างไม่ใยดี อีทึกเองก็ได้แต่นั่งมองเพื่อนรักด้วยความสงสารปนสมเพชอย่างหน่ายๆ บนโซฟา มือบางเอื้อมไปทุบ(?)หลังเป็นเชิงปลอบใจหรือกะจะให้มันสำลักโซจูตาย ฮันคยองที่ตอนนี้เหมือนจะมีที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียวคืออีทึก แขนแกร่งจึงโอบเอวบางๆ คอดๆ ของอีกคนที่นั่งบนโซฟาไว้แน่นพร้อมกับซุกใบหน้าลงไปบนหน้าตักของอีทึก
“ทามมายว่ะ กูม่ายดีตรงหนายย ~ ฮึก ! กูออกจาหล่ออ ออกจะใหญ่ คึคึ ทามมายเค้าถึงทิ้งกูปายยทามมายย เอิ๊กส์!” ไอ้อันแรกๆ น่ะ ไม่แปลกหรอก แต่ไอ้ใหญ่ๆ อะไรใหญ่ว่ะ อยากจะถามมันเหมือนกัน แต่ติดตรงที่ ... มือหนาของร่างสูงเริ่มซุกซนบริเวณแผ่นหลังเนียนของคนสวยที่นั่งนิ่งอยู่ ตาคมมองที่ใบหน้าหวานอย่างพิจารณาก่อนที่จะยกยิ้มขึ้น
“จะว่าปายย มึงก็สวยเนอะ ฮ่าๆ” แก้มนิ่มของอีทึกแดงปรั่งจนทำให้ฮันคยองที่อ้าปากหัวเราะอยู่เหวอไป เพราะความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นบริเวณหน้าอกข้างซ้าย
“เอ่อ ... มึงนี่เมาแล้วไร้สาระว่ะ!” ถึงปากจะพูดไปอย่างนั้นแต่ก็อดที่จะเขินไม่ได้ สายตาของฮันคยองที่มองอีทึกเริ่มเปลี่ยนเป็นหวานฉ่ำ ใบหน้าคมเงยขึ้น มือหนารั้งท้ายทอยร่างบางให้ก้มลงมาชิดกับจมูกโด่งของตัวเอง ดวงตาคู่หวานของอีทึกโตขึ้นด้วยความตกใจ
“มึงจะทะ อื้อออ” ริมฝีปากของคนตาสวยถูกชายหนุ่มครอบครองด้วยความหื่นกระหาย อีทึกเม้มริมฝีปากไว้แน่นไม่ยอมให้ลิ้นของอันคยองเข้ามา มือเล็กกระหน่ำทุบไปที่อกแกร่งของอีกคนไม่ยั้งมือ
“แฮ่ก แฮ่ก มะ มึงเล่นเหี้ยไรเนี่ย” ปากบางบวมเจ่อการจากกระทำเมื่อครู่ ถึงจะแม้จะไม่ได้แลกลิ้นกับร่างสูงแต่เค้าก็ต้องเสียพลังงานการจากหลบเลี่ยงไปมากเหมือนกัน
“กูแค่อยากจูบมึง” ฮันคยองสบตากับคนที่นั่งบนโซฟา มือหนายังคงโอบเอวบางไว้แน่น อีทึกที่ไม่ทันตั้งตัวจากคำพูดกับอาการของเพื่อนสนิทถึงกับอ้าปากค้าง ชายหนุ่มที่รอโอกาสนี้อยู่แล้วจึงรีบรั้งร่างของคนสวยให้มาอยู่ในอ้อมกอดพร้อมกับประกบปากลงไปทันที รสจูบที่เร่าร้อนถูกส่งให้อีกคนที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ มีเพียงเสียงหวานครางอื้ออึงเท่านั้นที่บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ของทั้งคู่
“อื้ออ อืม เหี้ยยยย! มึงเมาแล้วชัวร์ๆ สัส! มึงจูบกู เวรเอ้ย!” ส่งสายตาอาฆาตไปให้ไอ้คนที่กำลังซุกไซร้อยู่บริเวณซอกคอขาวอย่างเมามันส์ ปากหนาขบเม้มเบาๆให้เกิดรอยสีกุหลาบ ใบหน้าหล่อเหลาของฮันคยองเงยขึ้นมองดวงหน้าหวานที่เริ่มเคลิ้มไปการกระทำของตน ไหนจะเสียงครางแผ่วเบานั่นที่ดังเป็นซาวน์ประกอบนั่นอีก ปากสีแดงสดที่บวมเจ่อพร้อมกับแขนเรียวที่กำลังโอบรอบคอของเค้าเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยว จะไม่ไหวแล้วเว้ยยย!
“กูไม่ได้เมาสักหน่อย”
“มึงเมา!”
“ถ้ากูเมาแล้วกูเอามึงได้มั้ยล่ะ?”
“ไอ้!”
“ว่าไง กูเมา หรือ กูเอา”
“เออ! มึงไม่เมา”
“แต่กูอยากเมา” อ่าวววว ไอ้หอก!
“ไอ้สัส! สรุปมึงเมาหรือไม่เมาว่ะเนี่ย”
“หึ หึ งั้นกูเมา” พูดจบก็ส่งสายตาหวานฉ่ำให้กับอีทึกที่พยายามเบี่ยงตัวออกจากการกอดรัดของวงแขนแกร่ง จมูกโด่งของร่างสูงก้มลงสูดดมความหอมจากพวงแก้มใส คนตาสวยที่ตอนแรกพยายามจะขัดขืนกลับนั่งแข็งทื่อซะดื้อๆ ใบหน้าหวานที่ดูจะอึ้งกับการกระทำของเพื่อนรักไม่น้อยทำให้ฮันคยองละจากพวงแก้มเมื่อครู่เปลี่ยนมาเป็นริมฝีปากอวบอิ่มแทน รสจูบเร่าร้อนปนขมจากฤทธิ์ของน้ำเมาทำให้ทั้งคู่รู้สึกดีไม่น้อย จากตอนแรกที่ร่างบางขัดขืนสุดชีวิตกลับอ่อนระทวยให้กับอีกฝ่ายเสียง่ายๆ อาจจะดูใจง่ายแต่ก็คงต้องยอมรับว่ารู้สึกดีกับรสจูบนี้ไม่น้อย
สองร่างของคนสองคนเริ่มกอดรัดเกี่ยวกระหวัดกันมากขึ้น มือหนาของฮันคยองค่อยๆ
เลิกเสื้อเชิ้ตตัวบางของจองซูขึ้น ผิวขาวเนียนน่าสัมผัสปรากฏแก่สายตาของร่างสูง ใบหน้าคมก้มลงดูดดุนบริเวณปุ่มนูนสีชมพูอย่างเร้าอารมณ์
“อ๊ะ อื้ออ มะ ม มึง อ๊ะ” เสียงคางหวานดังแผ่วเบาสลับกับเสียงหอบเป็นระยะยิ่งเป็นตัวช่วยเพิ่มแรงปรารถนาของฮันคยองได้อีกมากโข
___________ Friend (?) ___________
ตุ้บ!
แรงกระแทกที่ตกกระทบถึงพื้นเกิดขึ้นในยามเช้าของวันรุ่งขึ้น ร่างของฮันคยองตกจากเตียงอย่างแรง พ่อคนหล่อที่เกิดอาการจุกบริเวณท้องค่อยๆปรือตาขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะเบิกกว้างมากกว่าเดิม สมองของคนหล่อเริ่มประมวลสถานการณ์ของเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ฮันคยอง VS อีทึก
ซ่า!
เสียงของน้ำที่ดังกระทบกับพื้นเรียกให้คนที่นั่งเมาเมื่อคืนเบิกตากว้างมากกว่าเดิม
“อร๊ากกกก!” มือหนาจิกทิ้งหัวตัวเองอย่างแรง ปากก็ส่งเสียงร้องไปมาไม่หยุดจนคนที่ชำระร่างกายในห้องน้ำเริ่มแปลกใจกับเสียงที่เกิดขึ้นด้านนอกจึกเดินออกมาดูเหตุการณ์ อะไรแต่เช้าอีกแล้วว่ะ!
พลั่กก กก!
ฝ่ามือนิ่มของเพื่อนสนิทหน้าหวานปะทะอย่างเต็มแรงที่กลางหัวของฮันคยอง ดวงตาคู่สวยส่งสายตาอาฆาตไปให้อีกฝ่ายเนื่องจากเสียงของคนโวยวายที่ดังเข้าไปทำลายบรรยากาศการอาบน้ำยามเช้าของตนเอง
“เป็นห่าอะไรของมึงเนี่ย? เมื่อคืนก็เมาแอ๋ เช้ามามึงยังโวยวายอีกหรอ”
“ก ก็ เมื่อคื / หุบปาก ! กูจะไปอาบน้ำ” พูดจบคนสวยก็กระแทกเท้าดังปึงปังเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง ทิ้งให้ไอ้คนหล่อต้องทำหน้าเอ๋อกับเหตุการณ์เมื่อครู่
“กูผิดอีก?”
___________ Friend (?) ___________
บรรยากาศยามเช้าของจองซูช่างสดใสผิดกับฮันคยองที่ดูเหมือนยังจะทึ่ง อึ้ง มึนอยู่ ร่างบางที่เดินคู่มากับฮันคยองยกยิ้มสดใสให้กับคนที่เดินผ่านไปผ่านมารอบข้างอย่างอารมณ์ดี
“เดี๋ยว! นี่สรุปเมื่อคืน?”
“เออ! มึงเมาตั้งแต่โซจูขวดที่ 3 จากนั้นมึงก็หลับแล้วพล่ามห่าไรไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ดันเสือกมีชื่อกู เข้าใจยัง?”
“อ่า งั้นหรอ เสียดายชิบหาย” ฮันคยองบ่นกับตัวเองเบาๆ ก็ไอ้ที่ฝันไปน่ะ สุดยอด! อีทึกที่ได้ยินไม่ชัดกับประโยคหลังจึงเลิกคิ้วขึ้นอีกครั้ง
“เปล๊า ไม่มีไร ไปเรียนกันเหอะ!” เอ่ยขึ้นตัดความสนใจของคนตาสวยแล้วจึงคว้าข้อมือของร่างบางให้เดินตาม
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก
ตลอดการเดินไปยังตึกเรียน ฮันคยองที่จับข้อมือของจองซูรู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก จะว่าไม่เคยจับมือกันมาก่อนก็ไม่ใช่ ก็ปกติก็จับกันอยู่ทุกวัน หรือว่าเป็นเพราะความฝันที่เกิดขึ้นกันแน่
‘อร๊ากกกกกกกก ! กูฝันอะไรไปว่ะเนี้ย ?’
ร่างสูงสะบัดหัวไล่ความคิดอกุศลของตัวเองออกไป ก่อนที่จะหันมาส่งยิ้มเจื่อนๆให้คนที่เดินข้างกัน
“เป็นอะไรหรือว่ายังไม่หายแฮงค์? เดินไปก็สะบัดหัวไปอยู่นั่นล่ะ มีเหาเปล่าเนี่ยมึง! กูยังไม่อยากคันหัวนะเว่ย!” หยอกล้อด้วยถ้อยคำที่คิดว่าสุภาพตั้งแต่คบกันมา? พร้อมกับรอยยิ้มหวานบาดใจคนมอง อยากจะบอกออกไปเหมือนกันว่าไม่ได้แฮงค์ แต่ยังไม่หายจากความฝันเมื่อคืนตังหาก ถ้าตอบแบบนี้ไปมีหวังคงโดนถามไถ่แน่ๆว่า ฝันอะไร?
“กูรมณ์ไม่ดี พึ่งโดนทิ้ง เข้าใจยังไอ้ห่า! ด่ากูอยู่นั่นล่ะ” ใบหน้าเรียบเฉยที่แสดงอาการออกมาทำให้รอยยิ้มที่ระบายอยู่เต็มหน้าของอีทึกเป็นอันหุบลง แหมมม กล้าขึ้นเสียงใส่กูงั้นหรอ!
“ถุยยย! สำออยจริงนะมึงงง”
“เออ!กูยอมรับ แม่งหมดอารมณ์เลยกะจะแกล้งมึงสักหน่อย ให้สำนึกผิดสักนิดที่ด่ากู ตบกูตั้งแต่กูลืมตาตื่น” ฮันคยองทำหน้าตายียวนที่อีกคนมองว่า กวนส้นตีนสุดๆ จนอดไม่ได้ที่จะประเคนฝ่ามือพิฆาตใส่อีกรอบของวัน
พลั่ก!
“โอ้ยย ย! เจ็บนะเว่ย” มือหนาลูบไปมาตรงจุดที่โดนทำร้ายร่างกาย ไอเดียที่คิดเองสดๆร้อนๆ เพื่อสนองนี๊ดตัวเองโลดแล่นไปมา ไม่รอช้าฮันคยองก็ก้มลงชกชิงความหอมจากพวงแก้มใสของอีกฝ่ายอย่างแรง จากนั้นจึงรีบชิ่งหนีคนตาสวยไปก่อนที่จะโดนด่าอีกรอบ
“ไอ้ เจ๊ก! อย่าอยู่เลยมึง!” ใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อแหกปากตะโกนไล่หลังคนฉวยโอกาส ขาเรียวออกแรงวิ่งตามอีกคนเพื่อหวังจะด่าสัก 3 ฉาดเป็นของรับขวัญก่อนเข้าเรียน
___________ Friend (?) ___________
Talk : บ๊ะ! ดอดมาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้วนะอินี่ =_________________________= เรื่องนี้ออกแนวเพื่อนๆ ดังนั้นคำหยาบกระจุยยย! ที่จริงมันมีมากกว่านี้ แต่เลเวลความเถื่อนมันจะมาพร้อมกับจำนวนตอน ถ้าไม่อยากให้ปอเกิดอาการหยุดอัพก็ช่วยๆ กันจิก ทวง ด่า หน่อย แต่! เรื่องนี้ตั้งใจนะเว้ยย! ตอนนี้เปิดมาก็ตั้งชื่อตอนไม่ตรงกับเนื้อหาอีกล่ะกู - - ช่างมัน บางสิ่งบางอย่างเหมือนกันล่ะฟร่ะ! (แถ!)
สุดท้าย ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่าน เม้น และแอดค่ะ ^___________________________^
ความคิดเห็น