คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฮยองวอนรักมินฮยอกจริง ๆ นะ
ผมำลัยืนพะอืพะอมะอ้วอยู่หน้าเวทีประวาวเือนอมหาวิทยาลัย...
เพราะอะไรน่ะเหรอ ?
“...โลสวยแ่ไหน อยู่ที่ว่าเราเอับใรบนโลใบนี้ ใ่มั้ยรับ.. พี่ีฮยอน ?”
บอเลยว่าถุย...
ผมแหวฝูนออมาาหน้าเวทีเพราะทนวามเสี่ยวสะท้านปพีอเพื่อนสนิทไม่ไหว โฮอยืนยิ้มโปรยเสน่ห์ให้ับนูและส่สายาหวานเยิ้มมาให้แฟนอมัน พี่ีฮยอนยืนอ้วนอยู่ใ้้นไม้ ผมไม่รู้ว่าพี่เาำลัีใหรือเสียใที่มีแฟนอย่าไอ้โฮอ ึ่ถ้าเป็นผม.. ผมะเสียใอย่าที่สุ
ไม่รู้ว่ามีแฟนหรือผู้ำับละร่อเ็
อนึ่ที่ผมมาอยู่ที่นี่ไม่ใ่เพราะมาเียร์เพื่อนแ่อย่าใ ผมมาเอาหนัสืออไอ้หมอโอทีุ่แม่ทูนหัวไ้สั่เอาไว้ อนนี้ผมับไอ้หมอโอลายเป็นเพื่อนรัเพื่อนร้ายำเป็นันไปแล้ว เนื่อามันเรียนเ่ มินฮยอเลยะให้หมอลาอย่ามันมาสั่สอนหมอโ่อย่าผม
ไม่แน่ว่าอนบอเรื่อนี้อาะเป็น ฮยอฮุน ็ไ้นะรับุ
หยอ
“เฮุนนี่เ่ัเลยน้า”
พอผมเินเ้ามาแฟนสุที่รั็ไ้ยินเสียหนึ่เสียสออุเธอในทันที ุเธอยืนุยับไอ้หมอโอ้วยท่าทาที่ระมิระเมี้ยน ผมอไม่ไ้ที่ะแหวทัู้่ออาันและแทรลาะเลย ูเหมือนะเสือไปหน่อย แ่ทำไไ้ ็หึอะ
“ุยอะไรันสนุเียว”
“ุยเรื่อเรียน สนใมั้ยฮยอวอน ?” เป็นไอ้หมอโอที่อบ มันส่ยิ้มมาให้
ยิ้มแบบนั้นำลัูถูผมั ๆ !
ิว่าผมะยอมเหรอ ?
“นี่มึูถููใ่มะไอ้หมอโอ เออ ุยันไปเลย ุยเสร็ละเรียู้วย”
แน่นอนว่าผมยอม
็แหม เรื่อเรียนเลยนะุ ผมไม่มีทาไปโว์โ่ให้อนาถใเ็า เพราะั้นผมเลยให้ทั้สอุยันส่วนผม็ูไอ้โฮอประว่อ แ่ไม่้อห่วว่าผมะปล่อยปละละเลยหน้าที่แฟน ผมยัยืนุมมินฮยอเพียแ่ไม่มีบทบาทในบทสนทนา
ทำไมเป็นพระเอที่น่าสสารไ้นานี้วะ...
“ว่าแ่พี่มินฮยอับฮยอวอนบันมานานแล้วเหรอรับ ? เล่าให้ผมฟัหน่อยสิว่าไปเอันไ้ยัไ”
แน่ะ แอบเสือ
ผมเหล่มอไอ้ัวสู้า ๆ ส่สายาว่ามาเสือทำไมให้มันแู่เหมือนว่าไอ้หมอโอะไม่สนใมอ้ามไอ้หน้าลอยอย่าผมไปมอที่มินฮยอแทน นัวาว้า ๆ ็เยมอผมเล็น้อย ทำหน้าประมาว่าไม่อยาะเล่า หรือมันเรื่อที่ไม่น่าำที่มาเอับนอย่าผม
แ่ผมรู้แหละว่ามินฮยอเิน ทำมาเป
“เอันอนที่ฮยอวอนแว้นมาับน้อายอพี่น่ะ” ถ้าำไม่ไ้ลับไปอ่านเรื่อสั้นไ้รับ
“แว้น ? เยเป็นแว้นมา่อนเหรอฮยอวอน ?”
“เออ ะทำมะ”
ผมยอมรับในเมื่อมันเป็นเรื่อริ แ๊แว้นอผมมีโฮอเป็นหัวหน้าแ๊ มีสมาิอย่าผมที่เป็นเ้าายมัธยมปลาย มีฮยอนอูนัีฬา และูฮอนนันรี ึ่อนนี้ทั้สอ็เ้าะที่เี่ยวับทา้านนั้น ๆ ไปแล้ว ผมับโฮอว่าะหาเวลาไปเอเพื่อนอผมอยู่ ถึเวลาที่แว้นเสี่ยวะรวมัว และรวมัวันเมื่อไหร่นะ ไอ้หมอโอหนาวแน่
เพราะน่าะรวมัวันราว ๆ ฤูหนาวรับ หนาวพอี
“ันเยเอพวแว้นนะ โรไร้สาระ เรียน็ไม่่อยเ่ันเท่าไหร่ สร้าวามวุ่นวายปั่นป่วนไปหม”
“อ้าวไอ้...”
“พี่เห็น้วย นี่ีนะที่ฮยอวอนเลิเป็นแว้น ไม่ั้นพี่ไม่ลบับมันหรอ” มินฮยอพูอย่าเอือม ๆ
“แหม แว้นไม่แว้นุ็รัผมไปแล้วไม่ใ่เหรอรับ ทำมาเป็นปาี”
“ปาีแล้วะทำไม!!”
“เี๋ยวับูบเลย”
ผมยมือึ้นบีบปาบาที่เอาแ่ะแว้ ๆ นนัวเล็ประเนหมัใส่ไหล่ผมรัว ๆ ไอ้หมอโอมอพวผมยิ้ม ๆ ไม่ิ มอแฟนผมยิ้ม ๆ
เี๋ยวิ้มาแ ไอ้หมอลานี่!
“พี่มินฮยอ..ยัเหมือนเิมเลยนะรับ”
“....”
“ุเหมือนเิม.. น่ารัเหมือนเิม”
“....”
“เพราะี้ไผมถึอบน่ะ”
อแหล อแหลมา!
ผมว้าเอวบาเ้ามาอไว้ทันทีที่ไอ้หมอโอพู้วยน้ำเสียหล่อ ๆ แบบนั้น เหล่มอแฟนัวาวอัวเอที่อนนี้ทำหน้าาเลิบเลิ้ม ะเลิ้มทำไม็แ่มีนหล่อมาบออบ!
แฟนุยืนโ่อยู่รนี้่วยสนใหน่อยเหอะ
“มินฮยอ!!” เพราะั้นผมเลยเรียเาเสียั
“โอ๊ย ะะโนใส่หูทำไม”
“็นายมอมันอะ แล้วทำหน้าเินทำไม หน้าะแทำไม แล้วะยิ้มทำไม โว้ย”
“นี่นายะบ้าไปแล้วเหรอฮยอวอน!”
“็นายเินมัน...”
“นายนี่มันไร้สาระที่สุ!” ว่าแล้วุเธอ็สะบั้นหนีในทันที
อ้าว อนแรือูอนอยู่รึเปล่า ?
ผมมอามแผ่นหลับาที่เินหนีไป้วยหัวใที่ห่อเหี่ยว ูท่าว่ามินฮยอะโรธริัเพราะผมเผลอไปทำเสียรำาใส่เา ผมหันมามอไอ้หมอหล่อ้า ๆ ็แทบอยาะหน้าเ้าให้ ไอ้หมอโอมอมินฮยออย่าเป็นห่ว ห่วยิ่ว่าแฟนัวริอย่าูเนี่ย
“เพราะมึแท้ ๆ ไอ้หมอโอ สร้าวามร้าวานให้ับรอบรัวนอื่น มันบาปนะสั”
“มันอยู่ที่ัวอนาย่าหา สสารพี่มินฮยอ ไม่เห็น้อะอใส่พี่เาเลย”
ือถ้ามันไม่ไ้หูหนว มันะไ้ยินมินฮยอะอใส่ผมมาว่าที่ผมะอใส่มินฮยออี.. แ่็นะ ีวิผมมันน่าอนาถั้แ่ไ้มาเป็นพระเอฟิเรื่อนี้แล้วล่ะ
“มึไม่้อเสือ ูอเือนเป็นรั้ที่หนึ่ล้านว่าอย่ามายุ่ับแฟนู”
“....”
“เพราะถ้ามึิะมายุ่หรือแย่แฟนูไปนะ ูะ...”
“....”
“ูะไม่ืนหนัสือมึ!!!”
หึ มึำลัลัวูอยู่ล่ะสิไอ้หมอโอ
อย่าิมาแหยมับแฮยอวอน ำวรั้ยยยยยยยยยยย
“มินฮยอ! มินฮยอ”
ผมรีบวิ่ามหลันัวเล็พร้อมับะโนเรียเสียนเสียัแ่มินฮยอ็ไม่ท่าทีว่าะหยุเินแ่อย่าใ ูเหมือนโรธริ ๆ แ่ะทำไไ้็ผมหึัอะ
“ไม่้อมายุ่ับัน!”
“มินรับ เ้าอโทษน้า” ลอเลียนแบบไอ้โฮอเผื่อะมุ้มิ้ึ้นมาบ้า เยไ้ยินมันพู ยอน ๆ เ้า ๆ ไรี้แหละ
“ไอุ้๊ หุบปาไปเลย!”
อ่าวไหั้นอะ
พอโน่า็แทบะับปาเียบแทบไม่ทัน ผมรีบวิ่เ้าไปหาอีน่อนะึแนบาให้หยุเิน มินฮยอทำท่าฟึฟัามบับสาวเ้าที่้ำอนแฟนหนุ่ม เห็นแล้วมันน่าีูนั
สะิ้ไ้ทุเมื่อเลยแฟนผมเนี่ย
“มินฮยอ๋า ฟั่อนสิ”
“นายะให้ันฟัอะไรอี นายหึไร้สาระมาเลยนะฮยอวอน เฮุนเา็แ่อบัน!”
“มันไม่ใ่แ่ำว่า แ่ เนี่ยน่ะสิ สาบานว่านายอ่านสายามันไม่ออ แทบะแนายเ้าไปทั้ัวละ”
“แฮยอวอน!”
“ื้ออออออออออออออ เ้าอโทษ”
เพราะั้นผมเลยย่อัวแล้วเอาแ้มถูไหล่บาอย่าอออ้อน แป้ที่ผมใส่เสียนหน้าลอย็ิไปับเสื้อเิ้ออีนนมินฮยอ้อทำเสียยี๋ออมา
นี่พั้วุนะรับไม่ใ่พยาธิัวื
“ไม่้อมาอ้อน!”
“็มินฮยออ่า ันหึนายนะ นายอย่าเินที่ไอ้หมอโอมันบอว่าอบสิ”
“ัน็แ่เินแ่ไม่ไ้แปลว่าันอบเา”
“มัน็... โอเ ๆ ันผิเอ ันไร้สาระ ันหึนายเินไป”
“....”
“แ่ที่เป็นแบบนั้น็เพราะว่ารันะ”
ผมพู้วยน้ำเสียริั โอบอเอวบาไว้แน่น พร้อมับ้อมอวาเรียวสวยออีฝ่าย มินฮยอนิ่ไป่อนะถอนหายใออมา
“นาย็เป็นแบบนี้ลอ”
“็ันรันายริ ๆ นี่มินฮยอ”
“รู้แล้วล่ะน่า”
นัวเล็ออบ่อนะุ๊บแ้มผมเบา ๆ ผมสัเเห็นว่าเามีรอยยิ้มเล็ ๆ บนใบหน้า ูท่าะหายโรธริ ๆ แล้ว
ฮ้า ีใั #หัวหน้าสมามนลัวเมีย
“นายไม่้อิมาหรอฮยอวอน ันไม่อบเฮุนหรอ”
“ีมา”
“นโ่ ๆ แบบนายมีแ่นเียวเท่านั้นแหละ”
“โ่แ่็พั้วุนะ”
“แถมยัปัานิ่ม”
“เป็นนเ้นสิถีบ อ่อน่อโล”
“ปา็เสีย”
“ุ็ูบอยู่ทุวัน”
“หน้า็ลอยอี”
“เลิมลอวันลอยระทไ สุสัน์วันลอยระทนะ” มันผ่านมาแล้วนี่หว่า
“และที่สำั... วนีนิบหาย”
“วนีนแล้ววนใรึเปล่าล่ะรับ ?”
“ไปไล ๆ ไป๊!!!”
ทำมาเป็นไล่ ริ ๆ แล้ว็รัผมอยู่ล่ะสิ
รู้นะรับุแฟนนนน
x
ริ ๆ นะมาอัพนานแล้วแ่ไม่มีเวลาัที5555555555
บาทีีวิหมอแ็น่าสสารนะะเาะเรียนบไหม5555
อบุที่ิาม่า
#ฮยอวอนนวนีน
ความคิดเห็น