คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : CHAPTER 45.
ชานยอลนั่งอยู่บนเตียงในห้องนอนของตัวเอง แผ่นกระดาษมากมายวางเกลื่อนอยู่บนเตียงสีขาวบางส่วนถูกขย้ำเป็นก้อนกระจัดกระจายอยู่บนพื้น คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน ปากอิ่มกัดลงไปบนปลายปากกาอย่าคนใช้ความคิด
เขากำลังปวดหัวกับรายงานที่ได้รับมาตั้งแต่เปิดเทอมอาทิตย์แรก หนังสือมากมายที่เขาหยิบยืมมาจากห้องสมุดไม่ได้ช่วยอะไรเขามากนักเมื่อคนอ่านไม่ได้เข้าใจอะไรมันเลย ข้อความมากมายถูกส่งไปหารุ่นพี่หลี่ฟงที่เคยเรียนมาก่อน แต่ก็ได้คำตอบกลับมาแบบที่เขาไม่ค่อยเข้าใจนัก สงสัยต้องนัดติวกันเสียแล้ว
ชายหนุ่มยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าคนที่เขาเพิ่งตอบตกลงคบด้วยได้1อาทิตย์ ความสุขที่เขายังไม่เคยได้สัมผัสตั้งแต่กลับมาจากเกาหลีกำลังกลับเข้ามาให้ชีวิตของเขาอีกครั้ง และพี่หลี่ฟงคือคนที่ทำให้เขารู้สึกแบบนั้นได้ มือเรียวกดส่งข้อความนัดแนะกับคนรับเป็นครั้งสุดท้ายกำลังจะเขียนรายงานต่อไปแต่ประตูห้องก็ถูกเปิดออก
ไม่ต้องหันไปดูด้วยซ้ำเขาก็รู้ว่าเป็นใครที่เดินเข้ามามีแค่คนนั้นคนเดียวเท่านั้นที่กล้าเข้ามาในห้องโดยไม่เคาะประตู คนที่เขาไม่อยากเจอหน้าที่สุด คริสทิ้งตัวลงนั่งข้างๆร่างโปร่งที่ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากกองกระดาษที่เขามองปราดเดียวก็รู้ว่ามันคืออะไร เอื้อมมือไปคว้าเอวบางออกแรงดึงให้ร่างที่กำลังขัดขืนมาซบกับอก
“ทำอะไรอยู่”
คริสถามทั้งๆที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว ขยันจังเลยนะไปเรียนอาทิตย์เดียวก็นั่งทำรายงานเสียแล้ว คริสยิ้มที่มุมปากกดจูบลงไปบนกกหูให้คนถูกจูบรู้สึกจั๊กจี๊เล่น แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น ชานยอลเบี่ยงตัวหลบทำหน้าเหมือนว่ารำคาญเขาเต็มที
“ปล่อย จะทำงาน”
“ดึกแล้ว นอนได้แล้ว”
“ยังไม่เสร็จ จะทำต่อ”
“พูดกับฉันดีๆ”
คริสพูดน้ำเสียงเริ่มห้วน เกลียดน้ำเสียงและกริยาที่อีกฝ่ายใช้กับตน ออกแรงดึงให้ร่างที่กำลังจะลุกขึ้นจากเตียงให้นั่งลงบนตัก ชานยอลหันไปถลึงตาใส่คนที่ชอบบังคับเค้นเสียงบอกให้ปล่อย แต่คริสก็ไม่ยอมทำตาม
“ก็บอกให้ปล่อยไง!”
“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉัน!บอกให้พูดดีๆ ถ้ายังไม่เลิกใช้น้ำเสียงแบบนี้ ฉันตบปากนายแตกแน่”
ความคิดเห็น