คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #118 : CHAPTER 113
Distorted Daytime
ชานยอลครางอือในลำคอเมื่อการนอนถูกรบกวน ชายหนุ่มยกมือขึ้นกุมขมับที่กำลังเต้นตุบ ร่างกายเปลือยเปล่าถูกแขนแกร่งของคนข้างกายที่กำลังนอนหลับสนิทพาดทับจนลูกสึกหนัก เขาอยากจะนอนต่ออีกสักพักหลังจากที่ต้องรับศุกหนัก แต่เสียงเรีกยชื่อพร้อมกับเสียงเคาะประตูห้องก็ทำให้เขาต้องลุกขึ้นยืนอย่างเสียไม่ได้ คงเป็นเพื่อนของเขา
“โอ้ย ๆๆ”
แต่เพียงแค่ขยับตัวลุกขึ้นนั่งชายหนุ่มก็ต้องร้องออกมาอย่างเจ็บปวด น้ำตาใสๆปริมที่ขอบตาแดงช้ำ อาการเจ็บเสียดที่สะโพกกำลังเล่นงานเขา คิดแล้วก็นึกเคืองคนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ ชานยอลหันไปมองร่างสูงที่กำลังนอนลับสนิทอย่างเคืองๆก่อนจะจับแขนล่ำนั้นออกให้พ้นตัวแล้วจึงก้าวขาลงจากเตียง
“ได้ยินแล้ว แปปหนึ่งนะ”
ร่างโปร่งร้องตอบออกไปเมื่อประตูห้องถูกเคาะอีกครั้ง ก่อนจะก้มตัวลงคว้าชุดคลุมสีขาวที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาใส่ แต่หลอดสีเงินถูกบีบจนแบนที่นอนหงายอยู่บนพื้น ถุงยางใช้แล้วถูกทิ้งอยู่ไม่ห่างกันก็ทำให้เขาต้องหยุดชะงัก ร่างโปร่งหายใจฟึดฟัดอย่างไม่พอใจ ตวัดตาไปมองคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างหงุดหงิด คุณคริสนะคุณคริส
ตอนแรกเขาก็คิดว่าจะแค่รอบสองรอบเท่านั้นแต่นี้คุณคริสเล่นเอาจนเจลหมดหลอด ถุงยางหมดกล่อง จะเอ่ยปากห้ามก็ไม่เคยยอมฟัง จะขัดขืนก็ไม่มีแรงเลยต้องปล่อยเลยตามเลย นี้ถ้าเขาเล่นน้ำไม่ได้ล่ะน่าดู คิดแล้วมือเรียวก็ฟาดลงบนแขนล่ำอย่างหมั่นไส้ แล้วก็ต้องหัวเราะคิกคักกับคัวเองเมื่อเห้นคนโดนตีทำหน้ายุ่งเหมือนเด็กถูกขัดใจแต่ก็หลับต่อไปอย่างไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
เมื่อจัดการเก็บซากถุงยางหลอดเจล และสิ่งของอื่นๆที่จะทำให้เขาขายหน้าเสร็จเรียบร้อย ชานยอลจึงเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มที่กองอยู่ปลายเตียงขึ้นมาห่มปกปิดร่างเปลือยเปล่าของคริสไว้ แล้วจึงเดินออกไปเปิดประตูคุยกับเพื่อนที่ยืนรอเขาอยู่นานแล้ว
“ว่าไง”
เมื่อเปิดประตูออกไปชานยอลก็เจอกับซังฮุนที่ยืนหน้าบึ้งรอเขาอยู่หน้าประตู มีแบคฮยอนยืนอยู่ด้านหลังทั้งสองอยู่ในชุดสำหรับเล่นน้ำ สงสัยเพิ่งกลับมาจากทะเล พระอาทิตย์กำลังตกดินนี้เขากับคุณคริสเผลอหลับไปนานขนาดนี้เชียวเหรอ
“นี้ หายไปเลยนะ ทั้งแกทั้งคุณคริส ปล่อยให้พวกฉันเล่นน้ำคนเดียวแล้วมาสวีทกันสองคนนี้เหรอ”
“สวีทอะไร่เล๊า ทะเลาะกันสิไม่ว่า”
ชานยอลรีบปฏิเสธออกไปเป็นพัลวันเมื่อเจอเพื่อนจัดชุดใหญ่ให้แบบนั้น ความจริงเขาก้รู้สึกผิดเหมือนกันมาเที่ยวกับเพื่อนแท้ๆแต่พวกเขากลับมานอนขลุกแต่อยู่ในห้องแบบนี้ เอาไว้พรุ่งนี้แล้วกันเขาจะเล่นน้ำให้ช่ำปอดเลย
“ทะเลาะอะไรถึงเดินออกมาหาฉันในสภาพใส่ชุดคลุมแบบนี้ ทะเลาะไปด้วยถอดเสื้อผ้าไปด้วยหรือไง”
“ซังฮุน ไอ้บ้า! ฉันเพิ่งอาบน้ำเหอะ”
ชานยอลรีบโกหกออกไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนพูด พร้อมก้มหน้าลงซ่อนอาการเขินอายของตัวเองไว้ แต่ดูเหมือนซังฮุนกับแบคฮยอนจะไม่เชื่อสิ่งที่พวกเขาพูดเมื่อทั้งสองทำเสียงน้องเหรออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน
“จะทำอะไรก็ช่างเถอะ ไม่ตีกันตายก็ดีแล้ว ฉันมาหาแกนี้ว่าจะมาถามว่าเย็นนี้เอายังไง จะไปซื้ออาหารทะเลมาทำกันเอง หรือว่าจะไปทานที่ร้าน”
“แถวนี้มีร้านอาหารอร่อยๆด้วยเหรอ?”
“มีสิ เห็นพี่พนักงานบอกว่ามีร้านอาหารอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ขึ้นชื่อมาก ชื่อร้านเฉลียงลมอ่ะ”
“อ้ออ”
ชานยอลร้องครางออกมาก่อนคิ้วสวยจะขมวดเข้าหากันยุ่งเมื่อได้ยินชื่อร้านที่แบคฮยอนเอ่ยออกมา ร้านที่ผู้หญิงพวกนั้นมาถามคุณคริสนี้นา
“แล้วแต่พวกแกก็แล้วกัน ฉันยังไงก็ได้ แต่ว่าถ้าไปกินร้านอาหารก็ดี ฉันรู้สึกเพลียๆอ่ะ”
“เพลียอะไรว่ะ? น้ำก็ไม่ได้เล่น หรือว่าเพลียอย่างอื่น มิน่า เดินออกมาหัวฟูเชียว”
“แบคฮยอนอย่าล้อสิ ฉันเพลียจากการเดินทางต่างหาก”
ชานยอลตอบออกไปอย่างใจคิด เขาเพลียจากการเดินทางแถมเหนื่อยจากการร้องไห้ไม่รวมกิจกรรมที่เพิ่งผ่านมาสดๆร้อนๆกับคุณคริสอีก ตอนนี้รู้สึกอยากล้มตัวลงนอนจะแย่แล้ว แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนพูดอย่างรู้ทันเขาก็ต้องปฏิเสธออกไปด้วยความอายก่อนจะส่งค้อนวงใหญ่ให้เพื่อนรักที่กำลังทำหน้าล้อเลียนเขาไม่
เลิก
“โอเค ถ้างั้นไปร้านอาหารดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยซื้ออาหารทะเลสดๆมาทำกินกัน ตกลงตามนี้อีก1ชั่วโมงเจอ
กัน โอเค๊!”
“อื้อ โอเค ไว้เจอกันนะ”
เมื่อตกลงกันเรียบร้อยแล้วพบตบกะโหลกเพื่อนจอมเกรียนไปอีก1ทีโทษฐานชอบล้อเลียนเขาชานยอลก็กลับเข้ามาในห้องนอน ชายหนุ่มบิดตัวอย่างเกลียดคร้าน ปลดเสื้อคลุมให้หลวมที่สุดแล้วจึงสอดตัวเข้าไปนอนใต้ผ้าห่ม อากาศที่ไทยร้อนจัดจนเขาไม่อยากออกไปข้างนอกแต่โชคยังดีที่มีลมทะเลเย็นๆช่วยคลายร้อนได้บ้าง
เมื่อจัดการตั้งนาฬิกาปลุกเรียบร้อยชานยอลก็หลับไปตื่นมาอีกครั้งเมื่อโทรศัพท์ส่งเสียงร้องดังปลุกให้เขาตื่นจากการพักผ่อนชั่วคราว ร่างโปร่งสะบัดหัวแรงๆหนึ่งครั้งจัดการปิดเสียงโทรศัพท์แล้วจึงหันไปปลุกคนที่ยังนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ
“คุณคริส ตื่นได้แล้วครับ”
“อื้ออ”
“คุณคริส ตื่นได้แล้วครับ เย็นแล้วนะครับ”
“อีกแปปหนึ่ง”
“ไม่ได้ครับ คุณคริสตื่น ผมหิวแล้วนะ”
คุณคริสนี้หลับลึกจริงๆชายหนุ่มบ่นในใจอย่างหงุดหงิด ตอนนี้ท้องของเขากำลังร้องคำรามอย่างน่ากลัว อาการหิวยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดเข้าไปใหญ่เมื่อคนข้างกายไม่ยอมตื่นจากห่วงนิทราเสียที
“คุณคริส ผมหิว ชานยอลหิวข้าว พี่คริสตื่นเถอะ”
“อื้อออ กี่โมงแล้ว”
“จะหกโมงครึ่งแล้วครับ”
ชานยอลตอบออกไปด้วยน้ำเสียงยินดีเมื่อคนที่เอาแต่พลิกตัวหนียอมลืมตาขึ้นตามคำขอ คริสพยักหน้าหงึกหงักเมื่อได้ยินคำตอบ อาการหิวเริ่มประท้วงออกมาเป็นเสียง ชายหนุ่มยกมือขึ้นปิดปากที่กำลังอ้ากว้าง มองดูร่างโปร่งที่กำลังนั่งมองเขาตาแป๋วก่อนจะดึงร่างนั้นเข้ามากอดอย่างหมั่นเขี้ยว
“ขอกอดหน่อย”
“อย่าครับ คุณคริสอ่ะ ผมเจ็บนะ”
ร่างโปร่งถึงกับเบ้หน้า เมื่อร่างถูกรวบเข้าไปกอด คุณคริสะกดปลายจมูกลงบนแก้มเขาแรงจนเขาแทบหงายหลัง มือก็พยายามดึงชุดคลุมของเขาออกจนเขาต้องฟาดมือลงไปบนอกหนาถึงยอมหยุดแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยเขาออกจากอ้อมกอดอยู่ดี
“เหมือนฝันเลย นานเท่าไหร่แล้วที่พี่ไม่ได้มีชานยอลในอ้อมกอดแบบนี้”
“อย่าปล่อยผมไปอีกนะครับ”
“ให้ตายก็ไม่ปล่อยหรอก จะกอดให้แน่นๆเลย”
คริสพูดพร้อมกดจูบลงไปบนแก้มนุ่มอีกครั้ง ชานยอลนั่งอิงแอบทั้งสองนั่งกอดกันอยู่บนเตียงอยู่นานซึบซับเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันให้นานที่สุด แต่สุดท้ายชานยอลก็ทนต่อเสียงท้องร้องยามหิวของตัวเองไม่ได้ เป็นฝ่ายเอ่ยกระตุ้นให้ร่างสูงเข้าไปอาบน้ำเสียที คริสเองก็ยินยอมโดยไม่มีข้อโต้ถียงเพราะไม่อยากให้คนรักหิ้วท้องรอนาน
คริสก็ยอมแต่โดยดีเพราะไม่อยากให้คนรักต้องแบกท้องรอนาน
“อื้อ ไปอาบก็ได้ก็ได้ แล้วจะไปกินที่ไหนล่ะ”
“ร้านเฉลียงลม ร้านที่กิ๊กคุณมาถามทางไง”
ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงแกล้งหาเรื่อง จนคนโดนกล่าวหาต้องร้องโวยวายออกมา
“ไม่ใช่กิ๊กพี่สักหน่อย พูดไปเรื่อย”
“ก็อย่าให้รู้แล้วกันท รีบลุกขึ้นไปอาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวเพื่อนจะรอ”
“อาบพร้อมกันนะ”
“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวคุณไม่ทำแค่อาบ”
ร่างโปร่งปฏิเสธทันควัน ส่งค้อนให้ร่างสูงที่มองมาทางเขาอย่างเจ้าเล่ห์ คริสหัวเราะออกมาแล้วจึงลุกขึ้นยืนรับผ้าเช็ดตัวมาจากร่างโปร่ง แต่ยังไม่วายล้อเลียนให้อีกฝ่ายได้แก้มขึ้นสี
“รู้ใจจัง”
“หื่น รีบไปอาบเลยไป เดี๋ยวผมเตรียมชุดไว้ให้”
ชานยอลพูดพร้อมกับดุนหลังร่างสูงให้เดินเข้าไปในห้องน้ำ คริสหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นเมื่อหันกลับไปแล้วเจอเข้ากับแก้มแดงๆของร่างโปร่ง ชานยอลจึงทุบหลังคนขี้แกล้งไปหนึ่งอัก ร่างสูงจึงยอมเดินเข้าไปอาบน้ำหลังจากที่เสียเวลาไปนาน
เมื่อคุณคริสเข้าไปในห้องน้ำเขาจึงเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อจัดสรรชุดให้สามีได้สวมใส่ ไม่นานคุณคริสก็เดินออกมาจากห้องน้ำมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวพันช่วงล่างไว้ หยดน้ำเกาะพราวบนผิวขาวเนียนน่าอิจฉาเห็นอย่างนั้นแล้วชานยอลจึงเอาผ้าเช็ดตัวอีกผืนส่งไปให้อีกฝ่ายได้ซับตัว
“ผ้าครับ ผมจัดชุดไว้ให้แล้วนะครับอยู่บนเตียง เดี๋ยวขอตัวไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวเพื่อนจะรอนาน”
“อื้อ ขอบใจมาก”
พูดจบชานยอลก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวของตัวเองและอุกรณ์สำหรับอาบน้ำเตรียมจะเดินเข้าไปชำระร่างกายที่เหนียวเหนอะ แต่เสียงของคุณคริสที่กำลังมองดูเสื้อผ้าที่เขาเตรียมไว้ให้ก็หยุดเขาไว้
“ชานยอลพี่ไม่ใส่สีดำนะ มันร้อนอ่ะ ขอสีขาวได้มั้ย”
“อ่ะ ได้ครับ เดี๋ยวผมหยิบให้”
คริสยกเสื้อยืดสีดำในมือตัวเองขึ้นสูง ชานยอลจัดกางเกงสามส่วนกับเสื้อยืดสีดำให้เขาแต่เพราะอากาศค่อนข้างร้อนเขาจึงอยากใส่เสื้อสีอ่อนมากกว่า เมื่อได้ยินร่างสูงเอ่ยขอแบบนั้นชานยอลจึงรีบวิ่งไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อยืดสีขาวให้ร่างสูงทั้งที่อีกฝ่ายยืนอยู่ใกล้กว่า เมื่อคุณคริสแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเขาจึงได้เข้าไปอาบน้ำเสียที
“ไปกันเถอะ เพื่อนๆรออยู่ เมื่อกี้แบคฮยอนก็เพิ่งมาตาม หิวแล้วใช่มั้ย?”
“ครับ”
ชานยอลที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดสบายๆขานรับเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณคริสถาม ร่างสุงเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับวางมือลงบนศีรษะที่เปียกหมาดๆลูบจัดผมนิ่มให้เป็นทรง กลิ่นหอมของแชมพูทำให้เขาอดใจไว้ไม่ไว้กดปลายจมูกลงบนพวงแก้มนิ่มด้วยความเอ็นดู
“ผมยังเปียกอยู่เลย ให้พี่เป่าให้ก่อนมั้ย?”
“ไม่เอาครับ ผมหิวแล้ว”
ชานยอลปฏิเสธเสียงนุ่มพร้อมกับส่งยิ้มกลับไปให้ร่างสุงอย่างปลื้มใจ ทุกทีจะเป็นหน้าที่ของเขาที่คอยเป่าผมให้คุรคริส แต่ตอนน้เขารู้สึกดีมากเลยที่คุณคริสเป็นฝ่ายอยากทำให้เขาบ้าง เมื่อชานยอลแต่งตัวเรียบร้อยแล้วทั้งคู่จึงเดินออกไปข้างนอกเพื่อเจอกับแบคฮยอน ซังฮุน และซอนแจ
“เสร็จกันหรือยัง”
“อื้อ เหลือแต่กงจูอ่ะ มัวแต่แต่งหล่ออยู่ไม่รู้จะไปอวดสาวที่ไหน เซ็งจริงๆ”
แบคฮยอนบ่นให้เพื่อนร่วมห้องพร้อมกับยกมือลูบหน้าท้องที่กำลังร้องคำรามของตัวเอง ชานยอลหัวเราะออกมากับเสียงร้องแห่งความหิวโหยซึ่งเขาเองก็ไม่ต่างกัน เขากับคุณคริสนั่งลงบนเก้าอี้หน้าห้อง ชานยอลใช้มือขยี้ผมตัวเองเพื่อให้ผมแห้งเร็วขึ้น รอไม่ถึง5นาทีกงจูก็เดินออกมาจากห้องเพื่อฟังคำบ่นของแบคฮยอนก่อนกินข้าว แล้วพวกเขาก็เดินไปยังบริเวณที่รถจอดอยู่
“ขึ้นมาสิครับ”
ชานยอลที่เพิ่งเลื่อนรถออกมาจากจุดจอดหันไปเรียกร่างสุงที่ยืนเฉยอยู่เมื่อไม่เห้นว่าร่างสูงจะยอมขึ้นซ้อนท้ายเขาเสียที
“เดี๋ยวคราวหน้าพี่จะให้อี้ชิงสอนขับรถให้ พี่จะได้ขับให้ชานยอลนั่งบ้าง”
“ผมจะรอนะครับ แต่ตอนนี้คุณอย่าเพิ่งคิดมากเลย ขึ้นรถเถอะ หิวข้าวแล้วไม่ใช่เหรอครับ”
ชานยอลพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้คนที่ยืนหน้าจ๋อยอยู่ข้างๆ คุณคริสคงจะเสียความมั่นใจไม่น้อย คนที่เคยเป็น
ผู้นำตลอดอย่างคุรคริสถึงจะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยแต่ก้คงจะเสียความมั่นใจไปไม่น้อยเพราะต้องคอยพึ่งเขา หลังจากกล่อมอยู่นานคุณคริสก็ยอมก้าวขาขึ้นมาบนรถเขาจึงได้ขับรถตามเพื่อนๆไปเสียที
“โหย บรรยากาศดีจัง”
ชานยอลร้องออกมาใบหน้าหวานฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้เห้นบรรยากาศร้านอาหารสถานที่ที่พวกเขาจะมากินข้าวในวันนี้ คริสยิ้มออกมากับท่าทางดีใจเหมือนเด็กๆของคนรักมือหนาคว้าเอามือของร่างโปร่งมากุมไว้ก่อนจะเดินเข้าไปในร้านด้วยกัน
เมื่อจัดการบอกจำนวนและสถานที่ที่พวกเขาอยากจะนั่งกับพนักงานเรียบร้อยแล้วพวกเขาก็เดินตามพนักงานชายไปยังโต๊ะอาหารที่ถูกจัดอยู่บนโขดหินยื่นออกไปยังทะเลสีดำยามค่ำคืน ลมทะเลเย็นสบายพัดกระทบใบหน้า โต๊ะอาหารเป็นโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ เก้าอี้ตัวยาวกว้างพอที่จะให้พวกเขายกขาขึ้นนั่งได้สบายๆ ชานยอลกับเพื่อนๆตื่นเต้นกับบรรยากาศจนลืมใส่ใจเมนูอาหารจนคริสต้องเอ่ยเตือนเพราะเห้นว่าพนักงานยืนรออยู่นานแล้ว
“เดี๋ยวมื้อนี้ฉันกับคุณคริสจ่ายเองนะ”
“โหย เกรงใจคุณคริสว่ะชานยอล วันนี้เลี้ยงพวกเรามาทั้งวันแล้ว ”
“ไม่เป็นไรหรอก ชดเชยที่ทำให้พวกแกเดือดร้อนกันตอนเช้าไง”
ชานยอลเอ่ยเรื่องที่เขากับคุณคริสได้ตกลงกันก่อนจะมาถึงว่าจะรับหน้าที่จ่ายค่าอาหารมื้อนี้เองเมื่อทุกคนจัดการสั่งอาหารเสร็จ แบคฮยอนที่เพิ่งถ่ายรูปเสร็จก็รีบปฏิเสธขึ้นด้วยความเกรงใจ
“แต่ว่า...”
“ให้พี่เลี้ยงนะแบคฮยอน ตอบแทนที่นายเคยช่วยพี่ไว้ไง”
“อย่างงั้น ก็ได้ครับ”
เมื่อเห็นว่าเพื่อนๆจะไม่ยอมรับน้ำใจของเขากับชานยอลในวันนี้คริสจึงเป็นคนเอ่ยปากเองจนแบคฮยอนต้องยอมรับด้วยความเกรงใจ แล้วพนักงานก็นำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ วันนี้คริสสั่งเบียร์12ขวดเป็นเครื่องดื่มคู่อาหารทะเลในวันนี้ บรรยากาศรอบตัวจึงกลับมาคึกเคลื้อนอีกครั้ง
“พี่ให้ชานยอลกินแค่3ขวดก็พอนะ”
“โหย แค่3ขวดเองเหรอ 5ได้มั้ยฮะ”
“เดี๋ยวก้เมา ขับรถไม่ไหว”
“ไม่เมาหรอกครับ มาเที่ยวทั้งที นะๆพี่นะ นะๆๆ”
ชานยอลบ่นพร้อมทำหน้ามู่ทู่เมื่อโดนจำกัดจำนวนแอลกอฮอล์ มือเรียวคว้าแขนหนามากอดไว้ซบหน้าลงบ่นไหล่ถูไถหน้าไปมาอย่างออดอ้อน จนกงจูเอ่ยปากแซวด้วยความขบขันเมื่อเห็นเพื่อนที่เคยแก่นเซี้ยวมาด้วยกันทำตัวเหมือนสาวน้อยวัย17
“ก็ได้ แต่ถ้าเมาต้องหยุดนะ”
“โอเคครับ”
สุดท้ายคริสก้ต้องยอมแพ้กับลูกอ้อนของคนรัก ได้เห้นรอยิ้มของชานยอลทีไรเขาต้องใจอ่อนทุกที
“แหม หวานจังนะ เมื่อเช้ายังจะตีกันอยู่เลย”
“นิดหน่อยน้า”
“ฮ่าๆๆ แกกับคุณคริสดีกันได้พวกฉันก็ดีใจ ว่าแต่ว่าขอพูดหน่อยเถอะนะชานยอล อย่าหาว่าจุ้นเลยที่แกทำเมื่อเช้ามันไม่ดีเลยรู้มั้ย ทิ้งคุรคริสไว้คนเดียวอย่างงั้นได้ยังไง เรามาเที่ยวต่างประเทศนะเว้ยไม่ใช่บ้านเรา ภาษาก็ไม่รู้ ถนนก็ไม่คุ้น นี้ถ้าพวกฉันไม่อยู่ด้วยคุณคราสจะทำยังไง”
แบคฮยอนที่เปรียบเสมือนทั้งเพื่อนทั้งที่ปรึกษาถือโอกาสพูดสิ่งที่ตัวเองกับเพื่อนที่เหลืออยู่คิดออกมากลางโต๊ะอาหาร เขาไม่รู้หรอกนะว่าชานยอลกับคุณคริสทะเลาะเรื่องอะไรกันแต่การที่คนหนึ่งทิ้งอีกคนมาถึงจะทะเลาะกันรุนแรงยังไงก็ไม่เหมาะสมนัก
“ฉันรู้....ฉันผิดเอง”
“แล้วขอโทษยัง?”
“ขอโทษนะครับพี่คริส ชานยอลงี่เง่าเอง น่าทิ้งพี่ไว้แบบนั้นเลย”
ชานยอลหันไปพูดกับคนข้างกายอย่างรู้สึกผิด คริสยิ้มออกมาเมื่อได้เห็นใบหน้าของคนรู้สึกผิดว่ามันเศร้าแค่ไหน ชายหนุ่มวางมือลงบนศีรษะทุยโยกมันไปก่อนจะดึงร่างนั้นเข้ามากอดอย่างรักใคร่
“ไม่เป็นไรหรอก หายกันนะชานยอล พี่ก็เคยทิ้งชานยอลไว้ที่ต่างประเทศเหมือนกัน ต่อจากนี้ก็ลืมมันเถอะนะ”
ชานยอลยิ้มออกมาเมื่อได้ยินสิ่งที่คริสพูดจนจบ ชายหนุ่มพยักหน้ารับยืนยันว่าตัวเองพร้อมจะลืมเรื่องวันนั้นไปให้หมด มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากหางตา
“และอีกอย่างที่ชานยอลงี่เง่ากับพี่ก็เพราะหึงพี่ ที่หึงก็เพราะรักพี่มากใช่มั้ยล่ะ”
“พูดอะไรอ่ะ อายเพื่อนเค้า ยุดพูดเลยนะ”
ร่างโปร่งที่เพิ่งเสียน้ำตาไปเมื่อครู่ร้องออกมาอย่างเขินอายเมื่อได้ยินสิ่งที่คริสพูด เสียงโห่แซวของเพื่อนทำให้เขาต้องยื่นมือไปปิดปากที่กำลังจะแฉเขาไว้ อุตส่าห์อุบเรื่องที่ตัวเองหึงงี่เง่าไว้แล้วเชียวคุณคริสยังพูดมันออกมาจนได้
“อย่าเขินน้า ชานยอล ผัวเมียก็งี้แหละ ฮ่ๆๆ”
“หยุดพูดเลยแบคฮยอน”
“อ้าวๆ เลิกแซวกันได้แล้ว อาหารมาแล้ว”
“มาครับ เดี๋ยวผมแกะให้”
ชานยอลรับอาสาเมื่อเห็นคนข้างกายกำลังแกะกุ้งเข้าปากอย่างเก้ๆกังๆ คริสหันไปยิ้มให้คนรักมองดูร่างโปร่งก้มหน้าก้มตาแกะกุ้งให้เขาด้วยสายตารักใคร่จนคนรอบข้างสังเกตุเห้นได้ไม่ยาก แบคฮยอนมองภาพนั้นพลางถอนหายใจก่อนจะยิ้มออกมา หวังว่าการตัดสินใจของเขาครั้งนี้จะทำให้ชานยอลได้พบกับความสุข และความรักจากคุณคริสจริงๆเสียที
TBC................................
ความคิดเห็น