~--- สาวซนหน้าใส กะ นายแสบซ่าส์ ---~

ลำดับตอนที่ #1 : ..........1..........

เซมาดือ...ช็อกกา!
    โอ๊ย..คัยมาเปิดเพลงอะไรก็ไม่รู้แถวนี้น้าเนี๊ยคนกำลังหลับสบายเลย  T 3T
"ตุ๊บ!  ตุ๊บ!  เจ๊ครีม  เจ๊ครีม เดี๋ยวเจ๊ก็ไปสายอีก ตื่นได้แล้ว  แม่บอกว่าถ้าไม่ตื่นแม่จะถอดประตูห้องนะ     -3-" 
     ฉ้าน...นึกออกแล้วเสียงเพลงนาฬิกาปลุกจากมือถือที่เจ้าแยมน้องชายตัวแสบตั้งให้น่ะสินะ +0+
"เจ๊ครีมตื่นยังอ่ะเนี๊ย"
"ตื่นแล้ว!  ตื่นแล้วจ้า!  คุณพ่อแยม -0-"
"เจ๊อย่ามากวนแยมนะ  7 โมง แล้ว เร็วๆ ด้วย"
      ก็เจ้าแยมทามตัวจวนจะเป็นพ่อของฉันได้แล้วล่ะ  ก็ต้องกวนเป็นธรรมดาอ่ะแหละ >0<
"ว่าไงนะ 7 โมงแล้ว! (-_-!) (!-_-)(O-O)"
      โอะโอ! สายอีกแน่ๆ  ก็จาให้ทามไงได้ มันเกือบจาติดเป็นนิสัยแล้วนินา

.............................10  นาที  ต่อมา...................................
      
       ฉันอาบน้ำเสร็จภายในเวลา 10 นาที  ชนิดวิ่งผ่านน้ำเรียกแม่
"ตุ๊บ...อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วค่ะ"
      ฉันกระโดดลงจากบันไดด้วยท่าที่สวยงาม  พร้อมกับกวาดแขนข้างนึงออกมาอย่างสวยงาม  แล้วก็พูดออกมา -3-
      >3<  ทามไม  แม่ กับ  เจ้าแยมถึงมองด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย  และ  รู้สึกรับไม่ได้ขนาดนั้นล่ะ -_-?
"อย่ามองอย่างนั้นนะค่ะ หนุกหนานเนอะ  หนุกหนาน"
      ฉันพูดพลางยิ้มเล็กๆเพื่อกลบความเป็นจริง *3*
"ไม่หนุกเลย -0-"
       แม่กับเจ้าแยมพูดเป็นเสียงเดียวกัน
"มา มา มากินข้าวเร็วลูก เจ้าครีมเดี๋ยวสายนะ"
"จ้า.....คุณแม่ที่น่ารักของหนูครีม"
"เจ๊!  อาบน้ำป่าวอ่ะ เร็วจัง"
"อาบแล้วย่ะ  ดมเลยหอมกว่าแยมอีก"
"ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากเสี่ยง -3-"
"อายุแค่ 7 ขวบพูดมากนักนะเราอ่ะ"
"พอๆ เลิกเล่นกันได้แล้ว  เดี๋ยวก็ไปสายหรอก อายุ 16 แล้วนะ"
"ค่ะคุณแม่"

.........................5  นาที  ต่อมา .......................... 

         ฉันกำลังเดินออกจากบ้านหลังน้อยน่ารักของฉันพอดี  ฉันจะไปไหนหรือไปป้ายรถเมล์ ที่จาไปโรงเรียนน่ะสิ  โอะ!  ฉันลืมแนะนำตัว  ฉันชื่อ  ครีม  อยู่ชั้น  ม.4  ฉันอยู่กับแม่ น้องชาย  ส่วนพ่อเสียก่อนที่เจ้าแยมจะเกิด 3 เดือน ฉันตัวสูงประมาณ 160 เองอ่ะ
"อ๊ะ....รอด้วยค่ะ -0-"
         ฉันตะโกนเรียกรถเมล์ที่กำลังจะออกจากป้ายวันนี้คนไม่เยอะไม่น้อย เหลือที่อยู่ที่นึงพอดีเลย  ฉันรีบก้าวขาอันน้อยนิดไปนั่งก่อนที่จะมีใครมาแย่ง
"ตุ๊บ!.....โอ๊ย"
          ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาผลักฉันจนล้มเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้นรถเมล์  แล้วก็นั่งที่ที่เหลืออยู่เพียงที่เดียว
"นาย.....ทำไมเป็นคนแบบนี้เห็นมั๊ยว่าฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆอ่ะ  สุภาพบุรุษหรือป่าว"
"ไม่เห็นน่ะสิ ก็เพราะเธอตัวเล็กไง ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่า ว่า อ๋อ....เตี๋ยไง"
"นายว่าไงนะ"
"ไม่ได้ยินหรอ! เตี๋ยไง"
"นาย! ขอโทษฉันซะสิ นายทำฉันล้มนะ"
"ขอโทษหรอ ไม่อ่ะ ไม่จำเป็น"
"นิ นาย"
 ----------------------20  นาทีต่อมา------------------------
"โอะ!ถึงโรงเรียนแล้วล่ะ ปายและ"
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"
"จ้า.........จะเก็บไว้"