SF:: Jealousy [Spe...Connecting Room]

เนื้อเรื่อง

Spe.....Connecting Room
Paring : Siwon x Hankyung
Rate : NC - 17 (มั๊ง)
Author : Hankyumin

เหตุมันเกิดหลังจากที่ผมพยายามจะปิดตายประตูบานนั้น!!!!!!!!.
.
.
หลังจากที่ผมเสียรู้ไอ้หื่นมันวันนั้น ผมก็ยิ่งตระหนักถึงความปลอดภัยของตัวเองมากขึ้น คุณลองคิดดูสิครับประตูเปิดเข้าหากันได้แบบนั้นหน่ะ แถมไม่มีกลอนประตูให้ผมได้อุ่นใจอีก ผมมีแต่เสียกับเสียอย่างเดียวเลยนะ!!
และถ้าคุณจะบอกว่า อ้าว....แค่ล็อคทางฝั่งผมก็สิ้นเรื่อง มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกครับ คุณก็รู้ว่านั่นมัน ชเว ชีวอนนะฮะ ผมก็เคยทำอย่างนั้น แต่สุดท้ายก็ไม่รอดทุกที เพราะไอ้หื่นมันมีกุญแจ T^T
ดังนั้นผมก็เลยคิดหาสารพัดวิธีเพื่อที่จะหาทางป้องกันภัยที่มันคุกคามผมทุกวันทุกคืน(?) แต่สุดท้ายมันก็เหมือนเดิม พอหนักเข้ามันก็เลยเอาประตูออกไปซะ แล้วไอ้ที่ผมพยายามมาทั้งหมดมันเพื่ออะไรหล่ะ เฮ้อ.......คนจีนหล่ะเหนื่อย - ___ - ''''
"พี่ผมกลับมาแล้ว" มันมาแล้วครับ เค้าเรียกว่าตายยากใช่มั๊ยเนี่ย พูดถึงปุ๊บก็มาปั๊บเลย
"พี่ฮัน" ผมทำเป็นไม่สนใจที่ชีวอนเรียก ผมไม่ได้งอนมันหรอกนะ ที่มันปล่อยให้ผมอยู่เฝ้าบ้านคนเดียวโดยที่ตัวเองออกไปเที่ยวได้อย่างหน้าตาเฉย ผมไม่ได้งอนจิงจิ๊งงงง...สาบานเลย
"คิดถึงพี่จังเลย" มันพูดพร้อมกับเข้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ คิดว่าฉันจะอภัยให้งั้นเหรอ ไม่มีทาง...... แต่ผมไม่ได้งอนจิงๆนะ
"พี่คิดถึงผมมั๊ย ตอนผมไม่อยู่เนี่ย" ถูแก้มเข้ากับอกผมอย่างเอาใจ นี่แกคิดว่าแกเป็นลูกสิงโตน้อยๆที่แสนน่ารักอยู่ใช่มั๊ย ชีวอน ???
"ฉันคิดว่าไม่นะ ฉันว่ามันสบายมากเลยหล่ะ ตอนที่นายไม่อยู่"ผมแกล้งฉีกยิ้มให้กว้างที่สุดเท่าที่จะกว้างได้ เพื่อประกอบคำบรรยายที่ผมได้โกหกมันขึ้นมา จนอีกคนทำหน้างอ
"พี่อ่ะ ใจร้าย ทั้งทีผมคิดถึงพี่ทุกวันแท้ๆ"ทำสะดีดสะดิ้งดิ้นปัดๆเหมือนเด็กน้อย มันไม่ได้เข้ากับตัวถึกๆอย่างนายเลยให้ตายเถอะ
"หยุดได้แล้วชีวอน นายไม่คิดว่ามันทุเรศลูกกะตาบ้างรึยังไงกัน"
"ใครสั่งใครสอนให้พูดแบบนี้กับสามีตัวเองเนี่ย" มันหยุดดิ้นแล้วหันมามองตาเขียว เฮอะ....กลัวตายแหละ แต่........
"ไอ้ชีวอน อย่ามามั่วนะ ใครเป็นเมียนายกันไอ้หื่น ไอ้ขี้ตู่" แล้วผมจะตอกย้ำสถานะภาพตัวเองไปทำไมกันหล่ะเนี่ย....T^T อยากกัดลิ้นให้ตายเหมือนในหนังกำลังภายใน ถ้าไม่ติดว่ามันเจ็บละก็นะ
"ก็พี่ไง โธ่....ที่รักยังไม่ชินอีกเหรอ ทั้งๆที่เราก็ป่มป๊มกันทุกคืน"มันส่งรังสีหื่นมาที่ผม พร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์  ไอ้หน้าด้าน เรื่องแบบนี้ใครเค้าเอามาลอยหน้าลอยตาคุยกันซะโจ่งแจ้งขนาดนี้เล่า ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ
"ไอ้หน้าด้าน" ผมตะคอกใส่หน้าที่กำลังยื่นเข้ามา พร้อมกับออกแรงพลักจนมันหน้าหงายตกเตียงลงไปก้นจ้ำบ๊ะกับพื้น
" เล่นแรงนะเดี๋ยวนี้" ขมวดคิ้ว พลางลูบก้นป้อยๆ แล้วคลานขึ้นมาบนเตียงต่อ
"อย่างนายมันต้องใช้วิธีแบบนี้แหละ"ผมสะบัดหน้าหนี เกลียดไอ้คนเจ้าเล่ห์ซะจิงๆ
"งอนผมเหรอ"มันพูดพลางเอนตัวลงมานอนบนตักของผม
"ใครงอนนายกัน"
"ก็พี่ไง "ชีวอนใช้นิ้วเรียวมาจิ้มๆที่แก้มของผมพลางเกลี่ยไปมาเบาๆ ผมชอบจัง อ้าว...นี่ผมไม่ได้บอกอะไรคุณไปใช่มั๊ยเนี่ย>////<
"แล้ว...แล้วทำไมฉันต้องงอนนายด้วยหล่ะ" ผมพูดออกจะติดพึมพำอยู่สักเล็กน้อย ก็เพราะเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ชีวอนทำให้ มันดูอบอุ่นดีจัง
"ตอนที่ผมไม่อยู่มีใครมาจีบพี่บ้างมั๊ยเนี่ย" อยู่ๆมันก็พูดเสียงเข้มทำหน้าดุอย่างกับพ่อกำนันหวงลูกสาววัยขบเผาะ จนผมตามอารมณ์มันไม่ถูก
"จะบ้ารึไง ฉันอยู่แต่ในบ้าน แล้วมันจะมีใครหน้าไหนเข้ามาจีบฉันบ้างมั๊ยหล่ะ เอาสมองส่วนไหนคิดหะ ชีวอน"ผมเอานิ้วจิ้มไปที่หัวทุยๆของมัน จะอารมณ์ดีอยู่แล้วเชียว เจ้าเด็กบ้านี่!!!
"อ้าว ก็เเฟนผมออกจะสวยซะขนาดนี้ เผื่อใครเห็นแล้วชอบแล้วเข้ามาจีบพี่ถึงในบ้านตอนผมไม่อยู่เนี่ย ผมก็ต้องระแวงเป็นธรรมดาสิ"มันลอยหน้าลอยตาตอบ เออ....ช่างคิดได้เนอะ ไอ้เด็กเวรนี่คิดได้
"แล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆหล่ะ" ผมแกล้งยั่วโมโหมันออกไปบ้าง ดีเหมือนกันอยากรู้ว่ามันจะมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาเป็นยังไง
"จริงเหรอ" ลุกขึ้นพรวดจนผมแทบหลบไม่ทัน อะไรจะตกใจซะขนาดนั้น แต่ หึหึหึ สะใจครับ คนจีนสะใจ ^ ^แกล้งสิงโตหื่นได้นี่มันสนุกดีเหมือนกัน
"มั้ง" ผมยังอยากที่จะแกล้งมันเล่นต่อไป เล่นหึงไม่เข้าเรื่องแบบนี้ ได้ทีผมบ้างหล่ะ
"มันเป็นใครพี่ บอกมานะ" ชีวอนจับตัวผมเขย่าจนมึนไปหมด แต่ฮันคยองซะอย่าง ก็เลยยังทำเป็นเนียนเล่นต่อไป
"บอกไปนายก็ไม่รู้จักหรอก เค้าชื่อคังอิน" ถึงตอนนี้ชีวอนมันแทบจะขึ้นมาขี่คอผมอยู่มะลอมมะล่อแล้วหล่ะคับ
"พี่ อย่ามาทำเป็นเล่นนะ" ขอบอกตามตรงนะฮะว่าตอนนี้ผมเริ่มชักจะกลัวมันขึ้นมาตงิดๆแล้วเแหละ ผมไม่เคยเห็นชีวอนมันโกรธขนาดนี้มาก่อนเลยตั้งแต่คบกันมา
"ก็....ก็"เกิดติดอ่างขึ้นมากระทันหันซะอย่างนั้น ถ้าผมยังทำเนียนต่อไปมันจะดีมั๊ยนะ???
"และ...แล้ว นายจะไปทำอะไรเค้าได้"ไม่ต้องรอฟังคำตอบจากปากชีวอนหรอกครับ แค่เสียงกร่อบแกร่บตอนที่มันหักนิ้วก็น่าจะรู้อยู่ว่าไอ้คนที่ผมติ๊ต่างขึ้นมา ถ้ามันโผล่หัวมาที่นี่จิงๆแล้ว มันจะอยู่ในสภาพไหน
"ถ้ามันกล้ามาแหย่หนวดสิงโตอย่างผมหล่ะก็นะ" หันมาแสยะยิ้มให้ผม แล้วหักนิ้วเรียวๆของมันต่อไป
ปิ๊งป่อง....................
เสียงกริ่งหน้าบ้านทำเอาผมสะดุ้งโหยง บรรยากาศมาคุอย่างนี้เสียงกริ่งเป็นเหมือนเสียงจากสวรรค์ที่มาช่วยผมไว้ได้ทัน แต่ใครหล่ะที่ทำให้มันเกิด
"ว๊ากกกกกกก" ผมแหกปากลั่นบ้าน เมื่อเปิดประตูไปดูแล้วเห็นเพื่อนตัวโตยืนยิ้มแฉ่งรออยู่ จากสวรรค์กลายเป็นนรกดีๆนั่นเอง
"เป็นอะไรไอ้ฮัน แหกปากยังก๊ะเจอผีงั้นแหละ" เออ.....เดี๋ยวแกก็จะได้สมพรปาก ถ้าแกไม่รีบกลับไปตอนนี้
"มีอะไรแล้วค่อยคุยกันวันหลังนะคังอิน ฉันว่าตอนนี้นายกลับไปก่อนดีกว่า ก่อนที่จะไม่ได้กลับ" ผมรีบพลักเพื่อนตัวโตให้ออกไปให้พ้นอาณารยบริเวณ ไม่อยากเผาศพหมีตอนนี้หรอกนะ
"อะไรวะ ไอ้นี่ ฉันเพิ่งมาเองนะโว้ย" เกาหัวแกร่กๆ แล้วแกจะขืนตัวไว้ทำไมฟระ ไอ้หมี........
"มันมาแล้วใช่มั๊ย ฮัน" จู่ๆ ไอ้คนขี้หึงมันก็วิ่งลงมาจากชั้นสอง ท่าทางเอาเรื่องเลยแหละ ฮือๆๆ......คังอินเพื่อนขอโทษ  แล้วเพื่อนจะไปสารภาพความผิดกับนายทีหลังนะ  โฮกกกกกกกกกกกกกกก
"เอ่อ...."เหมือนคังอินจะพูดอะไร แต่ก็หยุดไว้แค่นั้นเพราะหมัดหนักๆลอยเข้ามาที่ปากเต็มแรงจนหน้าหงาย
"อย่ามายุ่งกับแฟนฉันเข้าใจมั้ย ถ้าไม่อยากตาย" มันแหกปากตะโกน หน้างี้แดงก่ำเลยแหละ มือกอดเอวผมเอาไว้แน่น แต่ถ้าผมยืนเฉยอยู่อย่างนี้มีหวังคังอินไม่ได้ออกไปในสภาพดีๆแน่
"หยุดนะ ชีวอน นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ"ผมยื้อแขนไอ้คนที่เตรียมจะเข้าไปชกหน้าเพื่อนผมอีกรอบให้กลับมาพร้อมกับกอดเอวมันไว้แน่น ส่วนคังอินหน่ะเหรอ พอลุกขึ้นมาได้ก็แทบจะปรี่เข้าหาตัวชีวอนเลยทีเดียวเชียวหล่ะ ดีที่ผมห้ามทัน ไม่ได้อะไรหรอก แต่ผมมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์เลย ถ้าสองคนนี้มีเรื่องกัน ฝ่ายที่เละก่อนจะต้องเป็นชีวอนอย่างแน่นอน
"ก็มันมา..."
"คังอินฉันว่านายกลับไปก่อนดีกว่านะ แล้วเจอกันที่มหาลัย" ใช้มืออีกข้างดันอกเพื่อนรักให้ออกไป ดูท่าคังอินจะยังไม่หายเคือง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่พยักหน้าให้เท่านั้น
"แล้วอย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ" พูดออกไปด้วยภาษานักเลงให้กับคังอินที่หันมายิ้มมุมปากให้ ไอ้นี่ก็แปลก โดนมันเสยขนาดนั้นแล้วยังไปยิ้มให้มันอีก
"หยุดได้แล้ว"ผมออกแรงกระชากไอ้คนตัวโตที่ทำท่าจะออกไปหาเรื่องเค้าอีกจนล้มลงไปกองกันอยู่บนพื้น
""มันมาทุกวันมั๊ย"ชีวอนถามผมเสียงห้วน จนผมใจเสีย ถ้าสารภาพตอนนี้โทษมันจะน้อยลงมั๊ยนะ??
"ฉันถามว่ามันมาบ่อยมั๊ยในระหว่างที่ฉันไม่อยู่"
"ฉะ...ฉันขอโทษชีวอน คือ.....ที่จิงแล้วฉันโกหกนาย คังอินเป็นเพื่อนฉันเอง"
"แล้วไง"ชีวอนย้อนกลับมา น้ำเสียงก็ยังเจือดุๆอยู่ แต่ที่ผมไม่ทันเห็นก็คืออาการกลั้นยิ้มของมันหน่ะสิ (อ้าว....แล้วฮันรู้ได้ไงอ่ะ ว่าวอนกลั้นยิ้ม : อิคนแต่ง | เอาเป็นว่าผมรู้ละกัน อย่าถามมากนะ: ฮันคยอง)
"ก็ๆ ฉันก็แค่อยากรู้ว่าถ้า...ถ้านายหึงมันจะเป็นยังไง ก็เลย.............." ผมพูดตะกุกตะกัก กลัวก็กลัวอยู่หรอก แต่ถ้าไม่พูดความจริงมีหวังชีวอนคงไม่ยอมปล่อยไอ้หมีคังแน่ๆ ผมไม่อยากให้ทึกกี้เป็นหม่ายหรอกนะ (เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ยฮัน)
"ก็เลยอะไร" ทำเสียงโหดพร้อมกับจ้องเขม็งมาที่ผม กลัวอ่า~~~~ T^T ผมอยากกลับจีนแล้ว
"ก็เลยแกล้ง..ตะ แต่ไม่นึกว่าคังอินมันจะโพล่มาจิงๆ" ผมสารภาพคอตก น้ำตาเริ่มคลอเบ้าจะไหลอยู่มะลอมมะล่อแล้ว นี่ถ้ามันตวาดผมอีกนิดเดียว มันต้องไหลออกมาแน่ๆ
"แกล้งให้หึงเนี่ยนะ พี่คิดอะไรอยู่เนี่ย" ก็บอกแล้วไงว่าถ้ามันตวาดใส่ผม น้ำตามันต้องไหลแน่ๆ ฮึก นี่มันก็ไหลแล้วด้วย ฮึก.......
"ก็...ก็  ฉันขอโทษ ฮึก ก็นายปล่อยฉันไว้คนเดียวตั้งเกือบอาทิตย์ โทรก็ไม่โทรมา ฉันก็เหงาเป็นเหมือนกันนะ" ตอนนี้ผมไม่อายแล้วหล่ะคับ ใครจะว่าผมขี้แยก็ช่าง แต่นายจายมังเจ็บปวก กลัวนายจะลืมฉันอ่ะ(เอาคำอิเจ้มาใช้ตอนที่อิเจ๊เลียนแบบสำเนียงป๋า  ฮาๆๆ)
ชีวอนมองหน้าผมอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอมยิ้มออกมา
"โธ่.... พี่  เด็กดีอย่าร้องนะ"ชีวอนเข้ามาลูบหน้าลูบตาผม พร้อมกับรั้งผมเข้าไปกอดไว้แนบอก
"นายมันแย่ที่สุด"พูดพร้อมกับทุบกำปั้นลงไปบนแผงอกกว้าง พร้อมกับซุกหน้าเข้าหาแผ่นอกกว้างอย่างโหยหา อบอุ่นเหลือเกินเวลาที่ถูกคนๆนี้กอด
"ผมมีอะไรจะบอกพี่" ชีวอนกระซิบข้างหูผม แต่ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรออกไป ชีวอนก็อุ้มผมขึ้นแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนชั้นสอง
"แต่ก่อนที่ผมจะบอก เรามาทำให้หายคิดถึงกันก่อนดีกว่า"ยกยิ้มร้ายกาจชนิดที่ผมสามารถรู้อนาคตข้างหน้าได้เป็นอย่างดีทีเดียว
"ชีวอนอ่า~~~"
.
.
.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.
.
"พี่คิดถึงผมมากมั๊ย" ชีวอนถามขึ้นหลังจากวางร่างบางลงบนเตียงนุ่ม แล้วส่งยิ้มอบอุ่นให้
"อืม.."พยักหน้าตอบแล้วก้มหน้างุด ไม่อยากให้ชีวอนเห็นว่าตอนนี้หน้าเค้าแดงแค่ไหน ตลอดเวลาที่ชีวอนไม่อยู่บ้าน เค้าต้องนอนคนเดียวตลอด เวลาที่หันไปแล้วไม่มีร่างของใครบางคนนอนอยู่ข้างกาย มันรู้สึกโดดเดี่ยวยังไงบอกไม่ถูก เหมือนถูกทิ้งให้ต้องอยู่คนเดียว ไม่ชอบเลย..........
"งั้นผมก็จะนุ่มนวลกับพี่ให้เท่ากับที่พี่คิดถึงผมเลยหล่ะ" พูดจบชีวอนก็ก้มลงมาประทับริมฝีปากอย่างอ่อนโยน คล้ายจะถ่ายทอดความรู้สึกที่มีอยู่ทั้งหมดผ่านจุมพิตที่แสนหวานนี้
"อือ..."ร่างบางเผลอร้องครางออกไป หลับตาพริ้มรับความหอมหวานนั้น พร้อมกับมือที่ทาบทับอยู่บนหน้าอกของชีวอน
"พี่ ผมขอนะ" ก่อนที่จะลงมาประทับจูบให้อีกครั้ง ปลายลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปาก เมื่ออีกคนเปิดโอกาสให้เค้าได้เก็บเกี่ยวความหวานจากการเผยอปากเพียงเล็กน้อย เกี่ยวกระหวัดกันอย่างโหยหา ก่อนที่เค้าจะถอนออกมาเพราะกลัวคนข้างใต้จะขาดอากาศหายใจ
"ชีวอน" เรียกชื่อซ้ำๆ เอื้อมมือไปจับใบหน้านั้นไว้อย่างแผ่วเบา ใบหน้าที่เฝ้าคิดถึงทุกนาทีที่หลับตา
"เหงาใช่มั้ย"เหมือนชีวอนจะอ่านใจของฮันคยองออก มือหนายกขึ้นลูบผมอย่างแผ่วเบาพร้อมกับก้มลงจุมพิตบนหน้าผาก เพียงเท่านี้มันก็ทำให้เขื่อนกั้นน้ำตาที่สร้างไม่ให้มันไหลออกมาพังทลายลงอย่างง่ายดาย
"อย่าร้องไห้นะคนดี ผมสัญญา ผมจะไม่ปล่อยให้พี่อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว"ส่งยิ้มอ่อนโยนให้พร้อมกับจูบซับน้ำตาที่มันไหวออกมาไม่ยอมหยุด
"นายสัญญาแล้วนะ ฮึก "ถามออกไปให้แน่ใจอีกครั้ง ก่อนจะโผเข้ากอดชีวอนอย่างเด็กขี้แย
"จิงๆ เลยนะพี่เนี่ย บทจะอ้อนขึ้นมาก็ทำเอาผมทำอะไรไม่ถูกเลย อย่างนี้ถ้าผมรุนแรงขึ้นพี่มาจะว่าผมมั๊ย" บีบจมูกโด่งรั้นที่ขึ้นสีอย่างรักใคร่
"ตอนนี้ฉันยอมนายหมดแล้วหล่ะชีวอน" กระชับอ้อมกอดให้แน่นเข้าไปอีก ทำเอาชีวอนหลุดหัวเราะออกมา
"พูดอย่างนี้ งั้นคืนนี้ก็ไม่ต้องนอนกันเลยดีกว่า" พูดจบประทับริมผีปากลงที่ซอกคอ ขบเม้มจนเป็นรอยไปทั่วบริเวณก่อนที่จะถอดร่นเสื้อผ้าตัวบางให้หลุดออกจากร่าง เพื่อจะได้เห็นผิวเนียนกระจ่างที่ซ่อนอยู่ข้างใน แล้วไล่เลียไปตามซอกคอขาว เรื่อยมาถึงไล่ลาดบาง จนกระทั่งถึงจุดสีสวยบนอกบาง ชีวอนก็หยุดหยอกล้อกับมันทั้งสองข้างอย่างเท่าเทียมกัน หน้าท้องแบนราบหดเกรงเมื่อสัมผัสของชีวอนกำลังทำให้ร่างข้างใต้เสียวส่านไปทุกอณูที่มือหนาลากผ่าน
"อื้อ.....ชีวอน"พูดตะกุกตะกักเมื่ออีกคนก้มลงดูดเม้มบริเวณต้นขาด้านในให้ร่างบางเสียวซ่านเล่นก่อนที่จะครอบครองส่วนอ่อนไหวไว้ด้วยปากของตัวเอง
"อ๊ะ....ฉัน...อือ"ส่งเสียงครางออกมาเมื่อชีวอนเริ่มขยับในจังหวะช้าเร็วสลับกัน มือบางเอื้อมลงมากดศีรษะของอีกคนอย่างเผลอไผล
"อา.......ชีวอน  เร็วอีก....อ๊ะ...ฉัน...จะไม่...ไหวแล้ว"เสียงเหนื่อยหอบเมื่อใกล้ที่จะปลดปล่อยเต็มที ร่างสูงจึงเร่งจังหวะขึ้นไปอีก เพื่อที่จะให้คนรักปลดปล่อยออกมาอย่างเป็นสุข
"อื้อ.....ชีวอน"กระตุกเกร็ง น้ำเสียงขาดห้วง เมื่อได้ปลดปล่อยเข้าไปในโพรงปากของคนที่ตนเองรัก ซึ่งชายหนุ่มก็เก็บกลืนโดยไม่คิดรังเกียจ แถมยังเคลื่อนตัวมาประทับจูบแสนหวานเพียงเพื่อที่จะให้อีกคนได้ลิ้มรสชาติของตัวเองอีกด้วย
"ฉันไม่ไหวแล้ว  ขอนอนเลยได้มั๊ย"ปรือตามองใบหน้าของอีกคนอย่างออดอ้อน เหนื่อยจนไม่อยากจะทำอะไรแล้วตอนนี้
"อ้าว...แล้วผมหล่ะ พี่จะปล่อยให้อารมณ์ค้างอยู่อย่างนี้เหรอ ขี้โกงนี่นา"กล่าวอย่างงอนๆ แต่มือกลับเอื้อมไปบีบคลึงสะโพกเพรียวอย่างมันมือจนอีกคนนิ่วหน้า
"ไม่เอาด้วยหรอก"พูดด้วยเสียงแหบพร่า มือเรียวปาดคราบน้ำรักที่หลงเหลืออยู่ตรงขาอ่อนจนเปียกชุ่มก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแน่นเพื่อเบิกทางให้รองรับความเจ็บปวดที่จะตามมา
"อื้อ...ชีวอน เจ็บ อ๊ะ........" สะดุ้งเฮือกเมื่ออีกคนเริ่มสอดนิ้วที่สองและสามเข้าไปรวดเดียว สองแขนโอบรอบคอร่างสูงเหมือนต้องการที่พึ่ง ในขณะที่ร่างสูงขยับนิ้วเป็นจังหวะเพื่อให้คนข้างใต้ปรับตัวให้ชิน สะโพกมนกระแทกรับทุกครั้งที่นิ้วของชีวอนเข้าลึกลงไปอีก และเมื่อเจอจุดไวสัมผัสก็มักจะมีเสียงครางหวานหูเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบางเป็นระลอก
"อื้อ...ชีวอน พอเถอะ ขอ....ของนายเถอะนะ"ร้องขออย่างออดอ้อนจนร่างสูงยกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ เมียใคร ยั่วจิงโว้ย!!!!
"เร็วสิ....จะไม่ไหวแล้ว"ดึงใบหน้าของอีกคนให้โน้มลงมาเพียงเพื่อมอบจุมพิตอย่างหิวกระหาย เพื่อลดความต้องการที่มันพุ่งขึ้นมาจนแทบจะฉุดไว้ไม่อยู่
"อะ...อ๊า..."สอดใส่เข้าไปอย่างเชื่องช้า เพราะกลัวคนข้างใต้จะเจ็บ ก่อนจะค่อยๆขยับแกนกายเข้าไปทีละน้อย
"อือ..." กัดริมฝีปาก เพื่อกลั้นเสียงร้องที่เกิดจากความเจ็บแปลบที่ช่องทางด้านหลัง ร่างสูงก้มลงมามอบจูบที่ขมับชื้น เพื่อให้อีกคนบรรเทาอาการหวาดกลัว ช่องทางสีหวานตอดรัดสิ่งแปลกปลอมจนแน่นไปหมด จนร่างสูงต้องกระซิบบอกให้ร่างบางผ่อนคลายลงสักนิดจะได้ไม่เจ็บมาก
"อ๊า~...."แผ่นหลังแอ่นโค้งเมื่ออีกคนเริ่มขยับ
"อืม....."ส่งเสียงครางเครือเมื่อข้างในของอีกฝ่ายตอดรัดเค้าจนจะไปในเสี้ยววินาที มือใหญ่เอื้อมไปเค้นคลึงส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่ายอย่างมันมือ ขยับไปพร้อมกับจังหวะที่กระแทกตัวเข้าไป
"ระ...เร็ว...กว่านี้...อีก ได้โปรด" ร้องขอออกไปอย่างไม่อาย จิกเล็บลงบนแผ่นหลังเปลือยอย่างต้องการระบาย ชีวอนกระแทกกายถี่กระชั้น จนร่างบางหายใจแทบไม่ทันในที่สุดก็ถึงจุดที่มันควรจะปลดปล่อย ชีวอนกดกายเข้าไปให้ลึกที่สุดเท่าที่จะลึกได้ก่อนจะปลดปล่อยเข้าไปในตัวร่างบางในขณะที่อีกคนก็ปลดปล่อยออกมาอีกรอบเช่นกัน
"ผมรักพี่นะ" พูดอย่างเหนื่อยหอบ แล้วล้มลงไปนอนทับแผ่นหลังเปลือยของอีกคนทั้งที่ยังไม่ถอนแกนกายออก
"ฉันก็รักนายนะ" เอื้มมือไปลูบศีรษะของคนที่นอนทับอยู่อย่างแผ่วเบาก่อนที่จะผล็อยหลับไป
"พี่อย่าเพิ่งหลับสิ" ร้องท้วงออกมาอย่างเอาแต่ใจ ก็บอกแล้วไงว่าคืนนี้จะไม่นอน
"ไม่ตื่นใช่มั๊ย" แกล้งขยับกายเนิบๆ ให้อีกคนสะดุ้งตื่น
"ชีวอน...ฉันเหนื่อยแล้วนะ อย่าแกล้งกันสิ" เอ่ยเสียงดุในขณะที่อีกคนรั้งเอวบางเข้ามากอดให้แผ่นหลังเปลือยได้ชิดกับแผ่นอกของเค้ามากยิ่งขึ้น
"พี่ไม่อยากรู้เรื่องที่ผมจะบอกเหรอ"ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า จมูกโด่งก้มลงไปตักตวงความหอมหวานจากซอกคอขาว สร้างรอยสีกุหลาบให้เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว
"แล้วอะไรหล่ะ"
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่อยากจะบอกว่า ผมกับพี่คังอินรู้จักกันมานานแล้วแหละ"
"อะไรนะ" ทำตาโต ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ร่างสูงพูดเลยสักนิด
"แล้วไปรู้จักกันได้ยังไง" ถามออกไปสั้นๆ เพราะสิ่งที่ยังค้างอยู่ในตัว จึงทำให้ไม่สามารถพูดประโยคยาวๆได้
"ก็พี่เค้าโทรมาหาพี่ตอนที่พี่กำลังอาบน้ำอยู่ ผมก็เลยช่วยรับ" นึกขันในท่าทีอึ้งๆของคนในอ้อมกอด คิดจะทำให้เค้าหึงแต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายที่ต้องจนมุมซะเอง
"แล้ว???"
"แล้วเราก็คุยกันเรื่อยๆ ก็เลยสนิทกัน ตอนที่พี่อยู่ พี่คังอินก็เคยมาที่บ้านด้วยนะ"
"แล้วทำไมฉันถึงไม่รู้หล่ะ"
"ก็ผมไม่ให้บอก"
"ก็แสดงว่าคังอินก็เป็นพวกนายด้วยใช่มั้ย" กัดฟันพูด พยายามข่มอารมณ์โกรธที่โดนหลอกให้หัวปั่น
"ก็ไม่เชิงหรอก" กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีก เมื่อรู้สึกถึงอาการสั่นของคนในอ้อมกอด
"งั้น ตอนกลางวันนายก็สุมหัวกันหลอกฉันหน่ะสิ"
"ก็...พี่อยากหลอกผมก่อนทำไมหล่ะ"
"ดี!!!งั้นนายก็อย่าอยู่เลย"
"พี่..อย่าลืมสิ ผมยังอยู่ในตัวพี่อยู่เลยนะ"
"ช่างมันประไร  ย๊ากกกกกกกกกกกกกก"
.
.
"โอ๊ย!!!พี่ ผมเจ็บนะ ปล่อยๆๆๆ"
"ไอ้บ้า ไอ้เจ้าเล่ห์ แกกล้าหลอกฉันเหรอ....แกไม่ตายดีแน่ ชีวอน"
"พี่...ผมกลัวแล้ว ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้วอ่า~~~เจ็บน๊า.......เห็นมั๊ยเป็นรอยฟันเลย"
.
.
"ไอ้คังอิน พรุ่งนี้แกอย่าหวังเลยว่าจะรอด แกตายแน่ไอ้เพื่อนทรยศ ฮึ้ย...."
.
.
.
((แถมๆ))
"ชีวอน!! นี่นายไปเที่ยวที่ไหนมาเนี่ย ทำไมในกระเป๋าถึงได้มีเบอร์โทรผู้หญิง นี่นายคิดจะนอกใจฉันเหรอ"
"ป่าวน๊า...ที่รัก เค้ายัดมาให้วอนเองง่ะ"
"ฉันไม่เชื่อ บอกมานะว่าเจ้าของเบอร์เป็นใคร ไม่งั้นแกตายยยยย"
"ฮือ....ที่รัก เค้ากลัวแล้ว เค้าไม่รู้จักจิงจิ๊งงง  สาบานให้ฟ้าผ่าเลยเอา"
"อย่าให้ฉันจับได้นะ ไม่งั้น.......ตายยยยยย"
<<<END>>>  จบจิงๆแระ แฮะๆ

SiHan Moment........Not  HanHyuk , Hanchul................. 


ก็ไม่มีอาไรอีกนั่นแหละแค่อยากจะบอกว่ารักซีฮันมากมาย แล้วก็
สุขสันต์วันเกิดทั้งสองคนเลยน๊าที่รัก
มีความสุขมากๆเน้อ
รักกันๆแบบนี้ตาหลอดไป 
Happy  Happy....