SF:::Connecting Room!!!!:::[Super Junior's Fiction::SiHan::]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เพื่อนสมัยเด็กที่เกลียดขี้หน้ากันไม่หาย แต่เมื่อต้องจับพลัดจับพลูมาอยู่ด้วยกันแล้ว เค้าจะรอดมั๊ยเนี่ย

เนื้อเรื่อง

SFlll Connecting Room [Super Junior's fiction :SiHan Yaoi]

"ผมคิดว่าผมอยู่คนเดียวได้ ม๊าไม่ต้องไปรบกวนคุณลุงเค้าหรอกคับ"
ทำไม....?????
ทั้งๆที่ผมพูดออกไปขนาดนั้นแล้วแท้ๆ ทำไม..
ทำไมผมถึงยังถูกส่งมาที่บ้านหลังนี้อยู่อีก  ป๊ากะม๊าใจร้าย!!!
ทำไมถึงทำกับผมอย่างนี้หล่ะ นี่มันเข้าข่ายหลอกลวง(ลูกชายตังเอง)ชัดๆเลยนี่
"ก็ได้จ้ะ  ถ้าลูกต้องการอย่างนั้น เดี๋ยวม๊ากะป๊าจะหาที่อยู่ใหม่ให้ลูกเอง" ก็ไหนบอกว่าจะหาที่อื่นให้ไง แล้วนี่มันอาร๊ายยยยย......
ผมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าคฤหาสถ์หลังงามอย่างอึ้งๆ หลังจากที่ผมเดินมาตามแผนที่ๆม๊าสุดที่รักบรรจงวาดมันขึ้นมาอย่างสุดฝีมือ (แต่ผมดูว่ามันเหมือนลายแทงสมบัติมากกว่า)
ถึงผมจะชอบแสดงอาการเอ๋ออยู่บ่อยๆ ซื่อบื้ออยู่นิดๆ แต่ความจำในสมองส่วนซีรีบรัมของผมมันยังดีอยู่นะคับคุณผู้อ่าน
ทำไมผมจะจำไม่ได้ว่าที่นี่มันเป็นบ้านของใครคนนึงที่ผมเกลียดขี้หน้ามาตั้งแต่เด็กๆ  บ้านของคู่ปรับเก่าของผม
.........ไอ้บ้า ชเว ชีวอน!!!!
โอ้.....สภาพของผมในตอนนี้ ยังกะพจมานในบ้านทรายทองเลยอย่างไงอย่างงั้น เอาไงดีหล่ะทีนี้ นี่ก็เริ่มจะมืดแล้วด้วย สมองผมมันสั่งการว่า ถ้าแกไม่เข้าไปแกก็นอนอยู่ข้างถนนนี่แหละ อ่า....อย่างงี้ไม่ดีคับ เอาวะเป็นไงเป็นกันสิ ผมเอื้อมมือไปกดกริ่งหน้าประตู
ติ๊งต่องๆ........
ชั่วอึดใจเดียวประตูก็เปิดออก พร้อมกับสาวใช้ในชุดฟูฟ่อง (? ) ที่วิ่งกันมาหาผมด้วยความเร็ว 180 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (เว่อร์ไปแระ) พร้อมกับเข้ามาคว้าของที่มือผมอย่างรวดเร็ว โอ้!!!!เค้าฝึกมาดีจิงๆ
"คุณผู้ชายรอคุณหนูอยู่ข้างในแล้วค่ะ" หา...เรียกผมว่าอะไรนะ คุณหนูเหรอ   อ๊า......ให้ตายแล้วเกิดใหม่ เรียกซะผมทำอะไรไม่ถูกเลย  จากไอ้ฮันบ้านนอกกลายมาเป็นคุณหนูไฮโซ โอ้!!!เท่ห์ชะมัด
.
.
.
"อ้าว   ฮันมาแล้วเหรอ ไงมาที่นี่ลำบากมั๊ย"
"ไม่หรอกฮะ" เฮ้อ....คุณลุงเนี่ยไม่ว่าเจอกี่ทีๆก็ใจดีไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจิงๆ
"เฮ้อ.....หลานมาอยู่ด้วยทั้งที แต่ลุงดั๊นต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ "พูดอย่างคนปลงตก แต่สีหน้าทำไมมันช่างขัดกับสิ่งที่พูดนักหล่ะฮะลุง  ผมเห็นนะว่าลุงแอบยิ้มอ่ะ "_"
อ๊ะ....แล้วอีกอย่างลุงต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ.......ต่างประเทศ
...........0_O..........เฮ้ย!!!งั้นก็แสดงว่า.......
"ฮันก็คงจะต้องอยู่กับชีวอนกัน 2  คนไปก่อนหล่ะนะ" อ๊าก!!!!เหมือนลุงจะเดาใจผมออกว่าผมจะพูดอะไร ก็เลยชิงตอบคำถามไปซะก่อน
ฮือ.....ลุงคงจะลืมไปแน่ๆเลยว่าผมกับไอ้บ้าชีวอนไม่ถูกกันมาตั้งแต่เด็กๆเเล้วอ่ะ แล้วตอนนี้จะให้ผมอยู่กับมัน 2 คนเนี่ยนะ
ทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับคนซื่อๆอย่างผมแบบนี้หล่ะคับพี่น้อง .......เข้าโหมดรันทด......
โฮกกกกกก.....ยัง....ยังคับ ไม่ยังไม่หมดเท่านี้ ก็ไอ้ห้องที่จัดเอาไว้ให้ผม ตอนแรกก็พอจะทำใจได้อยู่หรอกที่จะต้องมาอยู่ข้างๆห้องชีวอนมัน แต่นี่มันอาร๊าย........
...Connecting Room งั้นเรอะ  หึๆๆ เพื่ออะไรเนี่ยะ?????
แล้วก็ได้คำตอบกลับมาว่า....."ก็เผื่อฮันมีอะไรจะได้ถามชีวอนมันได้สะดวกๆไง" นี่คือเหตุผลทีให้ผมมาอยู่ห้องนี้คับพี่น้อง เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลยนะลุ๊ง...........
แล้วผมจะมีความปลอดภัยในชีวิตมั๊ยคับเนี่ย เกิดวันดีคืนดี ชีวอนมันเกิดบ้าขึ้นมา แล้วจับผมฆ่าหมกส้วมไปจะทำไงอ่ะ...พวกคุณต้องสูญเสียทรัพยากรคนหล่อไปตั้งคนหนึ่งเลยนะเออ....(โห...จินตนาการป๋าล้ำเลิศ!!!!) ไม่ดีคับ ไม่ดี...อย่างงี้ไม่ดีแน่ๆ
อืม....ว่าแต่ผมยังไม่เห็นหัวของไอ้สิงโตหื่นมันเลยอ่ะคับวันนี้ พอถามคุณลุงก็ได้รับคำตอบที่สุดแสนจะเบิกบานใจอย่างที่สุดว่า....
" ชีวอนน่ะเหรอ ไปทัศนศึกษาที่ต่างจังหวัดหน่ะ อาทิตย์หน้านู่นกว่าจะกลับ" อ๊า......นี่คงเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุดเรื่องนึงของผมในตอนนี้แล้วหล่ะ ทีนี้ก็จะได้นอนหลับสบายหายห่วงไปอีกอาทิตย์นึงเชียวหล่ะ
.
.
.
.
และแล้วกำหนดการเดินทางไปต่างประเทศของคุณลุงก็มาถึงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ผมมาอยู่ที่นี่ได้เพียง วันเดียว..........
"มีอะไรก็โทรหาชีวอนมันนะ หรือถ้าสงสัยอะไรก็ถามพ่อบ้านได้ตลอด ลุงต้องไปแล้วหล่ะ ขอให้สนุกนะ" พลางตบบ่าหลานชายปุๆ แล้วก้าวขึ้นรถเบนซ์คันงามไป
อืม  มีอะไรให้โทรหาชีวอนได้งั้นเรอะ...หึหึ.....ฝันไปเถอะไอ้ชีวอนว่าฉันจะโทรไปหาแก ไม่มีวันซะหรอก เดี๋ยวมันจะคิดว่าผมอ่อนข้อให้มัน....ไม่มีทาง
ก็อย่างว่าแหละนะ คนที่ไม่มีอะไรทำอย่างผม (เพราะมหาลัยยังไม่เปิด) วันทั้งวันก็เลยหมกตัวอยู่แต่ในห้อง ทำไมมันถึงได้น่าเบื่ออย่างนี้หล่ะ ทั้งๆที่ผมเพิ่งมายู่ได้แค่วันเดียวเอง
"ก๊อกๆๆ คุณหนูคะ อาหารเย็นเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ" นี่เย็นแล้วรึคับเนี่ย ถึงว่าสิ ท้องมันถึงได้ร้องประท้วงกันเหมือนมีม๊อบมาตั้งอยูในท้องของผมกลายๆแบบนี้
.
.
.
.
โอ้....แม่เจ้า!!!ตกตะลึงกับอาหารเลิศรสที่เรียงรายอยู่ตรงหน้า แต่เอ.....ทำไมมีจานตั้งสองใบหล่ะ ทั้งๆที่ผมอยู่คนเดียวนี่นา
"ลงมาแล้วเหรอฮันนี่" เสียงคุ้นๆคับ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน อ้อ....ผมนึกออกแระ เสียงของไอ้บ้าชีวอนนี่เอง เฮ้อ.....นึกตั้งนาน >~ <
เอ๋....เสียงไอ้ชีวอน งั้นก็แสดงว่า 0_O!!!  มันกลับมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย.....
"ไหนคุณลุงบอกว่านายไปทัศนศึกษากลับอาทิตย์หน้าไม่ใช่เหรอ"
อืม...ก็ใช่...แต่ผมกลับมาอยู่เป็นเพื่อนฮันนี่ไง กลัวว่าอยู่คนเดียวแล้วเดี๋ยวจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง เหมือนตอนเด็กๆ อีก" มันตอบผมได้กวนอารมณ์มากเลยคับคุณผู้อ่าน
"อืม...แต่ฉันว่า ฉันยังไม่ได้จุดธูปเรียกนายเลยนี่ ยังไม่ต้องกลับมาก็ได้" ผมก็ใส่ไม่ยั้งเหมือนกัน มันกวนมาผมก็กวนกลับ
"แหม  ถึงพี่ไม่จุดธูปเรียกผม ผมก็ตั้งใจมาอยู่แล้วหล่ะ ฮันนี่"
"เหรอ...แต่ เดี๋ยว เมื่อกี้นี้นายเรียกฉันว่าไงนะ"ให้ตายเถอะสมองของผมมันเพิ่งจะประมวลคำพูดของไอ้ฉ่อยมันได้
"ฮันนี่ไง"มันตอบหน้าตาเฉย
"ไอ้....ห้ามเรียกฉันว่าฮันนี่เข้าใจมั๊ย" ถ้าคุณตั้งใจฟัง จะได้ยินเสียงผมกัดฟันดังทีเดียวแหละ
"ก็ได้ ผมจะไม่เรียกฮันนี่ว่า ฮันนี่แล้วก็ได้ แต่เรียกที่รักได้ป่ะ" ยังคับ มันยังกวนไม่เลิก
"ไอ้ชีวอน อย่ามากวนตรีนกับฉันนะ"
"ครับผ๊ม!!!!! "ขยิบตาให้ พลางยกมือขึ้นตะเบะเหมือนตำรวจ
"งั้นก็ดี!!!! " ผมเริ่มตักข้าวเข้าปาก แต่ก็ยังไม่วายเหล่ตามองไอ้คนตรงหน้าที่มันนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ โดยไม่คิดจะกินข้าว มองไรวะ ไม่เคยเห็นคนกินข้าวรึไง!!!
"ไม่กินข้าวรึไง....มองอยู่นั่นแหละ"
"มองพี่กินข้าว ก็อิ่มแล้ว"
"ทำไม" ผมยังคงเล่นถามตอบกับมันอยู่ โดยที่ปากก็ยังคงเคี้ยวข้าวหนุบหนับๆต่อไป
"ก็พี่กินข้าวน่าอร่อยอ่ะ" เออ...อยากมองก็มองไป ขนาดผมกินจนอิ่มแล้วมันยังไม่เลิกมองอีก ไอ้บ้านี่ ถ้าผมเป็นปลากกัดคงมีลูกเป็นสิบคอกได้แล้วมั้งเนี่ย
"อิ่มแล้วเหรอ" มันถามพร้อมกับทำหน้าแป้นแล้นใส่ ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆทำผมว่ามันคงจะน่ารักไม่น้อย แต่นี่...เอ่อ...มันหมีความยดีๆ นี่เอง
"เออ...จะขึ้นไปอาบน้ำ"
"ให้ผมช่วยอาบให้ม๊า~~" ทำไมรอยยิ้มของมันในสายตาของผมตอนนี้ มันถึงได้ดูหื่นจังเลยหล่ะฮะ
"ไม่ต้อง ฉันอาบเองได้"พลางสะบัดหน้าหนี เดินกระทืบเท้าขึ้นบันไดไป ทำไมถึงได้รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเคะเข้าไปทุกทีหล่ะ  ผมเซเมะนะ!!!!
.
.
.
.
บ้าๆๆๆๆ ป๊ากะม๊าต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย ถึงได้ส่งผมมาอยู่กับไอ้หื่นชีวอนเนี่ย ถึงผมจะซื่อบื้อขนาดไหน เอ๋อไม่เป็นสองรองใคร แต่ผมก็พอจะมีหัวคิดอยู่บ้างนะ ก็ลองคิดดูสิป๊ากะม๊าบอกว่าจะหาที่อยู่ใหม่ที่เกาหลีให้ผม ที่ไม่ใช่บ้านของชีวอนมันอ่ะ แต่สุดท้ายผมก็มาอยู่ที่นี่จนได้ อยู่อย่างไม่มีทางเลือกเลยด้วย
 พอมาถึงคุณลุงก็บอกว่าต้องไปทำงานที่ต่างประเทศอีก ทั้งๆที่ผมเพิ่งจะมาถึงสุดท้ายที่บอกว่าไอ้วอนมันไปทัศนศึกษาอีกอาทิตย์นึงกว่าจะกลับ แต่จู่ๆมันก็มาโผล่หน้าหล่อๆ (?)ของมันมาแทบไม่ทันจะตั้งตัว ทั้งๆที่ยังไม่ถึงกำหนดกลับ แต่เอ...ทัศนศึกษาอะไรฟะ ไปช่วงปิดเทอมเนี่ย เห็นมั๊ยละคับจะไม่ให้ผมคิดได้ไงหล่ะดูอะไรๆมันจะเข้าทางไปซะหมด มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ TT^TT
เฮ้อ....(ถอนหายใจรอบที่ล้านแปด) พลางสำรวจร่างกายเปลือยเปล่าท่อนบนที่ตั้งแต่อาบน้ำเสร็จแล้วยังไม่ได้จัดการกับตัวเองซะที
"พี่ทำไรอยู่อ่ะ" ผมสัมผัสได้ถึงสายตาแวววับที่จับจ้องอยู่ที่แผ่นหลังเปลือย(?)ของผม
"อ๊าก........."หลังจากที่ผมค่อยๆหันไปมองช้าๆ แล้วผมก็ได้สบตากับ.......
มือผมรีบกุมผ้าเช็ดตัวไว้แน่นราวกับว่ามันอาจจะอันตธานหายไปซะเดี๋ยวนั้นแหละ
"เป็นไร ร้องซะดังเชียว" มันพูดพลางล้มตัวลงนอนบนเตียงผม ในมือถือแอปเปิ้ลผลใหญ่อยู่
"ป่ะ....ป่าว" ผมตอบอย่างตะกุกตะกัก มันส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาที่ผม มองตั้งแต่ปลายผมจรดปลายเท้า ผมบอกเลยว่าผมไม่ไว้ใจสายตาแบบนั้นของมันจิงๆ รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาตะงิดๆ
"พี่...อะไรเกาะอยู่ข้างหลังอ่ะ" อ่ะฮ้า.....อย่ามาเล่นมุกนี่เสียให้ยากเลยไอ้น้อง  พี่ไม่หลงกลแกหรอก
"อะไร"มือยังคงกำผ้าเช็ดตัวไว้ไม่ยอมปล่อย เพราะมันคืออาภรณ์ชิ้นเดียวและชิ้นสุดท้ายที่มันอยู่บนตัวผม
"ก็.....ไม่มีอะไรหรอก  ก็แค่....."มันเดินมาหาผม ยกยิ้มเจ้าเล่ห์
"อะจ๊ากกกกก !!!! "จิ้งจกคับพี่น้อง มันยื่นจิ้งจกมาที่หน้าผ๊ม......โฮกกกก  เอามันออกปายยยยยย
"โอ๋ๆๆ พี่ไม่ต้องกลัวนะ ไม่ต้องกลัว ผมเอาออกให้แล้ว โอ๋...คนดีอย่าร้องนะ"
"จิงๆนะ นายเอามันออกไปแล้วจิงๆนะ" ผมยังคงหลับตาปี๋อยู่ในอ้อมกอดของมัน ว่าไงนะ!!!!  ผมอยูในอ้อมกอดมันเหรอเนี่ย อ๊ากกก..!?! นี่ผมไปให้มันกอดตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ????? 
โฮกกกก เสียรู้มันจนได้
"ปล่อยได้แล้ว.....นี่นายแกล้งฉันใช่มั๊ยชีวอน" ผมกระทืบเท้าครืน แต่ดูท่าไอ้คนหน้าด้านมันออกจะไม่สนใจกับสิ่งที่ผมสั่งเอาเสียเลย มันยังคงเนียนกอดผมต่อไป
ผมสัมผัสได้ (อีกแล้ว) ถึงมือปลาหมึกที่กำลังลูบไล้อยู่บริเวณหลังของผมอยู่
"พี่หน้าแดง" เออใช่....แล้วทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยหล่ะ
"แล้วตัวพี่ก็นิ๊ม.....นิ่ม"มันพูดพร้อมกับจุ๊บเข้าที่ไหล่ให้ทีนึง
"เฮ้ย....ทำไรของนายวะ!!! "ไอ้บ้า ไอ็หื่น ไอ้ลามก....ผมพยายามดิ้นออกจากวงแขนมัน แต่ให้ตายสิ ทำไมมันแรงเยอะอย่างนี้ฟะ....
"ไหนๆ พ่อกะแม่เราก็เปิดโอกาสให้อยู่กันสองต่อสองแระ ผมว่าเรามาหาอะไรทำสนุกๆกันดีกว่า"
ตายหล่ะหว่า 
ฮือ.....เมเดย์ๆ...เหตุร้าย ซวยคับ คนจีนซวยแล้วครับ ใครก็ได้ช่วยผมที ผมกำลังจะเสียท่าไอ้หน้าหื่นนี้อยู่มะลอมมะล่อแล้ว สมองผมเริ่มประมวลการอีกครั้ง
"เดี๋ยว!!!! ชีวอนเมื่อกี้นายว่าไงนะ นายว่าพ่อกะแม่เปิดโอกาสให้อยู่ด้วยกันงั้นเหรอ???"
"ใช่แล้วหล่ะ" แล้วมันก็เริ่มปฎิบัติการ (หื่น)อีกครั้ง ชีวอนฝังจมูกลงเก็บเกี่ยวความหอมหวานที่ซอกคอขาว ไซ้ไปเรื่อยๆจนถึงใบหูนิ่ม
"ไอ้....อืม....."
"มาเป็นของผมเถอะนะพี่" หึหึหึ
อืม....เห็นมั๊ยหล่ะคับ ผมคิดเอาไว้ไม่มีผิดว่ามันต้องมีพิรุธ ถึงว่าสิ ห้อง Connecting Room เหอๆๆ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
.
.
.
.
End .........
หึหึ เอามาลงอีกเรื่องแระ ชอบไม่ชอบยังไงก็เม้นต์บอกกันหน่อยนะ อยากรู้อ่ะ ว่าจะมีคนชอบรึป่าว ภาษาอาจจะยังไม่ค่อยดีก็ขอโทษด้วยน๊าาาาา~~
โค้งงามๆ 38 ที ซีฮันจงเจริญ ถ้าอย่างรู้เรื่องเกี่ยวกับคู่สวีทคู่นี้ก็ไปหาอ่านได้ที่บอร์ดคิทแคทนะ รับรองไม่ผิดหวัง