I'M LOSER ผมก็แค่ผู้แพ้ (HANGENG & SIWON X HYUKJAE)

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6

          ขอโทษจริงๆที่หายไปเป็นเดือนๆคือยุ่งกับการต่อม.4มาก TT
ขอโทดจริงๆๆๆๆๆๆๆ !


ร่างเล็กที่กลับมาเป็นปกติ ลุกขึ่นยืนและเดินไปที่ตึกแต่ต้องหยุดเพราะแรงกระชากของซีวอนเสียก่อน

“นายเป็นอะไรกันแน่”ซีวอนเอ่ยถาม ฮยอกแจสะบัดข้อมือออก

“ฉันไม่ได้เป็นอะไร”ฮยอกแจพูดแต่ต้องชะงักเพราะคำพูดของซีวอน

“ถ้านายไม่บอกฉัน ฉันจะให้ฮันคยองมาถามนาย”ซีวอนพูด

“คือ ฉัน”ฮยอกแจพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นแต่ไม่กล้าสบตา

“ฉันเป็น โรค”ฮยอกแจพุดเบาราวสายลม

“โรค?”ซีวอนถ้วนคำ

“โรคนี้มีคนเป็นหนึ่งในล้าน”ฮยอกแจพูดเบาๆและยิ้มให้ตัวเองอย่างสมเพศ

“ฮยอกแจ”ซีวอนพูด พร้อมดึงร่างเล็กเข้ามากอด

“นายเจ็บไหม นายหนาวรึเปล่า..”ซีวอนถามพร้อมกระชับอ้อมกอด

.

.

.

“ฉันชินแล้วแหละ.”ฮยอกแจพูดและซบลงที่อกกว้างอย่างเหนื่อยล้า

                              เสียงพูดคุย หัวเราะดังไปทั่วห้องเรียนแต่มุมห้องกับมีชายหนุ่มคือฮันคยองเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างว่างเปล่าพร้อมความไม่เข้าใจมากมายถาโกมเข้ามาโจมตี
         ครืน~ เสียงประตูเปิดออกพร้อมสองร่างที่ก้าวเข้ามาในห้องเรียน เงียบกริบลงทันทีฮันคยองมองภาพเหล่านั้นด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เจ็บปวดมาก..เจ็บที่หัวใจ
"ฮยอกแจ ระวัง"ซีวอนพูดและพยายามพยุงฮยอกแจนั้งลงที่เก้าอี้
"ฉันไม่ได้เป็นอัมพาดนะ!"ฮยอกแจพูดเสียงงอนๆ มือฮันคยองกำแน่นเมื่อเห็น รอยยิ้มของฮยอกแจ....ที่ไม่เคยมีให้เขาเลย ไม่เคยเลยสักนิด ซีวอนเดินไปนั้งที่โต๊ะหน้าฮันคยองอย่างเคยแต่ต้องสะดุดตากับผ้าพันแผลที่มือฮันคยองและยังมีเลือดแดงซึมอยู่นิดๆ
"มือไปโดนอะไรมาวะ"ซีวอนเอ่ยถามฮันคยองอย่างเป็นห่วง
"มันไม่เกี่ยวมึงไม่ใช่เพื่อนกู"ฮันคยองพูดและลุกหนีออกจากห้องไป
"ทำไมมึงพูดงั้นวะ!"ซีวอนจับไหล่ฮันคยอง
"เคยไหม..."ฮันคยองพูดและมองต่ำลง
"เจ็บจนกลัวตัวเอง.......อ่อนแอ"ฮันคยองพูดเบาๆและเดินออกจากห้องไป



เป้นไงบ้าง TT ขอโทษจริงๆ