I'M LOSER ผมก็แค่ผู้แพ้ (HANGENG & SIWON X HYUKJAE)

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5

I’M LOSER ผมมันก็แค่ผู้แพ้...5

BY THEMY =)

UPDATE 300809

 

 

          ร่างเล็กที่ก้าวเดินไปตามทางเดินกว้างของโรงเรียนมีสายตามากมายจับจ้องด้วยสายตาที่แตกต่างกันออกไป ฮยอกแจเปิดประตูห้องเรียนที่ตนจะเห็นมันครั้งแรกอย่างตื่นเต้น กระดานดำที่มีข้อความเขียนอยู่แทบทำให้ฮยอกแจอยากหายไป

 

‘ลีฮยอกแจ นักเรียนใหม่ ยั่ว ซีวอนหรืออยากได้ ผัว!’

 

ฮยอกแจมองด้วยสายตาโกรธแค้น มือเรียวทิ้งกระเป๋าลงพื้นและรีบวิ่งไปลบกระดานเสียงในห้องที่ดังอยู่กลับเงียบกริบ ร่างเล็กพยายามกระโดดลบเท่าไรก็ไม่หมด ฮยอกแจกับมาแพดเสียงลั่น

“ใครทำ!”เสียงหวานที่ตะคอกลั่นกวาดมองไปที่มุมหลังห้อง ฮันคยองที่นั้งไคว้ห้างและยิ้มอย่างพึ่งพอใจ ฮยอกแจไม่รอช้าเดินเข้าไป

 

ปัง ! เสียงทุบโต๊ะดังลั่น

“กูไม่เคยยั่ว”ฮยอกแจพูดพร้อมกระชากคอเสื้อฮันคยอง

“กล้าพูด”ฮันคยองลุกขึ้นและผลักร่างเล็ก

“เห้ย!”เสียงทุ้มจากผู้มาใหม่ทำให้ฮันคยองและฮยอกแจหันไปมองพบกับ‘ซีวอน’ที่มองมา

“ใครเขียนกระดาน”เสียงทุ้มของซีวอนพูดอย่างเรียบนิ่งและกวาดสายตามองไปเป็นสายที่น่ากลัว

“....”ไร้เสียงตอบรับใดๆ

“กูถามว่า ใครเขียนกระดาน”เสียงที่มีอำนาจของชายชเวแพดไปทั่วห้องเรียน

“กูเอง”ฮันคยองพูดขึ้นพร้อมเดินไปประชิดซีวอนโดยลากฮยอกแจไปด้วย

“ปล่อย”ฮยอกแจพูดและสะบัดข้อมือ ฮยอกแจวิ่งไปพยายามลบกระดาน อยู่ดีๆก็ได้รับรู้ถึงความอบอุ่นที่ฝามือ ฮยอกแจหันไปทำให้หน้าของฮยอกแจอยู่ใกล้ซีวอนมาก และทั้งคู่ก็ผละออกจากกัน

“ร่านดีหนิ”ฮันคยองพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

 

เพียะ มือขาวตบลงที่หน้าของฮันคยอง

“กูไม่เคยยั่วใคร ไม่เคยร่านใส่ใคร มึงไม่รู้อย่ามาพูดดีกว่า”ฮยอกแจพูดด้วยเสียงที่หอบ ลมหายใจรั่วเขารู้สึก ‘เหนื่อย’

“นี่ไง หลักฐาน”ฮันคยองหยิบรูปภาพนับสิบใบโยนใส่หน้าของฮยอกแจ

“…..”ไร้เสียงตอบรับใดๆ ดวงตาสีน้ำตาลสั่นคลอพร้อมมีน้ำตาไหลมา ฮยอกแจรีบวิ่งออกไปและไม่ลืมที่จะคว้ากระเป๋า ขาเรียววิ่งมาจนถึงสวนหลังโรงเรียนและทรุดลง น้ำตามากมายไหลออกมา มือที่ไม่มีแรงแม้จะเปิดกระเป๋า

“แฮก แหะ”เสียงหอบของฮยอกแจ ร่างกายที่เริ่มขาดอากาศหายใจ

“ฮยอกแจ”เสียงทุ้มของซีวอนดังขึ้นและวิ่งมาจับมือฮยอกแจ

“ซี..วอน หยิบเข็มฉีดยา นะในกระเป๋าให้หน่อย”ฮยอกแจพูดด้วยน้ำเสียงสั้นและแหบแห้ง

“อื้ม”ซีวอนทำตามที่ฮยอกแจบอก ซีวอนรีบเทของในกระเป๋าและหาเข็มฉีดยาแม้จะ งง และหยิบเข็มฉีดยาพร้อมเปิดฝาออก

“ฉะ ฉีดที่รอยสักตรงหัวไหล่”ฮยอกแจพูดและเปิดเสื้อเผยเห็นรอยสัก

“ทะ ทำไม”ซีวอนพูดพลางมองหน้าฮยอกแจสลับกับเข็มฉีดยา

“ระ เร้ว”ฮยอกแจพูด มือเริ่มสั่นรัว

“อื้ม”ซีวอนรับคำ มือทิ่มเข็มปลายแหลมลงผิวขาว ยาถูกส่งเข้าสู่กระแสเลือด จังหวะหายใจเริ่มกลับมาเป็นปกติ น้ำตายังคงไหล ซีวอนโอบกอดร่างเล็กราวปลอบใจ

 

                ชายหนุ่มร่างสูงที่วิ่งวุ่นหาฮยอกแจเพื่อขอโทษเพราะคิดว่าตัวเองอาจจะทำเกินไป เขาวิ่งไปที่สุดท้ายที่ยังไม่ได้หา ‘สวนหลังโรงเรียน’ แต่ฮันคยองต้องชะงักกับภาพที่เห็น ฮยอกแจที่อยู่ในออยกอดของซีวอน มือแกร่งบีบเข้าหากันด้วยความโกรธปนเสียใจ และความรู้สึกมากมายถาโถมเข้าใส่ ขาแกร่งเริ่มถอยหลังช้าๆ สายตายังคงมองภาพนั้น

 

ปึก มือแกร่งทุบกำแพงเพื่อบรรเทาความโกรธและ...เสียใจ ของเหลวสีแดงที่ไหลออกมาจากมือมันไม่เจ็บเท่าความเจ็บปวดทางใจ

 

.

.

.

 

ทำไมกัน

 

 

ขอโทษอีกแล่วTTกว่าจะมาอัพได้

ขอโทษนะ.. อ๊าก TT

เป็นไงบ้าง อัพยาวแล่วนะ

พอดี หมกมุ่นกับฟิคใหม่อะ แต่งแนวหนัง