คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ❥Chapter 4 ...20%
I’M LOSER ผมมันก็แค่ผู้แพ้... 4
BY THEMY =)
UPDATE 190809
ขอโทษจริงๆที่อัพช้าแบบนี้ ขอโทษขอโทษ TT
ดวงจันทร์ยามราตรีค่อยๆตกหายไปมีดวงอาทิตย์เข้ามาแทน เสียงนกที่ร้องกันอย่างสนุกสนานเป็นการบ่งบอกถึง ‘เช้าวันใหม่’
“เกมส์เริ่มขึ้นแล้ว”เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้ร่างเล็กที่นอนอยู่สะดุงตื่นและปาดเม็ดเหงื่อออกจากหน้า ดวงตาคู่สวยกว้างมองนาฬิกาบ่งบอกเวลา 6.30ฮยอกแจบึดตัวเพื่อสะบัดความขีเกียจพร้อมเดินหายไปในห้องน้ำสักพักออกมาในชุดนักเรียน ใบหน้าขาวมองตัวเองผ่านกระจกเงาและหยิบต่างหูมาใส่ทีละอันจนครบเปิดลิ้นชักอันโปรดมาใส่ หยิบอายลายเนอร์มากรีดขอบตาจากสีขาว..เป็นสีดำ
“นายต้องเข้มแข็ง ลีฮยอกแจ”ฮยอกแจพูดกับตัวเองเบาๆขาก้าวเดินไปหยิบกระเป๋าหนังใบบางและไม่ลืมที่จะหยิบเข็มฉีดยาในตู้ออกไปด้วยเช่นกัน
Tictoc..เสียงเข็มนาฬิกาตีเวลาบ่งบอกเวลาเข้าแถวผู้คนมากมายทะยอนลงมาจากชั้นเรียนมาเข้าแถวตามห้องแต่ทุกคนต่างให้ความสนใจกับบอร์ดประชาสัมพันธ์เสียงมากกว่า
“แหะๆ”เสียงหอบของร่างเล็กหยุดลงพร้อมเดินเข้าไปดูที่บอร์ดประชาสัมพันธ์ ทุกคนแหวกทางให้ฮยอกแจเดินเข้าไปถึงหน้าสุดได้โดยเร็ว พร้อมมีคำใหญ่ๆเขียนว่า
The game start ! You can end the
game when your want to be LOSER
ฮยอกแจมองหน้าผู้คนมากมายแถวนั้น....แต่ไม่มีใครกล้าสบตา
แคว้ก! เสียงกระดาษขาดออกโดยแรงฉีกของฮยอกแจ
“เกมส์ ปัญญาอ่อน!”ฮยอกแจพูดพร้อมโยนกระดาษลาถังขยะ
แปะ แปะ เสียงตบมือำให้เสียงฮือฮาของผู้คนเมื่อครู่เงียบไปอย่างรวดเร็ว การปรากฏตัวของฮันคยองทำให้ผู้คน.....หวาดกลัวแต่สำหรับฮยอกแจแล้วไม่ใช่เลย
“นายฉีกป้ายเกมส์ฉัน”ฮันคยองพูดพร้อมเอาใบหนาลูบไปตามใบหน้าขาว
“สกปรก”คำพูดเบาๆและการสะบัดหน้าหนีของฮยอกแจทำฮันคยองเสียหน้าไม่น้อย
“นายพูดว่าอะไรนะ!”ฮันคยองที่ตะวาดทำให้ฮยอกแจสะดุงและถอยหลังหนี
“ปะ เปล่า”ฮยอกแจพูพดเบาๆ สายตาสะดุดกับชายร่างโปร่งเจ้าของเสื้อที่ฮยอกแจซักรีดและพับมันมาอย่างดี
“ในมืออะไรหน่ะ”ฮันคยองพูดพร้อมมองมือที่ก่ำถุงอย่างแน่น
“มันไม่ใช่เรื่องของนาย”ฮยอกแจพูดและเอาถุงไปไว้ด้านหลัง
“ปากดี!”ฮันคยองพูดพร้อมเดินออกไปเพราะเขาต้องไปคุ้มแถว
“เฮ่อ...นาย”เสียงหวานใสเรียก ทำให้ซีวอนหันมา
“หืม ห้าวว~”ซีวอนพูดและห้าวออกมา ดูดีราวเทพบุตรไม่น่าเป็นเพื่อนกับซาตานแบบฮันคยองเลย
“ผมเอาเสื้อมาคืนฮะ”ฮยอกแจพูดและส่งเสื้อให้ซีวอน
“ฮ่าๆทำไมต้องพูดขัดๆ ไม่เป็นไรตัวเล็ก”ซีวอนพูดและขยีหัวฮยอกแจด้วยความหมั่นไสจนหัวสีน้ำตาลยุงโดยทั้งคู่ไม่รู้เลย มีเสียงกดชัตเตอร์ลวง รอยยิ้มของฮยอกแจงามราว ‘ดอกไม้’ที่สวยแต่สิ่งแวดล้อมและเหตุการณ์มากมายมันบังคับให้เขาถึงความ ร่าเริง และ อ่อนโยน
..
.
.
จบบทสี่แล้วฮับ รีบตื่นมาอัพครบก่อนไ ป โรงเรียนเลยนะ : )
คิคิ เป็นไงบ้าง 55555 สัญญาจะมาอัพถี่กว่านี้น่ะ
ขอโทษที่ให้รอนาน.
ความคิดเห็น