คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF:My lovely pet , My pretty boy [1]
SF:My lovely pet , My pretty boy
Author By:HanhanHangeng
คราวนี้มาหวาน น่ารักๆกันนะคะ ^^
....................................................................................................................................................
“เมี้ยว~”เสียงเล็กของแมวเหมียวตัวน้อยที่นอนอยู่ข้างเตียงของเจ้าของห้องร้องขึ้นมาอย่างประท้วง ซีวอนลุกขึ้นนั่งก่อนจะขยี้หัวฟูๆของตัวเองให้ฟูเข้าไปอีก พลางมองไปทางเจ้าแมวตัวเล็กสีขาวตัดใบหูและอุ้งเท้าสีดำที่อยู่ด้านล่างข้างเตียงในกล่องลังที่เขาเพิ่งเก็บมาจากหน้าห้องพักที่อยู่มาได้อย่างไรก็ไม่รู้ ซีวอนไม่ใช่คนใจร้ายที่เห็นแมวตัวน้อยไม่มีที่อยู่แล้วจะใจร้ายเอาไว้ข้างนอกยิ่งอากาศฝนตกหนักๆแบบนี้ด้วยแล้วล่ะก็...
“นี่ตัวเล็ก ฉันง่วงนะ นอนๆไปซิ”ซีวอนที่ยังตื่นไม่เต็มตาเอ่ยบอกแมวน้อยอย่างเซ็งๆ แต่เมื่อจบประโยคนั้นเจ้าแมวน้อยก็กระโจนเข้าสู่หน้าอกของคนที่กำลังสะลึมสะลือเข้าอย่างจัง ซีวอนที่ไม่ทันตั้งตัวหงายลงกับที่นอนอย่างจัง ก่อนจะกอดเจ้าแมวตัวน้อยไว้แล้วผล็อยหลับไปทันที...
My lovely pet , My pretty boy…
“อือ...”ร่างสูงกำยำที่นอนอยู่บนเตียงหันหน้าหลบหนีแสงแดดอ่อนๆที่คลอมากับเสียงฝนพรำๆที่คาดว่าตกต่อจากเมื่อคืน ซีวอนซุกหน้าหาที่หลบก่อนจะพบกับพื้นที่อุ่นๆ มือหน้าคว้าหมับก่อนจะรู้สึกว่ามันเป็นเนื้อคน ซีวอนสะดุ้งขึ้นทันที
“เฮ้ย!!! ใครว่ะ!!!”เสียงตะโกนลั่นของซีวอนทำให้ร่างบางที่กำลังนอนซุกหมอนอยู่ตื่นขึ้นมา ก่อนจะยิ้มทักทายยามเช้ากับซีวอน ซึ่งซีวอนได้อึ้ง ช็อค ค้างไปแล้ว กับร่างเปลือยเปล่าของคนตัวเล็ก ที่มีเพียงผ้าห่มผืนหนาหุ้มช่วงล่างไว้เท่านั้น หน้าอกถึงหน้าท้องขาวนวลปรากฏแก่สายตาซีวอน
“เมี้ยว~”ร่างเล็กเอียงหัวอย่างน่ารักก่อนจะก้มลงไปข้างเตียงเพื่อหยิบซองสีขาวในกล่องลังที่ตัวเองเคยนอนในนั้นมาให้แก่ซีวอน ผ้าห่มตรงเอวคอดของร่างตรงหน้าที่ทำท่าจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่เพราะการก้มแทบทำเอาซีวอนเลือดกำเดาไหล ซีวอนเอามือบีบจมูกก่อนจะหยิบซองกระดาษขึ้นมาอ่าน
“ถึง ผู้โชคดี ถ้าคุณได้รับจดหมายนี้แปลว่าฮันคยองหรือแมวขาวดำตัวนั้นได้กลายเป็นคนไปแล้ว ผมขอฝากแมวตัวนี้ไว้กับคุณด้วย เมื่อครบกำหนด 7 วัน ฮันคยองจะกลายร่างคืนเป็นแมวแล้วจะกลับมาหาทางเราทันที ปล.ฝากสอนประสบการณ์บนโลกมนุษย์ให้ฮันคยองด้วย...”
“!!!!!!!!”ซีวอนแทบจะกรี๊ดทันทีเมื่ออ่านจบ
แมวกลายร่างเป็นคน อีก7วันคนจะกลายร่างเป็นแมว นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!?!
“คยองหิว...”เสียงโอดครวญเบาๆของแมวตัวน้อยที่ซีวอนเพิ่งจะรู้ว่าเป็นแมวเอ่ยออกมา ซีวอนหันขวับก่อนจะสังเกตเห็นใบหูเล็กๆน่ารักสีดำลู่ลงอย่างน่ารัก ก่อนที่จะเห็นหางสีขาวยาวด้านหลังส่ายไปส่ายมาอย่างน่ารัก
“นี่เล่นตลกอะไรเนี่ย!?!”ซีวอนโวยวายลั่น ถ้าหากห้องนี้พักห้องนี้ไม่เก็บเสียงล่ะก็ห้องข้างๆได้ด่าซีวอนเป็นแน่
“งือ~เค้าหิวนะ”ร่างเล็กกระโจนกอดเข้าซีวอนอย่างเมื่อคืนทันทีที่อ้อนไม่สำเร็จ ซีวอนช็อคค้างกลับที่ มือหนาเผลอร่วงลงไปข้างๆตัวแล้วลูบไล้เอวคอดเนื้อนุ่มนิ่มอย่างเพลินมือ จนคนตัวเล็กต้องทักเบาๆ
“ตัวเองเลือดไหลอ่า~”มือเล็กเช็ดจิ้มเข้าที่จมูกโด่งเป็นสันของคนตรงหน้าเบาๆ ซีวอนสะดุ้งทันทีที่รู้สึกตัวก่อนจะเอามือมาอุดจมูกตัวเองแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้แมวน้อยในร่างคนนั่งอยู่บนเตียงคนเดียวอย่างนั้น
My lovely pet , My pretty boy…
ซีวอนนั่งเท้าคางมองคนตัวเล็กที่กำลังนั่งกินซีเรียลที่มีใบหน้าประกายความสุข ซึ่งแตกต่างจากร่างสูงที่กำลังทำหน้าเซ็งสุดขีด ซีวอนตัดสินใจเอาฮันคยองไว้ เพราะถ้าปล่อยออกไปมีหวังโดนลากไปทำมิดีมิร้ายแน่นอน ขนาดหลังจากเขาอาบน้ำเสร็จเจ้าแมวตัวน้อยก็ดันเดินไปเดินมารอบห้อง เล่นนู้นเล่นนี่ทั้งๆที่ร่างกายเปลือยเปล่าบวกกับหางยาวๆส่ายไปมาเวลาเจอของเล่นที่ถูกใจซึ่งนั่นก็ทำให้ซีวอนต้องเข้าห้องน้ำไปล้างเลือดอีกครั้ง ก่อนจะหลับตาแต่งตัวให้อีกคนอย่างลวกๆแต่กลับออกมาน่ารักอย่างคาดไม่ถึงเลยทีเดียว
“วอนนี่อ่า~เค้าเบื่อ เที่ยวกันเที่ยวกัน”เสียงง้องแง้งราวกับเด็กของคนตรงหน้าทำเอาซีวอนมองอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ
“เดี๋ยวเพื่อนฉันจะเอางานมาให้ที่นี่ ต้องอยู่รอ”เสียงเนิบๆของซีวอนทำให้แมวน้อยไม่พอใจอย่างมาก ด้วยความเป็นแมวที่แสนขี้อ้อนภายในตัวทำให้ฮันคยองลุกออกจากเก้าอี้ตัวเองแล้วเดินอ้อมไปกอดคอคนตัวสูงจากด้านหลังแล้วซุกใบหน้าของตัวเองลงกับคอของซีวอนก่อนจะเลียต้นคอเบาๆ ไรขนอ่อนตามคอของซีวอนตั้งซู่รับลิ้นเล็กๆของอีกคน ใบหน้าคมหลับตาพริ้มรับสัมผัสจากแมวน้อยอย่างเป็นสุข
พลั่ก!!
“เอ่อ..ฉันมาขัดจังหวะแกป่ะว่ะซีวอน”คังอินชะงักทันทีที่เปิดประตูห้องพักที่ไม่ได้ล็อคเพื่อรอรับเขาของซีวอนเข้ามาแล้วหันไปเห็นฉากไม่พึงประสงค์ของเพื่อนรักกับหนุ่มน้อยน่ารักในห้องครัวที่ติดกับห้องนั่งเล่นเข้าให้
ซีวอนสะดุ้งทันทีก่อนจะรีบลุกออกห่างจากคนตัวเล็กแล้วเดินไปหาเพื่อนร่างใหญ่หวังจะลากเพื่อนตัวดีเข้าไปในห้องทำงาน แต่เจ้าแมวน้อยน่ารักดันรีบวิ่งมาหาคังอินก่อนจะกระโดดกอดอีกคนเต็มแรง คังอินรับคนตัวเล็กเข้ามาอ้อมกอดอย่างงๆก่อนคนตัวเล็กจะถูกดึงออกไปโดยฝีมือของซีวอน
“ทำอะไรเนี่ยคยอง?!?”ซีวอนเอ็ดคนตัวเล็กเบาๆ แต่แมวน้อยกลับไม่สนใจเพราะการต้อนรับแบบนั้นถือเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับแมว แมวน้อยสะบัดตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมของซีวอนแล้วเดินกระแทกเท้าไปนั่งที่โซฟาอย่างไม่เต็มใจพร้อมกับสะบัดหางยาวไปมาอย่างโมโห ซึ่งนั่นทำให้คังอินอ้าปากค้างทีเดียว ซีวอนรีบลากคังอินเข้าไปในห้องทำงานทันทีก่อนจะหันกลับมาสั่งแมวน้อยอีกที
“อย่าดื้อล่ะ!”
My lovely pet , My pretty boy…
“อย่ากวนนะ...”ซีวอนที่กำลังนั่งพิมพ์งานกับแม็คบุ๊คเครื่องสวยบ่นใส่เจ้าแมวในร่างคนที่กำลังมาวนเวียนอยู่ใกล้เขา
หลังจากที่ซีวอนไล่คังอินกลับไปได้โดยบอกความจริงเกี่ยวกับฮันคยองจนหมดซึ่งคังอินก็ออกอาการไม่เชื่ออย่างถึงที่สุดแต่สุดท้ายก็เชื่อหลังจากลองจับหางดึงหูฮันคยองดู แต่แล้วแทนที่เพื่อนร่างใหญ่จะกลับไปทันทีแต่ดันมานั่งเล่นกลับเจ้าลูกแมวเสียได้ คนหนึ่งขี้เล่น...ตัวหนึ่งขี้อ้อน เหมาะกันดี
“วอนนี่ คังอินจะมาอีกไหมอ่ะ?”เสียงหวานๆถามขึ้นหลังจากได้ดีที่ที่เหมาะแก่การนอนแล้วซึ่งนั่นก็คือตักของร่าสูงที่นั่งทำงานอยู่บนโซฟานั่นเอง
“ไม่รู้ แล้วบอกกี่ครั้งแล้วเนี่ยว่าอย่าเรียกว่าวอนนี่ เรียกซีวอนซิ”ซีวอนเอ่ยบอกอย่างปัดๆ แล้วโวยวายนิดหน่อยที่คนตัวเล็กมาเปลี่ยนสรรพนามให้เขาจนกลายเป็น วอนนี่
“อ่า งั้นหรอ งั้นเค้าเรียกชากีย่าดีไหม คิคิคิ”เสียงหวานหัวเราะคิกคักทันทีที่เห็นปฏิกิริยาตอบรับจากคนที่ตัวเองนอนตักอยู่ ร่างสูงอ้าปากค้าง
“ไอ้คังอินมันสอนใช่ไหม!?!”เสียงเข้มออกแนวตวาดหน่อยๆใส่ร่างเล็กบนตักเพื่อกลบเกลื่อนหน้าแดงของตัวเอง
อย่าให้เจอนะไอ้หมี!! มึงสอนอะไรให้แมวกูไว้บ้างงงงงงงงง!?!
“ใช่! คังอินนิสัยดีไม่ดุคยองกี้ ดีกว่าคนแถวนี้เยอะ เชอะ!!!”พูดเสร็จคนตัวเล็กก็ลุกขึ้นแล้วสะบัดหางยาวนั่นใส่หน้าซีวอนด้วยท่าทางแสนงอนนั่น ก่อนจะเดินกระแทกเท้าปึ้งปั้งเข้าไปในห้องนอนของซีวอน
ซีวอนที่รู้ตัวทันทีว่ากำลังถูกแมวตัวเองงอนเดินเข้าไปในห้องนอน ก็ตัดสินใจเซฟงานที่ทำได้ไม่ถึงไหนแล้วปิดเครื่องลง เพราะถ้าทำตอนนี้ตอนที่กำลังเซ็งๆอยู่ งานนี้คงไม่รอดเป็นแน่
ก๊อก ก๊อก!!
“คยองอ่า เปิดประตูให้ฉันเข้าไปหน่อยซิ”ปกติซีวอนไม่ใช่คนง้อใครง่ายๆ แต่ถ้าเป็นแมวแสนขี้งอนนี่ที่เขาแกล้งตะวาดนิดหน่อยก็งอนตุ๊บป่องเดินเข้าห้องไป ถ้าไม่ง้อคงนอนไม่หลับแน่
“ไม่เปิด!ตัวเองดุเขา เขางอน!”เสียงหวานบ่นงุ้งงิ้งอย่างน่ารัก ทำให้ซีวอนได้แต่อมยิ้มอยู่คนเดียว
“เปิดนะ ถ้าเปิดซีวอนจะพาคยองไปเที่ยว ตกลงไหม?”
พลั่ก!
“โอ๊ย!”ซีวอนครางออกมาเบาๆ เพราะเจ้าแมวน้อยที่ได้ยินว่าเขาจะพาไปเที่ยวเปิดประตูออกเต็มแรงจนกระแทกกับหน้าเขาเข้าให้
“อ่า เค้าขอโทษ เค้า เค้า เค้าไม่ได้ตั้งใจ”เสียงหวานเอ่ยขอโทษพร้อมกับน้ำตาคลอๆ ท่าทางที่ราวกับจะร้องไห้ทำให้ซีวอนรวบคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด
“ไม่ร้องนะ ซีวอนไม่เจ็บสักนิด คยองหายงอนซีวอนแล้วใชไหมครับ?”เสียงทุ้มเอ่ยบอกเบาๆพลางลูบหัวคนตัวเล็กในอ้อมกอดไปด้วย
“อือ หายแล้ว แต่พรุ่งนี้เที่ยวนะเที่ยวกันเที่ยวกัน”เสียงหวานตอบอู้อี้ ก่อนจะง้องแง้งใส่ซีวอนอีกครั้ง
“ครับๆ”ซีวอนรับคำเสร็จก็เดินไปห้องครัว ก่อนจะรินนมมาให้คนตัวเล็กดื่ม แล้วนั่งดูทีวีอยู่กันสองคนพร้อมกับคำถามของแมวน้อยที่มีคำถามอยู่ตลอดเวลา
วันแรกยังขนาดนี้...อีก 6 วันจะเป็นอย่างไรเนี่ย?
TBC…
ความคิดเห็น