Crying น้ำตาแห่งรัก (HanCin)

ลำดับตอนที่ #5 : Crying น้ำตาแห่งรัก Part 3

“คุณหนูกลับมาแล้วหรอคะ”เสียงของคนเข้าไว้ชราเต็มที่ดังขึ้น หลังจากที่ได้ยินเสียงรถของเจ้าของคฤหาสหลังใหญ่ดังขึ้นมาหลังจากออกไปข้างนอกนานมากแล้ว

“ครับ ป้าโซวอน”

“อ้าว แล้วนั่นคุณหนูฮันกยองเป็นอะไรไปคะนั่น”ป้าโซวอนถามด้วยความเป็นห่วง เพราะคุณฮันกยองก็เหมือนคุณหนูในบ้านอีกคน เพราะเธอเห็นมาตั้งแต่เด็กๆและก็เคยเลี้ยงดูฮันกยองมาเหมือนกับคุณหนูฮีชอลของเธอเอง

“อ้อ เจ้านี่มันดื่มหนักไปหน่อยน่ะครับป้า หัวรั้นไม่ยอมกลับบ้าน ผมเลยต้องพากลับมาที่บ้านเรานี่ละครับ รบกวนป้าโซวอนจัดห้องให้ฮันด้วยนะครับ”

“ม่ายได้หนักซะหน่อย นายนี่ก็พูดไปนู่นเลยย ซีนน”ร่างสูงพูดขึ้นสภาพเหมือนคน(เพิ่งกลับมา)เมา พลางเอื้อมมือไปบีบคางร่างบางเล่น

“นี่ฮัน จะบ้าไปใหญ่แล้ว ดูซิกินซะเยอะเลย แล้วพรุ่งนี้ต้องไปเรียน เฮ้อ ซินจะทำยังไงกับฮันดีเนี่ย”

“หืม เมื่อกี้นายว่างายย น้า ซีนนน”

“เปล่าๆๆ เฮ้อ ไปนอนเถอะนะ พรุ่งนี้ต้องไปเรียน”

“เรียนหรอออ”

“อืม เรียนๆ ไปนอนได้แล้ว ไอ้บ้านี่”พูดจบร่างบางก็จัดการแบกร่างสูงขึ้นไปบนห้องนอน(ความจริงแบกมาตั้งแต่ที่ผับแล้ว - -*)ที่ป้าโซวอนจัดเตรียมไว้ให้แล้ว ความจริงก็ไม่ต้องเตรียมอะไรมากหรอกนะ เพราะมีห้องของฮันอยู่ห้องนึงอยู่แล้ว ก็ฮันน่ะมาพักที่บ้านประจำ จนที่นี่เหมือนบ้านหลังที่ 2 ซะแล้ว

 

“ฮึบ ฮันนี่หนักชะมัดเลย ตัวก็ไม่ได้ใหญ่แล้วทำไมถึงหนักขนาดนี้เนี่ย”ร่างบางบ่นออกมาหลังจากที่แบกร่างสูงขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วเรียบร้อย

“เฮ้อ ทำตัวเป็นเด็กไปได้ แล้วดูซิเนี่ย สภาพดูได้ซะที่ไหนละ ทำอะไรไม่รู้จักห่วงตัวเองมั่งเลย”

“ฮืม เมื่อกี้นายว่างายน้า”

“ปะ..เปล่า ยังไงถ้าฮันมีอะไรก็เรียกซินได้นะ ซินนอนอยู่ข้างๆห้องฮันเนี่ยละ งั้นซินไปละ”

“เดี๋ยว ฮยอกแจ ฟังพี่ก่อน”ก่อนที่ร่างบางจะเดินลุกออกจากเตียง ร่างสูงก็จัดการรวบร่างบางมากอดจากทางด้านหลัง ทำให้ร่างบางเสล้มลงไปนั่งกับเตียงอีกครั้ง

“อะ..อะไรนะ เมื่อกี้ฮันเรียกเราว่ายังไงนะ”สิ่งที่ได้ยินร่างบางแทบจะไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง นี่ฮันนึกว่าเราเป็นฮยอกแจคนนั้นหรอ

“ฮยอกแจ ฟังพี่ก่อนนะ อย่าเพิ่งไปนะ ฮึก”เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ยังไม่หมดไป ทำให้ตอนนี้ร่างสูงเพ้อไปถึงคนที่ทำให้ตัวเองต้องมีสภาพเป็นแบบนี้

“ฮะ..ฮัน เราซินนะ เราไม่ใช่ฮยอกแจ”ร่างบางพยายามจะปฎิเสธและแกะมือของร่างสูงที่ตอนนี้กอดเอวเขาไว้อย่างแน่นหนา อย่างกลับกลัวว่าคนตรงหน้านี้จะหายไป

“ทำไมละฮยอกแจ ทำไมถึงไม่รักพี่บ้าง ฮึก ตลอดเวลา 2 ปีที่ผ่านมา ฮยอกแจไม่เคยรักพี่เลยหรอ”

“ฮัน เราบอกแล้วไง ว่าเราไม่ใช่ฮยอกแจ ฮัน ปล่อยซินเดี๋ยวนี้นะ”ร่างบางพยายามขัดขืนเต็มที่ แต่ไม่เกิดผลอะไรขึ้นมาเลย มีแต่จะทำให้อารมณ์ของร่างสูงเพิ่มขึ้นไปอีก

“ฮยอกแจ รักมันมากใช่ไหม รักกันมากใช่ไหมเจ้าซีวอนน่ะ ห๊ะ!!!!”ร่างสูงจัดการดึงร่างบางให้กลับเข้ามาเผชิญหน้ากับตัวเอง แล้วจัดการดึงคนตรงหน้าเข้ามาประกบปากอย่างรุนแรง

“อะ..ฮัน อื้มม”ริมฝีปากหนาที่บดเข้าริมฝีปากแดงอวบอิ่มพยายามที่จะสอดลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง แต่ร่างบางก็ปิดปากแน่นสนิท ส่วนมือก็พยายามที่จะดันตัวร่างสูงออก แต่ไม่เป็นผลเมื่อแรงของร่างสูงนั้นมีมากกว่า

“อะ..อื้อ”เมื่อร่างสูงเห็นว่าร่างตรงหน้าจะหมดลมหายใจไปซะก่อนจึงถอนริมฝีปากออกมา ทำให้ร่างบางเผลอ ร่างสูงจึงจัดการประกบจูบอีกครั้งแต่คราวนี้ลิ้นร้อนได้สอดเข้าไปในโพรงปากนุ่มนั้นด้วย

“อื้มม..อะ”ร่างบางครางเสียงต่ำกับรสจูบที่ร่างสูงมอบให้ แต่มือก็ยังไม่วายทุบตีไหล่ร่างสูงต่อไปแม้แรงที่เหลือมันจะน้อยนิดก็ตาม ลิ้นหนาที่ตอนนี้ได้เข้ามาอยู่ในโพรงปากร่างบางแล้ว กำลังทำหน้าที่ควานหาความหอมหวานจากทุกมุม ลิ้นหนาพยายามเกี่ยวหาลิ้นของร่างบาง แต่ลิ้นร้อนของร่างบางก็หลบหลีกได้ทุกครั้ง ทำให้อารมณ์ของร่างสูงเดือดขึ้นไปอีก

“ทำไม นายรังเกียจรสจูบพี่มากอย่างนั้นเลยหรอ ใช่สิ พี่มันไม่ใช่ซีวอนนี่ ฮยอกแจ”

“อะ.อย่า อย่านะฮัน เราซินนะ เราไม่ใช่ฮยอก อะ..อื้อ”ร่างบางพูดยังไม่ทันจบร่างสูงก็จัดการบดเบียดริมฝีปากเข้ากับร่างบางอีกครั้ง แต่ครั้งนี้รุนแรงมากกว่าครั้งไหน เป็นผลทำให้ริมฝีปากบางแดงอวบอิ่มนั้นมีเลือดไหลออกมาที่มุมปาก แต่ถึงอย่างนั้นร่างสูงก็ยังไม่หยุดการกระทำของตนเอง กลับสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากร่างบางอีกครั้ง เมื่อร่างสูงรับความหอมหวานจากริมฝีปากของร่างบางจนหนำใจแล้ว ก็จัดการไล้ลิ้นร้อนมาตรงซอกคอขาวเนียน ร่างสูงพยายามสร้างรอยแดงโดยการเม้มไปที่ซอกคอขาวย้ำแล้วย้ำอีก โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ร่างบางรู้สึกยังไง ดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำใสๆที่ตอนนี้ไหลลงมาอย่างหยุดไม่ได้

“อื้ม ฮยอกแจ นายต้องเป็นของพี่คนเดียวเท่านั้น”ร่างสูงพูดขณะมือหนาพยายามที่จะเปิดเสื้อของร่างบางขึ้น ร่างบางไหวตัวทัน พลักร่างสูงออกแล้วตบเข้าไปที่ใบหน้าเนียนของร่างสูงอย่างแรง

เพี๊ยะ!!!!!!!!!

“หยุดทำแบบนี้สัก ฮึกๆ เราคือซินนะ ฮัน เราคือคิมฮีชอล ไม่ใช่อีฮยอกแจคนนั้น ฮือออๆๆอย่าทำแบบนี้นะ ทำไมละฮัน ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย เราไม่ใช่ฮยอกแจ ฮือๆๆ ไม่ใช่ ฮืออออๆๆ”ร่างบางพูดออกมาทั้งที่น้ำตายังคงไหลออกมาไม่หยุด พลางพลักร่างสูงให้ออกไปพ้นทางแล้ววิ่งออกไปยังห้องนอนของตัวเอง

“ซะ..ซิน”

 

 

 

ปัง!!!!

“ฮือๆๆ ทำไมต้องทำแบบนี้ละฮัน เราคือซินนะ ฮือๆๆ ไม่ใช่ มะ..ไม่ใช่ ฮึกๆฮือออๆๆ”ร่างบางเมื่อวิ่งออกมาจากห้องของร่างสูง ก็ทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่ม ร้องไห้อย่างหนัก มือเล็กสัมผัสไปที่ริมฝีปากแผ่วเบา ความร้อนของริมฝีปากหนายังติดอยู่ที่นี่ยังร้อนอยู่ที่ซอกคอขาวเนียน แต่ทำไมนะ มันถึงไม่มีความอบอุ่นและอ่อนโยนเลยแม้แต่น้อย เจ็บปวด เจ็บปวดที่ฮันไม่เคยมองมาที่ซินเลย เจ็บปวดที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฮันไม่เคยมองซินเป็นอย่างอื่นเลยนอกจากเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ฮันรู้หรือเปล่าว่าซินต้องเจ็บปวดขนาดไหน ร้องไห้เพราะฮันกี่ร้อยกี่พันหน ตอนที่ฮันมาบอกว่าชอบฮยอกแจ บอกว่าคบกับฮยอกแจ รักฮยอกแจอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ซินก็ยิ้มรับกลับไป ปากบอกว่าขอให้มีความสุขให้รักกันนานๆ แต่ฮันจะรู้ไหมว่าข้างใน ข้างในตรงนี้ตรงหัวใจมันกรีดร้อง มันเจ็บปวด มันทรมานจนกว่าจะเอ่ยออกมาได้ วันนี้ที่ซินเห็นฮันเจ็บและร้องไห้เพราะเค้าคนนั้น ซินก็เจ็บไปด้วย อาจจะมากว่าฮันด้วยซ้ำไป เจ็บที่เห็นฮันร้องไห้ ตอนนั้นซินแทบอยากจะไปฆ่าเค้าคนนั้น คนที่ทำให้ฮันเป็นแบบนี้ แต่ซินทำไม่ได้ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะซินมันอ่อนแอยังไงล่ะ

“ฮึกๆ บ้าจริง ซิน นายมันอ่อนแอ ฮืออ นายมันไม่คู่ควรกับเค้า รู้ว่าเค้าไม่รักทำไมไม่ตัดใจละ ทำไมไม่ตัดให้ขาดตั้งแต่ตอนที่เพิ่งเริ่มรัก ฮึกก ทำไมต้องรอจนตัวเองต้องเจ็บปวดถึงขนาดนี้ ฮือๆๆนายมันโง่สิ้นดี คิมฮีชอล” ตอนนี้ร่างบางร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เสียงร้องไห้ เสียงตัดเพ้อที่ออกมาจากส่วนลึกของจิตใจที่แสนบอบช้ำ น้ำตาที่ไหลออกมามากมาย ไม่ได้ช่วยให้ความเจ็บปวดที่มีอยู่ในใจลดน้อยลงเลยแม้เพียงนิดเดียว ร่างบางร้องไห้อยู่อย่างนั้นเป็นชั่วโมง สุดท้ายด้วยความที่เหนื่อยอ่อนมาทั้งวันทำให้ร่างบางเข้าสู่ห้วงนิทรา ทั้งคราบ....น้ำตา

 

ทางด้านร่างสูงที่ถูกร่างบางตบเข้าไปและตะโกนใส่หน้าดูเหมือนจะรู้สึกตัวขึ้นมานิดหน่อยว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไป ยังคงยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ปากก็พ่นบ่นแต่คำว่าขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า เผื่อร่างบางจะได้ยินและรับรู้มัน

“ซิน ฮัน ขอโทษนะ ฮันขอโทษ ขอโทษ”ร่างสูงล้มตัวลงนอนพลางนึกว่า ซินจะโกรธเพื่อนเลวๆคนนี้ไหม เค้าไม่อยากทำลายความเป็นเพื่อนที่มีมาแสนนานตั้งแต่เด็กของเค้ากับซินเลย ร่างสูงนึกพลางหลับตาลง แล้วเผลอหลับไปในที่สุด

     ใครจะรู้ว่าคนที่คบกันมาตั้งแต่เด็กจะแอบรักเพื่อนตัวเอง ทั้งๆที่รู้ว่าความรักระหว่างเพื่อนมันไม่มีทางเป็นไปได้ มีแต่เจ็บปวดและคราบน้ำตาเท่านั้นที่ได้รับกลับคืนมา แต่..ทำไม เค้าถึงเลือกที่จะ “รัก”ล่ะ??