Crying น้ำตาแห่งรัก (HanCin)

ลำดับตอนที่ #4 : Crying น้ำตาแห่งรัก Part 2

“ซินๆๆทางนี้ ๆๆ”เสียงของร่างสูงที่ตะโกนเรียกเจ้าของชื่อแข่งกับเสียงเพลงที่อยู่ในผับ และยกมือขึ้นโบกไปมา เพื่อให้คนที่เค้าเรียกเห็นตัวเค้าเอง

“ฮันเรียกเราออกมาทำไมหรอ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”ร่างบางที่เดินมาถึงยังไม่ทันที่ร่างสูงจะเปิดปากพูดหรือทักทายอะไรเลยแต่ร่างบางกลับเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน แต่เมื่อร่างบางเห็นสภาพของร่างสูงตรงหน้าก็ตกใจอย่างมาก

“ฮัน เป็นอะไรมากหรือเปล่า ตายแล้ว ทำไมดื่มหนักขนาดนี้ละ”เขารู้ดีว่าร่างสูงตรงหน้าตนเองนั้น ถึงจะเครียดเรื่องอะไรก็ตาม แต่ไม่ถึงขั้นดื่มหนักจนตัวเองเมาไม่รู้เรื่องแบบนี้ แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรไม่ดีเกิดขึ้นแน่ ร่างบางคิดได้ดังนั้นจึงนั่งลงข้างๆร่างสูงก่อนจะเอ่ยปากถาม

“ฮัน เกิดอะไรขึ้น มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าบอกซินได้นะ นี่ฮัน เลิกดื่มได้แล้วน่า”ร่างบางพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือดึงแก้วแอลกอร์ฮอล์ออกจากมือร่างสูง

“ซินนน เอามานี่หน่า ฉันจากีนต่อออ”ร่างสูงตอนนี้รู้สึกขัดใจอย่างมากเมื่อร่างบางดึงเอาแก้วออกไปจากมือเขา

“นี่ฮัน พอได้แล้ว ฮันนะเมาแล้วนะ อย่ากินต่ออีกเลย”

“ม่ายด้ายมาวซะหน่อยย”ร่างสูงพูดขึ้นพลางเอื้อมมือไปเพื่อจะดึงแก้วของตนเองกับคืนมาแต่ก็ถูกร่างบางปัดมือออก

เพี๊ย!!

“นี่ฮันพอได้แล้วหน่า แล้วตกลงมีเรื่องอะไรบอกซินได้หรือยังละ”

“ฮึก ม่ายมีอารายหรอกกน่าซีนน”ร่างสูงพูดพลางหลบสายตาของร่างบางตรงหน้า

“มันจะไม่มีอะไรได้ยังไง ซินรู้นะว่าฮันมีเรื่องไม่สบายใจ เพราะตั้งแต่ที่เราคบกันมาฮันัไม่เคยที่จะดื่มหนักขนาดนี้ ฮันมีเรื่องอะไรบอกซินมา เราเป็นเพื่อนกันนะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เรา 2 คนมีอะไรก็ช่วยกันตลอด ฮันอย่าเก็บอะไรไว้คนเดียวเลย บอกซินมาเถอะ”

“ฉันบอกว่าไม่มีไงเล่าซินนี่ ฮึกๆ ม่ายมีอารายจริงๆนะซีนน ฮือๆๆ”

“ฮะ..ฮัน ระ..ร้องไห้ทำไม”ร่างบางตกใจเป็นอย่างมากเมื่ออยู่ๆร่างสูงตรงหน้าร้องไห้ออกมา เป็นเพราะเขาหรอที่คาดคั้นคนตรงหน้ามากเกินไป

“ฮือๆๆซินน ฮึก ฮือ เราเจ็บ เจ็บเหลือเกิน ซิน”

“ฮะ..ฮัน กะ..เกิดอะไรขึ้น”

“ฮยอกแจ ฮือๆๆฮึก”

“ฮยอกแจทำไมฮัน ฮยอกแจเป็นอะไร”

“ฮยอกแจ เขาบอกเลิกเราแล้ว ซิน ฮือ เค้าไม่เคยรักเราเลยซิน ฮยอกแจเค้ารักซีวอน ฮือๆๆ ฮยอกแจ ฮึก เค้าหลอกเรา เค้าคบกับเราเพื่อจะใกล้ชิดกับซีวอน ซิน ฮือๆๆๆ เราจะทำยังไงดีซิน เราทรมานเหลือเกิน ฮือๆๆ”ร่างสูงที่ตอนนี้ไม่สามารถที่จะเก็บกั้นอารมณ์ของความเจ็บปวดได้อีกต่อไปแล้ว (นี่แกหายเมาแล้วเรอะอาเกิง-*-)

“ฮะ..ฮัน อยะ..อย่าร้องไห้เลยนะฮัน ซินอยู่ตรงนี้แล้ว”ร่างบางตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเพื่อนที่แสนดีของเค้าคนนี้จะถูกคนที่ตัวเองรักหักหลัง แต่ตอนนี้ตัวเค้าเองทำอะไรไม่ได้นอกจากดึงคนตรงหน้าเข้ามากอดพลางลูบหลังเพื่อปลอบใจ

“ฮือๆๆเจ็บ ทรมาน ฮึก ฮือๆๆทำไมละซิน ทำไมฮยอกแจต้องทิ้งเราไปด้วย เรายังรักเค้าไม่พออีกหรือไง เราทำทุกอย่างเพื่อเค้านะซิน แต่สิ่งที่เค้าให้ฮันกลับมามันคือความเจ็บปวดอย่างนั้นหรอ ฮือๆๆ”

“ไม่เอาน่าฮัน อย่างร้องไห้เลยนะ ฮึกๆ ฮัน อย่าร้องให้เพื่อเค้าคนนั้นเลย อย่าร้องอีกเลยนะ ฮือๆๆ”บ้าจริงเชียวบอกคนอื่นว่าอย่าร้องไห้แต่ตัวเองดันร้องไห้เองซะงั้นน่ะ

“ไม่ไหวแล้ว ซิน ฮึกๆ ไม่มีใครรักฉันเลย ไม่มีเลย”

“ทำไมจะไม่มีละ ฮึกๆ ฮัน ทำไมจะไม่มี”มันจะไม่มีได้ยังไงละฮัน เราคนนี้ไงซินไงที่รักฮัน ซินคนที่ทำทุกอย่างเพื่อฮัน ทำทุกอย่างเพื่อให้ฮันมีความสุข แม้ซินจะต้องเจ็บปวดเองก็ตาม

“ต่อไปนี้นะซิน เราจะไม่รักใครอีกแล้ว เราจะไม่มอบความรักของเราให้ใครอีกแล้วฮือๆ”แม้แต่ซินเองงั้นหรอฮัน ฮันไม่คิดจะมอบความรักให้ใครอีกเลยหรอนอกจากฮยอกแจคนนั้น ไม่คิดที่จะมองมาหาคนที่อยู่ตรงหน้านายเลยหรอฮัน

“ฮะ..ฮัน ซินว่าเรากลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวซินไปส่งฮันที่บ้านนะ”เพื่อไม่อยากให้ร่างสูงต้องคิดมากไปกว่านี้และไม่อยากให้ตัวเองต้องเจ็บปวดเพราะคำพูดของร่างสูง เขาตัดสินใจที่จะพาร่างสูงกลับ

“มะ..ไม่ฮันไม่กลับบ้าน ฮันไม่อยากกลับไปเจอวอน”จะให้เขากลับบ้านงั้นหรอ ไม่เอาหรอก เขาไม่อยากกลับไปเจอกับน้องชาย ไม่อยากกลับไปเจอกับคนที่ฮยอกแจรัก

“ไม่ได้นะฮัน ถ้าฮันไม่กลับแล้วฮันจะไปอยู่ที่ไหนกัน ฮันต้องกลับ ซินรู้ว่าฮันเจ็บปวด ลำบากใจที่จะต้องไปเจอกับวอน แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อถ้าฮันไม่เจอวอนวันนี้ วันไหนๆฮันก็ต้องเจอวอนอยู่ดี มันหนีไม่พ้นหรอกนะฮัน เพราะฮันกับวอนน่ะ เป็นพี่น้องกันนะ”

“พี่น้องงั้นหรอซิน ฮันไม่มีน้องชาย ไม่มี ไม่มีตั้งแต่วันที่มันกับฮยอกแจคบกันแล้ว”

“ไม่เอาน่าฮัน พี่น้องกันยังไงมันก็ตัดกันไม่ขาดหรอกนะ เชื่อซินสิ กลับบ้านกันเถอะ นะ”

“ไม่เอาเราไม่กลับซิน”

“งั้นฮันจะเอายังไงละ บ้านก็ไม่กลับแล้วฮันจะไปนอนที่ไหน”

“นอนบ้านซินไง” (ขอกันง่ายดีเนอะ - -*)




----------------------------------------------