Crying น้ำตาแห่งรัก (HanCin)

ลำดับตอนที่ #3 : Crying น้ำตาแห่งรัก Part 1

“ฮยอกแจ พี่มีอะไรจะให้เราละ”

“อะไรหรอครับพี่ฮัน” ร่างบางพูดพลางให้ไปมองร่างสูงที่ตะโกนเรียกตัวเองมาแต่ไกล

“หลับตาก่อนสิ”

“อะไรอ่ะพี่ฮันทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย”ร่างบางบอกด้วยความรู้สึกขัดใจ

“เอาน่า หลับตาก่อนแล้วอย่าเพิ่งลืมขึ้นมาก่อนละ ถ้าพี่บอกให้ลืมก็ลืมนะ”

“ครับๆ” ร่างบางพูดพลางหลับตาลง

เมื่อร่างสูงเห็นว่าร่างตรงหน้าหลับตาลงแล้วก็จัดการหยิบสร้อยเส้นหนึ่งขึ้นมาจกากล่องแล้วบรรจงใส่มันไปที่ลำคอระหงตรงหน้า

“เอาหละ ลืมตาได้แล้วฮยอกแจ”

“พะ..พี่ฮัน นี่มันสร้อยนี่หน่า”ร่างบางลืมตาขึ้นมาก็เห็นสร้อยคอที่เป็นรูปหัวใจคู่ฝังเพชร

“อื้ม ก็ใช่ไง เห็นมันเป็นต่างหูหรือไง”ร่างสูงพูดกับร่างบางอย่างติดตลก

“ไม่ใช่อย่างนั้น พี่ฮัน คือว่านี่มันแพงมากเลยนะ”

“ไม่เป็นไร พี่ให้ฮอยกแจแล้วนะ แค่นี้มันไม่เท่าไหร่หรอกนะ สร้อยเส้นนี้เป็นสิ่งที่บ่งบอกว่า ฮยอกแจเป็นของพี่คนเดียวเท่านั้นและตลอดไป ฮยอกแจสัญญากับพี่ได้ไหมว่าเมื่อเรียนจบแล้วจะแต่งงานกับพี่หน่ะ”

“พี่ฮัน คือว่า เอ่อ”

“หืม มีอะไรหรอ ฮยอกแจ”

“ปะ..เปล่าครับ”

“แล้วเราสัญญากับพี่ได้หรือยังว่าเรียนจบแล้วจะแต่งงานกับพี่”

“คะ..ครับ ผมสัญญา”

“เย้ พี่รักฮยอกแจที่สุดในโลกเลย”

 

 

 

“ฮ่ะ ฮึก ทั้งที่นายสัญญาแล้วแท้ๆ สัญญาแล้วว่าจะแต่งงานกับพี่ฮยอกแจ แต่ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ ทำไม ทำไมถึงต้องทิ้งพี่ไป ทำไมต้องเดินจากไป ทำไมคนที่ฮยอกแจรักคนนั้นถึงไม่ใช่พี่คนนี้ละ ทำไมถึงต้องเป็นซีวอน ฮือๆๆๆ” ร่างสูงพูดออกมาอย่างตัดพ้อร่างบาง ไม่ไหวแล้วกับความเจ็บปวดที่ได้รับในครั้งนี้ ที่ผ่านมาเขายังไม่ดีพอหรอ ยังรักร่างบางไม่พออีกหรือไง

“ฮึกๆ ฮันเกิง ทั้งๆที่นายบอกให้เค้าออกไปจากชีวิตนายแท้ๆ แต่ทำไมตัวเองถึงกลับมานั่งร้องไห้อย่างนี้ละเจ็บปวดกับคำพูดตัวเองงั้นหรอ ทั้งๆที่เค้าไปแล้วแท้ๆแต่มันเหมือนกับว่า นายยังอยู่ตรงนี้อยู่ข้างในใจของพี่นายรู้หรือเปล่าฮยอกแจ ตอนที่นายพูดว่าเราเลิกกันเถอะ ตอนนั้นมันเจ็บปวดแค่ไหนแล้วไหนนายยังบอกว่านายรักซีวอนอีก ทำไมไม่ฆ่าพี่ให้ตายไปเลยละ ยังดีกว่าให้พี่ทรมานแบบนี้ ฮึกๆ จบแล้วสินะ ความรักในครั้งนี้ ไม่อยากรักใครอีกแล้ว ฮือๆๆพอแล้วสำหรับความรักในครั้งนี้ ไม่อยากต้องเจ็บปวดอีก ในเมื่อความรักของฉันมันไม่มีค่า งั้นคนอื่นก็อย่าหวังว่าจะได้รับความรักที่แท้จริงจากฉันเลย”

    ภายใต้ต้นไม้ต้นใหญ่ สายลมที่พัดผ่าน ใบไม้ปลิวพัดไปตามสายลม แต่มันไม่อาจจะพัดพาคราบน้ำตาและความเจ็บปวดของร่างสูงนี้ไปได้เลย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ความรักที่สร้างบาดแผลในใจเค้าในครั้งนี้ มันจะยังคงอยู่กับเค้าไปตราบจนวันที่สิ้นลมหายใจ





--------------------------------------------------------------------

ลงมา 2 แล้วครับ เม้นให้กำลงัใจกันสักนิด 

เพื่อชีวิตที่แจ่มใส (เกี่ยว)??