ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เกิดอะไรขึ้น
บทความล่าสุดตอนที่แล้ว
มินโฮพยุงแทมินขึ้นบนโซฟา และปากของทั้งคู่ก็บรรจบกันอีกครั้งแต่ครั้งนี้แทมินพยายามใช้ลิ้นแทรกเข้า ไปไม่ใช่มินโฮ แต่มินโฮก็มีประติกริยาตอบสนองทันที มินโฮผลักแทมินลงกับโซฟา และยกมือข้างซ้ายขึ้น เป็นสื่อว่าเปิดห้อง (เป็นพลับคนรวยที่มีค่าใช้จ่ายสูงมากและมีgethoursเหมือนโรงแรมข้างบนเพื่อ ลูกค้าที่จะใช้บริการอย่างมินโฮ)
เมื่อพนักงานเสริฟชาย(บ้อย)เห็นจึงเดอนไปแจ้งที่เค้าเตอร์ และจัดการตามที่มินโฮต้องการ
"เรื่องห้องเรียบร้อยแล้วฮะคุณชาย"พนักงานเสริฟชายเดินมาบอกมินโฮคล้ายกระซิบ
"ช่วยพาคุณคุณผู้หญิงคนนี้ขึ้นไปด้วย"มินโฮพูด
"ครับ"
เมื่อมินโฮพูดเสร็จก็เดินตามพนักงานเสริฟชายที่พยุงตัวแทมินอยู่
พนักงานในลิฟกดชั้น14และลิฟก็เปิดออกหน้าชั้น14 พนักงานที่พยุงตัวแทมินกำลังจะเดินออกไป
"เดี๋ยวฉันพาคนของฉันไปเอง นายจะไปทำอะไรก็ไป"มินโฮพูดพร้อมหยิบเงินให้ 1000วอน
"ขอบคุณครับมีอะไรให้ช่วยกดศูนย์เรียกพนัดงานได้นะครับ"
"อืมม...ฉันเคยมาที่นี่รู้โว้ย ปล่อยตัวคนของฉันแล้วไสหัวไปซะ" มินโฮเริ่มมีโมโฮเพราะไอ้บ้อยนี่มันต้องพูดแบบนี้ทุกครั้งที่มินโฮเปิดห้อง(มินโฮมาที่นี่บอย และเปิดห้องกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า)
"มินโฮมองหน้าแทมินและลามไปที่หน้าอก ยายนี่ไม่มีหน้าอกเลยหรือไง แบนได้อีก" มินโฮอุทาน
"อ๊วก....อ๊วกจะอวก"แทมินพูดแต่ยังไม่ทันขาดคำ
"แทมินก็อ๊วกใส่อกของมินโฮ"
"นี่! ทะ เธอ" นี่มันเสื้อคุมตัวโปรดของฉันนะ
แทมินไม่สนใจ ใช้คำว่าไม่รู้เรื่องเลยดีกว่าา มินโฮหยิบคีย์การ์ดขึ้นมาและเปิดเข้าไปในห้องทันที เค้าวางแทมินลงกับเตียงและเค้าก็ตรงไปที่ห้องน้ำทันที ยัยตัวดีเดี๋ยวจะทำให้เดินไม่ได้เป็นอาทิตย์เลยคอยดู
เมื่อมินโฮทำความสะอาดเสือคลุมตัวโปรดเสร็จแล้วก็เอาเสื้อคมพาดไว้กับโซฟา ตอนนี้มินโอเหลือแต่เสื้อกรามสัขาวเพียงตัวเดียว เค้าตรงมาที่เตียง แล้วปลดกระดุมแทมินทีละเม็ดชาๆอย่างเบามือ และเอามือขึ้นมาลูบหน้าของแทมินอย่างเบามือ และปลดกระดุมต่อ
แสงจันทร์สาดส่องเค้ามาในห้อง ทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกยิ่งขึ้น แต่เค้าก็ต้องตกใจ
"เฮ้ยนี่มัน มันไม่ใช่ผู้หญิงนี่หว่าา"มินโฮมองแทมินตั้งแต่หัวจรดเท้า
"บ้าน่าา คิดมากผู้ชายอะไรจะหน้าหวานขนาดนี้"มินโฮเริ่ม ไส้ที่ซอกคอขาวๆแล้วเค้าก็เห็นรอยแดงเป็นจ้ำๆ เป็นรอยที่จงฮยอนสร้างไว้ แม้ว่าแทมินจะไม่เต็มใจ มินโฮเงยหน้าขึ้นมา และตรงไปที่โทรสัพท์ของโรงแรม เค้ากดศูนย์
"สวัสดีค่ะมีอะไรให้รับใช้ค่ะ"เสียงพนักงานหญิงรับโทรศัพท์
"ขอเตกีล่าขวดใหญ่ ห้อง1520"มินโฮพูดอย่างใจร้อน
"ค่ะคอยสักครู่นะค่ะ เดี๋ยวเราจะให้พักงานเอาขึ้นไปให้นะค่ะ"
มินโฮวางสายโทรศัพท์ทันทีโดยไม่ฟังอะไรอีก เค้ากลับมานั่งที่หัวเตียงฝั่งตรงข้ามกับแทมิน และมองแทมิน เค้าเริ่มขยับเข้าไปใกลเรื่อยๆ จนจมูกชนกัน
"ก๊อกๆ ของที่สั่งไว่ได้แล้วครับ"
มินโฮเดินมาเปิดประตูและหยิบขวดเหล้ากับพนักงานทันที เค้าปิดประตูใส่หน้าพนักงานแล้วเดินกลับเข้าไป
"จะปิดเชี่ยยไรแรงนักหนาว่ะสาดดดด"พนักงานบ่นพรึมพรำ
มินโฮเปิดขวดเตกีล่า และกระดกมันอย่าางไม่ยัง (ไอ้นี่มันบ้าาาไปแล้วมันกินเตกีล่าแปปว่ามันคือน้ำเปล่ายังไงยังงั้น)
และเมื่อเวลาผ่านไป มินโฮเริ่มรู้สึกตึงๆ จึงตรงไปที่เตียงเค้าถอดเสื่อกร้ามออก แล้วโน้มตัวไปหาแทมินผู้ที่อยู่เบื้องล่างของเค้า และกระดุมของแทมินที่ถูกปลดออกประมาณ2-3เม็ด และมินโฮก็ประทับรอยแดงทับของเก่าจาดฝีมือจงฮยอน
"อือออ...."แทมินผลักหัวมินโฮออกไป
"อย่าาาาามายุ่ง"แทมินพูดแบบสลึมสลือ
"อยู่เฉยๆเถอะน่า"มินโฮพูดหลังจากที่ถูกพลักหัว
"เค้าโน้ยตัวลงไปจูบแทมินเบาๆ"
"เหม็น ออกไป"
"ตัวเองมันก็ไม่ต่างกันหรอกน่าาา" มินโฮพูด
แทมินพลิกตัวหนี แต่ยังไม่รู้สึกตัวว่าตอนนี้ตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานธการณ์ไหน
มิโฮถกเสื้อแทมินขึ้น ตอนนี้เค้าอยู่ในท่าที่เรียกว่าคอมแทมินอยู่เลยก็ได้ เค้าใช้มือข้างข้าว สอดเข้าด้านหลังแล้วจับไหลแทมินไว้ ขาแทมินถูกยกตั้งขึนกับเตียง
เมื่อมินโฮเริ่มที่จะทำมากไปกว่านั้น(รู้นะว่าทำอะไร)
มินโฮพยุงแทมินขึ้นบนโซฟา และปากของทั้งคู่ก็บรรจบกันอีกครั้งแต่ครั้งนี้แทมินพยายามใช้ลิ้นแทรกเข้า ไปไม่ใช่มินโฮ แต่มินโฮก็มีประติกริยาตอบสนองทันที มินโฮผลักแทมินลงกับโซฟา และยกมือข้างซ้ายขึ้น เป็นสื่อว่าเปิดห้อง (เป็นพลับคนรวยที่มีค่าใช้จ่ายสูงมากและมีgethoursเหมือนโรงแรมข้างบนเพื่อ ลูกค้าที่จะใช้บริการอย่างมินโฮ)
เมื่อพนักงานเสริฟชาย(บ้อย)เห็นจึงเดอนไปแจ้งที่เค้าเตอร์ และจัดการตามที่มินโฮต้องการ
"เรื่องห้องเรียบร้อยแล้วฮะคุณชาย"พนักงานเสริฟชายเดินมาบอกมินโฮคล้ายกระซิบ
"ช่วยพาคุณคุณผู้หญิงคนนี้ขึ้นไปด้วย"มินโฮพูด
"ครับ"
เมื่อมินโฮพูดเสร็จก็เดินตามพนักงานเสริฟชายที่พยุงตัวแทมินอยู่
พนักงานในลิฟกดชั้น14และลิฟก็เปิดออกหน้าชั้น14 พนักงานที่พยุงตัวแทมินกำลังจะเดินออกไป
"เดี๋ยวฉันพาคนของฉันไปเอง นายจะไปทำอะไรก็ไป"มินโฮพูดพร้อมหยิบเงินให้ 1000วอน
"ขอบคุณครับมีอะไรให้ช่วยกดศูนย์เรียกพนัดงานได้นะครับ"
"อืมม...ฉันเคยมาที่นี่รู้โว้ย ปล่อยตัวคนของฉันแล้วไสหัวไปซะ" มินโฮเริ่มมีโมโฮเพราะไอ้บ้อยนี่มันต้องพูดแบบนี้ทุกครั้งที่มินโฮเปิดห้อง(มินโฮมาที่นี่บอย และเปิดห้องกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า)
"มินโฮมองหน้าแทมินและลามไปที่หน้าอก ยายนี่ไม่มีหน้าอกเลยหรือไง แบนได้อีก" มินโฮอุทาน
"อ๊วก....อ๊วกจะอวก"แทมินพูดแต่ยังไม่ทันขาดคำ
"แทมินก็อ๊วกใส่อกของมินโฮ"
"นี่! ทะ เธอ" นี่มันเสื้อคุมตัวโปรดของฉันนะ
แทมินไม่สนใจ ใช้คำว่าไม่รู้เรื่องเลยดีกว่าา มินโฮหยิบคีย์การ์ดขึ้นมาและเปิดเข้าไปในห้องทันที เค้าวางแทมินลงกับเตียงและเค้าก็ตรงไปที่ห้องน้ำทันที ยัยตัวดีเดี๋ยวจะทำให้เดินไม่ได้เป็นอาทิตย์เลยคอยดู
เมื่อมินโฮทำความสะอาดเสือคลุมตัวโปรดเสร็จแล้วก็เอาเสื้อคมพาดไว้กับโซฟา ตอนนี้มินโอเหลือแต่เสื้อกรามสัขาวเพียงตัวเดียว เค้าตรงมาที่เตียง แล้วปลดกระดุมแทมินทีละเม็ดชาๆอย่างเบามือ และเอามือขึ้นมาลูบหน้าของแทมินอย่างเบามือ และปลดกระดุมต่อ
แสงจันทร์สาดส่องเค้ามาในห้อง ทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกยิ่งขึ้น แต่เค้าก็ต้องตกใจ
"เฮ้ยนี่มัน มันไม่ใช่ผู้หญิงนี่หว่าา"มินโฮมองแทมินตั้งแต่หัวจรดเท้า
"บ้าน่าา คิดมากผู้ชายอะไรจะหน้าหวานขนาดนี้"มินโฮเริ่ม ไส้ที่ซอกคอขาวๆแล้วเค้าก็เห็นรอยแดงเป็นจ้ำๆ เป็นรอยที่จงฮยอนสร้างไว้ แม้ว่าแทมินจะไม่เต็มใจ มินโฮเงยหน้าขึ้นมา และตรงไปที่โทรสัพท์ของโรงแรม เค้ากดศูนย์
"สวัสดีค่ะมีอะไรให้รับใช้ค่ะ"เสียงพนักงานหญิงรับโทรศัพท์
"ขอเตกีล่าขวดใหญ่ ห้อง1520"มินโฮพูดอย่างใจร้อน
"ค่ะคอยสักครู่นะค่ะ เดี๋ยวเราจะให้พักงานเอาขึ้นไปให้นะค่ะ"
มินโฮวางสายโทรศัพท์ทันทีโดยไม่ฟังอะไรอีก เค้ากลับมานั่งที่หัวเตียงฝั่งตรงข้ามกับแทมิน และมองแทมิน เค้าเริ่มขยับเข้าไปใกลเรื่อยๆ จนจมูกชนกัน
"ก๊อกๆ ของที่สั่งไว่ได้แล้วครับ"
มินโฮเดินมาเปิดประตูและหยิบขวดเหล้ากับพนักงานทันที เค้าปิดประตูใส่หน้าพนักงานแล้วเดินกลับเข้าไป
"จะปิดเชี่ยยไรแรงนักหนาว่ะสาดดดด"พนักงานบ่นพรึมพรำ
มินโฮเปิดขวดเตกีล่า และกระดกมันอย่าางไม่ยัง (ไอ้นี่มันบ้าาาไปแล้วมันกินเตกีล่าแปปว่ามันคือน้ำเปล่ายังไงยังงั้น)
และเมื่อเวลาผ่านไป มินโฮเริ่มรู้สึกตึงๆ จึงตรงไปที่เตียงเค้าถอดเสื่อกร้ามออก แล้วโน้มตัวไปหาแทมินผู้ที่อยู่เบื้องล่างของเค้า และกระดุมของแทมินที่ถูกปลดออกประมาณ2-3เม็ด และมินโฮก็ประทับรอยแดงทับของเก่าจาดฝีมือจงฮยอน
"อือออ...."แทมินผลักหัวมินโฮออกไป
"อย่าาาาามายุ่ง"แทมินพูดแบบสลึมสลือ
"อยู่เฉยๆเถอะน่า"มินโฮพูดหลังจากที่ถูกพลักหัว
"เค้าโน้ยตัวลงไปจูบแทมินเบาๆ"
"เหม็น ออกไป"
"ตัวเองมันก็ไม่ต่างกันหรอกน่าาา" มินโฮพูด
แทมินพลิกตัวหนี แต่ยังไม่รู้สึกตัวว่าตอนนี้ตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานธการณ์ไหน
มิโฮถกเสื้อแทมินขึ้น ตอนนี้เค้าอยู่ในท่าที่เรียกว่าคอมแทมินอยู่เลยก็ได้ เค้าใช้มือข้างข้าว สอดเข้าด้านหลังแล้วจับไหลแทมินไว้ ขาแทมินถูกยกตั้งขึนกับเตียง
ที่เหลือเป็นหน้าที่ของผู้อ่านอ่านคิดต่อเองนะ Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
태민) 오직 너만 들린다
โอ จิก นอ มัน ดึล ริน ดา
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
온유)머리속에 울린다
มอ รี โซ เก อุล ริน ดา
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
기범)내 가슴에 울린다
เน กา ซือ เม อุล ลิน ดา
태민) 오직 너만 들린다
โอ จิก นอ มัน ดึล ริน ดา
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
온유)머리속에 울린다
มอ รี โซ เก อุล ริน ดา
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
기범)내 가슴에 울린다
เน กา ซือ เม อุล ลิน ดา
เมื่อมินโฮเริ่มที่จะทำมากไปกว่านั้น(รู้นะว่าทำอะไร)
"เฮ้ย! นี่มันไม่ใช่ผู้หญิงนี่หว่าาา" 
"zzzzzzzzz"
มินโฮแถบไม่เชื่อตาตัวเองว่าเค้าจะมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน และก็ไม่เชื่อด้วยว่าคนที่หน้าหวานขนาดนี้จะเพศด้วยกับเขา
"ผู้ชายเชียยยยไรโครตน่ารักเลย มันนนนนนนนเฮ้อ...."
มินโฮมอง แทมินอีกครั้งแต่เขาก็หยุดอารมณ์ตัวเองไม่ได้ (ก็แทมินน่ารัก น่ากดขนาดนั้น)
มินโฮไม่สนใจว่าผู้ที่อยู่เบื้องล่างจะเป็นแบบไหนจะเป็นชายหรือหญิง รู้แค่ว่ามันมีเสน่ มันมีแรงดึงดูดในอารมณ์ของเขา และเขาก็ไม่หยุดการกระทำดังกล่าวว.....(รู้นะว่ามันหมายถึงอะไร)
แสงแดดเริ่มสาดเข้าสู่ตาของแทมิน
"อืมมมมมมมม" แทมินบิดขี้เกลียจ แบบตายังปิดอยู่
"ตืนแล้วหรอ"
"อืมม เฮ้ยยย!" แทมินมองมินโฮและตกใจกับรางกายที่ไร้สิ่งใดปกปิดทั้งของเขาและมินโฮ
"จะเสียงดังทำไม"
แทมินมองไปรอบๆห้อง และขยี้ตาตัวเองอีกทีเพื่อให้แน่ใจมาตัวเองตื่นแล้ว แต่ทุกสิงก็เมื่อเดิมตาของเขายังใช้การได้ดีเห็นได้ชัดเหมือนเดิม แต่ตอนนี้จูอยากตาบอดด
"เป็นอะไร"มินโฮถาม
"เมื่อคืน...."
"เมื่อคืนทำไม อ๋ออยากบอกว่าคอเธอนุ่มมากก"มินโฮพูดพร้อมใช้จมูกแหลมๆของเขาไส้อยู่ตรงลำคอขาวๆของแทมิน
"มะ มะ เมื่อคืนนายทำอะไร"
"แล้วคิดว่าทำอะไร ถามไร้สาระ เห็นสะภาพตัวเองก็น่าจะรู้ จะถามทำไมให้พร่ำเพื่อ"
"ไอ้บ้าตอบให้มันดีๆหน่อย โกหกก็ได้"
"โกหกอะไร ทำไมต้องโกหก"
"ก็โกหกว่าเราไม่ได้มีอะไรกันไงเล่า ไอ้โหย่งสมองทึบเอ่ย"
"นี่เธอว่าใครเป็นไอ้โหย่งสมองทึบฮะ"
"จะใครนายเห็นว่าฉันจะว่าใครในห้องนี้มีใครให้ฉันว่า นอกจากนาย"
มินโฮกระโจนเข้าไปจูบแทมินทันที แทมินใช้มือทุบหลังของมินโฮแต่มันก็ไม่มีผลใดๆ ของจากจูบนั้นมันจะดูร้อน แรงขึ้น
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
태민) 오직 너만 들린다
โอ จิก นอ มัน ดึล ริน ดา
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
온유)머리속에 울린다
มอ รี โซ เก อุล ริน ดา
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
기범)내 가슴에 울린다
เน กา ซือ เม อุล ลิน ดา
เสียงโทรศัพท์ของแทมินดังขึ้น
มินโฮถอนจูบทันที
แทมินมองหาที่มาของเสียง แล้วจึงเห็นกระโปร่งที่แทมินใส่เมื่อวานถอดกองอยู่กับพื้น เฮ้ยยแสดงว่าไอ้โหย่งนี่มันรู้แล้วสิว่าเราเป็น...ผู้ชายยยย
"รับสิ"มินโฮพูด
"สุดหล่อ ใครวะ"
"ฮัลโล หวัดดีฮะ"
(ฮัลโหล แทมินอยู่ไหนนี่จงฮยอนพูดนะ ฉันมารอแทมินนานแล้วนะทำไมยังไม่ลงมาอีกเป็นอะไรหรือเปล่า)
"เออ....ไม่มีไรฮะผมว่าพี่ไปก่อนเถอะครับวันนี้เดี๋ยวผมไปเองได้ฮะ"
(ไม่เป็นไรฉันไปส่ง)
"ลำบากพี่เปล่าๆไม่เป็นไรฮะ"
(ไม่ลำบากหรอฉันก็จะไปที่นั่นเหมือนกัน)
"พี่จะไปที่นั่นทำไมฮะ"
(ก็พี่เรียนที่นั่น)
"ฮ่า!พี่เรียนที่นั่น"
"เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ มินโฮพูดแทรก"พร้อมกับคว้าผ้าขนหนูมาพันแค่ช่วงล่างไว้
(นั่น!เสียงใครอ่ะแทมิน)
"ไม่มีไรฮะ ผมว่าวันนี้พี่ไปก่อนดีกว่านะฮะ"
(ทำไมฉันบอกว่าจะไปส่งไง)
"เอาไว้วันหลังนะฮะ คือผมตื่นสายแล้วผมก็แต่งตัวช้ามากกด้วย พี่ไปก่อนนะฮะ นี่มันก็สายมากแล้วด้วย"
(งั้นเย็นนี้แทมินกลับกับฉันนะ ไม่มีข้อแม้ บะบายครับที่รัก) จงฮยอนวางสายไป
แทมินจัดการเก็บของตัวเองที่กระจัดกระจายเต็มห้องและเขาก็แต่งตัวไปในเวลาเดียวกัน
"นายไม่อาบน้ำหรอ"มินโฮถาม
"ไม่เราจะกลับไปอาบที่หอ"
"อยู่หอหรอแถวไหนอ่ะ"
แทมินไม่ตอบแต่วิ่งกำลังจะออกจากห้อง แตว่า ประตูมันเปิดไม่ออก มันต้องใช้คีย์การ์ดทั้งขาเข้าแล้วก็ออกเลย
"ไปอาบน้ำก่อนสิ"มินโฮบอก
"ไม่ฉันอยากกลับแล้ว"
มินโฮโยนผ้าขนหนูให้แทมิน
"บอกให้ไปอาบน้ำก่อนไง"
"แทมินจำใจต้องเดินเข้าห้องน้ำไปแต่โดยดี"
ทิ้งให้มินโฮหัวเราะภาคภูมิใจกัยชัยชนะที่ไม่ยุติธรรมคนเดียว
'Salmon' Mëlődy
"zzzzzzzzz"
มินโฮแถบไม่เชื่อตาตัวเองว่าเค้าจะมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน และก็ไม่เชื่อด้วยว่าคนที่หน้าหวานขนาดนี้จะเพศด้วยกับเขา
"ผู้ชายเชียยยยไรโครตน่ารักเลย มันนนนนนนนเฮ้อ...."
มินโฮมอง แทมินอีกครั้งแต่เขาก็หยุดอารมณ์ตัวเองไม่ได้ (ก็แทมินน่ารัก น่ากดขนาดนั้น)
มินโฮไม่สนใจว่าผู้ที่อยู่เบื้องล่างจะเป็นแบบไหนจะเป็นชายหรือหญิง รู้แค่ว่ามันมีเสน่ มันมีแรงดึงดูดในอารมณ์ของเขา และเขาก็ไม่หยุดการกระทำดังกล่าวว.....(รู้นะว่ามันหมายถึงอะไร)
แสงแดดเริ่มสาดเข้าสู่ตาของแทมิน
"อืมมมมมมมม" แทมินบิดขี้เกลียจ แบบตายังปิดอยู่
"ตืนแล้วหรอ"
"อืมม เฮ้ยยย!" แทมินมองมินโฮและตกใจกับรางกายที่ไร้สิ่งใดปกปิดทั้งของเขาและมินโฮ
"จะเสียงดังทำไม"
แทมินมองไปรอบๆห้อง และขยี้ตาตัวเองอีกทีเพื่อให้แน่ใจมาตัวเองตื่นแล้ว แต่ทุกสิงก็เมื่อเดิมตาของเขายังใช้การได้ดีเห็นได้ชัดเหมือนเดิม แต่ตอนนี้จูอยากตาบอดด
"เป็นอะไร"มินโฮถาม
"เมื่อคืน...."
"เมื่อคืนทำไม อ๋ออยากบอกว่าคอเธอนุ่มมากก"มินโฮพูดพร้อมใช้จมูกแหลมๆของเขาไส้อยู่ตรงลำคอขาวๆของแทมิน
"มะ มะ เมื่อคืนนายทำอะไร"
"แล้วคิดว่าทำอะไร ถามไร้สาระ เห็นสะภาพตัวเองก็น่าจะรู้ จะถามทำไมให้พร่ำเพื่อ"
"ไอ้บ้าตอบให้มันดีๆหน่อย โกหกก็ได้"
"โกหกอะไร ทำไมต้องโกหก"
"ก็โกหกว่าเราไม่ได้มีอะไรกันไงเล่า ไอ้โหย่งสมองทึบเอ่ย"
"นี่เธอว่าใครเป็นไอ้โหย่งสมองทึบฮะ"
"จะใครนายเห็นว่าฉันจะว่าใครในห้องนี้มีใครให้ฉันว่า นอกจากนาย"
มินโฮกระโจนเข้าไปจูบแทมินทันที แทมินใช้มือทุบหลังของมินโฮแต่มันก็ไม่มีผลใดๆ ของจากจูบนั้นมันจะดูร้อน แรงขึ้น
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
태민) 오직 너만 들린다
โอ จิก นอ มัน ดึล ริน ดา
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
온유)머리속에 울린다
มอ รี โซ เก อุล ริน ดา
Ring Ding Dong Ring Ding Dong Ring Diggi DingDiggi Ding Ding Ding
기범)내 가슴에 울린다
เน กา ซือ เม อุล ลิน ดา
เสียงโทรศัพท์ของแทมินดังขึ้น
มินโฮถอนจูบทันที
แทมินมองหาที่มาของเสียง แล้วจึงเห็นกระโปร่งที่แทมินใส่เมื่อวานถอดกองอยู่กับพื้น เฮ้ยยแสดงว่าไอ้โหย่งนี่มันรู้แล้วสิว่าเราเป็น...ผู้ชายยยย
"รับสิ"มินโฮพูด
"สุดหล่อ ใครวะ"
"ฮัลโล หวัดดีฮะ"
(ฮัลโหล แทมินอยู่ไหนนี่จงฮยอนพูดนะ ฉันมารอแทมินนานแล้วนะทำไมยังไม่ลงมาอีกเป็นอะไรหรือเปล่า)
"เออ....ไม่มีไรฮะผมว่าพี่ไปก่อนเถอะครับวันนี้เดี๋ยวผมไปเองได้ฮะ"
(ไม่เป็นไรฉันไปส่ง)
"ลำบากพี่เปล่าๆไม่เป็นไรฮะ"
(ไม่ลำบากหรอฉันก็จะไปที่นั่นเหมือนกัน)
"พี่จะไปที่นั่นทำไมฮะ"
(ก็พี่เรียนที่นั่น)
"ฮ่า!พี่เรียนที่นั่น"
"เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ มินโฮพูดแทรก"พร้อมกับคว้าผ้าขนหนูมาพันแค่ช่วงล่างไว้
(นั่น!เสียงใครอ่ะแทมิน)
"ไม่มีไรฮะ ผมว่าวันนี้พี่ไปก่อนดีกว่านะฮะ"
(ทำไมฉันบอกว่าจะไปส่งไง)
"เอาไว้วันหลังนะฮะ คือผมตื่นสายแล้วผมก็แต่งตัวช้ามากกด้วย พี่ไปก่อนนะฮะ นี่มันก็สายมากแล้วด้วย"
(งั้นเย็นนี้แทมินกลับกับฉันนะ ไม่มีข้อแม้ บะบายครับที่รัก) จงฮยอนวางสายไป
แทมินจัดการเก็บของตัวเองที่กระจัดกระจายเต็มห้องและเขาก็แต่งตัวไปในเวลาเดียวกัน
"นายไม่อาบน้ำหรอ"มินโฮถาม
"ไม่เราจะกลับไปอาบที่หอ"
"อยู่หอหรอแถวไหนอ่ะ"
แทมินไม่ตอบแต่วิ่งกำลังจะออกจากห้อง แตว่า ประตูมันเปิดไม่ออก มันต้องใช้คีย์การ์ดทั้งขาเข้าแล้วก็ออกเลย
"ไปอาบน้ำก่อนสิ"มินโฮบอก
"ไม่ฉันอยากกลับแล้ว"
มินโฮโยนผ้าขนหนูให้แทมิน
"บอกให้ไปอาบน้ำก่อนไง"
"แทมินจำใจต้องเดินเข้าห้องน้ำไปแต่โดยดี"
ทิ้งให้มินโฮหัวเราะภาคภูมิใจกัยชัยชนะที่ไม่ยุติธรรมคนเดียว
'Salmon' Mëlődy
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น