ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนใหม่
"เออ เราชื่อคิมจงฮยอน ยินดีที่ได้รู้จัก" จงฮยอนกล่าวทักทายอย่างมีไมตรี
"เรา ชเวมินโฮ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" มินโฮตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาา ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป
"คนอะไรไร้มารยาท นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มายังงี้จะมีคนคบมัยเนี่ย เสียดายน่าตาก็ดี" จงฮยอนบ่นพรึมพร่ำ
"เอ๊ะ!!! ไอ้หมอนั่นลืมกระเป๋าตังไว้นี่"ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจจงฮยองจึงรียวิ่งออกไปจากร้าน เพื่อเอากระเป๋าไปให้เจ้าของ ชเวมินโฮผู้เย็นชาาาา (เป็นคนดีจริงจี้งงงงงงนะ บริงๆ)
จงฮยอนวิ่งออกมาและตามหามินโฮอยู่นานน
"เอ๊ะ!นั่น ลีแทมินนี่แวะไปทักหน่อยดีกว่าาา"
"HI คุณแทมินหน้าหวานนน"
" จะไปไหนหรอครับให้พี่ไปส่งมั้ยย"
"ไม่เป็นไรครับ"
" เค้าบอกว่าถ้าผู้ใหญ่ให้ของ เราก็ต้องรับ ห้ามปฎิเสธ มันเสียมารยาทนะ เพราะฉนั้นอย่าปฎิเสธน้ำใจจากคนหน้าตาดีเลยครับ"
".................."
"งั้นคอยสักครู่นครับ" จงฮยอนรีบวิ่งไปที่รานจอดรถหน้าร้านอาหาร
"อ้าวว นั่นไอ้ขี้เก้ก มินโฮนิ" จงฮยอนรีบวิ่งเข้าไปหา
"อ่ะ นายรีบกระเป๋าเงินไว้น่ะ"
มินโฮหยุดชะงัก ในขณะที่เค้ากำลังล่วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง และยกมือขวาขึ้นมารับกระเป๋าจากมือจงฮยอนทันที เค้ารับเปิดกระเป๋าดู
จงฮยอนทำท่าไม่พอใจ เค้านึกว่ามินโฮจะเปิดกระเป๋าแล้วนับดูจำนวนเงินข้างใน เพราะกระเป๋ามันตุงๆอยู่ แต่เปล่าเลยมินโฮกลับดูรูปถ่ายคู่กับครอบครัวตรงที่เสียบบัตร แล้วเค้าก็ยิ้มออกมานิดๆ
"ขอบใจมากเพื่อน" มินโฮพูด
"เพื่อน"
จงฮยอนยิ้มอย่างชอบใจที่ทำให้มินโฮหยุดเก้กได้ชั่วขณะก่อนจะตอบว่า
"ยินดี"
"งั้นฉันไปก่อนนะ"มินโฮกล่าวลา และเดินขึ้นรถไป
"เฮ้ย ลืมน้องแทมินไปเลย"จงฮยอนรีบกระโดดขึ้นรถเฟอรารี่เปิดประทุนทันที
และขับไปจด อยู่ตรงหน้า แทมิน
"รอนานมั้ยครับ" จงฮยอนถาม
"เออ....ไม่ฮ่ะ" แทมินกำลังประเมินราคารถคันนี้อย่างตั้งใจ
"ไปเถอะครับ"จงฮยอนเอื้อมมือเปิดประตูรถให้แทมิน
"ขอบคุณฮ่ะ"
จงฮยอนเอื้มมือไปเปิดเพลง เพื่อทำลายความเงียบ
"종현) 베이베 네게 반해 버린 내게 왜 이래
(จงฮยอน) BABY เน เก บัน เน บอ ริน เน เก เว อี เร
ผมตกหลุมรักคุณที่แล้วที่รัก แล้วทำไมคุณถึงทำกับผมอย่างนี้ล่ะ?
두렵다고 물러서지 말고 그냥 내게 맡겨봐라 어때
ทู รยอบ ดา โก มุล ลอ ซอ จี มัล โก คือ นยัง เน เก มัท กยอ บวา รา ออ เต
อย่ากลัวจนวิ่งหนีผมไป ทำไมคุณไม่ลองเชื่อใจผมดูล่ะ
my lady
my lady
ที่รักของผม "
จงฮยอนมองหน้าแทมินอย่างจริงจัง มองจนไม่เป็นอันขับรถแล้วว มันอันตรายนะเฟ้ยยยยยไอ้จงงง แทมินเริ่มกลัว
"แทมินจะให้ผมไปส่งที่ไหนครับ"
"มหาลัยSM Entertainment Academy ฮ่ะ"
จงฮยอนหวนชื่อมหาลัยอีกครั้ง
"มหาลัยSM Entertainment Academy "นี่มันมหาลัยที่เรากำลังจะไปเรียนนี่หว่าาา
"แทมินจะไปทำอะไรที่นั่นหรอครับ"
"ผมพักอยู่ที่หอของมหาลัยฮ่ะ"
เสร็จจงแน่ อิๆ อยากจับกด จับกด จับกดดดด(หื่นอีกแล้วนะจง)
"แทมินเรียนที่นั่นหรอครับ"
"ฮ่ะ"
จงฮยอนขับรถคันหรูเร็วขึ้นเท่าตัว จงแมมินเริ่มนั่นไม่ติด ในขณะที่เพลงก้อกำลังเล่นอยู่
*(all) baby 내가 숨을 멈출 수 oh carzy
(all) baby เน กา ซู มึล มอม ชุล ซู oh carzy
ที่รัก คุณหยุดลมหายใจของผม
너무 예뻐 견딜 수 oh carzy
นอ มู เย ปอ คยอน ดิล ซู oh carzy
คุณน่ารักจนผมแทบจะทนไม่ไหว
너 아니면 필요없다 carzy
นอ อา นี มยอน พี ลโย ออบ ดา carzy
ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
나 왜 이래
นา เว อี เร
ทำไมผมถึงเป็นขนาดนี้นะ ?
เอี้ยดดดดดดดดดดด เสียงรถเบคกระทันหัน แทมินตกใจและรีบคว้าแขนของจงฮยอนทันที
จงฮยอน
"ถึงแล้วครับ" จงฮยอนูดพร้อมมองมือขอแทมินมี่เกาะแขนตัวเองอยู่
"ขะ-ขอโทษฮ่ะ" แทมินรีบปล่อยมือออกจากแขนของจงฮยอนทันทีและรีบเปิดประตูรถ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาออกจากรถ
คว่ำ จงฮยอนรีบคว้าแขนของแทมินไว้ทันที
"เออ....มีอะไรหรอฮ่ะ"
"แทมินจะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะขอขึ้นไปส่งคุณที่ห้อง"
"เออ....."
"จะรังเกลียจผมมั้ย"
"เออ...เชิญฮ่ะ" น้องแท ละอึดอัดจริงๆ จะปฎิเสธก็ยังไงยังไงอยู่
จงฮยอนกระโดดลงจากรถแล้วยิ้มอย่างสบายใจ
ทั้งสองเดินเข้าไปในลิปแคบๆ แทมินเอื้มมือไปกดชั้น 8
จงฮยอนผลักแทมินติดผลังลิป และประทับรอบจูบที่ปากอันงดงามดุจกลีบกุหลาบของแทมิน
แต่อีกฝ่ายไม่มีการตอบสนองแต่อย่างใด นอกจากยืนตัวแข็ง
จงฮยอนถอนจูบเบาๆ และมองหน้าแทมินอย่าไม่เข้าใจ
"นี่เป็นครั้งแรกของเธอหรอ
"........."
"งั้นฉันจะค่อยเป็นค่อยไปนะ"(มีค่อยเป็นค่อยไปด้วยหรอจง)
ลิปเปิดออกชั้น8 แทมินรีบเดินไปที่ห้องของตนทันที และตามติดด้วยจงฮยอนแทมินไขกุญแจเสร็จแต่ะประตูไม่ได้ถูกเปิดออก คุณส่งผมแค่นี้ก็พอฮ่ะ
แต่จงฮยอนไม่ฟังอะไรทั้งสิน เค้าเอื้อมมือไปเปิดประตูเอง และดึงมือแทมินเข้ามาในห้อง
เค้าใช้มืออีกข้างล็อกประตู
แล้วผลักแทมินลงกับเตียง แล้วประทับรอยจูบอีกครั้ง และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีปฎิกริยาใดๆ แถมยังขัดขืนอีก ก็เลยใช้มือกระปลดกระดุมเสื้อของแทมินในขณะที่ปากยังพยายามเข้าไปริ้มรสความหวาน
"เรา ชเวมินโฮ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" มินโฮตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาา ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป
"คนอะไรไร้มารยาท นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มายังงี้จะมีคนคบมัยเนี่ย เสียดายน่าตาก็ดี" จงฮยอนบ่นพรึมพร่ำ
"เอ๊ะ!!! ไอ้หมอนั่นลืมกระเป๋าตังไว้นี่"ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจจงฮยองจึงรียวิ่งออกไปจากร้าน เพื่อเอากระเป๋าไปให้เจ้าของ ชเวมินโฮผู้เย็นชาาาา (เป็นคนดีจริงจี้งงงงงงนะ บริงๆ)
จงฮยอนวิ่งออกมาและตามหามินโฮอยู่นานน
"เอ๊ะ!นั่น ลีแทมินนี่แวะไปทักหน่อยดีกว่าาา"
"HI คุณแทมินหน้าหวานนน"
" จะไปไหนหรอครับให้พี่ไปส่งมั้ยย"
"ไม่เป็นไรครับ"
" เค้าบอกว่าถ้าผู้ใหญ่ให้ของ เราก็ต้องรับ ห้ามปฎิเสธ มันเสียมารยาทนะ เพราะฉนั้นอย่าปฎิเสธน้ำใจจากคนหน้าตาดีเลยครับ"
".................."
"งั้นคอยสักครู่นครับ" จงฮยอนรีบวิ่งไปที่รานจอดรถหน้าร้านอาหาร
"อ้าวว นั่นไอ้ขี้เก้ก มินโฮนิ" จงฮยอนรีบวิ่งเข้าไปหา
"อ่ะ นายรีบกระเป๋าเงินไว้น่ะ"
มินโฮหยุดชะงัก ในขณะที่เค้ากำลังล่วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง และยกมือขวาขึ้นมารับกระเป๋าจากมือจงฮยอนทันที เค้ารับเปิดกระเป๋าดู
จงฮยอนทำท่าไม่พอใจ เค้านึกว่ามินโฮจะเปิดกระเป๋าแล้วนับดูจำนวนเงินข้างใน เพราะกระเป๋ามันตุงๆอยู่ แต่เปล่าเลยมินโฮกลับดูรูปถ่ายคู่กับครอบครัวตรงที่เสียบบัตร แล้วเค้าก็ยิ้มออกมานิดๆ
"ขอบใจมากเพื่อน" มินโฮพูด
"เพื่อน"
จงฮยอนยิ้มอย่างชอบใจที่ทำให้มินโฮหยุดเก้กได้ชั่วขณะก่อนจะตอบว่า
"ยินดี"
"งั้นฉันไปก่อนนะ"มินโฮกล่าวลา และเดินขึ้นรถไป
"เฮ้ย ลืมน้องแทมินไปเลย"จงฮยอนรีบกระโดดขึ้นรถเฟอรารี่เปิดประทุนทันที
และขับไปจด อยู่ตรงหน้า แทมิน
"รอนานมั้ยครับ" จงฮยอนถาม
"เออ....ไม่ฮ่ะ" แทมินกำลังประเมินราคารถคันนี้อย่างตั้งใจ
"ไปเถอะครับ"จงฮยอนเอื้อมมือเปิดประตูรถให้แทมิน
"ขอบคุณฮ่ะ"
จงฮยอนเอื้มมือไปเปิดเพลง เพื่อทำลายความเงียบ
"종현) 베이베 네게 반해 버린 내게 왜 이래
(จงฮยอน) BABY เน เก บัน เน บอ ริน เน เก เว อี เร
ผมตกหลุมรักคุณที่แล้วที่รัก แล้วทำไมคุณถึงทำกับผมอย่างนี้ล่ะ?
두렵다고 물러서지 말고 그냥 내게 맡겨봐라 어때
ทู รยอบ ดา โก มุล ลอ ซอ จี มัล โก คือ นยัง เน เก มัท กยอ บวา รา ออ เต
อย่ากลัวจนวิ่งหนีผมไป ทำไมคุณไม่ลองเชื่อใจผมดูล่ะ
my lady
my lady
ที่รักของผม "
จงฮยอนมองหน้าแทมินอย่างจริงจัง มองจนไม่เป็นอันขับรถแล้วว มันอันตรายนะเฟ้ยยยยยไอ้จงงง แทมินเริ่มกลัว
"แทมินจะให้ผมไปส่งที่ไหนครับ"
"มหาลัยSM Entertainment Academy ฮ่ะ"
จงฮยอนหวนชื่อมหาลัยอีกครั้ง
"มหาลัยSM Entertainment Academy "นี่มันมหาลัยที่เรากำลังจะไปเรียนนี่หว่าาา
"แทมินจะไปทำอะไรที่นั่นหรอครับ"
"ผมพักอยู่ที่หอของมหาลัยฮ่ะ"
เสร็จจงแน่ อิๆ อยากจับกด จับกด จับกดดดด(หื่นอีกแล้วนะจง)
"แทมินเรียนที่นั่นหรอครับ"
"ฮ่ะ"
จงฮยอนขับรถคันหรูเร็วขึ้นเท่าตัว จงแมมินเริ่มนั่นไม่ติด ในขณะที่เพลงก้อกำลังเล่นอยู่
*(all) baby 내가 숨을 멈출 수 oh carzy
(all) baby เน กา ซู มึล มอม ชุล ซู oh carzy
ที่รัก คุณหยุดลมหายใจของผม
너무 예뻐 견딜 수 oh carzy
นอ มู เย ปอ คยอน ดิล ซู oh carzy
คุณน่ารักจนผมแทบจะทนไม่ไหว
너 아니면 필요없다 carzy
นอ อา นี มยอน พี ลโย ออบ ดา carzy
ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
나 왜 이래
นา เว อี เร
ทำไมผมถึงเป็นขนาดนี้นะ ?
เอี้ยดดดดดดดดดดด เสียงรถเบคกระทันหัน แทมินตกใจและรีบคว้าแขนของจงฮยอนทันที
จงฮยอน"ถึงแล้วครับ" จงฮยอนูดพร้อมมองมือขอแทมินมี่เกาะแขนตัวเองอยู่
"ขะ-ขอโทษฮ่ะ" แทมินรีบปล่อยมือออกจากแขนของจงฮยอนทันทีและรีบเปิดประตูรถ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาออกจากรถ
คว่ำ จงฮยอนรีบคว้าแขนของแทมินไว้ทันที
"เออ....มีอะไรหรอฮ่ะ"
"แทมินจะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะขอขึ้นไปส่งคุณที่ห้อง"
"เออ....."
"จะรังเกลียจผมมั้ย"
"เออ...เชิญฮ่ะ" น้องแท ละอึดอัดจริงๆ จะปฎิเสธก็ยังไงยังไงอยู่
จงฮยอนกระโดดลงจากรถแล้วยิ้มอย่างสบายใจ
ทั้งสองเดินเข้าไปในลิปแคบๆ แทมินเอื้มมือไปกดชั้น 8
จงฮยอนผลักแทมินติดผลังลิป และประทับรอบจูบที่ปากอันงดงามดุจกลีบกุหลาบของแทมิน
แต่อีกฝ่ายไม่มีการตอบสนองแต่อย่างใด นอกจากยืนตัวแข็ง
จงฮยอนถอนจูบเบาๆ และมองหน้าแทมินอย่าไม่เข้าใจ
"นี่เป็นครั้งแรกของเธอหรอ
"........."
"งั้นฉันจะค่อยเป็นค่อยไปนะ"(มีค่อยเป็นค่อยไปด้วยหรอจง)
ลิปเปิดออกชั้น8 แทมินรีบเดินไปที่ห้องของตนทันที และตามติดด้วยจงฮยอนแทมินไขกุญแจเสร็จแต่ะประตูไม่ได้ถูกเปิดออก คุณส่งผมแค่นี้ก็พอฮ่ะ
แต่จงฮยอนไม่ฟังอะไรทั้งสิน เค้าเอื้อมมือไปเปิดประตูเอง และดึงมือแทมินเข้ามาในห้อง
เค้าใช้มืออีกข้างล็อกประตู
แล้วผลักแทมินลงกับเตียง แล้วประทับรอยจูบอีกครั้ง และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีปฎิกริยาใดๆ แถมยังขัดขืนอีก ก็เลยใช้มือกระปลดกระดุมเสื้อของแทมินในขณะที่ปากยังพยายามเข้าไปริ้มรสความหวาน
'Salmon' Mëlődy
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น