ร้าย แสบ ซ่า ท้ารักแก็งค์สุดฮอต

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม 50%

สวัสดีครับผมชื่อ มิยามาสะ เรย์หรือเรียก เรย์ ก็ได้นะครับ ^_^ ตอนนี้ผมกำลังขับรถมุ่งหน้าไปโรงเรียนครับ อืม รู้สึกว่าจะชื่อโรงเรียน เชนต์โจ นะครับ อีกอย่างครอบครัวผมก็เป็นเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้ ว้าว0_0 ใกล้ถึงแล้ว ถ้าดูตามแผนที่นะ นั้นไง โรงเรียนเชนต์โจ อืม ใหญ่เหมือนกันแฮะ ขับเข้าไปเลยดีกว่า

      “กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด”โอ๊ย หูแทบจะหนวก-_- พวกผู้หญิงโรงเรียนนี้กินนกหวีดเข้าไปหรือไงนะ แถมไม่รู้กรี้ดทำไม แค่ผมลงมาจากรถแล้วก็ถอดแว่นแค่เนี้ย (ก็เพราะนายเท่เกินไปไง พวกผู้หญิงถึงได้กรี้ดสนั่น: ผู้แต่ง)

      “เฮ้อ-_-”แล้วเราจะไปห้องผอ.ยังไงเนี้ยงั้นถามผู้หญิงคนนั้นดูดีกว่า

      “สวัสดีครับ^_^ คือ ผมต้องการไปห้องผอ.ครับ ช่วยพาไปหน่อยได้ไหมครับ^_^”ผมพูดกับผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางจะเรียบร้อยแถมน่ารักด้วย

      “เอ่อ ค่ะ ตามมาเลยค่ะ-///-”แปลกแฮะทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องหน้าแดงด้วยนะ หรือร้อน แต่ไม่เห็นจะร้อนตรงไหนเลย งงแฮะ-_-?(มันเซ่อจริงหรือแกล้งเซ่อกันแน่วะเนี่ย :ผู้แต่ง)

      “เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ ผมชื่อ มิยามาสะ เรย์ ครับ^_^”

      “เอ่อ ชื่อ เอมมิกา หรือเรียก เอม ก็ได้ค่ะ คุณมิยามาสะ”

      “เรียกผมว่า เรย์ ก็ได้ครับ แล้วก็ไม่ต้องใช้คำสุภาพก็ได้ครับ”

      “อืม ก็ได้ เรย์”ผมชักจะสนิทกับเธอมากขึ้นแล้ว

      “นี้ไง เรย์ ห้องผอ. งั้นเราไปก่อนนะ”

      “อืม บาย”

      “บาย”แล้วผมก็ผลักประตูเข้าไป

      “สวัสดีครับคุณมิยามาสะ เชิญทางนี้เลยครับ”ผอ.พูดขึ้น ขณะผมเดินเข้าไป

      “ครับ”แล้วเราสองคนก็นั่งบนโซฟา

      “เอ่อ คุณมิยามาสะครับ นี้ครับชุดนักเรียนชายกับชุดนักเรียนหญิงอย่างละ 5 ชุดครับ แล้วก็มีชุดพละชาย-หญิงอีก 2 ชุดครับ นอกจากนี้ยังมีกระเป๋านักเรียน, เป้, อุปกรณ์การเรียนต่างๆพร้อมในนี้ครับ เดี๋ยวผมจะให้เลขาของผมนำของไปเก็บที่รถให้นะครับ ส่วนคุณมิยามาสะก็ไปเปลี่ยนชุดแล้วก็ไปเรียนที่ห้องได้เลยครับ นี้ครับชุดนักเรียนชายกับเป้ที่จัดตารางสอนไว้แล้วครับ แล้วก็ห้องที่เรียนคือห้องม.4/1นะครับ กรุณายื่นให้คุณครูที่ปรึกษาด้วยนะครับ”แล้วผอ.ก็ยื่นชุดเครื่องแบบ เฮ้ เท่ดีเหมือนกันนะเนี่ย ชุดผู้ชายเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสีขาว เนคไทสีฟ้า แถมยังมีเป้อีก โคตรเท่เลย ไปเปลี่ยนเลยดีกว่าจะได้ไปเรียนเร็วๆ แล้ววันนี้เรียนพละด้วยนี่ เย้ 

( ห้อง ม.4/1 )

         เย้ ถึงห้องเรียนแล้วเข้าไปเลยดีกว่าแฮะ

        “ขออนุญาตครับคุณครู”ว้าว มีนักเรียนประมาณ 45 คน แล้วยังมีอาจารย์สาวอีกด้วย อืม ยื่นให้ครูเลยดีกว่า

        “อ๋อ นักเรียนทุกคน ครูขอแนะนำนักเรียนใหม่ที่จะเข้าภาคเรียนที่ 2 นะชื่อ มิยามาสะ เรย์”ผมโค้งให้ทุกคนเล็กน้อย

        “อืมนั้นไปนั่งที่ว่างใกล้ๆเด็กชาย นทีแล้วกันนะ”คุณครูชี้ไปที่เด็กชายหน้าหวานยิ่งกว่าผู้หญิงที่นั่งตรงกลาง งั้น ผมเดินไปนั่งก่อนแล้ว

        “สวัสดีครับ ผมชื่อ บีม ครับ แล้วคุณชื่ออะไรครับ”หนุ่มหน้าหวานถามขึ้น

        “ชื่อ เรย์ ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”แล้วเราสองคนก็เป็นเพื่อนกันครับ แต่ทุกคนในห้องดูจะสนใจผมเป็นพิเศษนะเนี่ย เห็นมาล้อมถามคำถามกันหมดเลย เฮ้อ น่าเบื่อจัง

(ตอนเที่ยง)   

    “ออดดดดดดดดดดดดดดดด”เย้ในที่สุดก็พักเที่ยงสักที

    “เฮ้ บีมไปทานข้าวกันดีกว่าไป”ผมชวนบีมไปทานข้าวเพราะไม่รู้จะชวนใครดีมีแต่พวกชะนีทั้งนั้นเลย

    “อืม แต่ผมต้องไปที่ชมรมก่อนนะ ไปด้วยกันไหมล่ะ”

    “แน่นอน”ใครจะอยู่ให้โง่ เดี๋ยวพวกชะนีก็มาเกาะอีกล่ะ

    “เออ เรย์มีชมรมหรือยัง ถ้าไม่มีก็มาอยู่ชมรมเราก็ได้นะ”

    “แล้วชมรมอะไรล่ะ”

     “ดนตรี สนใจไหม ถึงจะเล่นดนตรีไม่เป็นก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราสอนให้เองเอาไหมล่ะ”

     “อืม เราก็ชอบเล่นดนตรีเหมือนกัน แต่เล่นได้เฉพาะเบสนะ”ผมเล่นเบสได้ดีมากเลย ผมไม่ได้โม้นะ

     “จริงหรอ พอดีเลยกำลังขาดคนเล่นเบสพอดีเลย แล้วนายร้องเพลงได้เปล่า”แหม ดีใจเกินไปหรือเปล่าเนี่ยหาบีม

     “ก็พอได้อะนะ”ก็ผมไม่ค่อยร้องเพลงเท่าไหร่นี้น่า จะให้เก่งได้ไง

     “ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราสอนให้แล้วกันนะ”แล้วบีมกับผมก็มุ่งหน้าไปชมม แต่ระหว่างทางยังมีพวกผู้หญิงมาคอยกรี้ดกันอยู่ได้น่ารำคาญจัง

(ห้องชมรมดนตรี)

 “สวัสดีครับทุกคน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ วันนี้ผมมีสมาชิกใหม่มาแนะนำด้วยล่ะ”บีมพูดตอนที่พวกเราเข้าไปในห้องชมรม เฮ้ ใหญ่เหมือนกันแฮะ มีคนประมาณ 10 กว่าคนนะ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงแฮะ แต่ทุกคนหันมามองผมคนด้วยเลยแฮะ รู้สึกเกร็งชะมัด

    “เออ สวัสดีครับ ผมชื่อ มิยามาสะ เรย์ ฝากตัวด้วยนะครับ”

    “อ้าว เรย์ อยู่ที่นี้ได้ยังไงคะ แล้วรู้จักกับบีมด้วยหรอคะ”อ้าว นั้นผู้หญิงที่รู้จักกันเมื่อตอนเช้านี้ อืม รู้สึกว่าจะชื่อ เอมนะ

    “อ๋อ คือ ผมกับบีมนั่งใกล้กัน บีมก็เลยชวนผมมาอยู่ชมรมนี้ครับ”

    “เออ งั้นให้เรย์เล่นเบสกับร้องเพลงให้ฟังหน่อยได้ไหม ผมจะได้ดูด้วยว่าเรย์ขาดตกบกพร่องยังไง ได้ไหมเรย์”บีมพูดขึ้นมาขัดจังหวะการสนทนาของผม เฮ้อ น่าเบื่อจัง

    “อืม”แล้วบีมก็ไปหยิบกีตาร์มาให้ผม แล้วให้ผมนั่งบนเก้าอี้ ส่วนทุกคนก็หันมาให้ความสนใจผมกันหมดเลย แล้วจะเล่นเพลงอะไรดีเนี่ย อืม เอาเพลงนี้ดีกว่า

“เมื่อก่อนไม่เคยได้คิด ผิดอะไรไม่เคยจะรู้
ไม่ได้ดูว่าในสิ่งที่กระทำ จะมีบางคนเสียใจ
จนมาจบตรงการแยกทาง ทุกๆอย่างที่เคยทำไว้
ก็ได้กลับมาเตือนย้ำใจให้คิด ว่าฉันนั้นโง่แค่ไหน

อยากจะหมุนเวลาให้กลับยังไง ก็ไม่ย้อนมันคืนได้แล้ว
ได้แต่ขอให้เธอได้โปรดอภัยให้กัน ซักครั้งจะยอมได้มั้ย

ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว
มันคอยแต่มองร้องหาว่าเธออยู่ไหนและเป็นอย่างไร
กลับมาหาฉันได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้
จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา
กลับมาเป็นอย่างเดิมได้มั้ยรักกันอย่างเก่า

แต่ก่อนไม่เป็นอย่างนี้ อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหล
อยากให้เธอได้ฟังว่าฉันละอายที่ทำให้เธอเสียใจ
ถ้าไม่จบตรงการแยกทาง ทุกๆอย่างที่เคยทำไว้
คงไม่กลับมาเตือนย้ำใจให้คิดว่าฉันนั้นโง่แค่ไหน

อยากจะหมุนเวลาให้กลับยังไง ก็ไม่ย้อนมันคืนได้แล้ว
ได้แต่ขอให้เธอได้โปรดอภัยให้กัน ซักครั้งจะยอมได้มั้ย

ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว
มันคอยแต่มองร้องหาว่าเธออยู่ไหนและเป็นอย่างไร
กลับมาหาฉันได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้
จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา
กลับมาเป็นอย่างเดิมได้มั้ยรักกันอย่างเก่า

รู้ว่าแผลที่ฉันนั้นได้ฝากยากจะลบมันไปจากใจ
แต่ว่าขอได้มั้ย ให้เป็นฉันได้มั้ย
ให้ฉันรักษาเธอเอง.....

ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว
มันคอยแต่มองร้องหาว่าเธออยู่ไหนและเป็นอย่างไร
กลับมาหาฉันได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้
จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา
กลับมาเป็นอย่างเดิมได้มั้ยรักกันอย่างเก่า

อยากจะพูดให้รู้ว่ารักเพียงเธอ...คนเดียว”

(ชีวิตที่ขาดเธอ : ปั๊บ โปเตโต้)

      แล้วการแสดงของผมก็เสร็จสิ้น อ้าว ทำไมทุกคนอ้าปากค้างขนาดนั้นเนี่ยเดี๋ยวแมลงวันก็เข้าไปหรอก คิดแล้วอยากจะอ้วก หรือเราเล่นไม่ดีจนทุกคนเป็นแบบนี้ เฮ้อ สงสัยฝีมือเราห่วยอะมั้ง(ถ่อมตัวเกินไปแล้วนะเนี่ย : ผู้แต่ง)

      “ทุกคนครับ ผมเล่นเป็นยังไงมั้งครับ”แล้วทุกคนก็พร้อมใจกันส่ายหัว

     “นี้ผมเล่นห่วยแตกมากเลยหรอครับ”เฮ้อ ต้องไปพิจารณาตัวเองเสียแล้ว

     “เปล่า คือว่าเรย์ เล่นเพราะมากขนาดมืออาชีพเลยค่ะ ทุกคนก็เลยอึ้งนะค่ะ”เอมตอบกลับมา

     “อืมใช่ นายเล่นเก่งมากเลย เรย์ งั้น เราตกลงรับนายเข้าชมรมแล้วนะ ไปเตรียมเบสมาด้วยล่ะ”บีมชมผม

     “ได้ บ้านเรามีเครื่องเล่นทุกชนิดเลย”

     “ว้าว แล้วนายเล่นอะไรเป็นบ้างล่ะ”ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้บีม

     “ก็เล่นได้ทุกอย่าง ตั้งแต่เครื่องดนตรีสากลจนไปถึงเครื่องดนตรีของแต่ละประเทศมีหมดเลยล่ะ”ที่บ้านผมหรือคฤหาสน์มีทุกอย่างเพียบพร้อมไปหมดเลย

     “ว้าววววววววว”ทุกคนร้องกันดังลั่นเลย

     “เออ นี้เราไปกินข้าวกันเถอะบีม เดี๋ยวต้องไปเรียนวิชาพละอีก”

     “อืม บายครับทุกคน”

     “บายครับทุกคน”

      “อืม บาย”แล้วเราสองคนก็ไปทานข้าวกัน เฮ้อ โชคดีชะมัดเลยไม่มีพวกชะนีมาก่อกวน 

(คาบพละ)

    “สวัสดีครับน้องๆพวกพี่มาสอนแทนอาจารย์นะครับ พี่ชื่อ เชนต์ ส่วนนี้ชื่อ พี่เรน แล้วก็พี่ผู้หญิงคนนี้ชื่อ เจน กับ พี่อินครับ”วันนี้อาจารย์ไม่อยู่พวกพี่ม.6ก็มาสอนแทน เฮ้อ พี่ผู้ชายก็เท่นะ ส่วนพี่ผู้หญิงก็สวย ทำไมผมเจอแต่พวกหล่อๆสวยๆทั้งนั้นเลยเนี่ย เฮ้อ กลุ้มใจจังเลย

    “วันนี้พี่จะให้น้องๆเล่นกีฬากันนะครับ ผู้ชายไปเล่นบาสเก็ตบอล ส่วนผู้หญิงก็ไปเชียร์กันนะครับ เพราะพี่จะคัดเลือกนักกีฬาในห้องน้องๆด้วยครับ พยายามกันนะครับ”เย้ ผมชอบเล่นกีฬาด้วยสิ แต่ถ้าจะให้เป็นนักกีฬาก็คงไม่ไหวมั้ง ก็ในห้องมีแต่พวกตัวสูงๆทั้งนั้นเลย แล้วผมจะชนะไหมเนี่ย

    “อืม ให้น้องๆจับกลุ่มกันตามเลขที่นะครับ กลุ่มละ 3 คน”รุ่นพี่เชนต์ตะโกนบอกพวกเรา

    “เดี๋ยวครับ คือว่าผมเป็นนักเรียนใหม่ครับก็เลยไม่มีกลุ่ม”เฮ้ ลืมผมไปแล้วหรือยังไง แบบนี้ผมก็อดเล่นดิ

       “งั้น ชื่ออะไรล่ะ เดี๋ยวมาอยู่กลุ่มพี่ 2 คนก็ได้จะได้ครบกลุ่ม”รุ่นพี่เรนถามขึ้นมา

       “ผมชื่อ มิยามาสะ เรย์ ครับ”นี้ผมต้องแนะนำตัวกี่ครั้งแล้วเนี่ย

        “เฮ้ งั้นนายก็คือทายาทของตระกูลมิยามาสะใช่ไหม”รุ่นพี่เชนต์ตะโกนขึ้นมา รุ่นพี่นี้ฉลาดดีแฮะ รู้จักตระกูลเราด้วย (ก็ตระกูลนายใหญ่นี่ ใครบ้างจะไม่รู้จักหา: ผู้แต่ง)

        “ครับ”แล้วคนทั้งสนามก็ร้องกันเป็นแถว เฮ้อ สงสัยคงรู้กันทั่วโรงเรียนแน่เลย ไม่น่ามาเรียนที่โรงเรียนนี้เลยมีคนฉลาดอยู่ด้วย เฮ้อ แล้วผมก็อดเล่นบาสเลย แถมยังมีเสียงกรี้ดหรือไม่ก็เสียงซุบซิบชี้มาที่ผมตลอดเลย แล้วพรุ่งนี้ไม่แย่ไปกว่านี้หรอ เฮ้อ กลับบ้านดีกว่าเรา แล้วรถสปอร์ตเปิดประทุนสีดำ ก็เคลื่อนตัวออกจากโรงเรียนมุ่งหน้าสู่คฤหาสน์       

(คฤหาสน์ มิยามาสะ)   

       “เชิญครับ คุณหนู”เหล่าคนรับใช้ยืนต่อแถวเรียงกันสองข้างทาง แล้วยังมีคนรับใช้มาถือกระเป๋า ถอดรองเท้า เสิร์ฟน้ำแร่ให้อีก เฮ้อ เป็นแบบนี้ทุกที ไปทานอาหารดีกว่า ขณะทานอาหารอยู่...

       “คุณหนูคะ โทรศัพท์จากคุณเรียวค่ะ”เออ ลืมบอกไปว่าผมมีพี่ชายอยู่ แล้วพี่ผมก็เป็นมาเฟียด้วยที่เกาหลีนะ

       “ฮัลโหล สวัสดีครับ พี่เรียว”

       -น้องสุดที่รักเป็นยังไงบ้างล่ะ ไปเรียนหนังสือวันแรก

       “ก็ดีครับ แล้วพี่มีอะไรหรอครับ”

       -คือพี่ส่งผู้ช่วยของน้อง 50 คนมาแล้วนะ

       “จริงหรอครับ”

       -ใช่ แล้วพี่อยากให้น้องรักษาตัวเองให้ดีนะ พี่เป็นห่วง

       “ครับพี่ แล้วผู้ช่วยของผมเก่งแค่ไหนครับ”

       -อืม ก็เก่งระดับโลกเลย ทุกๆคนจะถนัดสิ่งต่างๆกันออกไป แต่ทุกคนเก่งการต่อสู้ทุกรูปแบบเลย

       “แล้วจะมาถึงเมื่อไหร่ครับ”

       -ก็คงจะถึงพรุ่งนี้เช้า แต่ถึงไม่มีผู้ช่วยน้องของพี่ก็เก่งอยู่แล้ว เพราะน้องของพี่มีพลังพิเศษเหนือคนทั่วไป แล้วแถมยังเก่งทุกๆด้านอีก อย่างนี้พี่ไม่ต้องห่วงแล้ว แค่นี้ก่อนนะน้องรัก ดูแลตัวเองให้ดีนะ บาย ตู๊ด ๆๆๆๆๆ”เฮ้อ แล้วนี่อย่าบอกนะว่าจะส่งคนมาเป็นบอร์ดี้การ์ดด้วยนะ ถึงส่งมาตั้ง 50 คนแหน่ะ เฮ้อ ค่อยมาพพูดกันอีกทีพรุ่งนี้ดีกว่า ไปนอนดีกว่า