ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
intro♥
ตือดือดึ้ง
เสียงแจ้งเตือนจากไอโฟนของยุนโบมิดังขึ้นอีกครั้งหลังจากดังมาแล้วก่อนหน้านี้นับครั้งไม่ถ้วน ไม่ถึงวินาทีเธอก็คว้าหมับเข้าที่ไอโฟนก่อนจะก้มหน้าก้มตากับจอสี่เหลี่ยมแล้วยิ้มไปหัวเราะไป
แต่ความจริงมันก็ไม่แปลกเท่าไหร่เพราะนี่มันยุคสมัยไหนแล้ว นี่มันยุคสมัยของเทคโนโลยี ผู้คนใช้เวลาอยู่กับหน้าจอมากกว่าหน้าคนและพูดคุยผ่านโซเชียลมากกว่าเปล่งเสียงออกจากปากรวมถึงผู้หญิงคนนี้เช่นกัน
"เมื่อไหร่เธอจะเลิกสนใจมันสักทีไอฟงไอโฟนเนี่ยหืม"
เสียงของพัคโชรงที่กำลังยืนกอดอกลอยผ่านหูของกอริลล่าอย่างยุนโบมิไปเฉยๆอย่างกับนั่งเรียนคณิตศาสตร์ "นี่ได้ยินที่ฉันพูดมั้ยยุนโบมิ "
"ทำอย่างกับพี่ไม่เล่นงั้นแหละ" โบมิที่กำลังกลิ้งเกลือกบนโซฟาหันมาเบ้ปากตอบก่อนจะหันกลับไปหัวเราะคิกคักกับไอโฟนราวกับไอโฟนมันคุยด้วยอยู่งั้นล่ะ
"อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้จับมันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วก็ไม่หัวเราะคนเดียวอย่างกับคนบ้าแบบเธอสักหน่อย อย่ามาเถียงฉันหน่อยเลย"
"โถ่ เดี๋ยวปิดเสียงให้ก็ได้ อย่าบ่นน่า"
"ที่ฉันต้องการจะสื่อคือให้เธอลุกขึ้นมาซ้อมได้แล้ว จะลุกไม่ลุก นับหนึ่งถึงสาม !" คนบนเตียงถึงกับสะดุ้งทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงจริงจังจากลีดเดอร์จนลุกแทบไม่ทัน " หนึ่ง! สอง! .."
"ลุกแล้ว ๆๆๆๆๆๆๆๆ ลุกแล้วเห็นมั้ย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นพี่ห้ามรังแกน้อง"
"ก็ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยยัยอ้วน ไปซ้อมไปจะได้ผอมๆกับคนอื่นเค้า"
"คำก็อ้วนสองคำก็อ้วน ชิ "
กว่า ยัยอ้วน ของ ลีดเดอร์ จะยอมเดินเข้าห้องซ้อมไปได้เล่นทำเอาเหนื่อยกับการต่อปากต่อคำแทบแย่ถึงกับต้องส่ายหัวให้กับความดื้อทั้งๆที่ป็นพี่รองจากเธอแท้ๆ กลับดื้อกว่ามักเน่อย่างฮายองไปได้ยังไง
"ไม่สนใจอะไรรอบข้างแบบนี้ชาตินี้คงขึ้นคานแน่ยุนโบมิเอ้ย"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
สวัสดีค่ะ *- *
เปิดเรื่องกับอินโทรสั้น ๆ ก่อนเนอะ
บังเอิญไรเตอร์ฟังเพลงโอมจงเงยแล้วเกิดไอเดียว
อยากจะแต่งฟิคจากเพลงนี้มากกกกก
ฟังแล้วรู้สึกได้ฟีลของคนติดมือถืออย่างแท้จริง ( เช่นไรท์เตอร์ OTL )
พอได้พล็อตก็เลยคิดว่าเอาเมนตัวเองมาแต่งดีกว่า
ทุกอย่างเลยมาบรรจบที่ฟิคเรื่องโอมจงเงย โบมิกับซอบ นะคะนะ
อย่าดราม่าคู่น้าาา ~
แต่งเอาสนุก ขอให้รีดเดอร์ทุกคนอ่านให้สนุกเช่นกันค่ะ
เลิ้บบๆๆๆๆๆๆเลย ♥ :)�Shalunla
ตือดือดึ้ง
เสียงแจ้งเตือนจากไอโฟนของยุนโบมิดังขึ้นอีกครั้งหลังจากดังมาแล้วก่อนหน้านี้นับครั้งไม่ถ้วน ไม่ถึงวินาทีเธอก็คว้าหมับเข้าที่ไอโฟนก่อนจะก้มหน้าก้มตากับจอสี่เหลี่ยมแล้วยิ้มไปหัวเราะไป
แต่ความจริงมันก็ไม่แปลกเท่าไหร่เพราะนี่มันยุคสมัยไหนแล้ว นี่มันยุคสมัยของเทคโนโลยี ผู้คนใช้เวลาอยู่กับหน้าจอมากกว่าหน้าคนและพูดคุยผ่านโซเชียลมากกว่าเปล่งเสียงออกจากปากรวมถึงผู้หญิงคนนี้เช่นกัน
"เมื่อไหร่เธอจะเลิกสนใจมันสักทีไอฟงไอโฟนเนี่ยหืม"
เสียงของพัคโชรงที่กำลังยืนกอดอกลอยผ่านหูของกอริลล่าอย่างยุนโบมิไปเฉยๆอย่างกับนั่งเรียนคณิตศาสตร์ "นี่ได้ยินที่ฉันพูดมั้ยยุนโบมิ "
"ทำอย่างกับพี่ไม่เล่นงั้นแหละ" โบมิที่กำลังกลิ้งเกลือกบนโซฟาหันมาเบ้ปากตอบก่อนจะหันกลับไปหัวเราะคิกคักกับไอโฟนราวกับไอโฟนมันคุยด้วยอยู่งั้นล่ะ
"อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้จับมันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วก็ไม่หัวเราะคนเดียวอย่างกับคนบ้าแบบเธอสักหน่อย อย่ามาเถียงฉันหน่อยเลย"
"โถ่ เดี๋ยวปิดเสียงให้ก็ได้ อย่าบ่นน่า"
"ที่ฉันต้องการจะสื่อคือให้เธอลุกขึ้นมาซ้อมได้แล้ว จะลุกไม่ลุก นับหนึ่งถึงสาม !" คนบนเตียงถึงกับสะดุ้งทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงจริงจังจากลีดเดอร์จนลุกแทบไม่ทัน " หนึ่ง! สอง! .."
"ลุกแล้ว ๆๆๆๆๆๆๆๆ ลุกแล้วเห็นมั้ย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็นพี่ห้ามรังแกน้อง"
"ก็ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยยัยอ้วน ไปซ้อมไปจะได้ผอมๆกับคนอื่นเค้า"
"คำก็อ้วนสองคำก็อ้วน ชิ "
กว่า ยัยอ้วน ของ ลีดเดอร์ จะยอมเดินเข้าห้องซ้อมไปได้เล่นทำเอาเหนื่อยกับการต่อปากต่อคำแทบแย่ถึงกับต้องส่ายหัวให้กับความดื้อทั้งๆที่ป็นพี่รองจากเธอแท้ๆ กลับดื้อกว่ามักเน่อย่างฮายองไปได้ยังไง
"ไม่สนใจอะไรรอบข้างแบบนี้ชาตินี้คงขึ้นคานแน่ยุนโบมิเอ้ย"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
สวัสดีค่ะ *- *
เปิดเรื่องกับอินโทรสั้น ๆ ก่อนเนอะ
บังเอิญไรเตอร์ฟังเพลงโอมจงเงยแล้วเกิดไอเดียว
อยากจะแต่งฟิคจากเพลงนี้มากกกกก
ฟังแล้วรู้สึกได้ฟีลของคนติดมือถืออย่างแท้จริง ( เช่นไรท์เตอร์ OTL )
พอได้พล็อตก็เลยคิดว่าเอาเมนตัวเองมาแต่งดีกว่า
ทุกอย่างเลยมาบรรจบที่ฟิคเรื่องโอมจงเงย โบมิกับซอบ นะคะนะ
อย่าดราม่าคู่น้าาา ~
แต่งเอาสนุก ขอให้รีดเดอร์ทุกคนอ่านให้สนุกเช่นกันค่ะ
เลิ้บบๆๆๆๆๆๆเลย ♥ :)�Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น