คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SF] [Uduki Arata x Satsuki Aoi ]
[Fic
Tsukiuta]
Paring
: Uduki Arata X Satsuki Aoi
Rate
: PG 15+
Author
: Ai-Scream
เมื่อลืมาึ้นมาอาโออิ็พบว่าเาำลัยืนอยู่ท่ามลาวามมืมิ
แม้ระทั่มือัวเอ็ไม่สามารถมอเห็นไ้
…ที่นี่ ที่ไหนัน? ทำไมถึมืแบบนี้..
แม้ะยัมอไม่เห็นอะไร
แ่สำนึแรออาโออิ็ทำให้เาร้อหาเพื่อนสมัยเ็อัวเอเป็นอย่าแร “อาราะ อาราะ อยู่ไหม? นี่ ถ้าอยู่ละ็อบหน่อยสิ
อาราะ~” ไม่มีเสียอาราะอบลับมา มีเพียเสียออาโออิั้อ
…ใเย็นๆไว้ อาโออิ ไม่มีอะไร มันไม่มีอะไร..
อาโออิพยายามั้สิ เาสูลมหายใเ้าออ
รอนระทั่าินับวามมืเาึเริ่มออเิน
“อาราะ อยู่ไหม ฮาิเมะั ฮารุั โ่ย าเรุ
มีใรอยู่บ้าไหม อบหน่อยสิ..” แ่ไม่ว่าะร้อเรียมาเท่าไร็ไม่มีเสียอใรอบลับมานอาโออิเริ่มใเสีย
น้ำาลอ “..ไม่เอานะ ทุน อยู่ไหนัน อาราะ..ออมาหาันที..อร้อล่ะ”…ันไม่อยาอยู่นเียว
ึ ึ
เสียฝีเท้าา้านหลัทำให้อาโออิรีบหันลับไปมอ
“อาราะ!!” อาโออิเ็น้ำาแล้วรีบเินไปหา
ทว่าเมื่อใล้ะถึัวลับเหมือนมีำแพใสมาั้นทำให้เาไม่สามารถเินไปหาอาราะไ้
อาโออิำมือแล้วทุบลไปบนำแพใสนั้น “ทะ..ทำไมล่ะ? ทำไมันถึไปหานายไม่ไ้ัน?!”
อาราะเินเ้ามาใล้
ยื่นมือแนบำแพใสำแหน่เียวับที่อาโออิำลัทุบ เห็นอย่านั้นอาโออิึหยุทุบแล้วลายมือแนบประบับมืออีฝ่าย
“อา..รา..ะ?”
อาราะไม่อบ
เพียยิ้มบาแล้วหันหลัเินาไป
“อาราะ! อาราะ! ะไปไหนน่ะ! นี่! ไม่เอานะ!
อย่าทิ้ันไว้นเียว!” อาโออิะโนร้อเรียนสุเสียแ่แผ่นหลันั้น็ยัห่าออไปเรื่อยๆ
“อย่าไปนะ อาราะ!!!”
.
.
.
“อาราะ!!!” อาโออิลืมา เหื่อโทรมาย เาพบว่าัวเอำลันอนอยู่บนเียในห้ออัวเอ
เายมือเ็น้ำาที่ไหลออมาแล้วถอนหายใ “ฝันั้นเหรอ
เป็นฝันที่แย่ที่สุเลย” เาหันมอนาฬิาบนผนั
บ่บอเวลาว่าอนนี้แ่ีสอเท่านั้น
อาโออิึสึิโนะวะุมาอแน่น “อาราะไม่หายไปไหนหรอ
นอนอยู่ห้อ้าๆนี่เอเนอะ” อาโออิพูับสึิโนะวะุในอ้อมอ
และนั่น็เป็นำพูที่เาำลัปลอบใัวเอเ่นเียวัน อาโออิพยายาม่มานอน่อ
แ่ไม่ว่าะพลิ้ายพลิวาไปมาหลายลบ เา็ไม่อาหลับลไ้
อาโออิึลุนั่ับสึิโนะวะุมานั่ั
“นี่..เราไปหาอาราะันีไหม ันนอนไม่หลับ เราไปนอนับอาราะันเถอะเนอะ”
อาโออิับสึิโนะวะุผหัวึั “อือ
ลไปหาอาราะันนะ”
เมื่อัสินใเสร็อาโออิ็หอบสึิโนะวะุมาหยุอยู่หน้าห้อออาราะ
๊อ ๊อ ๊อ
“อาราะ อาราะ เปิประูหน่อยสิ” รออยู่สัพั็ไม่มีแววว่าอาราะะมาเปิประู อาโออินึถึฝันเมื่อรู่ ในวามมือาราะเินหนีเาไปไม่แม้แ่ะหันลับมามอ
ยิ่ทำให้อาโออิัวลและร้อนรน เาเาะประูรัวึ้น “อาราะ อาราะ
อยู่ไหม อร้อล่ะ ่วยเปิประูที..”
บานประู่อยๆถูเปิออ
“ฮ้าว~อะไรัน อาโออิ มาเาะห้อันทำไมึๆื่นๆ” อาราะหัวฟูยุ่เหยิในุนอนยี้าอย่าัวเีย
หมับ อาโออิทิ้สึิโนะวะุ เ้าสวมอนรหน้า
อาราะไม่ทันไ้ั้ัวึเไปเล็น้อย “่อยยัั่ววว~
อาราะริๆ้วย ีัเลยนะ~”
“..็ันเอน่ะสิ
เป็นอะไร หืม? อาโออิ อ๊ะ อย่าบอนะว่า นายฝันร้ายน่ะ”
อาโออิลายมือที่ออาราะ
“ะ..็เพราะนายนั่นแหละ!”
“เพราะัน??”
“..็ไม่ว่าันะเรียนายเท่าไหร่
นาย็ไม่ยอมหันมา ในวามมื ันไ้แ่มอนายเินห่าออไป ไม่เอานะ อาราะ
นายอย่าหันหลัให้ันไ้รึเปล่า?” อาโออิเอ่ยถามเสียสั่นรือ
อาราะถอนหายใเบาๆ “เพราะั้นนายถึมาเาะประูห้อันึๆสินะ
แล้วูสิ าแไปหมเลย เ้าายอาโออินี่ ี้แยัเลยน้า~” อาราะยมือสัมผัสแผ่วเบาใล้วาที่แเรื่อ
“ันไม่หันหลัให้นายหรอ..”
อาราะับมืออาโออิ “เพราะว่า..เราะเินไปพร้อมันนะ อาโออิ”
“อื้อ!!!”
.
.
.
อาราะล้มัวนอนบนเีย
“เร็วๆสิ อาโออิ นายะมานอน้วยไม่ใ่เหรอ มัวทำอะไรอยู่น่ะ
ฮ้าวว”
“ันำลัิว่า
สึิโนะวะุะนอนรไหนน่ะสิ บนเียแ่ันับนาย็เ็มแล้วนะ”
“ั้น็วาสึิโนะวะุ้าๆัน
แล้วนายลับห้อนอนอัวเอ?”
“ไ้ไอ่ะ อา~รา~ะ”
“..สึิโนะวะุอันแท้ๆนะ อาโออิ”
“ว่าไนะ อาราะ?”
“เปล่า ัน่วแล้ว
ะนอนแล้วนะ…”
“…”
“..zzz”
“…”
“..zzz”
“…หลับริๆ้วย ็อาราะนี่นะ”
อาโออิเินไปวาสึิโนะวะุที่หัวเีย “อโทษนะ..แ่ืนนี้อยู่รนี้ไป่อนนะ”
อาโออิล้มัวลนอน้าๆอาราะ เาหันหน้ามอใบหน้าอาราะ
ผมสีำสนิท วาหลับพริ้ม มูโ่ไ้รูปรับับใบหน้า ใบหน้าทีุ่้นเย
เสียลมหายใเ้าออ
..อาราะอยู่รนี้ อยู่รนี้ริๆ้วย..
อาโออิุัวเ้าหาอาราะ
นไ้ยินเสียหัวใออีฝ่ายราวับเป็นเพลล่อม เพียไม่นานอาโออิ็ผล่อยหลับไป
ท่ามลาวามมื อาราะลืมาื่น
มอเพื่อนสมัยเ็อนทีุ่อยู่ับอ เาสวมอระับอีฝ่ายเ้ามาใล้ แล้วหอมลบนหน้าผา
“..ฝันีนะ อาโออิ..”
-THE END-
ความคิดเห็น