kaze no uta

ลำดับตอนที่ #6 : winter bell (แอร์-แน่ว)

ถ้าคุณคิดว่าจะรักใครสักคน คุณจะทำยังไง
แล้วถ้าผมจะแค่มองเขาอยู่เงียบๆ จะผิดมั้ย?

"ไม่จิงงง ชินอิจิออกจะน่ารัก"แอร์ทำหน้าเพ้อ(ไอ้เพ้ออออ)
"ตงไหนฟะ= ="ส้มทำหน้าเบื่อโลก
"น่ารักออก"
"ไอ้พวกบ้าโคนัน"
"ไอ้พวกบ้ารีบอน!"
"เราน่ารักที่สุด"ผมแทรกเข้ามากลางงาน
"เฮ่ย แน่วมาจากไหน= ="ส้มงง
"ไม่จิง!!! ชินอิจิน่ารักกว่า!!! ความจริงมีเพียงหนึงเดียววว"
"พอเต้อะ"
"ทำไรเนี่ย"ผมถาม
"เดินเล่นน"
"ชมความงามของชินอิจิ เฮ้ย ไม่ใช่และ"
"งามตงไหนฟะ"
"บอกแล้ว เราน่ารักที่สุด"
"= ="

     ผมไม่รู้หรอกว่าการแอบรักใครน่ะ มันเจ็บยังไง แต่มองเขายิ้ม หัวเราะ(เถียงกะส้ม)ไปเรื่อยๆมันก็พอแล้ว
แค่อยู่ข้างๆ...
สมุดสเก็จภาพเป็นที่ระบายอารามณ์ของผมได้อย่างดี
สมุดของผมเต็มไปด้วยภาพเธอ
ปลายดินสอเริ่มร่างภาพของเธอที่เดินไปตามทางเดินดอกเข็มสีแดง
รูปภาพน่ะ มักจะออกมาตามอารมณ์
ถ้าให้บอกอารมณ์ในตอนนี้ คงจะเป็นเธอ

     กรุ้ง กริ้ง ~
"อะไรอ่ะ"ผมมองของในถุงของเธออย่างสนใจ
"= = กระดิ่ง"
"ขออันนึงดิ"
"ไม่อาวว ต้องเอาไปให้ทุกคนให้ครบ ของฝากอ่ะ"
"โหย เราก็เพื่อนนะ"
"ง่า..."
"นะ ขอนะ"ผมพูดแล้วดึงกระดิ่งสีเหลืองออกมาอันนึง
"...เออๆ เอาไปเหอะ= ="
"^^"ผมชอบเธอ ทุกๆอย่างที่เป็นเป็นเธอ
"อ้าว! แล้วของ..."
"เฮ่อ เดี๋ยวหาอย่างอื่นให้มันละกัน= ="
"^^"เธออาจจะทำให้ผมยิ้มได้ทั้งวันเลยนะเนี่ย ความรักนี่ทำให้คนบ้าได้เลยนะเนี่ย

     ผมว่า เธอทำให้ผมบ้าได้จริงๆนั้นแหละ
เมื่อกี้ยังยิ้มเป็นบ้าเป็นบออยู่เลยแท้ๆ แต่แค่เธอยิ้มให้คนอื่น กลับทำมห้ผมโมโหขนาดนี้
ผมมองเธอจาดไกลๆ
เธอทำหน้าเหมือนจะขอโทษมัน
มันทำหน้าบ่นๆแล้วก็หัวเราะ เธอเองก็ยิ้มตามน้อยๆ
ไอ้เบ็บนั่น หรือจะเป็นเจ้าของกระดิ่งที่เราเอามา
อันที่เป็นสายสีแดง ด้ายแดงแห่งความรัก
"เฮ้ยแน่ว ทำหน้าเหมือนคนอกหักว่ะ 555+"เหล่าเพื่อนในห้องล้อขึ้น
ปัง!!!
"o_o ฮะ...เฮ้ย รม'เสียมาเรอะ"
"โห แน่วเนี่ยนะโกรธเป็นด้วย"
หงุดหงิดโว้ย!

     "เหอ? แน่วเป็นไร ทำหน้าเครียด"แอร์ถามอย่างแปลกใจ
"จะเอากระดิ่งคืนมั้ย" เอาไปให้ คนที่อยากจะให้...
"หา? ไม่เอา= ="
"ไม่เอาไป..."ให้มันหรอ
"???"เธอทำหน้าบ้องแบ้วใส่ผมอีกแล้ว โกรธไม่ลงจริงๆแฮะ
"นี่ สีแดงนะมีความหมายนะรู้มั้ย"
"เห?"
"ด้ายแดงน่ะ รู้จักมั้ยล่ะ"
"อ๋อ ไอ้ที่ผูกเรากับเนื้อคู่ของเราไว้ด้วยกันใช่มั้ย"
"ฮะๆ คิดว่าปลายด้ายของเราจะเป็นใคร?"
"เห? ไม่รู้ส..."
ปลายเสียงหายเข้าไปในลำคอบาง
ร่างสูง(?)ประกบริมฝีปากเข้าไป
เพราะเอ่ยเป็นคำพูดไม่ได้ จูบเบาๆ คงบอกเธอให้รู้แทน
"รู้รึยัง ปลายด้ายแดงของฉัน"มือของผมแตะริมฝีปากนุ่มของเธอเบาๆ
"///"
"หวานจัง อีกสักที่จะว่ากันมั้ยเนี่ย"
"ว..ว่าสิ!!!"แอร์หน้าแดงแจ๋
"ฮะๆๆๆ งั้นขอเป็นคำตอบแทนได้มั้ย"
"อะ...ไอ้บ้า"
"เร็วซี่..."
"ง่าา..."แอร์นิ่งอยู่สักพักก่อนจะจูบแก้มผมเร็วๆ
ทิวทัศน์ขาวพร่างพราว
ระฆังแห่งความสุขก้องกังวาน
คืนนี้คือเวลาที่ฉันจะเชิญเธอมา
---------------------------------------
สั้นแฮะ คนมันตันอ่ะ= =