ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เพียงหนึ่งคำที่ฉันอยากพูด (ทรอมโบนxทรัมเป็ต)
เขา...เป็นคนเก่ง
เขา...ชอบทำตัวเหมือนเด็กๆ
และ เขา...เป็นอดีตประธานวง
เธอ...เป็นคนติงต้อง
เธอ...เป็นคนเฮฮาร่าเริง
และ เธอ...ทำให้ผมรู้สึกแปลกไป
"เฮ่ย ไม่มีทรอมโบนเลยเรอะ"พี่ลุงถาม เมื่อเห็นที่นั่งแถวหลังดูบางๆ
"เออแฮะ นั่นดิ หายไปไหนกันหมด"
เฮ่ออ พวกทรอมโบนก็เป็นซะอย่างเงี้ย อยู่ๆก็หายหน้ากันไปหมด
พวกทรอมโบนก็เหมือนกันหมด...เหมือนกับ...
เขา...อดีตประทานงี่เง่า
อยู่ๆก็หายหน้าไป...เหมือนกับสายลม
พี่โซนี่...ไอ่พี่บ้า...
"เฮ้ยไอ่หมา ทำไมไม่เป่าวะ"
"อ้ะ! เอ้อ ขอโทษๆ"หมายกเคื่องขึ้นแล้วคาดโทษในใจ
เพราะพี่โซนี่แท้ๆเชียว!!!
อา...ฝนตกอีกแล้ว หน้าร้อนแท้ๆทำไมฝนถึงตกได้ทุกวัน
ฝน ทำให้นึกถึงเขา...
เขาเคยเล่าอะไรแปลกๆให้เราฟังเกี่ยวกับฝน...
'ถ้าฝนตกแล้วไม่ถึงพื้นล่ะ'
'อ้าว ฝนมันจะตกไม่ถึงพื้นได้ไงล่ะพี่'
นั่นสิ...แล้วถ้ามันตกไม่ถึงพื้นล่ะ...
มันจะเปลี่ยนอะไรไปรึเปล่า?
เรานี่ถ้าจะบ้า มานั่งเพ้ออะไรเหมือนการ์ตูนตาหวาน= =
แต่ว่า มันก็อดนึกถึงไม่ได้...ทำไม?
"โฮ้ย บ้าโว้ย"(อุทานบ้าอะไรของแก= =)
อะ...เสียงทรอมโบน
เสียงพาวเวอร์แบบนี่ ใช่เลย= =
แล้ว...พี่ท่านมาอะไรตอนนี้ฟะ
"เอ่อ...มาหา"
"เฮ้ย ได้ยินได้ไงอ้ะ =[]="
"ก็...พูดออกมานี่"
"เฮ้ยย จิงอ้ะ"
หงึกๆ
=[]= โอ้ว ช้านทำอาร้ายไป๊~~~
"คิดถึง...หรอ"
"ง่ะ..."พี่ท่านเปี๊ยนไป๋~~~~
"...ทำไมอ่ะ"
"ก็...อ่า พูดมากขึ้นป่ะ"
"สังเกตด้วย?"
"ง่ะ พูดมากจริงๆด้วย=[]="
"ยังไม่ตอบ..."
"ห๊ะ?"เข้าโหมดพูดเข้าใจยากอีกและ
"คิดถึง...หรอ"
"อะ...ม ไม่อ่า..."
"จริง?"
"จ...จริง"
"..."พี่โซนี่มองทรอมโบนในมือด้วยสายตาแปลกๆ
"นี่...เป็นการเดิมพันนะ"
"???"
"ว่าจะ...พูดไปไหม"
"พูดอะไรอ่ะ?"
"ไม่พูดแล้ว"
"อ๊ะ!"พี่โซนี่เดินไปเก็บเครื่องแล้วหยิบกระเป๋า
"บาย"
เดี๋ยวก่อนสิ...อย่าไป...
ก็แค่นี้ แต่กลับไม่กล้าพูด...
พี่ค่อยๆเดินห่างออกไปเรื่อยๆ ไม่นะ...
"ไม่...เอา..."
"..."
"คิดถึง..."แผ่นหลังที่อยู่ห่างออกไปหยุดเดินแล้วหนันกลับมา
"ก็แค่นั้น"เขาก้าวยาวเข้ามาหาแล้วดึงคนตรงหน้าเข้าไปกอด
"อ๊ะ! พี่ทำไรเนี่ย"
"กอดไง"
"เฮ้ยย ตอบเฉยเลย พี่พูดมากขึ้นจริงๆนะ"
"แต่อยากพูดแค่คำเดียว"
"ห๊ะ?"
"...รัก"
----------------------------------
อ้ายยยย คู่นี้หวานสุดๆๆ
เขา...ชอบทำตัวเหมือนเด็กๆ
และ เขา...เป็นอดีตประธานวง
เธอ...เป็นคนติงต้อง
เธอ...เป็นคนเฮฮาร่าเริง
และ เธอ...ทำให้ผมรู้สึกแปลกไป
"เฮ่ย ไม่มีทรอมโบนเลยเรอะ"พี่ลุงถาม เมื่อเห็นที่นั่งแถวหลังดูบางๆ
"เออแฮะ นั่นดิ หายไปไหนกันหมด"
เฮ่ออ พวกทรอมโบนก็เป็นซะอย่างเงี้ย อยู่ๆก็หายหน้ากันไปหมด
พวกทรอมโบนก็เหมือนกันหมด...เหมือนกับ...
เขา...อดีตประทานงี่เง่า
อยู่ๆก็หายหน้าไป...เหมือนกับสายลม
พี่โซนี่...ไอ่พี่บ้า...
"เฮ้ยไอ่หมา ทำไมไม่เป่าวะ"
"อ้ะ! เอ้อ ขอโทษๆ"หมายกเคื่องขึ้นแล้วคาดโทษในใจ
เพราะพี่โซนี่แท้ๆเชียว!!!
อา...ฝนตกอีกแล้ว หน้าร้อนแท้ๆทำไมฝนถึงตกได้ทุกวัน
ฝน ทำให้นึกถึงเขา...
เขาเคยเล่าอะไรแปลกๆให้เราฟังเกี่ยวกับฝน...
'ถ้าฝนตกแล้วไม่ถึงพื้นล่ะ'
'อ้าว ฝนมันจะตกไม่ถึงพื้นได้ไงล่ะพี่'
นั่นสิ...แล้วถ้ามันตกไม่ถึงพื้นล่ะ...
มันจะเปลี่ยนอะไรไปรึเปล่า?
เรานี่ถ้าจะบ้า มานั่งเพ้ออะไรเหมือนการ์ตูนตาหวาน= =
แต่ว่า มันก็อดนึกถึงไม่ได้...ทำไม?
"โฮ้ย บ้าโว้ย"(อุทานบ้าอะไรของแก= =)
อะ...เสียงทรอมโบน
เสียงพาวเวอร์แบบนี่ ใช่เลย= =
แล้ว...พี่ท่านมาอะไรตอนนี้ฟะ
"เอ่อ...มาหา"
"เฮ้ย ได้ยินได้ไงอ้ะ =[]="
"ก็...พูดออกมานี่"
"เฮ้ยย จิงอ้ะ"
หงึกๆ
=[]= โอ้ว ช้านทำอาร้ายไป๊~~~
"คิดถึง...หรอ"
"ง่ะ..."พี่ท่านเปี๊ยนไป๋~~~~
"...ทำไมอ่ะ"
"ก็...อ่า พูดมากขึ้นป่ะ"
"สังเกตด้วย?"
"ง่ะ พูดมากจริงๆด้วย=[]="
"ยังไม่ตอบ..."
"ห๊ะ?"เข้าโหมดพูดเข้าใจยากอีกและ
"คิดถึง...หรอ"
"อะ...ม ไม่อ่า..."
"จริง?"
"จ...จริง"
"..."พี่โซนี่มองทรอมโบนในมือด้วยสายตาแปลกๆ
"นี่...เป็นการเดิมพันนะ"
"???"
"ว่าจะ...พูดไปไหม"
"พูดอะไรอ่ะ?"
"ไม่พูดแล้ว"
"อ๊ะ!"พี่โซนี่เดินไปเก็บเครื่องแล้วหยิบกระเป๋า
"บาย"
เดี๋ยวก่อนสิ...อย่าไป...
ก็แค่นี้ แต่กลับไม่กล้าพูด...
พี่ค่อยๆเดินห่างออกไปเรื่อยๆ ไม่นะ...
"ไม่...เอา..."
"..."
"คิดถึง..."แผ่นหลังที่อยู่ห่างออกไปหยุดเดินแล้วหนันกลับมา
"ก็แค่นั้น"เขาก้าวยาวเข้ามาหาแล้วดึงคนตรงหน้าเข้าไปกอด
"อ๊ะ! พี่ทำไรเนี่ย"
"กอดไง"
"เฮ้ยย ตอบเฉยเลย พี่พูดมากขึ้นจริงๆนะ"
"แต่อยากพูดแค่คำเดียว"
"ห๊ะ?"
"...รัก"
----------------------------------
อ้ายยยย คู่นี้หวานสุดๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น