ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 002 : ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จความใคร่อยู่ที่นั่น
ในเวลา 24 ชั่วโมงคนเราสามารถทำอะไรได้บ้าง
เวลาเป็นสิ่งมีค่าและคนเรามีชีวิตเพียงครั้งเดียว ชีวิตสั้นลงในแต่ละวันที่ผ่านไป เพราะฉะนั้นเราต้อง
"อ...อื้อ~"
ช่วยตัวเองและมีเซ็กส์วันละหลาย ๆ ครั้ง จองกุกกล่าวไว้
เช้าตื่นมาต้องเจิมด้วยของปลอมเพื่อเป็นสิริมงคลและช่วยในเรื่องโชคลาภไปตลอดทั้งวันในการตามล่าหาของจริง
ชายร่างเปลือยกำลังจะถึงจุดไคลแมกซ์ด้วยมือตัวเอง บอกเลยฝีมือการใช้ดิลโด้ของเขานั้นระดับตำนาน แรงดีความเร็วไม่ตก เสียวได้เหมือนมีผู้ชายกระแทกให้
อื้อหือ...ถ้ามีใครมาขัดจังหวะจองกุกตอนนี้นะ เขาจะ
"จองกุก!"
ด่า...
"คร้าบ~"
เคยมั้ย เวลาซื้อของแล้วของไม่เหมือนในโฆษณา? จองกุกกราบขอโทษที่หลอกลวงผู้บริโภคและที่ไม่สามารถปากไวได้อย่างที่ทุกคนคาดหวัง
ปกติก็ใส่ไม่ยั้งแหละ แต่นี่พ่อไง พ่อ
ลุกพรวดขึ้นมาทันทีด้วยความเร็วแสง ทั้งของเล่นทั้งเจลหล่อลื่นบินไปไหนแล้วก็ไม่รู้ รู้แต่กูต้องใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้
คนลูกในชุดนอนสีชมพูหวานแหวววิ่งไปเปิดประตูให้ผู้บังเกิดเกล้าที่คงจะเคาะประตูได้เป็นชั่วโมงแล้วแต่เขาไม่ได้ยิน ต้องให้เสียงพ่อฟังดูมีน้ำโหก่อนหูถึงจะหายหนวก
"พ่อบอกให้ไปหาหมอไม่ใช่เหรอไง"
"ผมก็ไปแล้วไงครับ"
"ไปแค่ครั้งเดียวเนี่ยนะ?"
จองกุกเกาหลังคอ คันปากอยากจะพูดว่าหมอมันเหี้ยแต่ก็กระไรอยู่ จะให้เขาหาหมอใหม่ก็ได้ แต่เข้าใจไหมว่าคนมันจำฝังใจน่ะ มันกลัว มันเชื่อใจใครไม่ได้อีกแล้ว
"ผมไม่ชอบหมอคนนั้น"
"ก็หาใหม่"
เนี่ย แด๊ดดี้ไม่เข้าใจจองกุกเลย
"พ่อจะนัดให้ แต่คราวนี้แกต้องไป แกต้องรักษาโรคของแกให้หาย"
"โถ่ พ่อ ถึงผมไม่รักษาผมก็อยู่ได้อย่างปกติดี ไม่เห็นเป็นไรเลย"
"วัน ๆ ไม่ทำอะไรมั่วผู้ชายวันละสามสี่คนเนี่ยนะปกติของแก?! จะพึ่งให้ช่วยเรื่องการงานธุรกิจก็ไม่ได้"
พาร์ทแรกน่ะเรื่องจริง แต่พาร์ทสอง จองกุกจะไม่ทน
"ทำไมผมจะไม่ช่วย คิดว่าที่คลับของพ่อมีลูกค้าเยอะแยะเป็นเพราะใครกัน?!"
คนพ่อหน้าเหวอไปชั่วขณะ อ่าว ๆ เถียงไม่ออก เถียงกับใครเถียงได้แต่อย่ามาเถียงกับจองกุก รู้มั้ยนี่ใคร เหรียญทองโต้วาที มีโล่เป็นสิบ อยากเสียเวลาก็มาเจอได้
"พ่อไม่อยากให้แกทำงานแบบนั้น อยากให้ทำด้านบริหาร"
เสียใจด้วย ไม่พบคำว่า 'บริหาร' ที่คุณค้นหาในพจนานุกรมของจอนจองกุก มีแต่คำว่า 'บริการ'
"ก็ผมไม่ชอบนี่! จะให้ผมทำงานที่ไม่ชอบแล้วก็ไม่มีความสุขงั้นเหรอ" ถ้าจะให้เขานั่งทำเอกสาร ทำบัญชี ไม่มีผู้ชายให้กระชุ่มกระชวยหัวใจนะ จองกุกยอมผูกคอตายใต้ต้นมะยมดีกว่า น่าเบื่อตายชัก
ผู้เป็นบิดาถอนหายใจมองบน ไม่รู้ว่าหมดหวังในตัวลูกชายแล้วหรือเพิ่งจะบรรลุในสัจธรรมว่าจองกุกถูกเสมอ กรุณาอย่าเปลืองน้ำลายต่อความยาวสาวความยืด
"แต่ยังไงแกก็ต้องไปหาหมอ! พ่อจะไม่ยอมทนเห็นแกเป็นแบบนี้อีกแล้ว รู้มั้ยว่าชาวบ้านชาวช่องเขาเอาแกไปนินทาว่าอะไร..."
บลา บลา บลา ต่อจากนั้นจองกุกก็โซนเอ้าท์จนไม่ได้ฟังที่พ่อตัวเองพูด ใครสนใจขี้ปากชาวบ้านกัน จองกุกคนหนึ่งล่ะที่ไม่
ถึงจะถูกเสมอแต่คำพ่อคือคำขาด และในเมื่อคำพ่อคือคำขาด ในวันที่สบาย ๆ อย่างวันนี้ วันที่ควรจะไปออกเดทแล้วก็ได้กินผู้ชายฟรี ๆ แบบนี้
กูก็ต้องมานั่งรอคิวหมอที่โรงพยาบาล!
แต่ก็แต่งตัวยั่วตัณหามาเต็มที่ เสื้อเชิ้ตดำปลดกระดุมสามเม็ดเผยช่วงอกเบา ๆ ยัดชายเสื้อเข้าไปในกางเกงเพื่อเน้นเอวและกางเกงดำรัดรูปที่เสริมให้บั้นท้ายแน่น ๆ ดูเด่นใครเห็นก็น้ำลายสอ
อย่างที่บอกว่าเวลาเป็นสิ่งมีค่า เพราะฉะนั้นจองกุกจะไม่ยอมให้สิ่งมีค่าสูญเปล่า เอาเวลารอหมอนี่แหละมาส่องผู้ ใครจะฉลาดเท่าจองกุกไม่มีอีกแล้ว จะโรงพยาบาลหรือที่ไหน ๆ ก็ไม่สามารถห้ามจองกุกไม่ให้เอากับผู้ชายได้ จำไว้
ว่าแล้วก็เล็งสิครับ รออะไร
สายตาของจองกุกปะทะเข้ากับแผ่นหลังกว้างของหมอคนหนึ่งที่ยืนหันหลังให้เขา คนนี้ถูกชะตายังไม่หันหน้ามาก็มั่นใจแล้วว่าหล่อมวากเพราะจองกุกมีเรดาร์ตรวจจับคนหล่ออยู่ในตัว เวลาคนหล่ออยู่ในรัศมีร่างกายจะหนาวเพราะอยากได้เขาจนตัวสั่น มองคนไหนแล้วขนลุกแสดงว่าเนื้อสเต็กเกรดเอแน่นอน
ไม่อยากพูดมาก อ่ะ ดูเอา
ชายร่างสูงในเสื้อกาวน์ที่ยืนคุยกับนางพยาบาลนางหนึ่งเสร็จแล้วรู้สึกเหมือนมีสายตาเพ่งมองหลังเขาอยู่จึงหันไปดูและพบชายหนุ่มหน้าจิ้มลิ้มน่ารักเลยยิ้มให้ จองกุกที่ได้รับรอยยิ้มจากคนที่หล่อปานพระเอกซีรีส์เกาหลีก็แทบจะกลิ้งตกเก้าอี้
พอคิดว่าคนนี้อาจจะเป็นหมอของเขาก็ได้ ความปลื้มปิติก็ล้นอกจนจองกุกอยากจะร้องไห้ ชาติที่แล้วเขาคงทำบุญไว้ด้วยทองคำแต้มบุญถึงเยอะขนาดได้รับการรักษาจากหมอหล่อ ๆ แบบนี้
ขนลุก...ขนลุกไปหมดแล้ว
ก็ลุกตามไปสิโว้ย!!!
"คุณจอนจองกุกคะ"
เดี๋ยว...
เขาถูกเรียกตัวให้ไปพบหมอแต่หมอคนนั้นเดินไปอีกทาง
สรุปไม่ใช่เหรอวะ?!
จองกุกมองพระเอกซีรีส์ที่เดินห่างออกไปเรื่อย ๆ ราวกับหมาหงอยแล้วหันขวับมามองมารผจญตาเขียวปั๊ดที่บังอาจมาขัดขวางไม่ให้เขาได้มีโอกาสได้ทำความรู้จักกับคนหล่อ มองแรงมากจนคนถูกมองตัวหด ก่อนจะเชิดหน้าลุกขึ้นยืนแล้วเดินผ่านไปสวย ๆ ทิ้งให้นางพยาบาลงงเล่นว่าตัวเองทำอะไรผิด
ผิดที่ทำให้เขาอดได้กับคนหล่อไงนังชะนี!
ชายผู้เซ็งชีวิตอ่านชื่อที่สลักอยู่บนป้ายเหล็กข้างกำแพงก่อนจะดันประตูเข้าไปในห้องที่มีหมอชื่อ 'คิมแทฮยอง' รออยู่ ในหัวคิดแต่ว่าจะเจอหมอคนนั้นอีกมั้ย จะทำยังไงดีให้ได้เขามา จนไม่ได้สังเกตคนที่นั่งหัวโด่กล่าวทักทายเขา มัวแต่ซึมเศร้าว่าวันนี้ชวดคนหล่อไปหนึ่งคน ดวงซวยฉิบหาย แต่พอปิดประตูแล้วหันมามองอีกทีเท่านั้นแหละ
แจ็กพอตแตกใส่หน้าเต็ม ๆ
แทบเซจนต้องจับลูกบิดประตูค้ำไว้กันเป็นลม จองกุกมองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้หลงมาในสถานที่ถ่ายแบบ
หล่อ.มาก.อี.เหี้ย.
ถึงกับโรคความจำเสื่อมกำเริบลืมหมอคนเมื่อกี้ไปในบัดดล หมอคนนั้นหน้าเหมือนพระเอกซีรีส์ แต่หมอคนนี้...
หน้าเหมือนผัว
(ปกติจองกุกไม่เรียกใครว่าผัว เพราะงั้นรู้กันว่าถ้าเขาเอ่ยถึงผัวแสดงว่าเขาหมายถึงหมอคิมแทฮยอง โอเคนะ)
"นั่งก่อนสิครับ"
โห ผัวอันเชิญให้นั่งขนาดนี้ จองกุกก็ต้องนั่งแล้วป้ะ
จะก้าวขาดันก้าวไม่ออกเพราะความหล่อสัสหล่อวัวตายควายล้มแทงเข้าตา
สติ จองกุก มึงต้องตั้งสติ
กว่าสติจะมาหมอก็นึกว่ากูบ้าไปแล้ว
"คุณจองกุก เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?" หมอทำท่าจะเดินมาหาเขาด้วยความเป็นห่วงแต่จองกุกยกมือห้าม ถ้าคุณไม่อยากเห็นคนหัวใจวายไปต่อหน้าต่อตา ได้โปรดอย่า...อย่าเข้ามาใกล้กว่านี้
"ผม...ไม่เป็นไร แค่มึนหัวนิดหน่อย" คนมึนหัวห่าไรกุมอกหายใจฮืดฮาด มองลงมาจากดาวเสาร์ก็รู้แล้วว่าตอแหล ก็จะให้พูดว่าอะไรล่ะวะ หมอหล่อเกินใจบางรับไม่ไหวงี้เหรอ?
ผู้ป่วยหายเป็นอัมพาตแดกและเดินโซซัดโซเซมาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามหมอในที่สุด แทฮยองพินิจมองจองกุกด้วยสายตาคมเข้มเซ็กซี่กระชากใจผ่านเลนส์แว่นตาจนจองกุกอยากถามท่านผู้ชมว่าเขาจะมีชีวิตรอดกลับไปหรือไม่
กด 1 ไม่
กด 2 ไม่
"ไหนบอกผมหน่อยว่าอยากให้ผมช่วยอะไร"
หลายอย่างเลยครับหมอ ช่วยจูบ ช่วยดูด ช่วยบีบคอ ช่วยดึงหัว ช่วยเอาแรง ๆ —
อยู่ในใจเป็นหมื่นล้านคำ แต่ก็ทำได้แค่พูดว่า
"ผมเป็นโรคติดเซ็กส์"
"โอเค คุณมีเซ็กส์บ่อยแค่ไหน"
"อย่างต่ำวันละสองครั้งไม่นับช่วยตัวเอง"
"ทุกวัน?"
"ทุกวัน "
"เล่าอาการให้ฟังหน่อยสิครับ" มือเรียวจับปากกาไว้เตรียมจดสิ่งที่จองกุกกำลังจะพูด
"ก็...เมื่อ 6 เดือนก่อน ผมเริ่มจากการเป็นคนชอบมีเซ็กส์ แต่รู้ตัวอีกทีผมก็ขาดเซ็กส์ไม่ได้แล้ว ผมอยากอยู่ตลอดเวลาและผมห้ามตัวเองไม่ได้"
หมอเงยหน้าขึ้นมามองคนไข้แล้วก็เห็นอีกฝ่ายเลียปากเหมือนหิวกระหายจึงรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ๆ และไม่กี่วินาทีต่อมาหมอก็ได้รู้ว่า...
"มันทำให้ผมรู้สึกดีเวลาถูกเติมเต็ม "
แม่งชอบกินพวกเดียวกัน
"คุณเป็น...?"
จะเว้นให้เติมคำในช่องว่าง 2 คะแนนทำไมล่ะหมอ เด็กอนุบาลมันยังรู้เลย แล้วนี่คนเป็นเกย์นะไม่ใช่ของแปลกในสวนสัตว์ไม่ต้องทำตาโตอ้าปากค้างราวกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกขนาดนั้น (เอ๊ะ หรือว่ากูสวยมากหมอเลยตะลึงมองตาค้าง?)
"ครับ"
"เอ่อ...คุณมีความสัมพันธ์กับใครไหม"
หมอถามแบบนี้แสดงว่าอยากเป็นแฟนผมใช่ไม่ใช่ จองกุกต้องทำให้หมอรู้ว่าเขาน่ะโสด ว่าง พร้อมที่จะสานสัมพันธ์และผสมพันธ์ุ
"ไม่มีครับ"
"แล้วคุณมีเซ็กส์กับใคร"
"กับทุกคน...ที่อยากได้"
จิตแพทย์เลิกคิ้วพยักหน้ามองที่กระดาษก่อนจะเขียนอะไรบางอย่าง จองกุกผู้ให้ท่าหมอเต็มที่แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับกลับมาเริ่มร้อนใจ
หมอไม่มองเขาด้วยสายตาอยากมีซัมธิงจิงกะเบลบ้างเลย ตั้งแต่ตอนแรกแล้วเอาแต่จดข้อมูลยิก ๆ จนจองกุกอยากจะแย่งคลิปบอร์ดมาตีเข่าหักครึ่ง ทำไมวะ เขาไม่น่ามองตรงไหน
ทิ้งระเบิดเรียกร้องความสนใจแม่ง
"และตอนนี้ผมอยากได้หมอ"
หัวปากกาลูกลื่นหยุดกึกอยู่กับที่ ส่วนหมอก็นิ่งเหมือนโปรแกรม.exeหยุดทำงาน ทั้งห้องเงียบยิ่งกว่าเป่าสาก เวลาหยุดเดินหรือเปล่า? ก็ไม่ ยังได้ยินเสียงนาฬิกาเดินตึก ๆ อยู่เลย เอาล่ะ จองกุกเริ่มใจคอไม่ดี
ไม่ใช่เพราะอะไร
กลัวอดได้ผัว
"หึ" เสียงหัวเราะของแทฮยองถูกพ่นออกมาทางจมูกก่อนที่เจ้าตัวจะเหลือบมองเขาแล้วส่ายหน้า
หมอขำอะไรไม่รู้แต่ขอคิดเข้าข้างตัวเองว่าผู้ชายหัวเราะแปลว่าผู้ชายชอบ
"อยากเล่าถึงอดีตของคุณมั้ยครับ"
ถึงคำเชิญชวนไปซั่มจะถูกเมิน ก็ใช่ว่าจองกุกจะยอมแพ้ง่าย ๆ
ไม่เคยได้ยินเหรอ? ความพยายามอยู่ไหน ความสำเร็จความใคร่อยู่ที่นั่นอ่ะ
"อย่าไปสนใจเรื่องน่าเบื่อพรรค์นั้นเลยครับ เรามาคุยเรื่องอื่นกันดีกว่า" ริมฝีปากแยกยิ้มที่คิดว่ายั่วยวนที่สุด นิ้วมือแปลงร่างขั้นสุดยอดเป็นแมงมุมยักษ์ค่อย ๆ ไต่ไปบนมือซ้ายของหมอ แต่แมงมุมก็แมงมุมเถอะ โดนมือขวาตะปบสยบความร่านไปทีเดียวก็หมดฤทธิ์ตายคาที่
หูย พ่อเสือ เกรี้ยวกราด รุนแรงเว่อร์ แบบนี้แหละจองกุกชอบ สาบานว่าชีวิตนี้ไม่เคยกลัวใครนอกจากพ่อ ถ้าแทฮยองทำแววตาดุดันให้เขากลัวได้ขนาดนี้คงต้องยกตำแหน่งพ่อ ให้แล้วล่ะ
พ่อ ที่แปลว่าพ่อของลูก
"ผมไม่รู้ว่าคุณตั้งใจจะทำอะไร" จู่ ๆ แทฮยองก็ลุกขึ้นโน้มตัวยื่นหน้าเข้าไปใกล้จองกุก เสียงทุ้มและลมหายใจรดใบหูที่ขึ้นสี ใกล้เกินไปจนคนถูกจู่โจมใจจะพังเกรงว่าประกันจะไม่จ่าย มือใหญ่บีบมืออีกฝ่ายเป็นการเตือนว่าพี่ไม่ได้มาเล่น ๆ
ถามว่าจองกุกเจ็บไหม? เจ็บ แต่เพื่อคนหล่อจองกุกทนได้ จองกุกจะไม่โวยวาย
ถามว่าจำเป็นไหมที่หมอต้องเข้ามาพูดใกล้ ๆ ขนาดนี้? ไม่ แต่กลิ่นโคโลญจน์ผัวหอมมาก จองกุกให้อภัย
"แต่ถ้าคุณคิดว่าผมง่าย เหมือนคนที่คุณเคยนอนด้วยล่ะก็...คิดใหม่นะครับ" พูดจบก็ลงนั่งพิงเก้าอี้อย่างเก่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปล่อยให้จองกุกนั่งอ้าปากหวอไปต่อไม่เป็น
ช็อก
ช็อกถึงขนาดที่ว่าไม่รู้ควรช็อกเรื่องโดนหมอปฏิเสธหรือเรื่องที่เขาแข็ง เพียงเพราะหมอมากระซิบข้างหูก่อนดี
เข้าใจฟีลคนไม่เคยถูกปฏิเสธมั้ย จองกุกไม่รู้จะรีแอคยังไงเพราะทั้งชีวิตนี้ไม่เคยมีใครต้านทานเขามาก่อน จะหนุ่มจะแก่จะโสดจะมีเมียแล้วจะเป็นเกย์หรือไม่ได้เป็นเกย์ แค่เขากระดิกนิ้วทุกคนที่เขาอยากได้ต้องเอาเขา เพราะใคร ๆ ก็อยากได้เขา
แล้วทำไม ไอ้แว่นคิมแทฮยองนี่ถึงได้ปฏิเสธจองกุก?! จองกุก ทั้งคนเชียวนะ
กล้ามาก ท้าทายอำนาจมืดเกินไปแล้ว แบบนี้ยิ่งปล่อยไปไม่ได้ ยิ่งขัดขืนยิ่งต้องเอาชนะ จองกุกต้องใจเย็น ต้องวางแผนใหม่ ไปทางตรงไม่ได้ก็ต้องไปทางอ้อม
"แหม ผมล้อเล่นน่า ไม่ได้จะชวนหมอไปทำเรื่องแบบนั้นสักหน่อย"
"อ้อ งั้นเหรอครับ ต้องขอโทษด้วยที่เข้าใจผิด" โอ๊ย อย่ายิ้มแบบนั้นดิหมอ เดี๋ยวโทรเรียกตำรวจจับเลย
"คือผมแค่จะถามว่าพักเที่ยงนี้หมอว่างไหม เราน่าจะไปทานข้าวด้วยกันได้" จองกุกชวนอีกฝ่ายออกเดทด้วยความเขินจนตัวบิดรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กสาววัยรุ่นไฮสคูลที่ยังเวอร์จิ้นเพิ่งจะเคยสารภาพรัก ยิ่งเห็นรอยยิ้มหมอที่กว้างขึ้นไปเรื่อย ๆ ก็ยิ่งเขินไม่ไหวแล้ว
"ไม่ได้หรอกครับ ผมมีนัดกับแฟนผมแล้ว"
. . .
ได้ยินเสียงอะไรแตกมั้ยครับ
เสียงหัวใจของจองกุกเองแหละ แตกดังเพล้งเลยแม่งเอ๊ย!!! ตัวเขาก็ไม่ได้ หัวใจเขาก็เป็นของคนอื่นไปแล้วอีก
แล้วกูจะอยู่ตรงนี้ไปเพื่ออะไร?!
ว่าแล้วก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง หมดแล้วความอดทน แต่ก่อนจะออกจากห้องต้องไม่ลืมของฟรี มือคว้าหยิบอมยิ้มรสโปรดของเขาออกมาจากตะกร้าบนโต๊ะหมออย่างไว สะบัดหน้าใส่หมออย่างไม่ใยดี ลาก่อนคนใจร้ายอำมหิตปฏิเสธเขาได้ลงคอ ดูสิดู ตอนเขาเปิดประตูออกไปหมอยังไม่แลเลย
เลือดเย็นที่สุด! อยากให้เธอรู้ว่าคนร่านอย่างจองกุกก็มีหัวใจ
ชายผู้ช้ำรักเดินจ้ำออกมา แกะอมยิ้มออกจากพลาสติกมาอมบรรเทารอยแผลอันรวดร้าวในจิตใจ ต่อจากนี้เขาจะมีหน้าไปเจอหมอคิมแทฮยองได้ยังไงอีก จะให้เขาไปนั่งมองหน้าหล่อ ๆ ของหมอแบบอยู่ห่างแค่เพียงเอื้อมมือแต่มันคือแสนไกลแล้วก็ต้องถูกตอกย้ำด้วยความจริงที่ว่าเขาไม่มีวันได้กับหมองั้นเหรอ? ฮึก จองกุกทำไม่ได้หรอก
ใจสลายไม่พอ ปัญหาในกางเกงก็ยังอยู่ หมอนะหมอ มาทำให้อยากแล้วก็จากไป จองกุกเบะปากก่อนจะมองหาห้องน้ำแล้วก็เห็นป้าย WC อยู่ทางขวามือนี้เองจึงเดินฉับ ๆ เข้าไปข้างใน
ว่าจะรีบทำให้เสร็จแล้วออกล่า แต่ทายซิว่า จองกุกเจอใคร
เออ หมอคนนั้นแหละ หมอคนที่เหมือนพระเอกซีรีส์เกาหลี
แล้วส่งยิ้มส่งสายตาให้แบบนี้ มองสำรวจเขาตั้งแต่หัวจรดปลายตีนแบบนี้
ดูท่าจองกุกจะไม่ต้องใช้มือตัวเองซะแล้วสิ
♥ ♥ ♥
เอาใจช่วยให้น้องได้กับคนหล่อด้วยค่ะ สงสารน้อง
ตอนนี้คำคล้องจองเยอะมากจนตกใจ555 เขียนเองขำเอง ตลกกันมั้ยอ่ะบอกที ไม่ถนัดภาษาแบบนี้จริง ๆ
คือมันเป็นฟิคมีคุณค่าจริง ๆ นะ ไม่ได้บ้า ๆ บอ ๆ อย่างที่คิด อยากให้อ่านถึงตอนจบและอยากมีแรงเขียนยันจบด้วย
เพราะฉะนั้นขอกำลังใจปามาเยอะ ๆ อิอิ
รอบนี้ไม่จำกัดเม้น แต่ขอสกรีมแท็ก #เสพติดsexวีกุก เยอะ ๆ เพราะมีคนสกรีมอยู่ 4-5 คน เหงามากส่องไม่สนุกเลยแงงงง
ใครสกรีมจะให้คุกกี้พร้อมมาอัปเร็ว ๆ ไม่งั้นดองไหปลาเค็ม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น