ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Like a Virgin | VKOOK (discontinued)

    ลำดับตอนที่ #1 : 001 : อมชาตินี้ เสร็จชาติหน้า

    • อัปเดตล่าสุด 13 ส.ค. 61





              เชื่อสิในโลกนี้ไม่มีใครชอบโรงพยาบาลหรือคลินิก เพราะมันเป็นสถานที่ของคนป่วย



              ถ้าไม่ใช่ว่าต้องมาเพราะเพื่อนฝูงหรือพ่อแม่พี่น้องป่วย คุณก็ป่วยเอง ใครมันจะอยากป่วย อาจจะมีข้อยกเว้นในกรณีที่ต้องการข้ออ้างเพื่อยกเลิกนัดใครบางคนแต่เผอิญว่าตอแหลบ่อยไปหน่อย เลยต้องป่วยจริง ๆ 



              จอนจองกุกเคยเกลียดการมาหาหมอ หรือถ้าจะอยากให้เจาะจงกว่านี้ก็...จิตแพทย์ 



              ใช่ จองกุกป่วย เป็นโรคทางจิตชนิดหนึ่ง 



              มันไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่อยากให้คนมองเขาแปลก ๆ สาระแนเดากันไปต่าง ๆ นานาว่าเขาเป็นโรคอะไร แต่เขาเกลียดคลินิกเพราะหมอที่เขาเคยไปหา ไอ้หมอเฮงซวยที่ฟังสิ่งที่เขาพูดบ้างไม่ฟังบ้าง ความกระตือรือร้นในการช่วยเหลือเท่ากับศูนย์ ใบหน้าเบื่อหน่ายชีวิตและงาน(และคงจะเบื่อเขาด้วย)ของมันทำให้จองกุกเกือบ...เกือบจะหมดความอดทนแล้วถามว่ามันมาเป็นหมอได้ยังไงและเพื่ออะไร 



              ถ้ามีใบฟีดแบคให้เขากรอกเขาจะเขียนให้ไอ้หมอนี่ถูกไล่ออก โดนยึดใบแพทย์ ไม่มีใครรับมันเข้าทำงานอีก ดันติดตรงที่ว่ามันเป็นเจ้าของคลินิก 



              อ่ะ ให้มันไล่ตัวเองออกก็ได้ 



              เจอครั้งเดียว เข็ดไปตลอดชีวิต 



              จองกุกตั้งประณิธานว่า ไม่ เขาจะไม่เสียเวลาล่อผู้ชายไปกับการมาหาหมอที่ไม่ได้ช่วยให้สุขภาพจิตของเขาดีขึ้นมีแต่ทำให้เสื่อมลงเพราะนอกจากแม่งจะไม่หล่อแล้ว นิสัยก็...ไม่เอา ไม่พูดดีกว่า สงสารสัตว์ 



              นั่นแหละ เขาก็เลยหยุดรับการรักษาไประยะใหญ่และออกไปใช้ชีวิตตามวิถีคนจิตไม่ปกติของเขา ไม่เป็นไร เขาโอเค ชีวิตแฮปปี้ 



              "อ๊า...อื้ม" 



              โคตรแฮปปี้ 



              ชายหนุ่มร่างขาวเนียนสัดส่วนดีมีกล้ามแต่เอวบางจนผู้หญิงอายยืนพิงประตูอยู่ในห้องน้ำในคลับชื่อดังแห่งหนึ่ง มือเรียวกำผมของใครบางคนที่กำลังเอาหน้าซุกอยู่ตรงหว่างขาของเขาไว้เพื่อระบายความซาบซ่าน 



              ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้น แต่จะมีใครรู้หรือไม่ว่าในใจลึก ๆ จองกุกแทบจะกรีดร้องด้วยความหงุดหงิดเพราะไอ้หน้าตี๋นี่ทำมาได้ 15 นาทีแล้วแต่ทำให้เขาเสร็จไม่ได้สักที ถ้าต้องให้คะแนนลีลาการอมของมัน จองกุกให้ -100 เต็ม 10 ห้าดาว? มึงเอาไปศูนย์ ไม่แนะนำให้ใช้บริการต่อ อยากได้รีวิวด้วยมั้ย? 



              ได้ 



              'อมชาตินี้ เสร็จชาติหน้า' 



              แต่ถ้าจะเหยาะแหยะขนาดนี้ ชาติหน้ากูก็ไม่เสร็จโว้ยยย!!! 



              ก่อนที่จองกุกจะปรี๊ดแตกสั่งให้มันดูดแรง ๆ ไอ้หนุ่มหน้าตี๋ก็เกิดมีแรงบันดาลใจจากไหนของแม่งไม่มีใครทราบได้ ทำสิ่งที่พระเจ้าคงจะกระซิบบอกให้มันทำ จองกุกน้ำตาคลอซาบซึ้งขอบคุณพระเจ้าและสรรพสิ่งที่อยู่เบื้องบนรวมถึงผีห่าซาตาน 



              เออ แบบนั้นแหละ แบบนั้น...ควรจะทำตั้งแต่นาทีแรกแล้ว 



              จองกุกแหงนคอ กัดริมฝีปากอิ่มด้วยความรู้สึกเสียวที่เขาเสพติด เขาเห็นออกัสซั่มอยู่ไม่ไกล แต่อย่างว่าคนมันห่วยยังไงก็ห่วยยังงั้น ตอนที่จองกุกกำลังจะได้ปลดปล่อย มันก็ทำในสิ่งที่ไม่คาดฝันและไม่มีใครฝันให้มันทำ 



              มันดึงน้องชายของเขาออกจากปาก 



              ตอนที่เขากำลังจะขึ้นสวรรค์อยู่แล้ว 



              แล้วไม่ใช่เพื่ออะไร แต่เพื่อพูดว่า 



              "ชอบมั้ยครับที่รัก"



              โอ้โห ขึ้น...ขึ้นเลย หน้าตาหูเหอแดงเถือกไปหมด



              หนึ่ง มันเป็นใครกล้าดียังไงมาเรียกเขาว่าที่รัก 



              สอง รู้หรือเปล่าว่าการขัดจังหวะการสำเร็จความใคร่ของคนคนนึงมันบาปหนา บาปยิ่งกว่าบี้มดอีก!!! มันทรมาน ไอ้เวร ไอ้— 



              "ชอบพ่อมึงสิ ไอ้เหี้ยยยยยยยยย



              "เฮ้ย!" 



              "แทนที่มึงจะใช้ปากอันไร้ประโยชน์ของมึงอมไป มึงจะพูดทำไม ห๊ะ?! พูดแล้วกูเสร็จไหม?!" 



              "เดี๋ยว ผมขอโทษ ขอโอกาส—" 



              "ออกไป เอาปากห่วย ๆ มึงไปไกล ๆ กู แล้วไม่ต้องเสือกใช้ปากให้ใครอีก นะ กูไหว้ล่ะ กูสงสารเขา!!!" 



              กระเจิดกระเจิง ประตูถูกเปิดพรวด พร้อมกับชายหน้าตี๋ที่ถูกถีบส่งออกมาราวกับขยะ ก่อนที่ประตูจะถูกปิดดังปึ้ง 



              จองกุกเสยผมตัวเองก่อนจะขยี้ ๆ ด้วยความเซ็ง เห็นอวัยวะที่เคยแข็งปั้กบัดนี้อ่อนยวบหมดอารมณ์แล้วก็ยิ่งหัวร้อน เขาดึงบอดี้สูทพร้อมถุงน่องที่ถูกถอดกองไว้อยู่ตรงเท้าของเขาขึ้นมาถึงหน้าอก พยายามรูดซิปที่อยู่ด้านหลังแต่ก็รูดได้ไม่สุด เจ้าตัวส่งเสียงไม่พอใจเพราะทุกอย่างดูเหมือนจะไม่ได้ดั่งใจไปหมด 



              แต่สุดท้ายก็คิดว่า ช่างแม่ง เดี๋ยวออกไปหาคนใหม่ก็ได้ถอดอีกอยู่ดี 



              รองเท้าส้นสูงกระแทกกับพื้นกระเบื้องเมื่อเขาเดินออกมาล้างมือ จัดทรงผมที่กระเซอะกระเซิงให้ดูเป็นผู้เป็นคนก่อนจะปรับที่คาดผมหูกระต่ายสีขาวให้เข้าที่ 



              ทุก ๆ คืนก็จะเป็นแบบนี้ หลังหมดกะของเขาแล้ว เขาก็จะออกล่าเหยื่อเป็นกิจวัตรและชีวิตจิตใจ เผอิญรอบนี้เขาหน้ามืดรีบไปหน่อยเพราะทนไม่ไหวแล้วเลยไม่ทันได้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือขึ้นโรงแรม เห็นหล่อก็ลากแม่งเข้าห้องน้ำ 



              เป็นไงล่ะ รีบนัก เจอออรัลขั้นเทพเลยมั้ยล่ะ 



              ปกติแล้วจองกุกจะดูคนก่อนพาขึ้นเตียงเสมอ ไม่ใช่ว่าเขาเอาไม่เลือก อย่างเขาน่ะสมควรได้แต่สิ่งที่ดีที่สุดเท่านั้น จะร่านก็ต้องร่านอย่างมีคลาส รูปร่างหน้าตาต้องดี ต้องดูมีความช่ำชองและต้องเด็ด 



              ที่สำคัญต้องใหญ่  ไม่เกินหกนิ้วไม่ต้องมาคุยกัน! 



              ชายหนุ่มเดินลิ่วออกไปจากห้องน้ำ แสงสีเสียงของสถานที่ยามราตรีโถมเข้ามาในประสาทอีกครั้ง เขาตัดสินใจว่าจะไปเดินอ่อยแถวโซฟาวีไอพีเพราะจุดนั้นมีแต่พวกคนรวยดูดีมีชาติตระกูล บางทีถ้าโชคดีอาจจะเจอลูกค้าเก่าที่เขาเคยซั่มแล้วติดใจก็ได้ 



              "มาทำอะไรแถวนี้ หลงทางเหรอจ๊ะกระต่ายน้อย" ชายคนหนึ่งในวงเหล้าแซวเด็กเสิร์ฟที่เดินทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้มานั่งข้าง ๆ เขา 



              จองกุกมองแล้ว คนนี้ผ่านว่ะ หล่อ สูงแบบนี้ ใหญ่แน่นอน จองกุกรู้จองกุกเห็น 



              "ครับ ผมหลงทาง ช่วยนำทางไปทีได้ไหมครับ" ตากลมโตกะพริบปริบ ๆ อย่างไม่กลัวขนตาปลอมจะหลุดเพราะใช้กาวดี มือเลื้อยจับแขนอีกฝ่ายยังกับอนาคอนด้ารัดเหยื่อที่ยังไงก็โดนเขมือบแน่ ๆ 



              "ให้พาไปไหนคนสวย" 



              ไม่รอด 



              จองกุกหรี่ตายกยิ้มอย่างเย้ายวนก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ ๆ 



              "โรงแรมม่านรูดน่ะครับ" 







              "อ-อ๊า...เร็ว ๆ อื้อ...." 



              ให้มันได้อย่างนี้สิ 



              พูดตามตรงก็ไม่ได้ดีเท่าที่ควรแต่มันก็พอประทังความหิวและดับความใคร่ที่ร้อนรุ่มอยู่ในอกเขาได้ คนนี้จังหวะไม่ค่อยดีเท่าไร บอกให้เอาเร็ว ๆ มันก็เร็วของมันได้แค่นี้ เหมือนคนแก่ปั่นจักรยานอ่ะ เคยเห็นป้ะ แล้วมันก็เฉียดจุดกระสันเขาไปมาจนเริ่มจะน่ารำคาญ อย่างที่เขาว่ากันจริง ๆ ชีวิตเต็มไปด้วยเซอร์ไพรส์



              ถามยังว่าอยากได้ไหมไอ้เซอร์ไพรส์เนี่ย?! 



              คิดว่ายังไงเรือที่จะจมแหล่มิจมแหล่แบบนี้คงพาเขาไปไม่ถึงฟากฝั่งเป็นแน่ คงต้องว่ายน้ำเองไปอีกหน่อย แต่เอาวะ จองกุกถอนหายใจ(ในหัว) ก่อนจะเลื่อนมือไปสัมผัสตัวเอง 



              เสียงครางดังระงมไม่รู้ของใครเป็นของใครเพราะแม่งโทนเดียวกัน คนฟังอาจจะคิดว่าใครมันแหกปากทำห่าอะไรอยู่ในห้องนี้อยู่คนเดียว คงนึกว่าจะมีเสียงเตียงโยกสะเทือนพิภพตามบทเลิฟซีนทั่วไปด้วยล่ะสิ แต่เปล่า 



              เตียงเติงอะไร ไม่ใช้ เดี๋ยวนี้เขาฮิตกำแพง 



              "อ๊ะ...อ...อ๊าา 



              มาแล้ว ความรู้สึกที่เขาว้อนท์มาก มันใกล้เข้ามาแล้ว ไม่ได้รู้สึกแบบนี้วันไหนจะรู้สึกเหมือนขาดใจราวกับร่างกายขาดน้ำมา 3 วัน 



              ปัจจัยสี่ บ้าน อาหาร ยาและเสื้อผ้าที่ไหน จองกุกรู้จักแต่บ้าน อาหาร ยาและเซ็กส์!!! 



              ดวงตาของเขาพร่ามัวไปหมดเหมือนจะเห็นเดือนเห็นดาวลอยไปมาอยู่ตรงหน้า ร่างกายของเขากำลังรู้สึกดีมาก ๆ จนเขาอยากจะระเบิด เสียงหวานครางดังกว่าทุกครั้งก่อนที่กำแพงตรงหน้าจะเปรอะเปื้อนไปด้วยร่องรอยสีขาวขุ่นแห่งความสุขฟินนาเล่ของเขา 



              ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ยังไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไร เขาจะบอกให้ 



              ชื่อจอนจองกุก เป็นเด็กเสิร์ฟในคลับเกย์ที่ต้องใส่ชุดบันนี่ 



              แล้วก็ป่วยเป็นโรคเสพติดเซ็กส์ 







    ♥ ♥ ♥

    คิดพล็อตไว้นานแล้วนะเรื่องนี้แต่เพิ่งได้ฤกษ์แต่ง อยากลองใช้ภาษาแบบนี้ดูบ้างคิดว่าใช้กับเรื่องนี้น่าจะเวิร์ก
    ภาษาง่ายนะ แต่เขียนให้ตลกมันยาก

    เรื่องนี้เราจะไม่อ้อมค้อมนะ ไม่ถึง 50 คอมเม้นเราไม่อัปค่ะ จองกุกเสพติดเซ็กส์แต่เราเสพติดคอมเม้น ไม่ได้อ่านคอมเม้นจะลงแดงตายแล้วก็จะไม่มีตอนต่อไปนะคะ 5555 ตราบใดที่คุณยังอยากอ่านตอนต่อไปและคิดว่าเรื่องนี้สมควรได้เม้นก็เม้นค่ะ เราแต่งให้คุณฟรี ขอบพระคุณและสวัสดี //ดรอปไมค์แล้วย่อตัวไหว้สวย ๆ 


    #เสพติดsexวีกุก
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×