คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Cupidon International School
ตอนที่ 1 Cupidon International School
แสงอาทิตย์ยามเช้าของวันจันทร์ที่สุดแสนจะน่าเบื่อ...เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่า...วันนี้ก็ต้องไปเรียนแต่เช้าอีกแล้วนะสิ!!! “โอ้ยยยย....อยากนอนต่อจริงๆ เมื่อคืนไม่น่ามัวแต่ดูนารุโตะเล้ย!!” ฉับ บ่นอุบให้กับตัวเองคนเดียวพลางเอามือขยี้หัวที่เปียกหมาดๆพร้อมกับสาวเท้า เดินเข้าโรงเรียนที่มีป้ายติดขนาดใหญ่มากกกกก(ใหญ่จริงๆนะ) ถูกติดด้วยอักษรสีทองขนาดใหญ่แต่เล็กว่าป้ายไว้ว่า ‘โรงเรียนนานาชาติคูปิดอง’
(Cupidon International School)’ โรงเรียน ฉันเป็นโรงเรียนนานาชาติก็จริงแต่แบ่งเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งเป็นโซนที่มีแต่พวกเด็กต่างประเทศหรือไม่ก็พวกเด็กลูกครึ่งและรวม ไปถึงพวกเด็กไทยทั้งหลายแหล่ที่ประสงค์อยากจะพูดภาษาอังกฤษทั้งเช้า สาย บ่าย เย็น โดยไม่ต้องได้ยินหรือได้รู้ว่าที่นี่คือประเทศไทยยังไงยังงั้นเลยแหละ - o –
ส่วน ฉันน่ะหรอเรียนอยู่อีกโซนนึง (เพราะฉันคงไม่บ้าจี้อยากพูดภาษาอังกฤษทั้งวันขนาดนั้นหรอกนะ - -*) โซนของฉันเป็นโซนที่ล้วนแล้วแต่เป็นเด็กไทยทั้งนั้นเพราะฉะนั้นโซนของฉันไม่ ว่าจะเป็นเรื่องวัฒนธรรมหรือกฏระเบียบข้อบังคับก็ล้วนแล้วแต่เหมือนกับ โรงเรียนสหอื่นๆทั้งนั้นเพียงแต่ว่าให้มันมีชื่อ ‘นานาชาติ’ เข้ามากำกับให้มันดูหรูเริ่ดแค่นั้นแหละ - o - .... โรงเรียนของฉันมีขนาดใหญ่มากเพราะมีตั้งแต่ชั้นอนุบาลไปจนถึงมีมหาวิทยาลัย ในเครือด้วย เพราะงั้นเด็กนักเรียนที่นี่ส่วนใหญ่ที่ทางบ้านรวยล้นฟ้าก็ขับรถมาอวดโฉมกัน เป็นว่าเล่น ส่วนฉันน่ะหรอ หึๆ รถเมล์ละกัน แค่ค่าเทอมก็ทำฉันแทบไม่มีจะซื้อข้าวกินและ T^T ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ฉันต้องเดินเข้าโรงเรียนมโหฬารนี่ด้วยตามลำพังทุกๆเช้า ...แต่โชคดีที่ตึก ม.6 มันอยู่ไม่ไกลจากประตูโรงเรียนมากนัก เลยทำให้ฉันไม่ค่อยขี้เกียจในการเดินเข้าสักเท่าไหร่ในปีนี้ =.,= ไม่นานนักฉันก็เดินผ่านป้าย ที่ตั้งเด่นสง่าไว้ด้านหน้าตึกเรียนที่กว้างยาวมีตัวอักษรสีทองแบบเดียวกับหน้าโรงเรียนติดเอาไว้ว่า ‘Cupidon Hight School’
“ให้ตายเหอะ ง่วงชะมัด ..ฮ้าวววววว=O=~” ฉันเดินงัวเงียพร้อมกับเปิดประตูที่มีป้ายแขวนไว้ว่า 6/14
นี่ฉันจะได้เรียนที่นี่เป็นปีสุดท้ายแล้วหรอเนี่ย เฮ้ออออ~ คิดแล้วใจหายเหมือนกันนะ..
(ทั้งๆที่จะเข้ามหาลัยในเครือเนี่ยนะ -_- )
- -พลั่ก!!- -
“โอ้ยยยยยยยย!!! ยัยซอฟท์ เจ็บนะย่ะ T-T แกฟาดชั้นด้วยกระเป๋าเชียวน๊า” ไม่ใช่กระเป๋าธรรมดานะ นั่นมันจาคอปนะเว้ยจาคอป กระเป๋าหนังแท้แถมหนักอีกต่างหาก T ^ T
“โหย..ทำเป็นบ่นนะยัยเตี้ย!! ชั้นก็ฟาดแกทุกวันนั่นแหละ ยังไม่ชินอีกหรอไง ^ - ^” ผู้หญิงร่างบาง ผมดำยาวสลวย หน้าตาสวยดุจนางฟ้า ปากเรียวเล็กอมชมพูที่กำลังขยับไปมาด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่นและหลอกด่าฉันอยู่ = O =
“ที่ชั้นเตี้ยก็เป็นเพราะแกฟาดชั้นทุกวันๆนี่แหละ ยัยสวยเอ้ยยยย!!” ใช่ค่ะ มันสวยค่ะต้องยอมรับเพราะมันเป็นถึงดาวโรงเรียนระดับ ม.ปลาย ถึงไม่อยากจะยอมรับมากแค่ไหนก็เหอะ..หึๆๆๆๆ (=.,=)
“ซอฟท์...แกทำการบ้านฝรั่งเศสมายังอ่ะ - o -??”
“ลอกไอ้ติ๋ง เสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ^o^V ชั้นเก่งม่ะ ^-^”
“เออ..เก่ง เรื่องลอกเนี่ย...เอามาลอกมั่งดิ๊ คาบแรกด้วยไม่ทันชั้นตายแน่ T o T” ไม่ทันนี่ตายจริงๆนะโว้ย อาจารย์แกยิ่งโหดๆ.... โหดหน้ามันอยู่ ขืนไม่เสร็จละก็ ได้ตะโกนแหกปากท่องภาษาฝรั่งเศสให้ทั้งโรงเรียนได้ฟังกันแน่ !!
“อ่ะ...เอาไป รีบๆลอกล่ะเดี๋ยวก็ลงไปเข้าแถวแล้ว” ยัยซอฟท์บอกพลางหยิบสมุดภาษาฝรั่งเศสส่งให้ฉัน
“เออ..วันนี้ชั้นไม่ลงไปเข้าแถวนะแก ฝากเช็คชื่อให้ด้วย เดี๋ยวทำการบ้านไม่ทัน แฮะๆ^^” เหลือเวลาแค่สิบนาทีกับภาษาต่างด้าวตั้งสามหน้า...ต่อให้มีปากกาวิเศษจากแฮรี่ พอตเตอร์ ฉันก็ทำไม่ทันหรอก T ^ T
“เออๆ..รีบๆทำแล้วกัน...แล้วนี่ติ๋งมันยังไม่มาอีกหรอวะเนี่ย???” ยัยคนสวยพูดสายตาก็พลางสอดส่องหาร่างของเพื่อนอีกคน..หน้าแกเนี่ย นางฟ้ามาเกิดหรือไงนะ - -*
“มาแล้วแหละมั้ง สงสัยนั่งกินข้าวกับอ๋องอยู่ข้างล่างอ่ะ” ฉันตอบพร้อมกับมือที่จดยุกยิกๆอย่างรวดเร็ว
“เหรอ...แล้วเมื่อไหร่ปุ๊ก กับ แหม่ม จะมาสักทีเนี่ย”
“แกจะถามถึงมันทำไม ก็รู้อยู่ว่าถ้าอาจารย์คาบแรกไม่เข้า พวกมันก็ยังไม่มา - o -*”
- - กิ๊ง ก่อง กิ๊ง ก่อง กิ่ง กิง กิ๊ง ก่อง- -
สิบนาทีไวเหมือนโกหก..นี่ฉันยังลอกการบ้านได้ไม่ถึงครึ่งหน้าเลยน๊า T O T
“ชั้นไปเข้าแถวแล้วนะ รีบๆลอกละ เดี๋ยวจะโดนโหดหน้ามันรังแกเอา ^-^”
“เออน่า!!..ชั้นรู้แล้วย่ะ อย่าลืมเช็คชื่อให้ชั้นด้วยนะเว้ย!!” ฉันพูด พร้อมกับมือที่จดอย่างไวยิก แต่สายตากลับมองยัยสวยแบบขมขู่ -_-+
“รู้แล้วน่าๆ เด๋วให้ไอ้ถึกเช็คให้ ไปนะ”
“อือ”
สิ้น เสียงประตูปิด พร้อมกับเพื่อนๆที่พร้อมใจกันเดินออกไปตั้งแถวเพื่อเคารพธงชาติในตอนเช้า ยังมีฉันคนนี้ที่จะตายแหล่ไม่ตายแหล่ เหลือชีวิตรอดแค่ 50 เปอร์เซ็นในการช่วยเหลือชีวิตตัวเองภายในสามสิบนาทีกับสิ่งที่เหลือคามืออีก สองหน้ากระดาษครึ่ง!! ฉ้านจะทำเสร็จม้ายยยยยยยยยยยย!!!!
ใน ขณะที่ฉันกำลังว้าวุ่นกับสิ่งที่กำลังเร่งมันให้เสร็จตามเวลาเพื่อช่วยเหลือ ชีวิตตัวเองอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงประตูที่ถูกปิดไปแล้วครู่หนึ่งดังขึ้นอีกครั้ง ฉันขวับไปมองเพราะกลัวจะเป็นอาจารย์ที่เดินตรวจตึกตามห้องเรียนคอยจับนัก เรียนที่แอบโดดเข้าแถวแบบฉันอยู่ - -* แต่วันนี้วันจันทร์ส่วนใหญ่อาจารย์จะเดินตรวจจริงๆแค่วันพุธเท่านั้น... เพราะมีแค่อาจารย์เวรวันพุธเท่านั้นแหละที่ขยันกว่าคนอื่นๆเดินได้ทุกชั้น แต่ห้องของฉันอยู่ชั้นบนสุดของอาคารเรียนเลยไม่ค่อยมีอาจารย์คนไหนอยากเดินขึ้นมาสักเท่าไหร่ สาเหตุเป็นเพราะ แก่เลยเหนื่อยเร็ว - -*
แต่สิ่งที่ฉันมองเห็นด้านหน้าของบานประตูที่ถูกปิดลงไปเมื่อครู่ไม่ใช่อาจารย์แต่อย่างใด หากกลับกลายปรากฎร่างของเด็กผู้ชายคนนึงสูงโปร่ง ผิวขาว อยู่ในชุดนักเรียน ม.ปลาย สถาบันเดียวกันฉันที่หน้าอกปักดาวสองดาว......
ความคิดเห็น