[Fic B.A.P] OrcusKiller ผู้ชายอันตราย

ลำดับตอนที่ #9 : OrcusKiller :CHAPTER 8

" คิมแทซงยังไม่ตาย"
เมื่อจบคำพูดของจุนฮงแฝดทั้งสี่คนก็ถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ
" จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อกูเป็นคนยิงมันเองกับมือ" ยงกุกพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
" กูก็เห็นศพมันนอนกองอยู่ที่พื้นมากับตา อีกอย่างสภาพแบบนั้นไม่มีทางฟื้นขึ้นมาได้แน่" ยงนัม
" เราสองคนก็เห็นมากับตาว่าลุงน่ะตายไปแล้ว" ฮิมชานพูดเสริม ฮิมชอลที่อยู่ข้างกันก็พยักเห็นด้วย
" ผมก็เชื่อพวกพี่นะ แต่โปรแกรมตรวจสอบองค์กรตรวจจับการสแกนลายนิ้วมือของคิมแทซงได้จากธนาคารกลางในโซล แล้วพอผมเช็คดูกล้องวงจรปิดตรงนั้นก็เจอนี่" จุนฮงพูดจบก็หยิบมือถือของตัวเองออกมาแล้วกดเปิดรูปขึ้นมาก่อนจะยืนไปให้ยงกุก ร่างสูงรับมือถือจากจุนฮงมาแล้วมองดูภาพนั่นด้วยความหงุดหงิดใจ
“ มันเป็นไปได้ยังไง” ยงกุกพูด
“ ขอกูดูหน่อย” ยงนัมพูดก่อนจะรับมือถือของจุนฮงมาจากยงกุก ฮิมชานและฮิมชอลที่สงสัยว่าทั้งสองคนดูอะไรจากมือถือจึงเดินเข้ามายืนดูข้างๆยงนัม และเมื่อเห็นว่าสิ่งที่มองดูอยู่นั้นคือภาพของคนที่ทั้งคู่คุ้นเคยเป็นอย่างดีก็ทำให้ถึงกับช็อค ลุงของพวกเขายังไม่ตาย..
“ ปะ.. เป็นไปได้ยังไง” ฮิมชอลพูดด้วยน้ำเสียงติดขัด
“ ก็เราเห็นลุงนอนจมกองเลือดกับตานี่.. ทำไมถึง..” ฮิมชานงุนงงกับภาพที่เห็น
“ ผมก็ไม่รู้นะว่ามันอะไรยังไง แต่จากเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งคิมแทซงที่ยังไม่ตายและที่พวกพี่โดนพวกสวะนั่นตามเล่นงานมันต้องมีอะไรเกิดขึ้นอีกแน่ มาสเตอร์จินซอกเลยให้ผมมาบอกพวกพี่ว่าให้เตรียมเขาทั้งสองคนให้พร้อม ทำให้ทั้งคู่สามารถรักษาชีวิตของตัวเองได้” จุนฮงพูดก่อนจะมองไปที่ฮิมชานกับฮิมชอล
“ อื้อ พวกกูเองก็คงต้องเตรียมพร้อมเหมือนกัน” ยงกุกพูดก่อนจะสบตากับยงนัม ทั้งสองคนแค่มองตากันก็รู้ว่าอีกคนกำลังคิดอะไรอยู่ ยงนัมพยักหน้ารับก่อนจะยื่นมือถือคืนให้จุนฮง
“ ขอบใจมากที่เอาเรื่องนี้มาบอก หลังจากนี้พวกกูคงมีอีกหลายเรื่องที่ต้องให้มึงช่วย” ยงนัมพูด
“ ไม่มีปัญหา ผมพร้อมช่วยเสมอ แค่พวกพี่บอกมา ผมก็จัดให้” จุนฮงตอบกลับ
“ แล้วนี่พวกมึงจะกลับกันเลยหรือค้างที่นี่ก่อน” ยงนัมถามทั้งสี่คนที่มาช่วยเหลือพวกเขาที่บ้าน
“ กูกับยองแจคงต้องกลับเลยว่ะ ไม่รู้จะมีคนต้องการรักษาอีกตอนไหน ต้องกลับไปประจำที่องค์กร” แดฮยอนตอบก่อนจะจับแขนจงออบแล้วดึงมายืนข้างๆตัวเอง
“ และแน่นอนว่าน้องกูก็ต้องกลับไปกับกูด้วย” แดฮยอนพูดต่อพร้อมกับมองไปที่จุนฮงอย่างไม่พอใจ
“ และแน่นอนครับว่า จงออบกลับผมก็กลับ” จุนฮงพูดพร้อมกับยิ้มกวน
“ ไอ้เวรนี่” แดฮยอนสบถ
“ พอๆ ไม่ต้องหาเรื่องกันต่อให้ยืดยาว รีบกลับได้แล้ว” ยองแจพูดตัดบทก่อนที่แดฮยอนกับจุนฮงจะเปิดศึกบ้าน้ำลายใส่กัน
“ ครับๆ” แดฮยอนพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะหันไปบอกลาเพื่อนแฝด
“ งั้นพวกกูกลับก่อน มีอะไรก็โทรหากูได้ตลอด ดูแลสองคนนั้นให้ดีด้วยล่ะ”
“ เออ ขอบใจมาก” ยงนัมพูด
“ กินยาตามที่จัดไว้ให้ด้วยนะ ฮิมชาน ยงกุก” ยองแจพูดพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย คนเจ็บทั้งสองไม่ได้พูดตอบกลับอะไรทำเพียงแค่พยักหน้าเบาๆ
“ แล้วเจอกันนะพี่” จุนฮงพูดจบทั้งสี่คนก็เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที
“ ส่วนพวกเราก็แยกย้ายกันไปพัก แผลของสองคนดีขึ้นเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน” ยงนัมพูดกับทั้งสามคน
“ น่าหงุดหงิดชิบหาย” ยงกุกสบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ร่างสูงไม่พอใจที่ตัวเองต้องมาบาดเจ็บในสถานการณ์แบบนี้
“ พูดแบบนี้จะหาเรื่องอีกใช่ไหม?!” ฮิมชานเอ่ยถามยงกุกด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง
“ พอแล้วน่าฮิมชาน” ฮิมชอลพูดพร้อมกับจับแขนฮิมชานเบาๆเพื่อห้ามปราม
“ มึงก็ด้วยไอ้ยงกุก พอได้แล้ว” ยงนัมหันไปพูดกับน้องชาย
“ เอาล่ะ แยกกันไปพักเถอะ นายสองคนใช้ห้องทางขวาแล้วกันนะ ส่วนฉันกับไอ้ยงกุกจะอยู่ห้องทางซ้ายหรือไม่ก็ห้องนั่งเล่นนี่แหละ มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ตลอด พักผ่อนกันตามสบาย” ยงนัมแจกแจงห้องให้กับทุกคนก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน
“ หลังจากนี้พวกเราคงมีเรื่องที่ต้องทำกันอีกเยอะ” สิ้นเสียงยงนัมทุกคนพยักหน้าตอบรับพร้อมกับแยกย้ายเข้าห้องของตัวเอง

—————————————————
เย่!! หลังจากผ่านไป 5ปี ในที่สุดเราก็มาอัพตอนเพิ่ม เย่ๆ แต่คนอ่านคงหายไปหมดแล้ว 5555 ตลอดระยะเวลาที่หายไปมีหลายเรื่องเกิดขึ้นมากมาย แต่ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น เราก็จะซัพพอร์ตสมาชิกบีเอพีทุกคนเสมอ เรายังรักพวกเขาไม่เคยเปลี่ยน ถึงแฟนคลับจะลดลงแต่เราก็ยังอยู่ตรงนี้นะ ฮือออ อยากให้พวกเขารับรู้จัง.. แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็รักเสมอ!! มาอัพฟิคต่อแล้ว ไม่รู้ว่าจะยังมีใครอ่านอยู่ไหม แต่ก็ต้องขอบคุณมากๆสำหรับคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ และคนที่เคยอ่านเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ เราขอบคุณจากใจจริงๆ ส่วนตอนต่อไปนั้น.. ไม่รู้จะมาเมื่อไหร่เหมือนกัน แต่ถ้าได้กำลังใจสักหน่อยอาจจะอัพเร็วนะ 5555 รักนะฮะ ❤️❤️ แท็กฟิค #ฟิคผชอตร