Fic #SMTM4 (ความซวยมาเยือน)

ข้อมูลเบื้องต้น

ความซวยมาเยือนทีมพัลจี เมื่อ #SMTM4 เป็นต้นเหตุ

' เพราะมันต้องมีบทลงโทษ.. คืนนี้พี่มิต้องนอนนอกห้อง!!'
ความซวยของ ซงมินโฮ (มิโน)

' แรดนักใช่ไหมอูจีโฮ!! คืนนี้นายนอนนอกบ้านไปเลย!!!!'
ความซวยของ อูจีโฮ (ซิโค่)

' คืนนี้พี่ไม่ต้องมาหาผมเลยนะ!!'
ความซวยของ ฮันบยอล (แอนดัพ)

ส่วนคนที่เหลือ.. (ก็ไม่รู้เหมือนกัน 5555)

***หมายเหตุ ฟิคเรื่องนี้เกิดจากความมิโน ความซิโค่ และความแอนดัพ 5555

 

 

เนื้อเรื่อง

ร่างบางของใครคนหนึ่งกำลังนั่งดูรายการการแข่งขันที่กำลังได้รับความนิยมในขนาดนี้ Show me the money เป็นรายการแข่งขันเพื่อค้นหาแร็พเปอร์ที่เจ๋งที่สุด ในซีซั่นที่ 3 ของรายการนี้น้องชายคนสนิทของร่างบางได้ชัยชนะไปอย่างภาคภูมิใจ และในซีซั่นนี้คนที่ร่างบางรู้จักเป็นอย่างดีก็ไปแข่งด้วย..

" อ่า.. เทปนี้ไม่ได้ขึ้นแสดงหรอเนี่ย อุตส่าห์รอดู" ร่างบางบ่นอย่างรู้สึกขัดใจพร้อมกับเบ้ปาก ก่อนจะหยิบไอโฟนขึ้นมาเปิดทวิตเตอร์แล้วเข้าไปที่ #SMTM4 สิ่งที่ร่างบางเห็นเมื่อเข้าไปในแท็กก็คือ.. #มิวอน พร้อมกับภาพของคนที่ร่างบางจำได้ขึ้นใจกำลังโอบไหล่คนตัวบางที่ร่างบางจำได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้เข้าแข่งขันที่อยู่ทีมเดียวกันชื่อ ' แจวอน' และเมื่อเลื่อนทวิตต่อไปเรื่อยๆก็ยังคงมีแต่คำว่า มิวอน เต็มไปหมดพร้อมกับรูปที่มันเด่นชัดต่อสายตาร่างบาง

" มิวอนงั้นหรอ หึ พี่มิกล้ามากนะที่ทำแบบนี้" อารมณ์ของร่างบางเริ่มปะทุด้วยความโมโห ร่างบางกดโทรศัพท์ต่อสายถึงใครบางคน และเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วร่างบางก็เอ่ยขอบคุณพร้อมกับกดตัดสายแล้วลุกขึ้นไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ก่อนจะออกจากหอพักตรงไปยังที่หมายที่ต้องการในทันที

ใช้เวลาไม่นานร่างบางก็มาถึงยังห้องซ้อมของรุ่นพี่ที่สนิทกันก่อนจะเปิดประตูเข้าไปด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นและก็เจอเข้ากับคนที่เป็นเป้าหมาย

" ซงมินโฮ!!" ร่างบางตะโกนเสียงดังลั่นห้องซ้อมด้วยความโกรธจัดทำให้ทุกคนในห้องที่กำลังซ้อมท่อนแร็พของตัวเองอยู่หยุดชะงักแล้วหันมามองร่างบางที่เพิ่งเข้ามาใหม่เป็นตาเดียวอย่างงงๆ โดยเฉพาะคนที่โดนเรียก

" น้องนัม.." มินโฮเรียกชื่ออีกคนอย่างงงๆ ในหัวของร่างสูงมีแต่ความสงสัยว่านัมแทฮยอนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

" พี่มิกล้าทำแบบนี้กับนัมได้ยังไง!!" นัมแทขึ้นเสียงใส่มินโฮพร้อมกับเดินไปหยุดยืนตรงหน้าอีกคน

" พี่ทำอะไร" มินโฮเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่าตัวเองไปทำอะไรผิดถึงได้ทำให้ร่างบางตรงหน้าโกรธจัดจนหน้าแดงคิ้วตกขนาดนี้(?)

" ตัวเองทำอะไรไว้ยังมีหน้ามาถามอีกหรอ!!"

" ก็พี่ไม่รู้จริงๆนี่น้องนัม" มินโฮยังคงไม่เข้าใจว่าร่างบางโวยวายตนเรื่องอะไร

" ไม่รู้งั้นหรอ แล้วนี่มันคืออะไร!!" ร่างบางหยิบไอโฟนขึ้นมาก่อนจะเปิดทวิตเตอร์เข้าไปยัง #SMTM4 แล้วกดเข้าไปยังทวิตที่มีรูปของร่างสูงที่กำลังโอบไหล่คนตัวบางที่ชื่อแจวอนแล้วยื่นไปตรงหน้าให้อีกคนดู มินโฮเบิกตากว้างกับภาพและข้อความที่ได้เห็น #มิวอน .. ชิปหายแล้วกู มินโฮคิดในใจ ร่างสูงไม่คิดว่าแค่การมีอารมณ์ร่วมไปกับการแสดงจะทำให้ความซวยมาเยือน..

" น้องนัม คือมันไม่ได้มีอะไร มันเป็นแค่อารมณ์ร่วมกับการแสดงก็เท่านั้นเอง" มินโฮพยายามอธิบายให้ร่างบางตรงหน้าฟัง

" อารมณ์ร่วมกับการแสดง หึ ถ้านัมมีอารมณ์ร่วมกับการแสดงในบทจูบบ้างพี่มิก็จะไม่ว่าอะไรใช่ไหม?!" นัมแทยกยิ้มมุมปาก

" เฮ้ย!! แบบนั้นไม่ได้นะน้องนัม" มินโฮโวยวายขึ้นเสียงดังพร้อมกับจับไหล่นัมแททั้งสองข้าง

" ทำไมจะไม่ได้! ก็ในเมื่อพี่มิบอกว่าพี่มิมีอารมณ์ร่วมกับการแสดง แล้วทำไมนัมจะมีอารมณ์ร่วมบ้างไม่ได้ หึ.. พี่มิจะให้นัมแสดงให้ดูตอนนี้เลยก็ได้นะ" นัมแทยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะปัดมือมินโฮออกแล้วตรงเข้าไปหาแจวอนที่ยืนงงอยู่

" สะ แสดงอะไร น้องนัม?!!" สมองของมินโฮยังคงประมวลผลอย่างสับสน

" นายคือแจวอนคนที่พี่มิโอบไหล่สินะ" นัมแทพูดพร้อมกับมองหน้าคนตัวบาง

" ครับ.." แจวอนพยักหน้าเบาๆ ในใจคนตัวบางรู้สึกหวั่นๆ

" ในเมื่อพี่มิโอบไหล่นายเพราะมีอารมณ์ร่วมกับการแสดงได้ งั้นฉันก็ขอยืมตัวนายมาซ้อมบทจูบแล้วมีอารมณ์ร่วมหน่อยแล้วกัน" สิ้นเสียงนัมแทร่างบางก็จับหน้าของแจวอนแล้วโน้มหน้าเข้าไปหาอีกคนอย่างรวดเร็ว มินโฮที่เห็นภาพตรงหน้าหัวสมองก็สั่งการอย่างรวดเร็วดุจความเร็วแสง

" เฮ้ย! น้องนัม!!" มินโฮพุ่งตัวเข้าไปดึงตัวนัมแทเข้ามากอดแน่นก่อนที่ปากของนัมแทจะประกบเข้ากับปากของแจวอน คนตัวบางที่เกือบโดนจูบยืนตัวแข็งทื่อหน้าแดงไปถึงหู ผิดกับร่างบางที่กำลังโวยวายเสียงดังอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง

" พี่มิปล่อยนัม!!" นัมแทดิ้นและโวยวายไม่หยุด

" น้องนัมอย่าทำแบบนี้ พี่ขอโทษ พี่จะไม่ทำอีก" มินโฮกอดนัมแทแน่นพร้อมกับพูดอ้อนวอน ตอนนี้ภาพคู่รักทะเลาะกันที่ทุกคนเห็นยังไม่น่าสนใจเท่ากับที่มินโฮพูดอ้อนวอน จากเสือที่ดุร้ายกลายเป็นคิตตี้ผู้อ่อนน้อมไปเลย ทุกคนคิด

" พี่มิแน่ใจนะที่พูดน่ะ!" นัมแทหยุดดิ้นก่อนจะหันไปสบตากับมินโฮ

" ครับ พี่จะไม่ทำอีก น้องนัมเชื่อพี่นะ พี่รักน้องนัมคนเดียว" มินโฮพูดอย่างหนักแน่นพร้อมกับสบตาร่างบาง

" ก็ได้ นัมจะยอมเชื่อพี่มิ" นัมแทยอมอ่อนลง มินโฮที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มจนแก้มปริ

" ขอบคุณนะครับน้องนัม" มินโฮดึงร่างบางตรงหน้าเข้ามากอดอีกครั้งพร้อมกับหอมแก้มอย่างไม่อายใคร

" อย่าเพิ่งดีใจไปสิพี่มิ" นัมแทพูดพร้อมกับผละออกจากกอดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

" ทำไมล่ะครับ.." มินโฮถามด้วยความสงสัยพร้อมกับขมวดคิ้ว

" เพราะมันต้องมีบทลงโทษ.. คืนนี้พี่มิต้องนอนนอกห้อง!!" พูดจบร่างบางก็หันหลังเดินตรงไปยังประตูห้องซ้อมก่อนจะหันกลับมาโค้งหัวให้ทุกคนในห้องอย่างมีมารยาท

" ซ้อมกันต่อตามสบายนะครับทุกคน ตั้งใจซ้อมนะครับพี่มิของนัม" ร่างบางยิ้มร่าอย่างมีชัยก่อนจะเดินออกจากห้องซ้อมไปทันที

" ดะ เดี๋ยวก่อนสิน้องนัม ถ้าพี่นอนนอกห้องแล้วพี่จะกอดใครล่ะ น้องนัม! น้องนัม!!" มินโฮตะโกนไล่หลังร่างบาง แต่อีกคนก็ไม่คิดที่จะหันกลับมาสนใจ จะวิ่งตามออกไปก็ไม่ได้เพราะใกล้วันอัดรายการแล้วต้องรีบซ้อม

" ผมขอโทษนะพี่ที่มีส่วนทำให้พี่ทะเลาะกับแฟน" แจวอนที่เพิ่งหายช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองเดินมาขอโทษมินโฮ

" อื้อ จริงๆมันก็ไม่ใช่ความผิดนาย" มินโฮพูดก่อนจะก้มหน้าอย่างหมดอะไรตายอยากชีวิตขาดหายอากาศหมดโลกขี้ไม่ออกคิตตี้โดนขโมย..(?)

" เฮ้อออออ" มินโฮถอนหายใจ

" มึงอย่าคิดมากเลยมินโฮ เพราะไม่ใช่แค่มึงที่โดนนอนนอกห้อง.." จีโฮที่หายออกไปจากห้องซ้อมตั้งแต่ตอนที่นัมแทเดินเข้ามาพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่หงอยไม่ต่างจากมินโฮ

" พี่หมายความว่าไง??" มินโฮหันไปมองหน้าจีโฮด้วยความสงสัย

" หมายความว่ากูก็โดนไง แล้วไม่ได้โดนแค่นอนนอกห้องนะ ของกูอ่ะนอนนอกบ้าน! ไอ้เหี้ย เจ็บปวดสัส.." จีโฮโวยวายขึ้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ย้อนไปตอนนัมแทคุยโทรศัพท์

( ฮัลโหลพี่ยูควอน ) นัมแทเอ่ยทักทายอย่างมีมารยาท

"ว่าไงแทฮยอน โทรมาหาพี่มีอะไร" ยูควอนถามด้วยความสงสัย เพราะถ้าไม่มีปัญหาอะไรน้องชายคนนี้ก็ไม่ค่อยจะโทรมาหาตนเท่าไหร่

( พี่รู้ไหมครับว่าพี่จีโฮอยู่กับพี่มินโฮหรือป่าว ) นัมแทพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดจนยูควอนรู้สึกได้

" อ๋อ เห็นจีโฮบอกว่าวันนี้ทีมมีซ้อม คงอยู่ที่ห้องซ้อมกันน่ะ แทฮยอนมีอะไรหรือป่าว แล้วทำไมไม่โทรไปถามมินโฮล่ะ" ยูควอนขมวดคิ้วอย่างสงสัย แต่ก็รู้สึกเป็นห่วงน้องชายกลัวว่าจะมีปัญหาอะไรกัน

( ผมไม่อยากทำให้เสือมันเผ่น ถ้าพี่ลองเข้าแท็กเอสเอ็มทีเอ็มสี่ดูพี่จะรู้ถึงปัญหาของผมอย่างแจ่มชัดเลย แค่นี้ก่อนนะครับพี่ ผมจะไปทำให้เสือมันสิ้นลายกลายเป็นคิตตี้ ขอบคุณพี่มากนะครับ )

" อื้อ ไม่เป็นไร" สิ้นเสียงยูควอนนัมแทก็ตัดสายไปทันที ทำให้ยูควอนสงสัยว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น

" แท็กเอสเอ็มทีเอ็มสี่หรอ..?" ยูควอนพูดขึ้นกับตัวเองอย่างสงสัยก่อนจะหยิบไอโฟนของตัวเองขึ้นมาแล้วเข้าไปดู #SMTM4 ตามที่นัมแทบอก เมื่อเข้าไปแล้วก็ถึงกับร้องอ๋อในใจว่าทำไมนัมแทถึงได้ดูหงุดหงิดขนาดนั้น

" นายซวยแน่ๆซงมินโฮน้องรัก" ยูควอนพูดขึ้นเบาๆก่อนจะค่อยๆเลื่อนดูแท็กไปเรื่อยๆ แต่แล้วสายตาของยูควอนก็สะดุดเข้ากับแท็กมากมายที่มีชื่อของคนรักอยู่

#โค่โน่

#โค่ดัพ

#โค่

#โค่

#โค่

#โค่!!!

ตอนนี้อารมณ์ที่นิ่งสงบของคนตัวเล็กเริ่มปะทุถึงจุดสูงสุด

" แรดมากนักใช่ไหมอูจีโฮ!! เราเห็นดีกันแน่!!!" ตอนนี้ความหึงหวงเริ่มเข้าครอบงำคนตัวเล็ก ยูควอนกดออกจากทวิตเตอร์แล้วเข้าไปที่คาท๊กก่อนจะกดเข้ายังห้องแชทของจีโฮแล้วพิมพ์บางอย่างลงไปพร้อมกับภาพแท็กมากมายในทวิตที่มีชื่อจีโฮอยู่ก่อนจะกดส่ง

' แรดนักใช่ไหมอูจีโฮ!! คืนนี้นายนอนนอกบ้านไปเลย!!!!'

เมื่อข้อความถูกส่งไปเรียบร้อยแล้วคนตัวเล็กก็ปิดเครื่องพร้อมกับลุกไปล็อคบ้านอย่างแน่นหนา ตัดการสื่อสารทุกอย่างไม่ให้จีโฮติดต่อตัวเองได้ ให้มันรู้ซะบ้างว่านี่ใคร! ยูควอนคิดในใจก่อนจะเดินเข้าห้องและปิดไฟนอนทันที

ด้านจีโฮ

ร่างโปร่งรู้สึกถึงแรงสั่นของเครื่องมือสื่อสารในกระเป๋ากางเกงเลยหยิบออกมาดู เมื่อเปิดเข้าไปดูข้อความที่ถูกส่งมาก็ถึงกับตาโต

' แรดนักใช่ไหมอูจีโฮ!! คืนนี้นายนอนนอกบ้านไปเลย!!!!'

หนึ่งข้อความและภาพแท็กมากมายที่ถูกแคปมาจากทวิตเตอร์ทำให้จีโฮถึงกับช็อค ร่างโปร่งรีบเดินออกจากห้องซ้อมเพื่อไปโทรหาคนรัก ระหว่างที่ผลักประตูออกไปอย่างรีบร้อนก็มีร่างบางของนัมแทเดินสวนกับตนเข้าไปยังห้องซ้อม แต่จีโฮก็ไม่ได้สนใจ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการง้อคนตัวเล็ก เมื่อออกมาจากห้องซ้อมแล้วร่างโปร่งก็กดโทรออกหาคนตัวเล็กในทันที

' เรียกหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...'

" เหี้ย!!!! ยูควอนปิดเครื่อง" จีโฮสบถกับตัวเองด้วยความช็อคยิ่งกว่าเดิม

" ทำไงดีวะกู" จีโฮถามตัวเองพร้อมกับใช้สมองคิดหาทาง

" เฮ้ออ.. สงสัยต้องทำใจ" พูดจบก็เดินคอตกกลับเข้าไปในห้องซ้อม ร่างโปร่งรู้ดีว่าถึงกลับไปที่บ้านก็คงเข้าไม่ได้ ปานนี้ยูควอนคงจะล็อคบ้านหมดแล้ว เพราะเวลาที่ยูควอนโกรธทีไรเป็นแบบนั้นทุกที แต่เมื่อเข้ามาในห้องซ้อมก็เจอกับมินโฮที่สิ้นลายเสือกลายเป็นคิตตี้..

ปัจจุบัน

มินโฮกับจีโฮได้แต่นั่งคอตก คนน้องก็ไม่เป็นอันซ้อม คนพี่ก็ได้แต่นั่งมองรูปเมียในไอโฟน แอนดัพที่เห็นบรรยายน่าขำนี้ลุกขึ้นมาหยุดยืนตรงกลางระหว่างเพื่อนและพี่อย่างนึกสนุก

" ฮ่าๆๆ น่าสงสารจริงๆคนกลัวเมีย" แอนดัพยืนขำกับภาพที่เห็นตรงหน้าอย่างสนุกสนาน

" ไม่ได้เรียกกลัวเมีย เค้าเรียกให้เกียรติบุคคลอันเป็นที่รัก!!" มินโฮกับจีโฮหันไปมองแอนดัพแล้วโวยขึ้นพร้อมกัน

" โห สมแล้วที่เป็นคนหัวอกเดียวกัน สามัคคีกันดีชิปหาย ฮ่าๆๆๆ" แอนดัพยังคงล้อและหัวเราะคนที่ให้เกียรติบุคคลอันเป็นที่รักอย่างไม่เลิก

" หึ สนุกมากใช่ไหมไอ้ดัพ มึงโดนกูเอาคืนแน่" มินโฮพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปสบตาจีโฮอย่างรู้กัน

" พี่จีโฮ" มินโฮส่งสัญญาณให้จีโฮจัดการเลย ส่วนร่างสูงก็ลุกไปยืนตรงหน้าเพื่อนรัก แอนดัพขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าสองคนนี้กำลังคิดจะทำอะไร

" มึงเล่นผิดคนแล้วดัพ" จีโฮลุกขึ้นเดินไปยืนตรงประตูห้องซ้อมก่อนจะกดโทรศัพท์โทรออกไปยังเบอร์ที่ต้องการแล้วยกโทรศัพท์แนบหูรอฟังเสียงตอบรับจากปลายสาย

" พี่ทำอะไร" แอนดัพถามด้วยความสงสัย ตอนนี้เริ่มไม่ไว้ใจไอ้สองพี่น้องคู่นี้แล้ว จีโฮยักไหล่เบาๆเป็นจังหวะเดียวกับที่ปลายสายตอบรับมาพอดี

" ฮัลโหลเวอร์นอน" เมื่อปลายสายรับโทรศัพท์จีโฮก็รีบเอ่ยทักทายในทันที พร้อมกับยกยิ้มอย่างคนมีชัยส่งไปให้แอนดัพ

" เหี้ย!!!! พี่จีโฮ!!!!" แอนดัพแหกปากดังลั่นเมื่อรู้ว่าคนที่จีโฮโทรหาเป็นใครพร้อมกับพยายามพุ่งตัวเข้าไปแยกโทรศัพท์จากร่างโปร่ง แต่ก็โดนมินโฮล็อคตัวไว้จนไม่สามารถเข้าถึงตัวจีโฮได้

" ไอ้มินโฮมึงปล่อยกูนะเว้ย!!!" แอนดัพโวยวายเสียงดังพร้อมกับพยายามแกะมือที่ล็อคตัวเองอยู่ออก แต่ก็ไม่เป็นผลสักที

" พี่จีโฮอย่าเล่นแบบนี้ดิพี่!!!"

" มึงอยากล้อกูกับไอ้มินโฮดีนัก ในเมื่อพวกกูโดนเมียสั่งห้ามนอนด้วย มึงก็ต้องโดนเหมือนกัน" จีโฮพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจส่งให้แอนดัพ

" ไม่!!!!!!!!!!!"

ร่างโปร่งไม่ฟังเสียงโวยวายของแอนดัพ จีโฮบอกให้เวอร์นอนเข้าไปดู #SMTM4 ก่อนจะกดวางสาย และผลที่ตามมาก็คือ..

' คืนนี้พี่ไม่ต้องมาหาผมเลยนะ!!' เวอร์นอนโทรกลับมาหาแอนดัพพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัดก่อนจะกดตัดสายไป พอแอนดัพโทรกลับไปเวอร์นอนก็ไม่รับสาย เป็นเหตุให้แอนดัพไม่สามารถตื๊อขอไปนอนกับคนรักได้ คืนนี้จึงมีคนที่ถูกเมียทอดทิ้งสามคนนอนค้างที่ห้องซ้อม โดยมีต้นเหตุมาจาก.. #SMTM4