ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [B.A.P] Love undeniable รัก...ปฏิเสธไม่ได้

    ลำดับตอนที่ #1 : Love undeniable Intro : บทเรียน...

    • อัปเดตล่าสุด 18 ธ.ค. 57


    Love  Undeniable รัก...ปฏิเสธไม่ได้


    Intro : บทเรียน...

         ก็แค่อยากจะบอกความรู้สึกที่มีข้างใน มันผิดด้วยหรอ...กับการที่ผมบอกว่ารักพี่ ผมแค่อยากให้พี่รู้ และไม่ได้ต้องการให้พี่รักผมตอบ... บรรยากาศที่เงียบสนิท และสายตาทุกคนที่จับจ้องมาทางผม ตอนนี้ผมอยู่กลางผู้คนมากมาย แต่ผมไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น เพราะในเวลานี้ ผมกำลังร้องไห้ เสียใจ และผิดหวัง TT

      
         มีแค่เสียงของผม ที่เอาแต่ตะโกนใส่หน้าคนที่เพิ่งจะบอกรักไป และเค้าก็ปฏิเสธความรักของผม แถมยังด่าผม ว่าผมต่อหน้าคนอื่น จนตอนนี้ ผมทั้งอาย ทั้งโกรธ และเริ่มจะเกลียด...คนที่ผมคิดว่าเค้าดีมาตลอด

      
         ‘หลังจากนี้ต่อไป...ผมจะไม่รักคนอย่างพี่อีกแล้ว ถึงตอนนี้ผมจะรักพี่มากเท่าไหร่ แต่ผมก็เกลียดพี่มากเท่านั้น ที่ผ่านมาผมจะคิดซะว่า เราเป็นแค่คนที่รู้จักกันแล้วก็จากกันด้วยดี...และผมก็จะจำเอาไว้ว่า คนอย่างพี่ไม่ควรที่จะเอาหัวใจเข้าไปแลก เพราะพี่มันไม่มีหัวใจ รักใครไม่เป็น ไม่เป็นเลยจริงๆ’ นั้นเป็นคำสุดท้ายที่ผมพูด และผมก็รีบวิ่งออกมา เพราะตอนนี้มีแต่คนมองมาทางผม ผมอาย อายที่จะสู้หน้าใครๆที่นี่ได้อีก และนั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่ทุกคนได้เจอผม...


         ...และนี่คงจะเป็นบทเรียน ที่จะทำให้ผมคิดได้ และไม่ตัดสิ้นใจ รักใครง่ายๆแบบนี้อีก...



     

         Rrrrrrr rrr !!

         “เฮ้ย ย !!” เสียงนาฬิกาปลุกทำให้ผมสะดุ้งตื่นจากที่นอน นี่ผมฝันไปหรอนี่...ให้ตายสิ ผมฝันถึงเรื่องนั้นมาเป็นร้อยรอบแล้วน่ะ เมื่อไหร่ผมจะลืมเรื่องหน้าอายนั้นได้สักที ทั้งๆที่มันก็ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว... 
      
       “เฮ้ย! นี่มันสายแล้วนิ...ไม่ได้การแล้ว วันนี้วันแรกด้วย...จะสายไม่ได้นะ” ผมต้องตกใจขึ้นอีกรอบเมื่อรู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาสายมากแล้วกับการไปเรียนวันแรกของผม... 

      

         ...ผมคิดว่ายังไงก็ไม่ทันคาบแรกแล้ว ระหว่างทางไปมหาลัยผมเลยเดินเล่นไปเรื่อย...

      

         ได้กลับมาที่โซลอีกครั้ง ทำให้ผมนึกถึงเรื่องที่ผมไม่อยากจะจดจำ มันเป็นเรื่องที่ผมต้องหนีไปอยู่ปูซานถึง5 ปี ก็ใครจะอยู่ได้บ้างล่ะ โดนซะขนาดนั้น...

      

         แต่ถ้าจะว่าไปแล้ว มหาลัย Best Absolute Perfect ที่ผมกำลังจะไปเรียนนั้น ก็อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนตอนม.ปลายที่ผมเคยเรียนสักเท่าไหร่ คงไม่มีเพื่อนตอนรุ่นนั้นของผมเรียนอยู่หรอกน่ะ ไม่งั้นผมคงต้องหนีไปอยู่ปูซานอีกรอบเป็นแน่ 

         อีกอย่าง...ขออย่าให้ผมเจอคนที่ผมหนีหน้าเค้ามาตลอดด้วยเถอะ’…

     

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    <ไรเตอร์>
    ** เป็นไงบ้างค่ะ Intro สั่นๆ พอจะเข้าใจเรื่องราวตอนต่อไป บ้างยัง ?? รับรองว่าตอนต่อไปเริ่มสนุกขึ้นแล้วแหล่ะ เพราะจะมีแขกรับเชิญหลายท่าน มาร่วมแสดงกันด้วย จะมีใครบ้าง ก็อย่าลืมติดตามกันนะ...
    **  ไรต์ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นด้วยน่ะค่ะ เม้นกันตั้งแต่เรื่องยังไม่เริ่มเลย ยังไงก็อยู่เป็นเพื่อนกันจนจบด้วยน๊าา อิอิ ^^'' (ถ้าชอบก็กดโหวดกันด้วยน๊าา ^^) 

    Chillin' Theme
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×