คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [OS] - Jealous
OS-Jealous
Jaeseop x Kiseop
‘วันนี้รอก่อนนะ ต้องอยู่ช่วยทำงานห้อง คงลงไปหาช้า’
กีซอบยู่ปากใส่หน้าจอโทรศัพท์เมื่อเปิดอ่านข้อความอีกครั้ง ข้อความที่เพิ่งถูกส่งมาถึงเมื่อสิบนาทีที่แล้วก่อนเลิกเรียน หลังจากทำความเคารพบอกลาอาจารย์ประจำวิชาเรียนคาบสุดท้ายไปแล้ว ร่างโปร่งก็หิ้วกระเป๋าสะพายลงมานั่งฆ่าเวลารอกลับบ้านที่สนามบาสเก็ตบอลของโรงเรียน
“เฮ้กีซอบ! ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ มาเล่นบาสด้วยกันดิ่”
เสียงเรียกจากเพื่อนในสนามที่กำลังมีเด็กนักเรียนชายห้าคนกำลังเล่นบาสเก็ตบอลกันอยู่ ร่างโปร่งส่ายหน้าตอบคำถามแรกและตัดสินใจวางกระเป๋าเอาไว้บนอัฒจรรย์ข้างสนามเพื่อลงไปร่วมเล่นกับเพื่อน
“เห็นว่าคนไม่ครบนะเว้ยเลยลงมาเล่นด้วย แต่บอกไว้ก่อนนะว่าเล่นไม่ค่อยเป็น”
“ไม่เป็นไรหน่า มาๆเล่นด้วยกัน”
“งั้นกีซอบไปอยู่กับเจอร์รี่แล้วก็ยูซึงล่ะกัน ทีมนั้นมีแต่คนตัวเล็กๆให้คนสูงๆแบบนายไปช่วยละกัน”
“โหยยย อย่ามาดูถูกกันนะเว้ย คอยดูเหอะ”
“ฮ่าๆ ตกลงตามนั้นล่ะกัน ส่วนฉัน เรดแล้วก็ฮารูอยู่ทีมเดียวกัน”
แทฮีเป็นคนจัดการแบ่งทีมตามความคิดของตัวเองเรียบร้อยโดยไม่ฟังความต้องการของเพื่อนๆเลย แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครคัดค้าน ทั้งหมดเริ่มเล่นกันทันที แต่ละฝ่ายผลัดกันทำคะแนนมีแกล้งกันบ้าง วิ่งไล่เตะกันบ้างสร้างความสนุกสนานให้กับการเล่นกีฬา แต่ดูเหมือนกีซอบจะไม่ค่อยจะได้ครองลูกเท่าไหร่ อาศัยส่วนสูงที่ได้เปรียบเล็กน้อยคอยช่วยกันทีมตรงข้ามเอาไว้ให้เพื่อนๆเป็นคนชู๊ตลูกทำคะแนนแทน
“กีซอบกันไอ้เรดไว้เร็ว!”
พอได้ยินเสียงตะโกนบอกจากเจอร์รี่เพื่อนร่วมทีม กีซอบก็รีบขยับตัวเข้าไปกันเพื่อนตัวสูงฝ่ายตรงข้ามที่ยืนอยู่ใกล้เขาที่สุดเอาไว้ สองแขนกางออกกั้นไว้ไม่ให้อีกคนหลุดรอดจากการป้องกันไปได้ ยิ่งเพื่อในทีมเขากำลังเลี้ยงลูกเข้ามาใกล้ก็ยิ่งต้องออกแรงดันเอาไว้ไม่ให้หลุดออกมาแย่งลูกบาสไปได้
หมับ!
เมื่อทีมของกีซอบชู๊ตลูกลงห่วงไปแล้วเรียบร้อยและกำลังให้อีกฝ่ายส่งลูกเริ่มเดินเกมส์ต่อ ปรากฎว่าคนที่เอาแต่หันหลังพยายามกันท่าฝ่ายตรงข้ามเอาไว้กลับถูกรวบกอดเอาไว้แทน กีซอบต้องพยายามดิ้นออกให้หลุดเพื่อจะได้ไปช่วยเพื่อนในทีมอขงเขาต่อไป แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูกเรดแกล้งกอดเอาไว้แน่นด้วยความหมั่นเขี้ยว
“เรดแม่งปล่อยดิ่ว่ะ จะไปวิ่งไล่ลูก”
“ฮ่าๆ เรื่องอะไรจะปล่อย เราก็ต้องกันนายเอาไว้ไง”
เสียงหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อคนในอ้อมแขนยิ่งดิ้นหนักเข้าไปใหญ่ เรดเองก็ถือว่าเป็นการแกล้งเพื่อนสนุกๆแล้วยังช่วยตัดกำลังของอีกฝ่ายไปในตัว เป็นแบบนี้กีซอบเลยจัดการเหยียบแรงๆลงบนเท้าของอีกคน เพื่อนตัวสูงถึงยอมปล่อยเขาออกมาจากอ้อมแขนได้ เสียงหัวเราะสนุกสนานและตะโกนโหวกเหวกดังขึ้นตลอดเวลา จนกระทั่งเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มสังเกตเห็นว่ามีใครบางคนมายืนรออยู่
“เฮ้ย หยุดๆ กีซอบแฟนนายมาอ่ะ”
แทฮีร้องทักขึ้นก่อนจะมองไปที่ข้างสนาม ทำให้อีกห้าคนที่เหลือต่างหยุดการกระทำทุกอย่างลงและพร้อมใจกันหันมองตามไป สีหน้าเรียบนิ่งและคิ้วที่ขมวดน้อยๆของแจซอบซึ่งกำลังยืนรออยู่ข้างอัฒจรรย์ทำให้ทุกคนที่เห็นไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมถึงต้องตีหน้าเข้มขนาดนั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่เป็นแฟนกันอย่างกีซอบ ร่างโปร่งบอกลาเพื่อนๆก่อนจะเดินตรงกลับมาเอากระเป๋าสะพายของตัวเองและเดินเข้าไปหาคนที่กำลังยืนรออยู่
“กลับบ้านกัน”
แจซอบพยักหน้ารับและรอให้แฟนหนุ่มเดินนำหน้าออกไปก่อน เขาหันกลับมามองที่กลุ่มเพื่อนในสนามบาสเก็ตบอลอีกครั้งด้วยสีหน้าแบบเดิมแล้วจึงเดินตามอีกฝ่ายออกไปติดๆ
.
“วันหลังไม่ต้องไปเล่นบาสแล้วนะ ถ้าจะเลิกช้าจะให้มารอหน้าห้อง”
ระหว่างทางกลับบ้านจู่ๆแจซอบก็ห้ามไม่ให้แฟนของตัวเองไปเล่นบาสเก็ตบอลกับเพื่อนๆ คิ้วเรียวเลิกขึ้นอย่างแปลกใจก่อนจะหันไปเพื่อเตรียมจะถามถึงเหตุผล แต่อีกคนก็พูดต่อให้ทันทีโดยไม่ต้องรอให้เขาถามออกมาก่อนเลย
“หัดอยู่นิ่งๆบ้าง”
“อะไรของแกเนี่ย แค่เล่นบาสก็ผิดหรอ?”
“มันไม่ผิด แต่หมายถึงว่า...”
“หมายถึงจะให้เราอยู่นิ่ง เรียบร้อย น่ารักๆแบบเควิ่นบ้างงั้นสิ่ ถ้าชอบแบบนั้นทำไมไม่ไปขอเขาเป็นแฟนเลยล่ะ!”
“ไม่ใช่ ทำไมชอบคิดไปเองแบบนี้วะ”
กีซอบหยุดเดินทันทีแล้วจ้องตาแฟนของเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ หลายครั้งแล้วที่แจซอบชอบเตือนให้เขาอยู่นิ่งๆ บอกให้เขาทำตัวเรียบร้อยบ้าง ไม่ให้เล่นอะไรเด็กๆแบบที่เขาชอบเล่นกับเพื่อน อีกคนมักจะพูดถึงเพื่อนของตนที่อยู่ห้องเดียวกันซึ่งกีซอบเองก็ยอมรับว่าเควิ่นเป็นคนที่ดูเรียบร้อย และน่ารักน่าทะนุถนอม ตรงกันข้ามกับเขาที่ขี้โวยวาย อยู่ไม่สุขแบบนี้
“คิดไปเองอะไร แกพูดแบนี้ตลอดอ่ะ ทำไมไม่เป็นแบบนั้น ทำไมไม่เป็นแบบนี้ ทำไมไม่เป็นแบบเควิ่น แกก็รู้ว่าเราเป็นแบบนี้มาตั้งนานอยู่แล้ว แล้วแกจะมาบอกว่าชอบเราทำไม จะมาขอเราคบทำไมวะห๊ะ?”
การทะเลาะกันครั้งนี้เริ่มจะรุนแรงขึ้นเมื่อกีซอบเริ่มพูดออกมาตรงๆตามสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ เริ่มพูดเสียงดังตามอารมณ์โมโหที่พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว แจซอบถอนหายใจก่อนจะส่ายหัวปฎิเสธ สีหน้าที่แสดงถึงความไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอีกคนถึงคิดแบบนี้กลับทำให้คนมองตีความหมายเป็นสีหน้าเบื่อหน่ายแทนเสียอย่างนั้น
“ถ้าเบื่อกันก็เลิก ไม่ต้องมาทน!”
“ไปกันใหญ่แล้ว ฟังก่อนดิ่กีซอบ ...ที่อยากให้อยู่นิ่งๆ อยากให้เรียบร้อยเพราะไม่อยากให้คนมองแกเยอะ รู้ป่ะเวลาแกเล่นกับเพื่อน เวลาแกเสียงดัง เวลาแกหัวเราะแล้วมีแต่คนมองอ่ะ เขามองแกกันไม่วางตาเลย มีแต่คนชอบแกมีแต่คนอยากเข้ามาเล่นด้วย เราไม่ชอบ เราหวง แล้วที่เราชอบแกก็เพราะแกเป็นแบบนี้ไม่ได้ชอบคนแบบเควิ่นซักหน่อย”
“…แล้วที่ห้ามไม่ให้เล่นบาสก็เพราะถ้าไปเล่นแล้วโดนกอดแบบนั้นอีกจะทำไง เรารู้ว่าแกไม่คิดอะไรและถึงแม้ว่ามันก็จะไม่คิดอะไรด้วยเหมือนกันแต่เราก็ไม่ชอบ แกรับได้มั้ยล่ะที่เราขี้หึงขนาดนี้ ...เราจะยอมเลิกกับแกก็ได้ ถ้าแกรับไม่ได้ที่เราเป็นขนาดนี้”
……………………………
เป็นเพราะอย่างนี้แล้วกีซอบยังจะบอกเลิกแจซอบลงอีกหรออออออออออ
วันช๊อตอย่างสั้น -_____-
ความคิดเห็น