เงาปริศนา

ลำดับตอนที่ #1 : คน

       โรงพยาบาลบูรพาอารียเวช เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่ผู้คนให้ความไว้ใจกันมาก เนื่องจากรักษาดีและค่ารักษาไม่ค่อยแพง คนพอมีพอกินก็มาใช้บริการได้ 
        วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2550 เวลา 08.00 น. ณ ตึกผู้ป่วยใน ห้อง 707
       อาชา พักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยายาลนี้เป็นเวลากว่หนึ่งเดือนแล้ว ซึ่งในอาทิตย์หน้าเขาก็จะได้ออกจากโรงพยาบาล ซึ่งอาการป่วยของเขานั้นทำให้งานแต่งงานของเขากับ สุชาดา ต้องเลื่อนออกไป
       "พี่ชาคะ พี่ว่างานแต่งของเรา ของชำร่วยน่ะ จะเอาอะไรดีค่ะ" สุชาดานั้งอยู่บนโซฟากำลังใช้มีดปอกเปลือกผลไม้อยู่หันขึ้นมาถาม ฝ่ายอาชายิ้มอย่างเดียวจนสุชาดาต้องถามอีกรอบ
        "แล้วแต่สุสิ พี่นอนอยู่บนเตียงอย่างนี้จะไปทำอะไรได้ล่ะ
        "ค่า... อะไรก็แล้วแต่สุ แล้วแต่สุ" สุชาดาวางมีดปอกผลไม้และหยิบจานผลไม้เดินไปนั้งบนเก้าอี้ข้างๆเตียงของอาชา
        "ป้อนหน่อยสิ" อาชาออดอ้อนตามประสาคนรักซึ่งสุชาดาก็ป้อนให้แต่โดยดี
        ทั้งคู่นั่งคุยกระหนุงกระหนิงกันซักพักสุชาดาก็ยกช้อมือขึ้นเพื่อดูเวลา
        "ตายล่ะ 9 โมงแล้ว พี่สุขดาสุตายแน่ๆเลย ชาคะ เดี๋ยวสุต้องไปทำงานก่อนนะคะ ตอนเที่ยงค่อยเจอกัน"
        "จ๊ะ เดินทางดีๆนะ"
         สุชาดาตรงเข้าไปหอมแก้มแล้วเดินจากไป อาชามองตามไปจนสุชาดาปิดประตู  อาชาถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเขาก็หยิบรีโมทเปิดโทรทัศน์ดูรายการต่างๆอย่างไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่
          อยู่ๆโทรทัศน์ก็ดับลง พร้อมๆกับไฟและเครื่องปรับอากาศได้หยุดทำงานลง"ไฟดับ" อาชาคิดในใจ แม้เป็นเวลากลางวันแต่วันนี้ท้องฟ้ากลับมืดลงด้วยเมฆฝนที่ดำทะมึน ทำให้ห้องของอาชามืดสลัวราวกับเป็นเวลาอาทิตย์อัสดง
          ลมพัดผ้าม่านปลิวไสว ด้วยอากาศที่ค่อนข้างอบอ้าวสุชาดาจึงเดินไปเปิดประตูไว้ให้ก่อนที่จะออกจากห้องไป....