รักนายสุดใจ,,,,เจ้าชายปากแข็ง!! >///<

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่3: พี่พยาบาลสุดหล่อ

  รักนายสุดใจ...เจ้าชายปากแข็ง
---พี่พยาบาลสุดหล่อ....--

" ก..ก็ ยูชอนเขาหลับไปตั้งแต่คาบสอง ตอนนี้ยังไม่ตื่นเลย!! ตัวก็ร้อนจี๋ พี่ยุนโฮช่วยมาพาเขาไปหาหมอทีนะคะ TT^TT"

"... ไอ้ยูชอน!! -O-  บ้าชิบ!! เธอรออยู่ตรงนั้นนะ เดี๋ยวฉันจะไปหา"

คลิ๊ก!!

ไม่เกิน 5 นาที พี่ยุนโฮก็มาถึงที่ห้องแต่ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร  พี่ก็คว้าร่างที่ไม่ได้สติของยูชอนขึ้นบ่า แล้วก้าวเท้าฉับๆ ออกจากห้องไป

ฉันได้แต่มองตามหลังของพี่ยุนโฮอย่างนี้.... ทุกที

ฉันไม่มีกะจิตกะใจที่จะเรียนหนังสือแล้ว ฉันเอาแต่มองไปที่นาฬิกา

ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก

อ๊ากกก -O- ทำไมนาฬิกามันเดินช้าอย่างนี้เนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกเรียน

ฉันอยากจะวิ่งไปปรับนาฬิกาใจจะขาด แต่เหมือนอาจารย์จะรู้

เรียกฉันออกไปทำโจทย์เลขมหาหิน หน้ากระดาน TT^TT

ออด!! ฉันรีบเก็บกระเป๋า แล้ววิ่งออกจากโรงเรียนทันที

ยูชอนจ๋าาาา ฉันกำลังไปหานายนะ นายอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ TOT

ฉันรีบเรียกรถแท๊กซี่จากหน้าโรงเรียน

"ลุงคะ ไปโรงพยาบาลเซนต์แมรี่ค่ะ!! ด่วนเลยคะลุง"

ตอนที่นั่งอยู่บนรถฉันไม่เป็นอันทำอะไร ได้แต่มองออกไปข้างทาง แล้วก็เร่งคุณลุงคนขับให้ขับเร็วขึ้นอีก

"ลุงคะ ToT เร็วอีกหน่อยสิคะ เพื่อนหนูกำลังป่วยหนักนะคะ T_T"

"รู้แล้วน่าหนู ลุงขับเร็วที่สุดแล้ว หนูใจเย็นๆอีกไม่เกินสองนาทีถึงชัวร์ ^-^"

คุณลุงคนขับยิ้มกว้าง ฉันจึงต้องยอมนั่งลงเงียบๆ

…..สองนาที.... ทำไมมันนานอย่างนี้อะ

" เอ้า ถึงแล้วหนู " คุณลุงคนขับหันมาบอก ฉันยื่นแบงค์พันวอนสามใบให้ลุง

แล้วรีบวิ่งลงจากรถ

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ~~

อ๊ากกก โรงพยาบาลอะไรเนี่ยทำไมมันใหญ่อย่างนี้ >_<

อ๊ะ!! ฉันเหลือบไปเห็นคนชุดขาวกำลังเดินสวนกับฉัน เขาตัวสูงมากเลย หน้าตาก็ดี(หล่อมากๆ กรี๊ดดดด>///<) ต้องเป็นพี่พยาบาลแน่เลย ลองถามดูดีกว่า

"ขอโทษนะคะ"

พี่พยาบาลตัวสูงก็หยุดเดิน

"ครับ?"

"เอ่อ... พอจะรู้มั๊ยคะว่า ปาร์ค ยูชอน พักอยู่ห้องไหน^-^"

คนที่ฉันเขาใจว่าเป็นพี่พยาบาลทำหน้า งงๆ แล้วถามฉันว่า

"... เธอเป็นอะไรกับ ปาร์ค ยูชอน -_-^^ "

" .... -0- ปาร์ค ยูชอนพักอยู่ห้องไหนคะ?" ฉันถามย้ำพี่พยาบาลอีกรอบ

" ฉันถามว่าเธอเป็นอะไรกับยูชอน!! ไม่ได้ยินหรอยัยบื้อ!! "

แง๊ T^T พี่พยาบาลสุดหล่อตะคอกใส่ฉัน

"  เพื่อน....คะ ToT "

" อ้าว เฮ้ย!! เธอร้องไห้ทำไมน่ะ ฉันขอโทษ อย่าร้องนะ"

"TT^TT"

แล้วพี่พยาบาลก็ขอโทษฉันอยู่ห้าสิบกว่าครั้ง แต่ฉันก็ไม่ยอมหยุดร้อง T_T

สักพักฉันก็รู้สึกว่าเท้าไม่ได้สัมผัสพื้นอีกต่อไปแล้ว

" TOT พี่!! ปล่อยฉันลงนะ!! ปล่อย!!>_< "

ฉันทั้งดิ้นทั้งทุบแต่พี่สุดหล่อก็ไม่ยอมปล่อยฉันลงจากบ่าซักที

ตอนนี้ทุกคนในล๊อบบี้มองฉันอย่างประหลาดๆ ฉันเลยยิ่งดิ้นให้แรงกว่าเก่า แต่พี่เขาก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี T^T

" พี่จะพาฉันไปไหน? T^T ปล่อยฉันลงเถอะคะ คนอื่นเขาจะมองไม่ดีเอานะคะ"

"แล้วไง" พี่พยาบาลยังไม่สนใจฉัน เดินฉับๆขึ้นลิฟท์เฉยเลย

อย่าเอาฉันไปขายเลยน้าาาาา~~ ได้ไม่กี่วอนหรอก ฮืออ~ T_T

แล้วเท้ายาวๆของพี่สุดหล่อก็หยุดก้าว เขาวางฉันลงแบบทะนุถนอมสุดๆ >o<

ตอนนี้ฉันกำลังยืนหันหน้าเข้าหาพี่พยาบาล

เขาใช้มือใหญ่ปาดคราบน้ำตาให้ฉันอย่างแผ่วเบา

ก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูฉันว่า

***************

พิมไทยได้แล้วคร่ะ ^^ โว๊ววววว!!!

ดีใจสุดๆ ><'' กรี๊ดดดด ไม่ต้องเหนื่อยเกือบตายเพราะปั่นฟิคแล้วววว ---*

ต่อไป....ขอขอบคุน... เพื่อนๆ ผุอ่านที่น่ารั๊กน่าจุ๊บบบ >3< ของบับเบิ้ลกัมม

ที่ท่านทั้งหลายช่วยเม้นนนน กันมา ถึงมันจะน้อยนิดส์....* แต่ก้เปนกะลังใจขั้นสุดยอด~ หั๊ยลิงตัวนี้มีแรงปั่นต่ออออ ขอบคุนนะคะ!!

อ่า....ถ้าเกิดว่าเพื่อนๆผุอ่านคนไหนมีอะไรก้เมวมาได้นะฮับ ที่ monkey2insel@hotmail.com

เมวที่หั๊ยไป...ที่มันขึ้นอันนั้นเค้าเลิกใช้แล้ววววน้า

ขอบคุนอีกครั้งค่ะ!!! ^ / ^

" ก..ก็ ยูชอนเขาหลับไปตั้งแต่คาบสอง ตอนนี้ยังไม่ตื่นเลย!! ตัวก็ร้อนจี๋ พี่ยุนโฮช่วยมาพาเขาไปหาหมอทีนะคะ TT^TT"

"... ไอ้ยูชอน!! -O-  บ้าชิบ!! เธอรออยู่ตรงนั้นนะ เดี๋ยวฉันจะไปหา"

คลิ๊ก!!

ไม่เกิน 5 นาที พี่ยุนโฮก็มาถึงที่ห้องแต่ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร  พี่ก็คว้าร่างที่ไม่ได้สติของยูชอนขึ้นบ่า แล้วก้าวเท้าฉับๆ ออกจากห้องไป

ฉันได้แต่มองตามหลังของพี่ยุนโฮอย่างนี้.... ทุกที

ฉันไม่มีกะจิตกะใจที่จะเรียนหนังสือแล้ว ฉันเอาแต่มองไปที่นาฬิกา

ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก

อ๊ากกก -O- ทำไมนาฬิกามันเดินช้าอย่างนี้เนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกเรียน

ฉันอยากจะวิ่งไปปรับนาฬิกาใจจะขาด แต่เหมือนอาจารย์จะรู้

เรียกฉันออกไปทำโจทย์เลขมหาหิน หน้ากระดาน TT^TT

ออด!! ฉันรีบเก็บกระเป๋า แล้ววิ่งออกจากโรงเรียนทันที

ยูชอนจ๋าาาา ฉันกำลังไปหานายนะ นายอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ TOT

ฉันรีบเรียกรถแท๊กซี่จากหน้าโรงเรียน

"ลุงคะ ไปโรงพยาบาลเซนต์แมรี่ค่ะ!! ด่วนเลยคะลุง"

ตอนที่นั่งอยู่บนรถฉันไม่เป็นอันทำอะไร ได้แต่มองออกไปข้างทาง แล้วก็เร่งคุณลุงคนขับให้ขับเร็วขึ้นอีก

"ลุงคะ ToT เร็วอีกหน่อยสิคะ เพื่อนหนูกำลังป่วยหนักนะคะ T_T"

"รู้แล้วน่าหนู ลุงขับเร็วที่สุดแล้ว หนูใจเย็นๆอีกไม่เกินสองนาทีถึงชัวร์ ^-^"

คุณลุงคนขับยิ้มกว้าง ฉันจึงต้องยอมนั่งลงเงียบๆ

…..สองนาที.... ทำไมมันนานอย่างนี้อะ

" เอ้า ถึงแล้วหนู " คุณลุงคนขับหันมาบอก ฉันยื่นแบงค์พันวอนสามใบให้ลุง

แล้วรีบวิ่งลงจากรถ

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ~~

อ๊ากกก โรงพยาบาลอะไรเนี่ยทำไมมันใหญ่อย่างนี้ >_<

อ๊ะ!! ฉันเหลือบไปเห็นคนชุดขาวกำลังเดินสวนกับฉัน เขาตัวสูงมากเลย หน้าตาก็ดี(หล่อมากๆ กรี๊ดดดด>///<) ต้องเป็นพี่พยาบาลแน่เลย ลองถามดูดีกว่า

"ขอโทษนะคะ"

พี่พยาบาลตัวสูงก็หยุดเดิน

"ครับ?"

"เอ่อ... พอจะรู้มั๊ยคะว่า ปาร์ค ยูชอน พักอยู่ห้องไหน^-^"

คนที่ฉันเขาใจว่าเป็นพี่พยาบาลทำหน้า งงๆ แล้วถามฉันว่า

"... เธอเป็นอะไรกับ ปาร์ค ยูชอน -_-^^ "

" .... -0- ปาร์ค ยูชอนพักอยู่ห้องไหนคะ?" ฉันถามย้ำพี่พยาบาลอีกรอบ

" ฉันถามว่าเธอเป็นอะไรกับยูชอน!! ไม่ได้ยินหรอยัยบื้อ!! "

แง๊ T^T พี่พยาบาลสุดหล่อตะคอกใส่ฉัน

"  เพื่อน....คะ ToT "

" อ้าว เฮ้ย!! เธอร้องไห้ทำไมน่ะ ฉันขอโทษ อย่าร้องนะ"

"TT^TT"

แล้วพี่พยาบาลก็ขอโทษฉันอยู่ห้าสิบกว่าครั้ง แต่ฉันก็ไม่ยอมหยุดร้อง T_T

สักพักฉันก็รู้สึกว่าเท้าไม่ได้สัมผัสพื้นอีกต่อไปแล้ว

" TOT พี่!! ปล่อยฉันลงนะ!! ปล่อย!!>_< "

ฉันทั้งดิ้นทั้งทุบแต่พี่สุดหล่อก็ไม่ยอมปล่อยฉันลงจากบ่าซักที

ตอนนี้ทุกคนในล๊อบบี้มองฉันอย่างประหลาดๆ ฉันเลยยิ่งดิ้นให้แรงกว่าเก่า แต่พี่เขาก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี T^T

" พี่จะพาฉันไปไหน? T^T ปล่อยฉันลงเถอะคะ คนอื่นเขาจะมองไม่ดีเอานะคะ"

"แล้วไง" พี่พยาบาลยังไม่สนใจฉัน เดินฉับๆขึ้นลิฟท์เฉยเลย

อย่าเอาฉันไปขายเลยน้าาาาา~~ ได้ไม่กี่วอนหรอก ฮืออ~ T_T

แล้วเท้ายาวๆของพี่สุดหล่อก็หยุดก้าว เขาวางฉันลงแบบทะนุถนอมสุดๆ >o<

ตอนนี้ฉันกำลังยืนหันหน้าเข้าหาพี่พยาบาล

เขาใช้มือใหญ่ปาดคราบน้ำตาให้ฉันอย่างแผ่วเบา

ก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูฉันว่า

***************

พิมไทยได้แล้วคร่ะ ^^ โว๊ววววว!!!

ดีใจสุดๆ ><'' กรี๊ดดดด ไม่ต้องเหนื่อยเกือบตายเพราะปั่นฟิคแล้วววว ---*

ต่อไป....ขอขอบคุน... เพื่อนๆ ผุอ่านที่น่ารั๊กน่าจุ๊บบบ >3< ของบับเบิ้ลกัมม

ที่ท่านทั้งหลายช่วยเม้นนนน กันมา ถึงมันจะน้อยนิดส์....* แต่ก้เปนกะลังใจขั้นสุดยอด~ หั๊ยลิงตัวนี้มีแรงปั่นต่ออออ ขอบคุนนะคะ!!

อ่า....ถ้าเกิดว่าเพื่อนๆผุอ่านคนไหนมีอะไรก้เมวมาได้นะฮับ ที่ monkey2insel@hotmail.com

เมวที่หั๊ยไป...ที่มันขึ้นอันนั้นเค้าเลิกใช้แล้ววววน้า

ขอบคุนอีกครั้งค่ะ!!! ^ / ^

" ก..ก็ ยูชอนเขาหลับไปตั้งแต่คาบสอง ตอนนี้ยังไม่ตื่นเลย!! ตัวก็ร้อนจี๋ พี่ยุนโฮช่วยมาพาเขาไปหาหมอทีนะคะ TT^TT"

"... ไอ้ยูชอน!! -O-  บ้าชิบ!! เธอรออยู่ตรงนั้นนะ เดี๋ยวฉันจะไปหา"

คลิ๊ก!!

ไม่เกิน 5 นาที พี่ยุนโฮก็มาถึงที่ห้องแต่ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร  พี่ก็คว้าร่างที่ไม่ได้สติของยูชอนขึ้นบ่า แล้วก้าวเท้าฉับๆ ออกจากห้องไป

ฉันได้แต่มองตามหลังของพี่ยุนโฮอย่างนี้.... ทุกที

ฉันไม่มีกะจิตกะใจที่จะเรียนหนังสือแล้ว ฉันเอาแต่มองไปที่นาฬิกา

ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก

อ๊ากกก -O- ทำไมนาฬิกามันเดินช้าอย่างนี้เนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกเรียน

ฉันอยากจะวิ่งไปปรับนาฬิกาใจจะขาด แต่เหมือนอาจารย์จะรู้

เรียกฉันออกไปทำโจทย์เลขมหาหิน หน้ากระดาน TT^TT

ออด!! ฉันรีบเก็บกระเป๋า แล้ววิ่งออกจากโรงเรียนทันที

ยูชอนจ๋าาาา ฉันกำลังไปหานายนะ นายอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ TOT

ฉันรีบเรียกรถแท๊กซี่จากหน้าโรงเรียน

"ลุงคะ ไปโรงพยาบาลเซนต์แมรี่ค่ะ!! ด่วนเลยคะลุง"

ตอนที่นั่งอยู่บนรถฉันไม่เป็นอันทำอะไร ได้แต่มองออกไปข้างทาง แล้วก็เร่งคุณลุงคนขับให้ขับเร็วขึ้นอีก

"ลุงคะ ToT เร็วอีกหน่อยสิคะ เพื่อนหนูกำลังป่วยหนักนะคะ T_T"

"รู้แล้วน่าหนู ลุงขับเร็วที่สุดแล้ว หนูใจเย็นๆอีกไม่เกินสองนาทีถึงชัวร์ ^-^"

คุณลุงคนขับยิ้มกว้าง ฉันจึงต้องยอมนั่งลงเงียบๆ

…..สองนาที.... ทำไมมันนานอย่างนี้อะ

" เอ้า ถึงแล้วหนู " คุณลุงคนขับหันมาบอก ฉันยื่นแบงค์พันวอนสามใบให้ลุง

แล้วรีบวิ่งลงจากรถ

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ~~

อ๊ากกก โรงพยาบาลอะไรเนี่ยทำไมมันใหญ่อย่างนี้ >_<

อ๊ะ!! ฉันเหลือบไปเห็นคนชุดขาวกำลังเดินสวนกับฉัน เขาตัวสูงมากเลย หน้าตาก็ดี(หล่อมากๆ กรี๊ดดดด>///<) ต้องเป็นพี่พยาบาลแน่เลย ลองถามดูดีกว่า

"ขอโทษนะคะ"

พี่พยาบาลตัวสูงก็หยุดเดิน

"ครับ?"

"เอ่อ... พอจะรู้มั๊ยคะว่า ปาร์ค ยูชอน พักอยู่ห้องไหน^-^"

คนที่ฉันเขาใจว่าเป็นพี่พยาบาลทำหน้า งงๆ แล้วถามฉันว่า

"... เธอเป็นอะไรกับ ปาร์ค ยูชอน -_-^^ "

" .... -0- ปาร์ค ยูชอนพักอยู่ห้องไหนคะ?" ฉันถามย้ำพี่พยาบาลอีกรอบ

" ฉันถามว่าเธอเป็นอะไรกับยูชอน!! ไม่ได้ยินหรอยัยบื้อ!! "

แง๊ T^T พี่พยาบาลสุดหล่อตะคอกใส่ฉัน

"  เพื่อน....คะ ToT "

" อ้าว เฮ้ย!! เธอร้องไห้ทำไมน่ะ ฉันขอโทษ อย่าร้องนะ"

"TT^TT"

แล้วพี่พยาบาลก็ขอโทษฉันอยู่ห้าสิบกว่าครั้ง แต่ฉันก็ไม่ยอมหยุดร้อง T_T

สักพักฉันก็รู้สึกว่าเท้าไม่ได้สัมผัสพื้นอีกต่อไปแล้ว

" TOT พี่!! ปล่อยฉันลงนะ!! ปล่อย!!>_< "

ฉันทั้งดิ้นทั้งทุบแต่พี่สุดหล่อก็ไม่ยอมปล่อยฉันลงจากบ่าซักที

ตอนนี้ทุกคนในล๊อบบี้มองฉันอย่างประหลาดๆ ฉันเลยยิ่งดิ้นให้แรงกว่าเก่า แต่พี่เขาก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี T^T

" พี่จะพาฉันไปไหน? T^T ปล่อยฉันลงเถอะคะ คนอื่นเขาจะมองไม่ดีเอานะคะ"

"แล้วไง" พี่พยาบาลยังไม่สนใจฉัน เดินฉับๆขึ้นลิฟท์เฉยเลย

อย่าเอาฉันไปขายเลยน้าาาาา~~ ได้ไม่กี่วอนหรอก ฮืออ~ T_T

แล้วเท้ายาวๆของพี่สุดหล่อก็หยุดก้าว เขาวางฉันลงแบบทะนุถนอมสุดๆ >o<

ตอนนี้ฉันกำลังยืนหันหน้าเข้าหาพี่พยาบาล

เขาใช้มือใหญ่ปาดคราบน้ำตาให้ฉันอย่างแผ่วเบา

ก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูฉันว่า

***************

พิมไทยได้แล้วคร่ะ ^^ โว๊ววววว!!!

ดีใจสุดๆ ><'' กรี๊ดดดด ไม่ต้องเหนื่อยเกือบตายเพราะปั่นฟิคแล้วววว ---*

ต่อไป....ขอขอบคุน... เพื่อนๆ ผุอ่านที่น่ารั๊กน่าจุ๊บบบ >3< ของบับเบิ้ลกัมม

ที่ท่านทั้งหลายช่วยเม้นนนน กันมา ถึงมันจะน้อยนิดส์....* แต่ก้เปนกะลังใจขั้นสุดยอด~ หั๊ยลิงตัวนี้มีแรงปั่นต่ออออ ขอบคุนนะคะ!!

อ่า....ถ้าเกิดว่าเพื่อนๆผุอ่านคนไหนมีอะไรก้เมวมาได้นะฮับ ที่ monkey2insel@hotmail.com

เมวที่หั๊ยไป...ที่มันขึ้นอันนั้นเค้าเลิกใช้แล้ววววน้า

ขอบคุนอีกครั้งค่ะ!!! ^ / ^

" ก..ก็ ยูชอนเขาหลับไปตั้งแต่คาบสอง ตอนนี้ยังไม่ตื่นเลย!! ตัวก็ร้อนจี๋ พี่ยุนโฮช่วยมาพาเขาไปหาหมอทีนะคะ TT^TT"

"... ไอ้ยูชอน!! -O-  บ้าชิบ!! เธอรออยู่ตรงนั้นนะ เดี๋ยวฉันจะไปหา"

คลิ๊ก!!

ไม่เกิน 5 นาที พี่ยุนโฮก็มาถึงที่ห้องแต่ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร  พี่ก็คว้าร่างที่ไม่ได้สติของยูชอนขึ้นบ่า แล้วก้าวเท้าฉับๆ ออกจากห้องไป

ฉันได้แต่มองตามหลังของพี่ยุนโฮอย่างนี้.... ทุกที

ฉันไม่มีกะจิตกะใจที่จะเรียนหนังสือแล้ว ฉันเอาแต่มองไปที่นาฬิกา

ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก

อ๊ากกก -O- ทำไมนาฬิกามันเดินช้าอย่างนี้เนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกเรียน

ฉันอยากจะวิ่งไปปรับนาฬิกาใจจะขาด แต่เหมือนอาจารย์จะรู้

เรียกฉันออกไปทำโจทย์เลขมหาหิน หน้ากระดาน TT^TT

ออด!! ฉันรีบเก็บกระเป๋า แล้ววิ่งออกจากโรงเรียนทันที

ยูชอนจ๋าาาา ฉันกำลังไปหานายนะ นายอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ TOT

ฉันรีบเรียกรถแท๊กซี่จากหน้าโรงเรียน

"ลุงคะ ไปโรงพยาบาลเซนต์แมรี่ค่ะ!! ด่วนเลยคะลุง"

ตอนที่นั่งอยู่บนรถฉันไม่เป็นอันทำอะไร ได้แต่มองออกไปข้างทาง แล้วก็เร่งคุณลุงคนขับให้ขับเร็วขึ้นอีก

"ลุงคะ ToT เร็วอีกหน่อยสิคะ เพื่อนหนูกำลังป่วยหนักนะคะ T_T"

"รู้แล้วน่าหนู ลุงขับเร็วที่สุดแล้ว หนูใจเย็นๆอีกไม่เกินสองนาทีถึงชัวร์ ^-^"

คุณลุงคนขับยิ้มกว้าง ฉันจึงต้องยอมนั่งลงเงียบๆ

…..สองนาที.... ทำไมมันนานอย่างนี้อะ

" เอ้า ถึงแล้วหนู " คุณลุงคนขับหันมาบอก ฉันยื่นแบงค์พันวอนสามใบให้ลุง

แล้วรีบวิ่งลงจากรถ

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ~~

อ๊ากกก โรงพยาบาลอะไรเนี่ยทำไมมันใหญ่อย่างนี้ >_<

อ๊ะ!! ฉันเหลือบไปเห็นคนชุดขาวกำลังเดินสวนกับฉัน เขาตัวสูงมากเลย หน้าตาก็ดี(หล่อมากๆ กรี๊ดดดด>///<) ต้องเป็นพี่พยาบาลแน่เลย ลองถามดูดีกว่า

"ขอโทษนะคะ"

พี่พยาบาลตัวสูงก็หยุดเดิน

"ครับ?"

"เอ่อ... พอจะรู้มั๊ยคะว่า ปาร์ค ยูชอน พักอยู่ห้องไหน^-^"

คนที่ฉันเขาใจว่าเป็นพี่พยาบาลทำหน้า งงๆ แล้วถามฉันว่า

"... เธอเป็นอะไรกับ ปาร์ค ยูชอน -_-^^ "

" .... -0- ปาร์ค ยูชอนพักอยู่ห้องไหนคะ?" ฉันถามย้ำพี่พยาบาลอีกรอบ

" ฉันถามว่าเธอเป็นอะไรกับยูชอน!! ไม่ได้ยินหรอยัยบื้อ!! "

แง๊ T^T พี่พยาบาลสุดหล่อตะคอกใส่ฉัน

"  เพื่อน....คะ ToT "

" อ้าว เฮ้ย!! เธอร้องไห้ทำไมน่ะ ฉันขอโทษ อย่าร้องนะ"

"TT^TT"

แล้วพี่พยาบาลก็ขอโทษฉันอยู่ห้าสิบกว่าครั้ง แต่ฉันก็ไม่ยอมหยุดร้อง T_T

สักพักฉันก็รู้สึกว่าเท้าไม่ได้สัมผัสพื้นอีกต่อไปแล้ว

" TOT พี่!! ปล่อยฉันลงนะ!! ปล่อย!!>_< "

ฉันทั้งดิ้นทั้งทุบแต่พี่สุดหล่อก็ไม่ยอมปล่อยฉันลงจากบ่าซักที

ตอนนี้ทุกคนในล๊อบบี้มองฉันอย่างประหลาดๆ ฉันเลยยิ่งดิ้นให้แรงกว่าเก่า แต่พี่เขาก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี T^T

" พี่จะพาฉันไปไหน? T^T ปล่อยฉันลงเถอะคะ คนอื่นเขาจะมองไม่ดีเอานะคะ"

"แล้วไง" พี่พยาบาลยังไม่สนใจฉัน เดินฉับๆขึ้นลิฟท์เฉยเลย

อย่าเอาฉันไปขายเลยน้าาาาา~~ ได้ไม่กี่วอนหรอก ฮืออ~ T_T

แล้วเท้ายาวๆของพี่สุดหล่อก็หยุดก้าว เขาวางฉันลงแบบทะนุถนอมสุดๆ >o<

ตอนนี้ฉันกำลังยืนหันหน้าเข้าหาพี่พยาบาล

เขาใช้มือใหญ่ปาดคราบน้ำตาให้ฉันอย่างแผ่วเบา

ก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูฉันว่า

***************

พิมไทยได้แล้วคร่ะ ^^ โว๊ววววว!!!

ดีใจสุดๆ ><'' กรี๊ดดดด ไม่ต้องเหนื่อยเกือบตายเพราะปั่นฟิคแล้วววว ---*

ต่อไป....ขอขอบคุน... เพื่อนๆ ผุอ่านที่น่ารั๊กน่าจุ๊บบบ >3< ของบับเบิ้ลกัมม

ที่ท่านทั้งหลายช่วยเม้นนนน กันมา ถึงมันจะน้อยนิดส์....* แต่ก้เปนกะลังใจขั้นสุดยอด~ หั๊ยลิงตัวนี้มีแรงปั่นต่ออออ ขอบคุนนะคะ!!

อ่า....ถ้าเกิดว่าเพื่อนๆผุอ่านคนไหนมีอะไรก้เมวมาได้นะฮับ ที่ monkey2insel@hotmail.com

เมวที่หั๊ยไป...ที่มันขึ้นอันนั้นเค้าเลิกใช้แล้ววววน้า

ขอบคุนอีกครั้งค่ะ!!! ^ / ^