เอาชีวิตรอดเมืองนรก

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่8 สิ่งที่ไม่คาดคิด

“พี่ฮอลล์!!..จิงๆหรอ”ปอนพูดเสียงสั่นถามผมด้วยความตกใจ

“ใช่แล้วปอน”ผมหันหลังไปหาปอนพร้อมกับยิ้มให้

“พี่ยังไม่ตายหรอ”ปอนรีบวิ่งเข้ามาหาผม

“พี่ยังไม่ตายน้อง”ผมยิ้มรับน้องชาย

“พี่รอดมาได้ยังไง”ปอนแหงนหน้าถามผม

“พี่..รอด....”

“มัวแต่คุยกันลืมฉันหรือไง”ต้าจงตวาดมาจากบนบันได

“เฮ้อ! รู้สึกว่าเรามีหนี้ที่ต้องเคลียกันอีกเยอะต้าจง”ผมหันหลังไปพร้อมกับแหงนหน้ามองต้าจง

“จะได้ตัดสินกันเสียทีแล้วเรื่องไอที่แกบอกว่าเหมือนฉันเป็นคืออะไรกันแน่”ต้าจงตวาดใส่

“เชื้อไวรัสZ(โซนิกซ์)ใช่ไหมที่นายโดนฉีดใส่”ผมยิ้มพร้อมกับพูด

“นายรู้ได้ยังไงฮอลล์ มิชิแกลน”ต้าจงพูดพร้อมกับกระโดดใส่ผม

“แก!!...มันตัวอันตราย” ต้าจงชักมีดพร้อมกระโดดมาเพื่อฟันผม

เพล้ง...

“นายยังอ่อนเกินต้าจง หึ”ผมชักมีดคาตานะรับการโจมตีของต้าจง

“คนอย่างแกรู้จักฉันน้อยเกินไป ฮอลล์ มิชิแกลน”ต้าจงตวาด

“นายก็รู้จัก ผมน้อยเหมือนกัน”ผมยิ้มใส่ต้าจงพร้อมกับเตะต้าจง

“อ๊าก” ต้าจงโดนเตะจนลอยมาจนขอบบันได

“แก ฮอลล์ มิชิแกลนแกต้องโดนนี้”ต้าจงกระโดดง้างดาบมาฟันผม

“อึก”ผมรับดาบต้าจงแต่โดนต้าจงถีบจนล้ม

“หึ แค่นี้เองหลอฮอลล์ มิชิแกลน” ต้าจงยิ้มพร้อมกับยืนเหยียบที่หน้าอกผม

“นายยังอ่อนนะต้าจง”ผมแสยะยิ้มใส่ต้าจง

“แก ดูถูกฉันเกินไปแล้ว” ต้าจงกระทึบใส่หน้าอกผม

“หึ!! ทำอะไร”ผมจับเท้าต้าจงเอาไว้

“ปอน!! ขึ้นไปที่นี้พี่จะรับมือต้าจงเอง”ผมหันไปบอกปอนที่ยืนอึ้งอยู่

“ผมจะช่วยพี่”ปอนหยิบปืนมายิงใส่ต้าจง

“ซวยแล้วไง…ปล่อยซิวะ!!” ต้าจงขยับขาเพื่อให้หลุดจากมือผม

ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!

เสียงปืนสามนัดยิงใส่ต้าจงแต่ต้าจงก็ยังคงหลบได้พร้อมกับหันมายิ้มให้ผมที่นอนอยู่

“หึ!! น้องนายยิงไม่แม่นเลยนะ” ต้าจงยิ้มพร้อมกับพูดดูถูก

“นายคิดหรือว่าปอนจะยิงนาย” ผมยิ้มพร้อมกับหันไปที่บันได

“ด็อกเตอร์สก็อต” ต้าจงตกใจ

“อึก”ด็อกเตอร์สก็อตโดนปอนยิงสามนัดก็ล้มลง

“คุณมาได้ยังไงสก็อตผมบอกแล้วให้อยู่ที่นั้น”ต้าจงตวาด

“ก็..ฉัน..จะ..ลง..มา..ดู..ผล..งาน..ของ..คุณ..จิน”ด็อกเตอร์สก็อตพูดเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับชูรีโมตขึ้น

ปี๊บ!!

“หึ โชคดีทุกคน”ด็อกเตอร์สก็อตยิ้มพร้อมกับกดปุ่มระเบิด

ตู้ม!!

เสียงระเบิดดังมาจากชั้นที่4

“หึ สก็อตคุณทำอะไรของคุณ”ต้าจงเขย่าเท้าหลุดออกจากมือผมพร้อมกับวิ่งไปหาด็อกเตอร์สก็อต

“พี่ฮอลล์ ปลากับลอสอยู่ข้างบน”ปอนตกใจพร้อมกับวิ่งมาฉุดผมยืนขึ้น

“ปอน รอนี้เดี๋ยวพี่ขึ้นไปเอง”ผมรีบวิ่งด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ขึ้นไป

“เฮ้ย!!จะไปไหนวะ”ต้าจงหยุดเขย่าด็อกเตอร์สก็อตพร้อมกับวิ่งตามผมขึ้นไป

ผมรีบวิ่งหนีเพื่อสะบัดต้าจงให้พ้น แต่ก็ทำไม่ได้เพราะต้าจงก็ฉีดเชื้อไวรัสZ(โชนิกซ์)เช่นกัน

“แกจะตามฉันไปถึงไหน”ผมหันไปตวาดใส่ต้าจงที่กำลังวิ่งไล่มา

“ก็จนกว่าจะกำจัดแกได้”ต้าจงตวาดไล่หลังผมมา

“หึ!! ผมคงไม่ว่างพอหลอกนะ”ผมหันไปแสยะยิ้มใส่

“จะไปช่วยยัยพวกนั้นสินะ” ต้าจงยิ้มพร้อมกับกระโดดออกหน้าต่างเพื่อวิ่งไต่กำแพงขึ้นไป

“หนอยดูถูกมากไปแล้วต้าจง”ผมพูดพร้อมกับกระโดดออกหน้าต่างตามต้าจงไป

“ชิมนี้หน่อยต้าจง”ผมพูดพร้อมกับเขวี้ยงมีดสั้นใส่

“ปาให้โดนหน่อยสิฮอลล์ มิชิแกลน”ต้าจงหลบมีดสั้นพร้อมกับหันมายิ้ม

“หึ! มองข้างบนดีๆ”ผมยิ้มใส่ต้าจงพร้อมกับเตะวิ่งไปเตะต้าจง

“เฮ้ย!! ซวยแล้ว”ต้าจงโดนผมเตะลอยไปหาระเบิดที่สก็อตกดมะกี้

ตู้ม!!

เสียงระเบิดดังขึ้นพร้อมกับร่างต้าจงที่หายไป

“หึ ไปดีซะต้าจง”ผมแสยะยิ้มสมเพชใส่ต้าจง

เพล้ง....

ผมไต่ขึ้นมาถึงชั้นสี่ก็กระโดดชนกระจก พอเข้ามาทางเดินยาวก็ต้องตกใจเพราะเจอคนยืนจับลอสกับผู้หญิงอีกคนเอาไว้

“หึ มาช้าจังนะฮอลล์ มิชิแกลน” ชายหนุ่มผมสีเทา นัยต์ตาสีดำมึดมิดยืนยิ้มให้ผม

“คุณคือใคร”ผมตกใจพร้อมกับชักดาบขึ้นมา

“ฉันคือ จิน...วิคตอเรียเป็นคนของในองค์กรแบล็ค”จินยิ้มพร้อมกับผลักลอสกับหญิงสาวอีกคนลง

“คุณ...คุ้นๆ”ผมยืนนึก

“ใช่แล้ว...ฉันคือคนที่ช่วยนายเอาไว้แล้วก็เป็นคนฉีดเชื้อไวรัสนั้นเพื่อช่วยให้นายอยู่จนถึงทุกวันนี้”จินยิ้มพร้อมกับเดินมาหาผม

“เป็นไงบ้างร่างกายที่ได้รับเชื้อไวรัสZ(โซนิกซ์)ฉีดเข้าไป”จินเดินมาหาผมอย่างรวดเร็ว

“หรือว่าคุณก็ฉีดเข้าตัวเองเหมือนกัน”ผมพูดเสียงตะกุกตะกัก

“ใช่! ฉันเป็นคนทดลองคนแรก คนที่สองคือคนที่ยืนอยู่ข้างหลังนายไง”จิน ยิ้มพร้อมกับชี้ไปข้างหลังผม

“ต้าจง...”ผมหันไปก็เจอต้าจงที่ตอนนี้เสื้อขาดลุ่ย

“ฉันไม่ตายง่ายๆหลอกนา”ต้าจงแสยะยิ้ม

“แล้วก็มีอีกคนที่อยากจะแนะนำก่อนนายจะตายนะฮอลล์ มิชิแกลน”จินพูดพร้อมกับเดินกลับไปจับลอสกับหญิงสาวอีกคนขึ้น

“ฉันขอแนะนำตัวเองจะดีกว่าจินจะได้เป็นเกียรติ์ ต่อวีรบุรุษของเมืองนี้ด้วย”มีคนเดินลงมาจากบรรไดห้องผ.อ

“คุณเป็นใคร”ผมหันไปพูดไปกับชายหนุ่มผมดำที่เดินลงมานัยต์ตาของเขาสีแดงดุร้ายมาก

“ ฉันชื่อ กล้า บาร็อต เป็นหัวหน้าขององค์แบล็คเป็นผู้คิดค้นทุกอย่าง ยินดีที่ได้รู้จักฮอลล์ มิชิแกลน”