เอาชีวิตรอดเมืองนรก

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5 จบสิ้น

ผมชื่อปอน มิชิแกลน ครอบครัวผมมี พ่อ แม่ พี่ชาย แล้วก็ผม พ่อกับแม่เป็นนักวิทยาศาสตร์ซึ่งตอนนี้พวกเขาอยู่ต่างประเทศ กำลังค้นคว้าอะไรบางอย่างอยู่ ผมอยู่กับพี่ชายสองคนทุกวันเป็นวันที่ปกติดี แต่เหตการ์ณที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเมืองที่อยู่อย่างสงบ กับมีพวกซ้อมบี้ที่กัดกินคนได้มาทำรายชีวิตผม ผมได้เจอกับกั๊กเกอร์ โชวอนซึ่งเป็นหน่วยFBIแล้วได้รับรู้ว่าองค์กรที่ปล่อยมันมาคือองค์กรแบล็ค ไหนยังจะเรื่องจัมโบ้ซึ่งตอนที่ได้รู้ว่ามีตัวอย่างมันอยู่ผมก็กลัวจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แต่คนที่ทำให้พวกผมรอดก็คือพี่ชายผม เขายอมเป็นนกต่อลากจัมโบ้ไปเพื่อให้ผมได้วิทยุไปขอคนมาช่วยเหลือ

“ลอสทำใจดีๆไว้นะ”ผมเขย่าตัวลอสพร้อมกับมองหน้าเธอที่ค่อยๆลืมตาขึ้น

“นี้พวกเรากำลังจะตายแล้วหรอ ปอน” ลอสที่สีหน้าเศร้าศร้อยมองหน้าผม

“เราจะไม่ตายฉันได้วิทยุไปขอความช่วยเหลือแล้ว”ผมพูดด้วยสีหน้าลนลาน

“นั้นสินะพวกเราต้องไม่ตาย” ลอสยิ้มให้กับผม

ตู้ม!!

เสียงระเบิดดังมาจากหน้าซอยลิตเตอร์ ที่สี่

“พี่ฮอลล์” ผมตะโกนดังลั่นน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ปอน ใจเย็นๆพี่ฮอลล์ต้องไม่เป็นอะไร” ลอสที่ตอนนี้ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับกอดผม

ผับๆ!

ในขณะนั้นเอง เสียงเฮลิคอบเตอร์ก็ดังขึ้นพร้อมกับชายหนุ่มในชุดFBI ผมสีน้ำตาล นัยย์ตาสีแดง ก็ลงมาอุ้มพวกผมขึ้นเครื่องบิน พร้อมกับหันไปแซวกั๊กซึ่งเดินอย่างไร้เรี่ยวแรง

“ดูไมจึดเลยนี้หว่า กั๊ก” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลยิ้ม

“ก็นั้นสิ”กั๊กที่ดูอ่อนล้า ก็ลมตัวนอนบนเฮลิคอบเตอร์พร้อมกับหลับไปทันที

ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลหันมามองผมซึ่งกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง

“ขึ้นไปสิ ไอหนุ่มน้อย” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลสั่งผมให้ขึ้นไป

“ผมจะรอพี่”ผมซึ่งดึงดันที่จะไม่ขึ้นไปด้วย

“ไม่ได้นะ นายต้องไป” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอุ้มผมขึ้นเฮลิคอบเตอร์ทันที

“ผมจะรอพี่”ผมร้องไห้ พร้อมกับลอสที่สวมกอดใส่ผม

“พี่นายจะต้องปลอดภัย ปอน ฉันเชื่อยังงั้น” สำผัสอุ่นๆที่ไหล่ลงไหล่ของผม ลอสคงกำลังจะร้องไห้อยู่

“นั้นสินะพี่จะต้องปลอดภัย”ผมพูดกับตัวเองเบาๆ

THE End …..