Unlucky combo วิกฤตการณ์ปีศาจอลเวง

ปกติเขียนนิยายไม่ค่อยหารูปคาแร็คเตอร์มาใส่นัก เพราะจินตนาการกันเองได้อารมณ์กว่า 
แต่เรื่องนี้ขอสักเรื่องก็แล้วกัน แต่ไม่ห้ามหากจะจินตนาการต่างจากนี้นะเธอว์ (เพราะมันหารูปได้แค่นี้แหละ เอิ๊อก)


รูธ เจ้าชายแห่งแดนจะวันตก

ปากเสีย เอาแต่ใจ เจ้าอารมณ์
เป็นปีศาจอายุร้อยกว่าปีที่ยังอยู่ในสภาพปีศาจแคระพุงยื่น เขาต่อสู้กับนอร์มา(ในภาคก่อน) ด้วยความไม่เจียมตัวเลยถูกซัดกระเด็นมาตกยังโลกมนุษย์ และได้รับการช่วยเหลือจากวิล แต่เพราะต้องสูญเสียพลังไปในการต่อสู้
เขาจึงตอบแทนผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิต ด้วยการกินวิญญาณของมันซะ แต่ทว่าวิญญาณและเลือดของวิล
กลับทำให้เจ้าชายแคระปลายเป็นปีศาจเต็มตัว เขามองวิลเป็นอาหารโดยไม่คำนึงถึงคุณธรรมหรือจริยธรรมใดๆ ทั้งสิ้น

คำพูดติดปาก "วิลเป็นของข้าเฟ้ย!"

"คนที่เกิดมาเป็นอาหาร ก็เป็นได้แค่อาหารเท่านั้นแหละ หุบปากแล้วเอาคอมานี่!" รูธกล่าว


นอร์มา เจ้าชายแห่งแดนตะวันออก

คู่ปรับตลอดกาลของรูธ รูปหล่อ ฝีมือเก่งกาจ นิสัยเยือกเย็น พูดแต่ในเรื่องเป็นเหตุเป็นผล รับผิดชอบต่อหน้าที่ เขาสามารถสร้างสุดยอดพลังเยือกแข็ง แต่ปัญหาคือ การใช้พลังสุดยอดเช่นนั้นจะเสียพลังไปเป็นจำนวนมาก ทำให้ต้องชาร์จพลังงานด้วยการพักผ่อนให้มากที่สุด ไม่ว่าจะกิน จะนอน จะนั่ง จะต่อสู้ ถ้ามีโอกาสหลับได้ ก็หลับซะ 
นอร์มาเผลอได้ริมรสเลือดของวิลและเหมือนเขาจะหลงใหลในพลังวิญญาณของวิลไม่แพ้รูธ 

คำพูดติดปาก "คร่อกกกก~ ฟี้~"

"เจ้าปีศาจชั้นต่ำ จอมตะกละ น่าสมเพช" นอร์มาเคยกล่าวไว้


กิลเลียน เซนทอร์แห่งอาณาจักรแดนใต้
(หารูปไม่ได้จริงๆ ฟระ ใจจริงอยากได้หัวเถิกหน้าเหี้ยมกว่านี้)
 เขาความจำเสื่อมด้วยเหตุผลบางอย่าง ขณะนี้ความทรงจำกำลังค่อยๆ ฟื้นฟูและเปิดเผยความลับอันน่าสะพึง กิลปวารณาตนเป็นผู้รับใช้ของวิล เป็นนักรบแห่งเซนทอร์ที่มีระเบียบวินัย มุ่งมั่น ซื่อตรง รักเจ้านายยิ่งชีพ จิตใจดีงาม มีเมตตา ใจดีต่อผู้หญิง เด็ก คนชราและสรรพสัตว์ ราวกับนางงามสิบสามสมัย แม้ภายนอกจะดูเหมือนพวกทวงหนี้นอกระบบก็ตาม แต่เป็นคนอ่อนโยนและอ่อนไหวมาก

คำพูดติดปาก "นายท่านขอรับ!"

"นายท่านไม่ต้องเป็นห่วงนะขอรับ งานบ้านทุกอย่างข้าจะทำเอง ข้าจะดูแลปัดกวาดเช็ดถูบ้านช่อง ต้มน้ำให้ท่านอาบ  ถูหลังให้ท่าน ทำอาหารที่มีประโยชน์ให้ท่านกินทุกวัน ข้าจะปกป้องท่านไม่ให้ปีศาจแคระสองตัวมาระราน หากมีคมหอกคมดาบพุ่งเข้ามาหาท่าน ข้ากิลเลียนจะเอาตัวเองเป็นโล่ให้เอง!" กิลเลียนประกาศ


รอยด์ เจ้าชายปีศาจแดนเหนือ

เจ้าชายปีศาจที่มีเชื่อเสีย(ง)ฉาวโฉ่ไปทั่วโลกปีศาจ ว่าเป็นตัวปัญหา สร้างเรื่องวุ่นวายมากมาย เป็นที่เอื่อมระอาจนหาคนคบแทบไม่ได้ แต่ทว่าเขาเองเป็นคนที่ฉลาด และเป็นนักประดิษฐที่ชอบคิดค้นสิ่งแปลกๆ ใหม่ๆ เสมอ รอยด์มีใบหน้างดงาม และรัศมีเจิดจรัสสีทอง ยกเว้นอุปนิสัยที่สวนทางกับภาพงดงามโดยสิ้นเชิง เขาเป็นคนเรียบง่ายสบายๆ ไม่ชอบใช้กำลัง(ในบางครั้ง) ไม่ชอบการต่อสู้(ชอบลอบกัดมากกว่า) เป็นคนเจ้าแผนการที่พึงพาได้ เพราะถ้ามีเรื่องที่อยากทำละก็ เขาไม่สนหรอกว่าใครจะมองตัวเองยังไง หรือต้องัดข้อกับใคร เอกลักษณ์ประจำตัว คือรอยยิ้มหวานปานเทพบุตร

คำพูดติดปาก ไร้ประโยชน์, ค่าจ้างของข้าล่ะ, 

"ไม่เอาน่า ข้าเป็นคนรักสันติ ข้าอยากช่วยเหลือทุกคนจริงๆ นะ ทำไมต้องมองข้าแบบนั้นด้วย"


วิลเลียม (วิล) ผู้พิทักษ์แห่งโลกมนุษย์

หนุ่มนักศึกษาอายุ 22 ประวัติอันน่าภาคภูมิใจ ไร้สาวควง ถูกปีศาจกินวิญญาณ ต้องเข้ามารับภารการเป็นผู้พิทักษ์ปกป้องมนุษย์ นอกจากเลเวลความซวยที่สูงโด่ง ความสามารถที่เหลือดิ่งเหวทั้งหมด ชอบเอะอะโวยวาย คร่ำครวญและพูดกับตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนจริงใจซื่อตรง พร้อมเข้าอกเข้าใจคนอื่นและไม่เคยยอมแพ้ต่อความซวยทั้งปวง(?) ไม่มีจุดเด่นอะไรเป็นพิเศษ แต่พลังวิญญาณอันทรงพลังและเลือดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งผู้พิทักษ์ ต่างเป็นที่หมายปองของเหล่าปีศาจ ปัจจุบันอาศัยอยู่กับปีศาจสามตัว ที่สองในสามนั้นพยายามเขมือบเขาทุกครั้งที่มีโอกาส

คำพูดติดปาก "ซวย..."

"นายวิลเลียมอายุยี่สิบสอง ไร้สาวแล ถังแตก และตอนนี้ต้องถูกปีศาจสองตัวพยายามจับกินเป็นอาหาร มนุษชาติเอ๋ย พวกเจ้าจงกู่ร้องสรรเสริญความซวยของฉันเถอะ" วิลประกาศทั้งน้ำตา

 

 

Mush Room.