คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มีปัญหา
ตอนที่ 1 มีปัญหา
“โอ เซฮุน วันนี้ฉันมีของมานำเสนอ >< แท่นแท้น~” ฉันเอง สาวสวยนามว่า อิม ยุนอา ฉันเป็นเพื่อนสนิทของนายนี่ โอ เซฮุน
“เฮ้ยยย ไปออกไปเลย เอาออกไปปปป” ฮ่าๆๆ เซฮุนร้องโหยหวนกระโดดขึ้นโต๊ะแทบไม่ทัน ไม่มีไรมากฉันก็แค่..เอาของรักของเซฮุนมาให้เท่านั้นเองง ด้วง ไงล่ะ!!
“ฮ่าๆๆ โอย โอย ปวดท้องเลย” ฉันหัวเราะอยู่ดีๆก็ปวดท้องขึ้นมาซะงั้น ฉันปวดจนขายืนไม่ได้เลย
ฟึบ~
“สมน้ำหน้า ยัยบ้า ชอบแกล้งอยู่เรื่อย” เซฮุนกระโดดลงจากโต๊ะ และมาคุกเข่าหัวเราะเยาะอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันทำอะไรไม่ได้เลย มันปวดท้องไปหมดไม่มีแรงเอาดื้อๆ เซฮุนเห็นสีหน้าที่ไม่ดีของฉันก็รีบวิ่งไปหา ทิฟฟานี่หรือมิยอง เพื่อนของฉันอีกคน ส่วนฉันลงไปนอนกับพื้นเรียบร้อยแล้ว โอยยย
“มิยอง ยัยนี่เป็นอะไรก็ไม่รู้” ทิฟฟานี่วิ่งเข้ามาหาฉันแล้วจับตัวฉันให้หงายหน้าขึ้น และมองไปที่มือฉันกุมท้องอยู่
“มาอุ้มยัยนี่ไปห้องพยาบาลหน่อยสิ” เซฮุนรีบทำตามอย่างด่วนและรีบวิ่งไปห้องพยาบาลทันที ฉันได้แต่ร้องโอดโอย โดยมีทิฟฟานี่และชานยอลเพื่อนอีกคนหนึ่งวิ่งตามมา
“ครูครับ ยัยนี่ปวดท้องมากเลย” ครูห้องพยาบาลวิ่งเข้ามาดูฉัน และถามอาการของฉัน โดยมีเซฮุน ทิฟฟานี่และชานยอลยืนอยู่ข้างๆ ครูถามอาการของฉัน และไล่พวกผู้ชายให้ออกไป
“มิยอง เธออยู่เป็นเพื่อนยุนอา และคอยเปลี่ยนน้ำร้อนทุกสามชั่วโมงด้วยนะ ส่วนพวกเธอออกไปเรียนกันได้แล้ว ให้ผู้หญิงเขาดูแลกัน” ครูหันไปสั่งทิฟฟานี่ก่อนที่จะหันไปไล่เซฮุนกับชานยอล ทิฟฟานี่เข้าใจแล้วก็มานั่งข้างๆฉัน และเอากระเป๋าน้ำร้อนประคบท้องให้
“แล้วยัยนี่ เป็นอะไรครับครู” เซฮุนดูจะเป็นห่วงฉันเป็นพิเศษ ถ้าเราไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทกัน ฉันคงคิดเข้าข้างตัวเองไปแล้ว ใช่แล้ว..ฉันแอบชอบเพื่อนคนนี้มานานแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอก ยุนอาแค่เป็นประจำเดือนนะ แต่รุนแรงนิดหน่อย พวกเธอไปเรียนได้แล้ว” ครูไล่พวกนั้นออกไป จนเหลือแค่ฉันกับทิฟฟานี่ สักพักหลังจากกินยาก็หลับไป
“เฮ้ย ยอล ผู้หญิงเขาปวดประจำเดือนรุนแรงถึงขนาดนี้เลยเหรอว่ะ” เซฮุนหันไปถามชานยอลด้วยความสงสัยเพราะเขาอยู่กับน้องสองคนแต่ก็ไม่เคยเห็นว่าปวดท้องขนาดนี้
“ไม่รู้สิว่ะ ไม่เคยเป็น” ชานยอลตอบกวนๆกลับไป ทำให้เซฮุนตบหัวชานยอลไปหนึ่งฉาดใหญ่ๆ
ตอนเย็น
ฉันออกมาจากห้องพยาบาลแล้ว โดยมีทิฟฟานี่ประคองอยู่ข้างๆ เมื่อเดินออกมาหน้าห้องพยาบาลได้หน่อยก็เจอเซฮุนกับชานยอลยืนอยู่ และมีกระเป๋าของฉัน เซฮุนสะพายมันอยู่
“ดีขึ้นหรือยัง เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้าน” เซฮุนเดินเข้ามาหาฉันและประคองฉันแทนทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่เดินไปยืนอยู่กับชานยอลและรับกระเป๋าของตัวเองมาถือ
“อืม ฉันกลับเองได้น่า บ้านอยู่แค่นี้เอง” ฉันตอบไปและยืนมือจะเอากระเป๋ามาถือ แต่เซฮุนไม่ให้ และยันจะไปส่งฉันที่บ้าน
“ทำไมเธอมันดื้ออย่างนี้เนี่ย เดี๋ยวฉันไปส่ง มิยองก็กลับกับชานยอลไปนะ” สุดท้ายฉันก็ต้องกลับบ้านกับนายนี่อยู่ดี ฉันหันไปบ๊ายบายทิฟฟานี่และเดินออกมาพร้อมกับเซฮุน ก่อนจะขึ้นรถกลับบ้าน
“ไปจ๊ะเบบี๋ ฉันจะพาเธอกลับบ้านเอง จะไปบ้านเธอหรือบ้านว่าที่สามีดีจ๊ะ” ชานยอลหันมาบอกทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่บิดหูชานยอลจนต้องร้องโอย และทำหน้าหยี
“บ้านแม่!!ฉันสิย่ะ เดี๋ยวก็ไม่ได้กลับบ้านหรอก ไป!!” ทิฟฟานี่บิดหูใหญ่ๆของชานยอลและลากให้เดินตามเธอมา
“ยาหยีก็โหดไปได้” ชานยอลบ่นมาตลอดทาง เมื่อถึงป้ายรถเมล์ ทิฟฟานี่ก็นึกบางอย่างขึ้นได้
“ตายล่ะหว่าO_o นายฉันลืมไปอ่ะ เมื่อวานยุนอาดันไปมีเรื่องกับพวกจิ๊กโก๋หน้าปากซอยและท้าเจอกันวันนี้ ถ้างั้นมันต้องไปรอหน้าบ้านยัยนี่แน่นอน โทรด่วนเลย” ทิฟฟานี่นึกขึ้นได้
“เอาแล้วจุ้ย!!”
เม้น+โหวตด้วยน่ะค้าา
THANK YOU
ความคิดเห็น