คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Fic Bleach] Bya x ren เจ้ากับข้าเรานั้นต่างกัน 1
ราตรีนี้หนาช่างงามยิ่ง งามเหมาะกับจันทราเสี้ยวในคืนนี้
จันทราส่องแสงสง่าโดดเด่น ส่องแสงสีนวลงามมิมีสิ่งใดงามเท่าจันทรานี้แล้ว
หมู่ดาวมากมายระยิบระยับ อาจมีมากมายนับร้อยก็มิสามารถบดบังจันทราได้
ท้องฟ้ามืดรัตติกาล ก็ไม่สามารถบดบังรัศมีจันทราได้
ณ บ้านตระกูลคุจิกิ ในสวนขนาดใหญ่ที่ถูกจัดตกแต่งอย่างงดงาม สวนนั้นมีต้นซารุกะต้นหนึ่งใต้ต้นซากุระนั้นมีร่างงามยืนเหม่อมองท้องฟ้า ด้วยหน้าตาที่งดงามคล้ายอิสตรี นัยน์ตาสีดำรัตติกาลที่ไร้อารมณ์ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางสีแดงดังโลหิต เรือนผมดำเงางามยาวพาดบ่า สีผิวกายขาวนวลผ่องไร้ตำหนิ งามขนาดจันทรายังไม่สามารถสู้ได้ ในขณะที่ร่างงามกำลังยืนพักผ่อนอยู่นั้น ดาบประจำกายที่วางไว้ข้างๆตัวเองก็ส่องแสงสีชมพู่ออกมา ปรากฏร่างของนกอินทรีขนาดใหญ่ ร่างของนกนั้นเป็นประกายสีชมพู่ปลายปีกทั้งสองมีกลีบซากุระรั่วออกมาจากปีกนั้น กลีบซารุกะที่ส่องแสงสีชมพู่ นกอินทรีนั้นบินอยู่เบือนหน้าของร่างงาม
“เซ็มบง ซากุระ” ชื่อของนกตัวนั้นหลุดออกจากปากร่างงาม
“ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับนายท่าน” เสียงขรึมระบุได้ว่าเป็นเสียงของชาย เสียงนั้นคือเสียงของนกอินทรีนั้นเอง
“เจ้าออกมาอย่างนี้มีธุระอะไรกับข้า” ร่างงามเอ่ย นกอินทรีนั้นลดขนาดตัวลงจากขนาดเดิมที่ใหญ่กว่านกเท่าไปสิบเท่าเหลือเพียงขนาดเท่านกปกติแล้วปีกมาเกาะบาง
“ข้ามาหานายท่านเพราะรู้ว่านายท่านในตอนนี้กำลังต้องการความช่วยเหลือเจ้าใครสักคน”
“ช่วยเหลือ เรื่องอะไร” ร่างามเลิกคิ้วพลางชายตามองนกอินทรีที่เกาะอยู่ไกล่ของตน
“เรื่องอาบาราอิ เร็นจิ”
“เรื่องไร้สาระ เจ้าเกี่ยวอะไรด้วย” ร่างงามหันหน้าหนี
“เกี่ยวสิขอรับ ถ้านายของข้าไร้ความรู้สึกที่อยากอยู่ตลอดไป”
“ข้าในฐานะดาบประจำก็จะไร้พลังมิสามารถฟาดฟันหรือส่องแสงได้อีกต่อไป”
“นายในตอนนี้เหมือนครั้งที่ได้อยู่กับฮิซานะ ช่วงเวลานั้นข้าเองก็มีพลังเปี่ยมล้น”
“เพราะฉะนั้นข้าจึงอยากจะปกป้องความรู้สึกของท่านนายในตอนนี้ไว้นานๆ”
“นายท่านชอบ...อาบาราอิ ใช่ไหมครับ”
“......” ร่างงามเปลี่ยนสีหน้าจากท่าทางที่ไร้อารมณ์กลายเป็นท่าทางโศกเศร้าเมื่อได้ยินชื่อ”ฮิซานะ”เขาไม่สามารถรั้งเธอไว้ได้ เขาไม่สามารถปกป้องเธอได้ เขาโทษตัวเองมาตลอดหลายปี ถึงเธอจะจากไปสิบๆปีความเจ็บปวดในใจเขาก็ไม่สามารถจางกายไปได้
“ตอนนี้นายท่านยังโทษตัวเองอยู่อีกหรอขอรับ”
“โทษตัวเองที่ไม่สามารถช่วยฮิซานะได้ใช่มั๊ยขอรับ” นกอินทรีเอ่ยปานรู้ความคิดในใจของร่างงาม
“เซ็มบง ซากุระ เจ้าก็รู้ว่าข้ากับอาบาราอิ ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้”
“อาบาราอิเป็นเพียงสามัญชน แต่ข้าเป็นขุนนาง ข้าไม่อยากให้เหมือนครั้งฮิซานะ”
“ยอมทนเจ็บปวดงั้นรึขอรับ”
‘จริงอย่างที่เจ้าพูดเซ็มบง ซากุระ ข้านั้นรักอาบาราอิจริง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เวลาได้เห็นรอยยิ้มของเจ้านั้นมันทำให้รู้สึกเหมือนครั้งที่ฮิซานะยิ้มให้ข้า’
‘เวลาได้อยู่ใกล้ๆเหมือนได้อยู่ข้างๆฮิซานะ มันทำให้ข้าอุ่นใจยิ่งนัก’
“นายท่านขอรับ”
“อะไร”
“ออกไปเที่ยวเมืองลูคอนนะขอรับ” นกอินทรีเอ่ยขอ
“อืม”ร่างงามเอ่ยแล้วหยิบดาบมาแนบไว้ข้างเอวและใช้ก้าวพริบตาไปยังเมืองลูคอน
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ลงนิดเดี่ยวก่อนอาการป่วยยังไม่หายดีอ่ะ
ความคิดเห็น