[S.Fic] My heart is your {ออยXคิว}

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 : เดตมหาภัย(?)

ก่อนอื่นเลยนะ.....กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสร็จแล้วโว้ยยยยยยยย!!!TAT ขอโทษที่หายไปเกือบเดือนนะคะ พอดีเราเวิ่นมากจริงๆ แง้T T อย่าเพิ่งงอนไรท์น๊าาา ยิ่งใช้เวลานานเท่าไหร่ เนือหามันก็ยาวเท่านั้น(ฮา) จะบอกให้ว่าไรท์จะแต่งเป็นตอนSpecialเอกเบสให้นะคะ คือตอนแรกว่าจะเอาฉลองวันเกิดพี่เอก8/5/56 แต่ไม่ทันแล้วววววววววว เสียไต!!TwT เอาเถอะ และอีกอย่างก็คือ...เราจะมีชื่อตอนแล้วล่ะค่ะ!! อ๊ะๆอย่าเพิ่งงง ถ้างงก็ย้อนกลับไปดูชื่อซะนะ ด้านหลังคำว่าChapterจะมีชื่อตอนเขียนอยู่ค่ะ ซึงเราว่ามีก็ดีอ่ะ เก๋ดี 555555

Title : My heart is your CH.4

Pairing :พี่ออยXพี่คิว,Lawbreaker x Xcrosz

 
Rate :ม่ายบอก=w= //โดนตรบ

เธอทำให้วันคืนอันแสนธรรมดา  เป็นวันเวลาที่มีความหมาย

[Ikkiw Part]

สวัสดีฮะทุกคน ผมอิ๊กคิว Xcrosz ครับผม>,< วันนี้ผมมาเที่ยวสวนสนุกกับพี่ออย Lawbreakerฮะ หลังจากที่พี่แกบุกบ้านผมตั้งแต่เช้า....ซึ่งตอนนี้เราก็มาถึงสวนสนุกแล้วล่ะครับ! 

''คิว อยากเล่นอะไรเป็นพิเศษไหม'' จู่ๆพี่แกก็พูดขึ้นมา

''เอ๋?? ครับ?''

''ม้าหมุนเป็นไง?'' อะไรของพี่เขาวะครับ...

''พีครับ ผมไม่ใช่เด็กนะครับ=3='' ผมก็เลยแกล้งทำปากยู่งอนไปเล็กน้อย

''หึ เด็กสิ~'' พี่ออยยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม แล้วพี่แกก็เลียริมฝีปากครับ เห้ย...โรคจิตว่ะ

''อะไรๆ เลียปากทำไม โรคจิตป่ะเนี่ย'' แต่พี่เขาเข้ามาใกล้ผมมากไปหรือเปล่านะ...จมูกจะชนกันแล้วเนี่ย-///-

''อ่าว หน้าแดงซะแล้ว ถึงได้บอกไงว่าเด็กน่ะ ฮ่าๆๆ!'' นี่สรุปเขาแกล้งผมใช่ไหมเนี่ย! เขินนะว้อยยยยยย แต่ไม่แสดงออก   พอแกล้งผมจนหนำใจแล้ว พี่ออยก็จูงมือผมเดินไปที่ไหนสักแห่ง เห้ยเดี๋ยวๆๆ จูงมือทำไมครับ ระดับXcroszแล้วไม่มีหลงหรอกน่า

''เห้ยย นั่นมัน!!...'' จู่ๆพี่ออยก็ตะโกนขึ้นมา เชรี่ย ตกใจนะครับ!

''อะไรอ่ะพี่''

''หันไปดูดิ! ข้างหลัง!!'' ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่หันไปดูก็ได้...

'สวบ!' เหี้ย! ใครเอาอะไรมาใส่หัวกูวะ!! พอลองจับๆดู ผมก็รู้สึกถึงก้อนกลมๆบางอย่าง.........เชรี่ย! ที่คาดผมครับ มีหูด้วยเว้ย  หู? หูอะไรวะ อ๋อ..หูหนูแน่ๆเลย!

''ฮ่าๆๆๆ น่ารักดีว่ะ!'' ชัดเลยไอ่ตัวการ....

''น่ารักกับผีสิพี่! หูตัวอะไรเนี่ย'' น่าจะเป็นหนูจริงๆนะครับทุกคน

''ไม่บอก ปล่อยให้เดา'' พี่ออยพูดแล้วยักคิ้ว พร่องงงงส์! 

''อะไรวะ...อ๋อ! เจอรี่!!'' ใช่แล้ว! เจอรี่ไงล่ะ เจอรี่มันก็เป็นหนูใช่ป่ะละ ใช่แน่ๆ เจอรี่แน่ๆ!

''เจอร่งเจอรี่แป๊ะอะไรล่ะ ไม่ใช่ว้อย'' อ่าวเชรี่ย....หรือว่าจะเป็นหูหมี! (อย่าผวน=,.=)

''อ๋อ! หมีพูห์ใช่มะ!'' ใช่แน่ๆ คราวนี้ใช่แน่ๆ!

''อะจะอ่ะ!'' อ่าว ไม่ใช่หยอ._. ลองคลำๆดูอีกรอบก็ได้ เอ๊ะ...ผมเจอโบว์อยู่ตรงกลางด้วยแหละ! ตัวอะไรวะ.....หรือว่า!!

''อ๋อ!! ใช่ละ เท็ดดี้แบร์!!!''  ใช่แล้ว ลืมไปได้ยังไงนะว่าเท็ดดี้แบร์มันมีโบว์ด้วย! ปัดโธ่ เรานี่หล่อไม่พอ ยังฉลาดอีก=w=

''ถะ ถะ ถะ...ถุ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย''

''กำ ไม่ใช่อีกแล้วหยอ;__;'' ทำหน้าอ้อนไปหน่อยก็ได้ว่ะ...ขี้เกียจทายแล้วเนี่ย

''เฮ้อ เฉลยก็ได้ มันคือ..............'' คือ........

''มินนี่เม้าส์!'' อ๋อ...มินนี่เม้าส์นี่เอง.....หา!!! อะไรนะ!! มินนี่เม้าส์เรอะะะะะะะะะะะะะะ

''อะไรนะ!!!'' 

''บอกว่ามินนี่เม้าส์ หูตึงหรือไง'' ไม่ได้หูตึงโว้ยยยยย มันเป็นคำอุทาน!!

''บ้าป่ะเนี่ยพี่ ผมเป็นผู้ชายนะ เอามินนี่เม้าส์มาทำม้ายยยยยย''

''ก็เพราะ.....''พี่ออยพูดแล้วหันหยิบ’ของบางอย่าง’ที่ซ่อนไว้ด้านหลังขึ้นมาโชว์

''เฮ้ย! มิกกี้*0*''มันคือหูมิกกี้เม้าส์ครับทุกคน แหม..มีมิกกี้ก็ไม่บอก ปล่อยให้ใส่มินนี่อยู่ตั้งนาน

''เออ มิกกี้เม้าส์.....'' พี่ออยทำท่าจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็เงียบไป เอ่อะ...แบบนี้เขาเรียก ทำให้อยากแล้วจากไปอ๊ะป่าว= =;;

''หือ พี่จะพูดอะไรต่อนะ''

''เปล่า..ช่างเหอะ'' พี่แกพูดแล้วยักไหล่ เฮ้ยช่างไม่ได้ว้อย! 

''บอกมาเหอะพี่ ผมไม่บอกใครหรอก สัญญาด้วยเกียรติของXcroszเลยเอ้า!'' ความเสือกชนะทุกสิ่งครับ.__. 

''อยากรู้จริงๆหรอ..?'' จู่ๆพี่ออยก็เขยิบเข้ามาชิดผม แล้วก้มลงมาพูดนัวเนียอยู่ข้างหู....เฮ้ย!! สยิวว่ะ-///-

''อะ อือ....'' ไปหมดแล้วสมงสมอง ตอนนี้ได้ยินแต่เสียงหัวใจเต้นเท่านั้นแหล่ะครับ แหม..ถ้าถามว่าหัวใจใคร ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน-///- โอ้ยคือมันใกล้มากๆอ่ะ!! ไม่ไหวแล้วววว

''มิกกี้เม้าส์...เอามาใส่คู่กับมินนี่เม้าส์ไง ♥'' ตอบแบบนี้ฆ่ากันเลยเหอะะะะะะะะ!! เอามีดมาแทงกูเลยยยT////T

''ละ แล้วทำไมผมต้องเป็นมินนี่ด้วยเล่า ขอเป็นมิกกี้ไม่ได้หรือไง'' ผมฉวยจังหวะเขยิบตัวออกห่างจากพี่ออย ถ้าอยู่แบบนั้นต่อไป พรุ่งนี้คงได้มีพาดหัวข่าว 'พบนักแคสเกมส์นามสมมุติX นอนตายห่าอยู่ที่สวนสนุก สาเหตุมาจากหัวใจเต้นแรงเกินไป' แน่ๆ อนาถว่ะ= =

''มันก็อยู่ที่ใครเป็นฝ่ายรุก ใครเป็นฝ่ายรับอ่ะนะ'' พี่ออยหัวเราะหึหึในลำคอ แล้วสวมที่คาดผมมิกกี้เม้าส์ลงบนหัว

''อะ...อะไรรุกอะไรรับ ทะลึ่งละ-////-''  ไม่อยากจะชมหรอกนะ แต่หูมิกกี้ดูเข้ากับหน้าพี่ออยจัง ใส่แล้วดูดีมาก......เฮ้ยเดี๋ยว!!! อะไรๆ เมื่อกี้ใครชมอีตาผู้เด้าเต่าโรคจิตนั่นกันหา! ไม่ใช่ผมนะ ไม่ใช่โผมมม

‘’คิว พี่มีอะไรจะบอก’’ เอ้า อะไรอีกล่ะ

‘’ว่า?’’ พี่ออยไม่ตอบอะไร แต่พี่แกเล่นโน้มตัวลงมาจนหน้าอยู่ระดับเดียวกับหน้าผม โอ้ยยยย คนเขาอุตส่าห์เขยิบออกมา ยังจะเข้ามาใกล้อีก แล้วตาน่ะจะหวานเยิ้มไปไหนครับพี่ ผมจะบ้าตายอยู่แล้ววววว T///T

‘’ใส่หูมินนี่แล้ว...น่ารักดีนะ’’ เลือดสูบฉีดดีเกินไปแล้ววว ผมว่าตอนนี้หน้าผมต้องแดงมากแน่ๆเลยอ่ะ แล้วยังเสียงหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีก ลาก่อนนะทุกคน ฝากฝังศพผมด้วย คร่อกกกกกกกกก

‘’เฮ้ย!! คิว คิว!!!’’  เอ๊ะ...อะไรเนี่ย ทำไมมันมึนๆ แล้วนั่นเสียงใครน่ะ? อ้อมกอดใครน่ะ? อุ่นจัง....เด็กหนุ่มคิด ก่อนที่ทิวทัศน์รอบข้างกลายเป็นสีดำสนิท

[Oil Part]

สวัสดีครับ ผมออย Lawbreaker อย่างที่ทุกคนทราบกันดีนะครับว่าวันนี้ผมมา’เดต’กับคิว ย้ำครับว่าเดต ซึ่งสถานการณ์ตอนนี้คือคิวเป็นลมครับ= =;; อะไรวะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม แมร่งล้มไปเฉยเลย นี่ถ้าผมรับไว้ไม่ทันนะ หัวเจ้าเด็กน้อยนี่คงตกลงไปกระแทกพื้นแล้วล่ะ

‘‘อือ...’’ เสียงคิวดังแว่วขึ้นมา ผมเลยรีบก้มลงไปดูว่าเจ้าเด็กดื้อนี่ฟื้นหรือยัง

“คืว ฟื้นแล้วหรอ?’’ คิวค่อยๆปรือตาขึ้นช้าๆ แล้วกระพริบตาปริบๆประมาณว่าเกิดอะไรขึ้นล่ะมั้ง

“คิวสลบไปน่ะ พี่เลยพามานั่งพัก’’

“อะ เอ๊ะ...? งั้นหรอครับ...’’ แล้วคิวก็เงียบไป เอ่อ...ในสถานการณ์แบบนี้กูควรจะทำยังไงดีวะ ในคู่มือจีบสาวก็แม่งไม่มีเขียนไว้ แบบนี้คงต้องใช้เซ้นส์เอาสินะ ดีล่ะ!

“คิว! ไปเล่นเครืองเล่นกัน’’ ผมหันไปหาคิวที่ตอนนี้กำลังยันตัวขึ้นมานั่งข้างๆผม

“หือ พี่จะเล่นอะไรอ่ะ’’ นั่นดิ...ความจริงผมก็ไม่ได้ชอบพวกเครื่องเล่นนี่เท่าไหร่หรอก ที่พาคิวมานี่เพื่อจะมาเดตโดยเฉพาะต่างหาก

“เออ...ไม่รู้ดิวะ’’

“งั้นไปเดินเล่นไหมล่ะ?’’ คิวเสนอ เออดีเหมือนกัน ไหนๆก็มาเดตแล้วทั้งทีน่ะนะ

“พี่คิดว่าวัยอย่างคิวจะชอบเล่นเครื่องเล่นซะอีก’’ จริงๆนะครับ เห็นพวกรุ่นน้องชอบมาเที่ยวกันบ่อยๆ

“อ๋อ มากับเพื่อนบ่อยแล้ววววว เล่นจนเบื่อละ’’ อืม...อย่างนี้นี่เอง

“เพื่อนหรือแฟนกันแน่?’’ ผมตั้งใจจะแซวแกล้งเฉยๆนะ แต่ทำไมคิวต้องทำหน้าเครียดๆด้วย...

“ก็ทั้งเพื่อนทั้งแฟนนั่นแหละ แต่ตอนม.2เคยถูกแฟนบอกเลิกที่นี่อ่ะ’’ คิวพูดพลางยิ้มเจื่อนๆแล้วมองไปรอบๆ ชิบ..หาย..แล้ว เชรี่ยแมร่งรักฝังใจหรอวะ โธ่ไอ่สัสออย ไอ่เหี้ยเอ้ยยยยย แล้วไอ่ความรู้สึกเจ็บในใจนี่มันอะไรวะ กูไม่มีสิทธิ์หึงนะเว้ย! คิวจะรักใครก็เรื่องของมัน กูจะหึงทำไมวะเนี่ยยย

“แต่ตอนนี้...คิวก็ยังมีพี่ไม่ใช่หรือไง’’ เฮ้ยเดี๋ยว...เมื่อกี้เสียงใคร นี่กูไม่ได้คิดในใจหรอกเรอะ!! กูพูดอะไรออกปายยยย!!!

“พี่ว่าไงนะ...’’ คิวเบิกตากว้างแล้วหันมามองผม

“มะ ไม่ได้พูดอะไร...หูแว่วไปเองม้างงงง’’ เหี้ยเอ้ยยยยยย เสือกหลุดปากไปได้ สัส!

“หรอ...’’ คิวหรี่ตามองผมนิดๆ

“เออดิวะ เฮ้ยไปเดินเล่นกันได้แล้ว!’’ ผมกุมมือคิวขึ้นมา แล้วเดินไปตามลูกศรสีชมพูเรื่อยๆ

“พี่ออย ดูนั่นดิ” คิวกระตุกชายเสื้อผมเบาๆเพื่อเรียกผม

“อะไรครับ?’’ รู้สึกถึงลางไม่ดีแปลกๆ....

“บ้านผีสิงอ่ะ*0*’’ คิวทำตาระยิบระยับใส่ผม เฮ้ย.....เชรี่ยแล้ว...

“บ้านผีสิงของเราเพิ่งสร้างเสร็จเลยนะคะ สนใจลองเล่นดูไหมคะ~’’ จู่ๆเสียงผู้หญิงก็ดังขึ้นด้านหลัง เชรี่ยเอ้ย! ตกใจหมด เกือบกรี๊ดแล้วนะโว้ย!!

“เห..ถึงว่าผมไม่เคยเห็นเลย’’ คิวหันไปคุยกับเธอ พอผมลองหันไปบ้างก็พบ..เอ่อ..เด็กผู้หญิงตัวเตี้ยๆที่แต่งเป็นแม่มด

“ใช่แล้วค่า!~ ถึงจะเพิ่งเปิด แต่เรารับประกันความน่ากลัวค่ะ! ระดับอาฟเตอร์ช็อกเลยน๊า~” อีหนูแม่มดพูด เฮ้ยไม่อ๊าววววว อาฟเตอร์ช็อกนี่มันคือหลอนโครตไม่ใช่หรอวะ!!

“น่าสนอ่ะ! พี่ออย เราลองเล่นดูม้า*0*” ยะ อย่าทำตาระยิบระยับแบบนั้นดิ....

“เอ่อ....คือ...ไม่ดีมั้ง...” เฮ้ยอะไร ใครบอกว่าผมกลัว ไม่ได้กลัว! แค่ห่วงว่าจะเกิดอันตราย....เชื่อผมเหอะน่า!!

“น๊าๆๆ ผมอยากเล่นอ่ะ” อย่าทำหน้าอ้อนแบบนั้นนนนน เดี๋ยวพี่ปฏิเสธไม่ได้ กับผีนี่ขอเหอะ!

“จะดีเร้อคุณLawbreaker~ โอกาสแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆน๊า~~” เสียงยัยหนูดังแว่วมา หือ..ว่าไงนะ!

“หมายความว่ายังไงฮะยัยหนู” ผมรีบก้มลงไปกระซิบคุยกับเธอ ในขณะที่คิวมองสำรวจบ้านผีสิงอย่างสนอกสนใจ

“ก็หมายความว่า..กับคุณXcroszน่ะ มาเดตกันไม่ใช่หรือไง” ยัยเด็กนี่รู้ด้วยแฮะว่าพวกผมเป็นใคร อื้ม...ไม่ธรรมดา

“เออ..ก็ใช่อ่ะนะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับบ้านผีสิงล่ะ”

“โธ่! รู้ไหมว่าเวลาที่ผู้ชายพาสาวๆมาบ้านผีสิงน่ะ สาวๆก็จะกลัวกันใหญ่ แล้วหนุ่มๆก็จะได้โชว์ให้สาวที่ปิ๊งเห็นว่าเราปกป้องดูแลเธอได้ไงเล่า!!’’ เออว่ะ! เฮ้ยอีหนูนี่ฉลาดดีนะ อืม...เข้าบ้านผีสิงกับคิวสองต่อสองหรอ......

‘พะ พี่ออย....น่ากลัวจัง’ เด็กหนุ่มเกาะแขนรุ่นพี่ไว้แน่น

‘ไม่น่ากลัวหรอกน่า ก็แค่ของปลอมนั่นแหละ’ ออยหัวเราะแล้วลูบหัวปลอบประโลมรุ่นน้องที่กำลังตัวสั่นด้วยความกลัว

‘อ๊ะ!!’ จู่ๆก็มีหัวกะโหลกตกลงมาจากเพดาน ทำให้เด็กหนุ่มรีบเกาะแขนออยแน่นขึ่น

‘ไม่เป็นไรน่าคิว...พี่ก็อยู่ตรงนี้ไง’ ออยหัวเราะเอ็นดูคนข้างๆ ก่อนที่จะรวบคิวเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน

‘ทะ ทำอะไรของพี่เนี่ย...’ เด็กหนุ่มเขินจนหน้าแดงไปหมด แต่ถึงกระนั้นคนเป็นรุ่นพี่ก็ยังไม่ยอมคลายอ้อมกอดสักที

‘อยู่แบบนี้แหละ จะได้ไปกลัวไง’ ออยยิ้มให้คิว

‘พี่...บ้า...เขินนะรู้ไหม-///-’ และดูเหมือนว่าคุณออยของเราจะจิ้นไปเพียงเท่านี้ ก็มีเสียงมาร(?)ดังขึ้นขัดจังหวะ

“ต๊ายยยย คิดไปไกลแล้วย่ะ! คุณลอว์” โธ่...อีหนู! อีกนิดเดียวผมกับคิวก็จะจูบกันแล้วนะว้อยยยยย!! มารขัดความสุขจริงๆ อย่างหล่อนน่ะไม่ต้องแต่งหรอกแม่มด ไปแต่งจอมมารเหอะ รุ่งแน่-.-

“ตกลงจะเข้าไหมครับพี่ออย” เสียงคิวเรียกขึ้นเมื่อแถวใกล้จะถึงคิวเราแล้ว

“หะ หือ...เข้าสิ เข้าๆ!” ไม่พลาดแน่งานนี้! โรแมนติกโครตๆเลยว่ะ! ฮ่าๆๆ!!

“ค่า!~~~ งั้นฉันจะอธิบายกฎให้ฟังนะคะ กำไลที่พวกคุณใส่อยู่นั้น จะมีแรกคือปุ่มสีแดงที่เป็นการขอความช่วยเหลือจากทางเราเมื่อคุณทนความน่ากลัวไม่ไหว!~ ปุ่มที่2คือปุ่มสีเขียว จะเป็นการส่องแสงค่ะ ใช้ได้เวลาไฟฉายของคุณหายสาบสูญหรือแบตหมด~ แต่ความสว่างของมันก็แค่นิดเดียวเท่านั้น ทางที่ดีควรเก็บไฟฉายให้ดีที่สุด! และปุ่มสุดท้ายคือปุ่มสีน้ำเงินค่ะ! ใช้แทนวิทยุสื่อสารได้ แต่คุณจะสามารถสื่อสารได้เฉพาะกับคู่ของคุณเท่านั้นนะคะ ใช้ในกรณีที่พลัดหลงกันค่า~ อ๋อ! ที่สำคัญฉันจะแจกไฟฉายให้กระบอกนึงเท่านั้นนะคะ ขอให้โชคดีนะค๊าาาาา!! ~~” ทันทีที่ยัยเด็กแม่มดพูดจบ ผมกับคิวก็โดนผลักเข้ามาในบ้านผีสิงนี่ทันที

‘ปัง!!’ นั่นคือเสียงปิดประตูฮะ อื้อหือ...กระแทกใส่หน้ากูเลยป่ะล่ะ...- -**

“พะ พี่ออย.....” คิวเขยิบมาเกาะแขนผม เห้ยยยยย เหมือนที่จิ้นเมื่อกี้เป๊ะเลย!

“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า พี่ก็อยู่ตรงนี้ไง” พูดแล้วก็ยิ้มหวานๆไปสักที

“น่าสนุกจัง!~” เห้ยเดี๋ยวๆๆๆๆ เมื่อกี้ว่าไงนะ

“อะจะอ่ะ!.....”

“เรารีบไปกันเหอะพี่*^*” คิวไม่รอให้ผมตอบอะไรและรีบลากผมไปตามทางเดินทันที เห้ยยยยยย เอาว่ะ...ลองดูสักตั้งก็ได้....= =;;;

.

.

.

.

.

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!”

“ไม่เป็นไรน่าพี่ออย...แหม่ กรี๊ดซะลั่นเชียว= =;;;” ใช่แล้วครับ เสียงกรี๊ดที่คุณได้ยินมันคือเสียงผมเองครับ...เหี้ยเอ้ย!!!! ทำไมมันน่ากลัวขนาดนี้วะ!!! สัส!พ่องตาย!! สถานการณ์ตอนนี้ย่ำแย่มากครับ คิวถือไฟฉายแล้วเดินนำ ส่วนผมหรอ.....ผมน่ะ...แมร่งเกาะหลังคิวเดินครับ!! เวรเอ้ยยยยยย แบบนี้นอกจากจะไม่เท่แล้วยังน่าสมเพชอีก พัง!พัง!พัง!

“แต่ทำได้ถึงขนาดนี้นี่สุดยอดจริงๆน๊า~~” คิวพูดด้วยน้ำเสียงปลาบปลื้ม แต่กูไม่ปลื้มกับมึงว้อยยยยยยย!!! นี่ถ้าไม่กลัวเสียฟอร์มกูจะเป็นลมแล้วนะ ฮือๆ (ไรท์:ไม่เหลือให้เสียแล้วม้าง...)

“อะจะอ่ะ!” เชรี่ยเอ้ย! โหอีผีจูออน!! ถ้ามึงจะโผล่มาจากซอกแบบนี้นะอีสัส!!

“พี่ออย!! วิ่ง!!!” หา..เดี๋ยวๆๆๆ วิ่งอะไรยังไง......โอเคไม่ต้องรอคำตอบ กูเผ่นก่อนละจ้า!! เชรี่ยเอ้ยยยยยยย ซอมบี้วิ่งไล่!!! แม่งมากันยกครอบครัว ยกแฟมิลี่เลยไอ่เหี้ย !! โอ้ยยยย โอ้ยยย !! โคตรพ่อโคตรแม่มึง โอ้ยยยยย โอ้ยมึงบ้ากันไปใหญ่แล้ว โอ้โหโรงบาลบ้าหรอเนี่ยไอ่สัส !!ฉิบหายแล้วไอ่สัส ฉิบหายวายวอดอีเหี้ยยยยยยยยยยยย

“เห้ยพี่! ระวัง!!’’ หา..อะ อะไรนะ โอ้ยเชรี่ย! อะไรตกใส่หัวกูวะ!! ไหนดูดิ๊.......

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!” หัวกะโหลกกกกกกก หัวกะโหลกโว้ยครับ!!! โธ่อีดอก! ถ้ามึงจะตกลงมาขนาดนี้นะ แมร่งเอ้ยยยยยยยยยยย!!!!

“พี่ออย เป็นอะไรไหมครับ” คิวรีบวิ่งเข้ามาหาผม วิญญาณจะหลุดออกจากร่างแล้วเนี่ยยย ไม่เอาแล้วววววว!!!

“เออ...ไม่เป็นไร แล้วซอมบี้มันไปไหนแล้วล่ะ” ที่ถามเนี่ยเพื่อความปลอดภัยครับ..ไม่ได้ถามเพราะคิดถึงมัน...

“ไม่รู้ดิพี่ แต่ไปก็ดีละ” คิวยักไหล่นิดๆ

“เฮ้อ....ไปกันต่อเลยไหม” ไม่ได้จะโชว์พาวนะครับ ประเด็นคือกูอยากออกจากที่นี่แล้ววววว!!

“พี่ไหวหรอ?” อ่ะโห...ดูถูกท่านลอว์ผู้นี้มากไปแล้ว ถึงจะกลัวผีแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีแรงนะเฟ้ย

“ไหวดิ! มาไฝว์กันเลยป่ะละ” ท้าคิวนะไม่ได้ท้าผี

“ไปไฝว์กับผีนู่นป่ะ ฮ่าๆๆๆ!!” ทุกคนครับ ดู๊ดู ไอ่คิวมันหัวเราะเยาะผมอ่ะ! ยอมไม่ด้ายยยยยยย รอดูแผนของผมให้ดีๆ หึหึหึ…..

“เห้ยคิว ระวัง!!!”  

“ฮะ?? อะไร....” ไม่ต้องรอให้คิวพูดจบ ผมก็รีบรวบตัวคิวเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนทันที

“เฮ้ย! ทำอะไรของพี่เนี่ย...” นี่แหละ! ใกล้เคียงกับที่จิ้นไปอีกขั้น ในเมื่อสถานการณ์มันไม่ให้ เราก็ต้องสร้างขึ้นมาเองครับ

“นั่นสิ ทำอะไรดีน๊า~’’

“อย่ามาทะลึ่ง ปล่อยเลยยยย” ใครปล่อยก็โง่เต็มทนอ่ะนะ

“ไม่~ปล่อย~” ผมหัวเราะเบาๆแล้วโน้มหน้าเข้าไปชิดกับหน้าคิว

“พะ พี่ออย....เดี๋ยว....-///-”

“ทาม~อา~ราย~กาน~อยู่~.......” เห้ยใครมาขัดจังหวะวะ-*- ไหนดูหน้าหน่อย…..ซิ…..

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!” ผีหลอกกกกกกกกกกก!!! อีดอกเห็ดเอ้ยย!! แมร่งโผล่มาขัดจังหวะไม่พอ เสือกมาแบบหลอนเหี้ยๆอีก!!! ฮรือออ กูจะเป็นลมแล้วนะครับบบบบบ

“ทาง~ออก~อยู่~ทาง~นู้น~” นังผีพูดแล้วชี้ไปทางซ้าย กูจะเชื่อมันไม่ได้ไหมวะะะะ ถ้ามันหลอกกูไปเจอซอมบี้กูจะทำไงเนี่ยTAT

“ป่ะพี่ออย เรารีบไปกันเหอะ” ไม่ถงไม่ถามสุขภาพกูซักคำ แล้วนี่หลุดจากอ้อมกอดผมไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ออกไปจากบ้านผีสิงตะไลเวรนี่เมื่อไหร่จะจับจูบซะให้เข็ด=3=

“อะไรเนี่ย ชักช้า แก่แล้วก็เงี้ย” เดินไปตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ..แล้วก็ทิ้งกูอยู่กับอีผีนี่น่ะนะ!! ลาก่อนสวัสดีอีผีชาติหน้าเจอกัน บาน;___;

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ออกมาได้แล้วโว้ยยยยยยยย!!!TAT ดีใจจนน้ำตาแทบไหล กูจะไม่มาอีกแล้ว ดอกเอ้ย!!

“สนุกดีนะครับพี่ออย” คิวหันมายิ้มให้ผม มันจะน่าดีใจมากถ้าไอ่ความสนุกนั่นไม่ได้หมายถึงบ้านผีสิง เหี้ยเอ้ย…

“สนุกกับผีน่ะสิ นี่มันกี่โมงแล้ววะ”ผมมองนาฬิกาเรือนใหญ่ยักษ์ที่โดดเด่นเป็นสง่าท่ามกลางฝูงชน เชรี่ย…นี่มันจะ5โมงแล้วนี่หว่า สัสเอ้ย! นี่กูไปหรรษาเริงร่ากับพวกผีเวรนั่นตั้ง3ชั่วโมงเลยหรอวะ

“คิว..จะ5โมงแล้วนะ กลับเลยไหม” ผมหันไปถามคนตัวเล็กข้างตัว

“อืม…ขออีกอย่างได้ไหมพี่ สุดท้ายละๆ” คิวพูด แต่สายตากำลังจดจ้องอะไรบางอย่าง หืม..ไหนดูซิ ชิงช้าสวรรค์นี่หว่า! เห้ยเจ๋งว่ะ เออดีเหมือนกัน

“เอาสิ” ผมยักไหล่ทำเป็นไม่ใส่ใจ แต่ความจริงในใจนี่ตีลังกาไป16รอบแล้วครับ ยิปปี้!>w<

.

.

.

“โห…วิวสวยมากเลยอ่ะพี่ออย*o*” คิวเกาะหน้าต่างมองวิวรอบๆด้วยความตื่นเต้น ครับ ตอนนี่เราอยู่บนชิงช้าสรรค์กันแล้วล่ะครับ

“อืม…ก็สวยดีนะ” ผมตอบพลางมองไปรอบๆเช่นกัน แต่ไม่ได้แสดงท่าทีดี๊ด๊าเหมือนคิว อืม…คนเราก็ต้องมีการเก๊กบ้างอะไรบ้างนะครับ มันเป็นสัจธรรมของชีวิต…ถุยยยยยยยยยย!!

“พี่ออย! ดูนั่นๆ” คิวชี้ให้ผมดูอะไรสักอย่าง แต่ยังไม่ทันได้มอง ชิงช้าสวรรค์ก็ดันตกหลุมอากาศจนคิวเซมานั่งตักผม

“อ๊ะ……” โอกาสมาขนาดนี้แล้วมีหรือจะพลาด!! แมร่งต้องตระครุบไว้สิครับ

“ทำอะไรเนี่ยพี่ออย ปล่อยได้แล้ว-////-’’ คิวเขินจนหน้าแดงเลยครับ น่ารักว่ะ!>w<d โอเค สถานการณ์ตอนนี้คือคิวนั่งตักผม ผมกอดเอวคิว และผมกำลัง….นัวเนียแถวๆซอกคอคิวครับ

“บ้า…จักจี้นะ….” คิวดิ้นนิดๆเหมือนจะขัดขืน แต่สู้แรงผมไม่ได้หรอกคร้าบบบบบ หึหึ

“อยู่นิ่งๆน่า…จะได้เสร็จไวๆ”

“เห้ยเดี๋ยวๆๆ อะไรเสร็จวะครับ!”

“คิดว่าอะไรล่ะ…หืม~” ถ้าไม่รีบทำ ผมว่าแมร่งต้องมีอะไรมาขัดจังหวะอีกแน่เบย=3= เดี๋ยวอย่าเพิ่งคิดไปไกล ผมไม่โรคจิตขนาดปล้ำคิวบนชิงช้าสวรรค์หรอกน่า แค่จะจูบเท่านั้นเองงง

‘ตึง!!!’ จู่ๆชิงช้าสวรรค์ก็กระแทกอะไรสักอย่าง แล้วก็หยุดนิ่งไปเฉยเบย………อะไรวะ!! หมดรอบแล้วหรออออออ โธ่ไอ่สัส! แมร่งขัดกูตลอดอ่ะ เชรี่ยเอ้ยยยยยยยยยยยย

“ละ ลงกันได้แล้ว!-////-’’ คิวฉวยจังหวะผละออกจากผมแล้วเดินนำไปทันที สาสสสสสส!! กูจะประท้วงชิงช้าสวรรค์!!

 “เดี๋ยวค่า! ~” ผมกับคิวเราเดินไปจนเกือบจะถึงทางออกแล้วล่ะครับ แต่ก็มีเสียงผู้หญิงเรียกไว้ก่อน เสียงคุ้นๆนะ…

“แฮ่ก! เกือบไปแล้วไหมล่ะ” พอหันไปมองหน้าก็ชัดเลยยยยยยย อีหนูแม่มดนี่หว่า! แต่ตอนนี้ไม่ได้แต่งเป็นแม่มดแล้วล่ะครับ นางเปลี่ยนมาใส่ชุดธรรมดาแทน ที่จำได้เพราะส่วนสูงหรอกนะ…..

“มีอะไรหรอ” ผมถาม

“ขอถ่ายรูปคู่พี่ออยกับพี่คิวได้ไหมคะ!” อะจะอ่ะ…ยัยหนูนี่พิลึกคนแฮะ…

“อ๋อได้สิ” คิวยิ้มให้เธอ

“กรี๊ดดดดดดด> < ค่ะ! งั้นก็ชิดๆกันหน่อยนะคะ” นี่ก็ชิดจนแทบจะฟิวชั่นกันแล้วนะ..แต่ใกล้กว่านี้ก็ดี ไม่ห้าม=w=

“เอาล่ะค่ะ 1….2….3!” พอยัยหนูนับจบ ผมก็รีบหันไปหอมแกมคิวทันที

‘เชะๆๆๆ!!’ เอ้ารัวเลยหรอลูก เอ้าถ่ายเยอะๆ!

“ทำอะไรเนี่ยพี่ออยยยยยยยยยยยยยยยย” คิวหันมาทำหน้าเหวอๆ

“หอมแก้มไง~” ผมหัวเราะหึหึในลำคอ ยิ่งเห็นคิวโวยวายก็ยิ่งมีความสุข แบบนี้เขาเรียกโรคจิตหรือเปล่า…

“ยัยหนู เมื่อกี้ถ่ายติดไหม” รูปดีๆแบบนี้ต้องเก็บไว้

“โห! รัวขนาดนั้น ถ้าไม่ติดหนูจะพังกล้องเลยค่ะ!” โหดว่ะ….

“โอ้ยยยยย!! พอเลย กลับละ!!” คิวโวยวายแล้วทำท่าจะเดินไปที่รถ ผมก็เลยหันไปสั่งยัยหนูส่งท้ายเล็กน้อย

“รูปน่ะ ส่งมาทางเฟสพี่เลยนะ บานนน” สั่งเสร็จแล้วก็โบกมือลาสิครับ อยู่ต่อทำไม

“บายยยยยย เอ้อหนูจะบอกว่า หูมินนี่กับมิกกี้อ่ะ น่ารักมากๆเลยน๊า!” ยัยหนูโบกมือลาพวกผมแล้วก็เดินหายไปไหนไม่รู้ เชรี่ย…นินจาหรอวะ มาไวไปไว แล้วเมื่อกี้ว่าไงนะ..หูหรอ อ๊ะแน่นอน!ท่านลอว์ผู้นี้เลือกเองกับมือ ต้องน่ารักอยู่แล้วล่ะ!!

“ลืมไปเลยว่าใส่หูนะเนี่ย” คิวพูดขึ้นมาแล้วทำท่าจะถอด แต่ผมก็ห้ามไว้ก่อน

“อย่าเพิ่งถอดน่า รอถึงบ้านค่อยถอด” คิวก็ยอมฟังที่ผมพูดนะ แถมตอนซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ยังมีการเอาหน้ามาซบหลังผมด้วย เขินนะเนี่ย-///- ทำตัวน่ารักขนาดนี้เดี๋ยวพ่อก็จับกดซะหรอก

“ถึงละ…เร็วจังเนอะ~” ผมพูดขึ้นเมื่อขับมาถึงบ้านคิวแล้ว เจ้าเด็กแสบกระโดดลงจากรถผมแล้วทำท่าจะถอดหูมินนี่คืนให้ แต่เรื่องอะไรผมจะรับวะครับ มินนี่กับมิกกี้ต้องอยู่คู่กันสิ

“คิวเก็บไว้เหอะ พี่ให้” ผมยิ้มให้คิว ก่อนที่จะลูบหัวคนตัวเล็กตรงหน้าสองสามครั้งเป็นการบอกลา และผมก็รีบขับมอร์เตอร์ไซค์ออกมาทันที

ทว่า ดูเหมือนออยจะพลาดมากที่ไม่ได้เห็นสีหน้าของคิวตอนนี้ เด็กหนุ่มหน้าใสลูบหูมินนี่เมาส์เบาๆ พลางลอบยิ้มกับตัวเองและพึมพำอะไรบางอย่างก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป

“พี่ออยบ้า…มาทำให้หวั่นไหวทั้งวันซะได้ เฮ้อ…ผมคงจะชอบพี่เข้าซะแล้วล่ะ…”