[S.Fic] My heart is your {ออยXคิว}

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : น้ำตาลกับก้อนเมฆ

Title : My heart is your CH.2

Pairing :พี่ออยXพี่คิว,Lawbreaker x Xcrosz

 
Rate :ม่ายบอก=w= //โดนตรบ

 

 

 

 

ถ้าคุณรักใครสักคน...คุณจะอยากอยู่ใกล้เขาตลอดเวลา

 

 

 

''ไอ่คุณเบสครับ''

 

''อะไรครับไอ่คุณเอก''

 

''มึงคิดเหมือนที่กูคิดไหมครับ''

 

''แล้วมึงคิดอะไรล่ะครับไอ่เอก...''

 

''กูกำลังคิดว่า...ระหว่างไอ่ออยกับไอ่คิวมันต้องมีซัมธิงกันแน่ๆเลยว่ะ'' ชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำตาลพูดด้วยท่าทีตื่นเต้น

 

''เออ..มึงคิดเหมือนกูเลยว่ะ ยินดีด้วย'' หนุ่มผมชมพูตอบหน้าตาย

 

''เอ้า! คิดเหมือนกันนี่แสดงว่ามึงกับกูเป็นเนื้อคู่กันใช่ไหมวะ ฮ่าๆๆ!'' เอกพูดเล่นจริงทีจริง

 

''งั้นคนทั้งประเทศคงเป็นเนื้อคู่มึงแหละนะ'' เบสพูดยิ้มๆ

 

''สัส ไม่เอาแบบนั้นสิ=3='' เอกทำปากยื่นอย่างหน้าหมั่นไส้

 

''พวกมึง...กูหมั่นไส้ว่ะ'' ออยที่เพิ่งเดินกลับมาจากห้องครัวส่งเสียงเหน็บแหน็ม

 

''ไอ่ออย กูรู้นะว่ามึงคิดอะไร'' เอกกระตุกยิ้มนิดๆ

 

''อะไร๊??? กูคิดอะไร??'' ออยคงไม่รู้ว่าน้ำเสียงและสีหน้าของตัวเองนั้นดูออกง่ายแคไหน

 

''กูรู้นะว่ามึงชอบไอ่คิ...'' ยังพูดไม่ทันจบก็มีเสียงใสๆดังแทรกขึ้นก่อน

 

''พี่เอกพี่เบสครับ! ผมขอเล่นกระต่ายพวกพี่ได้ไหมอ่ะ??'' คิวที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ถามเสียงใส

 

''คะ คิว...'' ออยเอ่ยเบาๆ

 

''อ๊ะ ได้สิ เดี๋ยวพี่ไปเล่นด้วยดีกว่า อยู่แถวนี้นานเดี๋ยวจะมีเรื่อง~'' เบสหัวเราะพลางพาคิวไปเล่นกับกระต่ายทั้ง2 'น้ำตาล'และ'ก้อนเมฆ'  ทิ้งให้ออยเผชิญหน้ากับเอกเพียงลำพัง

 

''เอก กูรู้มึงจะพูดอะไร'' ชายหนุ่มเรือนผมสีทองถอนหายใจเฮือกใหญ่

 

''มึงชอบไอ่คิวใช่ไหมล่ะ'' เอกถามยิ้มๆ

 

''เออ! พอใจหรือยัง'' ออยบ่นอุบอิบๆเมื่อตัวเองเป็นฝ่ายโดนไล้ต้อน

 

''ชอบเขาก็บอกเขาดิวะ ชักช้าเดี๋ยวจะโดนมคปด.''

 

''อะไรคือ มคปด.วะไอ่เอก''

 

''หมา-คาบ-ไป-แดกกกกกก'' เอกหัวเราะร่า

 

''ไอ่สัส!'' 

 

''กูพูดจริงๆนะเว้ย ไอ่คิวหน้าตาก็น่ารักจิ้มลิ้มดีออก~''

 

''เออ...ก็เพราะงั้นแหละ...'' ออยหน้าขึ้นสีนิดๆ

 

''อ่ะฮ้า~ ขยายความทีดิวะ''

 

''ก็คิวเพิ่งจะมัธยมปลาย...ถ้ากูบอกไป คนจะไม่หาว่ากูกินเด็กหรอวะ....''

 

''กินเด็ก?.....กร๊ากกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!!'' เอกระเบิดหัวเราะเสียงดัง

 

''ขำเชี่ยไรครับไอ่เอก'' ออยหน้าแดงจัด

 

''มึงนี่คิดมากจังว่ะ ไม่สมกับเป็นพี่ออย lawbreakerสุดเท่เล้ยยย!! ฮ่าๆๆๆๆ!!''

 

''ผมว่าคุณออยก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะครับไอ่คุณเอก'' เบสที่เดินกลับมาพูดยิ้มๆ

 

''ไอ่คุณเบสครับ...ได้ยินด้วยหรอวะ!!'' หนุ่มlawbreakerสุดเท่อ้าปากค้าง

 

''ผมได้ยิน แต่น้องคิวไม่ได้ยินหรอกครับ''

 

''โอ้ยยยยย!! ไอ่เอก!! กูจะฆ่ามึงงงงง'' ออยหันไปหาเอก แต่ทว่าพ่อคนตัวดีดันหนีไปหลบหลังหนุ่มผมชมพูเสียแล้ว

 

''กูไม่ผิดครับ'' หนุ่มผมน้ำตาลยักคิ้วนิดๆ

 

''แล้วนี่พวกคุณมึงจะแคสเกมกันอยู่ไหมครับเนี่ย'' หนุ่มผมทองพยายามเปลี่ยนเรื่อง

 

''ไม่เอาละ วันนี้มีอะไรสนุกๆให้ดูแล้วนี่นา~~'' เอกหัวเราะนิดๆ สงสัยคืนนี้คงได้มีการเม้าท์กับพี่ใหญ่ช.เชฟเป็นแน่แท้

 

''เอ้อ...ไอ่คุณออย คิวกำลังเล่นกับน้ำตาลแล้วก็ก้อนเมฆอยู่น่ะ มึงรีบตามไปดิ'' เบสพูดดักคอ

 

''ทำไมกูต้องไปวะครับ??'' 

 

''เอ้า! สร้างโอกาสไงมึง บรรยากาศก็ดีออกจะตาย บางทีวันนี้มึงอาจจะได้เฟิร์สคิสน้องคิวก็ได้นะเว้ย'' เอกชิงพูดก่อน พร้อมด้วยข้อเสนอสุดยั่วยวนใจ

 

''เออว่ะ...''ออยเริ่มคล้อยตาม

 

''ไปเล้ยยยยยยย!!''

 

''ทะ ที่กูไปเนี่ยไม่ได้หวังเฟิร์สคิสคิวหรอกนะ กูแค่กลัวคิวเหงา'' ออยพูดตะกุกตะกัก ก่อนจะเดินไปหาคิว

 

''ถุ้ยยยยยยย กูจะรอดู'' ได้ยินเสียงเอกตะโกนไล่หลังมาแว่วๆ แต่ออยก็ไม่สนใจ รีบเดินไปหาคิวทันที ไม่นานนักก็พบหนุ่มน้อยหน้าใส นัยต์ตาสีแดงตัดกับเรือนผมสีน้ำเงินเข้มเป็นอย่างดี 

 

''คิว ทำอะไรอยู่''

 

''เอ๊ะ...อะ อ้าว! พี่ออย'' เด็กหนุ่มสะดุ้งนิดๆ ก่อนจะอุ้มกระต่ายชูให้ร่างสูงตรงหน้าดู

 

''กระต่าย? ของไอ่เอกกับไอ่เบสน่ะนะ'' ออยเดินเข้ามานั่งข้างๆคิว

 

''อื้อ! ตัวนี้ชื่อน้ำตาล เป็นของพี่เบส'' คิวแนะนำเจ้ากระต่ายน้อยสีน้ำตาลในมือ ก่อนจะเปลี่ยนไปอุ้มอีกตัวขึ้นมา

 

''ส่วนตัวนี้ชื่อก้อนเมฆ เป็นของพี่เอก'' เด็กหนุ่มอุ้มกระต่ายสีขาวขึ้นในระดับอก

 

''โห...ไอ่2คนนี้ก็เข้าใจตั้งชื่อดีนะ'' ออยแซวยิ้มๆ

 

''อ๊ะ!พี่ อุ้มเจ้าน้ำตาลที มันจะวิ่งหนีไปแล้วอ่ะ''

 

''เออได้ๆ'' ชายหนุ่มอุ้มกระต่ายสีน้ำตาลขึ้นมา 

 

''เฮ้ยพี่! ที่หลังหูก้อนเมฆมีแผลด้วยอ่ะ!'' คิวร้องออกมา

 

''ไหนวะ...'' ออยเขยิบเข้าไปใกล้คิวโดยไม่รู้ตัว จนทั้งสองคนสบตากันโดยบังเอิญ

 

''พี่ออย....'' คิวครางเบาๆ ไม่อาจละสายตาไปจากนัยต์ตาสีแดงแสนมีเสน่ห์นั้นได้เลย   และดูเหมือนออยจะคิดแบบเดียวกัน เขาก็ไม่สามารถละสายตาออกจากนัยต์ตากลมโตสีแดงได้เลยแม้แต่น้อย

 

''คิว...พี่....'' ออยกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกขัดจังหวะเสียก่อน

 

''เฮ้ยไอ่ออย ไอ่คิว!!....อู้วววววว'' เอกและเบสเดินเข้ามา เป็นเสี้ยววินาทีก่อนที่ออยและคิวจะผละออกจากกันพอดี

 

''พะ พี่เอกพี่เบส.....'' เด็กหนุ่มหน้าเริ่มแดงนิดๆ

 

''กูจะบอกว่า วันนี้เลิกนัดแคสละ พวกมึงกลับไปเลยก็ได้'' เอกมองคนตรงหน้าทั้งสองด้วยสีหน้ายิ้มๆ

 

''โห ทีงี้ทำเป็นไล่'' ออยบ่นเบาๆ ก่อนจะดึงมือคิวขึ้นมากุมไว้

 

''ป่ะ กลับบ้านกัน'' ชายหนุ่มพูดขึ้น

 

''คะ ครับ....'' คิวพยักหน้านิดๆ แล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับออย ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบงัน ราวกับว่าทั้งสองกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง     แต่ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะเหม่อหนักไปหน่อย จนไม่รู้ตัวว่าออยได้ขับรถมาถึงหน้าบ้านของเขาแล้ว

 

''คิว...คิว!'' ออยส่งเสียงเรียก

 

''ฮะ? มีอะไรครับพี่'' 

 

''จะมีอะไรอีกเล่า ก็ถึงบ้านคิวแล้วเนี่ย'' ออยพูดพลางดีดมะกอกเด็กหนุ่มตรงหน้าเบาๆ

 

''โอ้ย..เจ็บนะครับ'' คิวลูบหน้าผากป้อยๆ

 

''โทษๆ เออ หมวกพี่อ่ะ''

 

''อ๋อ เดี๋ยวผมถอดคืนให้ครับ'' หนุ่มผมน้ำเงินทำท่าจะถอดออก แต่กลับถูกหนุ่มผมทองห้ามไว้ก่อน

 

''เฮ้ย ไม่ต้องๆ พี่ฝากไว้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเอา'' ออยลูบหัวคิวสองสามทีก่อนจะขับรถกลับบ้านของตัวเอง ปล่อยเด็กหนุ่มไว้ให้ครุ่นคิดตามลำพัง   

 

''พิลึกคน'' คิวบ่นเบาๆพลางลอบยิ้มกับตัวเอง