[S.Fic] Happy Birth Day Oil {ออยXคิว}

เนื้อเรื่อง

ครือว่านะทุกคน วันนี้วันเกิดพี่ออยแหละ>,< 24/4/56  ไม่สิต้องบอกว่าวันก่อนสินะ สุดท้ายฉันก็แต่งไม่ทันจนได้ OTL ฉันอู้บ่อยค่ะ ....ช่างเถอะ!  ไม่อยากจะบอกว่าไรท์ไปHBDพี่ออยมาแบ้วววว>{}< (รีดเดอร์ : แล้วบอกทำไม = =) ฟิคก่อนยังไม่จบ (เจือก)แต่งเรื่องใหม่มาซะแล้ว...ไม่เป็นไรค่ะ เพราะอันนี้ตอนเดียวจบ ขอไรท์อู้งานแปปปปปปปส์นะเค่อะส์>o< //หนีรีดเดอร์

 

*คำเตือน* ฟิคเรื่องนี้เป็นแนวชายXชาย ถ้าไม่ชอบกดปิดเลยค่ะ ไม่อยากดราม่า แล้วฟิคเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตัวพี่ออยและพี่คิวโดยตรงนะคะ เป็นเพียงจินตนาการของผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ถ้าพวกพี่หลงเข้ามาอ่าน ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะT T ขอโทษจริงๆค่ะ

 

 

Title : Happy Birth Day Oil

Pairing :พี่ออยXพี่คิว,Lawbreaker x Xcrosz

 
Rate :น่ารักใสๆ SMนิดๆ.... 

 

 

(ป.ล.ฟิคเรื่องนี้พี่ออยกับพี่คิวเป็นแฟนกันแล้วนะคะ>3<)

 

 

[Oil Part]

 

วันนี้วันเกิดผมล่ะ... วันที่24เมษา ความจริงแล้วมันควรจะเป็นวันพิเศษมาก ถ้าเมื่อวานไม่ใช่วันที่23/4/56 เชรี่ยครับ! แค่ตัวเลขมันเรียงกันแค่นี้ พวกคุณมึงถึงกับลืมวันเกิดกูเลยหรอวะ! วันเกิดกูเชียวนะว้อยยยยยยยย

 

'พี่ออย HBD ค่ะ>,<'

 

'สุขสันต์วันเกิดฮะพี่ออย'

 

'แคสเกมต่อไปนะคะ สู้ๆ!'

 

'ขอเซอร์วิสสาววายหน่อยค่ะลอว์>3< 5555555'

 

'มาเป็นแฟนกับเดี๊ยนไหมฮร้า?'

 

อ่า....ที่ทุกคนเห็นนี้คือคำอวยพรจากแฟนๆผมฮะ เฮ้ยเดี๋ยวๆๆๆๆ อันสุดท้ายนี่มาไงวะ กูหลอนนนน 5555555 

แต่พูดก็พูดเหอะ ไม่เห็นไอ่พวกนั้นมันจะมาHBDผมซักคำ หรือจะยังไม่ตื่นกันวะ คิดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรซักหน่อย เริ่มจากคิวก่อนดีกว่า ผมอมยิ้มนิดๆแล้วก็กดโทรออก

 

'ตรู๊ด....ตรู๊ด.....ตรู๊ด....' เชรี่ย ไม่รับครับ ทำเหี้ยอะไรอยู่วะ พอลองโทรได้สิบกว่ารอบก็ไม่รับซักสาย ผมก็เลยลองโทรหาพี่โน้ตดู

 

'ตรู๊ด....ตรู๊ด.....ตรู๊ด....' ไม่รับอีกครับ แล้วผมก็กดโทรหาพี่เชฟ...

 

'ตรู๊ด....ตรู๊ด.....ตรู๊ด....' สัส! นี่มันวันอะไรวะเนี่ย แมร่งไม่รับกันซักคน อย่างน้อยก็เหลือไอ่เอกกับไอ่เบสล่ะว้า

ผมมองดูมือถือที่โชว์เบอร์เอก ก่อนจะเลื่อนไปที่เบอร์เบส  นีกูควรจะโทรหาใครจะได้เรื่องกว่ากันวะ ในใจคิดว่าเบสนะ แต่ลองโทรหาไอ่เอกดูก่อนก็ไม่เสียหาย

 

'ตรู๊ด....ตรู๊ด.....ตรู๊ด....' จ๊ะ! คราวหน้ากูจะเชื่อแต่ตัวกูเองแล้วววววว เบส!ตอนนี้มึงคือที่พึ่งสุดท้ายนะ...

 

'ตรู๊ด....ตรู๊ด....อ๊ะ ฮัลโหล?....' เบสสสสสสส มึงนี่พ่อพระมาโปรดชัดๆ!

 

''ฮัลโหลเบส! นี่กูออยนะเว้ย''

 

'อะ อะไรนะ! ออยหรอ!' ทุกคนครับ...เบสมันตกใจอะไรของมันวะ 

 

''สัส! ก็กูน่ะสิ แล้วนี่อยู่กับไอ่เอกป่ะ'' พอผมถามแบบนั้นออกไป เบสก็เงียบไปสักพัก เงียบทำไมวะ ปกติก็เห็นตัวติดกันตลอด

 

'ออย...เอกไม่ได้กลับห้องตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ มีอะไรหรือเปล่า' เอาจริงดิ...เอกมันเคยไปไหนแล้วไม่บอกเบสด้วยหรอวะ

 

''อ่าวหรอ แล้วนี่มึงอยู่ไหนเนี่ย''

 

'กู....มาซื้อของ' เบสตอบอุบอิบๆยังไงชอบกล คิดไปเองป่ะวะ

 

'พี่เบส! ใครโทรมาอ่ะ??' เห้ย...เสียงคิว?

 

'ชู่ว..!'

 

''เบส...นั่นใครวะ!'' ผมรีบตะโกนถามไป

 

'ง่ะ..เสียงทีวี...' พ่องมึงสิครับ! 

 

''อย่ามา เสียงคิวใช่มะ ให้คิวมาคุยกับกูหน่อย'' ทำไมคิวถึงไปอยู่กับไอ่เบสได้วะ?? 

 

'เชรี่ย...พี่ออยหรอครับพี่เบส' เสียงหนึ่งดังขึ้น ยิ่งตอกย้ำความจริง สัส!คิวแน่นอน เอาหัวผมเป็นประกันได้เลย!

 

'เออดิ...ทำไงดีวะคิวววว'

 

'วางไปเลยพี่!' เหี้ย! อะไรนะ!!

 

''เฮ้ยเดี๋ย....ตรู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ'' สัสเอ้ย! โครตพ่อโครตแม่! เยดโด้! แมร่งตัดสายกูได้ สัส..เหี้ย..ไอ่เบส มึงแม่งมารร้ายยยยยยยยยยย!!  เชรี่ยครับ...ก็ได้! ในเมื่อแมร่งไม่มีใครสนใจกูดีนัก กูก็จะไปหาพวกมึงเอง!!

 

 

[Ikkiw Part]

 

ผม...รู้ว่าอาจจะไม่ดีที่กดตัดสายพี่ออยไป รู้ดีว่าพี่เขาต้องโกรธแน่ๆ แต่จะทำไงได้ ถ้าไม่ตัดสายไปพี่เขาก็รู้สิว่าพวกผมแอบเตรียมงานวันเกิดให้อ่ะ!

 

''โอ้ยยยยยย ทำไงดีเนี่ยยย พี่ต้องโดนเอกเล่นงานแน่เลย'' พี่เบสหันมาทำเสียงสั่นๆใส่ผม เชรี่ย...ถ้าพี่เอกอยู่ที่นี่ พี่เบสต้องโดนจับกดชัวร์

 

''เอาน่าพี่...ความจริงพี่ก็ไม่น่าไปรับโทรศัพท์พี่ออยหรอก...'' ผมพยายามปลอบใจ(หรือซ้ำเติม?)

 

''กะ ก็พี่ไม่ทันดูหน้าจอง่ะ....'' พี่เบสจะน่ารักเกินไปแล้วนะว้อย! 

 

''เฮ้อ...ช่างมันเถอะครับ ยังไงพี่ออยก็ไม่รู้หรอกว่าเราอยู่ที่ไหน'' ผมพูดพลางจ้องมองมือถือของตัวเองที่โชว์Miss Call จากพี่ออยร่วม10สาย

 

''เอ้อ! แล้วนี่คิวซื้อของมาครบแล้วหรอ??'' พี่เบสหันมาถามผม

 

''เสร็จแล้วฮะ แต่ต้องรอเค้กอีก10นาที'' ผมตอบแล้วหันไปมองตู้เกมที่อยู่ข้างหลัง

 

''อืมมมม งั้นเราไปเล่นเกมกันก่อนไหม!'' พี่เบสยิ้มนิดๆก่อนจะเดินนำผมไป เหอะๆ บางครั้งผมก็แอบคิดนะว่าพี่เบสน่ะ ออกแนวคุณแม่หน่อยหรือเปล่านะ ส่วนพี่เอกก็เป็นคุณพ่อ.....เห้ยเดี๋ยวๆๆๆ รับอิทธิพลแฟนคลับสาววายมากไปหน่อยมั้งเนี่ย.. -,- 

 

''คะ คือว่า!'' จู่ๆเสื่อก็ผมก็ถูกกระตุกเบาๆจากด้านหลัง ผมเลยหันไปมอง ปรากฏว่าเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง หืม... ม.ต้นล่ะมั้ง 

 

''ครับ?''

 

''พี่คือพี่คิว Xcroszใช่ไหมคะ*o*'' เธอพูดแล้วก็ทำตาระยิบระยับ fcผมหรอเนี่ย แหมเขินจัง-///-

 

''ใช่แล้วครับ'' ว่าแล้วก็ยิ้มโปรยเสน่ห์ไปสักที

 

''กรี๊ดดดดดดดดดด แก! พี่คิวอ่ะะะ พี่คิวตัวจริงด้วยแกกกก>,

 

''คิว ทำไมไม่ตามมาสักทีล่ะ หืม?'' จู่ๆพี่เบสก็เดินกลับมาหาผมครับ แล้วมองเด็กม.ต้น(ชื่อไรวะ ไม่ได้ถาม)เป็นเชิงว่า นี่ใครน่ะ?

 

''อ่อ พี่เบส นี่....'' ผมเหลือบมองเธอ หมายจะให้แนะนำตัว

 

''กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด>{}< พี่เบสสสสสสสสสสสสสส'' อ่าวสัส กรี๊ดดังกว่ากรูอีก..

 

''น้องรู้จักพี่ด้วยหรอครับ?'' พี่เบสเลิกคิ้ว แล้วชี้ที่ตัวเอง

 

''รู้จักสิคะ! ก็หนูเป็นแม่ยก...เอ้ย! เป็นfcพี่เบสนี่คะ^,^'' น้องY (ไม่รู้จักชื่อ เรียกงี้ไปก่อน) นี่ต้องเป็นสาววายแน่เลยครับ..ผมมั่นใจ...

 

''เอ๋..อื้ม ขอบใจนะ'' พี่เบสที่ดูยังงงๆ ยิ้มให้น้องY แล้วเธอก็หยิบมือถือขึ้นมา

 

''ถะ ถ้าไม่ว่าอะไร ขอถ่ายรูปคู่กับพี่ๆได้ไหมคะ>,

 

''ได้ครับ/ได้สิ'' ผมก็พี่เบสตอบแทบจะพร้อมกัน น้องYเลยยื่นมือถือให้เพื่อนเธอ ก่อนจะมายืนตรงกลางระหว่างผมกับพี่เบส

 

''จะว่าไป พี่เอกกับพี่ออยไม่มาด้วยหรอคะ?'' หลังจากถ่ายรูปเสร็จ น้องเขาก็เงยหน้าขึ้นมาถาม

 

''พี่เอกอยู่เตรียมงานวันเกิดพี่ออยกับพี่เชฟพี่โน้ตครับ ส่วนผมกับพี่เบสออกมาซื้อของ พี่ออย...อยู่ไหนไม่รู้ รอเตรียมงานเสร็จค่อยเรียกมาเซอร์ไพร์ฮะ^ ^'' ผมตอบน้องเขาไป

 

''จริงสินะ! วันนี้วันเกิดพี่ออยนี่นา!! ฉันต้องรีบกลับไปอัพฟิค! วาดโด! โอ้ยตายแล้วว'' จ๊ะ..แม่หนูY...

 

''ละ แล้วพวกพี่ๆจัดงานกันที่ไหนหรอคะ?''

 

''บ้านคิวครับ'' พี่เบสตอบ เห้ยไปบอกเขาทำม้ายยยยย

 

''เห...วันเกิดพี่ออย จัดที่บ้านพี่คิว....'' เธอพึมพำเบาๆแล้วเหลือบมองมาที่ผม เชรี่ย..วันนี้แมร่งต้องมีฟิคไม่ก็โดจินของนังหนูนี่แน่ๆ สาววายรอติดตามได้เลยฮะ

 

''แหม งั้นหนูไม่กวนแล้วล่ะค่าา ก็ต้องรีบกลับไปจัดงานวันเกิด'พี่ออย'ทั้งทีนี่น่า~'' ยัยเด็กY(รู้สึกจะเปลี่ยนคำเรียกไปเรื่อยๆ) มองที่ผมแล้วอมยิ้ม ก่อนจะขอตัวไปกับเพื่อนของเธอ เฮ้ยเดี๋ยวนะ...เมื่อกี้ยัยเด็กนั่นเน้นคำว่าพี่ออยหรือเปล่า แล้วมองผมแล้วยิ้มมันหมายความว่าไงเนี่ยยยยย 

 

''คิว พี่ว่าเกิน10นาทีแล้วล่ะมั้ง?'' มีเบสมองนาฬิกาแล้วพูดขึ้นมา

 

''นั่นสิครับ งั้นเราไปเอาเค้กแล้วกลับกันเลยไหม?'' ผมเงยหน้าขึ้นไปถามพี่เบส

 

''ก็ดีนะ...กลับช้าเดี๋ยวเอกบ่นอีก'' พี่เบสเกิดมาเพื่อเป็นเมียพี่เอกจริงด้วยครับ..ผมมั่นใจ-,-

 

 

[Oil Part]

 

เชรี่ยยยยยยยยยยยย โอ้ยยยยยยยยย ผมจะไปหาพวกมันได้ที่ไหนวะเนี่ย เออใช่! กูมีแหล่งข่าวอยู่รอบกรุงเทพนี่หว่า! มันต้องมีแฟนคลับซักคนเจอพวกมันบ้างล่ะว่ะ คิดแล้วก็ต้องลงมือทำ ผมจัดการโพสสเตตัสลงเฟซทันที

 

'มีใครเห็นพวกไอ่คิว ไอ่เอก ไอ่เบส พี่เชฟ พี่โน้ต บ้างไหมครับวันนี้ แม่งยังไม่มาอวยพรวันเกิดผมซักคน' ไม่ถึงห้าวิ แฟนๆทั้งหลายของท่านลอว์ผู้นี้ก็เม้นกันมาตรึม

 

'ไม่เห็นเลยน๊าาาาา เค้าแคสเกมกันอยู่ป่าว??'

 

'ผมว่าเขาอาจจะนอนกันอยู่ก็ได้นะครับ ลองโทรหาหรือยัง?'

 

'พี่เอกกับพี่เบสกำลังวายกันอยู่... #เห้ย ผิดๆ> <'

 

'ไม่รู้นะคะ ไม่เห็นเลย'

 

'เดี๋ยวก็ได้เจอครับ สู้ๆ!'

 

'พวกเค้าทิ้งน้องออยของพี่ไปแล้วม้างงงงง มาอยู่กับพี่ดีกว่าไหมฮร้า?'

 

แต่ละเม้น...รู้อ่ะนะว่าเขาเม้นด้วยใจ แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลยนะ แล้วไอ่เม้นสุดท้ายนี่มึงจะตามหลอกตามหลอนกูอีกนานไหมครับ! ผมถอนหายใจแล้วเลื่อนอ่านคอมเม้นท์ไปเรื่อยๆ ก่อนจะสะดุดตากับเม้นหนึ่ง

 

'อ่าว หนูเพิ่งเจอกับพี่เบสพี่คิวที่สยามเมื่อกี้เองนะคะ' ว่าไงนะ!!! เบาะแสมาแล้ว ผมเลยรีบตอบเม้นน้องเขาปบบด่วนๆ

 

'จริงหรอครับ! แล้วเขาบอกไหมว่าจะไปไหนกันต่อ'

 

'กรี๊ดดดด> < พี่ออยตอบเม้นเค้าด้วยอ่าาา  พี่เบสบอกว่าจะไปบ้านพี่คิวอ่าค่ะ พี่เอกพี่เชฟพี่โน้ตก็อยู่กันหมดเลยน๊า' ชัดเลย....ไอ่พวกเวรรรรรรรร พวกมึงกลัาทิ้งท่านลอว์อย่างกูเรอะ! โอ้ยยยยย โอ้ยพวกมึงบ้ากันไปใหญ่แล้ว!  ก็ได้...แบบนี้ก็ดี......พวกเรามีเรื่องต้องเคลียร์กันแน่!

 

'ขอบคุณมากนะครับ^ ^' ผมไม่ลืมที่จะขอบคุณน้องเขาไป ก่อนที่จะจัดการปิดคอม ปิดแอร์ คว้ากุญแจ(เชี่ยแมร่งคล้องจองว่ะ!)รถ หยิบกระเป๋าตัง หยิบโทรศัพท์ แล้วรีบซิ่งไปที่บ้านของคิวทันที      แต่ทว่า...เขาไม่ทันได้เห็นข้อความตอบกลับล่าสุดของเธอ

 

'อ๋อ แต่พวกพี่ๆเขาบอกว่าจะจัดงานวันเกิดให้พี่ออยน่ะค่ะ^ ^'

 

 

[Ikkiw Part]

 

''พี่เอก เอาสายรุ้งนี่ไปแขวนทีครับ'' ผมเงยหน้ามองตรูด...เอ้ย!หน้าพี่เอก ที่ตอนนี้ปีนขึ้นไปแขวนป้าย 'Happy Birth Day! Lawbreaker' 

 

''เออๆ ส่งมาเลย'' แล้วพี่แกก็กวักมือเรียกให้ผมโยนสายรุ้งขึ้นไป แน่นอนว่าระดับผมซะอย่าง โยนไม่เคยพลาดเป้า ฮุฮุ=,,=

 

''แต้งส์!'' พี่เอกยักคิ้วให้ผม ก่อนจะลงมือติดสายรุ้งอย่างขมักเขม้น ยักคิ้วนี่คิดว่าเท่หรอพี่...แต่ก็เท่จริงๆอ่ะนะ ไม่เถียง 5555555555555 ผมยิ้มขำนิดๆก่อนจะเดินไปหาพี่โน้ตกับพี่เบสที่อยู่ในครัว

 

''เตรียมของถึงไหนแล้วพี่?'' ผมชะโงกหน้าเข้าไปถาม

 

''เออๆ ใกล้เสร็จละ ไปเรียกทุกคนให้มาชิมอาหารที'' พี่โน้ตตะโกนออกมา ผมเลยต้องเดินตามหาพี่เชฟ... อยู่ไหนวะครับพี่! แก่แล้วยังอู้งานอีก...

 

''พี่เชฟฟฟฟฟฟฟ อยู่หนายยยยยย'' ผมลองตะโกนถามดู

 

''อยู่นี่......'' เห้ยเสียงมาจากไหนวะ! 

 

''อยู่ไหนนะพี่!'' ผมตะโกนถามอีกรอบ

 

''ห้องน้ำ.....'' กระจ่างเลย...

 

''ขี้แตกหรอพี่! 555555555555'' ผมเดินไปหยุดอยู่หน้าห้องน้ำ (ความจริงคือห่างจากห้องน้ำสัก10เมตรได้)

 

''เออดิ เชรี่ย สงสัยท้องไส้แมร่งไม่ค่อยดี'' พี่เชฟตอบกลับมาเบาๆ

 

''งั้นขี้เสร็จแล้วตามมาที่ครัวนะพี่ เขาจะให้ไปชิมอาหาร'' 

 

''กูเพิ่งขี้เสร็จเนี่ยนะ? เออก็ได้ว่ะ'' 

 

''ฮ่าๆๆๆ!!'' ผมหัวเราะชอบใจ ก่อนจะเดินไปหาพี่เอกที่ตอนนี้กระโดดลงมานั่งพักแล้ว

 

''พี่เอกครับ!'' ผมตะโกนเรียกพี่เอกที่กำลังเหม่อนิดๆ

 

''ฮะ! เออว่าไง'' พี่แกสะดุ้งเบาๆแล้วหันมาหาผม

 

''พี่เบสเรียกไปชิมอาการที่ครัวอ่ะ'' ผมยักไหล่นิดๆ

 

''เบสหรอ?? เออโอเค ป่ะ ไปด้วยกันเลยไหม'' พี่เอกถามผม

 

''ครับ โอเคครับ'' แล้วผมกับพี่เอกก็เดินไปที่ครัวด้วยกัน ยังไม่ทันจะได้ตักอะไรเข้าปาก เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้นมาเสียก่อน ใครมาเอาป่านนี้วะเนี่ย เฮ้อ! คิดไปก็ไม่ได้อะไร ลองเดินไปดูก่อนก็ได้

 

''ครับ?'' และทันทีที่ผมเปิดประตูออกไป ก็ได้พบกับหนุ่มผมทองที่แสนคุ้นหน้า แฟนผมเองครับทุกคน-///- เชรี่ย! นี่มันไม่ใช่เวลามาเขินนะว้อยยยยยยย พี่ออยมาอยู่ที่นี่ได้ไงวะเนี่ย!!

 

''แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!'' มือมันไปไวกว่าสมอง รู้ตัวอีกทีผมก็ปิดประตูใส่หน้าพี่ออยไปซะแล้ว

 

''เห้ย ไอ่คิว มีอะไรวะ ร้องอย่างกับเห็นผี'' พี่เอกพูดแล้วหัวเราะตามประสาแก แต่ไม่ใช่ผีก็ใกล้เคียงล่ะว่ะ...

 

''พะ พี่ออยมาครับ'' พอผมพูดจบ ทุกคนก็ติดสตั้นท์กันทันที่

 

''ว่าไงนะ!!!!'' แหม่...ทีงี้นี้พร้อมเพรียงกันเชียว

 

''ทำไงดีอ่ะพี่ๆ'' ผมเริ่มลนลาน เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู(เรียกให้ถูกคือพังประตูมากกว่า)จากหน้าบ้านดังตามมาอีกหลายหน

 

''เฮ้ยเปิดนะเว้ย!! ไอ่เชี้ยยย พวกมึงเคยถามเรื่องสุขภาพกูสักคำไหม!! ไม่เคย! ไม่เคยยยยย!'' นี่พี่แกจะสื่ออะไรวะครับ.....

 

''พี่ว่าคิวไปล่อไอ่ออยไปที่อื่นก่อน ตรงนี้ให้พวกพี่จัดการละกัน'' พี่เชฟขยับแว่นเบาๆแล้วพูด เชรี่ย...อย่างกับโคนัน เออจะว่าไป พี่แกหายขี้แตกแล้วหรอเนี่ย

 

''โห! พี่เชฟ คิดอะไรดีๆก็เป็นนี่หว่า!'' พี่เอกยิ้มร่าแล้วตบบ่าพี่เชฟ

 

''ตะ แต่ว่า!...'' ผมพยายามจะแย้ง แต่พี่เอกก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

 

''ไม่มีแต่ กูว่ามันเป็นอะไรที่เข้าท่ามาก ณ ตอนนี้'' เคยถามสุขภาพกูสักคำม้ายยยยยยยย!! ออกไปตอนนี้ไม่ตายก็ตายล่ะว่ะ!!

 

''พี่เบสว่าไงครับ..'' ผมพยายามหาพวก และพี่เบสก็ดูเป็นตัวเลือกที่เข้าท่าที่สุด

 

''กูคิดยังไง เบสก็คิดอย่างนั้นแหละ'' พี่เอกโอบไหล่พี่เบสแล้วยักคิ้วให้ผม ยักพร่องงงงส์! ไม่ไหวแล้ว ขอตบสักทีเหอะ

 

''อ๋า...ขอโทษนะคิว ^ ^;;'' พี่เบสยิ้มปลอบใจ แต่ผมยังไม่ทันจะปริปากอะไร พี่เอกกับพี่เชฟก็ลากผมมาที่ประตูบ้านเสียก่อน

 

''เห้ยพี่! ปล่อยผมมมมมมมม เห้ยไม่อ๊าวววววว ปล่อยๆๆๆ!!'' ผมพยายามส่งเสียง ตะโกน และหวีดร้อง(?) แต่พวกพี่แกไม่ฟังผมเลย

 

''ออย กูเอาของมาส่ง'' พี่เอกพูดแล้วโยนผมออกนอกบ้าน(ย้ำ! โยน....) ก่อนที่จะล็อกประตูอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ผมเผชิญหน้ากับพี่ออยตามลำพัง เชรี่ยยยยย เป็นลมได้ไหมวะครับเนี่ย! ยังไม่ทันจะตั้งตัว พี่ออยก็ฉุดผมให้ลุกขึ้นแล้วลากผมไปที่ไหนสักแห่ง 

 

''เฮ้ย! อะไรเนี่ยพี่ออย ปล่อยผมนะ!'' ผมพยายามสะบัดแขนออก แต่พี่ออยก็ยิ่งบีบมันแรงมันขึ้น

 

''พี่! ผมเจ็บนะ!!'' นีมันเจ็บจริงๆนะ ผมจะร้องไห้แล้วเนี่ย

 

''เจ็บหรอ...แล้วไม่คิดบ้างหรือไงว่าพี่ก็เจ็บน่ะ!!'' เอ๊ะ.....?

 

 

[Oil Part]

 

ตอนนี้ผม....หงุดหงิดมาก

 

ผม.....โมโหมาก

 

ผม....อยากจะบังคับให้คิวบอกทุกอย่างตอนนี้เลย แต่มันก็ดูไม่เป็นการกระทำของสุภาพบุรุษเท่าไหร่นัก(แล้วที่กูลากคิวออกมานี่มันสุภาพบุรุษหรอวะ...)

 

''พี่! ผมเจ็บนะ!!'' คิวส่งเสียงร้องออกมา เพราะผมเผลอบีบแขนคิวแรงขึ้นตามอารมณ์

 

''เจ็บหรอ...แล้วไม่คิดบ้างหรือไงว่าพี่ก็เจ็บน่ะ!!'' แมร่ง...คิดดูดิ วันเกิดผมทั้งทีนะเว้ย แฟนตัวเองไม่คิดที่จะสนใจ ไม่มาหา แถมยังหลบหน้าผมอีก แบบนี้ใครไม่เจ็บกูกราบตีนมึงเลยว่ะ

 

''พะ พี่ออย ผม......'' คิวทำท่าอึกอักๆแล้วหลบสายตาผม และเมื่อเห็นแบบนั้น มันก็ทำให้ผมปรี๊ดแตกขึ้นมาทันที

 

''ทำไม..มาแอบทำอะไรลับหลังพี่หรือไง!'' ผมจัดการดันคิวไปติดผนัง แล้วใช้มือข้างนึงยันไว้ ส่วนอีกข้างก็ช้อนคางร่างบางตรงหน้าให้เงยขึ้นมาสบตากับผม

 

''มะ ไม่ใช่นะพี่ออย...'' คิวกลอกตาไปมา ไม่ยอมสบตากับผมตรงๆ 

 

''ถ้ายังหลบตาพี่...รู้ไหมว่าจะเกิดอะไร?'' ผมคลี่ยิ้มนิดๆ 

 

''มะ...อุ๊บ!'' ไม่ต้องรอให้คิวตอบ ผมก็ทาบริมฝีปากของตัวเองลงกับริมฝีปากบางของคิวทันที

 

''อะ อื้อ...'' ถ้าทุกคนคิดว่าผมจะจูบแบบอ่อนโยน คุณคิดผิดแล้วครับ เพราะตอนนี้คงจะมีแต่การบดขยี้เพียงอย่างเดียว เป็นเวลาร่วมสิบนาที ก่อนที่คิวจะเริ่มดิ้นแล้วผลักผมที่ไม่ทันตั้งตัวออก

 

''ทำ..อะไร..ของพี่น่ะ....'' และเมื่อเห็นสภาพของคิวที่ตอนนี้ดวงตากลมโตสีแดงคลอไปด้วยน้ำตา ริมฝีปากแดงก่ำ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย แถมตรงแขนยังมีรอยช้ำแบบจ้ำอีกต่างหาก นั่นคือฝีมือของผมงั้นหรอ...

 

''คิว..พี่....'' พอรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป ก็ทำให้อารมณ์ของผมเย็นลงไปมาก

 

''พีก็อย่างนี้ประจำอ่ะ...พี่ไม่เคยฟังผมเลย!!'' คิวพูดแล้วน้ำตาไหลอาบแก้ม เชี่ยแล้ว..... ไม่ต้องคิดอะไรมาก ผมรีบดึงเด็กหนุ่มผมน้ำเงินตรงหน้ามากอดทันที

 

''คิว..พี่..พี่ขอโทษ'' ผมพยายามใช้มือหนึ่งเช็ดน้ำตาให้คิว ส่วนอีกมือหนึ่งก็ลูบหลังปลอบประโลม

 

''ทำอะไรลับหลังงั้นหรอ?? พี่ไม่ไว้ใจผมหรือไง! ทั้งๆที่มันเกี่ยวกับพี่แท้ๆ!!'' แต่ก็ดูเหมือคิวจะร้องไห้หนักขึ้นไปอีก หือ..เมื่อกี้ว่าอะไรนะ เกี่ยวกับผม? เออช่างเหอะ ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะมาซักไซ้แฟนตัวเองหรอกนะ ผมเลยเลือกทีจะเงียบ รอให้คิวพูดออกมาเอง

 

''พี่รู้อะไรไหม...ว่าผมแคร์พี่มากจนขอให้พวกพี่เอกเขามาช่วยจัดงานวันเกิดให้พี่! แล้วดูที่พี่ทำกับผมสิ...'' อ่าวฉิบหาย....ไอ่สัส เวรแล้วไง....งานวันเกิดผม? เออ...จะว่าไป..ตอนนั้นที่คุยโทรศัพท์กับคิว....

 

'พี่ออย!'

 

'หืม?'

 

'วันเกิดปีนี้อยากได้อะไรไหมครับ??'

 

'อืม..นั่นสินะ.. ขอเป็นตัวคิวผูกริบบิ้นได้ไหมอ่ะครับ?'

 

'อารายยย ทะลึ่งละ! เอาดีๆสิ'

 

'เหอ..ถ้านอกจากตัวคิว ก็คงเป็นแบบมีคนจัดงานวันเกิดให้ม้างงง'

 

'อ๋ออออ โอเคครับ> <'

 

.

.

.

.

.

.

ชัดเลยยยยยยยยยย ไอ่สัส ไอ่เหี้ย พระเจ้าจอร์จ! เวรละ นี่ผมทำบ้าอะไรลงไปวะะะะะ

 

''คิว..จัดงานวันเกิดให้พีหรอ?'' ผมลองถามย้ำอีกครั้ง

 

''อ๊ะ!'' พอถามไปแบบนั้น คิวถึงกับเบิกตากว้าง แล้วเอามือปิดปากตัวเอง หืม...ปฏิกิริยาแบบนี้ก็น่ารักดีนี่..

 

''ว่าไงครับ?'' น่ารักแบบนี้ต้องแกล้งครับท่าน

 

''เผลอหลุดปากซะแล้ว..'' คิวเบ้ปากเหมือนจะร้องไห้ เชี่ย..น่ารักเกินไปละ

 

''ไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนั้นเลยนี่ พี่ดีใจนะรู้ไหม'' ผมคลี่ยิ้ม

 

''ก็อยากให้เป็นเซอร์ไพรส์นี่น่า...'' คนตัวเล็กตรงหน้าบ่นอุบอิบเบาๆ

 

''อ๋ออออ งั้นเมื่อกี้ออยไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นแหละคร๊าบบบ ออยไม่รู้เรื่องอะไรเลยยย'' ผมพูดแล้วทำท่าปิดหู จากนั้นคิวที่มองผมอยู่ก็หัวเราะออกมา

 

''ฮะๆๆ ทำอะไรของพี่เนี่ย!'' อืม..ถึงหน้าของคิวตอนร้องไห้จะน่ารักน่าชังดีก็เถอะ แต่หน้ายิ้มแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ...

 

''เมื่อกี้นี้เจ็บไหม? พี่ขอโทษนะ'' ผมจับแขนคิวขึ้นมาแล้วลูบเบาๆ ราวกับว่าถ้าลงแรงมากกว่านี้จะทำให้แขนบอบบางเกิดรอยขึ้นได้

 

''มะ ไม่เจ็บแล้วล่ะครับ-////-'' หืม...? หน้าแดงด้วยหรอออ 

 

''จุ๊บ'' ไม่ต้องตกใจครับ เมื่อกี้เสียงผมขโมยจุ๊บแก้มคิวนั่นเอง ก็แฟนผมน่ารักขนาดนี้ ใครมันจะไปทนไหว

 

''พีบ้า..ลามก..'' คิวบ่นเบาๆ ผมหัวเราะนิดๆก่อนจะจับมือคิวขึ้นมากุมไว้

 

''ป่ะ กลับบ้านกัน ป่านนี้พวกมันคงเตรียมงานเสร็จแล้วมั้งนะ'' ผมพูดแล้วเดินนำคิวไป

 

''อ่าว! ไหนพี่บอกว่าไม่ได้ยินไง'' คิวทำแก้มป่อง

 

''กำ โทด ลืม ฮ่าๆๆๆ'' แล้วเราก็คุยเล่นกันจนมาถึงบ้าน พอเปิดเข้าไปก็พบพวกมัน...

 

''เซอร์ไพรส์! เย้ๆๆๆ!!'' จุดพลุฉลองกันครับ.. หืมป้ายนั่น? 'Happy Birth Day! Lawbreaker' แล้วเค้กนั่น....มันคือเค้กน่ารักๆที่เขียนหน้าเค้กว่า 'HBD OIL' แล้วประดับด้วยน้ำตาลไอซ์ซิ่ง6ตัว  ที่ดูๆก็มีผมยืนคู่กับคิว ไอ่เอกยืนคู่กับเบส ส่วนพี่เชฟกับพี่โน้ตอยู่ตรงกลางๆ อืม...ก็ใช้ได้อยู่อ่ะนะ

 

''HBDนะเว้ย! นี่ของขวัญจากกู! ฮะฮะฮ่า!!'' ไอ่เอกเดินมาล็อคคอผมแล้วยื่นกล่องของขวัญสีแดงที่มีพลังงานบางอย่าง(?)ให้

 

''ของกูก็มีนะ สุขสันต์วันเกิด^ ^'' อันนี้จากเบสครับ เป็นกล่องสีชมพู

 

''แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะ! นี่ของพี่'' อันนี้จากพี่โน้ตครับ เป็นกล่องสีฟ้า

 

''ส่วนของพี่หรอ.....'' พี่เชฟพูดขึ้นมาแล้วเดินไปใกล้คิว จะทำอะไรของพี่แกวะครับ? แต่คงไม่ต้องสงสัยนาน เพราะพี่แกเล่นเอาริบบิ้นผูกข้อมือคิวแล้วผลักให้ผม

 

''พี่เชฟ! >////<'' คิวหน้าแดงแจ๋เลยครับ แล้วก็พยายามจะแกะริบบิ้นออก แต่ผมก็ห้ามไว้ก่อน

 

''ไม่ต้องหรอกน่า...แบบนี้แหล่ะดีแล้ว'' ผมมองคิวแล้วแกล้งเลียริมฝีปากเบาๆ

 

''โรคจิตว่ะพี่!''

 

''เออ..ล้อเล่นน่า เอ้านี่ของพี่ Happy Birth Dayนะเว้ย'' ของขวัญที่แท้จริงของพี่เชฟเป็นกล่องสีขาวครับ

 

''แล้วคิวล่ะ ไม่มีอะไรให้พี่เลยหรอ?'' ผมหันไปมองคุณแฟนสุดน่ารักยิ้มๆ

 

''มี แต่ไว้ก่อน-////- มาเริ่มปาร์ตี้กันเลยเหอะครับ!'' เห็นได้ชัดว่าพยายามเปลี่ยนเรื่อง แต่ก็เอาเถอะ วันเกิดทั้งทีอ่ะนะ ลืมทุกอย่างแล้วสนุกให้เต็มที่!!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ตกดึก จะว่าดึกก็ไม่ใช่นะ เพราะตอนนี้นอกจากผมกับคิว ไอ่พวกที่เหลือก็เมาหลับกันที่ห้องรับแขกหมดแล้ว ผมกับคิวก็เลยพากันขึ้นมานอนบนห้อง

 

''เออจะว่าไป ของขวัญที่คิวจะให้พี่มันคืออะไรหรอ?'' พอผมถามออกไป คิวก็สะดุ้งนิดๆ 

 

''พี่ลองแกะของขวัญของคนอื่นดูก่อนสิ-////-'' หืม...ของขวัญคนอื่นมันทำไมวะ แต่ลองแกะดูก็ไม่เสียหายอ่ะนะ

 

ของไอ่เอก.......เชรี่ย! นี่มันอะไรเนี่ย โซ่? เอามาล่ามพ่อมึงหรออออ

 

ของไอ่เบส......สัส! กุญแจมือ? นี่เบสมันเห็นผมเป็นคนยังไงวะ

 

ของพี่โน้ต.....เหี้ย! แส้? เล่นอะไรของพี่วะครับ...

 

ของพี่เชฟ....เวร! เทียนไข? นี่ตกลงพี่แกจะไม่ลงทุนเลยใช่ไหมเนียยยย

 

''คิว...นี่มัน...'' ผมพูดขึ้นมาอึ้งๆ

 

''อ่า..อุปกรณ์SMไงครับ^ ^;;'' คิวตอบยิ้มๆ 

 

''ให้พี่เอามาใช้กับคิวหรออออออ'' ผมรอดูปฏิกิริยาของคิว 

 

''มะ ไม่ใช่แบบนั้นสิ -///-'' หน้าแดงอีกละ เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ

 

''แล้วตกลงของขวัญของคิวล่ะครับ?''

 

''นะ นี่ไง....'' คิวพลิกข้อมือที่พี่เชฟผูกริบบิ้นขึ้นมา หา....แบบนี้มันก็หมายความว่า.....

 

''คิว...ให้ตัวคิวกับพี่จริงๆหรอเนี่ย...'' ยอมรับเลยว่าตอนนี้ผมอึ้งมาก

 

''กะ ก็เห็นพี่ออยบอกว่าอยากได้นี่...>///<'' บ่ะ! พูดเองแล้วก็เขินจนเอามือปิดหน้าซะงั้น น่ารักแบบนี้ใครมันจะไปทนไหววะ  

 

''งั้นคืนนี้พี่ขอลองใช้ของขวัญวันเกิดทั้งหมดเลยนะครับ'' ผมยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูคิว ไม่ต้องรอให้คนตรงหน้าตอบ ผมก็จัดการกดคิวลงกับเตียงทันที

 

''ดะ เดี๋ยว..ใจเย็นพี่! อะ อ๊า....'' ถ้าผมปล่อยคืนนี้ให้ผ่านไปเฉยๆ ผมคงโง่มากเลยครับทุกคน อ๊ะ!แต่ต่อจากนี้เป็นเวลาส่วนตัว ห้ามมาแอบดูนะครับ^ ^

.

.

.

.

.

.

.

เช้าวันต่อมา

 

[Ikkiw Part] 

 

นี่ผมคิดผิดหรือเปล่าวะเนี่ยที่เอาอุปกรณ์พวกนั้นให้พี่ออยไปเนี่ย! พี่แกแมร่งโครตโรคจิตแถมยังซาดิสม์อีกอ่ะ โอ้ยยยยย เจ็บสะโพกมากเลยตอนนี้ แถมคนผมทองตรงหน้าที่กำลังกอดผมอยู่ ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องอีกแหน่ะ เห็นแล้วน่าหมั่นไส้จริงๆ

 

''ตื่นได้แล้วน่าพี่ออย'' ผมเอื่อมมือไปหยิกแก้มร่างสูงตรงหน้าเบาๆ

 

''หะ หา? อารายยยยยย...'' พี่ออยปรือตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มโรคจิตเมื่อเห็นผม

 

''ไม่ต้องยิ้มแบบนั้นเลยยยย คนลามก!''

 

''หืมมม ถ้าว่าพี่ลามก คิวนี่ไม่ลามกกว่าหรือไง?'' อ้าว เดี๋ยวนี้มียอกย้อน

 

''ไม่ลามกสักหน่อย!!'' 

 

''จ้าๆ ไม่ลามกก็ได้ แต่...ขออีกรอบได้ม๊า'' พี่แกพูดแล้วทำตาเป็นประกาย เห้ยหื่นว่ะ! แต่เอาเหอะ..พูดอะไรไปก็คงไม่ยอมฟังแล้วแหล่ะ... เฮ้อ ทำไมแฟนผมถึงได้ทั้งหื่นทั้งลามกทั้งซาดิสม์แบบนี้น้า แต่ทำยังไงได้ ก็คนมันรักไปแล้วนี่...จริงไหม?