[EXO] Without Definition

ลำดับตอนที่ #3 : 02 , 50%

ตอนที่ 02

 

อี้ฟ่านค่อยๆวางจือเถาไว้ตรงเบาะข้างคนขับอย่างระมัดระวัง แล้วเอื้อมมือไปคาดเข็มขัดนิรภัย จือเถานอนนิ่งมาก จนเขากังวลว่าจือเถาจะเป็นอะไรมากหรือเปล่า ทั้งอุ้มทั้งวางบนรถทั้งคาดเข็มขัดขนาดนี้ทำไมยังไม่ยอมตื่น

 

ลองเอามือไปอังที่หน้าผากอุณหภูมิก็ปกติ ติดจะเย็นๆด้วยซ้ำ

 

จือเถาจะหนาวไหมนะ.. 

จะกำลังหนาวอยู่หรือเปล่า..

 

เมื่อคิดได้ดังนี้อี้ฟ่านเลยเอื้อมมือไปเบาแอร์จนสุดแล้วเดินไปประจำที่ๆนั่งของตน

ถอดเสื้อสูทตัวนอกออกแล้วเอาไปคลุมให้จือเถา

สายตาเหลือบไปมอง.. มองไปทั่วอย่างสำรวจและโหยหา..

แพขนตายาวสีดำสนิทเปลือกตาสีเนื้อคิ้วเรียวๆได้รูป..

ริมฝีปากโค้งหยักลึกสีแดงสด.. 

 

 

ถ้าเขาลองจูบดู..  แค่นิดเดียว

ขอแค่ลิ้มลองและบดขยี้..

จือเถาจะตื่นหรือเปล่า..

 

 

แค่นิดเดียว..

 

 

ริมฝีบางบางเย็นชืดของจือเถาถูกรุกล้ำทันทีโดยคนที่สูงกว่า อี้ฟ่านกดจูบเบาๆก่อนที่จะหนักขึ้นๆ

ลิ้นร้อนๆปาดป่ายไปทั่วกลีบปาก พยายามที่จะรุกล้ำมากขึ้นๆอย่างหยุดไม่ได้ 

 

แต่เพราะเสียงเคาะกระจกหนักๆที่ดังขึ้นจากฝีมือของลู่หานทำให้อี้ฟ่านต้องหยุดการกระทำทุกอย่าง

ผละตัวเองออกจากริมฝีปากบางที่แสนหวานของจือเถาทันทีก่อนที่จะเลื่อนกระจกรถยนต์ลงแล้วกระแอมไอเสียงดัง

 

"มีอะไร?" อี้ฟ่านถามลู่หานเสียงเข้ม ลู่หานไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่มองเข้าไปในตัวรถอย่างสำรวจ นั่นทำให้ได้รับสายตาเข้มๆจากเจ้านายของตนเป็นของรางวัล เพราะสายตาของลู่หานดันหันไปหยุดมองที่ร่างบางๆของจือเถานานไปหน่อย

 

"ฉันถามว่ามีอะไร?"  อี้ฟ่านถามเสียงที่เข้มขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจไปให้ลู่หาน

 

"อ้อ.. เปล่าๆครับ ผมแค่เห็นว่าตั้งนานแล้วทำไมท่านคริสไม่ออกรถซักทีเลยมาดูน่ะครับว่าทุกอย่างเรียบร้อยไหม"

 

"แล้วเรียบร้อยไหมล่ะ?"

 

"ระ..เรียบร้อยดีครับ"

 

"แล้วจะยืนอยู่ตรงนี้ทำไม ฉันจะได้ออกรถ"  อี้ฟ่านพูดก่อนที่จะสตาร์ทรถ

 

"แล้วตกลงท่านคริสทำอะไรอยู่ครับถึงได้ไม่ออกรถตั้งนานจนผมต้องมาดู" 

 

"มันเรื่องของฉัน!"

 

สิ่งสุดท้ายที่ลู่หานเห็น.. ก็คือหน้าแดงๆของเจ้านาย และท้ายรถสปอร์ตคันหรูที่เคลื่อนที่ไปอย่างเร็ว

 

ใช้เวลาไม่นาน อี้ฟ่านก็ขับรถมาถึงบ้านที่ใหญ่และรักษาความปลอดภัยยิ่งยวดกว่าป้อมทหารและพระราชวังบางแห่งของตน

คนใช้ต่างกุลีกุจรมาต้นรับอี้ฟ่านที่ประตูทางเข้าบ้าน แต่อี้ฟ่านไม่ได้สนใจเลย เขาเดินไปหาแม่นมคนเก่าก่อนที่จะเอ่ยสั่งให้จัดห้องนอนให้ใหม่หนึ่งห้องห้วนๆ แล้วเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องนอนของตน ท่ามกลางความตกตะลึงของเหล่าคนใช้...

 

หนูน้อยตัวบางที่เจ้านายกำลังอุ้มขึ้นไปด้วยท่าทีหวงแหนนั่น.. คือใครกัน?

 

เพราะว่าห้องนอนใหม่ยังจัดไม่เสร็จอี้ฟ่านเลยพาจือเถามาไว้ในห้องนอนของตน เดินไปปรับแอร์ที่เปิดไว้จนเย็นฉ่ำเป็นปรกติตามที่อี้ฟ่านชอบให้อุณหภูมิสูงขึ้น เอาผ้านวมนุ่มผืนหนามาห่มให้จือเถา ก่อนที่จะทรุดนั่งข้างๆเตียง กุมมือบางๆที่ตอนนี้เริ่มจะอุ่นของจือเถาแน่น มืออีกข้างลูบเบาๆที่กลุ่มผมหนา สายตาทอดมองจือเถาอย่างอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยมองใครมาก่อน

 

 

"เถาเถาอา.. ตื่นขึ้นมาได้แล้วนาา .. "

 

 

"… "

 

 

"ตื่นขึ้นมามองหน้าพี่ คุยกับพี่สิ พี่รอนายมานานกี่ปีรู้ไหม.. คิดถึงขนาดไหนรู้ไหม... "

 

 

"… "

 

 

"จูบในรถน่ะ.. ถึงนายจะไม่รู้ตัว.. แต่พี่จะถือว่ามันเป็นการจอง"

 

 

"… "

 

 

"…. นายเป็นของพี่แล้วนะ "

 

 

"… "

 

 

"ห้ามไปยุ่ง หรือไปมองใครเด็ดขาด.. เพราะพี่เป็นคนขี้หวง"

 

 

"… "

 

 

"และพี่ก็ขี้หึงมากๆด้วย"

 

 

 

อี้ฟ่านพูดก่อนคนเดียวที่จะยืดตัวไปจูบจือเถาที่ขมับเบาๆ หมุนตัวกำลังจะไปที่ห้องทำงาน สะสางงานที่ค้างไว้เป็นภูเขา อี้ฟ่านดองงานมาหลายวันมากแล้ว มีอะไรด่วนลู่หานถึงจะยกมาเซ็นต์ ช่วงนี้มัวแต่ยุ่งๆเรื่องอาการป่วยของคุณฮวางและเรื่องเรียนของจื่อเถา แต่เพราะเสียงเล็กๆอู้อี้ๆที่ดังขึ้นข้างหลัง ทำให้อี้ฟ่านต้องหันไปมองที่เตียง

 

 

จื่อเถา...

 

จื่อเถาตื่นแล้วหรอ
ตื่นแล้วใช่ไหม

จื่อเถาของพี่

 

 

"อ้ะ.. อื้อ.. "

 

 

จื่อเถาขยับตัวเล็กน้อย มือเรียวยกขึ้นมาขยี้ตาอย่างอ่อนเพลีย ก่อนจะยันตัวเองขึ้นมาพิงกับหัวเตียงช้าๆ

เปลือกตาขยับขึ้น ก่อนที่ดวงตาสวยที่เคยสดใสแต่ตอนนี้แสนจะอ่อนล้าจะเปิดขึ้นมาเห็นอี้ฟ่านเห็นเป็นครั้งแรก

 

จื่อเถามองไปรอบๆอย่างงงๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะหันมามองที่อี้ฟ่าน...

ชายตัวสูงผอมทว่าสมส่วนไม่เก้งก้างที่ใส่เสื้อเชิร์ตเนื้อดีสีดำสนิท

ผมตัดสั้นสีดำเครื่องหน้าทุกอย่างรับกันอย่างพอเหมาะ

ชายคนนั้นกำลังมองมาที่จื่อเถาด้วยสายตาที่อธิบายไม่ถูก

 

 

คุ้น..

คุ้นเหลือเกิน

จือเถาพยายามนึกถึงความทรงจำที่เลือนลางในวัยเด็กถึงพี่ชายตัวสูง
ก่อนที่จะเอ่ยชื่อออกมา.. ชื่อของพี่ชายคนเดียวในความทรงจำ

 

"พะ.. พี่อี้ฟ่าน ?​ "

50 %

#ทนแรงทวงไม่ไหว
#ดองป้ะให้ทาย ( = A =)/



∆ ( คูลิโอ้' ) 。