คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ❤ ADMISSION [1]
ADMISSION
HAEEUN
โรงเรียน สถานที่ราชการ ที่มีไว้ให้นักเรียนศึกษาหาความรู้ ฟังดูจากที่และจุดประสงค์ มันดูน่าศรัทธาและดูน่าเลื่อมใสยิ่งนัก แต่ถ้าใครได้มาสัมผัสจริงก็คงจะรู้ โรงเรียนก็คงไม่ได้ต่างอะไรจากสวนสัตว์ เพียงแต่เปลี่ยนจากการนำสัตว์หลากหลายมาอยู่รวมกัน เป็นการนำเอาเด็กมาอยู่ร่วมกันแทน
และเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวในห้องเรียน ก็คงเป็นตัวยืนยันที่ดี
"เฮ้ยแก เมื่อคืนได้ดูสงครามนางงามปะ โอ๊ยอย่างแซ่บ"
"นี่ๆ เห็นกระทู้เกี่ยวกับ จินอาเดอะเฟซโคเรียปะ เค้าบอกว่านางอะร้าย ไม่มีมารยาท ก้าวร้าวฝุดๆ"
"เมื่อเช้านั่งมอไซมาเว้ย โหย วินอย่างหล่ออ่า"
"ใครส่งเกมเศรษฐีมาวะ บอกว่าเลิกเล่นแล้วไง"
"มึงๆ ลอกการบ้านคอมหน่อยเด้"
และอีกมากมายเกินจะพิมพ์ไหว
จะมีก็แต่ร่างเล็กที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างนี่แหละ ที่นั่งตั้งใจทำการบ้านที่เพิ่งสั่งไปเมื่อคาบแรก
"ฮยอกแจ ถามไรอย่างดิ"คยูฮยอนเพื่อนตัวสูงที่นั่งข้างฮยอกแจส่งเสียงขัดจังหวะการทำการบ้านของร่างเล็ก หลังจากที่นั่งดูฮยอกแจทำการบ้านอยู่เป็นเวลานานสองนาน
"ว่า?"แต่ถึงอย่างนั้น ฮยอกแจก็ไม่ได้คิดจะใส่หันมาพูดกับคยูฮยอนอย่างตั้งใจแม้แต่น้อย ปากเล็กๆก็พูดไป แต่มือยังเขียนหนังสือไม่หยุด ทำเอาคยูฮยอนรู้สึกขัดใจไม่น้อย แต่ก็นั่นแหละ
ชิน
"มึงสะกดคำว่าขี้เกียจเป็นปะ"
"ข.ไข่ สระอี สระเอ ก.ไก่.....โอ๊ย"ยังตอบไม่ทำจบ ก็ต้องเปลี่ยนเป็นเสียงโอดครวญแทนซะก่อน เมื่อคยูฮยอนทนดูความน่าหมั่นไส้ของฮยอกแจไม่ได้ เลยเลือกที่จะระบายอารมณ์โดนการตบหัวคนตัวเล็กไปทีนึง แม้จะไม่ได้รุนแรงในความคิดคยูฮยอน แต่สำหรับคนบอบบางอย่างฮยอกแจนี่ถือว่าแรงมากนะ
"กูไม่ได้หมายถึงแบบนั้น"
"เรารู้น่า ก็แบบแกล้งเล่นไง แต่ดันตีเราจริงซะงั้น"คนตัวเล็กบ่นกระปอดกระแปด แต่ถึงอย่างนั้นฮยอกแจก็ไม่ได้ดูมีท่าทางโกรธเคืองคยูฮยอนแม้แต่น้อย
"แล้วตกลงมึงจะขยันไปไหนครับ"
"ก็พี่เราเป็นเป็นครู ถ้าเราโง่ใครจะเชื่อถือพี่เรา"ฮยอกแจพูดยิ้มๆแต่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนจะก้มลงทำการบ้านต่อ
ฮยอกแจ หรืออี ฮยอกแจ เป็นนักเรียนชั้นม.สี่สายศิลป์ภาษาจีน ดีกรีเป็นนักเรียนดีเด่นสี่ปีซ้อนตั้งแต่เข้าเรียนมัธยม ใช้ชีวิตแบบที่คยูฮยอนเรียกมันว่าชีวิตโคตรเนิร์ด ตื่นเช้า ตั้งใจเรียน ขยัน อะไรที่เรียกว่าผิดกฎระเบียบ คนอย่างฮยอกแจไม่เคยรู้จัก จนตัวคยูฮยอนเองก็แอบไม่เข้าใจว่าคนอย่างเค้ามาเป็นเพื่อนกับคนอย่างฮยอกแจได้ยังไง
ส่วนเรื่องครอบครัว ร่างเล็กอาศัยอยู่กับพี่สาวหนึ่งคน กับพี่ชายอีกหนึ่งคน พี่สาวรับราชการครูอยู่โรงเรียนมัธยมชื่อดัง ส่วนพี่ชายเรียนมหาลัยปีสาม มีงานพิเศษก็คือการเป็นครูสอนพิเศษ ฮยอกแจเองก็มีความฝันอยากจะเป็นครูเหมือนพี่ทั้งสองของตน ทำให้ติดจะเป็นที่ดูภาพลักษณ์แบบตามกฎระเบียบนิดหน่อย(หรอ)
"โหย แบบนี้ไอ้เยซองพ่อมันเป็นหมอ แต่อาทิตย์ที่แล้วมันไม่สบาย แบบนี้มันก็เป็นลูกเลวทำให้พ่อเสียชื่อเสียงอะดิ"
"คยูอะ"พอเถียงต่อไม่ได้ ฮยอกแจเล่นเงยหน้ามายู่ปากใส่คยูฮยอนอย่างขัดใจ และยกมือเป็นสัญญาณว่ายอมแพ้แทน
..................................................................
"กลับมาแล้วครับ"เสียงใสร้องบอกตั้งแต่ยังเปิดประตูบ้านไม่เสร็จ ฮยอกแจวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาในบ้าน มองหาพี่ชายคนกลางของตน ที่บอกว่าวันนี้จะอยู่ทั้งวัน แต่พอมองไปที่โซฟากลางบ้านที่พี่ชายอยู่ประจำ กลับต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นสงสัย เพราะดันมีคนอื่นมานั่งอยู่แทน
"พี่ซีวอนไม่อยู่"ผู้หน้าหน้ามึนๆ ใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนเดียวกับฮยอกแจบอก ก่อนจะหันกลับไปสนใจหนังสือในมือตนแทน ทำเอาร่างเล็กที่กำลังงงอยู่งงหนักเข้าไปกว่าเดิม อะไรคือการที่บอกว่าพี่ซีวอนไม่อยู่ แล้วหมอนี่เป็นใคร แล้วเข้ามาบ้านเค้าได้ยังไง
แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะเข้าใจและส่งสารฮยอกแจ เลยส่งซีวอนของฮยอกแจกลับมาช่วยไขข้อสงสัยซักที
"อ้าวฮยอกแจมาแล้วหรอ พี่ออกไปซื้อของข้างนอกมา ซื้อขนมมาฝากเราด้วยนะ" พี่ชายหน้าหล่อฮยอกแจกล่าว ก่อนจะชูถุงขนมให้ดู ฮยอกแจด้วยเคยชินจึงเดินเข้าไปกอดซีวอนดั่งเช่นทุกวันเวลาเจอกันตอนเย็น ก่อนจะผละออกมาถาม
"แล้วคนนี้ใครอะ"ฮยอกแจมองไปทางชายหนุ่มร่างใหญ่ที่อยู่บนโซฟา ผู้ชายคนนั้นดูตัวไม่ได้ใหญ่เท่าพี่ซีวอน แต่กูดีสูงและกล้ามใหญ่กว่าฮยอกแจมาก ซีวอนมองไปที่โซฟา ก่อนจะร้องอ่อ
"ทงเฮ ลูกศิษย์คนใหม่พี่ ตอนแรกทงเฮเค้ายังไม่รู้ว่าจะติวที่ไหนดี แล้วพี่เห็นว่าอยู่โรงเรียนเดียวกับเรา เลยแนะนำมาติวที่บ้านเราจะได้ใกล้ๆ เดินทางสะดวก เราโอเคปะ"ซีวอนชี้แจงกับฮยอกแจ
ปกติแล้วซีวอนจะรับติวให้นักเรียนแค่วันเสาร์อาทิตย์ แต่ช่วยนี้มหาลัยปิดเทอม ทำให้สามารถรับสอนวันปกติได้ด้วย แล้วเพื่อนของเค้าก็แนะนำทงเฮมาเรียนกับเค้า เพราะเห็นว่ารุ่นน้องกำลังหาครูสอนพิเศษอยู่พอดี และหลังจากได้คุย ทงเฮก็ดูไม่ใช่เด็กเรื่องมากอะไร และดูจะไม่ชอบการไปนั่งติวตามศูนย์อาหารให้ห้างแบบลูกศิษย์คนก่อนๆ ซีวอนเลยแนะนำมาบ้านตนซะเลย จะได้ถือโอกาสอยู่เป็นเพื่อนฮยอกแจด้วย
"ผมหรอ ไม่มีปัญหาแน่นอน ดีซะอีก ฮยอกชอบดูเวลาพี่ซีวอนสอน สวัสดีครับพี่ทงเฮ ผมฮยอกแจ"ฮยอกแจตอบรับซีวอนเสียงใส ก่อนจะหันไปทักทายทงเฮอย่างเป็นมิตร ทงเฮส่งยิ้มให้ฮยอกแจเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยคำทักทาย
"ครับ สวัสดี"
...............................................................................
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ที่ร่างบางนั่งทำการบ้านอยู่มุมนึงของห้องรับแขก ไม่ใกล้ไม่ไกลจากคุณครูกับลูกศิษย์ทั้งสอง ร่างบางหันไปมองนาฬิกาบอกเวลาเกือบสามทุ่ม ร่างบางนับในใจ สี่ชั่วโมงกว่าที่ซีวอนนั่งสอนทงเฮ ปกติลูกศิษย์ของพี่ชายเค้า เรียนกันคนละสองชั่วโมงก็เยอะแล้ว นี่ปาเข้าไปสี่ชั่วโมงแล้ว ฮยอกแจอยากจะถามออกไป แต่ก็กลัวจะเป็นการขัดทั้งสองคนเปล่าๆ
"ฮยอกแจนั่งมองอะไรอยู่ พี่ทงเฮเค้าจะกลับแล้วนะ"
"ห้ะ อะอ่อ กลับแล้วหรอ มาๆ เดี๋ยวให้ฮยอกช่วยเก็บของนะ"ฮยอกแจที่กำลังเหม่อ สะดุ้งเล็กน้อยเพราะเสียงซีวอน ร่างเล็กรีบลุกขึ้นมาช่วยทงเฮเก็บของ แม้ทงเฮจะปฎิเสธแต่ร่างบางก็ยืนยันจะช่วยเต็มที่
"ทำไมเลิกกันดึกจัง ติวกันหนักเลยหรอ"ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นถามทงเฮที่อยู่ใกล้ๆ พอมาเห็นใกล้ๆแบบนี้ ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าลูกศิษย์พี่ชายคนนี้หน้าตาดีมาก มากจนเค้าเองแทบจะไม่เชื่อสายตาเลย
"โค้งสุดท้ายหนะ"แม้จะเป็นคำพูดที่ไม่ได้ยาวอะไร แต่ก็พอจะทำให้ฮยอกแจเข้าใจ พอนึกถึงการสอบเข้ามหาลัยของม.ปลายปีสามในอีกเดือนข้างหน้า ก็ไม่แปลกใจเลยที่เห็นทงเฮติวหนัก และหอบหนังสือและอุปกรณ์วาดรูปมากขนาดนี้
พี่ซีวอนสอนเกี่ยวกับความถนัดทางสถาปัตย์ เท่านี้ก็ไม่ต้องเดาแล้วว่าลูกศิษย์ของพี่ชายฮยอกแจจะอยากเข้าคณะอะไร
"เราเองก็ดูพี่เค้าเป็นตัวอย่าง แล้วขยันๆให้ได้แบบพี่เค้า"ซีวอนบอกกับฮยอกแจ ก่อนจะเดินนำออกมาส่งทงเฮที่หน้าบ้าน ซึ่งฮยอกแจก็ไม่พลาดจะวิ่งตามออกมาด้วย
"ยังไงก็อย่าลืมกลับไปทบทวนแล้วก็ทำการบ้านมาด้วยนะทงเฮ พรุ่งนี้เจอกัน"
"ครับ"ทงเฮกล่าวแค่นั้นก่อนจะหมุนตัวเล็กออกไป โดยมีฮยอกแจยืนโบกมือให้ตามประสาคนอัธยาศัยดี ซีวอนมองน้องชายตัวเองแล้วยิ้มขำ เวลามีเด็กมาเรียนที่บ้านทีไร ฮยอกแจก็จะชอบมาผูกมิตรด้วยตลอด
"ปะ เข้าบ้านเถอะ"
ซีวอนกลับเข้ามาจัดการกับเอกสารที่เหลือของตน ซีวอนแม้จะเป็นเพียงนักศึกษามหาลัย รับสอนนักเรียนแบบอิสระ แต่ก็ค่อนข้างจะเป็นคนที่มีระเบียบและจริงจังกับการสอน ชายหนุ่มคำนึงถึงอยู่เสมอว่าเด็กฝากอนาคตไว้ที่ตน ตนต้องทำให้เต็มที่
"พี่ซีวอน ทำไมบอกว่าพรุ่งนี้เจอกันอะ พี่ทงเฮเค้าจะมาเรียนพรุ่งนี้อีกหรอ" ฮยอกแจถามเมื่อนึกขึ้นได้ถึงคำพูดเสียงครู่
"ใช่ พี่เค้าเรียนจันทร์ถึงศุกร์เลย ก็เดือนสุดท้ายแล้ว ก็ต้องทุ่มกันหน่อย แต่จริงๆทงเฮก็เก่งอยู่แล้วนะ วาดรูปก็สวย ทฤษฎีก็แน่น" ซีวอนพูดไปก็นึงถึงลูกศิษย์ไป ทงเฮมีพรสวรรค์
"ก็นะ เด็กโรงเรียนฮยอกแจเก่งทุกคนแหละ"
"ครับๆ เก่งครับเก่ง"
.............................................................................
แปดโมง เวลาของคาบโฮมรูม ที่วันนี้เป็นโชคดีของฮยอกแจ เพราะครูประจำชั้นดันติดงานด่วน ปล่อยให้เด็กๆได้สบายหู ไม่ต้องโดนบ่นเรื่องทำเวร เข้าแถว และอีกมากมาย
แต่แทนที่จะได้นั่งสบายๆอยู่ในห้อง ฮยอกแจต้องมาเดินแบกกองเอกสารกองโต เพื่อตามหาลูกศิษย์คนล่าสุดของพี่ชายเข้าให้ เมื่อเช้าซีวอนฝากชีทสรุปมาให้ทงเฮอ่าน คือแอบไม่เข้าใจเหมือนกัน เย็นทงเฮก็ต้องเข้าไปเรียน แถมวันนี้ก็ต้องเรียนจะเอาเวลาที่ไหนไปอ่าน แต่ฮยอกแจก็ไม่ได้บ่นอะไร แถมยอมรับมาแต่โดนดี
แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น
"ไอสาสสสสส กูเมื่อยละนะ กูว่าพี่ทงฮาอะไรนั่นลาออกไปละหละ"คยูฮยอนที่โดนลากมากช่วยบ่น
"พี่เค้าชื่อทงเฮ"
"เออนั่นแหละ"
ฮยอกแจไปหาทงเฮที่ห้องม.หก แล้วถามๆไปว่าทงเฮอยู่ห้องไหน พอไปหาทงเฮที่ห้องก็ไม่เจอ แต่เพื่อนทงเฮบอกว่าทงเฮมาแล้ว แต่เค้าก็ไม่รู้ว่าทงเฮอยู่ไหน ฮยอกแจเลยเดินตามหาทงเฮมาจะสิบนาทีแล้ว โรงเรียนเค้าก็ใช่ว่าจะเล็กๆ ในโรงเรียนมีคนแบบทงเฮอยู่ฮยอกแจยังไม่รู้เลย
"ถ้าที่นี่ไม่มีคือกลับห้อง ก็เมื่อยละ"คยูฮยอนบ่นคนตัวเล็ก
"โหยคยู ห้องสมุดเนี้ยนะ พี่ทงเฮเค้าจะมาอยู่ห้องสมุดทำม....อ้าว นั่นไง"จากตอนแรกที่กำลังจะร้องค้านไม่เห็นด้วย แต่พอมองไปที่ประตูเห็นทงเฮกำลังเดินเข้าไป ฮยอกแจก็ต้องร้องเสียงหลง
อยู่นี่จริงด้วย
"กูว่าละ พวกเด็กม.หกก็งี้แหละ"
ทันทีที่เห็นทงเฮ ฮยอกแจก็รีบวิ่งตามร่างหนาเข้าไปในห้องสมุดอย่างเร็วไว และเหมือนทงเฮจะได้ยินเสียง เลยหันมามอง เลยเจอฮยอกแจเข้าพอดี
"เจอซักทีนะพี่ทงเฮ"ทงเฮขมวดคิ้วกับคำพูดของร่างบาง เด็กนี่ตามหาเค้าหรอ
"มีอะไรรึเปล่า"แต่ถึงจะสงสัยทงเฮก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกไปมาก ยังดูนิ่งๆตามสไตล์
"พี่ซีวอนฝากนี่มาให้ แต่พี่ทงเฮต้องเรียนอาจจะไม่มีเวลาอ่านรึเปล่า ไม่รู้พี่ซีวอนจะรีบทำไมเนอะ เดี๋ยวตอนเย็นก็เจอแล้ว...เอ่อ"ฮยอกแจพูดเสียงใส ดูอารมณ์ดีตามแบบฉบับของเจ้าตัว แต่ก็ต้องชะงักลง เมื่อจู่ทงเฮที่ยืนนิ่งๆดูไม่ได้สนใจคำพูดตน เอื้อมมือมาหยิบโพสอิทที่ติดผมฮยอกแจออกให้แล้วส่งให้ฮยอกแจ ทำเอาคนที่ยืนตัวแข็งอยู่รีบรับไปอย่างเร็วไว
'มองไม ต่อยปะ'
ฮยอกแจอ่านข้อความในนั่นแล้วทำหน้ามุ่น ไอ้ลายมือไก่เขี่ยแบบนี้มีเจ้าเพื่อนเค้าคนเดียว มันน่านัก
"นักเลงหรอเรา"ทงเฮพูดขำๆ เรียกได้ว่านี่เป็นรอบยิ้มแรกของทงเฮตั้งแต่รู้จักกัน เห็นแบบนั้นฮยอกแจก็อดจะชื่นชมไม่ได้
หน้าหล่อแล้วยังยิ้มสวยอีก
"โห ก็เพื่อนมันแกล้งอะ เล่นบ้าอะไรก็ไม่รู้"ถึงจะเพิ่งรู้จักกัน แต่ฮยอกแจก็อดจะบ่นใส่ทงเฮไม่ได้ ทำเอาร่างสูงถึงกับยิ้มออกมาอีกครั้ง เพราะไอ้หน้าตาขัดใจนั่น
เด็กโคตร
"'งั้นไปจัดการเพื่อนเถอะ ส่วนเอกสารนี่ขอบใจนะ"ทงเฮพูด ก่อนจะรับเอกสารจากมือฮยอกแจ
"เดี๋ยว พี่ทงเฮเรียนสืบค้นหรอ เห็นเพื่อนพี่อยู่ที่ห้องกันนะ"ไม่ใช่แค่เด็กวิทย์ที่ขี้สงสัย เด็กศิลป์ภาษาแบบฮยอกแจก็ขี้สงสัยไม่ต่างกัน ทำให้ทงเฮต้องหันกลับมายิ้มให้อีกครั้ง
"โดด"
ที่บอกว่าโดยธรรมชาติของเด็กที่กำลังจะเอ็น ไม่ว่าจะไม่มีเวลาแค่ไหน ก็จะหาเวลาอ่านหนังสือให้ตัวเองได้เสมอมันเป็นแบบนี้นี่เอง
...................................................................
สี่โมงกว่า เป็นเวลาที่ฮยอกแจเลิกเรียน ร่างบางเดินกลับบ้านอย่างไม่รีบร้อน ด้วยเพราะบ้านฮยอกแจนั้นอยู่ใกล้กับโรงเรียนมากพอสมควร ปกติร่างบางก็ไม่ได้กลับบ้านเร็วขนาดนี้ แต่เพราะช่วงนี้พี่แทยอน พี่สาวคนโตของตนไปอบรมที่ต่างจังหวัด ทำให้ฮยอกแจต้องรีบกลับบ้านมาดูบ้าน
แต่วันนี้เหมือนหน้าบ้านของร่างบางจะแตกต่างจากทุกวัน เพราะมันดันมีสิ่งมีชีวิตที่โคตรหล่อเหลามายืนพิงประตูอยู่นี่สิ
"พี่ทงเฮ!"ถึงจะเจอกันไม่กี่ครั้ง แต่ฮยอกแจก็จำได้ดี ว่านี่คือรุ่นพี่หน้าหล่อที่มาเรียนพิเศษกับพี่ชายของตน ทงเฮที่ยืนพึงประตูอยู่หันมามองเมื่อได้ยินเสียงฮยอกแจ ร่างเล็กโบกไม้โบกมือให้ทงเฮ ก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาทงเฮ
"ทำไมมายืนอยู่นี่อะ เรียนห้าโมงไม่ใช่หรอ แล้วนี่พี่ซีวอนให้ลูกศิษย์มารอแบบนี้ได้ไงเนี้ย แล้วพี่ทงเฮโทรหาพี่ซีวอนยัง เข้าบ้านก่อนๆ ยืนนานแล้วใช่มั๊ย เมื่อยแย่เลย"มาถึงก็ใส่รัวๆ ทำเอาคนพูดน้อยอย่างทงเฮยิ่งพูดไม่ทันเข้าไปใหญ่ ร่างหนาเลยได้แต่ยืนขำกับความช่างพูดของฮยอกแจ ก่อนจะตามร่างเล็กเข้าไปในบ้านที่ตนได้มาเยือนเมื่อวาน
"นั่งก่อนๆ เดี๋ยวฮยอกแจไปหาน้ำมาให้"ยังไม่ทันให้ทงเฮได้ตอบรับ ฮยอกแจก็รีบวิ่งตัวปลิวเข้าไปในห้องครัว เล่นเอาคนที่มองตามถึงกับอมยิ้มกับตัวเอง
น้องชายติวเตอร์ของเค้า
น่ารักไม่เบาเลยแฮะ
"มาแล้วๆ พี่ทงเฮมานานรึยัง พี่ซีวอนนี่แย่จริงๆ ให้พี่ทงเฮมายืนรอ"ออกมาก็ยังคงบ่นต่อ ทงเฮรับน้ำจากฮยอกแจมาดื่ม ก่อนจะตอบฮยอกแจออกไป
"จริงๆพี่ซีวอนเค้าก็นัดห้าโมงแหละ แต่พี่ขี้เกียจอยู่โรงเรียน"ทงเฮบอกไปตามความจริง ไอ้การที่เค้านั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสุมดทั้งวันมันน่าเบื่อไม่น้อย ตอนเย็นกิจวัตของทงเฮเลยเป็นการไปหาที่ชิวๆ วาดรูปเสียหน่อย แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้นึงขี้เกียจ เลยมาที่นี่แทน
"แต่ถึงยังไงพี่ซีวอนก็น่าจะบอกพี่ทงเฮว่ากุญแจบ้านอยู่ที่ฮยอกแจ กว่าบ้านจะเปิดก็ตอนฮยอกแจกลับ"ปากเล็กๆยู่เข้าหากัน ก่อนจะคว้าหมอนนั่งมากอดแล้วบ่นต่อ ส่วนทงเฮก็ไม่ได้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเปล่าๆ ยกเอกสารที่ซีวอนให้ไปมาอ่านต่อ เวลาทุกนาทีของเด็กม.กมันมีค่าเสมอ
"อย่างนี้วันหลังพี่ทงเฮก็ต้องมารอแบบนี้อีกดิ หน้าบ้านฮยอกแจไม่มีที่นั่งด้วยอะ ทำไงดี"เวลาผ่านไป ฮยอกแจก็ยังคงพูดโน่นนี่ไปเลิก จน....
"คิดออกแล้ว!"ฮยอกแจร้องขึ้นมาเสียงดัง ก่อนร่างเล็กจะขยับเข้าไปนั่งติดกับทงเฮ มือเรียวคว้าแขนของทงเฮมาจับแล้วออกแรงขยับเบาๆอย่างตื่นเต้น
"งั้นต่อไปพี่ทงเฮกลับมาพร้อมฮยอกแจมั๊ย เดินกลับมาด้วยกัน จะได้ไม่ต้องมายืนรอไง ^ ^"
..................................................................................................
..................................................................................................
จริงๆชื่อเรื่องไม่ค่อยเกี่ยว แต่คิดไม่ออก
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาตรวจคำผิดนะแฮ้
ความคิดเห็น