คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ❤ THE PINK
เช้าวันจันทร์แสนสดใส แสงแดดสาดส่องต้อนรับวันใหม่ที่แสนสุขสันต์ เวลาราวๆหกโมง สำหรับบางคนอาจจะกำลังนอนหลับฝันหวาน แต่มันไม่ใช่สำหรับผู้ชายชื่อ อี ทงเฮ ผู้ชายที่มีหน้าที่ที่แสนยิ่งใหญ่
“วันนี้ลื้อตื่นเช้าหรออาตงไห่”
“ครับแปะ”
“ลีๆ ขยันๆเก็บเงินไว้เยอะๆพอมีเมีย เมียจะไล้สบาย”อาแปะคนจีนตบบ่าทงเฮสองสามทีอย่างให้กำลังใจ พร้อมยื้นเงินส่วนที่เป็นค่าจ้างให้ทงเฮ ซึ่งทงเฮก็รับมาแต่โดยดี ใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มสดใสให้ผู้ใหญ่แล้วเดินหมุนตัวไปยังรถประจำตำแหน่ง
จักรยานสีชมพู กับหน้าที่อันยิ่งใหญ่
ส่งปาท่องโก๋
อีทงเฮ ขับรถประจำตำแหน่งไปตามทางในหมู่บ้านที่แสนจะคุ้นเคย ใบหน้าหล่อเหลาโปรยยิ้มให้ผู้คนที่พบเจออย่างอารมณ์ดี ทงเฮเป็นนักเรียนม.ปลายปีสาม อาชีพหลักๆคือเรียน อาชีพเสริมคือส่งปาท่องโก๋ อาชีพนี้ต้องใช้ความขยันในการต้องตื่นเช้ามากพอสมควร และทงเฮก็มีคุณสมบัตินั้น ทำให้สามารถทำอาชีพนี้ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
“อ้าวทงเฮ วันนี้มาซะเช้าเลยนะ ขอบใจจ๊ะ”เสียงเอ่ยทักจากหญิงสาววัยทำงานอย่างเอ็นดู ทงเฮยิ้มให้พี่สาวคนสวย ยื้นถุงปาท่องโก๋ไปให้พร้อมรับตังมาครบตามจำนวน แล้วขับออกไปบ้านหลังอื่นต่อ
เห็นขับรถส่องปาท่องโก๋แบบนี้ใช่ว่าจะขาดแคลนตังหรือขยันแต่อย่างใด ความจริงทงเฮเป็นคนที่ขี้เกียจสันหลังยาวเข้าขั้นแอดวานซ์ ส่วนตังพอมีพอกิน ไม่ขาดไม่เกิน แต่เหตุผลที่ต้องมาขับรถส่องปาท่องโก๋แบบนี้หนะหรอ
อ๊อดดดดดด
นั่นไง เดินมาโน่นแล้ว
“หาววว โอ๊ะ วันนี้พี่ทงเฮมาเช้าจัง”เสียงใสๆดังขึ้นจากในบ้านสีชมพูสดใส พร้อมเจ้าของเสียงที่ค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากประตู ตาเล็กกระพริบถี่ มือขาวยกขึ้นปิดปากหาววอดๆ
อ่า น่ารักที่สุดในโลกเลย
“เราก็ตื่นเช้าเหมือนกันนะ”ตอบกลับเป็นคำถาม พร้อมส่งยิ้มพิมพ์ใจให้คนน่ารัก วันนี้ดวงใจของทงเฮใส่เสื้อแขนยาวสีเทาๆ มือเล็กๆผลุบหายเข้าไปในแขนเสื้อตัวยาว ปากเล็กๆที่ค่อยแบะออก โอ๊ยยยย น่ารักไม่ไหวแล้ว
“ก็พี่ซีวอนดิ ปลุกให้ฮยอกมาต้มโจ๊กให้ เมื่อคืนก็นอนดึก ตาดำเป็นหมีแพนด้าแน่ๆ”คนตัวเล็กพูดแล้วชี้นิ้วเล็กๆไปที่ตาทั้งสองข้าง แถมแบะปากอย่างน่ารัก ทงเฮเห็นแล้วหัวใจจะวาย อยากบอกว่าถ้าน้องฮยอกแจเป็นแพนด้า ก็คงเป็นแพนด้าที่น่ารักที่สุดในโลก
“แบบนี้ก็แย่สิ งั้นนี่ครับ กินปาท่องโก๋ รับรอง นอกจากขอบตาจะไม่ดำ แล้วยังแถมความอร่อยในแบบจัดเต็ม”
“โหววว งั้นเอามาสองถุงเลยพี่”พี่ทงเฮเล่นมาฮยอกก็เล่นด้วย ทำหน้าตื่นเต้นแล้วชูนิ้วขึ้นมาสองนิ้วเป็นการบอกว่าขาปาท่องโก๋สองถุง
“รับทราบครับผม งั้น พี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวไปส่งบ้านอื่นต่อ โชคดี แพนด้าน้อย”พูดจบก็เอื้อมมือไปยีหัวเล็กเบาๆ ซึ่งผลบอกรับคือหน้าตางอนๆที่ดูน่ารักของคนตัวเล็ก จัดการขึ้นรถประจำตัวแหน่ง แล้วขับไปทำหน้าที่ต่อ ด้วยหัวใจพองโต
นี่แหละเหตุผลที่ทงเฮต้องมาขับรถส่งปาท่องโก๋ทุกเช้าแบบนี้ ก็เพราะจะได้มาส่งปาท่องโก๋ให้บ้านน้องฮยอกแจคนน่ารัก น้องฮยอกแจเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนของทงเฮ ตอนนี้เรียนอยู่ม.ปลายปีสอง ทงเฮแอบมองน้องฮยอกแจมาตั้งแต่ตอนน้องฮยอกแจขึ้นม.ปลายใหม่ๆ
ตอนนั้นห้องทงเฮเป็นห้องพี่รหัสห้องน้องฮยอกแจ ตอนรับน้องจำได้ว่าฮยอกแจโดนรุ่นพี่แล้วก็เพื่อนแกล้งเยอะมาก ก็อย่างว่าคนมันน่ารัก แต่คนตัวเล็กก็ไม่มีโกรธ ยิ้มรับตลอด ความสดใสของน้องฮยอกแจเข้าตาพี่ทงเฮคนนี้เต็มๆ
แอบมองอยู่นานสืบไปสืบมาก็ได้รู้ว่าบ้านฮยอกแจชอบกินปาท่องโก๋ สั่งคนมาส่งทุกเช้า ประจวบเหมาะกับตอนนั้นร้านอาแปะเด็กมันลาออก ทงเฮเลยจัดการสมัครงานเพื่อหาโอกาสคุยกับน้องฮยอกแจมากขึ้น ทำมาเกือบปี จนตอนนี้สนิทกับน้องฮยอกแจแล้วเรียบร้อย
การมาเจอหน้าน้องฮยอกแจแบบนี้ทุกวัน มันทำให้ทงเฮมีความสุข สามารถใช้ชีวิตในแต่ละวันได้อย่างสุขใจ น้องฮยอกแจเป็นรอยยิ้มในโลกของทงเฮ โอ๊ยยยยย พูดแล้วเขิน คนอะไรไม่รู้น่ารักชะมัด > <
.
.
.
.
.
.
.
เช้าวันนี้เป็นอีกวันที่ทงเฮมีความสุขเป็นพิเศษ จริงๆก็มีความสุขทุกวันอะแหละ ตอนนี้ทงเฮยืนอยู่หน้าบ้านน้องฮยอกแจพร้อมกับจักรยานสีชมพูประจำตำแหน่ง รอคนน่ารักออกมาเปิดประตู
“มาแล้ว”เสียงเล็กๆที่ดังมาก่อนตัวเรียกรอยยิ้มจากทงเฮได้ไม่ยาก วันนี้น้องฮยอกแจมากับชุดไหมพรมพี่น้ำเงินแถบเหลืองดูน่ารักไปอีกแบบ จริงๆสำหรับทงเฮน้องฮยอกแจแต่งชุดไหนก็น่ารัก
“วันนี้ตื่นเช้าหรอ”ทงเฮถามพลางมองสำรวจฮยอกแจ วันนี้น้องฮยอกแจแต่งตัวแบบนี้ พร้อมสะพายเป้แบบนี้แสดงว่าคงอาบน้ำเสร็จแล้วแหละ กำลังตรียมตัวไปโรงเรียน โรงเรียนทงเฮให้แต่งตัวยังไงก็ได้ และนั่นเป็นหนึ่งข้อดีที่ได้เห็นน้องฮยอกแจในแบบต่างๆมากมาย
“อื้ม พ่อกับแม่ไปเยี่ยมญาติที่ญี่ปุ่น ส่วนพี่ซีวอนไปค่ายกับมหาลัย ฮยอกแจอยู่คนเดียว”ทำเสียงเศร้าๆแล้วทำหน้าหงอยๆ ถ้าไม่ติดว่ากลัวน้องฮยอกแจจะตกใจจะดึงฮยอกแจมากอดปลอบให้หนำใจเลย
“อย่างนี้ปาท่องโก๋สองถุงจะกินคนเดียวหมดหรอ”
“หมดสิ เดี๋ยวฮยอกเอาไปกินกับคิยูที่โรงเรียน แต่....”
“หื้ม แต่อะไรหรอ”ทงเฮยื้นหน้าเข้าไปใกล้แล้วถามฮยอกแจเบาๆ ตอนนี้หน้าน้องฮยอกแจดูกังวลแปลกๆ เหมือนจะมีอะไรไม่สบายใจ
“คือ พี่ซีวอนไม่อยู่ ฮยอกขอติดรถพี่ทงเฮไปด้วยได้มั๊ย”เหมือนคนตัวเล็กดูจะใช้ความกล้าเป็นอย่างมากที่จะเอ่ยขอออกมา ทำเอาทงเฮอดจะยิ้มเอ็นดูไม่ได้
“รถจักรยานพี่อะนะ?”
“อื้อ แต่ถ้าพี่ทงเฮไม่สะดวกไม่เป็นไรนะ ฮยอกเดินไปก็ได้”คนขี้เกรงใจพยักหน้ารับ แล้วรีบพูดขึ้นมาพัลวัล ทำเอาทงเฮยิ่งยิ้มกว้างขึ้นไปใหญ่
“ทำไมจะไม่สะดวกละ น้องฮยอกแจตัวเล็กนิดเดียว ซ้อนท้ายพี่ได้สบายไม่ต้องกลัวหนัก”หรือถ้ากลัวพี่หนักมานั่งเล่นในตัวใจพี่แทบก็ได้นะ
ฮิ๊ววววววววววววว
“ฮยอกว่าแล้วว่าแล้ว ว่าพี่ทงเฮต้องให้ฮยอกติดรถไปด้วย พี่ทงเฮใจดี”ฮยอกแจว่าเสียงเบา พร้อมวางกระเป๋าไว้หน้าตะแกงรถ ก้าวขาขึ้นไปนั่งซ้อนบนรถจักรยานของทงเฮอย่างอารมณ์ดี
“พร้อมนะ”
“พร้อมฮับ”เมื่อน้องฮยอกแจว่าพร้อม พี่ทงเฮก็พร้อมจะพาน้องฮยอกแจไปส่งเส้นทางรักของสองรถ เอ๊ย ไม่ใช่ ต้องบอกว่าทางไปโรงเรียน
วันนี้เป็นเช้าที่ทงเฮแฮปปี้ดี๊ด๊าที่สุดในโลก เพราะวันนี้ทงเฮมีน้องฮยอกแจคนน่ารักนั่งซ้อนจักรยานคันสีชมพูมาด้วย คิดแล้วมันเขิน มันให้บรรยากาศแบบโรแมนติดซะจนทงเฮอดจะคิดไปไกลไม่ได้ว่าเหมือนเราเป็นแฟนกัน น้องฮยอกแจก็ช่างน่ารักชวนทงเฮคุยโน่นคุยนี่ เสียงหัวเราะเล็กๆที่ดังขึ้นตลอดทางทำเอาทงเฮหัวใจพวงโต เหมือนจะหลุดลอมออกไปจากแรงโน้มถ่วง
“ถึงแล้วครับ”ทงเฮหันไปบอกฮยอกแจ ตอนนี้รถจักรยานสีชมพูแล่นมาจอดถึงหน้าโรงเรียนเป็นที่เรียนร้อย
“ขอบคุณนะพี่ทงเฮที่พาฮยอกมาส่ง จุ๊บ”ยังไม่ทันที่ทงเฮจะบอกว่าไม่เป็นไร น้องฮยอกแจคนน่ารักก็จัดการจรดริมฝีปากสีชพพูระเรือลงบนแก้มของทงเฮซะก่อน ทำเอาทงเฮยืนแข็งเป็นเสาร์ไฟฟ้ากันเลยทีเดียว
“ฮิ๊ววววววววว”เสียงเด็กนักเรียนที่ยืนซื้อขนมกันอยู่บริเวณหน้าโรงเรียนร้องแซวจึงทำให้ทงเฮหลุดจากภวังค์ หัวใจจะวาย น้องฮยอกแจหอมแก้ม นี่ไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย มันเป็นความฝันที่ฟินมาก ทงเฮคนนี้มีความสุขสุดขั้วหัวใจ
ขอตายแป๊บ
ช่วงนี้เรื่องเข้าเดือนแห่งกิจกรรมกีฬาสี โรงเรียนทงเฮกิจกรรมกีฬาสีถือเป็นกิจกรรมครั้งสำคัญในทุกปี วันกีฬาสีเรียกได้ว่าเป็นวันปล่อยของของนักเรียน หลังจากเตรียมตัวกันมานาน อีกแค่หนึ่งอาทิตย์ก็จะถึงวันจริง กีฬาบางชนิดก็เริ่มแข่งกันไปบ้างแล้ว เช่นพวก แชร์บอล ฟุตบอล หรือแฮนด์บอลเป็นต้น
วันนี้เป็นการแข่นขันฟุตบอลรอบรองชนะเลิศ ระหว่างทีมสีชมพู กับทีมสีเขียว และไม่มีทางที่นักกีฬาของโรงเรียนอย่างทงเฮจะพลาด วันนี้ทงเฮลงเล่นให้สีชมพูสีของทงเฮ และน้องฮยอกแจก็อยู่สีชมพูด้วย
ทงเฮมองไปทางแสตนเพื่อเรียกกำลังใจ เห็นน้องฮยอกแจนั่งยิ้มมองมาทางทงเฮอยู่ กีฬาสีปีนี้น้องฮยอกแจได้เป็นดรัมเมเยอร์ฝ่ายชาย เพราะความน่ารักทำให้คนทั้งสีทุ่มโหวตให้ฮยอกแจอย่างไม่ต้องสงสัย แถมฮยอนอาเพื่อนห้องทงเฮยังแอบกระซิบมาอีก ว่าปีนี้ชุดดรัมเมเยอร์น่ารักมุ้งมิ้งมาก วันก่อนพาน้องฮยอกแจไปลอง น่ารักจนไม่มีคำจะบรรยายาย ฟังแบบนั้นแล้วทงเฮก็อดอยากจะเห็นไม่ได้ ตอนนี้เฝ้ารอวันกีฬาสีอย่างใจจดใจจ่อเลยหละ
“ทงเฮ เค้าเรียกตัวนักกีฬากันแล้ว ไปเร็วมึง”เสียงเพื่อนตัวโตนามว่าคังอินบอกทงเฮ ทงเฮพยักหน้าให้คังอินประมาณว่าเข้าใจแล้วเดี๋ยวตามไป ส่วนคังอินก็ยอมเดินไปก่อนแต่โดยดี
ทงเฮหันไปโบกมือให้คนที่อยู่ทางสแตน น้องๆที่เห็นก็ส่งเชียร์ทงเฮยกใหญ่ แต่กำลังใจที่ดีที่สุดคงเป็นคนตัวเล็กในฮูดสีขาว ที่ตอนนี้กำลังชูสองนิ้วให้ทงเฮ พร้อมขยับปากว่าสู้ๆอย่างน่ารัก
โอ๊ยยยยยย วันนี้จะยิงมันให้เรียบเลย
.
.
.
.
.
.
.
เวลาผ่านไปจนหมดครึ่งสอง ผมการแข่งขันออกมาคือฝั่งทงเฮชนะอย่างสวยหรูด้วยสกอร์ 2-0 ถึงคนยิงประตูวันนี้จะไม่ใช่ทงเฮ แต่ทงเฮก็มีส่วนสำคัญในการเลี้ยงลูกไปให้ยุนโฮยิงนำไป เรียกได้ว่า ทงเฮเองก็ได้ใจสีชมพูไปเต็มๆ
“พี่ทงเฮ”เสียงน้องฮยอกแจดังขึ้นด้านหลัง หลังจากเพื่อนๆในสีเข้ามาร่วมยินดีกันชัยชนะของทงเฮเสร็จ ทงเฮหันไปมองน้องฮยอกแจกำลังใจที่ดีที่ในวันนี้ของทงเฮ
“พี่ทงเฮเก่งมากเลย”
“ขอบคุณครับ”
“นี่น้ำ รอบหน้า เอาให้ชนะแบบนี้นะ”คนตัวเล็กยื้นน้ำให้ทงเฮก่อนจะวิ่งตามเพื่อนออกไป ทงเฮมองน้ำในมีแล้วยิ้มกว้าง จะกินให้ท้องแตกไปเลย
.
.
.
.
.
.
อีกสองวันทงเฮต้องลงแข่นในนัดชิงชนะเลิศแล้ว วันอาทิตย์มีเวลาว่างแบบนี้ทงเฮเลยต้องฟิตตัวเพื่อการแข่งขันหน่อย วันนี้ทงเฮไม่ได้เอาจักรยานคู่ใจมา แต่เปลี่ยนเป็นการวิ่งเพื่อออกกำลังกายควบคู่กับการส่งปาท่องโก๋แทน
ตอนที่คิดว่าจะทำแบบนี้ก็คิดว่ามันคงเท่ห์ดีและได้ออกกำลังกาย แต่พอถึงเวลาจริงมันไม่เท่ห์สักเท่าไหร่เลย ตะกล้าอันใหญ่ที่ใส่ถุงปาท่องโก๋ที่ต้องแบกไปรอบหมู่บ้านทำเอาทงเฮเกิดอาการเมื่อยแขน วิ่งมากๆเหงื่อก็ออกเต็มตัว เหนื่อยจริงๆ
อ๊อดดดดดดดดด
“มาแล้วครับ มาแล้ว”เสียงใสๆของน้องฮยอกแจทำให้ทงเฮหายเหนื่อยได้บ้าง แต่ก็ต้องยอมรับว่าเหนื่อยอยู่ดี
“โอ๊ะ พี่ทงเฮไปทำไรมาเหงื่อออกเต็มเลย”ฮยอกแจที่วิ่งดุ๊กดิ๊กออกมาจากบ้านตรงเข้ามาหาทงเฮด้วยความเป็นห่วง แต่อยากบอกว่าทงเฮเห็นฮยอกแจในวันนี้แล้วมันหายเหนื่อย แต่เลือดกำดาวจะไหลแทนมากกว่า
น้องฮยอกแจในชุดเสื้อยืดสีขาว คอปาดกว้างจนเห็นเนินอกขาวๆ โอยยยย พี่ทงอยากจะกรี๊ด
“อะเอ่อ พี่วอร์มร่างกายเตรียมแข่งวันอังคารนี้หน่ะ”ทงเฮตอบโดยพยายามจะไม่มองไปทางหน้าอกหน้าใจน้องฮยอกแจเลย แต่ไอ้เนื้อขาวๆนี่ก็ส่องแสงยั่วใจเลยจริงๆ เห็นแบบนี้มันหมดแรงจะวิ่งเลยที่เดียว
“อ่า พี่ทงเฮขยันจัง สู้ๆนะ ชนะให้ได้”น้องฮยอกแจกำมือไฟท์ติ้งแล้วยิ้มหวานให้ทงเฮ คนน่ารักทำพี่ทงเฮหัวใจวายตลอดเลย
“ครับ พี่จะพยายาม”ทงเฮยิ้มรับอย่างอิ่มเอมใจที่มีคนน่ารักคอยเชียร์ มือหนาหยิบถุงปาท่องโก๋สองถุงส่งให้ฮยอกแจเช่นทุกวัน กำลังเตรียมจะหันหลังไปบ้านอื่นต่อ แต่ก็โดนฮยอกแจเรียกไว้ซะก่อน
“พี่ทงเฮ เดี๋ยว”
“หื้ม”
“รอเดี๋ยวนะ ฮยอกมีของจะให้”ฮยอกแจพูดแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไป ไม่นานก็วิ่งออกมาพร้อมกล่องใส่ข้าวสีชมพูรูปสตรอเบอร์รี่แสนน่ารัก
“เมื่อวานฮยอกแจทำคุ้กกี้กับคุณแม่ พี่ทงเฮลองชิมนะว่าอร่อยป่าว ถ้าอร่อยก็กินเยอะๆ จะได้มีแรงแข่ง”พูดจบก็ส่งกล่องน่ารักเข้ามือทงเฮ ก่อนกลับวิ่งกลับไปไม่ลืมที่จะส่งยิ้มให้ทงเฮพร้อมขยิบตาใส่ทงเฮทีนึง
น้องฮยอกแจ จะน่ารักไปไหนเนี้ย
.
.
.
.
.
.
.
วันแข่งฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศมาถึง วันนี้เป็นศึกชิงบันลังครั้งยิ่งใหญ่ระหว่างแชมป์ 3 สมัครอย่างสีแดง กับผู้ท้าชิงใจเด็ดอย่างสีชมพู วันนี้ทงเฮที่ฟิตร่างกาย และกำลังใจที่เต็มเปี่ยมพร้อมมากสำหรับการแข่งขัน
ก่อนลงแข่งก็เป็นเช่นทุกวัน ทงเฮต้องไปหากำลังใจที่นั่งอยู่ตรงสแตน เมื่อเช้าทงเฮไม่ได้ไปส่งปาท่องโก๋ ทำให้ไม่ได้เจอน้องฮยอกแจ พอมาเจอที่โรงเรียนจำแทบไม่ได้ น้องฮยอกแจทำสีผมใหม่
ผมสีชมพู
วันนี้น้องฮยอกแจมาในลุคใหม่ไฉไลกว่าเดิม น้องฮยอกแจไปทำผมมาใหม่สีชมพูสวยใส กับชุดเสื้อยืดสีขาว กรี๊ดดดด ทุกวันนี้ยังน่ารักไม่พอหรือยังไงนะ
ทงเฮสะบัดไล่ความคิดติ๋งต๊องออกจากสมอง เมื่อเห็นน้องฮยอกแจโบกมือให้ แล้วขยับปากประมาณว่าสู้ๆนะ แค่นี้ทงเฮก็มีกำลังใจแล้ว สู้ๆ
.
.
.
.
.
เวลาผ่านไป การแข่งขันก็ดำเนินไปเรื่อยๆจนจบครึ่งแรก ทีมสีชมพูของทงเฮดูท่าจะไม่สู้ดีนัก เพราะโดนแทคยอนมือหนึ่งสองทีมสีแดง อัดถล่มไป 2-0 ครึ่งหลังเหลือเวลาอยู่พอสมควร แต่มันก็ไม่รู้ว่าจะมากพอที่จะทำให้ทงเฮทำประตูคืนได้รึเปล่า
ตอนนี้เป็นเวลาพักครึ่งแรก นักกีฬาทุกคนเข้ามาประชุมแผนการเล่นครึ่งสอง พอประชุมเสร็จก็ให้เวลานักกีฬาได้พักคนละสิบนาที ตอนนี้ทงเฮอยากจะเดินไปที่สแตนมาก แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมินโฮกับตันทีมบอกห้ามออกไปข้างนอก เดี่ยวถึงเวลาเรียกตัวจะไม่ทัน ซึ่งทงเฮก็ไม่อยากมีปัญหา
ตัวโตๆเดินมาหยุดอยู่หน้าล็อคเกอร์ของตัวเอง เปิดกระเป๋าที่อยู่ข้างในแล้วหยิบกล่องสีชมพูที่น้องฮยอกแจให้มา พลางหยิบมันมาเปิดกินคุ๊กกี้ข้างใน เอาว่ะ ไม่เห็นหน้า เห็นคุ้กกี้ที่ทำก็ยังดี
“เฮ้ย อะไรว่ะ”ทงเฮอุทานขึ้นเพราะตอนกินคุกกี้ก็พลิกกล่องไปมา แล้วดันเจอกระดาษโพสอิทสีชมพูที่แปะไว้ใต้กล่องคุ๊กกี้ แถมติดทับกันมันหลุดด้วยเทบใสอย่างดี ทงเฮพลิกกล่องคุ๊กกี้ลงอ่านข้อควาในโพสอิทอย่างงๆ
‘เล่นให้ชนะนะ แลกกับเบอร์โทรของฮยอก > <
สู้ๆนะพี่ทงเฮสุดหล่อ’
ช่วงเวลาในครึ่งหลังตอนนี้เหลืออีกแค่ไม่ถึงสิบนาที กับคะแนนของสีชมพูที่ตามอยู่ 2-1 นักกีฬาทุกคนของสีชมพูตอนนี้กำลังอยู่ในสถานการณ์เคร่งเครียด เสียงเชียร์ที่ดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อเวลาเรื่อยจะนับถอยหลัง
“คังอิน ส่งบอลมาๆ”ทงเฮเอ่ยบอกเพื่อนตัวโตในเสื้อหมายเลย 5 ของสีชมพู คังอินหันมามองทงเฮ ขาใหญ่ๆเลี้ยงลูกไปมาหลบหลีกการประกบคู่จากเยซองและชางมิน เมื่อรอได้จังหวะ คังอินก็จัดการส่งลูกมาทางทงเฮที่รออยู่ ทงเฮหันไปมองประตูแล้วเล็งไปยังจุดที่คิดว่าเหมาะต่อการยิงประตูที่สุด
“5 4 3 2”
พึบ
“เฮ้!!!!!!!”
.
.
.
.
.
.
กว่าเพื่อนๆจะมาร่วมยินดีปรีชัยกันครบทุกคนก็เล่นเอาเกือบค่ำมืด ผลการแข่งขันวันนี้คือเสมอ จะต้องแข่งขันกันใหม่ในวันพรุ่งนี้ แต่ถึงอย่างนั้นสีชมพูของทงเฮเองก็อดจะดีใจไม่ได้ ก่อนหน้านี้ทุกปีสีชมพูไม่ค่อยจะติดลำดับในกีฬาฟุตบอลเท่าไหร่ สามารถเล่นได้เสมอแชมป์อย่างสีแดงได้ถือว่าสุดยอดแล้ว
“น้องฮยอกแจ”ทงเฮส่งเสียงเรียบๆเข้าไปในห้องภาษาจีนเบาๆ แต่นี้เป็นเวลามือค่ำแล้วแต่น้องฮยอกแจก็ยังไม่ได้กลับบ้าน เพราะต้องอยู่ซ้อมดรัมเมเยอร์ กวักมือเรียกเบาๆเพราะเดี๋ยวเพื่อนด่าว่ามากวน ซึ่งฮยอกแจก็ยอมเดินตามทงเฮออกมาแต่โดยดี
“พี่ทงเฮมีไรอะ”คนตัวเล็กที่เดินตามทงเฮออกมาที่สนามฟุตบอลที่ทงเฮเพิ่งแข่งเสร็จไปเมื่อช่วงบ่ายแต่ตอนนี้ไม่มีคนแล้วส่งเสียงเรียกทงเฮเบาๆ ทงเฮหันกลับไปมองฮยอกแจที่ยอมเดินตามออกมาแล้วฉีกยิ้มกว้าง
“สีผมใหม่น่ารักจัง”คำชมจากปากทงเฮทำเอาแก้มขาวๆขึ้นริ้วแดงๆจากอาการเขิน ฮยอกแจกระพริบตาปริมๆมองทงเฮที่ตอนนี้ยืนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์อยู่
พี่ทงเฮจะเห็นโพสอิทที่ติดไว้มั๊ยเนี้ย
“น้องฮยอกแจครับ”ทงเฮพูดเสียงเรียบไร้แววของคนขี้เล่น สองขาก้าวเข้าไปหาคนตัวเล็ก มือหนาจับคางเล็กให้เชยขึ้นมองตาตนเองอย่างชัดๆ แล้วก้มลงไปชิดริมหูขาว ก่อนจะส่งเสียงกระซิบแผ่วเบา
“รางวัลของพี่ล่ะครับ”
“เอ่อ ก็ พี่ทงเฮยังไม่ได้ชนะซักหน่อย”คนตัวเล็กตอบเสียงอ้อมแอ้ม ตอนนี้ใบหน้ามันร้อนจัดไปถึงหู อยากจะมุดตัวหนีไปกับพื้น ทำไมพี่ทงเฮถึงไล่ต้อนขนาดนี้เนี้ย
“อะไรกัน ถึงไม่ชนะ แต่พี่ก็ไม่ได้แพ้นะ ไม่คิดจะมีรางวัลกันหน่อยหรอ”ทงเฮแสร้งพูดเสียงเศร้าๆอย่างน้อยใจ และมันก็ได้ผลเมื่อคนตัวเล็กรีบส่ายหัวเป็นพัลวัล
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ แต่ ตอนนี้มือถือฮยอกพังนะ”ฮยอกแจบอกเหตุผลกับคนตัวโตกว่า ข้อนี้ทงเฮเองก็รู้ดี เพราะเห็นฮยอกแจบ่นๆอยู่ซักพักนึงแล้ว แต่ระดับทงเฮไม่ยอมพลาดรางวัลจากฮยอกแจแน่ๆ
“อ่า แย่จังนะครับ”
“ฮยอกขอโทษ ฮยอกไม่รู้นิว่ามันจะพัง ฮยอกไม่ได้....”
“งั้นพี่ขออย่างอื่นแทนได้มั๊ยครับ”คำพูดเจ้าเล่ห์กับสายตาแพรวพราวของทงเฮทำเอาฮยอกแจแทบอยากจะหายตัวหนี หันซ้ายหันขวาหาตัวช่วยแต่ไม่มีเลย งื้อออออออ
“อะ อะไรครับ”
“เป็นแฟนกันนะ”
“พี่ทงเฮ O.O”
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้น้องฮยอกแจเขินขนาดไหน ดูซิแก้มใสๆแดงจนจะแตกอยู่แล้ว ขนาดทงเฮพูดเองยังเขินเองเลยเหอะ แต่แค่นี้ยังพอ จะรุก ก็ต้องรุกให้ถึงที่สุด ทงเฮจัดการเพิ่มฟังชั่นร้องเรียกคะแนนด้วยการทำหน้าเศร้าๆ กับคำพูดตัดพ้อออกมา
“ถ้าน้องฮยอกแจไม่ได้ชอบพี่ก็ไม่เป็นไรนะ พี่ไม่บังคับเราหรอก พี่แค่อยากให้ฮยอกแจรู้ว่าพี่ชอบฮยอกแจ ชอบมากๆ ชอบมานานแล้วด้วย พี่ชอบฮยอกแจนะครับ ฮยอกแจ....อือ”ทงเฮยังพูดไม่ทันจบ ริมฝีปากสีชมพูของฮยอกแจก็ประกบปิดปากทงเฮไว้ซะก่อน
จูบที่ไม่ได้ลึกซึ้ง เพียงแค่ริมฝีปากแตะกัน ก็ทำเอาทงเฮตื้นตันในใจอย่างบอกไม่ถูก ถึงจะตกใจอยู่นิดๆแต่ก็ต้องบอกว่ามันเป็นความตกใจที่แสนจะดีใจ
“พี่ทงเฮไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะ ฮยอกก็ชอบพี่ทงเฮเหมือนกัน”พอละริมฝีปากออก คนตัวเล็กก็บอกกับทงเฮเสียงเบาหวิว แต่มันกลับย้ำชัดเจนในหัวสมองของ ทงเฮ
“จริงๆนะ ไม่ได้หรอกพี่ใช่มั๊ย”
“อื้ม”
“พี่ดีใจที่สุดเลยฮยอกแจ”ทงเฮตะโกนดีใจเสียงดังลั่น แล้วโผลเขากอดคนตัวเล็ก ฮยอกแจเองก็ยอมให้ทงเฮกอดแต่โดยดี หัวกลมๆซุกอยู่ตรงหน้าอกทงเฮอย่างเคอะเขิน
“งั้น เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”
“อื้ม พี่ทงเฮ”
แถมๆ
“พี่ทงเฮ ฮยอกเป็นแฟนพี่ทงเฮแล้วพี่ทงเฮต้องเลี้ยงฮยอกสิ”
“หื้ม”
“ต่อไปนี้ไม่ต้องจ่ายค่าปาท่องโก๋ โอเคป่ะ”
“อ้าว แบบนี้พี่ก็โดนอาแปะว่าสิครับ”
“อะไรอ่า เลี้ยงฮยอกแค่นี้ไม่ได้หรอ”
“งั้นก็ได้ ไม่ต้องจ่ายพี่ด้วยตัง......”
“.......แต่จ่ายด้วยจูบหวานๆก่อนไปโรงเรียนทุกวัน โอเคมั๊ยครับ”
“พี่ทงเฮบ้า >///////<”
END
จบแล้ว 5555555 กลับจากโรงเรียนว่างๆเลยลองแต่งเล่นๆดู หวังว่าจะชอบนะอิอิ
ส่วนชื่อเรื่อง ก็นะ ชมพูๆ ผมชมพุ จักรยานชมพู สีชมพู
กล่องชมพู โพสอิทชมพู บ้านชมพู อยู่สีชมพู บลาๆๆๆ 555555 ทั้งแหว๋วและสิ้นคิด
ความคิดเห็น