คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ❤ FEEL ❤.....1.ฮยอกแจ
FEEL...
เพราะรัก เป็นเรื่องของความรู้สึก
Chapter 1 : ฮยอกแจ
"เอาหละ งั้นวันนี้เราพอแค่นี้ก่อน แล้วพรุ่งนี้ครูจะมาต่อที่เหลือให้จบ อ่อ โครงงานที่สั่งไป อย่าลืมหละ พุธหน้าต้องส่งเค้าโครงแล้วนะ..."เสียงครูประจำวิชาพูดอยู่หน้าห้อง ก่อนจะเดินออกไป พอพูดเรื่องโครงงานทีไร ทำเอาเหล่านักเรียนทำหน้าเหยเกด้วยความเซ็งไม่ต่างกัน
เด็กม.ปลายแม้งทำงานหนักไม่ต่างจากนายกรัฐมนตรี สรึด
"นี่ โครงงานนายสองคนถึงไหนแล้วอะ"จีน่า เพื่อนสุดแซ่บของฮยอกแจหันมาถามฮยอกแจกับคิบอม คิบอมยักไหล่ไปทีนึง บอกประมาณว่าไม่อยากพูดถึง ส่วนฮยอกแจก็มีชะตากรรมไม่ต่างกัน
"ยังไม่เริ่มเลย"พอได้ยินฮยอกแจพูดแบบนั้น จีน่าก็อดจะแสดงความดีใจออกมาไม่ได้
"เฮ้ย เยี่ยมๆมีเพื่อนแล้ว นี่ไม่ได้ไม่อยากทำนะ แต่พอนึกถึงคู่แล้วอารมณ์เสีย"วิชานี้ครูใจดี แต่เผด็จการ ไม่ยอมให้จับคู่เอง เพื่อนรักของฮยอกแจก็โชคร้ายคู่กับเพื่อนที่ไม่ค่อยถูกกัน ส่วนคิบอม รายนั้นไม่เคยไม่ถูกกับใคร แต่ก็ไม่เคยยุ่งกับใคร เอาเป็นว่าดูท่างานจะไม่คืบหน้าพอกัน
ส่วนฮยอกแจ ยังโชคดีได้คู่กับ คยูฮยอน
พอพูดถึงคยูฮยอน คยูฮยอนก็เดินเข้ามาหาฮยอกแจพอดี ร่างเล็กยิ้มให้คยูฮยอนเล็กน้อย
"เรื่องโครงงานเราเอาไงอะ"
"งั้นไปทำเย็นนี้ก็ได้ แต่เป็นร้านพี่ฮีชอลได้มั๊ย"ร่างบางนึก ก่อนจะบอกออกไป เรื่องทำงานเค้าไม่ปัญหา แต่ปัญหาคือเค้าต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ตอนเย็นด้วย
"ก็ได้นะ งั้น ไปพร้อมกันเลยนะ"คยูฮยอนตอบรับฮยอกแจ ก่อนจะถามกลับด้วยรอยยิ้ม สำหรับฮยอกแจ เพื่อนตัวสูงคนนี้ค่อนข้างจะนิสัยดี ดูเป็นมิตร แถมยังดูดีมากๆ
"ได้สิ"
"'เยี่ยม งั้นเราไปกินข้าวก่อนนะ บายจีน่า บาย คิบอม"พอได้ข้อสรุป คยูฮยอนก็บอกลาฮยอกแจและเพื่อนๆ ชั่ววินาทีที่ร่างสูงบอกลาคิบอม ฮยอกแจเหมือนเห็นแววตาแปลกๆที่คยูฮยอนมองไปที่เพื่อนตนเอง แต่มันก็แค่แวบเดียว เค้าจึงไม่ได้สนใจอะไร
และถ้ามันมีอะไร คิบอมคงบอกเค้าเอง
"พอๆ เลิกพูดเรื่องโครงงานงี่เง่านั่นได้แล้ว ไปกินข้าวเถอะ"
และทั้งสามก็ลุกไปกินข้าวเหมือนทุกวัน
ฮยอกแจเป็นคนที่นิสัยถือว่าไม่ได้เลวร้าย แต่ร่างบางกลับมีเพื่อนที่สนิทจริงๆแค่ 2 คน อาจจะเพราะสังคมที่เค้าอยู่นี้มันค่อนข้างต่างจากตัวตนของเค้าซักนิกนึง อย่างที่บอกว่าฮยอกแจเป็นนักเรียนทุน และโรงเรียนนี้ก็หรูมาก จึงไม่แปลกที่จะเต็มไปด้วยลูกผู้ดี ลูกเศรษฐี พอเห็นว่าฮยอกแจเป็นเด็กทุนก็มีการเหยียดหยันหรือแอนตี้กันมากบ้าง
แต่นั่นแหละ พวกนี้ไม่ใช่คนที่ฮยอกแจเองต้องมาสนใจ
แต่พอนานๆไปก็เริ่มโอเค คนพวกนี้ไม่ได้อะไรกับเค้าแล้ว แต่ก็ไม่ได้อยากจะเข้ามาสนิทสนมกับเค้าเท่าไหร่ อารมณ์เหมือนเป็นเพื่อนร่วมห้องคนนึงเฉยๆ
จากมีก็แต่เพื่อน 2 คนนี้แหละ ที่ฮยอกแจสนิทด้วยจริงๆ คอยช่วยเหลือ อยู่ข้าง และจริงใจกับฮยอกแจมากที่สุด
คิบอม ในตอนแรกเพื่อนคนนี้เป็นคนที่นับว่าดูดีที่สุดแล้วในความคิดฮยอกแจ มีคนเข้าหาคิบอมค่อนข้างเยอะ แต่อาจจะเพราะนิสัยชอบอยู่เงียบเดียว และเกลียดความวุ่นวายนี่แหละ ทำให้หลายคนกลัวที่จะมาวุ่นวายกับผู้ชายคนนี้
จีน่า คนที่ในตอนแรกดูแล้วช่างร้ายกาจ คนที่ดูถูกและแกล้งฮยอกแจตั้งแต่วันแรกที่เจอ ปัจจุบันแม่สาวสวยสุดแซ่บคนนี้คือเพื่อนที่แสนดี ที่คอยช่วยเหลือและปกป้องฮยอกแจทุกอย่าง
สำหรับคนอื่นการมีเพื่อนสองคนมันคงดูน้อย แต่เมื่อวัดจากความจริงใจแล้ว นี่มันถือว่าสุดยอดที่สุดสำหรับคนอย่างเค้าแล้ว
คาบประวัติศาสตร์ คาบสุดท้ายของวัน คาบที่เด็กๆแทบทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวว่าน่าเบื่อ คาบที่น่าหลับที่สุด แต่สำหรับฮยอกแจแล้ว นี่เป็นหนึ่งในวิชาโปรดของร่างบางก็ว่าได้ ฮยอกแจตั้งใจเรียนประวัติศาสตร์อย่างดี ผิดกับเพื่อนคนอื่นๆ แต่ทว่า....
"นั่นทงเฮมาทำอะไรแถวห้องเราอีกแล้วหนะ"เสียงซุบซิบที่ลอยเข้าหู ทำเอาร่างบางคิ้วขมวดเป็นปม
อีกแล้ว
หมอนั่นมาอีกแล้ว
สามวันแล้วที่ทงเฮมารอตนอยู่หน้าห้อง แต่ก็ไม่ได้นั่งรอให้มันผิดสังเกตอะไรหรอก ทำเหมือนเดินผ่าน พอเค้าเลิกเรียนก็ค่อยเดินตามไปห่างๆจนถึงหน้าโรงเรียน แล้วค่อยเข้ามาทักท้าย
สำหรับคนอื่นมันคงดูเป็นเรื่องปกติที่เพื่อนร่วมชั้นจะมาทักทายกันแบบนี้ แต่มันไม่ใช่กับคนที่ไม่ชอบวุ่นวายกับใครแบบฮยอกแจ และมันดูไม่แปลกไปหน่อยหรอ ที่คนระดับทงเฮจะไปนั่งคาเฟ่ที่ดูธรรมด๊าธรรมดา แถมสั่งกาแฟแค่แก้วเดียว แล้วก็นั่งอยู่อย่างนั้นจนปิดร้าน
บางทีฮยอกแจก็เคยนึกเล่นๆว่าทงเฮมาจีบ แต่ก็นั่นแหละ คนอย่างทงเฮหรอจะชอบคนระดับฮยอกแจ แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปชอบหรอ แล้วถ้าชอบจริงๆ แล้วมันจะมีอะไรหละ ในเมื่อยังไง เค้าคงไม่มีเวลาว่างพอจะนึกรักชอบใครอยู่แล้ว
ฮยอกแจสะบัดไล่เรื่องไร้สาระออกจากหัว ก่อนจะหันออกไปที่หน้าต่าง เห็นคิบอมนั่งมองมาทางประตู ใบหน้าหล่อเหลาของคิบอมแสดงความสงสัยออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจอย่างอื่น
เลิกเรียน ฮยอกแจเก็บสัมภาระลงกระเป๋าอย่างรีบร้อน เพราะคยูฮยอนเก็บของเสร็จแล้ว และยืนรอฮยอกแจอยู่ จีน่าที่เห็นฮยอกแจรีบก็ช่วยเก็บของ ส่วนคิบอมเพียงแค่นั่งมองนิ่งๆ
"ให้กูไปด้วยมั๊ย"น้ำเสียงที่พูดเรียบๆ แต่ฮยอกแจเองก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกเป็นห่วงของเพื่อนสนิท ร่างบางเงยหน้ามาจากกระเป๋า ก่อนจะแย้มยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
"ทำเหมือนกูเป็นเด็กอนุบาล ร้านพี่ฮีชอลกูไปอยู่ทุกวัน ไม่หลงหรอก"ฮยอกแจว่าทีเล่นทีจริง
"ไม่ตลก"คิบอมดุ ทำเอาฮยอกแจเลิกเล่น เค้ารู้ว่าเพื่อนตัวสูงคงหมายถึงว่าไม่อยากให้เค้าไปกับคยูฮยอน แล้วฮยอกแจก็รู้ว่าทั้งสองคนดูจะไม่ถูกกัน ส่วนเพราะอะไร อันนี้ยังไม่รู้
"อย่าเครียดดิ เดี๋ยวถึงแล้วโทรมา ไปละ บาย"
"รอนานปะ พอดีหาใบงานชีวะที่จะส่งพรุ่งนี้อยู่ ยังไม่ได้ทำเลย"ฮยอกแจว่า คยูฮยอนส่ายหน้าว่าไม่เป็นไร ก่อนทั้งสองจะเดินออกจากห้อง
ฮยอกแจหันไปทางซ้ายของประตู เห็นทงเฮยืนคุยกันเพื่อนห้องข้างๆอยู่ แต่สายตามองมาทางประตูห้องฮยอกแจ พอเห็นร่างบางเดินออกมา ทงเฮก็ทำเป็นต้องไปทำธุระ ฮยอกแจทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็ต้องขมวดคิ้วงุ่นเมื่อคยูฮยอนที่เดินนำอยู่เดินเข้าไปทักทายทงเฮ
ทงเฮรู้จักคนทั้งโรงเรียนเลยหรอ
"ไงมึง เลิกเร็วอ่อ"เป็นคยูฮยอนที่ทักทายทงเฮก่อน ทงเฮยักไหล่เล็กน้อย ก่อนเอ่ยตอบ
"เออ แล้วนี่ไปไหนต่อ ม่อสาวเหมือนเดิม?..."พอทงเฮพูดแบบนั้น คยูฮยอนก็รีบเดินเข้าไปปิดปากทงเฮทันที ก่อนจะหันมามองฮยอกแจเล็กน้อย เพื่อจะดูว่าร่างบางได้ยินที่ทงเฮพูดรึเปล่า ทางด้านฮยอกแจก็ทำท่าทางเหมือนไม่ได้ยิน คยูฮยอนขยับปากว่า 'รอแป๊บ' ก่อนสองคนจะพูดอะไรกันต่อ ซึ่งฮยอกแจก็ไม่ได้สนใจ
ประมาณ 5 นาทีผ่านไป คยูฮยอนก็เดินกลับมาหาฮยอกแจ พร้อมกับทงเฮ
"ฮยอกแจ ไอ้บ้านี่มันบอกจะไปร้านเดียวกับเราพอดี งั้นไปรถมันเลยแล้วกัน"
"ซ้อน 3?"ฮยอกแจถามเสียงหลง
"อ้าว ฮยอกแจรู้ด้วยหรอว่ามันเอามอไซต์มา"คยูฮยอนถาม ฮยอกแจที่ลืมตัวพูดออกไปรู้สึกอยากจะตบหน้าฝากตัวเองแรงๆ แค่ทงเฮมายุ่มย่ามกับเค้าก็น่ารำคาญแล้ว ถ้าคนอื่นรู้ก็คงต้องมาสนใจอีกว่าทงเฮมาสนิทกับฮยอกแจยังไง น่าวุ่นวายที่สุด
"เออ แต่คงไม่มีใครไม่รู้เรื่องหนุ่มฮอตทงเฮหรอก"พอเห็นฮยอกแจไม่ตอบ คยูฮยอนก็สรุปเองเอง ทงเฮได้ยินแบบนั้นก็ขำออกมาเบาๆ ที่ขำไม่ได้ขำความคิดเพื่อนหรอก แต่ขำหน้าตาฮยอกแจตอนนี้มากกว่า
เหวอมาก
"เราจะไปกันเลยปะ"....ทงเฮ
"เออๆไปดิ ไม่ต้องกลัวนะฮยอกแจ ฮยอกแจตัวเล็กนิดเดียว ซ้อนสามสบายๆ"คยูฮยอนพูดเสริม ก่อนจะเดินกอดคอเดินนำไปกับทงเฮ ร่างบางได้แต่ถอนหายใจกับโชคชะตา
สรุปว่าวันนี้ซวยกว่าทุกวันซะอีก
พอมาถึงร้าน ฮยอกแจก็พาคยูฮยอนกับทงเฮไปนั่ง ร้านเล็กสวัสดีฮีชอลที่เป็นเจ้าของร้าน ก่อนจะเดินเข้าไปหลังร้าน เปลี่ยนชุดแล้วออกมาทำงาน
งานที่นี่ไม่มีอะไรมาก หน้าที่ต่างๆก็เหมือนคาแฟทั่วไป เวลาว่างฮีชอลก็ให้พักได้บ้าง ฮยอกแจจึงมันใช่ช่วงนี้มาทำการบ้าน ร้านนี้งานเบา เงินดี ที่ฮยอกแจได้มาทำงานที่นี่ก็ต้องขอบคุณจีน่า ลูกพี่ลูกน้องฮีชอลที่ช่วยฝากเข้ามา
บอกแล้วว่าเพื่อนสองคนช่วยฮยอกแจทุกอย่างจริงๆ
"รอนานปะ วันนี้คนเยอะอะ กว่าจะว่าง"ฮยอกแจเดินเข้ามานั่งตรงที่ว่างในโต๊ะที่คยูฮยอนกับทงเฮนั่งอยู่ คยูฮยอนที่นั่งเลยโทรศัพท์อยู่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเก็บมันลง แล้วหยิบงานขึ้นมาทำ
ส่วนทงเฮ ตั้งแต่เข้าร้านมา ฮยอกแจก็ยังไม่เห็นทงเฮทำอะไร นอกจากนั่งมองเค้าทำโน่นทำนี่ บางทีก็รู้สึกประหม่า แต่สำหรับฮยอกแจงานแล้วงานสำคัญที่สุด จึงเลือกจะเมินสายตาคมคู่นั้นไป จนถึงตอนนี้ทงเฮก็ยังคงมองมาทางเค้าเหมือนเดิม
'โรคจิต'
ฮยอกแจขยับปากแบบไม่มีเสียง ทำเอาทงเฮที่มองอยู่ถึงกับขำออกมา อาการอยู่ดีๆก็ขำของทงเฮทำให้คยูฮยอนที่นั่งก้มหน้าทำงานอยู่ขมวดคิ้วอย่างสงสัย จนต้องถามออกไป
"เป็นบ้าไรมึง"คำถามของคยูฮยอนกับหน้าที่มุ่ยลงกว่าเดิม ทำให้ทงเฮยิ้มขำมากกว่าเดิม คยูฮยอนเห็นแบบนั้นแล้วก็ไม่อยากจะพูดกับมันต่อ และสรุปในใจว่าทงเฮคงประสาทจริงๆ
เวลาผ่านไป จนตอนนี้สามทุ่มกว่า ร้านก็ใกล้จะปิดแล้ว เหลือลูกค้าอยู่ในร้านนิดหน่อย คยูฮยอนเองก็ขอกลับบ้านก่อนแล้ว ฮยอกแจยังคงทำโน่นทำนี่ไป ดูไม่มีท่าทางเบื่อหน่ายซักนิด เช่นเดียวกับทงเฮ ตอนนี้ก็ยังคงนั่งมองฮยอกแจทำโน่นนี่ไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้เบื่อ
เพลิน
สบายตา
น่ารัก
พอโดนจับจ้องนานๆ คนที่รู้ตัวว่าโดนจ้องก็ตวัดสายตากลับมามอง ใบหน้าของทงเฮยังคงประดับด้วยรอยยิ้ม เห็นแบบนั้นฮยอกแจก็อดจะขัดใจไม่ได้ ทงเฮดูมีความสุขและยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆที่ดูแล้วก็ไม่มีอะไรให้ยิ้ม แต่ไอ้บ้านี่ก็ยังยิ้ม แบบนี้ฮยอกแจรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนหน้าบึ้งขึ้นมาทันทีเมื่อเทียบกับทงเฮ
แต่นั่นแหละ ชีวิตแบบทงเฮก็น่ายิ้มอยู่หรอก
"มองแบบนั้น กูคิดนะเว้ย"ฮยอกแจหันซ้ายหันขวาทันทีที่ทงเฮพูด พอเห็นบรรยากาศรอบๆดูปกติดีๆก็เริ่มแน่ใจว่าคำพูดเมื่อครู่ทงเฮพูดกับเค้า
"เหอะ"แต่ถึงอย่างนั้นคนอย่างฮยอกแจก็ไม่คิดจะต่อล้อต่อเถียงกับทงเฮให้มันปวดประสาทเล่น แต่ดูแล้วฮยอกแจน่าจะคิดผิด เพราะแทนที่ทงเฮจะเลิกพูด ร่างหนากับแกล้งทำหน้าตาเหมือนน้อยใจ ก่อนจะพิมพำเบาๆ แต่ฮยอกแจได้ยินชัดเต็มสองหู
"หน้าตาก็น่ารัก...แต่โคตรใจร้าย"
ถึงจะทำเป็นไม่สนใจ แต่ฮยอกแจก็อดจะรู้สึกประหม่าไม่ได้เลย ทงเฮเป็นมนุษย์คนที่สองต่อจากจีน่า ที่บอกว่าคนหน้าบ้านๆอย่างฮยอกแจ
น่ารัก
สี่ทุ่ม เวลาร้านปิดแล้ว ตอนนี้ฮยอกแจยืนอยู่หน้าร้าน มีทงเฮยืนอยู่ข้างๆ ใบหน้าทงเฮยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มดูอารมณ์ดี ฮยอกแจไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้ร่างบางกำลังมัวสนใจชะเง้อมองหาไปที่ถนน รอพี่ชายคนเดียวมารับอยู่
Rrrrrrrrrrrrrrrr
พี่ซีวอน
"ฮัลโหลพี่ซีวอนหรอ...."ฮยอกแจกดรับสายของพี่ชายที่โทรเข้ามา หันไปข้างๆเห็นทงเฮทำหน้าทำตาเหมือนอย่างรู้อยู่ครู่นึง ก่อนจะกลายเป็นรอยยิ้มกวน
พี่ซีวอนคือพี่ชายต่างมารดาของฮยอกแจ ปกติซีวอนจะมารับฮยอกแจทุกวัน แต่เพราะต้องทำงานหนักทำให้วันนี้คงต้องมารับช้า เลยโทรบอกร่างเล็กก่อน
พอคุยกับพี่ชายจบ ฮยอกแจก็เก็บเจ้าเครื่องมือสื่อสาร ที่ทำได้แค่สื่อสารจริงๆ(ถ่ายรูป เล่นเน็ตนี่ไม่ต้องคิด) ลงกระเป๋า ทงเฮที่ยืนอยู่ข้างๆดูอารมณ์กว่าเดิมเป็นเท่าตัว
"พี่ชายมาช้า ให้กูไปส่งแทนปะ"ทงเฮยักคิ้วหลิ่วตา ตอนนี้ฮยอกแจรู้สึกหมั่นไส้ขั้นmax
"พอดีกูไม่รีบ"ฮยอกแจตอบไปแค่นั้น พอดีกับที่ซีวอนขัดมอเตอร์ไซต์มาถึงต่อดี
"ไหนบอกมาช้า"
"แกล้ง"พี่ชายหน้าหล่อของฮยอกแจบอก ก่อนจะยื้นหมวกกันน็อตให้คนตัวเล็ก ทงเฮที่ยืนอยู่ข้างๆส่งยิ้มก้มหน้านิดๆเป็นการทักทาย ก่อนทั้งสองจะนั่งมอไซต์ออกไป
ฮยอกแจที่อยู่บนรถไม่ได้หันกลับไปมองทงเฮแม้แต่น้อย แต่ก็อดจะแอบมองร่างสูงจากกระจก ทงเฮกำลังยกมือลาฮยอกแจ
ทั้งๆที่รู้ ว่าเค้าจะไม่หันไปมองเนี่ยนะ
-----------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------
คาเฟ่คุณฮีขอประมาณนี้
กะจะยังไม่ลง แต่นั่นแหละอย่างที่บอก แต่งไว้นาน พอได้ลงก็รัวเลย
แนวนี้ไม่รู้รีดเดอร์ชอบป่าว แต่เราชอบมาก ขอแต่งตามใจตัวเองเต็มที่
ตอนนี้สั้นเนอะ 5555555555555555555555555555555555555555555555555555
ความคิดเห็น