คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ❤ FEEL ❤.....อินโทร
FEEL...
เพราะรัก เป็นเรื่องของความรู้สึก
อินโทร
เวลาเกือบแปดโมงเช้า บรรยากาศในห้องเรียน นักเรียนมัธยมปลายปีสองของโรงเรียนซองฮวา ดูเต็มไปด้วยความวุ่นวายไม่ได้ต่างจากทุกวันเท่าไหร่
"แฮ่กๆ"เสียงฝีเท้าและเสียงหอบหายใจเบาๆ ทำให้ร่างสูงที่นั่งเหยียดขาไว้บนเก้าอี้อย่างสบายใจ ลุกขึ้นนั่งตรงๆแล้วเอาขาลงจากเก้าอี้ เพราะรับรู้ว่าเจ้าของที่ตนใช้วางขามาถึงแล้ว
"หอบมาเลยนะ ฮยอกแจ"หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างหน้าหันมาทักด้วยน้ำเสียงติดจะดูกระแนะกระแหนหากคนอื่นฟัง แต่สำหรับฮยอกแจแล้วมันไม่ได้มีอะไรเลย เพื่อนเค้าติดพูดแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
"อื้ม เกือบไม่ทันแล้ว"ฮยอกแจวางกระเป๋าแล้วฟุบลงกับโต๊ะ พอเห็นท่าทางที่ดูเหนื่อยๆของฮยอกแจ เพื่อนทั้งสองเลยไม่ได้รบกวนอะไร
พอคิดถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านไปเมื่อซักครู่ ก็ทำให้ร่างเล็กถอนหายใจอย่างโล่งอก
ที่เค้าต้องวิ่งจนเหนื่อยแบบนี้เพราะวันนี้เค้ามาโรงเรียนสาย อีกแค่ห้านาทีประตูโรงเรียนจะปิด คนที่มาหลังจากนี้ต้องโดนเช็คชื่อหักคะแนน ดูจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเด็กนักเรียนทุนที่ต้องคอยรักษาประวัติให้ดี ห้ามผิดกฎของโรงเรียนแบบฮยอกแจแล้ว มันคือเรื่องที่ร่างบางจะพลาดโดนหักคะแนนไม่ได้เลย
ฮยอกแจ หรือ อี ฮยอกแจ เป็นนักเรียน grade11/3 เรียนอยู่โรงเรียนซองฮวา โรงเรียนมัธยมชื่อดังอันดับต้นๆของประเทศ และค่าเทอมที่แพงขนาดนี้คงไม่ต้องถามว่าอย่างเค้ามีปัญญาเข้าได้ไง
ไม่มีหรอก
ฮยอกแจไม่มีปัญญาจ่ายค่าเทอมที่นี่เองหรอก แต่ที่มาเรียนที่นี่ได้เพราะเด็กเรียนดี เลยได้ทุนเรียนฟรี พูดไปก็เหมือนเรียกคะแนนสงสาร
เฮ้ออออออออออออ
แต่จะดราม่านานก็ไม่ได้ คนอย่างฮยอกแจทุกนาทีมันมีค่า เอาเวลามาดราม่าแบบนี้คงไม่เหมาะ พอได้นั่งพักเอาแรง ร่างเล็กก็ลุกขึ้นสะกิดเพื่อนตัวโตที่นั่งใส่หูฟังตัดขาดจากโลกภายนอกที่นั่งอยู่ข้างๆตน
"คิบอม วันนี้อาจารย์แทยอนเข้ารึเปล่าอะ"อาจารย์แทยอนคือครูประชำชั้นฮยอกแจ ชั่วโมงนี้เป็นชั่วโมงโฮมรูม
"ไม่น่าจะ"คิบอมตอบเพียงแค่นั้น ก่อนจะใส่หูฟังแล้วหันออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเดิม แต่ฮยอกแจรู้ ว่าคนอย่างคิบอม พูดเท่านั้นก็ถือว่าเยอะแล้ว
"งั้นเดียวกูมานะ มึงสองคนอยู่นี่แหละ"ฮยอกแจพูดก่อนลุกขึ้น แต่พอเห็นเพื่อนทั้งสองของตนเองกำลังจะลุกตามก็รีบพูดประโยคต่อมา
ร่างเล็กเดินไปทางหลังห้องที่เป็นชั้นวางของ หยิบถุงที่ตนหอบมาเมื่อครู่ แล้วเดินออกจากห้อง ไอ้นี่แหละคือปัญหาที่ทำให้เค้าต้องมาโรงเรียนสาย
grade 11/7 อูบิน เจสสิก้า ฮโยริน มิโน แดซอง
"5 คน"ฮยอกแจนับจำนวนคนของแต่ละห้อง ก่อนจะยื้นข้าวกล่องจากถุงใบใหญ่ให้แล้วรับตังจากเพื่อนๆ
ใช่แล้ว อาชีพเสริมในตอนเช้าของฮยอกแจคืนการส่งข้าวกล่อง
โรงเรียนของเค้าถึงจะดูไฮโซ แต่ก็ไม่ได้ห้ามเรื่องการนำอาหารมากินหรือมาขายแต่อย่างใด แต่ก็นั่นแหละ มีแต่พวกลูกคนรวย จะให้พวกเค้าหิ้วของมาขายก็ใช่เรื่อง ฮยอกแจนักเรียนคนเดียวที่ทำอาชีพนี้
จริงๆข้าวพวกนี้เค้าก็ไม่ได้ทำเองหรอก แค่รับจ้างส่งเฉยๆ
ฮยอกแจส่งข้าวให้แต่ละห้องไปเรื่อยๆ จนมาถึงตึกวิทย์พิเศษ ที่แยกออกมาจากห้องอื่นๆ และสุดท้ายก็มาหยุดอยู่ที่ห้องๆนี้
grade 11/1
แต่มาหน้าห้องนี้ทีไรก็อดนึกถึงใครคนนึงขึ้นมาไม่ได้ ร่างเล็กถอนหายใจไปรอบนึง ก่อนจะเดินไปหน้าห้อง แล้วเอาข้าวให้คนที่สั่งไว้
"เฮ้ย ฮยอกแจพรุ่งนี้เอาเหมือนเดิมนะ"เสียงจากหลังห้องตะโกนมาบอก เพื่อนคนนี้ฮยอกแจจำได้ว่าชื่อเยซอง เป็นลูกคนรวยที่นิสัยแปลกๆ แต่ก็ดูเป็นมิตร
"แล้ว..."
"ของไอ้ทงเฮหรอ"อีทึกที่ยืนอยู่หน้าห้องมองดูข้าวกล่องในมือฮยอกแจ พร้อมกระดาษแผ่นเล็กที่ติดไว้กับกล่อง ฮยอกแจพยักหน้ารับ
"มันไปไหนไม่รู้อะ ทึกมึงจ่ายไปก่อนดิ"เยซองที่อยู่ข้างหลังห้องตะโกนบอก
"เออๆ ไอ้นี่ชอบหายหัว"อีทึกจ่ายตังแทนทงเฮ
พอเสร็จภารกิจ ฮยอกแจก็หมุนตัวเดินไปห้องอื่นต่อ แต่ก็ต้องร้องด้วยความตกใจ เพื่อพอจะเลี้ยงไปที่บันไดก็เจอใครคงนึงซะก่อน
"เฮ้ย เจอหน้ากูนี่ตกใจขนาดนั้นเลย"ใบหน้าหล่อยักคิ้วให้ฮยอกแจทีนึง ร่างบางรู้สึกเซงๆเล็กน้อย คิดว่าวันนี้จะไม่ต้องเจอหมอนี่แล้ว แต่ก็นั่นแหละ เจอจนได้
"เฮ่ เดี๋ยวสิ ไม่คิดจะทักกันหน่อยเลยหรอ"ทงเฮวิ่งมาขว้างหน้าไว้ แล้วยังคงพูดต่อ เมื่อเห็นร่างบางพยายามจะเดินหลบไปอีกทาง
"ไม่ได้สนิท"
"โหย โหดไปป่าว พูดด้วยดีๆนะ"
"อื้ม"ฮยอกแจตอบแค่นั้น ก่อนจะเดินหลบเลี่ยงไปอีกทาง คราวนี้ทงเฮไม่ได้ตามไปขวางแค่ยืนมองยิ้มๆก่อนจะตะโกนตามหลังฮยอกแจ
"คาบสุดท้ายประวัติช้ะ รอที่ห้องนะเดี๋ยวไปหา"
ฮยอกแจเดินกลับไปห้องหลังจากส่งข้าวเสร็จ มองนาฬิกา อีกสิบนาทีเข้าคาบแรก นับว่าเค้ายังทำเวลาได้ดี
พอนึกถึงคนที่เพิ่งเจอเมื่อสักครู่แล้วก็รู้สึกเหนื่อยใจ เชื่อมั๊ย ฮยอกแจกับทงเฮไม่เคยรู้จักกันเลย แน่หละ ดูต่างกันคนละโลก
ทงเฮหล่อ รวย เก่ง เข้ากับคนง่าย ส่วนฮยอกแจหน้าตาไม่ดี ฐานะก็อย่างที่เห็น แถมเก็บตัว ยิ่งอยู่คนละห้องคนละตึกแบบนี้ไอ้เรื่องจะรู้จักกันนี่ยาก แต่ก็พอรู้ชื่อในฐานะทงเฮหนุ่มเพอเฟคประจำโรงเรียน ส่วนทงเฮก็คงรู้จักฮยอกแจในฐานะไอ้เด็กส่งข้าว
แต่ประมาณหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ฮยอกแจก็ได้มีโอกาสคุยกับทงเฮเป็นครั้งแรก(ไม่นับเวลาสั่งข้าว)
[สำหรับคนอ่านในแอพ จินตนาการว่าตั้งแต่ตรงนี้ตัวเอียงนะ]
สิบโมงกว่า ฮยอกแจรวบรวมใบงานของเพื่อนห้องมาส่งครูที่ห้องครูสังคม พอส่งเสร็จ ตอนเดินกลับร่างเล็กเดินผ่านทางห้องปกครอง
ห้องปกครองติดกับกำแพงโรงเรียน ที่เพิ่งทุบเมื่อวันก่อน เพราะกำลังจะสร้างทำใหม่ ร่างเล็กมองเห็นใครบางคนกำลังทำท่าลับๆล่อๆเหมือนจะทำอะไรซักอย่าง ด้วยความที่กลัวว่าจะเป็นขโมย ร่างเล็กเลยเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เพราะถ้าใช่จริงๆ จะได้เรียกคนมาช่วยกันจับ แต่พอเดินเข้าไปใกล้ ชุดนักเรียนเหมือนที่ตนใส่ ก็ทำให้ร่างเล็กแน่ใจว่านั่นคงไม่ใช่ขโมยเป็นแน่
คนเป็นพวกโดนเรียน
ฮยอกแจไม่ได้สนใจอะไร เพราะถ้าเป็นนักเรียนโดนเรียนจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องของเค้า ร่างเล็กหันหลังจะเดินหนีไปจากตรงนั้น แต่ทว่า....
"ใครหนะ ฮยอกแจที่ส่งข้าวหรอ"เสียงจากด้านหลัง ทำให้ฮยอกแจที่กำลังเดินออกมาหันไปมอง เป็นทงเฮห้องกิ๊ฟ ร่างเล็กพยักหน้ารับ ก่อนจะบอกออกไป
"ใช่ ตามบายนะ"
"ใครอยู่ตรงนั้น!!!"ฮยอกแจชะงักกึก เมื่อได้ยินเสียงทรงพลัง แม้จะยังไม่เห็นตัวแต่ก็จำได้ดีว่านี่มันเสียงอาจารย์ชินดง ร่างบางตกใจไม่น้อยแต่ก็ยังยืนนิ่ง ยังไงซะเค้าเองไม่ได้ทำอะไร แต่...
"เฮ้ย ท..อุ๊บ"ร่างบางดิ้นขลุกขลัก เมื่อจู่ๆเพื่อนร่วมชั้นตัวโตก็วิ่งเข้ามาปิดปากตนแล้วพยายามลากฮยอกแจออกจากรั้วโรงเรียน แม้จะไม่เต็มใจ แต่แรงแบบเค้าเนี่ยหรอจะสู้ทงเฮได้ จนแล้วจนรอด ฮยอกแจก็ออกมานอกโรงเรียนกับทงเฮจนได้
ฮยอกแจนั่งซ้อนอยู่บนรถมอเตอร์ไซต์ของทงเฮที่ขับออกมาจากโรงเรียน โรงเรียนฮยอกแจถึงจะหรูแต่ก็เคล่งครัด ที่นี่ไม่มีการอนุญาติให้ขับรถยนต์เข้ามาจอด ถ้าจะได้ก็แค่มอไซต์ที่มีโรงจอดให้ด้านหลังโรงเรียน ซึ่งเพื่อนๆตึกหรูของฮยอกแจก็ไม่คิดจะนั่งมาหรอก
ร่างบางมองแผ่นหลังกว้างของคนด้านหน้าแล้วรู้สึกไม่พอใจ นี่มันบ้ามากๆที่อยู่ดีๆเค้าก็มาเจอทงเฮกำลังจะโดนเรียน แล้วอาจารย์จอมโหดก็เดินมา หมอนี่เลยลากฮยอกแจออกมาด้วยเพราะบอกว่าไม่อยากให้ฮยอกแจต้องมาเดือดร้อนโดนทำโทษเพราะตัวเอง เพราะยังไงอาจารย์ชินดงคงไม่ฟัง
อยากจะเถียงนักว่าแล้วไอ้การที่ลากเค้าออกมานี่มันไม่เดือดร้อนตรงไหน ดีที่โทรไปบอกคิบอมแล้วให้คิบอมโกหกครูให้ว่าป่วย ไม่งั้นเค้าต้องงโดนข้อหาโดดเรียนเป็นแน่
"มึงจะไปไหน"ทงเฮถามเค้า ฮยอกแจนึก นั่นสิเค้าจะไปไหน ก็ไม่ได้เตรียมตัวมาโดนเรียนจะมีที่ไปได้ไง
"จอดตรงนี้แหละ"แต่ถึงอย่างนั้นฮยอกแจก็บอกทงเฮให้จอด ค่อยคิดว่าจะไปไหน แต่ถ้าไม่มีที่ไปจริงๆกลับบ้านก็ได้วะ ยังดีกว่านั่งซ้อนไปกับคนที่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน
"มึงจะไปไหน"ทงเฮจอดรถตามที่ฮยอกแจบอก แต่ก็ยังไม่วาดถามย้ำอีกครั้งด้วยความสงสัย
"มึงไม่จำเป็นต้องรู้มั้ง บาย ขอบใจที่ทำให้กูต้องโดดเรียน"ฮยอกแจว่าเสียงเครียด ก่อนจะถอดหมวกกันน็อตแล้วยื้นไปจนชนกับหน้าอกของทงเฮ ก่อนจะเดินหนีไป ทิ้งไว้แต่ร่างหนาที่ได้แต่มองแล้วยืนยิ้มอยู่คนเดียว
จากวันนั้นทงเฮก็มามีบทบาทในชีวิตฮยอกแจเพิ่มขึ้น จากปกติที่เคยส่งข้าวให้เฉยๆ ร่างหนาก็พยายามหาเรื่องคุย ไม่สิ มันเรียกว่าแหย่ซะมากกว่า แต่ฮยอกแจก็ยังคงเป็นฮยอกแจ ร่างบางไม่ได้สนใจอะไร ทงเฮพูดแปดคำฮยอกแจก็ตอบไปคำนึง
จนเมื่อประมาณสามวันก่อน นอกจากทงเฮจะตามพยายามหาเรื่องคุยกับฮยอกแจตอนเอาของไอ้ส่งแล้ว หมอนี่ยังเพิ่มสกิลด้วยการมาดักรอฮยอกแจที่ห้อง แล้วขอกลับด้วย อ้างว่าจะไปร้านพี่ฮีชอล(ร้านกาแฟที่ฮยอกแจทำงานพาร์ทไทม์อยู่)ด้วย ไม่รู้ว่าทงเฮรู้ได้ไงว่าฮยอกแจทำงานที่ไหน แล้วมายุ่งกับฮยอกแจทำไม
สิ่งเดียวที่ฮยอกแจรู้คือมันวุ่นวาย
และเค้าก็ไม่ต้องการ
----------------------------------------------------------------
จินตนาการพี่ทงแบบนี้
ฮยอกแจแบบนี้
แต่งไว้นาน ไม่กล้าลงกลัวไม่สนุก แต่สุดท้ายก็ลง หวังว่าคงชอบ
ตอนแรกอาจจะดูบรรยายเยอะ แบบว่าอยากให้เข้าใจตัวละครก่อน อิอิ
ฝากด้วยน๊า ><
ความคิดเห็น