ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : //เพื่อน//+หนังสด...
พักกลางวัน...ก๊า กา ก๊า(-*-)
“พิงกี้...ไปทานข้าวกันเถอะ^^”จู่ๆ คาซูมิก็สะกิดฉัน(ที่
กำลังนอน-*-)ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น...และเงยหน้าขึ้นมามอง...
“อ่า...พักแล้วหรอนี่...เร็วจัง”ฉันงัวเงียตอบ
“อิอิ ก็พิงกี้จังมัวแต่หลับอยู่นี่...ไม่เป็นไรนะ ฉันจดสรุปบท
เรียนให้เธอแล้วล่ะ...”เธอชูสมุดเล่มสีฟ้าสดใสเล่มเล็กให้ฉัน
ดู...
ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อย...รู้สึกงุนงง...นี่เธอไม่กลัวสายตาของ
เพื่อนทั้งห้องเลยหรือไงนะ...เฮ้อ...ฉันค่อยๆกวาดสายตาไป
รอบๆ...ทุกคนมองมาทางคาซูมิอย่างชิงชัง...แต่พอฉันหันไป
มอง...พวกนั้นก็หลบสายตากันหมด-*-
“คาซูมิ...”ฉันเรียก
“จ้า ว่าไง...ทำไมต้องทำหน้าจริงจังอย่างนั้นล่ะพิงกี้^^”
“ไปห่างๆฉัน...”
“...”
“ถือซะว่า...ฉันขอร้อง...”
คาซูมิมองฉันอย่างอึ้งๆ...เธอก้มหน้าลงนิดนึง(คล้ายนางเอก
เอ็มวี...)แล้วก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ฉัน...
“ขอโทษนะ...พิงกี้...แต่ฉันจะไม่ไปห่างๆเธอหรอกจ้ะ”
“...ทำไม..”
แล้วคาซูมิก็พูดประโยตนึงออกมา...ประโยคที่ทำให้ฉันรู้สึก
อบอุ่นเล็กน้อย...
“ก็...เราเป็นเพื่อนกันนี่^O^!!!”
ฉันเงียบ...แต่ก็ยอมเดินออกไปกับเธอโดยดี...
ก่อนที่เราจะเดินออกจากห้องนั้น ฉันหันหลังกลับไปดูอีตา
หัวเงินนามว่า เรียว...และก็พบว่าเขากำลังจ้องฉันด้วยสายตา
ที่บอกไม่ถูก -*- ...(ยังไง?)
แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร และออกไปพร้อมกับคาซูมิ
ตลอดทางเดินอันแสนยาวนานจากห้องฉันไปยังโรงอาหาร
นั้น...นักเรียนคนอื่นๆต่างกมองเราแปลกๆ...ก็คงจะไม่พ้น
เรื่องเมื่อวาน...
“ฉันเตือนเธอแล้วนะ คาซูมิ...อยู่กับฉัน ก็มีแต่อันตราย...”
“อย่าพูดอย่างงั้นสิพิงกี้...^^...อยู่กับเธอฉันก็มีความสุขดี ไม่
เห็นจะอันตรายเลย”
ฉันส่ายหัวอย่างระอา และคาซูมิก็ลากฉันไปซื้ออาหารอย่าง
รวดเร็ว
ณ แปลงทิวลิป...(โอ..เว่อออออร์)หลังโรงเรียน...
พึ่งจะรู้ว่ามีสถานที่รื่นเริงตาอยู่ในโรงเรียน...-*-
ฉันและคาซูมินั่งทานอาหารไปเรื่อยๆ และมีทีท่าว่าจะเป็น
อย่างนั้นต่อไป หากไม่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน...
“มาซุกหัวอยู่ตรงนี้เองสินะ...นังโง่!!!” เสียงที่ฟังแล้วน่า
ขยะแขยงอย่างนี้ ฉันก็พอจะนึกได้อยู่คนเดียวนี่แหละ...
“ท่านฮันนา!!!”คาซูมิปล่อยกล่องอาหารทันที...และมีสีหน้า
ซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด...
“อ้าวว...ไหนเมื่อเช้าทาสรับใช้เธอบอกว่าอยู่โรงพยาบาลไม่
ใช่หรอ หายไวจังนะ”ฉันถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เป็นที่สุด
-*-
“หึ...อย่างฉัน ไม่เข้าโรงพยาบาลง่ายๆหรอกย่ะ...แค่นั้นน่ะ
ไม่ทำให้ฉันระคายเลยซักนิด!”
“อ่อ (- - )(_ _)( - - )อืมๆ ...แล้วไงหรอ”ฉันถามต่อไป
พร้อมกับยัดข้าวเข้าปากคำใหญ่...
“พิ...พิงกี้...เราไปกันเถอะ..”
คาซูมิจะรู้ตัวไม๊น๊า...ว่าตอนนี้เสียงเธอเหมือนกำลังถูกแช่แข็ง
เลยอ่ะ>.<
“งืมๆๆก็ดีเหมือนกัน ฉันเบื่อที่นี่แล้วล่ะ บรรยากาศเสียโค
ดๆๆๆ>-<”ฉันบ่นดังๆ
“แก!!!ฉันจะต้องเอาคืนเป็น 100 เท่ากับที่แกทำฉัน!!จำใส่
กระโหลกไว้นะ...เรียวเป็นของฉัน...แกไม่มีสิทธิ์ที่จะ...”
“ฉันคิดว่าฉันรู้นะว่าฉันเป็นของใครน่ะ...-*-...”เสียงทุ้มๆดัง
ขึ้นก่อนที่ยัยฮันนาจะพูดจบ
โอ้ว้าววว เอาแล้วไง...แหมดูหนังสดเลยเรา...
“ระ...เรียว!!”
“ท่านเรียว!!”
^O^ พยายามแก้ไขจุดบกพร่องแล้วน้า
คอมเม้นด้วยน้าค้า ขอบคุณณณณ
รักคนคอมเม้น
ที่หน้าน่า+สวย+หล่อ หุหุ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น