คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : CHAPTER 61 เรื่อยๆมาเรียงๆ
"โฮ่! ไม่น่าเชื่อนะว่าจะมีเด็กผู้หญิงดื่มเหล้าตั้งแต่อายุเท่านี้ด้วย.."
"แหมมมม เบสิคค่ะคุณพ่อขา.....จิ๊บเติมให้นะคะ~"
"งั้นเดี๋ยววุ่นบีบมะนาวให้นะค๊า~~"
"……..งั้นแม่คนให้นะค๊า~"
..ปลายนิ้วเรียวสวยจุ่มจ้วงลงไปในแก้วพลาสติกจนหยาดน้ำสีอำพันกระเด็นทะลักเปรอะบนแคร่ ก่อนจะออกแรงหมุนจนกระเฉาะออกมาเกือบทั้งหมดทั้งมวล..
แม่มองค้อนพ่อที่กำลังอ้าปากค้าง ในขณะที่สองสาวยาดองถึงกับขำกร๊ากกุมท้องกันจ้าละหวั่น
"พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้าไม่ใช่รึไง!!! แล้วมานั่งดริ๊งค์อะไรกับพวกเด็กๆตรงนี้!!!"
"ธ่อแม่!! นานๆทีมี......"
"ไม่ต้องมาพูดดีเลย! ก็เห็นโซ้ยยาดองกับตาชัยทุกคืนไม่ใช่รึไง?"
"นั่น..มันวันละกรึ๊บ..."
"ธ่อคุณแม่ขา...นานๆทีจริงๆนะคะ~"
ไอ้ตั๊มเซิ้งมาจากด้านหลังพร้อมถังยาดองที่บิดไปซื้อมากับพี่ชัย...เป็นอันรู้กันว่าแม่งต้องชิมรสมาจากแหล่งโน้นตั้งแต่ยังไม่บรรจุขวดแน่นอน...
"จริงด้วยค่ะคุณแม่ขา...นานๆทีเพื่อนของคุณลูกของคุณแม่ขาจะมาดื่มกับคุณพ่อขานะคะ~"
"คุณแม่ขาสักแก้วนะคะ น๊าาา~"
"จิ๊บชงให้นะคะคุณแม่ขา~"
"งั้นตั๊มพัดให้นะคะคุณแม่ขา~"
"..ว้อย นั่นแม่กู" ผมว่าเชิงเอ็ด..แต่แม่ก็เสียทีสิงห์ยาดองเรียบร้อยแล้วครับ..นั่งลงข้างๆพ่อเลย..แถมถือแก้วพร้อมอีก! ให้ตายสิ!
"เอิ้ว! เอิ้ว! วันเพ็ญเดือนสิบสอง..น้ำระนองเต็มตลิ่ง...~"
"เราทั้งหลายชายหญิง..สนุกกันจริงวันลอยกระทงงงงงง"
พอไอ้ตั๊มลุกขึ้นรำวงมาตรฐานเท้าเปล่าบนพื้นหญ้า พวกผมก็ส่งมือดีลงไปสนับสนุนด้วยการใช้ฝ่าตีนทั้งดุ้นดันไอ้บูมออกไปเสริม..ด้วยเหตุประการที่ว่าตั๊มมันคออ่อน(สัสๆอ่ะ..)เลยเนียนเป็นตัวนางได้แบบเต็มสตรีม....ทำเอาหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง
"แข่งกันรำว้อย! แข่งกันรำ! ใครชนะได้จานนี้ไปครอง!"
กลอนมันว่าแล้วกระชากสีครามขึ้นไปรำด้วย
ส่วนรางวัลเป็นจานใบโตที่อุดมไปด้วยเนื้อหมูย่าง(เพราะเอ็กซ์แดกเนื้อวัวไม่ได้ครับ..) เป็นเนื้อสันอย่างดีติดมันพรืดที่ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องน้ำลายไหล
"อ้าวเฮ้ยไอ้กลอน...ผัวมึงไม่มีรึไงไปแย่งผัวชาวบ้าน!"
ไอ้จิ๊บแม่งทำหน้าตาอึนๆครับ มันแหกปากออกมาอย่างชัดเจนต่อหน้าบุพการีของผมเลย...-_-''
ผมงี้อ้าปากเหวอกำลังจะร้องอุทานออกมากลบ ไอ้กลอนเสือกต่อความ
"ผัวใครไม่รู้ เมียมันไม่หวง~"
"….ใครบอกว่ากูไม่หวง?"
..อ่าว..ไหงพูดงั้นออกไปวะตู......
กลอนยักคิ้วหรา "หรือมึงหวง?"
"….!!!!!!!! ไม่ว้อย!!!!!"
"บ๊ะ! ผัดหมี่นี่!! ลุกๆๆๆ"
จิ๊บมันตัดบทด้วยการกระชากตัวผมลุกจากแคร่
"คุณพ่อคุณแม่ช่วยเป็นกรรมการให้ด้วยนะค๊าาาา~~~"
"จ้าๆ" …แล้วไปเล่นด้วยทำไมเนี่ยพ่อผม!!
โอ้ละหนอดวงเดือนเอย พี่มาเว้ารักเจ้าสาวคำดวง
โอ้ดึกแล้วหนอพี่ขอลาล่วง อกพี่เป็นห่วงรักเจ้าดวงเดือนเอย
"…แล้วมึงมายืนหลังกูทำไม? มึงอ่ะต้องยืนหน้าาาา" คู่ผมว่าพลางมุ่ยหน้าหรี่ตา
"เชรี้ยละมึง.."
"มึงอ่ะตัวนางค้าบตัวนางงงง วันนี้ไอ้จิ๊บขอเป็นพระเอก!!"
ครับ…มันจับผมมารำด้านหน้า บังคับให้ย่อตัวเตี้ยกว่ามันเสร็จสรรพ...แต่อย่างว่า....โบราณกล่าวไว้...อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมาครับ...ไอ้ที่พูดๆมาตลอดจนลาวดวงเดือนจบเนี่ยฟังแม่งไม่รู้เรื่องหรอก!
สักพักพี่ชัยก็วิ่งออกมาจากเรือนเล็กพร้อมแคน มาเป่าโชว์ให้พวกผมร้องรำทำเพลงตาม โอ้ย..อินจัด..เมาแหลก...มีสปอนเซอร์มือดีเป็นคนงานในไร่มาเพิ่ม..ด้วยการเฮฮาปาจิงโกะ คอยหมั่นป้อนเหล้ากับเหล่าแดนเซอร์ซะเหลือเกิน...
"อะ..เหวออออ~~~"
เสียงจิ๊บมันลอยๆมาจากด้านหลัง พอผมจะหันไปถาม..ก็มีเสียง 'พลั่ก!' ดังขึ้น..พร้อมๆกับร่างจิ๊บที่ร่วงแปะลงบนสนามหญ้า
"อ่าวสัส..เมาละดิ..."
ผมว่าแล้วเอื้อมมือจะช่วยพยุงมันขึ้นจากพื้น..ก็แหงล่ะเดินเป็นวงกลมทั้งที่สติไม่ค่อยมีมันก็เงี้ย แต่มันกลับสะบัดหน้าแก้มึน แล้วโบกมือไล่ผม...ตั้งท่าว่าจะลุกเอง....
มันยอมไปนั่งแต่โดยดี แล้วซดต่อ...-_-
……..และผมก็ไปซดกับมันครับ...
(นั่นคือความเหี้ยกว่า..)
ประมาณห้าทุ่มแม่ก็ลากพ่อไปนอนแล้วครับ เหลือแต่พวกผมเนี่ยแหละที่ยังแดกหมูกระทะต่อ ทีนี้เริ่มกลับเข้าสู่บรรยากาศปกติ..เพราะเมาจนสร่างไปหลายรอบล่ะ
มันก็เข้าอีหรอบเดิมๆล่ะครับ หมูเริ่มพร่อง..ก็เอาอะไรแถวนั้นมาย่างเล่น.. แล้วก็ร้องเพลงดีดกีต้าร์ไปตามเรื่องล่ะ..
"….กูปวดฉี่" จิ๊บมันว่า
"เออ..งั้นกูไปด้วย..." ตั๊มต่อ
"กูต้องไปด้วยมั้ย?" กรังกับวุ่นถามพร้อมกัน
"ม่ายยยยยย~ต้องงงงง~"
พวกผมส่ายหน้าตอนเห็นมันสองตัวกอดคอกันเดินเข้าตัวบ้าน สีครามก็เดินสวนกลับมาพอดีเพราะเข้าไปเอายากันยุงให้พอดี หมอนั่นเหลือบมองเพื่อนแบบลังเลว่าจะเข้าไปช่วยดีรึเปล่า ผมเลยงัดไม้ตายตบที่ขาตัวเอง 'เพียะ!' ซะดัง ให้รู้กันไปว่ากูกำลังโดนยุงหามอยู่เนี่ย!
มันหัวเราะแล้วเดินมาจุดยากันยุงใกล้ๆที่ๆผมนั่ง แล้วหยิบยาทาขึ้นมา
"..ยื่นขามา"
ผมก็สะบัดให้มันจับที่ข้อเท้าซ้าย แล้วเอาผ้าสีขาวชุ่มยากันยุงทาให้ผม
"มึงคิดเหมือนกูป่ะ? สัสเดียร์ตอนเมา...ให้ทำไรแม่งก็ทำ" เสียงเอ็กซ์ลอยเข้าหูพอดี
ผมหันไปมองหน้ามัน "รายวะ?"
"เออ แต่ตอนดีๆน่ะดื้อชิหาย ใช่ป่ะสีคราม?" ไวน์ปิดประโยคด้วยการหันมาถามคนที่กำลังเปลี่ยนมาเช็ดขาขวา
สีครามหัวเราะ "ตอนดื้อๆก็น่ารักนะ"
"นี่มึงหาว่ากูดื้อเรอะ!?"
"ครับๆ คนดีไม่ดื้อหรอกเนอะ"
พอมันยิ้มๆแล้วดึงแขนผมไปเช็ด หน้าผมก็ร้อนวูบ.. เลยแสร้งทำเป็นหยิบเหล้าขึ้นกระดกหมดแก้ว เสียงน้ำแข็งกระทบกันดังกริ๊กๆอยู่ในช่วงหู...ดูอื้อๆตึงๆชอบกล..
"อืมมม…….หมดแล้วอ่ะ........"
"…หมดแล้วก็ไม่ต้องกินแล้วนะ"
"ไม่ช่ายยยย หมายถึงในแก้วกูอ่ะ! มันหมดแล้ว!.." ผมชูให้มันดู "แต่ในขวดนั้นยังเต็ม........"
พอเห็นผมจะเอื้อมไปคว้ามันก็ฉวยไว้ได้ก่อน แถมยังชูออกนอกแคร่ไปทางคนละทิศกับผมซะอย่างงั้น
"…เอามา เอามาาา"
"พอได้แล้วนะครับ.."
"…..เดี๋ยวไอ้จิ๊บมันก็จะต่อ....."
"…."
"นะๆๆ สีครามนะ"
ไอ้คนถูกอ้อนมันหันหน้ามาประมาณ '..เมาแล้วยอมทุกอย่างจริงๆสินะ?' ใส่ผม...แต่ผมจะสนหรอ.....พอเห็นว่าลูกอ้อนชักจะไม่ได้ผลเลยเบียดตัวเข้าใกล้มัน แล้วโน้มคอมันมาหอมแก้มทีนึง
ได้ผมครับ มันอึ้งจนอ่อนแรง..และแล้วขวดเบลนก็ตกอยู่ในมือผมอย่างง่ายดาย...ว่ะฮะฮ่าาาาาาาาาาาาา
พอผมกรอกของเหลวสีทองลงในแก้วได้ เงยหน้าขึ้นมาก็เจอพวกแม่งหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
"สัส! 'ฮาวทู-ปราบเจ้าชาย' มึงเนี่ยเจ๋งชิบหาย!!!"
"…แบบนี้ไม่หลงเมียจริงทำไม่ได้นะเนี่ย!!"
"อารายว๊าาาาา" ผมว่าแล้วเลิกคิ้วจ๋า
"….อืม…ก็ทั้งรักทั้งหลงแหละ"
คราวนี้ผมตวัดหางตามามองไอ้บ้าที่นั่งข้างๆเนี่ย มันหยิบเปปซี่มากระดกนิดหน่อยแล้วหันมายิ้มให้ผม
…แม่ง...ให้มันได้อย่างงี้สิวะ!!
"มานั่งนี่สิ" เขาตบที่ตักตัวเองที่นั่งขัดสมาธิเบาๆ ผมเอียงคอมองตอนที่จิบเหล้าสบายๆอยู่ ก่อนจะเคลื่อนไปตามคำสั่ง..เอ๊ะ? เดี๋ยว! คำสั่งงั้นเรอะ!? แม่งกล้าดีไงมาสั่งกูวะ!!!
…พอทิ้งตัวลงบนอกอุ่นๆนั่นผมก็สะลึมสะลือแล้วครับ....
ให้ตาย....
…..นี่กูหลับแล้วหรอวะ....?
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
"วันนี้จะไปไหน?"
"ไปดูแพนด้า!!!!"
"โอ้ย..มึงอย่าตะโกน..กูปวดหัว....." จิ๊บครางมาจากเก้าอี้ไม้ยาวครับ มันนอนอืดอยู่บนนั้นโดยมีผ้าขนหนูโป๊ะหัวอยู่แบบซมเต็มที่ แต่ท่าทางกระตือรือร้นอยากเที่ยวไม่น้อย
"สมน้ำหน้าว่ะสัส..เมื่อคืนจัดหนักเองทำไม"
"…..ก็นานๆที........"
"กูก็เห็นว่าทุกทีอ่ะ!"
"อย่าว่าแต่เค้าเลยไอ้สัสเดียร์! มึงก็หนักพอกันแหละ!!" ไวน์ขัดขึ้นมาดื้อๆ "หลับคาตักไอ้ครามอย่างนั้นยังจะมาทำเป็นพูด........หรือว่ามึงจงใจวะ?...กร๊ากกกกกกกกกกกก"
"ฮ่าาๆๆ เออจริงว่ะ!" กลอนรีบสนับสนุนพลางถองสีข้างสีครามเบาๆให้ผมเห็น
แน่นอนล่ะว่าไอ้บ้านั่นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปกับพวกที่หัวเราะร่วนกันอยู่นั่น...ในขณะที่ผมหน้าแดงแปร๊ดดดดดด ก็พอรู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่บนเตียงแล้ว.....ยังดีที่คนที่นอนข้างๆเป็นไอ้ไวน์นะ....ไม่งั้นมันคงตื่นเพราะโดนผมถีบตกจากเตียงชั้นสองน่ะแหละ!!
บัดซวบที่ซู๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!
หลังจากแซวๆโห่ฮิ้ววไปได้พักใหญ่ ก็แต่งตัวเตรียมไปสวนสัตว์เชียงใหม่กันตามคำเรียกร้อง ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกแต่ดูเหมือน 'แพนด้า' จะกลายเป็นมาสคอตของสวนสัตว์เชียงใหม่ไปแล้ว! ..ถ้าไม่ได้ดูมันเนี่ยเรียกได้ว่าไม่ได้มาเชียงใหม่จริงๆ..
…...แต่ผมที่เป็นคนเชียงใหม่แต้ๆ....-_- ยังไม่เคยไปดูมันกินไผ่เลยครับ.....
เพราะมันยังเช้าอยู่เราเลยแวะไปสักการะพระธาตุดอยสุเทพกันก่อน แน่นอนว่าไม่ค่อยมีอะไรเกิดขึ้นเพราะผมเองก็ขึ้นดอยบ่อยแล้ว -_-'' พี่ชัยผู้ขับรถได้ชินเส้นทางกว่าจึงอาสาขับรถตู้ให้ ถ่ายรูปๆหลับๆกันไปในรถจนกระทั่งถึงนั่นแหละ
แดดติดจะร้อนไปสักหน่อย..จนไอ้เอ็กซ์ที่ขี้ร้อนเป็นวิสัยเอาแต่บ่นๆๆ ไวน์มันเลยตีกลับไปว่าเอ็กซ์มันเข้าวัดแล้วร้อน.....แต่จากนิสัยมันก็ใช่อยู่นะ...ฮ่าๆๆ โดนน้ำมนต์ทีสะดุ้งแน่!!
ตามธรรมเนียมของการเข้าวัดเข้าวา(มันไม่ใช่ธรรมเนียมอะไรหรอกครับ) พวกสาวๆก็เสี่ยงเซียมซีกันตามนิสัย แถมลากผมไปอีก
ใบเสี่ยงโชคดังกล่าวบอกว่าช่วงนี้ผมกำลังดำเนินไปได้ดี....จนจิ๊บกับวุ่นแม่งกรีดร้องอย่างอิจฉา....อันที่จริงผมก็ไม่เช่ือใบทำนองนี้หรอก..และยิ่งอยากหัวเราะเมื่อมันบอกว่าจิ๊บได้เจอเนื้อคู่มานานแล้วอีก! กร๊ากกกกกก...เป็นไปไม่ดร๊ายยยยย~
ทำบุญไหว้พระเรียบร้อยก็ซื้อพระเครื่องไปฝากเฮียวี่องค์นึงครับ(ราคาหารกันนะ...) เคยได้ยินมาว่าเฮียแกสะสมอยู่น่ะ จากนั้นก็ออกเดินทางสู่สวนสัตว์เชียงใหม่ที่เป็นเป้าหมายของเราซะที!
"กรังๆ กูจะถ่ายรูปกับปลานีโม!"
"…ถ่ายกูด้วยยยยย"
"มาทางนี้~~~~"
"คร้าบๆ -_-"
มันคงเป็นครั้งแรกในรอบหลายล้านทศวรรษที่หนุ่มมาดเซอร์ซกมกอย่างกังหันจะป็อบปูล่ากว่าสีคราม เอ็กซ์ ไวน์..หรือว่ากลอน...แต่ก็ป็อบเฉพาะกับไอ้จิ๊บไอ้วุ่นนะครับ..แม่งน่าดีใจมั้ยเนี่ย?
ตอนที่เรานั่งรถรางดูสัตว์..เพราะบุคลากรชั้นเยี่ยมกระมังเลยทำให้แม้แต่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆยังเหลียวมอง ..เรื่องฟีโรโมนเนี่ยกินขาดจริงๆ......
"โอ้ย..ร้อนสัส.." เอ็กซ์เริ่มบ่นอีกแล้ว
"….งั้นเอาติมป่ะ?"
พอไวน์ถาม มันไม่ตอบครับ..เอาแต่พยักหน้าแล้วทำท่าหมาหงอย ไวน์กับสีครามเลยเดินไปซื้อไอศครีมให้พวกเราที่นั่งพักก่อน จิ๊บกับวุ่นแวะไปเข้าห้องน้ำ ส่วนกรังกำลังถ่ายรูปบรรยากาศ.......โดยมีพวกเราวิ่งเข้าไปแจมแบบเฮฮาปาร์ตี้สุดๆ...
"พวกมึงอย่าทำวิวภาพเสียได้ป่ะเนี่ย!!!"
"กร๊ากกกกก มันต้องดูดีขึ้นเพราะพวกกูอยู่ในภาพสิวะ!"
กรังมันทำหน้าเจื่อน แล้วว่า "ดูดีตายล่ะไอ้ห่า มาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่กล้อง หาความเป็นธรรมชาติไม่มีเล้ย!!!"
"….ก็ความเป็นธรรมชาติมันคือความหล่อของกูนี่หว่าาา" ตั๊มพูดหน้าตายพร้อมเก๊กหล่อเต็มที่
"..เอ่อ..ขอโทษนะคะ.."
เสียงหวานใสพูดขึ้นอย่างตื่นประหม่าจากด้านหลัง
เด็กสาวที่ทางแก่กว่าพวกผมไม่กี่ปีก้มหน้าเอียงอายนิดหน่อย ในมือถือกล้องถ่ายรูปบางเบาสีชมพูเงินขึ้น พร้อมพูดคำว่า
"ขอ..ถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ?"
พวกผมเลิกคิ้ว เสร็จสรรพก็หันมามองหน้ากัน
"เอาคนไหนล่ะครับ?"
"..เอ่อ…."
ครับ..แม่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไอ้เอ็กซ์กับไอ้กลอนชัวร์ =w='' ตอนแรกเอ็กซ์มันทำท่าจะเหวี่ยงใส่เต็มที่ แต่กลอนก็คว้าคอมันมาใส่หน้ากล้องอย่างรวดเร็วที่สุดและแนบเนียนที่สุด จนกระทั่งหล่อนบอกว่า 'ขอบคุณ' แล้วเดินจากไป...
"…แม่ง....อิจฉาจริงๆพวกหน้าตาดี....บ๊ะ!"
"เอาน่ามึง..."
"……กูไม่ได้อยากเกิดมาหน้าตาแบบนี้ว้อย!" เอ็กซ์พูดอย่างอารมณ์เสียพร้อมขมวดคิ้วสะบัดหัวแบบนอยสุดๆ ตาก็ปราดหาเมียมันอย่างเอาเป็นเอาตาย
แน่นอนว่าผมก็ช่วยกันหาด้วยครับ เดี๋ยวพอมันจะอาละวาดขึ้นมาจะไม่มีใครเอาแม่งอยู่...
"ไปซื้อติมที่ขั้วโลกรึไงวะ..ช้าสัส!"
…เริ่มเดือดแล้วครับมันน่ะ...
ผมรีบส่งสัญญาณให้เชรี้ยตั๊มปล่อยมุขพระแสงอะไรออกมาก็ได้ มันทำหน้าเหรอหราประมาณ 'เชรี้ย! มุขน่ะไม่ใช่อยู่ดีๆจะปล่อยได้นะว้อย!' ออกมาใส่ผม
โชคช่วยครับ! ไอ้ไวน์วิ่งมาพอดี
"..'โทษทีว่ะ ช้าไปหน่อย" มันว่า แล้วยื่นไอติมโคนช็อคโกแลตให้เอ็กซ์ก่อนอันดับแรก
ผมเลิกคิ้ว "สีครามล่ะ?"
ไอ้ไวน์ไหวไหล่หวือ แล้วพยักเพยิดไปทางที่มันวิ่งมา
"โดนสาวหลีอยู่ กูเลยเผ่นมาก่อน....รายนั้นน่ะไม่กล้าปฏิเสธชาวบ้านเค้าหรอก โง่!….แต่ถ้ามึงเดินไปให้เห็นอยู่ในระยะสายตานะ.....รับรอง......วิ่งเข้าหายังกับหมามีเจ้าของ"
……..มันบรรยายสรรพคุณซะผมโกรธไม่ลงเลยครับ........
เข้าใจครับว่าหมอนั่นหน้าตาดี..ติดจะหน้าตาดีมากเลยละ แถมไอ้นิสัยที่ประมาณ..ไม่ว่ากับใครก็จะใจดีไปทั่วแบบนั้นยิ่งล่อตานักแล นี่คงจะฉีกยิ้มโปรยเสน่ห์ให้สาวๆแถวนั้นสนุกสินะ............
ผมใช้เวลาไม่นานในการปราดมองร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อยืดแฟชั่นสีขาวกับกางเกงยีนส์ขายาวธรรมดาๆ เพิ่มออพชั่นเสริมด้วยแว่นกันแดดและหมวกเอียงข้างหนึ่ง มองเผินๆแม่งไม่ต่างกับดาราปลอมตัวมาแบบนั้น.....
….แล้วผู้หญิงที่รายล้อมอยู่นั่นมันอะไร?...
(..ผมจะไม่ว่าเลยถ้าบางคนท่าทางเหมือนจะมีสามีแล้วน่ะ!)
พวกหล่อนไม่ได้รายล้อมอะไรขนาดฮือฮาหรอกครับ แค่ต่อคิวซื้อไอศกรีมโคนแบบหนาแน่นสุดๆ และสีครามก็กำลังพูดคุยกับพี่คนขายที่ทำหน้าที่ถ่วงเวลาได้...อัปรีย์มาก....
"…เสร็จรึยังอ่ะ?"
ผมแหวกฝูงชน(เว่อร์ไปครับ..) เข้าไปถามมันแล้วกระตุกแขนเบาๆ
"อ่ะ! กานดา…ขอโทษครับขอโทษ" หมอนั่นรีบว่าแล้วยื่นไอศครีมรสมะนาวให้ผม พ่วงด้วยรอยยิ้มเจิดจ้าที่ทำเอาผมโกรธไม่ลงอีกครั้งน่ะแหละ! ว้อย!!
"ชักช้าจริง ไปได้แล้ว" ผมว่า แล้วลากมันออกมา...แอบได้ยินหลายคนบ่นว่า 'เสียดาย' ด้วยแหละ
"ฮะๆ พอดีคนมันเยอะน่ะ.."
"เห็นแล้วล่ะ.." ผมตอบมัน แล้วดึงไอศครีมรสสตรอเบอร์รี่ของหมอนั่นลงมาชิมบ้าง ก่อนจะคืนด้วยรสมะนาวของผมเป็นอันหายกัน
"กานดา…."
"หืม?"
"…..ไม่หึงหน่อยหรอ?"
ผมชะงักกับคำพูดนั้น แล้วเบิกตาโพลงมองหน้ามัน
"นี่หมายความว่ามึง......!!!!"
"ฮะๆ..เปล่านะ~ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ~"
….โอ้ย..เกือบหลุดหึงมันไปจริงๆแล้วมั้ยล่ะ...โชคดีชะมัด....ประเทศไหนจะมานั่งแกล้งให้อีกฝ่ายโกรธเหมือนมันมั้ยวะเนี่ย!!
"ก็ทำไมต้องหึงล่ะ? ไม่มีอะไรนี่?"
พอผมพูดแกล้งๆ หมอนั่นก็หน้าเจื่อนลงทันตา เลยต้องเสริมต่อ
"…หรือมึงจะนอกใจ?"
"ไม่มีทาง!"
มุมปากกระตุกขึ้นเพราะคำสวนนั้น "…เห็นป่ะละ? แล้วจะหึงไปทำแป๊ะบ๊ะอะไร? ไปได้แล้วปะ~"
หมอนั่นยิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะสอดมือใหญ่ๆนั้นมากุมมือผมไว้ แล้วเดินจูงไปหาพวกตั๊ม พวกมันทำท่าจะผิวปากกริ๊วกร๊าวเลยโดนผมเผ่นกบาลเรียงตัวไปเสร็จสรรพ
"เฮ้ยมึงๆๆ อันนี้เหมือนไอ้ล่าป่ะๆๆ?"
กลอนเรียกพวกผมในร้านขายของที่ระลึก พร้อมหยิบหมวกลายแพนด้าน้อยน่าเตะขึ้นมาให้พวกผมดู
"เออว่ะ! เหมือนๆๆ เหมือนเชรี้ยๆอ่ะ!"
..บรรยาย..หน้าไอ้ล่ามันจะกลมๆขาวๆ ผมดำตรงแล้วก็ใส่แว่นกรอบดำอันใหญ่ๆน่ะครับ...เชรี้ยเอ้ย! อย่าบอกนะว่ามึงมีชื่อเก่าว่าหลินปิงวะ!?
พวกผมตัดสินใจซื้อหมวกแพนด้าอันนั้นแหละกลับไปฝากไอ้ล่าครับ เลยเอามาใส่เล่นกันแบบสะใจสุดๆก่อน ถ่ายรูปเฮฮากันไปแล้วก็ว่าจะเดินทางกลับ เลยโทรหาพี่ชัยว่าเฮียแกอยู่ไหน...
..แน่นอนว่าพอขึ้นรถพวกแม่งก็หลับเป็นตายล่ะครับ...เหนื่อยกันมาทั้งวันนี่..
"กานดาๆ"
"หืม?"
..นั่น..ผมเองก็ด้วยแหละที่สะลึมสะลืออยู่
สีครามชูกล้องถ่ายรูปในมือให้ผมดู ผมเอียงคอเป็นเชิงถามมันว่าจะทำอะไรวะ? มันเลยบอกว่า
"ถ่ายรูปกัน"
"หา?"
"นะครับ นะ"
ดูสีหน้ามันออดอ้อนครับ..แหม...อย่างกับว่าจะไม่ให้งั้นแหละว้อย!
เขาโอบไหล่ผมเข้าไปใกล้ แล้วยื่นหน้ากล้องหันเข้าหาตัวเองหลังจากเหยียดไปสุดแขน ภาพที่ได้ก็จะหลุดเฟรมบ้างแต่ก็จะติสต์หน่อยๆล่ะ
"..โหย หน้ากูเหี้ยว่ะ เอาใหม่เลย"
"อะไร? น่ารักดีออก"
"…..น่ารักกับผีมึงสิวะ!!"
ไม่อยากถ่ายคู่กับคนหน้าตาดีก็เพราะงี้แหละ..แม่ง...บดบังรัศมี...
เราเลยถ่ายรูปทำนองนั้นกันอีกหลายช็อต แรกๆก็เก๊กหน้าหล่อกันดีๆอยู่..สักพักสวมวิญญาณพวกรั่วๆด้านหลังเข้าอารมณ์ฮากันเสร็จสรรพ ทำท่าแคะจมูกบ้าง ถ่าย9ช็อตจากค่อยๆยัดนิ้วก้อยลงไปในรูจมูกบ้าง(ใช้มุมกล้องเอาน่ะ) โดยลืมไปเลยว่านี่มันกล้องของไอ้กรัง...หาใช่กล้องตัวเองไม่ -w-
"มึงอ่ะเอาแต่ยิ้มใส่กล้อง ลองทำหน้าหยีๆดูมั่งก็ดีนะ..กร๊ากกก อย่างรูปนี้ไงรูปนี้~"
"โหววว...แต่ตอนกานดาทำหน้าแปลกๆก็ยังน่ารักอยู่นะ"
"…!!! อะไรของมึงเนี่ย!!!"
พอเห็นผมวีน มันก็หัวเราะ แล้วเอียงหน้ามาหอมแก้มผมหน่อยนึง...เลยทำให้ผมพึงระลึกได้ว่าหน้าเราใกล้กันขนาดไหน...
…ริมฝีปากนุ่มๆกดลงบนโหนกแก้มผมเบาๆ..ทิ้งไว้เพียงคราบความรู้สึกจางๆพาลให้หัวใจเจ้ากรรมพลันเต้นระรัว...
ไม่ว่ามันจะเคยทำแบบนี้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง..สมองและไขสันหลังผมก็ยังไม่อาจใช้ความเคยชินจดจำมันได้สักที..
…สุข….
…….สุขจนแทบจะอกแตกตาย........
……….ถ้าหากไม่มีอะไรมาขัดขวางช่วงเวลานี้ละก็นะ....
ความคิดเห็น