ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    *ปฏิบัติการณ์รักร้าย Ver. เจ้าชาย..กับนายตัวแสบ*by ozaka

    ลำดับตอนที่ #58 : CHAPTER 57 ปิดเทอม

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.7K
      13
      28 ม.ค. 55







                ซ่า...

     

                    เสียงคลื่นซัดกระทบฝั่ง..

                    ผมลืมตาขึ้นพร้อมๆกับแสงแรกของเช้าวันใหม่  สัมผัสได้ถึงผืนทรายละเอียดนุ่มใต้ตัวตนเองแล้วเลยลุกพรวด  งงว่าตนเมาจนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่(ดีนะไม่หนีไปไหนไกลๆ..)

                    พอหันไปก็ปรากฏว่านอนแอ้งกันเต็มหาด  มือไอ้ตั๊มยังมีขวดเหล้าติดอยู่..ส่วนไอ้กรังก็นอนน้ำลายยืดเหมือนเคย  กลอนนอนแบบมีกีต้าร์โปร่งวางอยู่บนพุง  ไอ้เอ็กซ์ก็นอนกอดไวน์..แต่กอดแบบเหมือนหมอนข้างมากกว่าคนรัก..ส่วนสีคราม...............

                    ไปไหนวะ........

     

                    เมื่อวานหลังจากนั้นไอ้บูมก็มานอนที่แคร่ครับ  ส่วนพวกผมก็ร้องเพลงเฮฮาปาร์ตี้แดกเหล้ากันเป็นคืนที่2ติด(หนักเอาการอยู่ว่ะ..แอร๊ฟ..)

                    จากรอยบุ๋มข้างๆทำให้ผมพอเดาออกได้ละว่าสีครามเพิ่งลุกไปเมื่อกี้

                    "แหยะ  ให้ตาย..นอนจนทรายเข้าปากเลย" ผมบ่นอุบ..นึกอยากจะบ้วนปากสักทีสองทีอยู่เหมือนกัน  นอนกันเข้าไปได้ไงวะ..ผิดหลักสุขอนามัยชัดๆ..

     

                    ผมยันตัวลุกขึ้นยืนจากผืนทราย  รู้สึกได้เลยว่าอาการเมามันยังค้างๆอยู่..เดินมาก็เจอซากไอ้บูมนอนอยู่ที่แคร่  ข้างๆมันมีถังใส่อ้วก (..- - แทบอ้วกตามเลยละครับ..) มันคงจะดื่มหนักแล้วปล่อยออกมาพรวดเดียว...แทบไม่มีชิ้นส่วนของเนื้อนมไข่เลย..น้ำล้วนๆ......

                    มันขยับพลิกตัวเองนอนหงาย  เสื้อสาบส่งกลิ่นเหม็นเหล้าหึ่งจนไม่น่าเชื่อว่าไอ้นี่มัน..เพื่อนกูนะ..-_- (ถ้าเป็นไอ้กรังกูจะไม่ว่ามึงเลย..)

     

     

                    "อ้าว  ตื่นแล้วหรอกานดา?"

     

                    เสียงทุ้มเรียกจากในตัวร้านติดกับทะเล  ร่างสูงเดินออกมาพร้อมชุดเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินตัวใหม่สบายๆกับกางเกงขาสั้นสีขาว  ในมือถือผ้าเช็ดตัวกับชุดอีกชุดหนึ่งพอดี

                    "..อาบน้ำมาหรอ?"

                    ผมถาม..หลังจากสังเกตว่าผมอีกฝ่ายเปียกนิดหน่อย

                    "อืม..อ่ะ  นี่ชุดครับ  พอดีไปขอบ้านคุณป้าท่านอาบน้ำมาน่ะ" เขายื่นชุดๆหนึ่งให้ผม  ซึ่งผมสรุปได้ว่า..ไอ้ลูกเศรษฐีนี่ซื้อใหม่มาครับ..แต่ด้วยความงกก็เลยรีบๆรับเอาไว้น่ะ..คือเลอะทั้งทราย ทั้งเหล้า ทั้งน้ำทะเลแบบนี้ก็ไม่ไหวละ..(ถึงคนที่ควรจะอาบน้ำมากที่สุดจะเป็นไอ้บูมก็เหอะ..)

     

                    ห้องน้ำก็เป็นห้องน้ำปูนธรรมดาเหมือนห้องอาบน้ำชายหาดทั่วไป  ทางใส่น้ำยาวเป็นทางตลอดทุกห้องเห็นขันลอยละล่องไปมา

                    "…รู้งี้รออาบพร้อมกันดีกว่าเนอะ"

                    สีครามบ่นอุบตอนที่ผมอาบน้ำเสร็จ  ผมเลยจัดการซัดกบาลมันไปทีด้วยความหมั่นไส้เต็มแก่

     

                    มี29มิสคอลล์จากวุ่นกะจิ๊บ  พวกมันไม่ได้มาด้วย..แต่ก็คงเป็นห่วงไอ้บูมพอกัน

                    ผมส่งข้อความกลับไปบอกมันว่าไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวจะกลับกรุงเทพฯแล้ว..เพราะท่าทางโทรไปตอนนี้..พวกแม่งก็ยังไม่ตื่นหรอกครับ..

     

                    "ทานไรมั้ย?" สีครามถามผม

                    "..อืม…..มีไรกินบ้างล่ะ?"

                    "ฮ่าๆ ไม่รู้เหมือนกัน..ยังเช้าอยู่เลย" เขาว่าพร้อมหัวเราะน้อยๆ "..พวกมันยังไม่ตื่นกันหรอก...ไป...เดินเล่นกันมั้ย?"

     

                    มือใหญ่ยื่นมาตรงหน้าผมพร้อมรอยยิ้มหวานๆ  ผมมองซ้ายทีขวาทีไม่เห็นใครอยู่แถวนั้น..เลยตัดสินใจเอื้อมไปจับตอบ

                    เราเดินเล่นบนฟุตบาทไปตามหาด  ลมอ่อนๆยามเช้าพัดผ่านจนก้านมะพร้าวโยกไหวเล็กน้อย..อากาศดีจนรู้สึกสบายตัว  ผิดกับหน่วงๆเมื่อวานลิบลับ

                    นาฬิกาบอกเวลาเกือบหกโมงครึ่ง..ร้านรวงมากมายยังปิดบริการ..คนที่ผ่านทางก็นับคนได้  ผมเลยจูงมือเขาแบบไม่อายใครเท่าไหร่  เราบังเอิญเจอร้านกาแฟโบราณแบบรถเข็น  เลยซื้อติดมือกลับมาพร้อมปาท่องโก๋ถุงใหญ่

     

                    "…กานดาๆ"

                    "อะไร?"

                    "ดูนี่สิ~"

                    หมอนั่นชูสิ่งที่อยู่ในมือให้ผมดู  มันเป็นปาท่องโก๋ที่ถูกบีบตรงบีบด้านหนึ่งจนบี้แบนน่ะครับ

                    "..อะไรของมึงวะ?"

                    "รูปหัวใจไง~" มันว่า  แล้วดึงสองด้านให้แยกออก "เค้าทำรูปปาท่องโก๋เป็นแบบนี้ก็เพราะ..ปาท่องโก๋ก็เหมือนหัวใจ..ครึ่งนึงให้คนที่รักที่สุดไป  อีกครึ่งนึงเก็บไว้กับตัว.."

                    หมอนั่นยื่นครึ่งนึงมาให้ผมพร้อมรอยยิ้มหวานๆ  ผมก็รับมายัดเข้าปาก..แล้วเหลือบมองอีกครึ่งที่หมอนั่นกำลังจะกิน..

     

                    ควับ!

     

                    "..งั้นสำหรับมึง  ต้องให้กูทั้งดวงแล้วล่ะ.."

     

                    นั่น..พอเล่นมุขเสี่ยวไปก็อ้าปากหวอพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว  ผมก็จัดการอัดชิ้นที่แย่งมาจากมือเมื่อครู่เข้าปาก  แล้วเดินนำลิ่วๆพร้อมหัวเราะลั่น

     

                    ร่างสูงวิ่งตามผมมา  แล้วเดินตะแคงข้างหันหน้ามาทางผมพร้อมหยิบปาท่องโก๋อีกชิ้นยื่นให้

                    "ครับๆ  ของผมน่ะให้ทั้งดวง.....แล้วถ้ากานดาล่ะ?..จะให้เท่าไหร่?"

                    ผมรับมาพร้อมกระตุกยิ้มที่มุมปาก

                    "อันเนี้ย!" ผมบิออกมาเพียงนิดหน่อยแล้วยัดเข้าปาก "ให้แม่"

                    "อ่าฮะ"

                    "อันเนี้ย!" บิออกมาอีกกระจึ๋ง "ให้พ่อ"

                    "อือหึ"

                    "อันเนี้ย!..ให้พี่มายด์"

                    "อะฮะ"

                    "อันนี้ให้ป้าน้อย  อันนี้ให้น้องนาเดีย"

                    "..อะครับ.." หมอนั่นเริ่มยกมือเกาศีรษะ..

                    "อันนี้ให้ไอ้ตั๊มไอ้กรังไอ้กลอน..ไอ้เอ็กซ์ไอ้ไวน์..ไอ้จิ๊บไอ้วุ่น..ไอ้บูม..ไอ้เท่าฟ้า.."

                    "……จ้ะ…." เริ่มยิ่มเจื่อนแล้วล่ะ..

                    "อันนี้ให้พวกเพื่อนในห้อง"

                    "…………..ฮะ….."

                    "อันนี้ให้..เอิ่ม..พวกอาจารย์..."

                    "………………ครับ…….."

                    "อันนี้ให้น้องน้ำมนต์  ไอ้โย  น้องอาร์..น้องแชมเปญ..."

                    "..มีของน้องแชมเปญด้วยหรอ?"

                    พอมันถาม..ผมที่ยังไม่ได้เอาไอ้เสี้ยวเล็กๆนั่นเข้าปากก็เลยมองชิ้นแป้งทอดที่บิออกมานิดหน่อยนั่นอย่างชั่งใจ..ก่อนจะยกมันขึ้นไปยัดเข้าปากอีกฝ่ายซะเลย

                    "อ่ะ…ไม่มีของน้องแชมก็ได้"

                    เท่านั้นแหละไอ้หน้าหงอๆเมื่อครู่พลันยิ้มแก้มแทบปริ "โอเค  แล้วไงต่อครับ"

                    ผมดึงนิ้วออกจากกลีบปากมัน  แล้วเฉียดเช็ดๆที่ชายเสื้อ  ในมืออีกข้างก็ยังถือปาท่องโก๋ครึ่งชิ้นที่เหลือไว้....ด้วยหมดมุขที่ว่าจะเอาให้ใครต่อดีแล้ว...

                    "…….อืม…."

                    "…ที่เหลือนั่น?"

     

                    "……..ให้……………." ผมฉีกยิ้มกวนตีนใส่มัน  แล้วโยนไอ้ครึ่งชิ้นนั่นเข้าปากหงับ! "…ให้ตัวเอง!!!"

     

                    "ง่ะ!?!"

                    "ฮ่าๆๆ"

     

                    ..โอย..สะใจได้แกล้งคน..สมน้ำหน้ามัน! คิดจะคาดหวังอะไรละ..กร๊ากกกกกก...

     

                    ผมหัวเราะเสียงดังตอนที่วิ่งหนีมัน  ถุงกาแฟที่ถืออยู่กระฉอกนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้สนใจ  ยิ่งนึกย้อนถึงภาพของไอ้หน้าหล่อที่กำลังอ้าปากอึ้งตะลึงค้างแล้วมันโคตรรรจี้!

                    ไม่นานผมก็รู้สึกได้เลยว่าร่างตัวเองลอยขึ้นเหนือจากพื้นจนร้อง 'เหวอ' แล้วคว้าไหล่กว้างๆนั่นไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว  หมอนั่นขยับแขนนิดหน่อยร่างผมก็แหมะอยู่ในอ้อมกอดนั้นๆอย่างช่วยไม่ได้

                    "เฮ้ย!!!!"

                    "ให้โอกาสอีกรอบ!" มันว่า..สีหน้าแม่งไม่ยอมแพ้ชัดๆ  พร้อมชูปาท่องโก๋อีกตัวขึ้นมาให้ผม

                    "เล่นอะไร! ไม่เอาแล้ว!! ปล่อยว้อย!!"

                    อายสิครับ! ก็แหม..พอพระอาทิตย์ขึ้นมาได้สักพักก็เริ่มมีนักท่องเที่ยวออกมาดูทะเลยามเช้ากันแล้วน่ะสิ!  แล้วตอนนี้มันก็กึ่งอุ้มผมอยู่ด้วย!

     

                    "...'หัวใจ' ดวงนี้...กานดาจะให้ใครบ้าง?"

     

                    มันถามเสียงหวานๆ..แต่รู้เลยว่า 'แกล้ง' กันอยู่แน่ๆ!!!

                    ผมถลึงตามองมัน  ตั้งใจจะด่า..แต่กลายเป็นว่ามันยัดสิ่งนั้นลงในมือผม  แล้วรอฟังคำตอบเต็มที่  ผมเลยรีบๆบิดออกมานิดหน่อยแล้วยัดเข้าปากมันทันที

                    "เอ้าๆ! นี่ไงๆ!"

                    "อือหึ?"

                    …..มันยักคิ้วข้างหนึ่งท้าทายตอนที่กำลังเคี้ยวหงุบๆ....

                    ผมเลยดึงออกให้มันเหลือครึ่งเดียว

                    "เอ้าาา!!! นี่ๆๆ!!"

                    "..อาฮะ?"

                    ……มึงกวนตรีนกรู๊วววววววววว!!!!!!.....

     

                    "สีคราม..ปล่อย!!! คนมองใหญ่แล้วว้อยยยย!!!!"

     

                    "ก็..มันยังเหลืออีกตั้งครึ่งนี่.." ดู..ดูมันทำเสียงเข้า....แถมยังทำหน้าออดอ้อนยังกับว่าน่ารักตาย...แล้ว...หัวใจกูจะเต้นถี่ทำแป๊ะอะไรวะเนี่ย!!!!

     

                    "……"

                    "หืม?"

     

                    ผมกัดฟัน..แล้วจำใจยัด..ย้ำคำว่า 'จำใจ' นิดนึงนะ..ปาท่องโก๋ทั้งชิ้นเข้าปากมันไปอย่างเสียมิได้

     

                    "ให้หมดแล้ว!  เอาไปหมดทั้งใจเลย!  วางกูลงเดี๋ยวนี้นะโว้ยยย!!!"

     

                    มันพยักหน้าหงึกหงักรับรู้  แล้วยื่นแก้มตึงๆมาใกล้ๆปากผม

                    "เร็วเข้าๆ! คนมองใหญ่แล้วนะ!"

                    ..แถมยังรบเร้าด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะอีก..

     

                    แม่งงงง  จะเอาอะไรกะกูวะ...ให้ไปหมดทั้งใจแล้วยังไม่พออีก! จะให้กูหอมแก้มอีก!!

     

     

                    พอผมรีบๆทำตามคำขอเร็วๆนั่นแหละ..มันถึงจะยอมปล่อยผมให้ลงสักที..

     

     

     

     

     

    = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

     

     

     

     

     

     

                    "แต่นแตนแต๊นนนนนนนนน~~~~~!!!!"

     

                    กระดาษสีขาวแผ่นหนึ่งวางโปะให้เห็นชัดเจนอยู่ตรงหน้า  พิจมองเห็นตารางตัวอักษรต่างๆนานาถูกขีดเขียนไว้ด้วยลายมือแบบ...ลวกๆ...สมกับเป็นหัวหน้าแก๊งค์ยาดองสาวจริงๆ...

                    ไอ้จิ๊บยืดอกอย่างภาคภูมิใจตอนที่มันเสนอแผนงานให้ผม..

                    หัวข้อที่ถูกเขียนด้วยตัวอักษรสีชมพูหวานบาดตาเด่นชัด..แต่อักขระช่างล้ำลึกยิ่งนัก..ถึงอย่างนั้นก็พอจะอ่านออกได้ความว่า...

     

                    'ตารางปฏิบัติการณ์เพื่อปิดเทอมแสนสุขสันต์ของพวกเรา!'

     

                    …..ใครแม่งคิดชื่อวะ.....

     

                    "ไรของมึงเนี่ย?"

                    ไม่ใช่ผมหรอกครับที่ถาม..ไอ้ตั๊มต่างหากที่กำลังจะด่ามันก่อน..

                    "โหยแสรดดด  นี่ไง! ตารางปิดเทอม..พร้อมรายนามผู้ประกอบการเขียนป๊าบๆ  กูนั่งทำอยู่สองคืนเลยนะห่าน!"

                    "นั่นแหละ! มันคือเชรี้ยอะไรหรือครับ?"

     

                    "..ก็เนี่ย..จะเป็นปิดเทอมสุดท้ายที่พวกเราจะนั่งชิวแตกอยู่แบบนี้แล้วไงล่ะ!"

                    มันว่า  ก่อนจะพล่ามยาว

                    "ปีหน้าเราก็จะขึ้นม.6แล้วนะแก..ไม่มีเวลามาเที่ยวเล่นกันแล้ว  เชื่อว่าพวกมึงก็คงจะเครียดอ่านหนังสือสอบกันหูหลับตับไหม้แน่ๆ  เพราะงั้น 'นี่!' จะเป็นแผนการปฏิบัติครั้งสุดท้ายที่พวกเราจะได้ทำกันในม.ปลายจนกว่าจะเอนทรานซ์เสร็จ!"

     

                    "…เรื่องนั้นกูไม่มีปัญหาว่ะ" ไอ้เอ็กซ์สอดขึ้นมาตอนที่เอาเฟรนฟรายด์เข้าปาก

                    พวกผมเลยหันไปตวาดพร้อมกัน "โอ้วแหม..พ่อเจ้านักบอลอาชีพพพพ~"

                    "น้อยๆหน่อยเหอะสัสเอ็กซ์...ได้ข่าวว่าพาทีมแพ้รอบชิงไม่ใช่หรอวะ?"

                    เท่านั้นแหละมันเลยเริ่มทำหน้าเหี้ยๆ

                    "เออไอ้ฟาย! ก็วันนั้นพวกมึงเสือกมีปัญหาส่วนตัวกันแทบทุกคนไม่ใช่หรอวะ!  กูก็ต้องมีกังวลบ้างแหละไอ้ห่า!  เหรียญเงินก็บุญโขแล้ว..อีกอย่าง.....พอเรื่องแก๊งค์เชรี้ยๆนั่นฟาดเข้ามาทีนึง...แม่งไม่มีใครไปเชียร์กูสักตัวนอกจากไอ้ไวน์...กูไม่น้อยใจก็ถือว่ามากพอแล้วว่ะ!!!!"

                    มัน 'งอน' ครับ…

                    "โอ๋ๆ  สุดสวยของพี่~  อย่างอนเลยนะคนดี๊คนดี~"

                    นั่น..เชรี้ยตั๊มเสือกกวนอีก..

                    ไอ้เอ็กซ์สะบัดหน้าหนี

                    "ก็แล้วทำไมพี่ไม่ไปเชียร์น้อง...อย่าให้จับได้เชียวว่าแอบมีกิ๊กใหม่....น้องจะงอนละนะ"

                    "…โหยไอ้สัส...ตัวก็ควายเสือกมาดัดเสียง......."

                    "อ่าวไอ้ผัดหมี่นี่.." มันลุกพรวดทำท่าจะขยี้ไอ้ตั๊มให้ตายคาตรีนเล่นเอาลุกขวางกันแทบไม่ทัน

                    เสียงหัวเราะเอ็ดตะโรเรียกร้องความสนใจจากคนในร้าน  ยังดีที่ที่เรานั่งอยู่มันอยู่ในหลืบแมคโดนัลด์พอดี  เลยไม่ใคร่จะได้รบกวนใครเท่าไหร่

     

                    "..น่าสนุกจังนะครับ.." ลาล่าพูดเสียงหงอยๆหลังจากฟังplan..เพราะมันติดเรียนพิเศษเกือบตลอดปิดเทอม  ไปมาแค่บ้านกับพญาไทเท่านั้นแหละ..

                    วุ่นได้ฟังดังนั้นก็รีบต่อ "..แต่เราเช็คตารางเรียนของลาล่าแล้วนะ  มีสองทริปที่แกไปได้ด้วย.....ดรีมเวิลด์กับเขาใหญ่ไง"

                    "เพราะงั้นมึงไม่ต้องน้อยใจหรอกว่ะ! ตั้งใจเรียนเผื่อพวกกู..จะได้เอามาสอนล่วงหน้าไง" ไอ้กรังว่าบ้าง "เดี๋ยวจะซื้อของมาฝากแน่ๆ!"

                    "….แต่ดูจากplanแล้ว...นี่กะไม่ให้มีวันว่างๆเลยใช่ป่ะ.....เหม็นขี้หน้ากันตาย.."

                    ผมว่าไปโน่น  เลยโดนไอ้จิ๊บตอกกลับ

                    "พอได้จากกันก็คือ 'จากกัน' เลยนะว้อยไอ้เดียร์!"

                    "ใช่ๆ!  ดังนั้นอย่าบ่น  แล้วก็ทำตามแผนซะ!"

                    "กูก็ไม่ได้หมายความว่า......."

                    "เฮ้ย  ช่างเชรี้ยเดียร์เหอะ..แม่ง....ชีวิตมันมีแค่3Sเท่านั้นแหละ"

                    ไอ้ไวน์ขัดขึ้นมากลางวง  พวกมันรีบเสนอหน้าถาม

                    "อะไรของมึงวะ...ทรีเอส?"

     

                    คิ้วเรียวสวยของมันยักขึ้นนิดหน่อยตอนที่ว่า

     

                    "Sex, Sleep, Studyไง"

     

                "กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

     

                    "อิสส จัทส์ ออนลี่ ยูวววว!!!!!!!!!!"

                    ผมตวาดลั่นพร้อมลุกขึ้นยืนด้วยความ..เอ่อ..ยอมรับก็ได้ว่าเขินอาย..พวกมันเห็นดังนั้นยิ่งหัวเราะกันยกใหญ่  พอได้ยินเสียง 'หึ' เบาๆจากคนข้างตัวก็รีบหันควับตาเขียวปั๊ดไปมอง 'ไอ้ตัวต้นเหตุ' เรื่องทั้งหมดทันที!

     

                    "ฮะ..ขอโทษครับขอโทษ  ใจเย็นนะกานดา"

                    มันว่ายิ้มๆ  แต่เรื่องอะไรผมจะให้อภัยมันง่ายๆล่ะครับ!!!

                    "…อะ จริงสิ  วันที่ไปน้ำตกกูไปไม่ได้นะ.....เพื่อนในห้องมันจัดทริปไปปายพอดี"

                    "อ้าวหรอ?"

                    "ถ้ามึงไม่ไป..ไอ้เดียร์ก็เหงาแย่ดิวะ!"

                    "…ใครเหงา?  มึงพูดให้มันดีๆนะเว้ย....."

                    "เออๆ  พ่อซีนเดเร่!"

     

                    ปิดเทอมสำหรับผมคือการเคลียร์ห้องครับ(เช่นพวกเอกสารอะไรประมาณนั้น  เก็บไว้ดูตอนเอนท์)  แต่เพราะห้องถูกรื้อไป  ชีทเชิ้ทกระจายหายวับไปกับสายลมหมดแล้ว..กะจะหาวันว่างๆไปซื้อแถวจัตุจักรเหมือนกัน..ดูจากโปรแกรมแล้วเหลือเวลาอีกวันสองวันเท่านั้นอ่ะ...

     

                    ก่อนจะเดินทางสู่ทริปแรก...

     

     

                    'เชียงใหม่' …บ้านเกิดผมเอง...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×