คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : CHAPTER 57 ปิดเทอม
ซ่า...
เสียงคลื่นซัดกระทบฝั่ง..
ผมลืมตาขึ้นพร้อมๆกับแสงแรกของเช้าวันใหม่ สัมผัสได้ถึงผืนทรายละเอียดนุ่มใต้ตัวตนเองแล้วเลยลุกพรวด งงว่าตนเมาจนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่(ดีนะไม่หนีไปไหนไกลๆ..)
พอหันไปก็ปรากฏว่านอนแอ้งกันเต็มหาด มือไอ้ตั๊มยังมีขวดเหล้าติดอยู่..ส่วนไอ้กรังก็นอนน้ำลายยืดเหมือนเคย กลอนนอนแบบมีกีต้าร์โปร่งวางอยู่บนพุง ไอ้เอ็กซ์ก็นอนกอดไวน์..แต่กอดแบบเหมือนหมอนข้างมากกว่าคนรัก..ส่วนสีคราม...............
…ไปไหนวะ........
เมื่อวานหลังจากนั้นไอ้บูมก็มานอนที่แคร่ครับ ส่วนพวกผมก็ร้องเพลงเฮฮาปาร์ตี้แดกเหล้ากันเป็นคืนที่2ติด(หนักเอาการอยู่ว่ะ..แอร๊ฟ..)
จากรอยบุ๋มข้างๆทำให้ผมพอเดาออกได้ละว่าสีครามเพิ่งลุกไปเมื่อกี้
"แหยะ ให้ตาย..นอนจนทรายเข้าปากเลย" ผมบ่นอุบ..นึกอยากจะบ้วนปากสักทีสองทีอยู่เหมือนกัน นอนกันเข้าไปได้ไงวะ..ผิดหลักสุขอนามัยชัดๆ..
ผมยันตัวลุกขึ้นยืนจากผืนทราย รู้สึกได้เลยว่าอาการเมามันยังค้างๆอยู่..เดินมาก็เจอซากไอ้บูมนอนอยู่ที่แคร่ ข้างๆมันมีถังใส่อ้วก (..- - แทบอ้วกตามเลยละครับ..) มันคงจะดื่มหนักแล้วปล่อยออกมาพรวดเดียว...แทบไม่มีชิ้นส่วนของเนื้อนมไข่เลย..น้ำล้วนๆ......
มันขยับพลิกตัวเองนอนหงาย เสื้อสาบส่งกลิ่นเหม็นเหล้าหึ่งจนไม่น่าเชื่อว่าไอ้นี่มัน..เพื่อนกูนะ..-_- (ถ้าเป็นไอ้กรังกูจะไม่ว่ามึงเลย..)
"อ้าว ตื่นแล้วหรอกานดา?"
เสียงทุ้มเรียกจากในตัวร้านติดกับทะเล ร่างสูงเดินออกมาพร้อมชุดเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินตัวใหม่สบายๆกับกางเกงขาสั้นสีขาว ในมือถือผ้าเช็ดตัวกับชุดอีกชุดหนึ่งพอดี
"..อาบน้ำมาหรอ?"
ผมถาม..หลังจากสังเกตว่าผมอีกฝ่ายเปียกนิดหน่อย
"อืม..อ่ะ นี่ชุดครับ พอดีไปขอบ้านคุณป้าท่านอาบน้ำมาน่ะ" เขายื่นชุดๆหนึ่งให้ผม ซึ่งผมสรุปได้ว่า..ไอ้ลูกเศรษฐีนี่ซื้อใหม่มาครับ..แต่ด้วยความงกก็เลยรีบๆรับเอาไว้น่ะ..คือเลอะทั้งทราย ทั้งเหล้า ทั้งน้ำทะเลแบบนี้ก็ไม่ไหวละ..(ถึงคนที่ควรจะอาบน้ำมากที่สุดจะเป็นไอ้บูมก็เหอะ..)
ห้องน้ำก็เป็นห้องน้ำปูนธรรมดาเหมือนห้องอาบน้ำชายหาดทั่วไป ทางใส่น้ำยาวเป็นทางตลอดทุกห้องเห็นขันลอยละล่องไปมา
"…รู้งี้รออาบพร้อมกันดีกว่าเนอะ"
สีครามบ่นอุบตอนที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมเลยจัดการซัดกบาลมันไปทีด้วยความหมั่นไส้เต็มแก่
มี29มิสคอลล์จากวุ่นกะจิ๊บ พวกมันไม่ได้มาด้วย..แต่ก็คงเป็นห่วงไอ้บูมพอกัน
ผมส่งข้อความกลับไปบอกมันว่าไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวจะกลับกรุงเทพฯแล้ว..เพราะท่าทางโทรไปตอนนี้..พวกแม่งก็ยังไม่ตื่นหรอกครับ..
"ทานไรมั้ย?" สีครามถามผม
"..อืม…..มีไรกินบ้างล่ะ?"
"ฮ่าๆ ไม่รู้เหมือนกัน..ยังเช้าอยู่เลย" เขาว่าพร้อมหัวเราะน้อยๆ "..พวกมันยังไม่ตื่นกันหรอก...ไป...เดินเล่นกันมั้ย?"
มือใหญ่ยื่นมาตรงหน้าผมพร้อมรอยยิ้มหวานๆ ผมมองซ้ายทีขวาทีไม่เห็นใครอยู่แถวนั้น..เลยตัดสินใจเอื้อมไปจับตอบ
เราเดินเล่นบนฟุตบาทไปตามหาด ลมอ่อนๆยามเช้าพัดผ่านจนก้านมะพร้าวโยกไหวเล็กน้อย..อากาศดีจนรู้สึกสบายตัว ผิดกับหน่วงๆเมื่อวานลิบลับ
นาฬิกาบอกเวลาเกือบหกโมงครึ่ง..ร้านรวงมากมายยังปิดบริการ..คนที่ผ่านทางก็นับคนได้ ผมเลยจูงมือเขาแบบไม่อายใครเท่าไหร่ เราบังเอิญเจอร้านกาแฟโบราณแบบรถเข็น เลยซื้อติดมือกลับมาพร้อมปาท่องโก๋ถุงใหญ่
"…กานดาๆ"
"อะไร?"
"ดูนี่สิ~"
หมอนั่นชูสิ่งที่อยู่ในมือให้ผมดู มันเป็นปาท่องโก๋ที่ถูกบีบตรงบีบด้านหนึ่งจนบี้แบนน่ะครับ
"..อะไรของมึงวะ?"
"รูปหัวใจไง~" มันว่า แล้วดึงสองด้านให้แยกออก "เค้าทำรูปปาท่องโก๋เป็นแบบนี้ก็เพราะ..ปาท่องโก๋ก็เหมือนหัวใจ..ครึ่งนึงให้คนที่รักที่สุดไป อีกครึ่งนึงเก็บไว้กับตัว.."
หมอนั่นยื่นครึ่งนึงมาให้ผมพร้อมรอยยิ้มหวานๆ ผมก็รับมายัดเข้าปาก..แล้วเหลือบมองอีกครึ่งที่หมอนั่นกำลังจะกิน..
ควับ!
"..งั้นสำหรับมึง ต้องให้กูทั้งดวงแล้วล่ะ.."
นั่น..พอเล่นมุขเสี่ยวไปก็อ้าปากหวอพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว ผมก็จัดการอัดชิ้นที่แย่งมาจากมือเมื่อครู่เข้าปาก แล้วเดินนำลิ่วๆพร้อมหัวเราะลั่น
ร่างสูงวิ่งตามผมมา แล้วเดินตะแคงข้างหันหน้ามาทางผมพร้อมหยิบปาท่องโก๋อีกชิ้นยื่นให้
"ครับๆ ของผมน่ะให้ทั้งดวง.....แล้วถ้ากานดาล่ะ?..จะให้เท่าไหร่?"
ผมรับมาพร้อมกระตุกยิ้มที่มุมปาก
"อันเนี้ย!" ผมบิออกมาเพียงนิดหน่อยแล้วยัดเข้าปาก "ให้แม่"
"อ่าฮะ"
"อันเนี้ย!" บิออกมาอีกกระจึ๋ง "ให้พ่อ"
"อือหึ"
"อันเนี้ย!..ให้พี่มายด์"
"อะฮะ"
"อันนี้ให้ป้าน้อย อันนี้ให้น้องนาเดีย"
"..อะครับ.." หมอนั่นเริ่มยกมือเกาศีรษะ..
"อันนี้ให้ไอ้ตั๊มไอ้กรังไอ้กลอน..ไอ้เอ็กซ์ไอ้ไวน์..ไอ้จิ๊บไอ้วุ่น..ไอ้บูม..ไอ้เท่าฟ้า.."
"……จ้ะ…." เริ่มยิ่มเจื่อนแล้วล่ะ..
"อันนี้ให้พวกเพื่อนในห้อง"
"…………..ฮะ….."
"อันนี้ให้..เอิ่ม..พวกอาจารย์..."
"………………ครับ…….."
"อันนี้ให้น้องน้ำมนต์ ไอ้โย น้องอาร์..น้องแชมเปญ..."
"..มีของน้องแชมเปญด้วยหรอ?"
พอมันถาม..ผมที่ยังไม่ได้เอาไอ้เสี้ยวเล็กๆนั่นเข้าปากก็เลยมองชิ้นแป้งทอดที่บิออกมานิดหน่อยนั่นอย่างชั่งใจ..ก่อนจะยกมันขึ้นไปยัดเข้าปากอีกฝ่ายซะเลย
"อ่ะ…ไม่มีของน้องแชมก็ได้"
เท่านั้นแหละไอ้หน้าหงอๆเมื่อครู่พลันยิ้มแก้มแทบปริ "โอเค แล้วไงต่อครับ"
ผมดึงนิ้วออกจากกลีบปากมัน แล้วเฉียดเช็ดๆที่ชายเสื้อ ในมืออีกข้างก็ยังถือปาท่องโก๋ครึ่งชิ้นที่เหลือไว้....ด้วยหมดมุขที่ว่าจะเอาให้ใครต่อดีแล้ว...
"…….อืม…."
"…ที่เหลือนั่น?"
"……..ให้……………." ผมฉีกยิ้มกวนตีนใส่มัน แล้วโยนไอ้ครึ่งชิ้นนั่นเข้าปากหงับ! "…ให้ตัวเอง!!!"
"ง่ะ!?!"
"ฮ่าๆๆ"
..โอย..สะใจได้แกล้งคน..สมน้ำหน้ามัน! คิดจะคาดหวังอะไรละ..กร๊ากกกกกก...
ผมหัวเราะเสียงดังตอนที่วิ่งหนีมัน ถุงกาแฟที่ถืออยู่กระฉอกนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้สนใจ ยิ่งนึกย้อนถึงภาพของไอ้หน้าหล่อที่กำลังอ้าปากอึ้งตะลึงค้างแล้วมันโคตรรรจี้!
ไม่นานผมก็รู้สึกได้เลยว่าร่างตัวเองลอยขึ้นเหนือจากพื้นจนร้อง 'เหวอ' แล้วคว้าไหล่กว้างๆนั่นไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว หมอนั่นขยับแขนนิดหน่อยร่างผมก็แหมะอยู่ในอ้อมกอดนั้นๆอย่างช่วยไม่ได้
"เฮ้ย!!!!"
"ให้โอกาสอีกรอบ!" มันว่า..สีหน้าแม่งไม่ยอมแพ้ชัดๆ พร้อมชูปาท่องโก๋อีกตัวขึ้นมาให้ผม
"เล่นอะไร! ไม่เอาแล้ว!! ปล่อยว้อย!!"
อายสิครับ! ก็แหม..พอพระอาทิตย์ขึ้นมาได้สักพักก็เริ่มมีนักท่องเที่ยวออกมาดูทะเลยามเช้ากันแล้วน่ะสิ! แล้วตอนนี้มันก็กึ่งอุ้มผมอยู่ด้วย!
"...'หัวใจ' ดวงนี้...กานดาจะให้ใครบ้าง?"
มันถามเสียงหวานๆ..แต่รู้เลยว่า 'แกล้ง' กันอยู่แน่ๆ!!!
ผมถลึงตามองมัน ตั้งใจจะด่า..แต่กลายเป็นว่ามันยัดสิ่งนั้นลงในมือผม แล้วรอฟังคำตอบเต็มที่ ผมเลยรีบๆบิดออกมานิดหน่อยแล้วยัดเข้าปากมันทันที
"เอ้าๆ! นี่ไงๆ!"
"อือหึ?"
…..มันยักคิ้วข้างหนึ่งท้าทายตอนที่กำลังเคี้ยวหงุบๆ....
ผมเลยดึงออกให้มันเหลือครึ่งเดียว
"เอ้าาา!!! นี่ๆๆ!!"
"..อาฮะ?"
……มึงกวนตรีนกรู๊วววววววววว!!!!!!.....
"สีคราม..ปล่อย!!! คนมองใหญ่แล้วว้อยยยย!!!!"
"ก็..มันยังเหลืออีกตั้งครึ่งนี่.." ดู..ดูมันทำเสียงเข้า....แถมยังทำหน้าออดอ้อนยังกับว่าน่ารักตาย...แล้ว...หัวใจกูจะเต้นถี่ทำแป๊ะอะไรวะเนี่ย!!!!
"……"
"หืม?"
ผมกัดฟัน..แล้วจำใจยัด..ย้ำคำว่า 'จำใจ' นิดนึงนะ..ปาท่องโก๋ทั้งชิ้นเข้าปากมันไปอย่างเสียมิได้
"ให้หมดแล้ว! เอาไปหมดทั้งใจเลย! วางกูลงเดี๋ยวนี้นะโว้ยยย!!!"
มันพยักหน้าหงึกหงักรับรู้ แล้วยื่นแก้มตึงๆมาใกล้ๆปากผม
"เร็วเข้าๆ! คนมองใหญ่แล้วนะ!"
..แถมยังรบเร้าด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะอีก..
แม่งงงง จะเอาอะไรกะกูวะ...ให้ไปหมดทั้งใจแล้วยังไม่พออีก! จะให้กูหอมแก้มอีก!!
พอผมรีบๆทำตามคำขอเร็วๆนั่นแหละ..มันถึงจะยอมปล่อยผมให้ลงสักที..
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
"แต่นแตนแต๊นนนนนนนนน~~~~~!!!!"
กระดาษสีขาวแผ่นหนึ่งวางโปะให้เห็นชัดเจนอยู่ตรงหน้า พิจมองเห็นตารางตัวอักษรต่างๆนานาถูกขีดเขียนไว้ด้วยลายมือแบบ...ลวกๆ...สมกับเป็นหัวหน้าแก๊งค์ยาดองสาวจริงๆ...
ไอ้จิ๊บยืดอกอย่างภาคภูมิใจตอนที่มันเสนอแผนงานให้ผม..
หัวข้อที่ถูกเขียนด้วยตัวอักษรสีชมพูหวานบาดตาเด่นชัด..แต่อักขระช่างล้ำลึกยิ่งนัก..ถึงอย่างนั้นก็พอจะอ่านออกได้ความว่า...
'ตารางปฏิบัติการณ์เพื่อปิดเทอมแสนสุขสันต์ของพวกเรา!'
…..ใครแม่งคิดชื่อวะ.....
"ไรของมึงเนี่ย?"
ไม่ใช่ผมหรอกครับที่ถาม..ไอ้ตั๊มต่างหากที่กำลังจะด่ามันก่อน..
"โหยแสรดดด นี่ไง! ตารางปิดเทอม..พร้อมรายนามผู้ประกอบการเขียนป๊าบๆ กูนั่งทำอยู่สองคืนเลยนะห่าน!"
"นั่นแหละ! มันคือเชรี้ยอะไรหรือครับ?"
"..ก็เนี่ย..จะเป็นปิดเทอมสุดท้ายที่พวกเราจะนั่งชิวแตกอยู่แบบนี้แล้วไงล่ะ!"
มันว่า ก่อนจะพล่ามยาว
"ปีหน้าเราก็จะขึ้นม.6แล้วนะแก..ไม่มีเวลามาเที่ยวเล่นกันแล้ว เชื่อว่าพวกมึงก็คงจะเครียดอ่านหนังสือสอบกันหูหลับตับไหม้แน่ๆ เพราะงั้น 'นี่!' จะเป็นแผนการปฏิบัติครั้งสุดท้ายที่พวกเราจะได้ทำกันในม.ปลายจนกว่าจะเอนทรานซ์เสร็จ!"
"…เรื่องนั้นกูไม่มีปัญหาว่ะ" ไอ้เอ็กซ์สอดขึ้นมาตอนที่เอาเฟรนฟรายด์เข้าปาก
พวกผมเลยหันไปตวาดพร้อมกัน "โอ้วแหม..พ่อเจ้านักบอลอาชีพพพพ~"
"น้อยๆหน่อยเหอะสัสเอ็กซ์...ได้ข่าวว่าพาทีมแพ้รอบชิงไม่ใช่หรอวะ?"
เท่านั้นแหละมันเลยเริ่มทำหน้าเหี้ยๆ
"เออไอ้ฟาย! ก็วันนั้นพวกมึงเสือกมีปัญหาส่วนตัวกันแทบทุกคนไม่ใช่หรอวะ! กูก็ต้องมีกังวลบ้างแหละไอ้ห่า! เหรียญเงินก็บุญโขแล้ว..อีกอย่าง.....พอเรื่องแก๊งค์เชรี้ยๆนั่นฟาดเข้ามาทีนึง...แม่งไม่มีใครไปเชียร์กูสักตัวนอกจากไอ้ไวน์...กูไม่น้อยใจก็ถือว่ามากพอแล้วว่ะ!!!!"
…มัน 'งอน' ครับ…
"โอ๋ๆ สุดสวยของพี่~ อย่างอนเลยนะคนดี๊คนดี~"
นั่น..เชรี้ยตั๊มเสือกกวนอีก..
ไอ้เอ็กซ์สะบัดหน้าหนี
"ก็แล้วทำไมพี่ไม่ไปเชียร์น้อง...อย่าให้จับได้เชียวว่าแอบมีกิ๊กใหม่....น้องจะงอนละนะ"
"…โหยไอ้สัส...ตัวก็ควายเสือกมาดัดเสียง......."
"อ่าวไอ้ผัดหมี่นี่.." มันลุกพรวดทำท่าจะขยี้ไอ้ตั๊มให้ตายคาตรีนเล่นเอาลุกขวางกันแทบไม่ทัน
เสียงหัวเราะเอ็ดตะโรเรียกร้องความสนใจจากคนในร้าน ยังดีที่ที่เรานั่งอยู่มันอยู่ในหลืบแมคโดนัลด์พอดี เลยไม่ใคร่จะได้รบกวนใครเท่าไหร่
"..น่าสนุกจังนะครับ.." ลาล่าพูดเสียงหงอยๆหลังจากฟังplan..เพราะมันติดเรียนพิเศษเกือบตลอดปิดเทอม ไปมาแค่บ้านกับพญาไทเท่านั้นแหละ..
วุ่นได้ฟังดังนั้นก็รีบต่อ "..แต่เราเช็คตารางเรียนของลาล่าแล้วนะ มีสองทริปที่แกไปได้ด้วย.....ดรีมเวิลด์กับเขาใหญ่ไง"
"เพราะงั้นมึงไม่ต้องน้อยใจหรอกว่ะ! ตั้งใจเรียนเผื่อพวกกู..จะได้เอามาสอนล่วงหน้าไง" ไอ้กรังว่าบ้าง "เดี๋ยวจะซื้อของมาฝากแน่ๆ!"
"….แต่ดูจากplanแล้ว...นี่กะไม่ให้มีวันว่างๆเลยใช่ป่ะ.....เหม็นขี้หน้ากันตาย.."
ผมว่าไปโน่น เลยโดนไอ้จิ๊บตอกกลับ
"พอได้จากกันก็คือ 'จากกัน' เลยนะว้อยไอ้เดียร์!"
"ใช่ๆ! ดังนั้นอย่าบ่น แล้วก็ทำตามแผนซะ!"
"กูก็ไม่ได้หมายความว่า......."
"เฮ้ย ช่างเชรี้ยเดียร์เหอะ..แม่ง....ชีวิตมันมีแค่3Sเท่านั้นแหละ"
ไอ้ไวน์ขัดขึ้นมากลางวง พวกมันรีบเสนอหน้าถาม
"อะไรของมึงวะ...ทรีเอส?"
คิ้วเรียวสวยของมันยักขึ้นนิดหน่อยตอนที่ว่า
"Sex, Sleep, Studyไง"
"กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
"อิสส จัทส์ ออนลี่ ยูวววว!!!!!!!!!!"
ผมตวาดลั่นพร้อมลุกขึ้นยืนด้วยความ..เอ่อ..ยอมรับก็ได้ว่าเขินอาย..พวกมันเห็นดังนั้นยิ่งหัวเราะกันยกใหญ่ พอได้ยินเสียง 'หึ' เบาๆจากคนข้างตัวก็รีบหันควับตาเขียวปั๊ดไปมอง 'ไอ้ตัวต้นเหตุ' เรื่องทั้งหมดทันที!
"ฮะ..ขอโทษครับขอโทษ ใจเย็นนะกานดา"
มันว่ายิ้มๆ แต่เรื่องอะไรผมจะให้อภัยมันง่ายๆล่ะครับ!!!
"…อะ จริงสิ วันที่ไปน้ำตกกูไปไม่ได้นะ.....เพื่อนในห้องมันจัดทริปไปปายพอดี"
"อ้าวหรอ?"
"ถ้ามึงไม่ไป..ไอ้เดียร์ก็เหงาแย่ดิวะ!"
"…ใครเหงา? มึงพูดให้มันดีๆนะเว้ย....."
"เออๆ พ่อซีนเดเร่!"
ปิดเทอมสำหรับผมคือการเคลียร์ห้องครับ(เช่นพวกเอกสารอะไรประมาณนั้น เก็บไว้ดูตอนเอนท์) แต่เพราะห้องถูกรื้อไป ชีทเชิ้ทกระจายหายวับไปกับสายลมหมดแล้ว..กะจะหาวันว่างๆไปซื้อแถวจัตุจักรเหมือนกัน..ดูจากโปรแกรมแล้วเหลือเวลาอีกวันสองวันเท่านั้นอ่ะ...
…ก่อนจะเดินทางสู่ทริปแรก...
'เชียงใหม่' …บ้านเกิดผมเอง...
ความคิดเห็น