คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #56 : CHAPTER 55 ปิดเทอมเล็ก เด็กๆอยากชิว~
คิดว่าผมจะรอดกันหรอ...
ถูกครับ......
ก็ถ้าหมอนั่นตั้งใจว่าจะ 'ตื้อ' แล้ว….ผมก็ปฏิเสธไม่ไหวอยู่ดี....
"อืม…"
ผมครางเบาๆเมื่อเขาไล้ริมฝีปากไปที่ใบหู แล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่
"ไม่เอาแล้วนะ"
"..ก็ไม่ได้บอกสักคำว่าจะต่อ.."
"……เดี๋ยวต้องไปคอน...."
"ครับ..รู้แล้ว..."
"เพราะงั้น..........."
"หืม?.."
"เลิกเล่นได้แล้วว้อย!!"
ตวาดฉับพลางตั้งท่าจะขืนตัวออกจากอ้อมกอดดังกล่าว หมอนั่นรีบขอโทษขอโพยแล้วดึงผมกลับลงมานั่งเหมือนเดิม
..อากาศร้อนจนตัวเหนียวเหนอะหนะ..
..แต่ก็ไม่อยากลุกไปไหนเหมือนกัน..
เขากอดผมจากด้านหลังไว้หลวมๆ เอนหลังพิงกับกำแพงด้านหนึ่ง..ส่วนผมก็ซบเขาอีกที..ไม่ต้องบอกก็คงรู้สินะว่าเราทั้งคู่อยู่ในชุดวันเกิด เนื้อกระทบเนื้อและมีเหงื่อออกพอประมาณ
…..ก็…...มีความสุขดี..
"กี่โมงแล้ว..?"
"…ห้าโมงครึ่งครับ ยังมีเวลาน่า" เขากระชับอ้อมกอดเข้าไปมากขึ้น จนผมต้องถองแรงๆสักทีหนึ่ง
หมอนั่นคลายมือจากเอวผม แล้วเลื่อนไปบีบมือผมเล่นเบาๆ ผมก็กางมือเหยียดออกให้ประสานกัน สีครามนิ้วยาวกว่าผมข้อหนึ่ง..มือมันใหญ่เกินไปเอง แต่เวลากุมให้ความรู้สึกประมาณอยากจะปกป้อง..มากกว่าอยากจะครอบครองซะอีก..
"เล่นไอ้นี่กันดีกว่า..อยากกินไข่พะโล้ โป๊ะ!"
"…หืม? เล่นไงอ่ะ?"
หมอนั่นถามผม..เล่นเอากลั้นหัวเราะแทบไม่ทัน
"แบมือ กำมือ แบบนี้ไง....เคยฟังริงโทนไอ้เอ็กซ์ไอ้ไวน์ป่ะ?"
"อือหึ"
"อยาก-กิน-ไข่-พะ-โล้-โป๊ะ!..ตรงนี้แบมือทั้งสองข้างแบบนี้..อือๆ"
"…อืมหึ...แล้วร้องไงต่ออ่ะ?"
"อยากกินไข่พะโล้ โป๊ะ! กินกับแกงกะหรี่ โปะ! อยากกินกล้วยบวชชี..กะหล่ำปีน่ากินๆ..โป๊ะๆๆ!"
ทันทีที่ร้องจบก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากคนข้างหลังเบาๆ พอจะหันไปมองก็เลยโดนปล้นจูบไปซะงั้น หมอนั่นยิ้มระรื่นแล้วงับจมูกผมเบาๆก่อนจะจับผมเอนพิงกับแผ่นอกนั่นแน่นๆ
"..ดีจังเลยกานดา.."
"อะไร?"
"ได้อยู่แบบนี้บ้าง...ดีจังเลย..."
"…สีคราม..."
"สบายๆ ไม่ต้องคิดอะไร..มีความสุขไปวันๆแบบนี้.."
"………."
"….ปิดเทอมแล้วนะ..."
"…อือ"
"….อยู่ด้วยกันนะ"
"อือ"
"อีกไม่นานก็จะครบสองเดือนแล้ว..แก๊งค์นั่นจะถูกทำลาย..."
"..! อย่าพูดเรื่องเครียดตอนนี้สิ!"
เขายิ้ม แล้วดึงมือผมไปจูบ
"ก็หลังจากนั้น..จะพาไปเที่ยวทะเล..น้ำตก..ภูเขา..."
"….กลับเชียงใหม่ด้วย"
"ครับ กลับเชียงใหม่ด้วย"
"….ไปส่งด้วย"
"ครับ ไปอยู่ด้วย"
"….เอาให้จริงนะ.."
"เคยพูดโกหกด้วยหรอ..?"
"….บ่อยไป"
"ไม่จริงสักหน่อย!"
"ฮ่า นี่ไง โกหกแล้ว!" ผมเอานิ้วชี้จิ้มแก้มมันเบาๆ หมอนั่นทำปากจู๋งอนๆ..แต่ก็เอาแก้มด้านที่ถูกจิ้มมาถูๆกับแก้มผม
"งั้นเดี๋ยวซื้อทีวีมาใส่ไว้ในห้อง..ซื้อเตียงด้วย"
"….เปลืองน่า...พี่ดาวเสาร์บอกว่าจะซื้อคืนให้"
"นั่นก็เงินที่จ้างพี่เค้าไปน่ะแหละ..จะเหลือพอซื้อรึเปล่ายังไม่รู้เลย..."
"ทำไมล่ะ?"
"…..ไหนบอกไม่อยากพูดเรื่องเครียดไง?" สีครามกระตุกยิ้มยวน
"ก็พูดให้อยากรู้ทำไมล่ะ!"
"ฮะๆ ล้อเล่นๆ อะ..จุ๊บ~ หายโกรธแล้วนะ?"
อึก!
โดนมันขโมยจูบเบาๆรอบสองยังพอทำเนา..แต่ไอ้ข้อหาทำหัวใจกระดอนนี่มันไม่น่าให้อภัย!
"ปล่อยเลย จะไปอาบน้ำ"
"หืม? อีกรอบหรอ?"
"..ก็มันเหนียว อย่าให้สาธยายนะว่าใครแม่งทำไว้ เดี๊ยะๆ!"
ผมชี้หน้ามันอย่างคาดโทษแล้วคว้าๆเอาเสื้อมาสวมไว้ก่อนจะลุกจากผ้าห่มแล้วเดินเข้าห้องน้ำ แต่อย่าหวังว่าจะให้มันได้มีโอกาสเดินตามมาครับ..ไม่งั้นไม่ได้ไปคอนแน่ๆ..
..ดีนะที่มันทำเบาๆ...
ไม่งั้นไม่เดินปร๋อขนาดนี้หรอก...(ถึงจะเสียดๆในช่องนั้นบ้างก็เหอะ..)
พอผมเดินออกจากห้องน้ำในชุดไปรเวทเรียบร้อย..สีครามที่รอต่อคิวอยู่ก็หอมแก้มผมทีนึงแล้วเดินเข้าไปอาบบ้าง ผมเลยได้เวลาโทรตามไอ้บูมสักที
((ว่าไงเดียร์?))
"เออมึง พร้อมยัง อีกสัก15นาทีกูจะออกแล้วนะ"
((เออๆ เดี๋ยวกูไปด้วย..ไอ้เท่าฟ้ามันไปปิดโปรเจคเมื่อเย็น คุณลูกหนูก็ไปด้วยนะ))
"กูรู้ละ เดี๋ยวเจอกันที่รถเลยนะ"
((เออๆ แต้งส์ว่ะ))
พวกผมก็เดินทางไปโรงเรียนในเวลาหกโมงครึ่งเป๊ะๆครับ
ไปถึงก็เจอไอ้ไวน์ไอ้เอ็กซ์แล้วก็สาวๆคอนแวนต์เพื่อนน้องแชมเปญยืนรอกันอยู่แล้ว หลังจากขอถ่ายรูปสีคราม(!?)เสร็จก็สนทนาเล่นๆกันไปสักพักใหญ่ ไอ้บูมก็ร่าเริงมากขึ้นแล้วหลังจากที่ป่วยไข้มานาน แถมยังมีหน้ามาบอกผมว่า 'มันไม่มีทางเรียนตก' ด้วย..
คุณลูกหนูยืนเงียบอยู่ไม่ห่าง แต่ปกติแล้วเวลาไม่มีเพื่อนคุย..คนปกติจะต้องก้มหน้าก้มตาเหนียมอาย..แต่หล่อนไม่ครับ..เชิดคางหยิ่งทระนงเหมือนเดิม เธออยู่ในชุดเสื้อตัวโตๆของบูมกับกางเกงขาสั้นสามส่วนประหนึ่งเด็กฮิพฮอพ ซึ่งบูมมันก็แซวด้วยการถอดหมวกแก๊ปใส่ให้หล่อนอีกที
'…สุดท้ายยยยย เรื่องราววววววว ว่างเปล่า......'
ไอ้กลอนครับ..หน้าขาวๆมันขึ้นหราที่หน้าจอเลยทีเดียว
ปิ๊บ!
"ว่าไงไอ้สัส มึงสายละนะ..เค้ามากันครบแล้ว"
((ใครบอกให้พวกมึงรอกูละวะ ไปกันก่อนเลยเด่ะ!! เดี๋ยวกูซ้อมรอบสุดท้ายแล้วขึ้นเลยเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ เอ้อ! ไอ้บูมมาแล้วใช่ป่ะ? แขนมันหายยัง?))
ผมหันไปมองบูม "ยังไม่หายหรอก แต่ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ"
((โอเคๆ กูโทรมาถามแค่นี้แหละ! อย่าบอกมันนะ..คืนนี้กูมีเซอร์ไพร์สแม่ง))
"คร้าบๆ ไม่บอกก็ได้..เฮ้ยบูม!!"
ผมแกล้งเรียกชื่อไอ้บูมดังๆใส่หูโทรศัพท์ครับ
((ไอ้สัสเดียร์!!!!!!!))
ผลตอบรับดีเยี่ยมคือเสียงตวาดแว้ดๆออกมาทันที หัวเราะนิดๆหน่อยๆแล้วบอกลากดวาง
ก่อนจะมุ่งหน้าสู่โรงยิมกว้างที่ชั้น3 เหนือโรงอาหาร ก็เป็นสถานที่ปกติที่ใช้เล่นคอนเสิร์ตนั่นแหละครับ แบบว่ามันเก็บเสียงได้นิดหน่อย..ดีกว่าเล่นกลางสนามเยอะ อีกอย่าง..พยากรณ์อากาศบอกว่าคืนนี้ฝนจะตกด้วย
เรายกขบวนกันขึ้นไปก็เห็นร้านน้ำ กับร้านขนมจุกจิกตั้งเรียงตรงทางเข้า
สีครามซื้อกล้วยดิพให้ผม (มันคือกล้วยเคลือบช็อคโกแลตเป็นไม้น่ะฮะ) เลยโดนไอ้เอ็กซ์แซวจ๋า..ไวน์มันเลย 'ต้อง' ซื้อให้บ้าง..(พวกมึงไม่รู้สึกว่าหน้าที่มันกลับๆกันบ้างหรอ?)
เข้าไปก็คนเยอะน่ะแหละครับ ล่อมากันซะครึ่งโรงเรียน ดีนะที่โรงยิมนี่มันกว้างแบบกว้างงงงงงงมากๆๆๆ เริ่มมีคนมาจัดเครื่องเสียงอะไรแล้ว แต่ยังไม่เห็นเงาของคนในวงสักกะคน ไอ้กรังเป็นส่วนหนึ่งของสต๊าฟงานครับ..มันกำลังจัดตำแหน่งไฟ..ดูวิ่งวุ่นๆ ทิ้งให้คู่หูมันยืนม่อสาวจากโรงเรียนข้างๆอยู่ ไอ้ตั๊มคงเข็ดกับเด็กโรงเรียนสตรีล้วนไปพักใหญ่ล่ะ..
"เฮ้ย เดียร์ๆ!"
เสียงแปดหลอดของไอ้จิ๊บดังขึ้น มันวิ่งกระหืดกระหอบมาพร้อมแก้วพลาสติกแบบมีฝาปิดเรียบร้อย
"เฮ้ย มาคนเดียวหรอวะ?"
"ป่าว มากับพวกโซ่กะแกง ไอ้วุ่นผ่านออดิชั่น..เลยเตรียมขึ้นร้องอยู่"
มันยิ้มยิงฟันพลางยื่นแก้วน้ำแก้วนั้นให้กับผม
ผมก็รับไว้ ดูดจร๊วบไปได้คำก็โวยวาย "ไอ้สัส! เหล้านี่!"
"กร๊ากกกกก แล้วใครบอกมึงว่าเปปซี่ละวะ!!!"
ผมมองสภาพแก้วครับ..คือนึกออกใช่มั้ย..มันเป็นแก้วที่มีฝา..แล้วก็มีหลอดเสียบจึ๊กอยู่ด้านบน..ส่วนของเหลวข้างในมันน้ำเมาครับ.........กินแบบนี้มันแปลกๆว่ะ....
"ก็เดี๋ยว'จารย์จะว่าเอา เครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ในโรงเรียนนะว้อย"
"แล้วยังเสือกเอาเข้ามาอีก"
"ปาร์ตี้โนแอลกอฮอลล์ไม่มีในโลกกกก!!!!" มันเถียงหัวชนฝาแล้วแย่งแก้วคืนทันที
"เออๆ วันนี้ขึ้นกี่คนอ่ะ?"
"..เห็นว่ามี4...ไอ้กลอน วุ่น พี่ป็อบ แล้วก็ฝ้ายห้องศิลป์" มันไล่รายชื่อ "ส่วนเครื่องอื่นๆก็แล้วแต่ไล่กันไป..งัดทุกคนที่เล่นได้มาเล่นเลยอ่ะ ฮ่าๆ มันเป็นคอนยาว...กว่าจะเลิกโน่น...เที่ยงคืน เชื่อกู"
"..อืม…พรุ่งนี้กูทำงานแต่เช้านะ..."
"งั้นจะสงเคราะห์ให้เลิกตีสองล่ะกัน ถือว่าเอาบุญนะเนี่ย.......เฮ้ย สัสตั๊ม!! เลี้ยงกูด้วยยย"
มันโบกมือลาผมแล้ววิ่งไปทางเชรี้ยตั๊มที่กำลังต่อคิวซื้อกล้วยดิพครับ แม่งเลยตั้งท่าจะต่อยกันแบบหยอกๆเพราะไอ้ตั๊มมันกำลังเล็งสาวที่ต่อคิวอยู่ด้านหน้าพอดี การเรียกร้องความสนใจเป็นแผนนึงของมันละ
ผมเห็นป้ายไฟเขียนว่า ' K L O N ' ด้วย…มีพัดมีโปสเตอร์ยังกับคอนเสิร์ตวงเกาหลี
"ไปตรงนั้นกัน"
สีครามชี้ไปทางไอ้กรังไอ้บูมที่โบกมือหยอยๆอยู่กลางโรงยิม ไม่ได้อยู่ติดกับเวทีเท่าไหร่แต่ก็มีที่ว่างพอโยกได้บ้าง
..มีอีกอย่างที่ผมพอสังเกตได้..
ผมไม่ได้เดินชนกับใครเลยทั้งๆที่คนเยอะแยะขนาดนี้
ร่างสูงข้างๆเดินตามผมอยู่ก็จริง แต่เขามักจะดึงแขนผมให้หลบทางโน้น โอบไหล่เอี้ยวตัวให้ผมด้วยท่าทางที่เป็นธรรมชาติสุดๆ..จนเรียกได้ว่าถ้าผมไม่สังเกต..ผมก็จับทางมันไม่ได้หรอก...ทำเหมือนกูจะไปซุ่มซ่ามเดินเหยียบตีนใครง่ายๆอย่างงั้นแหละ
"พี่กลอน! พี่กลอน!"
"น้องโย!!!! เท่ที่สุดอ่าาาาา"
"น้องน้ำมนนนนนนต์ เลิฟลี่~~~~~"
นั่นครับ เสียงกรีดร้องสนั่นมาตามทางนั่นทำให้ผมพอรู้แล้วว่าพวกมันเยื้องยุรยาทมาถึงแล้ว..แหม..ก็ 'รักร้าย' ทั้งทีนี่นา.....ถึงจะเป็นเกย์(!?!?)แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความนิยมตกสักหน่อย
* ซา หวาด ดี คร้าบบบบบบบบ *
ครับ..คำแรกที่ทำเอาผมต้องยกมืออุดหูเมื่อเสียงกรี๊ดสนั่นโรงยิม มีเสียงกลองตีแทรกขึ้นบ้างเล็กน้อย..แต่ก็โดนเสียงกรีดร้องนั่นกลบซะมิดแล้วละครับ
ทั้งๆที่เพลงยังไม่ขึ้น แต่ก็มีหลายคนที่ลุกขึ้นมากระโดดเหยงๆ ผมเห็นว่ากลอนกวาดตามองหาพวกผมอยู่ครู่หนึ่ง พอเจอก็เลยพูดต่อ
* สำหรับคอนเสิร์ตในวันเน้! แน่นอน..เราฉลองให้กับทุกคนที่เพิ่งผ่านมรสุมสอบนรกโคตรบรรลัยกันครับ!! *
..เอาเป็นว่าแม่งมีเสียงกรี๊ดคั่นทุกคำพูดละกันครับ..
* ….ผมเองก็ได้มองไปรอบๆตัว...ช่วงนี้เจอเพื่อนๆอินเลิฟกันเต็มไปหมด! แถมยังหวานเลี่ยนจนผมอยากจะอ้วกก็มี! (โหย..มึงไม่ค่อยกัดกูเลยอ่ะ..) แม่งไม่เคยเห็นใจคนไม่มีคู่กันบ้างเลย!!!*
…ประโยคนี้มันชูไมค์ขึ้น แล้วเสียงโห่ร้องเคาะกลองก็ดังสนั่น ไฟโบกไหวๆให้พรึ่บพรั่บ..แหม..กองเชียร์ขาดใจจริงๆ...
กลอนดีดนิ้ว 'เป๊าะ' กลองก็เริ่มตี
* เพลงนี้มอบให้กับ...คนมีคู่! คนที่กำลังแอบชอบใครอยู่! ละกัน....นานานา...*
เอาเป็นว่ามันเริ่มด้วยเพลง 12345 I love you ครับ..เพลงฟังสบายๆให้โยกไปเรื่อยๆ แต่ประเด็นแม่งอยู่ที่แฟนๆมันจะร้อง 12345 I love K-L-O-N บลาๆๆ ครับ เรียกเสียงกรี๊ดกันไป
ผมก็ขำๆ โยกไปโยกมา ไอ้จิ๊บมันก็เอาเหล่าเครื่องดื่มของมันมายัดปากผมบ้างอะไรบ้าง แต่นึกออกป่ะ..ดูดหลอดอ่ะ -_-'' จ๊วบทีนึงก็แบบ...เอ่อ...กูกินได้รสมากเลยมึง หลังๆมันเลยดึงฝาทิ้งแล้วแดกกันกระจาย ฮ่าๆ
มันก็เปลี่ยนเพลงเร็วขึ้นเรื่อยๆ ไอ้พวกแม่งก็เต้นกันต่อ
* ..ร๊ากละมุนละไมติดตรึงไว้ในความทรงจำ ทุกๆการกระทำจดจำไว้.. *
"โอ้! โอ้! โอ้!"
* ..พิษรักรอยระบม ขื่นและขมระทมทรวงใน..จดจำไว้..จนชีพวาย... *
"-ปิ๊บ- -ปิ๊บ-"
โหว..เพลงนี้..ออริจินัลเค้ารุนแรงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย..
ผมคิดขำๆตอนถือแก้วไอ้จิ๊บอยู่ เลยเซไปชนสีครามนิดหน่อย.......หันไปขอโทษมันเล็กน้อย(จริงๆนะ..)แล้วให้ไอ้จิ๊บเทเพิ่ม..มาซดต่อ กร๊ากกกกกกก
* …มาโดดกันดีกว่าพวก!!..ช้านเป็นอะไรไม่รู้วววววววว....ยั้งใจไม่ค่อยอยู่..อุ้ว แปลกจริงๆ!! *
"เย้!! เย้!!"
และแล้วก็เห็นกระเทยสาวนางหนึ่งกระโดดขึ้นไปแดนซ์คู่ไอ้กลอนครับ ถ้าหากว่าเจ้าหล่อนตะครุบลวนลามขึ้นมาคงจะโดนเหล่าแฟนคลับรุมกระทืบแน่ แต่แกก็เต้นน่ารักๆไม่ได้ลามกอะไรมาก เรียกเสียงฮาซะมากกว่า..ไอ้กลอนเลยให้ร้องด้วยบ้าง มันยิ้มๆแต่เหงื่อซก..เลยมีกระเทยอีกคนกระโดดขึ้นไปซับเหงื่อให้ นั่นแหละเลยโดนFCการ์ดถีบลงมา ฮากันไป..
แปปนึงกลอนก็เปลี่ยนไมค์ให้ฝ้ายร้อง 'ที่เห็นและเป็นอยู่' แม่งรู้เลยว่าธีมคอนนี้โคตรรรจะอินเลิฟ.....
"กานดา..พอได้แล้วนะ"
นั่น..ผมโดนแล้วอ่ะ..โดนแย่งแก้วไปจากมือเลย
คือไม่ได้เมาหรอกครับตอนนั้น มันแค่กึ่มๆ..แต่ไอ้จิ๊บก็แจกเบียร์กระป๋องให้แล้ว แต่ก็โดนหมอนั่นแย่งไปจากมืออีก
"โหย สีคราม! ถ้าห่วงนักก็คอยดูแลดิวะ..จะลำบากอะไร.."
หมอนั่นทำหน้าเหมือนจะเถียงอะไรสักอย่าง แต่โซ่กับแกง(ซึ่งผันตัวมาเป็นสมุนยาดองอย่างเต็มตัว)เสือกจับล็อคสีครามไว้ แล้วเอาเบียร์กระป๋องนั้นแหละกรอกปากครับ
แต่แน่นอนว่าดิ้นแปปเดียวมันก็หลุดแล้ว แถมยังยกมือปิดปากมีคราบฟองฟอดไหลลงมาตามคาง..รู้เลยว่ามันไม่ยอมกินไปแน่ๆ
มันจับไหล่ผมเป็นสัญญาณว่ามันจะไปบ้วนทิ้งในห้องน้ำ ผมเลยดึงตัวมันไว้ก่อนแบบกวนตีนนิดๆ ฮ่าๆๆ
มันชี้นิ้วมาที่ปากตัวเองแบบพยายามอธิบายเต็มที่
ผมน่ะแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง กร๊ากกกกกกกกก (…หัวเราะบ่อยๆเนี่ยแสดงว่าเริ่มไปแล้วนะ..) เลยเขย่งตัวเอาหน้าเข้าไปใกล้มัน แน่นอน..แม่งไม่รู้เรื่อง..จนกระทั่งผมประกบปากกับมันน่ะแหละ
อึก..
ฮ่าห์~ สดชื่น..เบียร์นี่มันซ่าดีจริงๆ...
"ไอ้สัสเดียร์!!!!!!!"
เสียงเหี้ยกรังร้องพลางกระโดดเหยงๆ แทคทีมกับไอ้จิ๊บกระโดดขนาบข้างพวกผมเลย ผมก็งงๆว่ามันทำไรกันเลยขมวดคิ้วมอง..ทั้งๆที่มือยังกุมคอเสื้อสีครามอยู่แบบนั้นแหละ..
"…ทำ-ทำไรไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะพวกมึง!!! เค้ามองกันใหญ่แล้ว"
"..ก็ปล่อยให้เค้ามองปายยยยยย..."
"โหย..มึงน่าจับไปอยู่กับเชรี้ยตั๊มจริงๆ คอไม่แข็งแต่เสือกกินเร็ว!"
"ฮะ..ไม่เป็นไรหรอกกังหัน"
เสียงสีครามพูดพลางโอบเอวผมเข้าไปใกล้ แล้วโน้มหน้าลงมาแตะจมูกบนแก้มผมทีนึง..น่าแปลกที่ผมหัวเราะ แล้วเอนหน้าซบไหล่มันซะงั้น!
"อ่าวๆ เชรี้ยคราม..มึงก็เป็นอีกคนหรอวะ!!!"
เห็นท่าไม่สวย ไอ้บูมเลยดึงตัวผมแยกออกมา ผมเลยเปลี่ยนมากระโดดเย้วๆหน้าไอ้บูมแทน ลากคุณลูกหนูมาเต้นด้วย..ไม่ได้เข้าจังหวะหรอกครับ เอามันส์ไว้ก่อน..
คุณลูกหนูหัวเราะใหญ่ แต่ก็ชูไม้ชูมือไปกับผม มันก็เก้ๆกังๆอยู่หรอก...เหมือนหล่อนจะไม่เคยมางานอะไรแบบนี้(หนักกว่าผมอีก) ไอ้จิ๊บเลยมาร่วมด้วย..มันเต้นท่ากึกกือฮาๆให้พวกผมดู เล่นเอาหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
สักพักแม่งมีเสตจโผล่มาครับ เอ็กซ์มันออกไปโชว์เบรคแดนซ์เรียบร้อยโรงเรียนจีน ไวน์เลยเอาบ้าง...เข้าขากันดีซะจนผมไม่รู้ว่าพวกมันแอบซ้อมกันตอนไหนหรือว่าเป็นไปตามธรรมชาติกันเลยทีเดียว
..กลิ่นเหงื่อกับแอลกอฮอลล์เทราดรวมกันจนสับสนไปหมด..
จนผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเซๆแล้วก็โดนรวบให้อยู่ชิดอกไอ้คนที่มองผมเต้นมาตั้งแต่ต้น ผมเลยยกแขนขึ้นโอบไหล่มันหลวมๆ(กลัวล้มอ่ะ..) แล้วส่งเสียงเชียร์บ้างร้องตามบ้าง สะจัยย~
* ..ผมจะมอบเพลงนี้ให้กับคนๆนึง..เจ้าของรถเบนซ์สีดำสนิทที่ตอนนี้จอดรออยู่หน้าร้อยดอครับ...ไม่มั่นใจว่ามันจะไปถึงเค้ารึเปล่าอ่ะนะ ฮ่าๆๆ.. *
"ใครคะพี่กลอน!!"
"ใครอ่ะ!?!"
* …ชี่.. 'ความลับ' ครับ… * มันยกมือแตะปาก ทำเอาเสียงกรี๊ดสนั่นโรงยิมอีกรอบ รู้สึกได้เลยว่าถูกเบียดจากพวกที่อยู่ด้านหลัง ผมก็เลยยอมโดนเบียดแล้วโบกมือบ้าง อะไรบ้าง
* …อย่ามาถามได้ไหมว่าฉันชอบใคร...แอบมองใครคนไหนบ้างรึเปล่า.... *
..เพลงนี้ผมคุ้นๆครับ ทำนองไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไป..ออกแนวน่ารักๆดี..(หลังจากเล่นเพลงหนักมาตลอดเมื่อกี้...เพราะพี่ป็อบ(ม.6) เค้าขาร็อค..)
* …ที่ตัวฉันอยู่เคียงข้างเธอทุกๆคราว..ไม่เคยรู้ความหมายเลยใช้มั้ย.. *
"..อืม.."
"หืม? ไหวรึเปล่า?"
เสียงทุ้มกระซิบติดริมหูพลางโอบเอวผมเข้ามาใกล้ คนมันเยอะจนเบียดกัน..ไม่มีใครมองอยู่หรอก....แถมเสียงไอ้กลอนบนเพลงนี้...รู้สึกได้เลยว่ามันทรงพลังจน...ตรึงทุกคนรอบๆให้ทำได้แต่เพียงโยกตาม....
"ไหว..แค่มึนๆน่ะ..."
"ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ"
"ฮะ..กูไม่อ้วกหรอกน่า....." ผมเงยหน้าขึ้นจูบคางมันเบาๆ มือเกาะไหล่มันแน่นจนเสื้อเชิ้ตท่าจะยับแล้วล่ะ แต่พอถึงท่อนฮุคก็อดไม่ได้ที่จะร้องคลอตาม
สักพักฝ้ายก็ได้ครองไมค์มาร้อง 'กระเป๋าแบนแฟนยิ้ม' ของเดอะริชแมนครับ เพลงเร็วๆรัวๆเล่นเอากระโดดโยกหัวไปตามๆกัน เห็นไอ้จิ๊บหัวฟูแล้วทุกคนก็หัวเราะออกมา มันยังมีหน้าทำท่างอนๆสะบัดบ็อบ แล้วหันไปดึงตัวไอ้ตั๊มที่นั่งบนพื้นเพราะแม่งเมาแล้วขึ้นมาสะบัดหัวกับมันครับ
ยข ไอ้กรังวิ่งแทรกไปหน้าเวทียื่นกระป๋องเบียร์แบบยาวสีเขียวให้ไอ้กลอน มันหัวเราะ..แล้วยกขึ้นเปิดฝาฟองฟู่วววววว ยกดื่มนิดหน่อยแล้วส่งให้น้องน้ำมนต์ที่เพิ่งได้พักสลับตัวมือเบส
"หรือ..ว่าความรักยิ่งใหญ่กว่า เงิน-ใน-กระเป๋า-!!! ไม่เคยคิดเลยว่าดอกเบี้ยบานในธนาคารเท่าหร่ายยยยยยยยยยยย"
"เพลงนี้ร้องไงอ่ะ?" เสียงคุณลูกหนูกระซิบถามบูมครับ
"ฮ่าๆๆ ฟังไปก่อน เดี๋ยวก็ร้องได้เอง!" แฟนหล่อนหยิบดินสอขึ้นมาเคาะเล่นแล้ว ท่าทางอารมณ์อยากตีกลองมันจะเพลิน..นี่ถ้าแขนหายคงไปฟัดเจ็ดวันเจ็ดคืนแน่..
หลังจากนั้นก็สลับกันร้องใน4คนนั้นแหละ 'โปรดส่งใครมารักฉันที' กับ 'หยุด' และ 'วัดใจ'(เพลงประจำคอนเสิร์ตเลยจริงๆ) ก็มันๆไป..แต่เหนื่อยเป็นเชรี้ยเลย..เหงื่อออกแฉะหลังไปหมด..แต่อดยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ...
..เหมือนมาปลดปล่อยหลังสอบน่ะแหละ..
หลังจากเขย่าหัวจนสร่างเมาเรียบร้อยแล้ว เลยซัดไปอีกป๋อง..ตามด้วยลูกอมเรืองแสงที่โซ่แบ่งมาให้ ก็เป็นเพลงช้าๆคลอไปตามลม ให้โยกตามอย่างเดียว (เกินคำว่ารัก - Clash) ผมก็เอนหลังพิงร่างสูงแล้วโยกไปมา มันเลยได้โอกาสจูบแก้มผมอีกครั้ง ครั้งนี้ตัวผมมีกลิ่นเบียร์หึ่งเลยล่ะ..
* ..ฮะๆ ส่วนอีกเพลง!! ผมมีเรื่องอยากจะบอกเพื่อนผมคนนึง...เป็นคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันแล้วล่ะ!! ไอ้บูมอยู่ไหน? ไอ้บูมมมมมม!!!!!! *
กลอนร้องหา แต่มันไม่ได้หาหรอก เพราะพวกผมก็ยืนอยู่ที่เดิมตั้งแต่แรกแล้วล่ะ สปอร์ทไลท์ก็หมุนมาจับพรึ่บพรั่บ! เล่นเอาทุกคนแหวกทางให้ไอ้บูมแทบไม่ทัน แม้แต่คุณลูกหนูยังถอยออกมาเลยอ่ะ ไอ้บูมอ้าปากเหวอชี้หน้าไอ้กลอนทำท่าประมาณ 'มึงจะทำเหี้ยอะไรอีกครับ?'
หลายคนปรบมือส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันเกลียวกลาว ไอ้บูมมันก็มีแฟนคลับของมันอยู่แล้วอ่ะนะ(โดยทุนเดิม..)
"พี่บูม พี่บูม"
"น้องบูม น้องบูม"
"ไอ้บูม ไอ้บูม"
ส่วนพวกผมน่ะร้อง
"เชรี้ยบูม เชรี้มบูม"
พร้อมปรบมือเป็นจังหวะพร้อมกันทั้งแสตนท์ มีเสียงผิวปากวี้ดวิ้วกันตามประสา
* ..ไม่ต้องมองกูอย่างนั้นไอ้สัส แขนมึงยังไม่หาย...มึงคงตีกลองไม่ได้.... *
มือกีต้าร์ของวงที่ชื่อว่า 'เพย' ถอดสายคาดออก เป็นอันรู้กันล่ะครับ
* แต่กูรู้ว่ามึงดีดกีต้าร์ได้ว้อยยย!!!! ขึ้นมา!!!!! *
เท่านั้นแหละเสียงกรี๊ดต้อนรับแม่งดังสนั่นจนผมต้องโห่ตาม ไอ้บูมมันถลึงตาอึ้งๆ นิ้วที่ชี้อยู่เมื่อกี้เลื่อนไปเกาศีรษะพร้อมหัวเราะออกมาอย่างเสียมิได้ มันเดินตรงไปหน้าเวทีที่เค้าแหวกเป็นทางให้เสร็จสรรพ แปะมือกับคนรู้จักอย่างกะดาราฮอลลีวูด แล้วเท้าแขนกับเวที เหวี่ยงตัวเองขึ้นไปยืนเป็นอันเสร็จ
มันหยิบขาไมค์โยกเข้ามาใกล้ๆ แล้วว่า
* มึงทำเชรี้ยอะไรไม่คิดจะเตรี๊ยมกะกูก่อนเลยใช่ปะครับ? *
เล่นเอาฮาไปทั้งโรง
ไอ้กลอนหัวเราะใหญ่ตอนที่บูมมันกำลังลองเสียงกีต้าร์ แต่ดูมันขี้เกียจจูนแล้วก็เลยชะโงกไปพูดออกไมค์ต่อว่า
* เล่นเพลงไรบอกกูด้วย *
กลอนมันทำมือเป็นรูปปืน แล้วยิงเปรี้ยงมา * เรื่องนั้นมึงคิด..อยากจะร้องเพลงอะไรให้ใครบางคนก็บอกกูนะ *
บูมหัวเราะ แล้วยกมือซ้ายปิดสาธารณะชนว่ามันกำลังยกนิ้วกลางให้ไอ้กลอน..แต่ก็ปิดไม่มิดหรอก...เล่นเอาหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง แต่ก็จริงนะ..ไอ้ห่า..ไม่ให้กูซ้อมเลย..เสือกให้ขึ้นเวทีซะงั้น โน้ตเนิ้ตก็ไม่มี..ที่สำคัญ..แม่งยังไม่มีเพลงให้อีก!! ฮาไปมั้ย!!
ไอ้บูมเงียบไปพักหนึ่ง แล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดออกไมค์
* เพลงนั้นล่ะกัน *
* เพลงไรล่ะ? *
* เพลงนั้นแหละ!!! *
ดูมันหน้าแดงๆที่จะพูด ไม่มั่นใจว่าเพราะเขินหรือเมากันแน่..ไอ้กลอนหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางมันแบบนั้น แล้วหันไปกระซิบกระซาบกับสมาชิกเรียบร้อย..หันมาพยักหน้าให้ไอ้บูมทีนึง..
* one..two..three..!! *
เมโลดี้ขึ้นมา..ไอ้บูมก็กระซิบใส่ไมค์ว่า..
* …ตั้งใจฟังนะครับ... *
ทำเอาแฟนคลับมันโบกมือใหญ่ บางคนบ่นเสียดายว่าไม่ได้เอาป้ายไฟมาครับ(ฮา) แต่ไอ้คำนั้นที่มันพูดออกมาน่ะ.....อยากให้ใครบางคนฟังจริงๆมากกว่า..
คุณลูกหนูขมวดคิ้ว ยกหลังมือปิดปากตัวเองเป็นอาการอายนิดหน่อย
รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง รู้ว่าเหนื่อยถ้าอยากได้ของที่อยู่สูง
ยังไงจะขอลองดูซักที รู้ว่าเราแตกต่างกันเท่าไร
รู้ว่าเธออยู่ไกล อยู่สูงขนาดไหน ใครๆก็รู้เป็นไปไม่ได้หรอก
แต่คำว่ารักมันสั่งให้ฉันต้องปีนขึ้นไป
ตรงนี้ไอ้บูมร้อง กลอนมันก็ยิ้มๆปล่อยให้แม่งโซโล่ไป
แล้วถึงค่อยกลั่นเสียงออกมาตรงท่อนฮุค
ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงต้องลองดีซัก…วัน
อยากรักก็ลองเสี่ยง ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน
ลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายซักเพียงใด
ก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
ตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆ เธอคงไม่ว่ากัน
..ทุกคนกระโดดเต้น..แต่ไอ้กรังไปควบคุมสปอร์ทไลท์อยู่..แสงสีขาวชมพูสาดลงมาตรงตำแหน่งที่คุณลูกหนูยืนพอดี โหว..เตรี๊ยมกันไว้ขนาดนี้ใจไม่ละลายก็แย่แล้วครับ..
แม้ต้อยต่ำแต่ยังมีหัวใจ แม้ต้องเจ็บ แต่มันก็คุ้มที่สุขใจ
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันไม่เจียม
แต่คำว่ารักมันสั่งให้ฉันทำตามหัวใจ
บางคนมีชะโงกหน้ามามองแล้วร้องอู้วหูวบ้าง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร..แม่ง..เนื้อมันตรงครับ..
ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงต้องลองดีซัก…วัน
อยากรักก็ลองเสี่ยง ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน
ลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายซักเพียงใด
ก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
ตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆ เธอคงไม่ว่ากัน
..นั่นแหละ..ไอ้บูมมันเลยมองมาจุดเดียว พอโดนแซวเข้าหน่อยก็หลบตาบ้าง แต่ก็กลับมามองอีก..ไอ้บูมมันไม่ใช่พวกหน้าด้าน....แค่กล้าแสดงออกเท่านั้นเอง..
จู่ๆเสียงเครื่องดนตรีก็หายวับไปครับ ไอ้บูมชะงักนิดหน่อยแต่ก็จำต้องร้องต่อ...
ตกหลุมรักจริงๆ รักเธอจริงๆ เธอคงไม่ว่ากัน
ยอมรับครับว่าเสียงมันไม่ได้ดีเหมือนไอ้กลอน แต่เสียงมันทุ้มๆหวานๆ..อืม..แบบเสียงผู้ชายหวานๆอ่ะ..ตอนร้องออกมาก็ไม่ได้ถูกคีย์นัก..แต่เล่นเอาสะท้านไปทั้งใจ...ยิ่งมันร้องช้าๆแบบนี้คุณลูกหนูถึงกับก้มหน้าก้มตาปิดหน้าเรียบร้อย
แล้วเพลงก็จบอยู่แค่นั้น ทุกคนเงียบมาก..
ก่อนเสียงกรี๊ดจะดังอีกรอบทำเอาไอ้บูมสะดุ้งโหยง หันไปมองไอ้กลอนที่กำลังปรบมือให้มัน แล้วยกมือเสยผมหัวเราะเบาๆ
..ทุกคนปรบมือให้..
..โดยเฉพาะพวกผม..
..ปรบมือให้กับความรักของมัน..
..ปรบมือให้กับบทพระเอกของมัน..
..ปรบมือให้มันกับคุณลูกหนู..
บูมคืนกีต้าร์ให้น้องเพย แล้วหย่อนตัวลงจากเวทีวิ่งมาที่คุณลูกหนู
หล่อนก้มหน้านิ่งมากแม้กระทั่งตอนที่ไอ้บูมย่อตัวลงมอง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิกแก้มลูกสาวเจ้าพ่อหมุนไปมา ยิ้มน่ารักๆให้ชาวโลกเค้ารู้ว่าคู่มันหวานขนาดไหน..
ยังไม่ทันอยู่แซวได้นาน ไม่รู้ว่าเพราะความอายหรืออะไรของมันก็พากันวิ่งหนีไปเสียฉิบ..
..แต่ก่อนจะไปมันเดินมากระซิบให้กับผมที่กำลังยิ้มหน้าบาน..
เสียงทุ้มหวานเจือความเศร้าของมันดังสะท้อนอยู่ในหูผมอยู่นาน..
กว่าจะตั้งสติได้ พวกเค้าสองคนก็หายไปกับฝูงชนแล้ว..
"ไอ้บูม!!"
ผมร้องออกไป แต่ไม่มีเสียงตอบ..เพราะคอนเสิร์ตกลับมาคึกคักอีกครั้ง เสียงตะโกนของผมกลายเป็นเพียงเสียงเบาๆแทบไม่มีค่าอะไร..
ผมไม่ได้เมา..และผมไม่ได้ฝันไป..
ที่สำคัญ..ผมไม่เข้าใจความหมาย...
ไอ้บูมพูดกับผมว่า..
'…กูจะทำให้มันจบ....'
คิดว่าผมจะรอดกันหรอ...
ถูกครับ......
ก็ถ้าหมอนั่นตั้งใจว่าจะ 'ตื้อ' แล้ว….ผมก็ปฏิเสธไม่ไหวอยู่ดี....
"อืม…"
ผมครางเบาๆเมื่อเขาไล้ริมฝีปากไปที่ใบหู แล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่
"ไม่เอาแล้วนะ"
"..ก็ไม่ได้บอกสักคำว่าจะต่อ.."
"……เดี๋ยวต้องไปคอน...."
"ครับ..รู้แล้ว..."
"เพราะงั้น..........."
"หืม?.."
"เลิกเล่นได้แล้วว้อย!!"
ตวาดฉับพลางตั้งท่าจะขืนตัวออกจากอ้อมกอดดังกล่าว หมอนั่นรีบขอโทษขอโพยแล้วดึงผมกลับลงมานั่งเหมือนเดิม
..อากาศร้อนจนตัวเหนียวเหนอะหนะ..
..แต่ก็ไม่อยากลุกไปไหนเหมือนกัน..
เขากอดผมจากด้านหลังไว้หลวมๆ เอนหลังพิงกับกำแพงด้านหนึ่ง..ส่วนผมก็ซบเขาอีกที..ไม่ต้องบอกก็คงรู้สินะว่าเราทั้งคู่อยู่ในชุดวันเกิด เนื้อกระทบเนื้อและมีเหงื่อออกพอประมาณ
…..ก็…...มีความสุขดี..
"กี่โมงแล้ว..?"
"…ห้าโมงครึ่งครับ ยังมีเวลาน่า" เขากระชับอ้อมกอดเข้าไปมากขึ้น จนผมต้องถองแรงๆสักทีหนึ่ง
หมอนั่นคลายมือจากเอวผม แล้วเลื่อนไปบีบมือผมเล่นเบาๆ ผมก็กางมือเหยียดออกให้ประสานกัน สีครามนิ้วยาวกว่าผมข้อหนึ่ง..มือมันใหญ่เกินไปเอง แต่เวลากุมให้ความรู้สึกประมาณอยากจะปกป้อง..มากกว่าอยากจะครอบครองซะอีก..
"เล่นไอ้นี่กันดีกว่า..อยากกินไข่พะโล้ โป๊ะ!"
"…หืม? เล่นไงอ่ะ?"
หมอนั่นถามผม..เล่นเอากลั้นหัวเราะแทบไม่ทัน
"แบมือ กำมือ แบบนี้ไง....เคยฟังริงโทนไอ้เอ็กซ์ไอ้ไวน์ป่ะ?"
"อือหึ"
"อยาก-กิน-ไข่-พะ-โล้-โป๊ะ!..ตรงนี้แบมือทั้งสองข้างแบบนี้..อือๆ"
"…อืมหึ...แล้วร้องไงต่ออ่ะ?"
"อยากกินไข่พะโล้ โป๊ะ! กินกับแกงกะหรี่ โปะ! อยากกินกล้วยบวชชี..กะหล่ำปีน่ากินๆ..โป๊ะๆๆ!"
ทันทีที่ร้องจบก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากคนข้างหลังเบาๆ พอจะหันไปมองก็เลยโดนปล้นจูบไปซะงั้น หมอนั่นยิ้มระรื่นแล้วงับจมูกผมเบาๆก่อนจะจับผมเอนพิงกับแผ่นอกนั่นแน่นๆ
"..ดีจังเลยกานดา.."
"อะไร?"
"ได้อยู่แบบนี้บ้าง...ดีจังเลย..."
"…สีคราม..."
"สบายๆ ไม่ต้องคิดอะไร..มีความสุขไปวันๆแบบนี้.."
"………."
"….ปิดเทอมแล้วนะ..."
"…อือ"
"….อยู่ด้วยกันนะ"
"อือ"
"อีกไม่นานก็จะครบสองเดือนแล้ว..แก๊งค์นั่นจะถูกทำลาย..."
"..! อย่าพูดเรื่องเครียดตอนนี้สิ!"
เขายิ้ม แล้วดึงมือผมไปจูบ
"ก็หลังจากนั้น..จะพาไปเที่ยวทะเล..น้ำตก..ภูเขา..."
"….กลับเชียงใหม่ด้วย"
"ครับ กลับเชียงใหม่ด้วย"
"….ไปส่งด้วย"
"ครับ ไปอยู่ด้วย"
"….เอาให้จริงนะ.."
"เคยพูดโกหกด้วยหรอ..?"
"….บ่อยไป"
"ไม่จริงสักหน่อย!"
"ฮ่า นี่ไง โกหกแล้ว!" ผมเอานิ้วชี้จิ้มแก้มมันเบาๆ หมอนั่นทำปากจู๋งอนๆ..แต่ก็เอาแก้มด้านที่ถูกจิ้มมาถูๆกับแก้มผม
"งั้นเดี๋ยวซื้อทีวีมาใส่ไว้ในห้อง..ซื้อเตียงด้วย"
"….เปลืองน่า...พี่ดาวเสาร์บอกว่าจะซื้อคืนให้"
"นั่นก็เงินที่จ้างพี่เค้าไปน่ะแหละ..จะเหลือพอซื้อรึเปล่ายังไม่รู้เลย..."
"ทำไมล่ะ?"
"…..ไหนบอกไม่อยากพูดเรื่องเครียดไง?" สีครามกระตุกยิ้มยวน
"ก็พูดให้อยากรู้ทำไมล่ะ!"
"ฮะๆ ล้อเล่นๆ อะ..จุ๊บ~ หายโกรธแล้วนะ?"
อึก!
โดนมันขโมยจูบเบาๆรอบสองยังพอทำเนา..แต่ไอ้ข้อหาทำหัวใจกระดอนนี่มันไม่น่าให้อภัย!
"ปล่อยเลย จะไปอาบน้ำ"
"หืม? อีกรอบหรอ?"
"..ก็มันเหนียว อย่าให้สาธยายนะว่าใครแม่งทำไว้ เดี๊ยะๆ!"
ผมชี้หน้ามันอย่างคาดโทษแล้วคว้าๆเอาเสื้อมาสวมไว้ก่อนจะลุกจากผ้าห่มแล้วเดินเข้าห้องน้ำ แต่อย่าหวังว่าจะให้มันได้มีโอกาสเดินตามมาครับ..ไม่งั้นไม่ได้ไปคอนแน่ๆ..
..ดีนะที่มันทำเบาๆ...
ไม่งั้นไม่เดินปร๋อขนาดนี้หรอก...(ถึงจะเสียดๆในช่องนั้นบ้างก็เหอะ..)
พอผมเดินออกจากห้องน้ำในชุดไปรเวทเรียบร้อย..สีครามที่รอต่อคิวอยู่ก็หอมแก้มผมทีนึงแล้วเดินเข้าไปอาบบ้าง ผมเลยได้เวลาโทรตามไอ้บูมสักที
((ว่าไงเดียร์?))
"เออมึง พร้อมยัง อีกสัก15นาทีกูจะออกแล้วนะ"
((เออๆ เดี๋ยวกูไปด้วย..ไอ้เท่าฟ้ามันไปปิดโปรเจคเมื่อเย็น คุณลูกหนูก็ไปด้วยนะ))
"กูรู้ละ เดี๋ยวเจอกันที่รถเลยนะ"
((เออๆ แต้งส์ว่ะ))
พวกผมก็เดินทางไปโรงเรียนในเวลาหกโมงครึ่งเป๊ะๆครับ
ไปถึงก็เจอไอ้ไวน์ไอ้เอ็กซ์แล้วก็สาวๆคอนแวนต์เพื่อนน้องแชมเปญยืนรอกันอยู่แล้ว หลังจากขอถ่ายรูปสีคราม(!?)เสร็จก็สนทนาเล่นๆกันไปสักพักใหญ่ ไอ้บูมก็ร่าเริงมากขึ้นแล้วหลังจากที่ป่วยไข้มานาน แถมยังมีหน้ามาบอกผมว่า 'มันไม่มีทางเรียนตก' ด้วย..
คุณลูกหนูยืนเงียบอยู่ไม่ห่าง แต่ปกติแล้วเวลาไม่มีเพื่อนคุย..คนปกติจะต้องก้มหน้าก้มตาเหนียมอาย..แต่หล่อนไม่ครับ..เชิดคางหยิ่งทระนงเหมือนเดิม เธออยู่ในชุดเสื้อตัวโตๆของบูมกับกางเกงขาสั้นสามส่วนประหนึ่งเด็กฮิพฮอพ ซึ่งบูมมันก็แซวด้วยการถอดหมวกแก๊ปใส่ให้หล่อนอีกที
'…สุดท้ายยยยย เรื่องราววววววว ว่างเปล่า......'
ไอ้กลอนครับ..หน้าขาวๆมันขึ้นหราที่หน้าจอเลยทีเดียว
ปิ๊บ!
"ว่าไงไอ้สัส มึงสายละนะ..เค้ามากันครบแล้ว"
((ใครบอกให้พวกมึงรอกูละวะ ไปกันก่อนเลยเด่ะ!! เดี๋ยวกูซ้อมรอบสุดท้ายแล้วขึ้นเลยเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ เอ้อ! ไอ้บูมมาแล้วใช่ป่ะ? แขนมันหายยัง?))
ผมหันไปมองบูม "ยังไม่หายหรอก แต่ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ"
((โอเคๆ กูโทรมาถามแค่นี้แหละ! อย่าบอกมันนะ..คืนนี้กูมีเซอร์ไพร์สแม่ง))
"คร้าบๆ ไม่บอกก็ได้..เฮ้ยบูม!!"
ผมแกล้งเรียกชื่อไอ้บูมดังๆใส่หูโทรศัพท์ครับ
((ไอ้สัสเดียร์!!!!!!!))
ผลตอบรับดีเยี่ยมคือเสียงตวาดแว้ดๆออกมาทันที หัวเราะนิดๆหน่อยๆแล้วบอกลากดวาง
ก่อนจะมุ่งหน้าสู่โรงยิมกว้างที่ชั้น3 เหนือโรงอาหาร ก็เป็นสถานที่ปกติที่ใช้เล่นคอนเสิร์ตนั่นแหละครับ แบบว่ามันเก็บเสียงได้นิดหน่อย..ดีกว่าเล่นกลางสนามเยอะ อีกอย่าง..พยากรณ์อากาศบอกว่าคืนนี้ฝนจะตกด้วย
เรายกขบวนกันขึ้นไปก็เห็นร้านน้ำ กับร้านขนมจุกจิกตั้งเรียงตรงทางเข้า
สีครามซื้อกล้วยดิพให้ผม (มันคือกล้วยเคลือบช็อคโกแลตเป็นไม้น่ะฮะ) เลยโดนไอ้เอ็กซ์แซวจ๋า..ไวน์มันเลย 'ต้อง' ซื้อให้บ้าง..(พวกมึงไม่รู้สึกว่าหน้าที่มันกลับๆกันบ้างหรอ?)
เข้าไปก็คนเยอะน่ะแหละครับ ล่อมากันซะครึ่งโรงเรียน ดีนะที่โรงยิมนี่มันกว้างแบบกว้างงงงงงงมากๆๆๆ เริ่มมีคนมาจัดเครื่องเสียงอะไรแล้ว แต่ยังไม่เห็นเงาของคนในวงสักกะคน ไอ้กรังเป็นส่วนหนึ่งของสต๊าฟงานครับ..มันกำลังจัดตำแหน่งไฟ..ดูวิ่งวุ่นๆ ทิ้งให้คู่หูมันยืนม่อสาวจากโรงเรียนข้างๆอยู่ ไอ้ตั๊มคงเข็ดกับเด็กโรงเรียนสตรีล้วนไปพักใหญ่ล่ะ..
"เฮ้ย เดียร์ๆ!"
เสียงแปดหลอดของไอ้จิ๊บดังขึ้น มันวิ่งกระหืดกระหอบมาพร้อมแก้วพลาสติกแบบมีฝาปิดเรียบร้อย
"เฮ้ย มาคนเดียวหรอวะ?"
"ป่าว มากับพวกโซ่กะแกง ไอ้วุ่นผ่านออดิชั่น..เลยเตรียมขึ้นร้องอยู่"
มันยิ้มยิงฟันพลางยื่นแก้วน้ำแก้วนั้นให้กับผม
ผมก็รับไว้ ดูดจร๊วบไปได้คำก็โวยวาย "ไอ้สัส! เหล้านี่!"
"กร๊ากกกกก แล้วใครบอกมึงว่าเปปซี่ละวะ!!!"
ผมมองสภาพแก้วครับ..คือนึกออกใช่มั้ย..มันเป็นแก้วที่มีฝา..แล้วก็มีหลอดเสียบจึ๊กอยู่ด้านบน..ส่วนของเหลวข้างในมันน้ำเมาครับ.........กินแบบนี้มันแปลกๆว่ะ....
"ก็เดี๋ยว'จารย์จะว่าเอา เครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ในโรงเรียนนะว้อย"
"แล้วยังเสือกเอาเข้ามาอีก"
"ปาร์ตี้โนแอลกอฮอลล์ไม่มีในโลกกกก!!!!" มันเถียงหัวชนฝาแล้วแย่งแก้วคืนทันที
"เออๆ วันนี้ขึ้นกี่คนอ่ะ?"
"..เห็นว่ามี4...ไอ้กลอน วุ่น พี่ป็อบ แล้วก็ฝ้ายห้องศิลป์" มันไล่รายชื่อ "ส่วนเครื่องอื่นๆก็แล้วแต่ไล่กันไป..งัดทุกคนที่เล่นได้มาเล่นเลยอ่ะ ฮ่าๆ มันเป็นคอนยาว...กว่าจะเลิกโน่น...เที่ยงคืน เชื่อกู"
"..อืม…พรุ่งนี้กูทำงานแต่เช้านะ..."
"งั้นจะสงเคราะห์ให้เลิกตีสองล่ะกัน ถือว่าเอาบุญนะเนี่ย.......เฮ้ย สัสตั๊ม!! เลี้ยงกูด้วยยย"
มันโบกมือลาผมแล้ววิ่งไปทางเชรี้ยตั๊มที่กำลังต่อคิวซื้อกล้วยดิพครับ แม่งเลยตั้งท่าจะต่อยกันแบบหยอกๆเพราะไอ้ตั๊มมันกำลังเล็งสาวที่ต่อคิวอยู่ด้านหน้าพอดี การเรียกร้องความสนใจเป็นแผนนึงของมันละ
ผมเห็นป้ายไฟเขียนว่า ' K L O N ' ด้วย…มีพัดมีโปสเตอร์ยังกับคอนเสิร์ตวงเกาหลี
"ไปตรงนั้นกัน"
สีครามชี้ไปทางไอ้กรังไอ้บูมที่โบกมือหยอยๆอยู่กลางโรงยิม ไม่ได้อยู่ติดกับเวทีเท่าไหร่แต่ก็มีที่ว่างพอโยกได้บ้าง
..มีอีกอย่างที่ผมพอสังเกตได้..
ผมไม่ได้เดินชนกับใครเลยทั้งๆที่คนเยอะแยะขนาดนี้
ร่างสูงข้างๆเดินตามผมอยู่ก็จริง แต่เขามักจะดึงแขนผมให้หลบทางโน้น โอบไหล่เอี้ยวตัวให้ผมด้วยท่าทางที่เป็นธรรมชาติสุดๆ..จนเรียกได้ว่าถ้าผมไม่สังเกต..ผมก็จับทางมันไม่ได้หรอก...ทำเหมือนกูจะไปซุ่มซ่ามเดินเหยียบตีนใครง่ายๆอย่างงั้นแหละ
"พี่กลอน! พี่กลอน!"
"น้องโย!!!! เท่ที่สุดอ่าาาาา"
"น้องน้ำมนนนนนนต์ เลิฟลี่~~~~~"
นั่นครับ เสียงกรีดร้องสนั่นมาตามทางนั่นทำให้ผมพอรู้แล้วว่าพวกมันเยื้องยุรยาทมาถึงแล้ว..แหม..ก็ 'รักร้าย' ทั้งทีนี่นา.....ถึงจะเป็นเกย์(!?!?)แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความนิยมตกสักหน่อย
* ซา หวาด ดี คร้าบบบบบบบบ *
ครับ..คำแรกที่ทำเอาผมต้องยกมืออุดหูเมื่อเสียงกรี๊ดสนั่นโรงยิม มีเสียงกลองตีแทรกขึ้นบ้างเล็กน้อย..แต่ก็โดนเสียงกรีดร้องนั่นกลบซะมิดแล้วละครับ
ทั้งๆที่เพลงยังไม่ขึ้น แต่ก็มีหลายคนที่ลุกขึ้นมากระโดดเหยงๆ ผมเห็นว่ากลอนกวาดตามองหาพวกผมอยู่ครู่หนึ่ง พอเจอก็เลยพูดต่อ
* สำหรับคอนเสิร์ตในวันเน้! แน่นอน..เราฉลองให้กับทุกคนที่เพิ่งผ่านมรสุมสอบนรกโคตรบรรลัยกันครับ!! *
..เอาเป็นว่าแม่งมีเสียงกรี๊ดคั่นทุกคำพูดละกันครับ..
* ….ผมเองก็ได้มองไปรอบๆตัว...ช่วงนี้เจอเพื่อนๆอินเลิฟกันเต็มไปหมด! แถมยังหวานเลี่ยนจนผมอยากจะอ้วกก็มี! (โหย..มึงไม่ค่อยกัดกูเลยอ่ะ..) แม่งไม่เคยเห็นใจคนไม่มีคู่กันบ้างเลย!!!*
…ประโยคนี้มันชูไมค์ขึ้น แล้วเสียงโห่ร้องเคาะกลองก็ดังสนั่น ไฟโบกไหวๆให้พรึ่บพรั่บ..แหม..กองเชียร์ขาดใจจริงๆ...
กลอนดีดนิ้ว 'เป๊าะ' กลองก็เริ่มตี
* เพลงนี้มอบให้กับ...คนมีคู่! คนที่กำลังแอบชอบใครอยู่! ละกัน....นานานา...*
เอาเป็นว่ามันเริ่มด้วยเพลง 12345 I love you ครับ..เพลงฟังสบายๆให้โยกไปเรื่อยๆ แต่ประเด็นแม่งอยู่ที่แฟนๆมันจะร้อง 12345 I love K-L-O-N บลาๆๆ ครับ เรียกเสียงกรี๊ดกันไป
ผมก็ขำๆ โยกไปโยกมา ไอ้จิ๊บมันก็เอาเหล่าเครื่องดื่มของมันมายัดปากผมบ้างอะไรบ้าง แต่นึกออกป่ะ..ดูดหลอดอ่ะ -_-'' จ๊วบทีนึงก็แบบ...เอ่อ...กูกินได้รสมากเลยมึง หลังๆมันเลยดึงฝาทิ้งแล้วแดกกันกระจาย ฮ่าๆ
มันก็เปลี่ยนเพลงเร็วขึ้นเรื่อยๆ ไอ้พวกแม่งก็เต้นกันต่อ
* ..ร๊ากละมุนละไมติดตรึงไว้ในความทรงจำ ทุกๆการกระทำจดจำไว้.. *
"โอ้! โอ้! โอ้!"
* ..พิษรักรอยระบม ขื่นและขมระทมทรวงใน..จดจำไว้..จนชีพวาย... *
"-ปิ๊บ- -ปิ๊บ-"
โหว..เพลงนี้..ออริจินัลเค้ารุนแรงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย..
ผมคิดขำๆตอนถือแก้วไอ้จิ๊บอยู่ เลยเซไปชนสีครามนิดหน่อย.......หันไปขอโทษมันเล็กน้อย(จริงๆนะ..)แล้วให้ไอ้จิ๊บเทเพิ่ม..มาซดต่อ กร๊ากกกกกกก
* …มาโดดกันดีกว่าพวก!!..ช้านเป็นอะไรไม่รู้วววววววว....ยั้งใจไม่ค่อยอยู่..อุ้ว แปลกจริงๆ!! *
"เย้!! เย้!!"
และแล้วก็เห็นกระเทยสาวนางหนึ่งกระโดดขึ้นไปแดนซ์คู่ไอ้กลอนครับ ถ้าหากว่าเจ้าหล่อนตะครุบลวนลามขึ้นมาคงจะโดนเหล่าแฟนคลับรุมกระทืบแน่ แต่แกก็เต้นน่ารักๆไม่ได้ลามกอะไรมาก เรียกเสียงฮาซะมากกว่า..ไอ้กลอนเลยให้ร้องด้วยบ้าง มันยิ้มๆแต่เหงื่อซก..เลยมีกระเทยอีกคนกระโดดขึ้นไปซับเหงื่อให้ นั่นแหละเลยโดนFCการ์ดถีบลงมา ฮากันไป..
แปปนึงกลอนก็เปลี่ยนไมค์ให้ฝ้ายร้อง 'ที่เห็นและเป็นอยู่' แม่งรู้เลยว่าธีมคอนนี้โคตรรรจะอินเลิฟ.....
"กานดา..พอได้แล้วนะ"
นั่น..ผมโดนแล้วอ่ะ..โดนแย่งแก้วไปจากมือเลย
คือไม่ได้เมาหรอกครับตอนนั้น มันแค่กึ่มๆ..แต่ไอ้จิ๊บก็แจกเบียร์กระป๋องให้แล้ว แต่ก็โดนหมอนั่นแย่งไปจากมืออีก
"โหย สีคราม! ถ้าห่วงนักก็คอยดูแลดิวะ..จะลำบากอะไร.."
หมอนั่นทำหน้าเหมือนจะเถียงอะไรสักอย่าง แต่โซ่กับแกง(ซึ่งผันตัวมาเป็นสมุนยาดองอย่างเต็มตัว)เสือกจับล็อคสีครามไว้ แล้วเอาเบียร์กระป๋องนั้นแหละกรอกปากครับ
แต่แน่นอนว่าดิ้นแปปเดียวมันก็หลุดแล้ว แถมยังยกมือปิดปากมีคราบฟองฟอดไหลลงมาตามคาง..รู้เลยว่ามันไม่ยอมกินไปแน่ๆ
มันจับไหล่ผมเป็นสัญญาณว่ามันจะไปบ้วนทิ้งในห้องน้ำ ผมเลยดึงตัวมันไว้ก่อนแบบกวนตีนนิดๆ ฮ่าๆๆ
มันชี้นิ้วมาที่ปากตัวเองแบบพยายามอธิบายเต็มที่
ผมน่ะแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง กร๊ากกกกกกกกก (…หัวเราะบ่อยๆเนี่ยแสดงว่าเริ่มไปแล้วนะ..) เลยเขย่งตัวเอาหน้าเข้าไปใกล้มัน แน่นอน..แม่งไม่รู้เรื่อง..จนกระทั่งผมประกบปากกับมันน่ะแหละ
อึก..
ฮ่าห์~ สดชื่น..เบียร์นี่มันซ่าดีจริงๆ...
"ไอ้สัสเดียร์!!!!!!!"
เสียงเหี้ยกรังร้องพลางกระโดดเหยงๆ แทคทีมกับไอ้จิ๊บกระโดดขนาบข้างพวกผมเลย ผมก็งงๆว่ามันทำไรกันเลยขมวดคิ้วมอง..ทั้งๆที่มือยังกุมคอเสื้อสีครามอยู่แบบนั้นแหละ..
"…ทำ-ทำไรไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะพวกมึง!!! เค้ามองกันใหญ่แล้ว"
"..ก็ปล่อยให้เค้ามองปายยยยยย..."
"โหย..มึงน่าจับไปอยู่กับเชรี้ยตั๊มจริงๆ คอไม่แข็งแต่เสือกกินเร็ว!"
"ฮะ..ไม่เป็นไรหรอกกังหัน"
เสียงสีครามพูดพลางโอบเอวผมเข้าไปใกล้ แล้วโน้มหน้าลงมาแตะจมูกบนแก้มผมทีนึง..น่าแปลกที่ผมหัวเราะ แล้วเอนหน้าซบไหล่มันซะงั้น!
"อ่าวๆ เชรี้ยคราม..มึงก็เป็นอีกคนหรอวะ!!!"
เห็นท่าไม่สวย ไอ้บูมเลยดึงตัวผมแยกออกมา ผมเลยเปลี่ยนมากระโดดเย้วๆหน้าไอ้บูมแทน ลากคุณลูกหนูมาเต้นด้วย..ไม่ได้เข้าจังหวะหรอกครับ เอามันส์ไว้ก่อน..
คุณลูกหนูหัวเราะใหญ่ แต่ก็ชูไม้ชูมือไปกับผม มันก็เก้ๆกังๆอยู่หรอก...เหมือนหล่อนจะไม่เคยมางานอะไรแบบนี้(หนักกว่าผมอีก) ไอ้จิ๊บเลยมาร่วมด้วย..มันเต้นท่ากึกกือฮาๆให้พวกผมดู เล่นเอาหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
สักพักแม่งมีเสตจโผล่มาครับ เอ็กซ์มันออกไปโชว์เบรคแดนซ์เรียบร้อยโรงเรียนจีน ไวน์เลยเอาบ้าง...เข้าขากันดีซะจนผมไม่รู้ว่าพวกมันแอบซ้อมกันตอนไหนหรือว่าเป็นไปตามธรรมชาติกันเลยทีเดียว
..กลิ่นเหงื่อกับแอลกอฮอลล์เทราดรวมกันจนสับสนไปหมด..
จนผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเซๆแล้วก็โดนรวบให้อยู่ชิดอกไอ้คนที่มองผมเต้นมาตั้งแต่ต้น ผมเลยยกแขนขึ้นโอบไหล่มันหลวมๆ(กลัวล้มอ่ะ..) แล้วส่งเสียงเชียร์บ้างร้องตามบ้าง สะจัยย~
* ..ผมจะมอบเพลงนี้ให้กับคนๆนึง..เจ้าของรถเบนซ์สีดำสนิทที่ตอนนี้จอดรออยู่หน้าร้อยดอครับ...ไม่มั่นใจว่ามันจะไปถึงเค้ารึเปล่าอ่ะนะ ฮ่าๆๆ.. *
"ใครคะพี่กลอน!!"
"ใครอ่ะ!?!"
* …ชี่.. 'ความลับ' ครับ… * มันยกมือแตะปาก ทำเอาเสียงกรี๊ดสนั่นโรงยิมอีกรอบ รู้สึกได้เลยว่าถูกเบียดจากพวกที่อยู่ด้านหลัง ผมก็เลยยอมโดนเบียดแล้วโบกมือบ้าง อะไรบ้าง
* …อย่ามาถามได้ไหมว่าฉันชอบใคร...แอบมองใครคนไหนบ้างรึเปล่า.... *
..เพลงนี้ผมคุ้นๆครับ ทำนองไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไป..ออกแนวน่ารักๆดี..(หลังจากเล่นเพลงหนักมาตลอดเมื่อกี้...เพราะพี่ป็อบ(ม.6) เค้าขาร็อค..)
* …ที่ตัวฉันอยู่เคียงข้างเธอทุกๆคราว..ไม่เคยรู้ความหมายเลยใช้มั้ย.. *
"..อืม.."
"หืม? ไหวรึเปล่า?"
เสียงทุ้มกระซิบติดริมหูพลางโอบเอวผมเข้ามาใกล้ คนมันเยอะจนเบียดกัน..ไม่มีใครมองอยู่หรอก....แถมเสียงไอ้กลอนบนเพลงนี้...รู้สึกได้เลยว่ามันทรงพลังจน...ตรึงทุกคนรอบๆให้ทำได้แต่เพียงโยกตาม....
"ไหว..แค่มึนๆน่ะ..."
"ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ"
"ฮะ..กูไม่อ้วกหรอกน่า....." ผมเงยหน้าขึ้นจูบคางมันเบาๆ มือเกาะไหล่มันแน่นจนเสื้อเชิ้ตท่าจะยับแล้วล่ะ แต่พอถึงท่อนฮุคก็อดไม่ได้ที่จะร้องคลอตาม
สักพักฝ้ายก็ได้ครองไมค์มาร้อง 'กระเป๋าแบนแฟนยิ้ม' ของเดอะริชแมนครับ เพลงเร็วๆรัวๆเล่นเอากระโดดโยกหัวไปตามๆกัน เห็นไอ้จิ๊บหัวฟูแล้วทุกคนก็หัวเราะออกมา มันยังมีหน้าทำท่างอนๆสะบัดบ็อบ แล้วหันไปดึงตัวไอ้ตั๊มที่นั่งบนพื้นเพราะแม่งเมาแล้วขึ้นมาสะบัดหัวกับมันครับ
ยข ไอ้กรังวิ่งแทรกไปหน้าเวทียื่นกระป๋องเบียร์แบบยาวสีเขียวให้ไอ้กลอน มันหัวเราะ..แล้วยกขึ้นเปิดฝาฟองฟู่วววววว ยกดื่มนิดหน่อยแล้วส่งให้น้องน้ำมนต์ที่เพิ่งได้พักสลับตัวมือเบส
"หรือ..ว่าความรักยิ่งใหญ่กว่า เงิน-ใน-กระเป๋า-!!! ไม่เคยคิดเลยว่าดอกเบี้ยบานในธนาคารเท่าหร่ายยยยยยยยยยยย"
"เพลงนี้ร้องไงอ่ะ?" เสียงคุณลูกหนูกระซิบถามบูมครับ
"ฮ่าๆๆ ฟังไปก่อน เดี๋ยวก็ร้องได้เอง!" แฟนหล่อนหยิบดินสอขึ้นมาเคาะเล่นแล้ว ท่าทางอารมณ์อยากตีกลองมันจะเพลิน..นี่ถ้าแขนหายคงไปฟัดเจ็ดวันเจ็ดคืนแน่..
หลังจากนั้นก็สลับกันร้องใน4คนนั้นแหละ 'โปรดส่งใครมารักฉันที' กับ 'หยุด' และ 'วัดใจ'(เพลงประจำคอนเสิร์ตเลยจริงๆ) ก็มันๆไป..แต่เหนื่อยเป็นเชรี้ยเลย..เหงื่อออกแฉะหลังไปหมด..แต่อดยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ...
..เหมือนมาปลดปล่อยหลังสอบน่ะแหละ..
หลังจากเขย่าหัวจนสร่างเมาเรียบร้อยแล้ว เลยซัดไปอีกป๋อง..ตามด้วยลูกอมเรืองแสงที่โซ่แบ่งมาให้ ก็เป็นเพลงช้าๆคลอไปตามลม ให้โยกตามอย่างเดียว (เกินคำว่ารัก - Clash) ผมก็เอนหลังพิงร่างสูงแล้วโยกไปมา มันเลยได้โอกาสจูบแก้มผมอีกครั้ง ครั้งนี้ตัวผมมีกลิ่นเบียร์หึ่งเลยล่ะ..
* ..ฮะๆ ส่วนอีกเพลง!! ผมมีเรื่องอยากจะบอกเพื่อนผมคนนึง...เป็นคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันแล้วล่ะ!! ไอ้บูมอยู่ไหน? ไอ้บูมมมมมม!!!!!! *
กลอนร้องหา แต่มันไม่ได้หาหรอก เพราะพวกผมก็ยืนอยู่ที่เดิมตั้งแต่แรกแล้วล่ะ สปอร์ทไลท์ก็หมุนมาจับพรึ่บพรั่บ! เล่นเอาทุกคนแหวกทางให้ไอ้บูมแทบไม่ทัน แม้แต่คุณลูกหนูยังถอยออกมาเลยอ่ะ ไอ้บูมอ้าปากเหวอชี้หน้าไอ้กลอนทำท่าประมาณ 'มึงจะทำเหี้ยอะไรอีกครับ?'
หลายคนปรบมือส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันเกลียวกลาว ไอ้บูมมันก็มีแฟนคลับของมันอยู่แล้วอ่ะนะ(โดยทุนเดิม..)
"พี่บูม พี่บูม"
"น้องบูม น้องบูม"
"ไอ้บูม ไอ้บูม"
ส่วนพวกผมน่ะร้อง
"เชรี้ยบูม เชรี้มบูม"
พร้อมปรบมือเป็นจังหวะพร้อมกันทั้งแสตนท์ มีเสียงผิวปากวี้ดวิ้วกันตามประสา
* ..ไม่ต้องมองกูอย่างนั้นไอ้สัส แขนมึงยังไม่หาย...มึงคงตีกลองไม่ได้.... *
มือกีต้าร์ของวงที่ชื่อว่า 'เพย' ถอดสายคาดออก เป็นอันรู้กันล่ะครับ
* แต่กูรู้ว่ามึงดีดกีต้าร์ได้ว้อยยย!!!! ขึ้นมา!!!!! *
เท่านั้นแหละเสียงกรี๊ดต้อนรับแม่งดังสนั่นจนผมต้องโห่ตาม ไอ้บูมมันถลึงตาอึ้งๆ นิ้วที่ชี้อยู่เมื่อกี้เลื่อนไปเกาศีรษะพร้อมหัวเราะออกมาอย่างเสียมิได้ มันเดินตรงไปหน้าเวทีที่เค้าแหวกเป็นทางให้เสร็จสรรพ แปะมือกับคนรู้จักอย่างกะดาราฮอลลีวูด แล้วเท้าแขนกับเวที เหวี่ยงตัวเองขึ้นไปยืนเป็นอันเสร็จ
มันหยิบขาไมค์โยกเข้ามาใกล้ๆ แล้วว่า
* มึงทำเชรี้ยอะไรไม่คิดจะเตรี๊ยมกะกูก่อนเลยใช่ปะครับ? *
เล่นเอาฮาไปทั้งโรง
ไอ้กลอนหัวเราะใหญ่ตอนที่บูมมันกำลังลองเสียงกีต้าร์ แต่ดูมันขี้เกียจจูนแล้วก็เลยชะโงกไปพูดออกไมค์ต่อว่า
* เล่นเพลงไรบอกกูด้วย *
กลอนมันทำมือเป็นรูปปืน แล้วยิงเปรี้ยงมา * เรื่องนั้นมึงคิด..อยากจะร้องเพลงอะไรให้ใครบางคนก็บอกกูนะ *
บูมหัวเราะ แล้วยกมือซ้ายปิดสาธารณะชนว่ามันกำลังยกนิ้วกลางให้ไอ้กลอน..แต่ก็ปิดไม่มิดหรอก...เล่นเอาหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง แต่ก็จริงนะ..ไอ้ห่า..ไม่ให้กูซ้อมเลย..เสือกให้ขึ้นเวทีซะงั้น โน้ตเนิ้ตก็ไม่มี..ที่สำคัญ..แม่งยังไม่มีเพลงให้อีก!! ฮาไปมั้ย!!
ไอ้บูมเงียบไปพักหนึ่ง แล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดออกไมค์
* เพลงนั้นล่ะกัน *
* เพลงไรล่ะ? *
* เพลงนั้นแหละ!!! *
ดูมันหน้าแดงๆที่จะพูด ไม่มั่นใจว่าเพราะเขินหรือเมากันแน่..ไอ้กลอนหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางมันแบบนั้น แล้วหันไปกระซิบกระซาบกับสมาชิกเรียบร้อย..หันมาพยักหน้าให้ไอ้บูมทีนึง..
* one..two..three..!! *
เมโลดี้ขึ้นมา..ไอ้บูมก็กระซิบใส่ไมค์ว่า..
* …ตั้งใจฟังนะครับ... *
ทำเอาแฟนคลับมันโบกมือใหญ่ บางคนบ่นเสียดายว่าไม่ได้เอาป้ายไฟมาครับ(ฮา) แต่ไอ้คำนั้นที่มันพูดออกมาน่ะ.....อยากให้ใครบางคนฟังจริงๆมากกว่า..
คุณลูกหนูขมวดคิ้ว ยกหลังมือปิดปากตัวเองเป็นอาการอายนิดหน่อย
รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง รู้ว่าเหนื่อยถ้าอยากได้ของที่อยู่สูง
ยังไงจะขอลองดูซักที รู้ว่าเราแตกต่างกันเท่าไร
รู้ว่าเธออยู่ไกล อยู่สูงขนาดไหน ใครๆก็รู้เป็นไปไม่ได้หรอก
แต่คำว่ารักมันสั่งให้ฉันต้องปีนขึ้นไป
ตรงนี้ไอ้บูมร้อง กลอนมันก็ยิ้มๆปล่อยให้แม่งโซโล่ไป
แล้วถึงค่อยกลั่นเสียงออกมาตรงท่อนฮุค
ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงต้องลองดีซัก…วัน
อยากรักก็ลองเสี่ยง ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน
ลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายซักเพียงใด
ก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
ตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆ เธอคงไม่ว่ากัน
..ทุกคนกระโดดเต้น..แต่ไอ้กรังไปควบคุมสปอร์ทไลท์อยู่..แสงสีขาวชมพูสาดลงมาตรงตำแหน่งที่คุณลูกหนูยืนพอดี โหว..เตรี๊ยมกันไว้ขนาดนี้ใจไม่ละลายก็แย่แล้วครับ..
แม้ต้อยต่ำแต่ยังมีหัวใจ แม้ต้องเจ็บ แต่มันก็คุ้มที่สุขใจ
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันไม่เจียม
แต่คำว่ารักมันสั่งให้ฉันทำตามหัวใจ
บางคนมีชะโงกหน้ามามองแล้วร้องอู้วหูวบ้าง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร..แม่ง..เนื้อมันตรงครับ..
ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงต้องลองดีซัก…วัน
อยากรักก็ลองเสี่ยง ไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝัน
ลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายซักเพียงใด
ก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน
ตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆ เธอคงไม่ว่ากัน
..นั่นแหละ..ไอ้บูมมันเลยมองมาจุดเดียว พอโดนแซวเข้าหน่อยก็หลบตาบ้าง แต่ก็กลับมามองอีก..ไอ้บูมมันไม่ใช่พวกหน้าด้าน....แค่กล้าแสดงออกเท่านั้นเอง..
จู่ๆเสียงเครื่องดนตรีก็หายวับไปครับ ไอ้บูมชะงักนิดหน่อยแต่ก็จำต้องร้องต่อ...
ตกหลุมรักจริงๆ รักเธอจริงๆ เธอคงไม่ว่ากัน
ยอมรับครับว่าเสียงมันไม่ได้ดีเหมือนไอ้กลอน แต่เสียงมันทุ้มๆหวานๆ..อืม..แบบเสียงผู้ชายหวานๆอ่ะ..ตอนร้องออกมาก็ไม่ได้ถูกคีย์นัก..แต่เล่นเอาสะท้านไปทั้งใจ...ยิ่งมันร้องช้าๆแบบนี้คุณลูกหนูถึงกับก้มหน้าก้มตาปิดหน้าเรียบร้อย
แล้วเพลงก็จบอยู่แค่นั้น ทุกคนเงียบมาก..
ก่อนเสียงกรี๊ดจะดังอีกรอบทำเอาไอ้บูมสะดุ้งโหยง หันไปมองไอ้กลอนที่กำลังปรบมือให้มัน แล้วยกมือเสยผมหัวเราะเบาๆ
..ทุกคนปรบมือให้..
..โดยเฉพาะพวกผม..
..ปรบมือให้กับความรักของมัน..
..ปรบมือให้กับบทพระเอกของมัน..
..ปรบมือให้มันกับคุณลูกหนู..
บูมคืนกีต้าร์ให้น้องเพย แล้วหย่อนตัวลงจากเวทีวิ่งมาที่คุณลูกหนู
หล่อนก้มหน้านิ่งมากแม้กระทั่งตอนที่ไอ้บูมย่อตัวลงมอง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิกแก้มลูกสาวเจ้าพ่อหมุนไปมา ยิ้มน่ารักๆให้ชาวโลกเค้ารู้ว่าคู่มันหวานขนาดไหน..
ยังไม่ทันอยู่แซวได้นาน ไม่รู้ว่าเพราะความอายหรืออะไรของมันก็พากันวิ่งหนีไปเสียฉิบ..
..แต่ก่อนจะไปมันเดินมากระซิบให้กับผมที่กำลังยิ้มหน้าบาน..
เสียงทุ้มหวานเจือความเศร้าของมันดังสะท้อนอยู่ในหูผมอยู่นาน..
กว่าจะตั้งสติได้ พวกเค้าสองคนก็หายไปกับฝูงชนแล้ว..
"ไอ้บูม!!"
ผมร้องออกไป แต่ไม่มีเสียงตอบ..เพราะคอนเสิร์ตกลับมาคึกคักอีกครั้ง เสียงตะโกนของผมกลายเป็นเพียงเสียงเบาๆแทบไม่มีค่าอะไร..
ผมไม่ได้เมา..และผมไม่ได้ฝันไป..
ที่สำคัญ..ผมไม่เข้าใจความหมาย...
ไอ้บูมพูดกับผมว่า..
'…กูจะทำให้มันจบ....'
ความคิดเห็น