เรื่องเล่าจากความฝัน by anajulia (YAOI)

ลำดับตอนที่ #7 : เรื่องเล่าจากความฝัน : เจ้าสอนของเรียมเอย : เป็นของข้าทั้งตัวและหัวใจเถิดนะ....

เจ้าสอนของเรียมเอย

: เป็นของข้าทั้งตัวและหัวใจเถิดนะ....



“น้องสอนจ๋า พี่มั่นว่าอย่าเพิ่งใช้อีแหง่เลยดีกว่า ปีนี้เอาไอ้สด

มาใช้ก่อน จะแค่ยืมไปใช้หน้านาแล้วเอามาคืนหรือน้องสอน

จะเอามันไปให้น้องเมียของพี่มั่นเลี้ยงไว้ดูเล่นเลยก็ได้นะจ๊ะ

พี่มั่นถือเป็นค่าสินสอด”



“ไอ้มั่น!!!”


“โถๆๆๆ ทำไมมองพี่มั่นตาขวางอย่างนั้นล่ะจ๊ะ กระหายน้ำรึเปล่า

หรือว่าเพราะแดดแรง น้องสอนของพี่ถึงทำตาขวางเป็นหมาบ้า

แบบนี้ งั้นน้องสอนไปพักที่ร่มใต้ขามเทศก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่มั่นพา

ทั้งอีแหง่ทั้งอีสวยนี่ไปกินหญ้าเอง”




ผัวะ//โอ๊ยยยยยย!!!


“ใจ ร้าย ลงไม้ลงมือกับผัวตลอดเลย ผัวอุตส่าห์หวังดีแท้ๆ....”

ไอ้มั่นมันโดนเข้าไปอีกผัวะจนได้ คราวนี้ไอ้สอนมันตุ๊ยท้องเข้าไป

เต็มๆ แต่ก็นั่นแหละ ไอ้มั่นมันเป็นคนยั่ว มันก็ย่อมจะรู้ทางรู้ทัน เลย

เกร็งกล้ามท้องรับได้ทันท่วงที แต่ที่ทำเป็นลงไปนั่งกับพื้นกุมท้อง

ตัวงอก็แค่มารยาจะให้ไอ้สอนมันติดกับ เท่านั้นแหละ



“ใครใช้ให้มึงเอาชื่อพ่อกูไปตั้งชื่อควาย มึงมานี่เลย แล้วปากดีนัก

นะ เรียกแทนตัวเองผัวทุกคำ ยังไม่ได้เป็นผัวห้ามเรียก!!” ไอ้สอนก็

ติดกับมันง่ายๆ ปากด่าไอ้มั่นก็จริง แต่ตัวนั่น ก้มลงไปประคองมัน

ให้ลุกขึ้นยืนดีๆทั้งตัวแล้ว



“งั้น.....น้องสอนก็ ยอมพี่มั่นเสียทีสิจ๊ะ พี่มั่นอยากได้น้องสอนใจ

แทบขาด นี่ฝนก็ตกมาสองวันแล้ว พรุ่งนี้พอเริ่มไถดะ หลังจากนี้อีก

ไม่เกินเดือนน้องสอนก็จะกลับบางกอก เอ....ความจริงน้องสอนไม่

ต้องกลับแล้วก็ได้นี่จ๊ะ เดี๋ยวพี่มั่นเอาเงินที่เหลือจากขายข้าวเมื่อ

ปีกลายเป็นสินสอดไปขอน้องสอน กับแม่เปี่ยมดีกว่า ปีกลายข้าว

ราคาดี ได้เกียนละเจ็ดบาท พี่มั่นเก็บเงินได้โข ต่อให้แม่เปี่ยมก๊ะย่า

แหวงเรียกสินสอดเป็นทองเท่าหัวพี่มั่นก็หามาให้ได้ หึๆๆๆๆ”



“..............” ไอ้สอนปล่อยมือที่โอบประคองร่างแกร่งของเพื่อนรัก

ที่เพิ่งตกลงเป็นคนรักกัน ได้แค่สองวันทันที แล้วผละไปทรุดตัวนั่ง

กอดเข่าอยู่ใต้ร่มมะขามเทศใหญ่อย่างเงียบๆ ไอ้มั่นมองตามเรือน

ร่างอุดมไปด้วยมัดกล้ามในกางเกงขาก๊วยสีดำขะมุกขะมอมที่ มีผ้า

ขาวม้าสีซีดจางพันรอบศีรษะตลบชายกันเหงื่อเข้าตาไว้ลวกๆแล้ว

ก็ต้องถอน ใจ นี่คำพูดจากปากของมันคงทำร้ายจิตใจคนที่รักที่สุด

อีกแล้ว




“สอน.... เอ็งเป็นอะไร คิดมากเรื่องอะไรอีก ไม่พอใจเรื่องที่ข้าพูด

เมื่อตะกี้เรอะ ข้าขอโทษ.....ข้ามันปากไม่ดีเอง กวนอารมณ์เอ็งอยู่

เรื่อย”

ไอ้มั่นจัดการปล่อยให้อีสวยและอีแหง่เดินหากินยอดหญ้า  ขึ้นใหม่

จากฝนต้นพรรษา ตามใจอยาก ส่วนตัวเองก็ก้าวยาวๆมาทรุดตัวลง

นั่งยองๆลงตรงหน้าของไอ้สอน ปลดผ้าขาวม้าที่เคียนอยู่กะเอว

แล้วเอาชายมาซับเบาๆให้ตามไรผมของไอ้คนคิดมาก



“ข้า....ไม่มี อะไรคู่ควรกับเอ็งเลยนะมั่น ข้าไม่มีอะไรสักอย่าง

ที่ทางแค่ห้าไร่นั่นข้าก็อยากจะยกให้อีสายมัน มันเป็นลูก

ผู้หญิง ไม่มีสมบัติติดตัวคนเขาจะดูแคลนเอาได้ อีกอย่าง

ข้า....ชาตินี้ข้าคงมีหลานให้แม่ไม่ได้ ถ้าข้ายังจะคิดเอา

สมบัติอีก......”



ไอ้มั่นเชยคางของเจ้า ของตาคมๆที่ก้มหน้าก้มตาพูดไปถอน

หายใจเฮือกไปขึ้นมาให้สบตากัน แล้วก็จัดการปิดปากบางๆนั่น

ด้วยปากอุ่นๆของตัวเอง หยุดคำพูดแสดงความน้อยอกน้อยใจใน

ชะตาชีวิตของไอ้คนพูดมันทันที



ไอ้มั่นมันป้อนจูบรสเสน่หาให้คนที่มันรัก จูบแล้วจูบเล่า พอมันผละ

จะถอนปากออกแล้วเห็นไอ้สอนอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรออกมา

อีก มันก็จัดการประกบปากจูบลงไปใหม่ วนเวียนอยู่แบบนี้ จนในที่

สุดไอ้สอนมันก็หมดแรงที่จะพูด พอริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ

อีกครั้งเลยได้แต่หอบหายใจจนอกสะท้อนขึ้นลง ถี่ยิบ



“อะ....ไอ้....มั่น....... อือ เอ็งแกล้งข้า...”



“ข้าไม่ได้แกล้ง.....ข้าแค่จะบอกเอ็งว่าอย่าคิดมาก ข้าไม่ได้ต้อง

การอะไรจากเอ็งมากไปกว่าเท่าที่เอ็งให้มาแล้วเลย แค่หัวใจที่เอ็ง

ให้ข้ามาข้าก็พร้อมจะยอมแลกกับทุกอย่าง” พูดมาถึงตรงนี้ไอ้มั่นที่

ตอนนี้เข้าไปคุกเข่าอยู่หว่างขาของไอ้สอนก็ก้มหน้า ลงจูบที่ริม

ฝีปากนิ่มๆนั้นหนักๆอีกที มือข้างหนึ่งเท้าอยู่ที่โคนต้นมะขาม อีกมือ

ที่ว่างก็ลูบแก้มของไอ้สอนมันช้าๆ



“จริงๆรึ” ไอ้สอนเองก็ยอมรับจูบโดยดี แล้วยังช้อนตาขึ้นตั้งคำถาม

อ้อนเอากับไอ้มั่นมันอีก


“จริง สิ....แค่หัวใจทั้งดวงของเอ็ง มันก็มีค่ามากกว่าสมบัติทุกอย่าง

ของข้าแล้วรู้ไหม หึๆๆๆ ยิ่งถ้าได้ของแถมก็จะยิ่งดีใหญ่....” ท้าย

ประโยคไอ้มั่นมันก้มลงกระซิบที่ริมหูของไอ้คนน่ารักแต่คิดมากจน

น่าสงสาร นั่นเสียชิด แถมด้วยเป่าลมร้อนเข้าใส่เสียอีกด้วย เล่น

เอาไอ้สอนที่เก่งแต่เชิงมวยแต่ไม่เคยหัดรักกับใครสักทีเขินอายจน

หน้าร้อนไปหมด


ไอ้มั่นถือโอกาสดันตัวไอ้สอนจนพิงแนบไปกับโคนมะขาม แล้วจูบ

ไซ้ไปตามข้างแก้ม มือที่เท้าอยู่กับลำต้นไม้ก็เลื่อนมาโอบประคอง

ที่แผ่นหลังชื้นเหงื่อของไอ้ คนที่หลับตาแน่นเนื้อตัวอ่อนระทวย

เป็นขี้ผึ้งลนไฟอยู่ตรงหน้า ค่อยๆผ่อนให้ร่างแกร่งเกร็งนั้นเอนกาย

ลงนอนราบไปกับพื้นดินที่มีหญ้าอ่อน ขึ้นอยู่ประปราย โดยที่ทั้ง

ปากทั้งลิ้นไม่หยุดเล็มไล้ไปตามร่างกายที่เริ่มร้อนขึ้นทุกขณะเลย

สักนิด





“อะ...โอ๊ยยยยยยย!!”



“อะไรสอน เอ็งเป็นอะไร ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”



“หนาม หนามขามเทศตำหลังข้าอะ เอ็งดูให้ที.......โอ๊ย”

.............................

“โอ๊ยยย!!”


“อะไร ศรา เป็นอะไร?” เสียงร้องแสดงความเจ็บปวดจากเจ้าของ

ร่างโปร่งที่เดินตามมาด้านหลังทำให้ข้ามภพหยุดฝีเท้าที่ก้าว

ย่างอย่างสม่ำเสมอ แล้วหันกลับมาให้ความสนใจกับหนุ่มน้อยที่ติด

สอยห้อยตามมาด้วยทันที




“พี่ภพศราเจ็บหลังอะ เหมือนถูกหนามตำเลย พี่ภพดูให้ศราหน่อย”


“หืม ก็เดินมาด้วยกัน ศราจะไปถูกหนามตำได้ยังไง เดี๋ยวเอาไว้ให้

ถึงที่ร่มตรงโคนมะขามเทศต้นนั้นก่อนแล้วกันนะศรา ก็พี่บอกแล้ว

ว่าที่ดินมรดกจากคุณตามั่นไม่ได้มีอะไรน่าดู มีแต่ที่นาเปล่าๆ แดด

ก็ร้อนจะแย่ ศราก็ยังดื้อจะตามมาด้วยนี่นา....” ว่าอย่างนั้นแล้วก็

มองไม่เห็นว่าจะมีอะไรมาทำให้หนุ่มน้อยที่เดินตามหลังมา เจ็บได้

ตรงไหน ข้ามภพก็หันหลังกลับก้าวนำไปทางทิศที่มีมะขามเทศยืน

ต้นโดดเดี่ยวอยู่ทันที



“พอเลยพี่ภพ บ่นเป็นตาแก่อีกแล้วก็ศราอยากมาด้วย อยู่บ้านศราก็

เหงาแย่สิ อุตส่าห์เป็นวันหยุดทั้งที” เด็กหนุ่มร่างโปร่งตวัดค้อนให้

ชายหนุ่มที่เดินล้ำอยู่ด้านหน้าพร้อมกับเบะ ปากจนริมฝีปากบนเชิด

ขึ้นแทบจะชนกับปลายจมูกรั้น แล้วเลยงอนจนหยุดเดินเอาดื้อๆมัน

กลางแดดนี่แหละ



เมื่อไม่ได้ยินเสียง ฝีเท้าก้าวตามมาอย่างเคย ข้ามภพจึงเบือนหน้า

กลับมาดู เห็นปากเบะๆและคิ้วขมวดแทบจะเป็นโบแล้วเลยต้อง

ส่ายศีรษะน้อยๆ ก่อนจะก้าวเท้ากลับมาจนชิดกับเจ้าของร่างโปร่ง



“งอนพี่เหรอ?”



“อื้ม......เอ๊ะ!!!”


ข้ามภพใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งบีบลงไปไม่เบานักตรงปากที่ยื่นเป็นเป็ด

นั่นอย่าง หมั่นไส้ เรียกเสียงอุทานไม่พอใจจากเด็กที่ทั้งขี้งอนทั้ง

เอาแต่ใจได้อีกระลอก แล้วเลยเอาใจด้วยการย่อตัวลงนั่งยองๆตรง

หน้าก่อนจะตบหลังตัวเองปุๆ


“ถ้าพี่ยอมเป็นม้า....เด็กแถวนี้จะหายงอนมั้ยน้า......”ศราโถมทั้งตัว

เกาะเกี่ยว ข้ามภพอย่างแน่นหนา เมื่อคนอุทิศตัวเป็นม้าเริ่มลุกขึ้น

และก้าวเดิน หนุ่มน้อยบนหลังก็ส่งเสียงหัวเราะระรื่น สดใสเสียจน

เจ้าม้าต้องพลอยยิ้มตามไปด้วย





“ฮะๆๆๆๆๆๆ ไอ้มั่น หากเอ็งอยากได้ข้าจริง ข้าว่า....กลางคืน

ที่ลอมฟาง น่าจะดีกว่าแดดเปรี้ยงๆใต้ต้นขามเทศ รึเอ็งว่า

อย่างไร”





“หืม....ศราว่าไงนะ?”

........................................
........................................

(จบค่ะ คราวนี้จบจริง โฮะๆๆๆ)

สวัสดีค่ะ ตอนล่าสุดมาเเล้ว อิอิ ตอนนี้ชอบ พ่อมั่นมากกก ตลกดีเเละจริงใจอยู่ไกล้ไม่มีเครียด ส่วนเรื่องที่น้องสอนเค้านัดกันนั้น ใครอยากตามไปก็ไปที่กองฟางกันนะคะ ส่วนคนโพสต์รออยู๋ที่นั่นนานเเล้วค่ะ อิอิ เจอกันตอนหน้านะคะ  อิอิ ไปกองฟางก่อนเน้อ