คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : riddle dogfights เที่ยวบินปริศนา (☆)～～～～Σ◆>>＞> เสืออากาศ ( level 15 )
riddle dogfights เที่ยวบินปริศนา (☆)～～～～Σ◆>>＞>
เสืออาาศ ( level 15 )
“มันเหลือเวลาอีี่มาน้อย ว่าเราะไปถึที่นั่นวะ? โรบิน” หมาบ้าแมทธิวแพล่มผ่านไม์...
เรียอารม์สะเทือนใร่วมาพวเราสามนับินับอีสามนเหล็ไ้ท่วมท้น
“ถามันะรู้ไหม? ถามพระเ้าโน่นแน่ะ”
ผมร้ออบเสียเรี้ยว สอมือประับประอันโยสั่นสะท้าน
เพิ่มวามเร็วเ็มวปีเพื่อไปยัำแหน่ปัุบันอป้อมบินาราออสโลว์
ฝูนยัษ์ผสมบินโบเี่ยว ัวามสัเียบยามรารี้วยวามเร็วเหนือเสียสูวื
ใผมแว่ไวามลื่นลมสะบัไหวภายนอ
วามิในสมอมัว่อถึแ่ะารรมอเพื่อนร่วมสมรภูมิ
อย่าเพิ่ อย่าเพิ่เล่นเมบันี้ัมพ์ ิ่มหาสมุทร...
แ็ใเท่าเพรแท้หน่อย พรีส พรีส อย่าเพิ่ถอิสู่วัลฮาลา
หมู่มวลเทพเ้าแห่ารบินทั้หลาย ทรโปร่วยส่พลัิผลััน ให้มิรยัษ์ ออสโลว์
ลอยลำบินป้อน่านนภาอยู่ับพวเรา่อไป นว่าะปลประำาร
“พวนายไม่้อห่วมาหรอมั้ นับินอออสโลว์เ้ัวเอออาเรื่อไ้อยู่แล้วล่ะน่า
ระบบเ้าอี้ทำานไม่ิั”
บูลเ นับินาเรื่อไ้ฝุ่น แรมเย์ ทำใีสู้เสือบอเพื่อนร่วมฝูผ่านไม์
“พระเ้าอร์ ให้ิ้นายเถอะวะ...ไอ้ร๊วบูลเสมอพีนัท พวเราห่วนับินะที่ไหน พวเรา
ห่วออสโลว์่าหาเล่า”
นานๆ ที น้อหล่อสมรรถนะสู F-18C รหัสเฟลิ
่าฝูผู้เียบรึม สิ่บินสุรัอหมาบ้าแมทธิวะพูบ้าสัรั้
เพราะมีเยื่อใยแนบแน่นับเรื่อออสโลว์พอู เลยเ็บำอาารร้อนรนไว้ภายในอไม่ไ้อี
“...ลาทะเลลึ ะหาที่ร่อนลไ้รไหนัน?”
ผมสะอึ สำนึเสียใ...
ำถามรๆ เว้าื่อๆ อน้อแ็ี้ ไม่มีใร ที่นี้อบไ้สัราย
พื้นน้ำ ผืนฟ้า สภาวะรอบ้าน...แม้วามมืมิยามรัิาล ปปิอำพราทัศนวิสัย
พวเรา อบินเพาะิาเรือบ้าน ่ารู้ี
ไม่มีแผ่นิน...
ไม่มีแห่หนำบลไหนบริเวนี้ แ็แร่พอ
รอรับน้ำหนัหลายร้อยันอนเหล็ยัษ์ออสโลว์ไ้เลย
“ไอ้บึ้ออสโลว์ อยู่ไหนวะ? ไหนบอำแหน่ว่าอยู่แถวนี้ โรบิน บูลเ แเห็นเาไหม?”
ผมินนาารภาพแมทธิวหมุนอมอเหลียวหาให้รอบทิศผ่านรอบระห้อเรื่อไ้โย่าย
...ไม่ใ่ว่าไป่อนหน้าเรามาถึแล้วหรอนะ ใผมแว่บวาบ ิออแ่สาระแ่ลบ
“มอหาเ้าๆ าบอาใสรึไ?”
บูลเแถเสียอบหมาสอบุลิ แบบวนโมโหสุเสียสั์
หลัารบินเวียนวเลิ่ลั่หลายรอบ หาเป้าหมายอเราสามาย
ไม่นานเินอึใ...แสแว่บๆ าไฟหน้าเรื่อวิบแวมุเล็ๆ
ป้อมบินยัษ์มหึมา ปราโมอยู่่อหน้า
ในระับเพานบิน ่ำ...มาว่าเ์บินมารานปิ
่ำเี้ยว่าผอเราลิบลับ ลัษะารบินโเ่อนแ่น...วนลาลับโรเ็มทน
รอยแยอปี้ายยาวเหยีย...ามำล่าวอเพื่อนพลับ
แม้อยู่ไล ยัเห็นเ่นั้วยาเปล่า
บิน่ำ...ไม่ี่พันฟิ นอาร่วหล่นระแทท้อทะเลโรมรามทุเวลา
ไม่เหลือเวลาพอั้ัว
เียนิ่นรแหล่ ไม่ิ่แหล่...
ป้อมบินารา B-52H รหัสออสโลว์ เ้าสู่ภาวะวิฤิรั้เลวร้ายที่สุ...
นับแ่แผ่ปีว้า โผบินส่า ู่น่านฟ้าเหนือสหรั หลายทศวรรษ
“แย่...สุแสนแย่ โรบิน เราวนเียนสูเสียออสโลว์”
ผีทรลมร้อึ้อ ประโยเ็ ที่ผมไม่อยาไ้ยินเลย ราบั่วีวิรับราารบิน
เพื่อน ำลัะ...
ผมับเรื่อร่วมฝูทั้หม ไร้หนทา...ยื้อยุุออสโลว์ ืนาเื้อมมือวัลฮาลา
เรา ่าน่าทำไ้เพียบินวนมนาทีสุท้าย
่อนนยัษ์ ออสโลว์ ปีหั อย่า่วยเหลืออะไรไม่ไ้สมใ
สัาสื่อสารอเพื่อน...ยัษ์ าหายไปนานนับหลายนาทีแล้ว
ผมระพริบาถี่ ับไล่วามัวลวิเาะุมมับ
พยายามสอสายามอหาร่านับิน
ที่อาีัวหนีออาห้อเรื่อป้อมบินยัษ์อนไหน...เวลาใ็ไ้ทั้นั้น
ทว่า...ยัไม่เห็นแม้เาอร่มูีพาหลา
เรื่อที่ผมหวาลัวับใยิ่ อาำลัใล้อุบัิ..
บาที...นับิน อาอยา โหม่ท้อน้ำ พร้อมเรื่อออสโลว์
“ออสโลว์ๆ อบพวเรา่วน นายเป็นไบ้า? รายานหน่อย”
แมทธิวะโนห้าวาห้ว ไ่ถามนับินอเรื่อเราะห์ร้ายอันไม่รู้ะาีวิแน่นอน
อย่าเป็นแบบนั้น...เ็า
มัน...้อไม่เิึ้น่อหน้าพวผมในเวลานี้
พระเป็นเ้า...
ัวผม ผู้ไม่เยเื่อมั่นารสวภาวนาอธิษาน เรียานนามอพระอ์ ำลัร้ออวาม
เมาั้นสุหยั่
ลบัลาลปาิหาริย์...แบบไหน็ามที ่วยเพื่อนเราให้รอ้วยเถอะ
“ไอ้หนู”
สิ้นวามิสับสน
เสียหนึ่หวีหวิว...ผ่านสู่โสประสาทื่นระทึ
เสียระพือพึ่บพั่บแสนุ้นเยอใบพัเหล็ รรี่ีนาบ้าเรื่อไ้ฝุ่นน้อย
พร้อมๆ ับ...โนิบูมำรามหึ่ระหึ่ม...หลาวิถี
อาาศยานมาว่าหนึ่ลำพุ่ทะยานทยอยเลื่อนพลประิฝูนผสมอผมาทุทิศทา
“ปู่ไฮน์”
ผมร้อเี๊ยอย่าื่นเ้น เมื่อสอาเห็นเฮลิอปเอร์ู่โม สัาิรัสเีย
ลำเ่าาเรือบ้าน Mi-29D ร่อนถลาเทียบ้าลำเรื่อในระับเียวัน
้วยระับวามสูหนึ่หมื่นฟิ เินว่าแมปอยน์ธรรมาสามารถบินไ้
“เฮ้ย...ผีฮ.หลอหลอน?
สมอู้อเสื่อมถอย าลายวนวิ้ว ะบ้าๆๆๆ ฮ.ะมีเพานบินถึระับนี้ไ้ไฟะรับ?”
เสียแมทธิวแหปาไม่เป็นภาษามนุษย์ผ่านวิทยุสื่อสาร
ท่าทาสิเพิ่ื่นสำนึแน่ว่าำลัเิอะไรึ้นับีวิน
ฝ่ายบูลเ รูิปปาเียบริบ
ิริยาประสาทเสียริแ่าันราวฟ้าสูแผ่นินับเพื่อนหมาบ้า...
อาสมอพั เหวอเอ๋อ แ่าว่ายัไม่็อาลับายาันบัับ
เพราะแรมเย์ยับินเรียบเียบี ไม่โหม่โลเล่นแ้เ็สัม
“ไอ้หนูโรบิน...”
ุลุ่อเ๋ F-16 รหัสไวแอท
หัวหน้าหมู่เรื่อบินรุ่นเียวันร้อเรียานนามหนุ่มหล่อไส้า
่อนโบผ่านเรื่อผม ในระับไม่เป็นอันราย
ฝูอ F-16 ทั้สามลำพุ่ิวลอผ่านใ้ท้อเรื่อน้อแ็ี้...
่อนแปรปรับอศาารบิน ให้ลอยลำร่วมฝูเียู่พวเรา ในระับสามนาฬิา
ผมับผีทรลม่อยวาวิสัยทัศน์ มอทุมุมทั่วทั้ฟ้า...่อนะลึอึ้ทึ่เหวอหลายลบ
สอเราเพิ่ระหนัว่า เรื่อบินทุรุ่น ทุลำอเรือบ้าน ำลัับเลื่อนแบบไร้นบัับ
ล้อมรอบเรื่อบินฝูผสมอพวเราไว้เหนียวแน่นหนึบ
“เิอะไรึ้นน่ะ ทุลำ” าสถานาร์ลูผีลูนรหน้า
ไม่แปลเลยที่สัมภเวสีทรเลี้ยลิ้บัาร์ะไ่ถามประับวามรู้...นิส์นึ
“พวเราๆ ไ้รับสัา ุเินๆ เมย์เย์ๆ อร่อนลแบบุละหุน่ะ...
ัถี่ๆๆ ยิบๆ เลย้วย แล้วานั้นสัาให้ทุเรื่อในลานอเทออฟ ็แวาบๆ ”
เสียรายานอย่าื่นๆ อ F-18C รหัสแทโ้ สำลัสำลั่นอบแทนเรื่อบินรุ่นพี่ลำอื่นๆ
“สัามาาแหล่ไหน?” ผมัไ้รวเร็วนิหายใทาเหือ...
แทนำอบ...ทุลำ่อยแบวน บินเลียบล่อล่ำว่าพวผม
ระทั่...เผยให้เห็น้นเหุแ่มแ้
ล ลาน้านหน้า...
อย้ำอีรั้...B-52H รหัสออสโลว์
ร่อนล ลาน้านหน้า ย้ำ...ทราบแล้วเปลี่ยน
ระแสิแ็ล้าเหนือระแสิใในพิภพ...าบาสิ่ ส่ผล่อมโนสำนึส่วนลึสุหยั่
วัถุลอยน้ำนาย่อมเยา...แล่นลำเอื่อยัับวามมืมิเหนือท้อสมุทร
รหัสัวโ้าเรือ USS NOAH …
บ่บอื่อเพาะพิเศษ ึ่พวเราอาาศยานบนฟาฟ้ายามวิาลนี้ ทุลำ้อนึุ้น
ัพพรรรัสีสายรุ้เปล่ปลั่าบายรายรอบลำเรือบ้าน...
สว่าับแ่แสันทราวาวแวว ทว่าไม่เิ้านาแสบ
ระแสแสระายเิายอย่าอบอุ่น นุ่มนวล ยามรัศมีผิแผนั้น้อส่อร่าผม...
ล้ายถูโอบอุ้ม้วยสอมืออเพศแม่
วนให้าบึ้ะลึแลนร้อไห้ี้มูโป่พอ สายน้ำใสาเนรอาบเอ่อสอ้าแ้ม
ท่ามลา...มวลมหาวามรู้สึไร้ำอธิบายใ้บรรยายในไอารี่๋า
พลัมหาศาลไหล่บ่าสู่วิวน้อย อหนุ่มแบบบาร่าบึถึทน
น่าทะนุบำรุอนุรัษ์รัษาไว้รับใ้าิ...ไม่ไ้หยุหย่อน
เรื่อ B-52H ยัษ์ให่แห่น่านฟ้า โยเยส่ายระพือไหวั่เล่นไม้ระานห...
ะนับินพยายามฝ่าฝืนแรโน้มถ่วโล
บัับอาาศยานให้ร่อนลใลาลานออเรือบรรทุเรื่อบินโนอา
ในัหวะแลนิ้ ล้อาถึพื้น วปี้าย...อป้อมบินารา
ระแทพื้นเรือรุนแรระับเือ...
ระทั่เือบาหลุาลำัวเรื่อ ่อเสียอึทึ ึ้อพื้นทะเลทั่วอาาบริเว
แ่ที่น่านายว่าสภาวะเลวร้ายรหน้ามามาย...ือ ไม่มีลูเรือนไหนให้วามสนใ
เผ่นพรวออมายืนูยัาฟ้านาวาล่อธาราเลยแม้แ่สัมนุษย์
เรื่อัรบินยัษ์ร่อนไถลส่ประายเปลวไฟวูบวาบ
สวยามเหลือหลายในหายนะ ประหนึ่อไม้ไฟในหน้าร้อน...
ออสโลว์เลือไลบนลานว้านับหลายร้อยเมร ่อนหยุสบนิ่ล
ระยะห่าาหอสูบนเรือ สำหรับบัับารรารทาเวหา เพียแ่เสี้ยว...
“...บุุ้มะลาหัวอแท้ ที่พวเราไ้รับสัาาโนอาให้เทออฟ่อน”
ปู่ไฮน์บอ พร้อมระบายลมหายใโล่อ
ถูอแมปอรา...ถ้าทุลำไม่าปีโผบินผินเหนือเรือโนอาอยู่เ่นอนนี้
โศนารรมทาทหาร...นามิใ่เบา ้อบัเิึ้น
เป็นบันทึหน้าหนึ่อประวัิศาร์โลแบบไม่น่าำแหแะ
“เอนไ้...ิแล้วไม่ผิ”
ผีลูบอลบัาร์ส่อแสแสีอ่อนน้อยๆ ปาบ่นุบิบเบาหวิวับัวเอ
ะแนบิายลมนิ่มิระห้อนับิน...
ผีพุ่ิเพ่เป้าเป๋สัเเาะสถานาร์แน่น ไม่ยอมลาสายา
ผม่อยรู้สึหายใหายอแล่วล่อ... นาทีนั้น
หลัาวิาหลุาร่าั่วแว่บ ไปั้หลัยัวแหวนาวเสาร์
“โรบิน...แลนิ้้าล่า่วนๆ”
พี่ผีเร่สั่ลูสมุน ผู้ำลัเรียสิลับเ้าายหยาบอย่าผมให้พุ่ไ้
“รีบลอเร็วๆ เ้า...ันมีเรื่ออยาถามเลฟท์บียอน์”
สิ้นเสียผีบอเล่าอ้า...
วิาผมหลุลอยลิ่วปลิวสู่ระุยิ่ยวอื่นู่ไม่ลับอีหลายาิ่าว
^&*)_*&%^$%$#^%*&)(+)+__)_)()(&*&%^$%^&*&(_(+_
สวัสี่ะ พี่เเม่น้ำเหลือ ฝาผัมาใหู้้วยะไ้ไม่ันอนที่เ้ารบันอะนะ เเล้ว็เอันอน
หน้านะะ 
$^^)(+_()&*&%^%$*^&*(+_)+)(_(**&^&^&)(
ความคิดเห็น