คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : riddle dogfights เที่ยวบินปริศนา (☆)～～～～Σ◆>>＞> เสืออากาศ ( level 12 )[
riddle dogfights เที่ยวบินปริศนา (☆)～～～～Σ◆>>＞>
เสืออาาศ ( level 12 )
“ถ้านะ ันเลี้ยเบอร์เบิ้น”
สวอนพูเนิบ พร้อมูานรูเล็...อเ็เล่นและวเหล้าวาวแสสวยน่าลิ้มรส ให้ผมยล็มา
แน่นอน...ว่าไม่ใ่ประโยบอเล่าธรรมา
ะล่าวเื่อนไนั้น เท้ายาวๆ ืบลานพาร่ายัษ์หย่อน้นลนั่้าผมบนลัเปล่า...
ลัไม้อันเยบรรุวเหล้าว่าให่พอวร พอสวอนปรามานัู่่ เล่นเอาลัเล็้อยไปสิ้น
ผมลอบสัเเพื่อนมนุษย์ผู้มาใหม่ บัาร์ับสวอนรูปร่าใล้เียันไม่เลว
แ่เมื่อเทียบปรับวามมาเล่ห์แสนล
ผีทรลมนิสัยน่าถวายปลาหมึห้านิ้ว นำโ่ทิ้ห่าพี่ยัษ์สิบแ้ม...
สำหรับสวอน ถึอยู่เรือบ้าน้วยันนานปี แ่ผมแทบไม่รู้เรื่อรู้ราวเี่ยวับเ้าัวเลยสัน้อย
สาเหุหลัือ เาเป็นาิ นายเนนิสอมโว
สาเหุรอ...ผมลัวถูเะับแ ายารอเท้าบู๊ทมหึมา เินนาปิเพศายหลายุม
เอ๊ย...เปล่าสัหน่อย ที่ริือ ือ...ผมธุระยุ่ มั่มา...่าหาล่ะ
ยุ่รไหนบ้าน่ะหรือ? ยัวอย่า หนุ่มให่หน้าหวานระับนายพัน ไสหัวให้ไป่วยาน
บินนยุทธภั์...
หนุ่มน้อยหน้าสวยฝ่าย้อมูล อให้่วยพิมพ์านเอสาร๊อแ๊...
ยัมี ภาริานบินสนับสนุนหน่วยนาวิสอแนมแนวหน้าอวิเอร์และมอร์แน
อันเ็มไป้วยหนุ่มๆ อวล้ามอย่าล่ำ...ท้าทายสายาประารเลือม่ว
อา...ีวิรานาวีวันเ่าผันผ่าน ่าว้าวุ่นนั มีหนุ่มๆ เวียนแวะให้โฮฮามิไ้ว่าเว้น
่อนพาออทะเลลึเิน...ู่ไม่ลับ สรุปเรื่อที่รู้ั
เี่ยวับสวอน ือ...มัมีสาวๆ สวยๆ ้อมมอถามหา...็แ่นั้นเอ
นาเพื่อนบึยาวว่าที่เยนึ...
ัหวะเียวับเสี้ยววามินั้นอผม สวอนเสือานรูเล็อเล่นเ้ามาให้
พร้อมเหรียปลอมหลาสีลายุุ้่นัปันอเมริา
ทำาพลาสิราาถู ให้เลือวาบนำแหน่ัวเลาม้อาร
แม้เป็นเพียเมเ็เล่น...
แ่พวเราสามารถพลิวิฤิ ใ้มัน พนันันแ่เลี้ยเหล้าสนุสนาน...
ถ้าเป็นเพื่อนทหารนอื่นๆ วนี้ ผมเยสนิท ไม่มีินอรอบ
แ่พอเป็น สวอน วามรู้สึ หนาวๆ ร้อนๆ ไม่ไว้ใ...เ้าปลุมทันใ
“ไม่ล่ะ...อบุ” ผมอุมาร์...หลัเิมเสื่อมๆ ไม่ื่ม...ไม่เล่น แ่ไม่เป็นนี
“ทำไม? มาร์ินหรือบัาร์รอ?” สวอนพูสวนทันวันล้ายถาม
พลาใ้แ้วเหล้าเล็ รินแบ่เบอร์เบิ้นาว ระฮวๆ ั่ินน้ำแร่ธรรมาิาภูผา
หายเ้าลำอหนา...หน้าาไม่เปลี่ยนสี ามสีอำพันแ่ออเหลวที่เพิ่ไหลสู่ระเพาะ
รู้ัผีทรลม ไม่แปลใเลย...ไน ไหยัษ์าแลนยิ้ม รู้ัมาร์ิน?
ทำไมวนันเล่นเมินเหล้า? พลพรรหมาหมู่อนายล่ะ หายหัวไปไหนหม?
ผม่าหา อยาถามนับร้อยำถาม แ่ใหวา ายอาารหนาวึ๋
วามสะออน...เริ่มสิสู่ประสาทสัมผัสอีรา
สมอลิัระวัระไว ระหนั...ถึ เหุเพาะหน้าว่าัึเรีย ไม่สู้ีพิล
“เปล่าเลย ริๆ รอเรีย้อมุ้มันเรื่อบินลำเลียอนลาืนอยู่น่ะ” เลืออบามร
อีพัให่...ผมั้ใลับานลอยน้ำ ออบิน้อมภาริ ป้อันภัยให้เรื่อบินทิ้ระเบิ
ร่วมับ F-18 อหมาบ้าแมทธิว และเรื่อลูพี่ลูน้อ ยูโรไฟท์เอร์ รหัสแรมเย์...รบ
ฝู พลัไ้ฝุ่นอเรือบ้าน
“อ้อ...ามาราปรับใหม่ อนลาปีแล้วนั่นเอ”
สวอนบอ..น้ำเสียไร้อารม์อย่าแรเหมือนเสียผู้ประาศ่าวพยาร์อาาศ...
ะว่าไป เสียนั่าวพยาร์อาาศ ยับิ้วท์อารม์ร่วมวาบไหวไ้มาว่า
ารา้อมรบออทัพเรือ มัเปลี่ยนแปลบ่อยๆ เพื่อให้เหล่าทหารประำารื่นัวเสมอ
วามริภาริั้อมืนนี้ ผม้อบินไปั้เนิ่นแล้ว ั้แ่เมื่อวัน่อน
ทว่า...เนื่อาถูผีลาะลอนทัวร์นรภูมิแบบำทน
เลย้อเลื่อนำหน ลายเป็นบินันึวันนี้แทน
ผมพยัหน้ารับำเพื่อนถึน้อยเียว...ใบ้รับประทานเียบพลันทันที
“ลัวัน?” สวอนถามแผ่วเบา แ้วเหล้า่อแนบปาเรียว...
เผลอพยัหน้ารับำหึหั...่อนสิฟื้นืน
ผมรีบะบัสำลัสำลั่นบอปัปิเสธ นมือไม้ไหวว่อนสะเบะสะบะ
สิ่เหลือเื่อว่าสมอผมำนวนผล เิึ้น...ในวินาทีนั้น
สวอนหัวเราะ...เสียหึหึ พบเห็นไ้้วยาเนื้อ
ัหวะมัวเพลิน้อ เพื่อนร่ายัษ์ ถือโอาสยัเหรียพลาสิใส่มือผมำนวนหนึ่
ไว้อาลัยแ่ โรบินน้อย ผู้ำลัสิเหวอไ้ใ
ผม...ลืมัว วาเหรียทั้หมลใน่อว่าสี่เหลี่ยม...เลไหนสัเล อถารูเล็
าพฤิรรมไม่ยั้ิ สวอนเหมาเสร็สรรพว่า...ผมสมยอมพนัน้วย
เายับมือนิเียว ใส่ลูบอลลมเหล็ลรลา
พลาหมุนถาวลมเลื่อน้วยวามเร็วมอแทบไม่ทัน
“นายรู้...เรื่อมาร์ิน”
ผมัสินใถาม...ในเวลาที่ยัสามารถถาม
“่อนเนนิสอี” สวอนนั่เย อบหน้าาย าสีามอถาหมุนวนไว
แสว่าพลพรรหูหมาเนนิสรู้เรื่อรสนิยมผมเหมือนัน
แถมพารโพนทะนาไปทั่วานทัพ เปล่าประโยน์ เปลือแรอแท้
เรื่อิ๊...ับท่านพี่ผีบัาร์ลบลิ่น่าวเ่าหมหน้าัแล้วสิท่า
ไม่สนสัน้อย...ฝูหมาพวนั้นไม่ไ้อยู่ในสายเนราเนมรอผมเลย
“ถ้ายัอยู่ับมาร์ิน ไม่อยาให้สับสน”
หมายวามว่า...?
ผมลั้นสะลมหายใออ...
เสียสวอนัวาน้อ...ระ่าัในวามทรำ
“แ่ถ้าไ้...ับบัาร์...ันถือว่าัวเอมีสิทธิ์”
ิเอเออเอ...ามอำเภอใอยาอีรา
เพื่อนยัษ์ยิ้มยาเป็นผู้ายฝ่าย S...เ็มัวหรือลายๆ พันธุ์รึเปล่าเนี่ย?
นัยน์าผมเบิว้าสอเท่าอไ่ไโนเสาร์
Macroelongatoolithusxixiaensis
เมื่อนึถึำพู่อนหน้าอหมอนี่
ถ้าผมยัสนใ รุ อยู่ับมาร์ิน...สวอนั้มั่นไม่ยุ่เี่ยว
แ่ถ้าผม...ไ้ ับบัาร์ แสว่าสถานะอผมเปลี่ยนแปลไป ลายเป็นน้อหนู เมี๊ยวๆ
สมั่สเป็สวอนประส์เป๊ะ พี่ผีทรลมร่าแปลือศัรูู่วร แ่ารประลอสมรภูมิเลิฟ
แย่อรัสัั้สามั้
ำ...ไม่มีแบ แทนิสำนึว่า
ไม่อยาให้ผมึ่เป็นายแท้...้อมีรสนิยมผิแผาปิารี
ไม่อยาให้สับสน...สำหรับหส์ยัษ์เ้าเวหา
หมายถึ ผมอาสับสนเรื่อ...ำแหน่ทำรั อยู่บนๆ ล่าๆ อะไรเทือๆ นั้น
่าิสลับับ้อนเล่ห์ลสุยอย้อนเหลือำหน...
ไม่ว่าสวอนอัริยะ หรือ บ้า ็เรียวามนับถือาผมไ้รามรัน
ลูลมเหล็ลิ้ลุลั...้าลามรอบแรเหวี่ยอถารูเล็อเล่น
บอลลมเรียบ...นาเล็ว่าผีทรลม ึ่หมู่นี้เห็นลอ 24 ั่วโม ทุวี่วันหลายเท่า
่อยหมุนไ่...เลี้ยวามหมายเลสีแรอบถา
สวอนื่มเบอร์เบิ้นราวเียวหมแ้ว มุมปาเรียวหยัยิ้มแปลประหลา...
นใผมระุวับ
ลูบอลหยุเลื่อนไหวใน่อหมายเลที่ผมเลือ...พอี อย่าน่าอัศรรย์
รูปาร์ุผมนะใสสะอา...แ่ถึอย่านั้น
พลา...
สวอน่าหาุมเมอยู่หมั
เาำหนแรให้ลูบอลเหล็ลร่อามผมบอ...แบบเฟอร์เฟ็
ัหวะผมถอยาาเพื่อนยัษ์...โยอัโนมัิ
สวอนวยแนรั้ร่าผมไว้
ทันทีที่เสียารทรัว เถลาระแทแผ่นอหนา าอผมพลันถูมือให่ยให้เิึ้น...
“บอแล้วไ...ว่าถ้านะ ะเลี้ยเหล้า”
พริบานั้น...ริมฝีปาอสวอนแนบสนิท...ับริมฝีปาอผม
ออผมรู้สึถึรสาิอเหลวรสเ้มไหลผ่าน...
น่าะฝาื่น แ่ลับหวานทารุอย่าเหลือเื่อ
เพื่อนร่ายัษ์ไม่ละลหยุเพียเท่านั้น
ลิ้นอวบหนาว้านเบื้อลึในโพรปา หวัลิ้มรสวามหวานล้ำั้นว่า
สมออผมาวโล่เียนเหมือนถูพายุหิมะถล่ม ทุอย่าเินาราเาแ่แรเริ่ม
แ่ผมไม่เย...ฝันว่าหวยะอออีรูปนี้
ผม้อหยุสวอนให้ไ้ ่อนัวเอหลอมละลาย ลายสภาพเป็นไอิมเหลวเละ
าวามเร่าร้อนุลาวาทะลั ที่ยัษ์ยิ้มยาำลัถวายลืมายอยู่ บันาว
ไม่ล้าหาินนาารนึน้ำหน้าัวเอ ยามอยู่ใ้...ผีนาีมาเท่าไหร่
่ออ่อ ไม่อยานึถึัวเอ อนอยู่ใ้ร่ายัษ์อสวอนมาเท่านั้น...
เสื่อมเสียเียริยศฝ่ายับนัแล
ฝืนื้นรน เอาพรหมรรย์หลุรอ าอ้อมอแ็แร่...
ระทั่หลัเอนหายเิบาบ หล่นร่วาลัไม้
สวอนพยายามใ้มือว้าผม เนาไม่อยาให้หล่นเ็บุ
มาว่าไม่อยาให้รอเื้อมมือยัษ์อโหิวเนื้อมนุษย์เพศผู้
ไม่ทัน...ผมหล่นลระทบพื้นลานอรถหลัร้าน ่อนเารวบายผมไ้
ลืมเ็บทั้หม รีบยันร่าให้ศูนย์ ผละหนีั้หลั
ห่าายัษ์ถึ ผู้ไม่ทราบุประส์ารระทำ สอสามเมร
สวอนยิ้ม...อย่าเยยิ้มเย้า
ไม่ไ้รุไล่เพิ่มวามหวาหวั่นแ่เหยื่อ
หนุ่มร่าให่เพียแ่รินเหล้าลแ้ว ่อนยึ้นื่มรวเียว...
ผมหน้าาวาบ มือไม้ แ้า วบเส้นผม...สั่นเทิ้ม้วยแรโทสะพุ่ปรี้
าสั่ให้้าวับเร็วๆ ออาสถานที่นั้นโยไม่เหลียวมอลับหลั
รอบนี้ โไม่เ้า้า...ลูเ๋าแห่โะาไม่ออแ้มสวยให้ผม
ปราัย...
พ่ายแพ้...อย่าน่าอับอาย
เสียฝีเท้าแผ่ว...เหยาะย่าทา้านหลั
ไรอฟ สวอน รู้สึ...แ่ไม่ิหันหลัเพื่อูว่าือใร
ิใ้สำนึ ทราบี...
“แล้วนะอนใหุ้่น...หรือ อยาไ้ริๆ”
ฝีเท้าย่อเยียบุแมวเยื้อ ่อยย่ารายเ้ายืนเีย
“เรื่ออัน” สวอนอบสั้น วหน้าร้ามปราศายิ้ม
ปรับอารม์ราบเรียบเหมือนผิวทะเลสาบไร้ลื่น...เ่นเิม
“บัาร์้อเ้นเป็นเ้าเ้า มา่าุแน่”
“เรื่ออเา” ร่าให่บอห้วน ส่น้ำสีอำพันล่วเ้าลำอหมแ้วอีรั้
่อนลุเินหายไปในเามื
เหลือเพียวเหล้าเปล่าส่อประายแวววาวบนลัไม้...
อู่าหน้า แสให้เห็นัวนอบุลเมื่อรู่ ว่ามิใ่ภาพลวา
%&*)_)(*&&%##$%^*())_)))(*&^%$#$%^^*&()()_)(*&%@@%$^&*)_++_)*
สวัสี่ะ อิอิ มาเเร้นโอ้ หนูโรบินโนูบบบบบบ อะไระเิึ้น เเล้วนที่โผล่มาเ้า
ือใร ิามันอนหน้านะะ เอัน่ะ อบุนอ่าน นเมนท์นะะ
(&^$#@$&(_++_)(*^##$^*()__)*^%##$^&*((**&^%$$%$^&*(())___)(*&&^&*&*X
ความคิดเห็น